Full text of "Bibliotheca historica. Ex recensione Ludovici Dindorfii"

See other formats




fe^' 






, ^.. Tff ■ ■-. '.^f^' 





!;*'*. 



I 




y 



D I O D O R I S\^a,\us 



BIBLIOTHECA IIISTORICA 



EX RECENSIONE 



LVDOVICI DINDORFII. 



VOL. IV. 

^ ''"'■ 

A N N O T A T I O N E S I N T E R P R E T V M 

AD L. I.— -V. ET L. XI. — XIV. 



L I P S I A E 

SVMPTIBVS C. H. F. H ARTMANNI. 
MDCCCXXVIII. 






sa^ cfi^ 



s/. 




ip 



^ 



ANNOTATIONES INTEEPRETVM 



AD 



D I O D O R I 



BIBLI0THECA3I HISTORICAM. 



V O L. I. 



M-N^mm j-ajaHni^^/Jf ' ■ ..■....^^»— ~ 



L I P S I A E 

SVMPTIBVS C. H. F. HAIiTMANNI. 



MDCCCXXVIII. 



PRAEFATIO. 



C><ommentarios superiorum edltorum quum 
in formam quam vellem rqdactos, id est 
falsis aut inutilibus rebus liberatos utili- 
terque compendifactos, reddere idoneis de 
caussis non liceret, id providi ut et prin- 
cipum editorum annotationes accuratius 
quam in Amstelodamensi editione repete- 
rentur ct novae quae accederent ne inu- 
tili mole librum augerent. Vnde fa- 



VI 

ctum est ut Reiskii nonnisi selectas, alio- 
rum autem qui operam in lioc scriptore 
explicando posuerunt vix unam et alteram 
asciscerem. 



ANNOTATIONES 

IN 

L I B R U M P R I M U M. 



■■- ag. ed. Wcss. 1. v. 1. IlQooifuov trj^; oXric] Renim hi indi- 
ces auctores habent Grammaticos , qiii cum plura pauciorave ca- 
pita ad arbitrium suum fecerint, nolui vulgatis ex €od. Coisl. 
litem movere. Sex priora ex L. I. 42. reliqua ex L. IL 1. ipsis 
Diodori verbis sunt descripta. Wess. 

1. II. nu.Qado'i,oXoyovi.iH'('n'\ In periochae cap. 6. post 7r«- 
pttcVoijoJiOjotYtfVwj' desideratur aliquid, quale fuerit iy.TidtTfud^ 
«/<«, vel ()itjyaiTui de x(/.L Rhod. Deest 7itQii/ei, e qno plera- 
que L. I. 42. unde haec excerpta, pendent. Wess. .1 

3. 3. IlavTug uv^-Qionovq] Nusquam 7i(jLVTag uvd^Q(>)7r(j)V 
in Diodori scriptis inveni. JIoXlol tuv (x tov Hhquiwq (/.v&Qfi)- 
7i(ov Thucydidis VIIL 92. 14. et ol tioXXoI tcTjv dv9Q(')7T(ov 
Polybii IX. 20. alius sunt modi. Omnes Macedonum tamen 
Livius XXXI. 45. et cunctos hominum Metamorph. IV. G30. 
Ovidius. Wess. V. ad vol. II. p. 532. 32. et Schaefer. Gloas, 
Liv^ V. omnis. 

3. 7. Etarjyriau/.ieroi\ Ex duahus lectionibus Hariyr^(jai.itvot 
et rjyrja(j'.f.ievoi^ iliam in contextum recipere malui quam hanc, 
propter vo/iiovg tlarfyi]aaai)-ui^ quod est circa Hnem huius pagi- 
nae, aliosque in quibus ita utitur hoc verbo locos. qui eius usus 
ct apud alios scriptores invenitur. Sic et aliis multis in locis 
certa quapiam cum ratione in contextum recepta fuit una lectio, 
in margincm altera. Observa autcm, me non dicere omnibus, 
sed multis. mihi enim in plerisque satis aut utii aut iudicii ad de- 
lectum adhibendum non fuit. Alicubi etiam fortasse satis magna 
dcfuit animi attentio. Steph. Eiarjyria('/./.ttvoi] Hanc lectionem 
retincmus prae altera, quae in margine «ipposita est, sententiae 
minus idonea. Intelligit autem Hecataeum Miicsium, Hellanicum 
Mitylcnaeum, Hcrodotum Halicarnassenscm, 'iheopompum Chium^" 
Ephorum Cumaeum, Durim Samium, Timaeum, Polybium. Riroi>, 
Vidc infra cap. 45. Mox Polybium, ut sacpe, imitatur L. 
L 35. AVess. 

Voi.. I. 1 



2 ANNOTATIONES 

3. 11. ^u'- TovTo] Neque liic placet quod margo annofa> 
tum habet. Rhod, 

3. 13. IIoVu7jv uv&-Q(o7i(or] In pocta est noDuov <)' ur- 
dQionMv. Wess. 

3.23. Kv/.\h ovrr/(7)c] Sic ferePlutarcluis T. II. p.d^S.F. 
xai y.v/.Xixv iv avxT] ruQ Toiuvvug iv rto /our(o nuvzl nokXuy.ig 
neoiodovg. Et praeclare Noster XVIII, 59. To intji(/.).Xov de 
iusta et conpetente portione fref[uens est, Ita V. 45. ro intftuD.ov 
iXuOKO dr/.ul(og dnortfiovot. Archytas in Stob. Serm. XLI. 
p. 269. y.cu diurffiH z<) y.ur^ u^iuv ey.txor^o y.(u to ijii/juXXov. 
unde auctoritas Ms. Ciar. iy.uoro) adstrueretur, ni Pliilo lud. 
intercederet L. ad Cai. p, 1013. C, de Augusto 6 eiQi]VO(f vlu':;^ 
inquiens, o ()iaro/iievc rwv inij)(0.}.6vr(or ey.Aorotc Additur ^<i'^os 
a S. Luca Evang, XV, 12. et Nostro IV. 37. XIV. 17. Wess. 
-' f" 4. 27. evu X6yov\ Malim uvuXoyov. cuique pojmlo et ho- 
mini accommodatum pro diversa sua ratione. Reisk. Huic con- 
iecturae speciem conciliat illud p. 3. 23. y.otvrjV uvuXoyiuv. 

Ibid. XQrjftuTior/jQiov] Hoc glossator per suum nQO.yf.iuri- 
CTiiQiov explicare voluit, ut sit 7iegociatorium. [nQuynuTtorrj- 
piov, vox barbara, non glossatoris est, sed librarii ;/o/i;//« in ttom- 
y/m pro more corrumpentis.] Ego tkesaurum interpretor, idque 
■xuru fiertjovvftiuv adiuncti pro subiecto, auctoritate Herodoti ex 
L. I. 14. et II, 121. fretus. Is enim in Clione Eutcrpeque Corin- 
thiorum in templo Delphico sacellum et Rhampsiniti quoddam ae- 
dihcium, recondendis donariis et pecuniis regiis attributinn, eo 
troi)o thesaurum appellat. Quod si cui insolentius videatur, the- 
saurarium pro illo reponat, vel quod Latinius et minus ab usu 
conununi remotura, aerarium. Tametsi alias hic interpretationes 
ac diversas dari posse , non me fugiat. Plurima insuper alia in 
tam grandimultisquein locis obscuroet difficili opere, cuius inter- 
pretatio maturitatem exoptatam consequi non potuit, insunt, quae 
devreQug (fQovridug requirunt: quas etiam, si A^tam et ocium, 
caeteraque huc pertinentia Deus supererogarit, iam pridem me- 
ditor. Rhod, Aerariutn Rhodomanni non displicet, Ita Dio- 
nysius exstruxisse fertur nQo avrrjg (vtjoov) /Qi]/iiuTior.'/Qta y.al 
aroag dvvu/:ierug o/Xcov enide/eodui nXrjd-og L. XIV, 7. nisi ta- 
men eo loco conclavia signentur, in quibus responsa civibus et 
civitatium legatis daturus erat. Posses et de oraculo accipere, 
quo modo Sjmmachus et Aquila 1. Reg.VI. 19. yul /QrifiartOTi]- 
Qiov iv fieoio Tov oVy.ov evdoi^ev 'fpoif.iaoe., et vers. 5. ac Psalm. 
XXVII. 2. Wess, 

4. 32. IlQaooofiivcov} Pro TrQaaaofienov , quod omnes ha- 
bcnt codices, mallem nQu/J}rGofier(ov. Steph. Pro riov nQuo- 
aofitviov cum H. Stephano Icgendum nQU/&rjOoiic'r(or. Nota epi- 
strophen admodum conciiuiani. Rnon. Thucjd. Vill. (51. ocorpQo- 
avvr^v Xu^ovoat al n6Xetg y.ut udeiav Tcov nQuaoofitvcov i/fL- 



IN LIB. I. CAP. 1.2. ^ 

p^ffttv ^nl T^v avriy.Qvg ^Xfv&f Qiuv. Diodorus infra II. p. 34. 68. 

fv f.iti' Tit) Xtvfiv ovTU dfivoVf iv dt TOig TrQaTTO/Litroig VM/fXt]. 

4. 37. loTOQiag f.ia&rjnn'\ Codd, aliorum /nifDjaiv lil>rarii 
ex superioribus eftinxcrunt. ^ri]v t/. tJJc IrrroQiug fiud^ijmv ^ sic- 
uti ct Ti)v ntQiytycViifitvijv tfintiQiuv ^ debet Poljb. I. 1. ct 35. 
Adde infra XV. 39. AVess. 

4. 45. z/k), t?;? diy^ijg ad-avaTirrfKZ] Repetlt hacc XV. 1. 
Durant in omne aevum egregia excellentium virorum facta, tug 
aQiTug avTcov T7~g laTOQiug unuS-uvuTiCovarjg , quemadmodum 
cap. seq. ait. Agathiam huius loci quandam paene paraphrasin 
dedisse in prooem. monuit Cl. T. Hcnisterhusius ia Luciani 
Somn. c. 12. AVess. 

4. 51. 'Eti' uyud^oj fivijfiriv] Longe hoc praestat ceterorum 
Codd. scripturam. Polyb.H. 1 G. y.ui ro rijg loTOQtug idiov uiftiXe 
Toi' tnuivov y.ui Tf,v tn' uyud^w fivi~fii]V. et VL37. y.uv ri y.ura 
Tor /?<'oj' uvToTg uXXo cvwnuQ/i] rr,g in^ ayudiT) fiv)]firjg uiiov. 
qui ct habet Kxc. Leg. CXL. p."l342. et F419.' Plutarch. T. IL 
p. 52(). E. uXX^ ifivi,adrj 6 dtivu rov dtivog in' uyuihiTj. Etiam 
^Joster I. 52. et inl y.uy.vt fivrjfiovivtod^ui XIV^. 1. We.ss. 

4. 59. Q)vXay.fiv] Melius conveniret qvXu.y.u cum fiuQTvQa 
et fvtQytTiv. Steph. 0vXuy.fjV pro qvXuy.a ex similitudine syl- 
labae praecedentis irrepsit. Anapliora enim atque laoy.coAo) de 
industria uti voluit. Rhod. Non adsentior viris doctissimis. cfv- 
Xuy.fj idem atque illi rolunt exprimit. Demostli. in Aristocrat. 
p. 103. rfjv csjg aXr,d-cJog di diy.utuv y.ul fttliuiuv cpvXuy.fjV T7,g 
noXtcog unoartQiTv. Et in Timocrat. p. 448. rig ovv ficjvrj cfv~ 
Xuy.f] y.ul dr/.uia y.ui /^iiJuiog rcTiv voficov', quibus adde Schol. in 
Thucyd. IV. 3 1 . Usum vero fabulae dc Inferis taiigit et Polyb. 
VI 54. ct Plato in Phaedone p. 113. Wess, 

5. 65. Tijg cftXoaocfiug oiovtl fir,TQc'jnoXiv] Ob praeccpta 
vitae rcgendae, quae, tanquam ex Metropoli copiae et coloniac, 
in omncs philosophiae moralis partes transeunt. Parili figura 
Chrysippus de Eplcuri philosophia tlvui ri^g cfiXoaocfiug uvrov 
(n]TQc')ncjXiv rf]v \4Q/iaTQUTov yuarQoXoyiuv in Athenaei L. lU. 
p. 104. et Geometriam c}.Q/f,v y.ul firjTQCjncjXiv ceterarum disci- 
pUnarum Philo dicebat apud Plutarch. VIII. Sympos. c. 2. Neque 
dissimilis elegantiae est illud Sophistac Bionls, quo avaritiam 
f.n]TQonoXiv tXiyt nc/.ar,g y.uxiug tlvui in Theonis Progymnas. 
c. 5. p. 72. et Nostri XXI. Eclog. 1. de ininstitia, Sio y.ul firj'' 
rooncjXig ovaa rcov uSiy.r,fic'/.Tci)v noXXug y.u) fifyc'/.lu.g c}.nfQyuiIf- 
Tui avficfoQug. Adde XXV. Eclog. 1 . et Philon. lud. de Profug. 
p. 464. B. nQO(fr,Tiv TT,g uXrj&tiug laroQiuv dant quoque Ex- 
ccrpt. Valesii p. 201 . Wess. 

5. 76. l4vTiy.uruXXu:;ua&ttt] Parumrcfert hoc malis an uv- 
rcAXXcxictad-ui. cadem enim potestate sunt; Ditiarchiis inDemosth. 
p. 90. invcVi rryi' y.oivfjv ocoti,qIuv u.vxiy.UTU.XXuS.aaSui itov rov 

1 * 



4 ANNOTATIONES 

yQivof.itvov ).6y(0v. Lycui^gus in Lcocrat. p. 159. yul t?)v ^dtWv 
ipv/jjv avTi rijg xotvTjg awxTjQiaq uvTiy.aTu}j.uTTinOui. Euripi- 
des Helen. 1094. nfnXcov rs Xev/.(or f.itXavuQ urruhXuSojnui. 
Solent praeterea librarii liaec verba pcrmisccre, quemadmodum in 
.pemosth. pro Coron. p, 163. Wess. 

5.82. 01 /.liv i^Qioiyjor] Vide IV. 1. Wess. 

5. 90. IlQog loyov dvruiLtn'] Idcm censuit Dio Chrysost. 
Or. XVIII. p. 256. neque admodum dissentit Quinctilian. XII. 
I. O. e. 4. Vide eundem tamen X. 1. Wess. 

5. 95. JjQoaTid^fv] Pro nQoaTi&tv legitur ct nQoaTuyStv. 
Ego vero maliem nQuxd-tv. Steph. Rectius nQU/dtv^ ut H. Ste- 
phanus legit. Alias vertendum: quicquid denique ad dicendum 
fuerit jyroposituvi. Isocrates in exordio Panegyrlci, ot Xoyot 
roiuvTTiV t/ovoi T)jv (fvaiv.^ (oaO-^ oIovt^ ttvui ntQi t(~>v uvt(i>v 
TioXAu/cog tir^y/^auaSui, y.ul tu Tt fityuXa Tuncivu noiT]auif y.ul 
rotg f.ay.Qoig fityt&og nQoadtirui etc. Rhod. Quod aliis est in 
Codd. nQoaTu/Q-iv, id natuni videtur ex 7iQu./dtv. Nihil enim 
frequentius horum permutatione. JlQcxTTOfitva et nooaTUTTOfitvU 
in Lysiae Orat. XIII. 5. nQUTTti et nQooTUTTti in Dlon. Clirys. 
Orat. XIV. p. 232. C. commutantur. plura ad L. III. 53. Itaque 
aut H. Stephani nQu/d-iv rcctum erit, aut nQOTt&iv, quo fere 
jnodo I. 58. et Strabo I. p. 65. A. cuius e verbis simile vitium 
eluit Is. Casaubonus. Wess. 

5. 96. l4'^iovg loyov] Egregios, excellentes omniumque 
sermone celebrandos. Plato lon. (541. D. ovg r.di] i] nolig iv- 
^tiiufitvovg oti uS,ioi Xoyov tiai, y.ul tlg OTQUTijyiug y.ui tig rug 
aXXug uQ/ug uyti. Lysias Orat. VIII. 4. tldcug di ntQi rVjV no).iv 
u'£,iov ).6yov ytyiVT^fitvov. Pausan. IV. 5. rov rt l:4vdQoy.).tu y.ul 
TMV ntQi uvTov rovg /voyov ficO.iaru d.'S,iovg anoy.Ttirovai. Cai 
et alibi hoc genus placuit, ut IV. 13. VIL 24. IX. 9. Wess. 

5. 97. 'jQ? xovTovg] Tovrco vel (T/« rovrov legendum arbi- 
tror. Rhod. Ego rovro ro nQcortTov ex Vatic. 1. praeoptavi. 
JltnoiTjfitvovg Cod. Clar. tametsi et XI. 39. atque alibi occurrat^ 
non probo. To nQcorttov rTjg novr^Qiug ntQintnonjfitvovg inve- 
nies XII. 12. Wess. 

5. 99. JJon]Tty.?jV TtQnttv] Sequltur Agatharchidem de Mar. 
Rubr. p. 12. atque Eratosthenem, quem ccnsuisse 7ioiriTi]V nuvTot, 
iliv/uycoyiug OTO/uttad-ui ov dtduoy.uXiug tradit ac indignatur 
Sti-abo I. p. 13. B. et p. 28. B. De legibus plane ad Dlodori sen- 
tentiam Lycurg. in Leocrat. p. 161. ol fiiv yuQ , inquit, vofioi 
Sia rijv ovvTOfitiuv ov didcxay.ovoiv , d).X' tniTcxTTovoiv. et Hip- 
podamus in Stob. Serm. XLI. p. 249. Wess. 

6. 5. '^4nuvTU Tu).).a /,Qi]<yifia] Lege r« y.uXa y.ai /Qijaiua. 
Rhod. Si qnid mutandum, hinc ciicerem, quod commode subin- 
telligi potcRt, /QriOt/iUy quodque a Codd. quibusdaiu damnatur. 



IN LIB. I. CAP. 2. 3. 5 

«ed praestat in vulgato acquiescere. *^Ev yu^ VQyoy toxoQtnq y.al 
tAo?, to /Qrjaifiov^ ut bcne Lucian. Scrib, Hist. c. 9. Wess. 

(). 10. Kul To dvvurov] Legendura suspicor xuru to d'v~ 
y«rov, et vcrsu sequcnti tv rovxio ToTgu.vuyiviooy.ovoi. Stf.ph. 
Haud scio an utraque viri doctissimi suspicio sit iniusta. Potest 
cnini To Svrurov penderc ex praecedenti et fa^ultatcni partcmque 
virilem indicare, ut tlq rb dvvurbv XI. 71. Alteram ordo inse- 
quentis orationis vehenienter premit, qui mollior videri posset 
eraso tw h', nisi et Polyb. VI. 13. y.Ho3^at iv ovyxXi^jrto ea di- 
ceret, quae in Senatus sunt potestate atque eius ex arbitrio 
pendent. Wess, 

C 20. AirorikHg noXtfiovg] Sic XVI, 1. ttoXho^v tJ ^aot- 
).HOV uvToreXfTg Tr^uiHg. Hoc autem genus scriptores reeensct 
et notat Dionvs. T. II. p. 138. Vide infra IV. 1. Wes*. 

G. 25. Ov 7TUQt(^iv'^av] Hoc iustujn est. Vetcrum enim 
plcrique tcmporis accuratam rationcm, tametsi longe pracstet 
To dii]yQt^jotntror roTg /Qovoig rov (.ir^di yiv(ooy.Ofitrov riotv 
i7iQu/3v] y.uiQoTg^ non babuere. Meiius Timaei institutum, de 
quo V. 1. Wf,.ss. 

6. 28. TjjV vnooraoiv tijg ini^e7.T]g'] Egregie, ut solet, Is. 
Casaubonus de hac voce: Aliquando, inquit, non male interpre- 
teris subiectum tractattonis, quod Fhilosoj>ho dicitur vnoy.ttfii- 
vov ylvog. Diodorus Siculus libro primo : ol di rijv vnooruotv 
rT]g int^olT]g ov ovvtriXtoav f.iioo).uj3i]^ivT£g rbv fiiov vno rT]g 
nfnQ(0(itvi]C^ quidam argumentum, ad quod &e accinxerunt, fato 
vitam ipsis intercipicnte , non absolverunt. Clarius paullo post 
idem: iSi-aTui y<\Q ix ravrrig ty.uorov nQog r}]v Idiuv vnooruoiv 
iroifKog /.(/.iiiiuvciv rb /Q>]atiioVy licebit unicuique uA id s-ubie- 
ctum, quod sibi proposuerit, quae ad remfacient, ex hoc mco 
operc sumcre. Paullo aliter idem aliquanto post c. 28. de PetCy 
qui dovio Aegyptius., Athenis et ius civitatis et regnr.m est con~ 
secutus: di(jvovg d^ avrov ytyovorog, rovglddrivulovg (tv dv~ 
vuod-ai y.uru tt/V i^iuv vnooraoiv unodovvui nbQt rT]g (fvoHxjg 
ruvrvig rug uXrj&tTg uiriag. heic yarei Tr]v idiuv vnoaruotr ^ est 
secundum principia eius historiae^ quam ipsi se(pcuntur ., et pra 
vera hubent. Philosophus diceret xara rug i^iug vnoOtatig. 
nam hypotliesibus congruant necesse est, quae illis super&truun-' 
tur. Aiiter accipit idem libro XV. 70. (juum ita scribit: &7]~ 
(jaloi y.urix tt^i' iiiiav inboruoiv 'blr^v n]y Botoniuv vno fituv 
uyuybvrig ovvrf).tiuv -, ov nQootdi/^i]Ouv, Thebani quuni ex 
instituto suo totam Boeotiam in ununi concilium contribuissent, ad 
foedcris societatem non sunt admissi. vnboraoig hoc loco est, 
suscepta semel ratio consHii, et propositum univer&t/m , ad quod 




6 ANNOTATIONES 

7]v 11//. Erudiltssimum virum^ qui Diodorum Siculum Laiine 
vertit, nusquam assecutuvi esse vim huius vocis jialam est. 
Hactenus Casaubonus in Polybium p. 111. Wess. 

G. 33. ^iudo/ovg 7/ rovg tniyovovc] Optune Rhodomannus 
adsuccessores etposteros^ et ante euui P. Lcopardus XI. Emend. 9. 
^iudo/oi Alexandri magni sunt suecessores. Strabo VII. p. 463. 
A. 6, re ^Qo/n/uurjg y.ura rovg diudo/ovg rjv rov l^^XiiurdQov 
PeTMv (iuoiKfvg. Noster XVIII. 4. f.iaTaXXut;avrog de 'AXeS,uv~ 
t^Qov^ roTg diu.do/jng tdo'S,e /iuj avvviXctv ru fte(iovleriitvu ^ et 
c. 42. Dicuntur et oi diade^u/ievoi Polybio IX. 28. XVII. 3. et 
diudc^uitevoi rt]v rovrov (jaaileiav Diodoro XA III. 1. Horum 
vero posteri eniyoroi. Strabo XV. p. 1069. B. eir' eig nXeiovg 
Tovg diadeSaatvovg xai rovg tniyovovg rovnov /neQind^iToa r/ 
■),ye/iovia rr/g llnlug dielv&ri. Res gestas rCjv diado/(ov y.al 
imyovcov diligenter exsecuti sunt Hieronymus Cardianus, N^^m- 
phis Heracleotes atque alii, de quibus Ger. lo. Vossius L. I. 
Historic. Graec. c. 1 1 . quo looo et usum horum vocabulorum 
erudite distinxit. 'Eniyorovg rcov eni Q/jjiag describit Diodor. 
IV. 68. Wess. 

6. 40. Kul nXeiooi y.a\ diu(f>0Q0ig\ Reiice y.ul nXeio(ytf ut 
a librario insertum. Rhod. TlQay/iareiuig y.ai dia^fOQotc] Parui 
Ilhodomanno et melioribus Mss. sustuliquc ineptas voces. Wess. 

7.51. ToTg rfiXuvuyv(j)Grovaiv] Placuit hoc Diodoro: uti- 
t\ir eodem XVI. 1. /leao/.ufjovat rijV ent3-v/ti(AV rcov (fiXavayvo)'- 
arovrr(ov. et XVIII. 1. i) /ji/j).og uvrrj noti]oei (fuvcobv to Qr^div 
loTg ffiXuvayv(ji}OTovaiv. Rhodomannus, qui utrobique s?Mc/tos«wt 
lectorem verterat, hoc loco praeteriit. Wess. 

7. 56. EvnoQT^oui xai rcoi'] Expunge copulativam. Rhod. 
7. 58. Kai dvoeffiy.rog] Hoc ociosum est glossema, quo 

aliquis to dvGy:ura}.i]nrog explanare voluit, Quod autem statim 
attexitur twj' nenQuy/iev(ov rectius legi arbitror, quam marginale 
nenQay/tartv/itvcov. Rhod. zJvoy.ar('/.hr^nrog yiverai relticog rj 
r(T)v] Adsentior viro doctissimo. Hesychius dvatfft/.rov interpre- 
tatur dvoy.urdXijnrov ^ et alterum alterius esse glossam ostendit. 
Plutarchus T. II. p. 65. E. dvanQoooda y.ai dvot(fty.ra connectit, 
quae nostris paria non sunt. AVess. 

7. 60. Tb rdjv nQ(xieo)v eiQ(')/itvov t/ovou] Prudenter Dio- 




rum hnis cum principiis non cohaeret , cupidam studiosi lectoris 
intentionem interrumpunt, ul /tiv yciQ ^/tirtltTg nQCiSeig, ovx 
i/ovoat ovvt/eg ruTg uQ/aTg rb ntQug., /(eoo/.Ujiovai ri]v entd-V" 
fiiav rcov (ftlavayrcmrovvrcov Diodor, XVI. 1. Wess, 

7, 64. Tb ovvt/ig rov dt)]Qi]/itvov] Nihil indigemus scri- 
ptura marginis Coisl, et Clar.2. tamctsi eleganter Polybius Ili. 57. 



IN LIB. I. CAP. 3. 4. 7 

ov ^ttnnijmtvriv ovd^ tv TTaQtQyii) nnn'iaaad-ai TtjV 7if()) nvTotv 
finidi.v. et caji. se(|'. QijTtov i^txi n^ioc avTovg nvy. t/. TruQiQyov y.ai 
difiiQiinitv(og, (Juud divisuni ct in i»artc.s scctum cst, id ro di}]Q}jfit- 
ror, ut c. 2- Wkss. Cum duurum librorum ditQQrjyfitror confcrri 
j)otest iliud Polybii Exc. Vat. p, 450. ditQQip/fitri^v ti)v t'S.i]yrjaiv. 
7. 72. .AvTonTui ytvrjifwfitr] Eodeni studio inccnsus'1'heo- 
pompus, noXXiov fiiv avTOTiTr^g ytytvTjfitvog., nolloig di tlg nfu- 
Xiuv ikUiov urdQuai roTg TOTt nQioTtvovat, animum ad rcs scri- 
bendas adpulit apud Dionys. T. II. p. 131. Neque aliud Poly- 
l)ii institutum, de quo ipsc III. 59. Turpe enim neque in historico 
fcrendum, si in locorum dcscriptione studiosos lectorcs fallat. 
To di y.ui ntQi Tovg ronovg uvxovg ijjtvdta^at, ov naQuauyyag 
fiovov, u/.lu Kul OTu&fiovg oXovCi Tivi Twv xaXcov ioty.iv; l»ene 
Lucian. Conscrib. Histor. c.24. Wess. 

7. 73. Ov/^ 01 Tv/ovTtg fiovov] Dcfendi possctCod. M. et 
allurum scriptura co more, quo antc aXXa haud raro to fiovov 
iiegligitur; cuiusque exeuipla dabunt Isaeus Orat. de ApoUod. Hc- 
red. p. 64. Dio Cassius LV. p.641. A. Loi»ginus c. 9. 15. alii- 
tjuc, quorum verba Davi&ius conduxit ad Ciceron. II. N. D. 64. 
Nihil tuuen muto, quod vulgato potiores libri patrocinentur. Wess. 
7. 75» JlQog T)]r iniiio)Jjv] Nostraexemplaria non sinc ma- 
nifesto mendu habent bic inilU)il)\r. Stei'H. Nibil frcquentius 
cst haruiu vocum permutatione. In Polybio V. 92. legcs de Arato, 
o Ot a[QUT)//dg Tiov 'A/uiMv avvt)g T),v ini(^iov}.iiV uvtiov., haud 
dubie perperam. Lycurgus et Pyrrbias in Mcsseniam exercitimi 
duxoruut; quod eorum consilium et incocptum Aratus intcllcxerat. 
JScripsit itaque ti]v e7r0'oXy)v, idque tirmatur ex sequcntibus: 
disiccto euim eorum impetu ct consilio, additur, ^'jiQuxog di Sta- 
ntaovar^g Totg noltfiioig Trjg inij^o^Jjg. Peccatum simili modo 
est in Aeliano XVU. H. A. 37. nam de aquila, quac scrpentis, 
quaui vi aperta invaserat, spirarum voluminibus praeter spem in- 
plicata proposito exciderat, ovdi Ti]g iniliovXrig., inquit, iyy.QU- 
Trjg iyivtTO. Immo vero ini/^iokTjg. Contra evenit infra XIII. 
27. 92. XV. 92. Wess. 

8- 81. zliuTiivovoa tT] SvvufAii} Hoc Diodoro solemnc. 
Vid. IL 42. 46. Wess. 

8. 84. 'Ei^AQyvQiov] MaUem^AyyvQiov \e\ potius^^yvQtov 
ex Plinio et Stephano. Steph. Ncque hoc, neque istud in mar- 
Igine adscriptum , recte se habct. Sed \AyvQi'ov legendum essc ut 
censeamus, Stepbani Geograpbi et Plinii auctoritas nos movet. 
Practerquam quod infra Agyrinaeorum urbis mentioncm auctor fe- 
cit. Rho». 'Ei'AyvQlov] Sic scripsi optimosCod»I. proxime scc»i- 
tus, ipsumquc Diodorum, qui no}uv AyvQivuiiov IV. 24. ct 'Ayv- 
Qiov XIV. 9. XVI. 83. aliisque in locis appellat. Idem censet Ph. 
Cluverius II. Sic. Ant. p. 313. 'AQyvQQiov tameu Is. Tzctzes ex 
hoc loco producit in Lycophr. 1017. Wess. 



8 ANNOTATIONES 

8. 84. Tj]v ^nijniciav toTq tv tT] vr,(T(o'] Usu et fitnullarltate 
Romanonini. Vid. inf. I. 57. lunguntnr aiitem haoc artissiuie, 
iit sacpe substantivis casus sui verbi. Flato i. Leg. p. 033. C. 
■xfa anv i) iQanovTMV uvtoTc: tuvT(~)v di(v/.ovi\f!itq. Aristid. T. I. 
j). 117. // ToTg nulcAoTg' ElXiiai diuxoviu. et Noster XI. 37. /m- 
pf/; roTg" JiXlr/n n^vg tovc Jli-oiyug. Oe quo gencrc plura Cl. Du- 
kcrus in Ihucycl. V. 40. Vii. 50. Facilis vcro iactura erit suspi- 
cionis H. Stephani, qua in castigationibus notarum suarum deesse 
jorlasse ''Fcji.tuiocg poat vi^ao) arbitratur: i.l enim si addideris, 
jigrestem quotjue et incuncinnam orationeni effeceris. AVess. F. 
IJrsinus in suilibri margine corrcxerat tojv tv t// vI^go)., quo carere 
posse videmur. Caussam indicavi in adnotatione. Idkm in Add. 

8. U2. ''il iSvvuiiig] Jvvuiiig Vat. ita inf. XIX. 1. Wkss. 

8. 9'.^. 7«c Tiov EXlijVtov dQ/uioloyiug] Delevi ct liic ver- 
bum iiiutile ct paullo aiite supcrvacaneum //fv, motus optiiuoruui 
librorum auctoritate, pendet oratioexpraeoedenti7?t()/;^or(7<. Wlss. 

8. 3. JMt/Qt Trjg (iQ/TjQ Tow ovoTuvTog noJJ/^iov^ lllust. 
Scaliger et Is. \'ossius adscripserunt ni.irginibus librurunt suorum 
f^ii/Qi T/y, Tf?.£iTi7?» arbitrati haud dubie aunoruui numeros, qui 
setjuuntur, Unem belU G.illici requirere. At io. Gcorg. Hcrwarto 
Ciironcl. Novac c. 119. visus est Diodorus longa oratione descri- 
psisse Caesaris expeditioneiu Britannicani ob L. V. 22. atque adeo 
iiic iii/Qi T^Tjg uxfiTjg dedisse. Sed nihil Mss. mutant. Ratio etiam 
Herwaiti uti specie blanditur, ita lieri potuit, ut in operis pro- 
gressu Diodorus consilium, quod intenderat, repudiarit, et belli 
Gallici initio Historiarum libros terminaverit. Vid. D. Petaviuni 
Xt!, Doct. Temp. c. 40. V/ess. «(j///? respiciunt sequentia tovvov 
()' (f.i nQ(0Tui nQuiiig imTeXt(y9-}jG(K.v repetiitquePhotiusdeDiodoro 
scribens cod. LXX. , ubipergit i-v de TuTg vnokotnoig xy tiliiXoig ul 
/.oiTcal Tvy/('.vovat nQagtig (AvuyeyQUfi/nevfxi f.ie/Qig oiov Piofiuiotg 
siQog KeXvovg o noXtftog avviQQuyrj , nuO-' '6v ■Tjyovfiivog rdiog 
JotAtog J\uTauQ e/.QUTi]ae fiev t(~)V nXiioTcov yui fia/ifiiov naQCi 
JitXTcTg edvMv t/S noXifK^i, 7iQoif:ii/3aos di Ti/V rjyefioviuv rrjg 
[\ofi7]g fie/Qt Tcuv BQeTTuviy.iov rijacov iv oig y.(H ■>] loioQia r£- 
TitVTu. Crcdibilius autem duxerim Diodorum narranda, ut III. 38. 
\. 21. 22. promiserat, expeditioneCaesaris Britannica, tanto illius 
temporis miraculo, fines hic positos egressum quam promissi ter 
dati oblitum esse. Sic ille libris I. — VI. historiam non ultra bellum 
Troianum deductam polUcitus Aegyptiorum res adCambjsen usque 
exponit. 

8. 6. JjQooayoQev9i)g &iog'] Dicam L. V. 21. Wess. 

8. 9. T(xE.etg z«/] Haec manifcste supposititia sunt. Si 71«- 
qartf.ittg scriptum esset, tolerari forte posset. RiioD, To^viov «t 
nQiTirui nQij.ieig] Abirc iussi voces Tui,tig y.cxi undc malum pcdem 
intulerant. Fari audacia grassati dederunt I, 53. tntcj (/.vtGT(''.Tug 
yui fityioTug tcov nQO uvtov Ttxitig iniTtXtaua&ui yal nQixSnc^ 



IN Lili. I. CAl». 45. 9 

invifls plcrJRquc Mss. Quac (-aincn vcrl»a, si (jiinc ncccssltns nr- 
gcrct, scriptiirae Cod. Coisl. et Mutiii. nurtoritatcm roiuilijirc 
l».»ssent, nti ct 111. 52. 57. Xil. 5-1. (Jiioi! autem II. Stejiliaiuis 
iii castigationiijus notaruni suarum nialle se ait yoitvov riov nt^ 
()ifr/.titiuti'(<)r^ non /o()V(')r rovTfor 7i(niti).>:aiu'r(or., ut vuIgoIilirL 
omnes, 1:1 si ita scripserit, luinus prolium crit. ruto voliiisse, 
r(ov dt yQoriov T(ov ntQiti/.i^/ifitr^or. quod saue clegantius. AVr.ss. 

9. 14. /Jiu To fir/div n(iQ(lnjjyjiia naoti/.r^^i trai] Mini/n 
giiam in liia verhis explicandis ., ait Saliuasius, hallucinenlur 
viri docti propter uniiis diclionis ignorantir/m, tjiiid signijicet 
nempe nuQi'tnryu(i. Interpretes Diodori iirmameiituiu e.vponunt. 
Scaliger ad Eusebium quod alii tnoyi]vy Censorinus tituluni vo- 
cat, id Diodoro dici naQ(XA7.yuu, hoc est terminuni fi.vum et 
haerentem. TIuQ(xnr^y/nu, fjuemadmodum iatn ante (p. b'2\ .) 
docuimuSy proprie est (/uid(juid adjigilur. Ilinc nuQun/^y/nnu 
tahulae dicehantiir adfi.vae columnis, aut pilis, in gui/jus leges, 
aut alia publica inonumenta incilehantur. Hinc UGTQOro/iii^Q 
nuQuni]yLiuTU, tabulac astronomicae, in quibus ortus et obilus 
signorum, et tempestatum vicesper aliquot annorujn spatia re~ 
deuntes descriptae publice proponebantur ad populi uaiim. Jd 
hoc exemplum nuQimr^y/iu itiTOQiy.itv aut iivUiy.ur dioitur, series 
historiarum vel fabularum seciaidum ordinem temporum digestu. 
Et hoc sensu planc accipiendum est in illis Dlodori verbi.i, 
Singula epici Ci/cli poemuta totidem erant Tr^g /ifUoXoyiug ' E'/.~ 
/.r^rr/.rig nuQunt'-y/cuTu. Non dicit Diodorus nullam extitisse 
parapegma earum rerum., guae gestae rcferuntur ante Troica 
tempora, sed nullum niartvo/itrov. Multa (juippe in eo inter~ 
vallo fabulosa memorari , quae vix fidem adtnitterent. Haec 
Salmasius in Solin. p. GOl. cui iunge Menagium in Diogcn. IX. 
48. AVess. Repetit liacc Dioflorus Exc. Vat. p. I 13. 

9. 16. l4xo).ovd-(oglIno/./.od(oQ(o'] Mem censuit Thucydides 
I. 12. Eratosthencs apud Clemcnt. Alex. [. Stromat. p.402. VeX- 
leius Paterc. I. 2. et optimus quisque. Wkss. 

9. 18. ^voi XiinovTu rdjv tqiu/.ooIlov] Bene pro rationiltus 
Eratosthenis, cui primus annus Olymp. 1. est a Troia eversa 
ccccvui. Congruunt ctiam quae leguntur XIV. 2. 3. et XIX. 1. 
Quare perperam lo. Tzetzes in quodam Scholio ad Bh&o/iiiQiy.u, 
vulgata ab H, Dodwello ad Disser. V. de Cyclis p. 804. 6^' (ov o 
/Ii('}d(OQog inTOQii, inquit^ (fuivtTui i) Tqoiu noQd^rj&tTaa nQO t£~ 
TQUxooi(t)v o/.T(oyuidty.u yQoviov rijg nQcoTi]g X^Xv/iniudog. Wf.ss. 

9. 21. lugrijV uQyr^v tov /if/.r. ] Suo exemplari adscrip.se- 
rat Is. V ossius tig ri]V rcAftT^r, quod et nimium est et rcm non 
expedit. Viam aliu.m ingrcssus est vir Amplissiinus lo.Christoph. (Je 
lordan in Chronologico adparatu ad Origines Sclavicas ; cui'Js cgo 
conmentationem de Diodori Chronologia, henivole milii transmis- 
sam, adnotationum auctario intcgram censui adnectendam [vol. II. 



10 ANNOTATlt;M:S 

Append. p.XLVlli. s. ed. JAps.]., ut (jimitiim viro cgrcp;ib Siciilus 
scriptor delteat, aJji.ireat «innious. Wk.ss. iii A<!<1. Vid. ad N. '.\. 
9. 22. EnT(i.y.()nta y.(u rp/«xoj'ra] lii liis niaiiifi^stiini [i;'cc;i~ 
tuin est. Anni nccx.xx dant OIvni|)iades ci.xxxii cuni rlnohus in- 
tegrls annis. Priiniis Olynip. ci.xxx ad qiicm historiain sesc 
continuasse ait, est DCCX^ll. ah initio Olympiadnm. Quac con- 
traria et sibi pugnantia (juis fernt? Audi Scalij^cri censuram. 
Longe vero pueriliun, intjuit, hallucinatur Diodorus ipse. Scri- 
bit enim principium belli Gallici cnnvenire anno i. Objmpiadis 
CLXXX. H^fodov uQ/ovrog: quum conaulatus Calpurnii FiHonis 
et Gabinii., quo bellum Galticuni motuiu., inciderit in annuni ///. 
eiusdem Olympiadis. Pergit: uik) (U riig nnr')Tr;g 'Ulv/tni(jn)og 
eig Ti^v (Ji^Q/r^v TOi) KtXTtxov uoXhiov^ i]v Te/.irT))i' nf7J0ii,ite!}^u 
ryjg laxoQiog, tnrtty.onta y.ui TQKxy.ovxa. Ait a prinia Olynipiade 
ad principium lielli Gallici esse annos Dcvxxx. (juae sunt Ohjm- 
piades absolutae ci.xxxii ., anni diio solidi. Ergo bellum Gal- 
licum inivit anno iii. Ohjnipiadis CLXXX. qui tanien erat annus., 
quo Scipio et luha in Africa hellum cnni Caesare infeliciter ges- 
serunt. Postremo adiicit^ ah excidio llii ad finem Hihliothe- 
cae suae intercedere a?inos cocxxxrni. de quihus si detruhan- 
tur ccccvill^ quot annos ipse Diodorus ait esse ab excidio Ilii 
ad primam Olyinpiadem, supererimt iidem anni DCCXXX , ne quis 
forte a lihrario peccatum putet in priore numero. Itaque insi- 
gnis est hallucinatio praestantissiiui scriptoris., principiitm helli 
Gallicicum annis helli ciuilis confundentis. Sic ille in Ivascl». Cliron. 
Cl^I^CCCCLXVll. quibus consentit, Sciligero cetcrocjui sacpe 
infestior, D. Petavius IX. D. T. 55. In alia tamen oninia abiit 
lo. G. Herwartus Chronol. Novae c. 1 1 f>. pcrtenditijiie , in annis 
Olympiaduni quinquennio niinus numerasse Diodorum ceterosfjue 
eius aevi Historicos, qui fastos Consulnm Ronianos fuere secuti ; 
praeterea iig rijv (jiy.iti]v rov Ke7aty.ov no)Jftov reliquisse Diodo- 
rum: hinc factum csse, ut tinem sui operis conieccrit in annuiu 
Dccxxx. Olympiadicum , seu annuin II. Olympiadis CLXXXll. qui 
revera inceperit anno antcChristum XLVli. seu U. C. Tab. Capitol. 
DCCI. Verum ea in re sumit sibilidenter vir doctissimus qiiinqiien- 
nium in Olympiadum annis niinus numeratum , quod in conten- 
tione versatur, et a vero longe recedit, uti docuit 1). Petavius 
XII. D. T. 40. Mutat ctiam vetantibus Mss. aQ/f,v in uy.n^iv ex 
caussa, uti vidimus, haud sane gravi: denique manet error, quo 
annus l. Olyinp. CLXXX. componitur cum anno nccxxx. Olym- 
piadico. Itaque aut transeumium est in Scaligeri Petaviique sen- 
tentiam, aut remedio adhibito succurrendum famae Diodori. Fac 
scripsisse eum, tlg rrjv txQ/ijV rov KiXrty.oti noXitiov , r^v rt- 
7.ivr)]V nfnoi/jftida rtjg loroQiug^ VC» cuiiis rei in inentem Is- 
ntacli Bullialdo venisse Fr. Dion. Camusatus huic loco adscripserat, 
hinc vitiata notarum scriptur.i venissc i//// , hoc est, ex annis 



IN LIB. I. CAP. 5. 6. 11 

DCCXVII. factos essf dccxxx. auctos praetcrca scquentes annoruni 
numcros, qui profecto salvi ingruente hoc vitio essc non potue- 
runt, et evancscet puerilis iste crror. Nam tovtov ()* ul n(}<~)TUt 
7iQu:;eig uniTtXtGd ijouv '0).v/ii7nudog Tr^g iy.uTOGxT^g y.ui oj'()o7j- 
y.OGTT^g xuTu to tiQ(otov tTOC^ conuuode inteliexeris de principio 
rerum gestarum Caesaris. Annus enim ille ex mngna partc re- 
fipondet anno U. C. dcxc. quo Caesar consulatum iniit, exorsus- 
que ca est, quae bello Gallico absolvit. Ea quidem vis est, in- 
quies, scd lenior et in numeris saepe neccssaria ; qua si utendum 
pernegaveris, haereat in hoc luto Diodorus. AVess. 

9. 29. Tovg da diuGxtvui^iiv iiwdoTug] Librorum correcto- 
res et dcscriptorcs designat. ^iuGy.ivuGUG&ui frequcns cst de fabu- 
lis, quas poetae, cum non stetissent, inpensiore cura emenda- 
hant et refingebant, uti egregie docuit Is. Casaubonus in Athenaci 
IIL 28- Rarius de librariis, qui emendandis et corrigendis alio- 
rum scriptis operam insumunt; quo taaicn vl^m /uouy.TT^Qig die~ 
oy.ivaG/iitvoi et libri dtioy.ivuGf.uvoi, qui cmendati, et y.uTU- 
Gy.ivuLiiv noXvTiX(~)g iv /uQTuig y.uXXiGToig ^ non semel Galeno 
in III. Epidcm. Hippoc. p. 411. 412. 413. Haud iniuria vero 
eos dehortatur, ne inportuna cura alieno opcri molesti sint ; ae- 
quissima enim lex est Pjthagorae, ooTig o roiiog ovy. tu Totg fti- 
jiUoig ininoitTv uk}m. (jovJ.iTui /itvtiv uvtu tnl TTjg nQ^tWrig 
XiiQog , oncog noTt Xoyi vvyrfi ]] xtyvrfi^ in Synesii Dione 
p. 60. A. Wess, 

9. 37- KuTuSif^uvTig ri/w.v ro d-ttov] Non probat Diodo- 
rus scripturam Cod. Coisl. et Mut. nam y.uTudtt^fM rt/iuv ro twov 
I. 88. et Tiiiuv Tt y.uTU(^tt4ui ro dttov 11. 38. et III. 2. invenies. 
Haec vcro exscripta Eusebius inscruit I. Praep. Evang. 7. Wess. 

10. 44. ^Ev ToTg yvioQiLo/nivoig fitQtGi] Familiare csse hoc 
loquendi genus scriptori, ostendent I. 9. XIX. 1. Wess. 

10. 49. TIuQu ToTg ovoftu.GTor/noig y.ul vofttficoT(iToig] 
Apud probatissimos , qui videiicet inter classicos sunt primarii. 
Quod vero antecedit rotg 6vofia.(STOTUTOtg , extraneum videtur. 
De mundi tum aeternitate tum ortu ac interitu , vide quae annotat 
Plutarchus II. de Placit. et Decrct. Pliilosoph. c. 4. Sed quanto consul- 
tius audire Mosen Gen. I. 23. et Christum Dominum Lucae XXI. 
33. ovQuvog y.ui i] yT] 7TUQi).ivGovTut. Confer tamen cum Dio- 
doro losephum I. Archaeolog. c. 2. At contra mundi ortum et in- 
teritura Aristoteles disputat I. de Coelo cap. 10. usque ad finem 
et initio libri sequentis. Rhod. naQ(\ rotg vofttficortjr.TOtg] Adscri- 
pscrat Camusatus, lectionem vulgatae editionis et Cod. Coislin. 
sil)i meliorem videri, quod clegantior sit, et physicis ac historicis 
proprium tribuat tihilwm: rofiifiov yuQ tivui rov rpiXoGO^fov, 
vvofiUGTnv di TOJ' tGTOQiy.ih'. Forsan tamen legendum, nuQCA 
Totg 6voitaGTOT(/.TOig tiTiv \GTOQty.(ov y.ul rofiificoTUToig rcTiv (fv~ 
cioXoytav. Euuapium cnlm dixisse de lamblicbo, f.itTii xovTOvg 



12 ANNOTATIONES 

ovoi-iaarorarog Imytvtrat- (fiK6oo(fog ^lai-ifthyog. Mihi, quod 
pace eius dixeriiu , perlevis li.iec ratio videtur et fallax , quam et 
vojLit/iioi riuv ovyyQU(fkov 1.29. et vo/iiifi(oraroi tmv avyyga(ficov 
V. 2. et ot vouiiuoraroi rav hoacov Plutarchi T. II. p. 381. C. 
infringunt. Eieci itaque glossema, quod nec Eusebius nec Codd. 
plures proharunt. Wess. 

10. 53. 01 Se yevvjjrbv yal (p^^aQrbv] Euseb. yevt^rbv xal 
u(fd^aQTOv. hoc perperam, non alterum. Nam de mundi origine 
cum disputant, si principium illi dent et creatum pertendant, ye- 
vijrbv, si auferant et negent, uytvr^rov dicere adsolent. Philo 
lud. de Mundo non corrump. p. 939. D. TQtrrui de neQt rov ^?;- 
rov/iitvov ytyovaoi doS,ui., tu)v f.iiv atdtov rbv y.oo/nov (fu/iitvcovj 
uyiviyrov re y.ui avdiXed^Qov , rwv de e^ evavriag yevi]r6v re yal 
qO^UQrov. atque ita Ocellus c. 1. Aristoteles Analyt. Prior. II. 22. 
p. 190. Piutarch. T. II. p. 886- O. ne plures advocem. Nec au- 
sus tameu sum yevr^rbv ., et paullo ante uyevTjTOV.) quod apud Eu- 
Bcbium, recipere, quod sibi in horum usu non constent. Philo 
enim p. 946. tl t)' utdiov uv&Qconog.) uyivvrjrog di^nov y.ui 
b y.oo/tog. Ocellus c. 1. p. 514. diint uyivvrirog b y.oo/iog y.al 
MfO^uQrog. Diogen. VII. 141. et Atticus apnd Euseb. XV. P. 
Ev. 6. In quibus rov yevvi]rov paullo quidem diversa a superiore 
notio est, rerum tamen genitarum initium indicat. Mox b/iouog 
iy.eivco Franc. Vigerus quoque ad Eusebium. Wess. 

10. 54. '^O/ioicog ey.eivotg] Intricata hic sententia est, quae 
facile extricabitur, si ey.tivco legas, quemadmodu/n ille^ id est, 
mundus. Rhod. ey.eivoig rectum est. consecjuenter illis, sententiis 
rel hypothe&ibus. nam b/ioiiog hic idem est atque dyoXovd^cog., et 
iy.eira idem atque ey.eivi] t) vnod-eoig. Passim hic auctor, ut alii, 
plurali pronom. pro sing. utitur. v. p. 31. 26. rb yeyovbg tv TOV~ 
Totg rijg^Iotdog enirevy/ia. Reisk. 

10. 63. l4v(0(feQovg ovorig} Sursum ivipetu guodam ten~ 
dens, Plutarchus T. II, p. 950. D. e).a(pQbv y.ul y.oixfov y.ul uvco- 
qeQtg ovdiv iori rcov ipv/QcJov. et p. 952. D. ov yuQ cog jjUQeTu 
TiQbg y.ovcfov.) y.ul y.aruQQtnrjg nQog avcocfeQtg avriy.etrai /lovov. 
ubi perverse vulgo uvcocftXig, quod longe aliud est. Res ipsa 
convenit sentcntiae Anaxagorae, de qua Diogen. 11. 8. et Hera- 
clides Pontic. Homer. Allegor. p. 488. Wess, 

10.66. Tj] nuo]] divj]] Quid to nuoi].f si genuinum est, 
sibivelit, nondum perspicio, nisi t/] tov ncf.vrbg divi]., in cir- 
cumrotatione universi^ forte scri^jserit, aut hac phrasi nova idem 
intelligat. Rnou, Accessero Rhodoiuanno, nisi si ea vocula hic 
summam et concitatissimam vertiginem, ut solet ad rem augen- 
dam subinde adhiberi, et agnovisse videtur Fr. Vigerus, indica- 
verit. Fuit, cnm navovdii] ^ quod de vehementi inpetu, naar] rT/ 
bQiiTJ^ est apud Euripid. Troas. 792. Aratum Phaenom. 714. et 



IN LIB. I. CAP. C. - 8. *W 

Apollon. Rhod. II. 761. 10C5. non displiceret. Sed retat nsns, 
desidcroque siniile exempluni. Wess. 

10. 06. BJfTu rijg ri~)V vyg(7tv (JvyyQiaifog] Euscbio adscri- 
ptum est ovyx^uaecog ^ quo niodo t/)»' nov OTOi/tuov avy/.Qaoiv 
uhiuv ilvui Ttjg ytvtoHog Alciphr. III. Epist. 40. Et permutan- 
tur hae cognataeque voces, uti in Philon. de Somn. p. 568. A. 
ubi Ms. August. To di ulXuig Gvyy.ty.QUf.ilvov idtuig pro vulgatis, 
juulto obscurissimis, to di fJXv/todtg eoTi , diuxey.Qijiityov idtuig. 
Hic tamen bene habet, et concretionem commixtionemque innuit, 
uti mox et III. 47. et in Plutarchi T. II. p. 947. A. ct ovyy.Qi- 
oig y.ul ijQuofiog rijg vXijg in Cornut. N. D. c. 3. Wess. 

10. 67. y.uTUOTTjVui] III. 51. xudioTuoOui irQog tijv yfjv. 

10. 73. l^vul^vfwvfievtjg] Apud Eusebium, ubi locus hic 
citatur, legitur uvuttof.itv}]g. Steph. Si cum H. Stephano uvu- 
Ctofttvtjg legere malis, pro inflatam et quasi fermentataiii ^ sub- 
stituas fervefactam. Rhod. Eusebii scriptura parum constans, 
consentit enim nostrae Cod. Montacutii, Diodoro nihil debet no- 
cere. Mox ontQ tv roTg tXtoi y.ui vuv oquoOui ob nicliorumCodd. 
consensum praeoptavi, suspensa ex superioribus seutentia. Quae 
vero hic narrantur magna ex parte excerpsit Tzctzcs in Hesiodi 
Oper. V. 43. Wess. 

11. 82. \4no Tov TitQit/ovTog] Optimis scriptoribus o ntott" 
/0)v ct To TctQit/ov est aer, coelumque omnia ambiens et con- 
plectens. '0 ntQil/cov ui)q Plut. T.II.p.333. E. Vid. Poljb. I. 37. 
Strab. I. p. 14. B.' Plut. T.ll. p. 361 B. et Nostr. II. 48. III. 59. 
XVI. 81. Wess. 

11. 85. Ku\ q)uvrjvai] Giossema hoc ex margine, ut alia 
quamplurima, in contextum irrepsit. Rhod. i^rct^^r/yjaf nuvro- 
dunovg Tvnovg] Assentior Rhodom. et Ism. Bullialdo, cui idem 
placuisse Camusatus adscripserat, deleoque y.ul (fuvrivui^ Eusebio 
ct Mss. improbatum. Wess. 

11. 88. Tu dt ye(t)dovg uvrt/ofievu] Non admodum his dis- 
similia reperies in Aristid. T. I. p. 8. et Diogen. II. 17. Wess. 

11. 97. ])lu0^i]T7)g cov li4vu^uyi)Qov] Vid. inf. c. 38. et He- 
raclid. Pontic. Hom. Allegor. p. 440. Euripides MeluvhinrjV 
^ocf ))r docuit, in qua praeceptoris Anaxagorae opinionem de re- 
rum ortu Menalippae , tanquam a matre acceptam , dedit expo- 
nendam, Ovy. ifiog 6 fivdog., uXV ifiTjg firjTQog nuQu^ 'i3? ov- 
Quvog Tc yuiu t' r/V fioQ(f)) fiiu^ teste Dionysio, cuius verba 
Th. Canterus II. V. L. 15. Diodori auxilio constituit, Tom. II. 
p. 57. Wess. 

11.2. ^ivd'Q7]^ ntTeivu] Euseb. margini appictum est, T« 
divdQu^ 7iT7;v«, ^T^Qug^ quod III. Grotius in Exc, Trag. p, 395. 
atqueexeo, uti solet, Barnes. adscivit. Vulgatum cur sperna- 
tur, caussa nulla est. AVess. 

1 1> 4. Kai ntQi fiiv rr^g nQcoTng Tov t^ojoyovttv] Non bene 



U ANNOTATIONES 

eohaereTc nQroTrf^ cum proxime sequentlbus tov tiooyoveTv , nisi 
<juid cum TrgtoTTjg iungatur, perspicuum cst. Sed et haec verba, 
II y.u) nunudo^ov etvui tioi (puiveTut tijv t(jT£ ivioytiuv ^ mcndo 
vacare non videntur. Praetcrea quae sunt ab hoc loco usque ad 
tovg c)f tS, uQ/r.g, eadem fere dicuntur pauio post, vidclicetinline 
pag. seq. et initio eius quae illi proxima cst. quod suspicionem 
auget. Denique Eusebius eam attert quam margini adscripsi 
lectionem, quae, ut vidcs, pro novem lineis unam duntaxat ha- 
bet, certior tamen esse videtur. Steph. Ut haec cum praeceden- 
tibus, quae margo usque ad nuQeiXrjffuafv exhibet, aptius cohae- 
1-cant, muta tov in to di tfooYovetv. A^^erum, ut, quod res est, 
dicam, totusiste locus a ror UooyovfTv usque adTOvgd" *$ uQ/r,g, 
decem et sex versibus constans, a sciolorum aliquo intrusus huc 
videtur. Id quod eorundcmpene verborumrepetitioinfracap. 10. ar- 
ffuit. ]jeg«5 quae H. Steph. porro annotat. Rhod, IIiq) t/;? 7tQ(o-' 
rrg t(ov o)^(ov yevlai(og\ Ita legendum esse censui. Cetera coloris 
jninime sani et huic loco parum accommoda, Eusebii pluriumque 
Codd. auctoritate motus, sedem migrare iussi. Quae sequuntur, 
ea conformata diceres ad haec Critiae inSextiEmpir. IX. C. M. 54. 
7'V XQovog OT ^v (KTuy.Tog uvd-Q(')n(ov ftiogKul <)-i-Quod 7]g. Wess. 

11. 10. IdDJjXoig /jorj&tir] Sequor Euseb. et consentientes 
illi Mss. inportuna enim hic est particula. IIoAi/.iov/iitvotg 
Clar. 2. probari, nisi et alia mutes, non potcst. Wess. 

12. 19. '^flg fTv/f] Temere atque uti sors dabat. Liician. 
Scrib. Histor. c. 47. t« de nQuy/KKTu., ov/ (og tTv/e, avvuxTeov, 
et infr. I. 14. XIX. lOS. Mox diuXe/.Tovg y.ui /uQuy.TfjQag 
dtu)Jy.T(0Vt etsi haud plane damnem, recipere tamen^ quod edi- 
tum rei satis conveniat, non sustinui. Wess. 

12.24. Oiy)'jai(og di y.ui nvQog] Euseb. ii/crecog ct evQTi^ 
utv(Ov haud iniuria corrigi oportere Fr. Vigcrus censuit. Non 
abit autem ab his Diodori Moschiou. tjv yuQ noT^ ui(ov y.etvog, 
Tjv., bnriviy.u G)]Qa]v dtaiTug ii/ov eiiKpiQiTg /"Jqotoi , 'OQtiyevtj 
cnTjXuiu y.ui dvatjXiovg (DtxQuyyug hvuivvTig' ovdtn(o yuQ i]V 
■OvTi aTiy)]Qi]g oiy.og , ovTi laCivotg EvQtTu nvQyotg (o/vQ(o/tirtj 
noltg. in Ecl, Phys. lo. Stobaei p. 18. exlilust. H. Grotii emenda- 
tioue. Wess. 

12.26. ^vyy.oiiiStjv rtjg uyQtag TQo^fTjg] Usum modumqu& 
eius conportandi. Polyb, III. 100. tri de T/y? (oQug uy.uuUovar^g 
noog TijV avyyouidt'iV. Lucian.I.H. \ . 39. y.ul tov y.uQnuv avyy.o- 
fitt<)f.ievot tov t/. T(~)v dtvdQtov. Plura infr. c. 15. Est enim de 
mcssc et vindcmia frequens, quemadmodum et yuQn(ov nuQud-eatv 
noteTa&ut., unde nuQtxd^eaig ac aiTtJV nuQud^eatg de frumento 
«ommsatuque ad usum reposito Poljb. III. CS. 102. et Exc. L. 
p. 1222. qua de re ad II. 38. Wess. 

12. 36. T/))' /Qiiuv uvT)]v diduayuXor] Eadem Archytae 
placuit sententia in hoc apud Stob. Scrm. XCi[i. versu, /Qfttu 



IN LIB. L CAP. 8. 9. 15 

7r«iT* fSiSn'Sf, tI d* ov xoiuo Xfv uvfvQOit, ct MoscKionl In elu»- 
«lem Eclog. Phys, p'. 18. fh^ ovv aYayy:i]v ^ tire xfi f.iay.Qa tqi" 
fj7] , Arrijv 7xaQu<v/(nv Tt]V (fvaiv diduay.aXnv. i. e. Grotio inter- 
prcte, teu vis necesmtatis et longus simulUsus magistram sponte 
naturam dedif. Atlde Dionys. I. Ant. Rom. p. 20. Quae yero 
scyuiintur, iisdcm repetita vcrljis invenies II. 38« ^N ESS, 

12. 41. ^rnxuLo/tfvoiTfjc m\uufTQiag] Frequens id Nostro, 
titcap. 9. 41. Explicatiir a Porphyrio II. Abst. 4. roo oruuf- 
TQov xui or/.tiov Tij vnnOiim crn/aLouevot xura drvaiuv. Euse- 
bius, qni superiora exscripscrat I. P. E. 7- addit de suo: Tc- 
oaira ftiv o dT^lo^d-e^g ovyyQurffvg>, oidf iif/oig ovofiazog xov 
©foti pVrjf.iovtvaug tv rfj xoa/.ioyovia, avvTv/iyJ]v dt riva y.al 
uvrtniarov tiar^yr^auutvog T-i^v Toi> nuvrog dtuy.6an7]atv. Bcnc 
profccto ; mundi cnim origlnem tanquam casu et sine providentia 
factam persequitur ; quae eadem opiuio philosophorum plcrisque se 
probaverat, ut ex Plutarchi Stromat. libris Eusebiu.s coiuiuou-' 
stravit, et Plato X. Leg. p. 889. B. Wess. 

12.47. Evofaiv T(dr yQaiitiaTon] Hoc u£ amplecterer, rcs 
ipsa et quae sequuntur, facile a me inpctrarunt. Rerum invcntio 
in eandeni cum regibus actatem incidere potult, et haud dubie in- 
cidit. Literarum usus recens est, quidquid ol)loquatur Plinius 
VII. H. N. .57. mulioque rccentior historicorum opera. Rectc 
Macrob. II. Somn. Scipion. 10. Quis non hinc aestimet, inquit, 
viundum quandoque coepisse., nec longam retro eius aetatemf 
Cum abhinc ultra duo retro annorum millia de excellenti rerum 
^estarum mcmoHa rte Graeca quidem exstet historia, Nam 
iupra Ninum, a quo Semiramis secundum quosdam creditur pro- 
creata., nihil praecla7-u?n in libros relatum est. Si enim ah ini- 
tio, imo ante initium fuit mu7idu8., ut phitosophi volunt: cur 
per innumei-ahiliurn seriem saeculorum non fuerat cultus, quo 
nunc utimur^ inventus? non literarum usus^ quo solo memoriae 
fulcitur aefernitas? Habes tvQtatv yQ(i.uuuro)v cap. 16. 69. 
quam i^/.ty.uoridu dixit, sicuti Plutarchus T. It. p. 554. A. tiui&- 
•Qtif.v r,'/.iy.totriv , et T. I. p. 160. E. t(7jv nQa.itoiv y.al riov fiiotv 
■)]).ty.t(ortdu 'larnQiuv. Solent quoque, ne qua hoc moretur, tiqu- 
ytiura et yQuiiuara exscriptorum negligentia pernuitari. Vid. lu- 
itan. Gai-ncr. ad Basilii Epist. 117. et 226. p. 316. et Montfau- 
con. in Chrysost. Epist. 114. Wes.s. 

12. 49. Juai Toirn ary/«)Qi]aai\ Ita solet, veluti cap. 38. 
tl dt Ttg y.ui ary/(<)Qi]aut /i(ivog tlvui 7iXi]i)^og. et cap. 40. 78. 
et supra cap. 3. Quare et suo contentum esse iussi. Wess. 

12. 51. Biov 1-yovv] Has voculas ut a sententia prorsuiA 
alienas , rcmoveto. Rhod. 

13. 53. '^EuvTovg avro/d^ovag XtynvTtg] Solo innatos., ty- 
ytrtTg Ti]g /(DQUC. qua natalium gloria Athenienses sese vendita- 
bant. Isocrates Panegjr. p. 65. u).X' ovTOi xttAwj y.al yvr^ouog 



16 ANNOTATIONES 

ytyovafxiv ■, toar* l^ i^aniQ Wpvfxtv , .ravrrjV ixovr^; anavta tov 
yqovov diareXov/iiev, avro/J^ovig ovreg. Nec reticuifc inancm 
hanc eorum iactantiam Cicero pro Flacco cap. 28. etsi nihil liao 
quiflcm partc inferiores illis videri Yellent Indi, Aethiopes, Si- 
cani, aliique. Vid. infr. II. 38. III. 2. A^ C et Rittersh. in Op- 
piani II. Cyneg. 563. Wess. 

13. 63. Ovx uQ/aiotiQovg avtovg riyovf.i£voi] Resplclunt 
haec fratres Tzetzae, Isaac. in Lycophr. 149. loan. Chiliad,- 
XII. 260. Wess. 

13. 67. ''EtiQoyevij nQu^iv] Peregrinam et alius generis* 
Infr. XI. 20. 7]fieig de aQxovvtiog dieXijXvdoteg neQi twv y.utu 
TTjV EvQun7iv nQuyfiatcov ^ futa(^tftuaofiev ti]V dii]yrjaiv inl tag 
iteQoyevcTg nQu^etg. Similiter XVI. 5. Wess. 

13. 69. i^Q/aiotuTut naQutrjQTjaetg] Vide 1.69. et Ciceron. 
I.N. D. 1. cum nota CI. Davisii. Wess. In antecedentibus Reis- 
kius O^ecov te yeveaetg ul nQcTnai vnuQ^ui desiderabat: cuiusmodi 
sentcntiam qui expeteret mireris non ita maluissehaec constituere: 
y.ata tVjV AYyvntov 0-ec7)v te yeveaetg uQ/utotutui vnaQS,ut fivdo-' 
Xoyovvtui^ (Ai te t(x)v uatQcov nuQutriQijaetg evQijad^ui Xtyovtat. 

13. 73. 0aai Toivvv AlyvnTtoi] Exscripsit liaec Euseb. H, 
P. E. 1. Stolidam autem hanc Aegyptiorum gloriationem merao- 
rant scriptores, quibus testimonium denuntiarunt veteres Critici 
ad Apollon. Rh. IV. 262. Aristides T. III. p. 593. et Clemens 
Alex. Protrept. p. 3. Nec admodum dissimilia sunt argumenta, 
quibus pro sua e terra origine pugnant Aethiopes III. 2, Athe- 
nienses in Platon. Menex. pag. 237. E. et Indi apud Pausaiu 
VIII. 29. Wess. 

13. 76. Ilolvyovov ovtu] Conf. inf. c. 40. W^ess. 

13.77. Ti)v tov y.ulcAfiov qiCuv] Credo designare rwr Iv 
toTg iXeai yevofievcov tovg xuvXovg xui QtCag , caules et radices 
palustrium plantarum, quibus Aegyptios vesci adsuetos ait cap, 
49. 80. Ceteroqui et in ea regione arundines, quas saccharife- 
ras vocant, serebantur atque edebantur crudae, de quibus Pros< 
Alpinus III. Rer. Aegypt. 9, De loto et faba Aegyptia ipfr. 
cap, 34. Wess. 

13. 79. To yulovfievov y.oQaeov] Mirum sane praeterque 
opinionem accidit discrimen, quod lotum inter et corsium insti- 
tuitur: est enim ipsa loti radix rotundiore ligura et amplitudinc 
mali cotonei. Theophrast. IV. H. PI. 10. yj de qiZu tov Xcotov 
y.uXciTut fiev KOP^ION. eaTi d'e azQoyyvh] , to fieye&og ijXi- 
y.ov fiijXov y.vdcovtov. Movit hoc Bodaeum a Stapel, ut neQaeiov 
hic scriptum fuisse suspicarctur : quam arborem cum Noster 
cap, 34, neoaiuv aut IleQaaTuv appellet, pvaetcreaque Strabo 
XVII, p. 1178, D. in corsii descriptione multum a Theophrasto 
dissentiat, haud iniuria corrigendi hiinc inpctum deinceps con- 
pescuit. In Hesychio rclingcndo opcra illi felicior proccssit; 



IN LIB. I. CAP. 10. 17 

nam quac Crammaticus in KnQotTTiov scriblt, modo Koqgc.Tov 
in locum tov Kfoaamr substituas, huc pcrtincnt. Virt. Bodaci 
Cojiiincut. p. 417. et Prosp. Alpini Diss. de Loto p. 83. et iuxta 
mccum aguosces dc corsio nondum omnia ad liquidum esse per- 
ducta. Wkss. 

] 3i 82. Tiy.iniQiov Triioajvrat (ftQHv] Quod scliedac Cois- 
iin. ct quae cum illis faciunt, addiderunt, natum est cx glossa, 
(juam tanto cupidiiis inculcarunt, quoniam Diodoro Iiaud prorsuui 
displicuissc nosscnt. Sic c. 28- yal nfiQcorTai Tijg oly.tioTijoc: 
Tuvri]g (fi-QHV anoiiff^iig. et c. 9G. V. C. Utrumque coniunxlt 
Lucian. sed alio ordinc, povov tovto eig unodtiiiv Tijg ahj- 
iV^fu/? fi('y(i Tiy.fii'jQiov Tidifnroi Scrib. Hist. c. 40. Atticu.s 
apud Eusel), XV. P. E. 5. Tay.ft/iQiov dt noiovvTat r/)g yvtofiiig 
ToD (/.r<iQ('ig. AVess. 

13. 83. TriV h' tTj Ori/3a'i'Si /joQar^l Hoc sequor; altcrum 
claudicat. Clemens Alcx. Protrept. p. C. de Acf^yptiis, oi y.al 
7tQ(!)Ti,v T(/.vTiiV avc.tfvrui Ti)v yijV Qeovg Tf y.ai d.rdQ(dnovg 
oveiQioaaovTtg. Mures in Aegypto ex terra prof^ignl, etsi Plu- 
tarchus T. IF. p. 637. B. atque Aelianus II. H. A. 56. Nostro 
fere conscntiant, nondum credimus. Conf. Voss. in Alelam I. 
9. 25. Wi .ss. 

13. 86. /Jw.TeTvn(7)Gdui y.ul yuQ/Ceir] Credidcrlm legen- 
dum ayuQiueiv. Steph. y.u) y.uQiCHv\ Quanquam H. Stephanus 
oyiAQiCtiv restituit, tamen pro spuriis haec duo sunt habenda. 
Nani hvsterologiam ineptam obtrudunt. prior euim motio est na- 
tiira, quam saltatio. Rhod. 

11. 98. lrlyofi[SQov y.uTa to nltTGTov'^ Recte addit poste- 
rlus. Inferior enim Aegyptus magnam sacpe coelestis aquae co- 
piam accipit, cum superior exiguam ct rarius. Vid. Philon. lud. I. 
\ it. I\I. p. 620. C, ct Aristiiiem T. III. p. 567. et quos lan. 
Broekhus. excitavit testes iii Tibulli I. 8. 25. Vel sic tamcn y.ai 
atiafioig y.ui XoifioTg y.u) ToTg t^ ovquvov xaTuy.XvaitoTg «mAwro? 
■1] /(oouy sicuti idem Aristid. p. 617. docet. Rationes autem, 
quibus hominum e terra fortuitam originem adsti-uunt, Philo dili- 
gentcr examinavit de Mund. haud corrupt. p. 914. B. We.ss. 

14. 7. KuTu T/]v eniy.uvGTOv jlYyvnTov} Pro tniy.uvaTOV 
reponendum videtur ini/.XvOTOv in margine, quod ad huius locl 
sensum magis facit. Alias torridam signilicaret. Rhod. Kuto, 
Tip' iniy./.vaTov AYyvnTov\ Hoc vulgato, quod hinc ortum est, 
praetuli. JStrabo I. p. 56. de Aegyp^o: y.u.) yuQ uvti] aTtv)) xi 
fGTi y.u) fiuy.Qu y.a.) iniy.Avarog' ri). di t'^(OTrig imy.XvoTov tQi]fiu 
Tt ya) arvdQu. Nostro c. 36- eniytx/.vafitri] /('iqu. Solet inl^ 
xXvLfiv y et quae ex eo originem tniiiunt, dc Nilo, Aegyptum 
aquis suis inundantc, tritum ntcju? lisitatum esse. Philostratus 
A I. Vit. A. 1. og ix yaTudovndiv (''.Q/:''!ievog, i]v iniy.).v^fif tiuouv 

V»»i.. I, 2 



18 ANNOTATIONES 

jf4'/V7iTov un Aldtonoiv uyet' ubi Olcarii, quam illuvie sua con^ 
ficit^ niiuLum est. NdXovtjil/Xvaiv (lat Aelianusll. H. A. 38. WKssi, 

11. 12. Ku\ TiQOQ uvTJj av/^tffvrj tJi y7i\ Loiij^e mollius lioe 
fluit, quam /ScoXco uvtij av/afvTi t/]^c )'/]c. Credo eicctam roccm 
ex superioribus esse rcpetitam, ubi rccte y.uTu (f vaiv ti^c /jm/.ov. 
Non item ia Acbille Tatio III. p. 185. nuvTog de ftdihtv /uLi-ndi- 
xeQog ftwlog AiyvnTiog. Vid.Eergl.adAlciphr. lii.Ep. 31. Wes.s. 

14. 14. Tovg d^ ovv xut^ AlyvnToi'] Habet Euseb. I. P. 
Ev. 1. Lucianus de Dea Syr. c, 2. nQOJToi /tiv wv uvOQ(ono)t', 
Ttov 7]fietg ydfttVf AtyvnTiot Xtyovrui Qcwv Tt h'voii]v Xu[Shv^ 
y.ai \qu tiauad^ui., y.ul Ttftlviu y.ut nuvTiyvQtug unodtiui. Quae 
liis Diodori gemina et simillima sunt, Adde Ammianum XXII, 
16. quaeque illi H. Yales. adscripsit. Wess. 

14. 21. Tov fiav^OatQiv noXvorp&uXftov] PauUo distinctius 
Plutarch. T. II. p. 355. A. tvioi (^a xul Tovvofiu dteQfiip'trovat 
nolvorrduXfiov.^ log Tov fttv 02: to noXv ' tov dt IFI tov 
t]q Ou).ft()v AiyvnTiu yXcoTTi] cjQuCovTog. nam sic ea legenda 
sunt, qjiod non latuit viro Clariss. P, Ern. Ia])Ionski in eruditis 
de terra Gosen Dissert. p. 80. qui et vocis originationem ex Co- 
ptorum sermone adfirmavit. Wess. 

14. 24. Kal Tov not}]T^jV Xtyttv] Homerum Odysseae XII. 
V. 323. et alibi. Confer cum hoc loco, quae Plutarclius de Iside et 
Osiride prolixe disscrit. Porro Deorum, quorum cum hic tum 
alibi mentionem facit Diodorus, historias, cum fabularum ex- 
plicatione luculenta et pererudita, suppeditat Natalis Comes in 
libris Mvthologiarum. Rhod. 

14.27. Tov ^'OatQtv At(')vvaoi'] Graecis Bacchus , qui Ae- 
gyptiorum sermone Osiris. Herodot. II. 144. ^OaiQtg dt iari zlto- 
.vvaog y.ur' '^EXXc/.da yX(oaouv' quam eandem rem cxnn pluribus 
probasset Plutarch. T, II. p. 364. D. addit: ort fiiv ovv 6 av- 
Tog iOTt Aiovvoip , Ttva fiuXXov rj ot yivtuoy.eiv to KXta drj 
nQpoTiy.ov iortv^ UQ/Tjyov ftiv ovauv iv zleXcfoig TtTiv &vi(xdwv^ 
roig di OoiQiuy.oTg xuOo)at(Oftivi]v uno nuTQ()g xui fir/TQog', sic 
enim ea legi oportet ; quod nec Xylandro, viro doctissimo , latu- 
isse, Latina versio indicat. Alia, quamquam non probanda, dabit 
Ampl. Gis. Cuperi Harpocrat. p. 95. De Sirio, quod addunt, na- 
tum arbitror ex solis hoc titulo : quem Archilochus ^tiQiov , teste 
Hesvchio appellavit. Schol. Oppian. IIL Hal. 48. ^ttQiog ov fto- 
rov i^Xtog^ aXXu y.ui 6 uoti]q tov y.vvog. Solem autem hi Theo- 
logi eundem ac Osirim censebant. De Eusuolpo eiusque Bacchicis 
lo. Alb. Fabricius I. B. G. 6. Wess. 

15. 33. Toivty.t'/!, fttv y.uXiovat] Macrob, I. Satur. 18. ex 
Orpheo adfcrt: 

Ti^y.tov uiOtQu dTov ., (f.yivijTov nQ^tv iovru., 
E:(U'iif}]vt O-toTotv (oQc.v y.('/.XXiaTov idiaOui 
Or <)/) rri' y.uXiovot fJ/ilv)jT('c Tt y.ai Atovvoov. 



IN LIB. I. CAP. 11. 19 

Eoilcm cx camlne.ridetiir et lioc decerptiim, longeque se ihelius 
haberc ob pracccdens t^avtff)]ve. De Phanete vero, Orphico 
qiiodam Deo, nihil addani. Fccerunt abunde viri egregii P. Lco- 
pardiis XII. Emend. 2. Th> Cantcrus I. Var. Lcct. 26. et Rich. 
Bentleius Ep. ad loan. !\[illium p. 3. Wf.ss. 

1 5. 31- Kia Tu {:'i'u.itfi('.] Et hunc locum P.Leopard. V. Em. 
12. iliustravit. Vere Synesius Encom. Calvit. p. 68- C. Bo.x/i^ 
y.ov yuQ oidiv ovzioQ cog vefjQig. Unde Bacclius hiiinuli pelle in- 
cinctus vi(:iQwv dooaig y.uiyanrog Enripidi H^^psipyle apud Ma- 
crob. L Sat. 18. et ve/^iQidnaTokog Orpheo Hymn. p. 148. Et 
Baccliae omnes: y.a) yan veiSQidag Treoiy.u&aTiTOVTai xal d^vQGOvg 
(foQovai, inquit Plutarch. T. H. p. 364. E. Quare Tiresias in 
Euripid. Bacch. 176. OvQaovg uruTiTtiv y.ai veijQiov doQug i/eiv 
edicit. At(j[ue hi quidem sacrorum caussa: Stralio Brachmanum 
aliquos in agris agere hi]Hi:VOvg vfftQidug prodidit XV. p. 
1017.B. ubiCasaul). iveifievovg vel y.uH^eifievovg legit; ego evijii- 
fievovg, ut Aristoph. Nub. 72. dufd-eQuv eviififievog. Philostr. 
Her. 1 5. doQug d'e nuQduXeMV evvjnTO Tor^ (ufioig. We.s.s. 

15. 35. TreQiYf^ui] Quod lihri quattuor praebent diijrpdai^ 
in eo ne quis evT/fdui quaerut cavct infra p. 147. 38. scriptum in 
quibusdam dieaT}]ae pro TieQitaTtiae et210. 16- neQiQijeovaug '^ro 
(V/(-/.(5oiota«cet349. 38- neQi/^XVofiev pro dn]Xdoiicv et 369. 98. 
di' pro neQiy denique II. 645. 64. neQifjUUMV pro diajjixA/.ior. 
15.37. KeQUTU ()' avTj] neQiTid euaiv] Isimhubuliscornibus 
ornatam instructamque Aegyptii lingebant et pingebant: Aeiian. X. 
H. A. 27. y.ui uvtvv de Tt/V^Iaiv Ar/vuTioi fJovy.eQCov y.a\ n'/.u.T- 
Tovai xul yQU(fovai, quod accepisse videtur ab Herodoto II. 4 1 . Mer- 
curium vero Plutarch. T. II. 358. D. galeam, ex bubulo capite for- 
matam, Isidi inposuisse refert, neQi&ehai povy.Qc.ror uvTfj xQ(xvog. 
qua galea insignis est in iictili icuncula apud lo.Bapt. Casalium de 
Aegypt. Ritib. c. 21. quamque eo longe mclius illustraA'it Gisb. 
Cuperus Harpocr. p. 109. De bove Isidi sacro infr. I. 85. Wess. 
1 5. 40. TovTOvg de Tovg Seovg v(fiaTavTai] Etsi Codd. 
aliqui in alia omnia eant, non dubito quin verum hoc sit: nam 
et mox y.u\ nuQtyevov vnoaTi']auadui ^ et virgmem eam arbitrari. 
et c. 6. y.ul u(f duQTov vnoavi]a(t.fievoi tov xoafiov dixit. Quae 
sequuntur Euseb. inseruit III. P. Ev. 3. Wess. 

15.42. TQtfUQeaiv (itQuig] Vid. I. 26. AVess. 
15. 46. Ovaiv avfi(JuL/.eai)^ui n).eiaT7]v] Hic nXeiOTOv lego. 
Sed nescio quid scrupuli iniicit hyperbaton et enallage. Si scri- 
ptura oninino retinenda videatur, interpretatio haec elHcitur: 
■ Naluraeque plurimum ad generationem rerutn otnnium conferre 
hos Deos., alterutn igneae et spiritualis (nvevfiuTiodovg)., alte- 
ram /iiimidae et siccae.)Utrumf/ue siinul aeriae. Sed iudiciumesto 
penes eruditiores. Rhoij. ^vfi(jij.XXeadui nXcToTu] Coniurarunt 
iMss. in retiiienda vocc nXeiaTr^v, Ego tamen nXeiaxa, propter 

•i* 



20 ANNOTATIONES 

Euseh. scrl.ptum Cod. Cj^iio usus est Fr. Vigenis, et quia Dlodorui! 
atque optimus quisque itu solent, rccepi: sic enini hrevi post, 
xai TToXXa avi.tjii'.XXaod^ai nantv ffg ytnatv. et XI. 21. ovve- 
f^uXfzo (Vf avT(T> y.ai to avro^iazov iiqoq rt/V tnivoiav jifyala. 
II. 31. nlHora dt nQoq rag ynfOftg r<7}v avdQumtov oriiiidXke- 
a&ai Tovrovg rovg aortQag ayadd re y.ai y.ay.d. quae his simil- 
lima id quoque, quod addi ad sensum oportet, indicarit. Arius 
Didymjis apud Euseb. XV. P. E. 15. y.ai nltTora ovfii'')uXXio9ai 
Ti^og Tip\ T(T>v ohov d'ioiy.7]Otv. Adde supra c. 2. Wkss. 

15.52. Tii dt Tovron' fitQij] Pendent haec, neque est in 
sequentibus verbum , quo referantur. Quod genus dvay.o7iOv9-ov 
haud infrcquens. losephus XII. A. I. 3. 3. rovg y().Q ^fovi)(Ai'ovg^ 
fTT* Idviio/ov Tov fitydkov jiaiH/.ti^ovrog^ trv/tv avrovg noAXa, 
TaXaintoQTjOai. Pausan. VIII. 33. vTiOov 6t aXXijv yaKovfitvrjV 
'^liodv., rovdt nvy. tjv /Qtnov. ubi doctisslmus Kuhn. quem et vide 
m Aelian. II. V. H. 13. et Perlzon. atque infr. II. 52. Wkss. 

15. 61. jJta noooayoQtvoat] Plutarch. T. li. p. 365. D. 
jditt- fitfv yuQ ^Hyvnrtoi ri) nvtvfta. y.aXovoi. Slc quidcm illi. 
Aliis allud esse visus est: neque enim de love Inter vcteres con- 
vcniebat. Vid. Eustath. In Iliad. ^4. p. 20. Wess. 

15. 07. JlarTjQ dvdQiov} lilad. VIII. v. 49. et plurlmis alibi 
locis. Rhod. 

16. 68. 'Hffutorov <ivoftuoai] Gentls Aegyptlae sermone 
Phthas erat. uriiyvnrtoi dt ofiouog nQu^avrtg , xui rt) nvQ Idia 
StttXtxri'} OQA^ xaXtoavrtg., o tQtiriVtvtTai "H<fuiarog Homll. 
Clement. iX. 6- ubl plura Coteler. Wess. 

16. 73. zJi'/fif]TQa yuXtiv] Nihil interest hoc malls an 
.dtr:iiriTQav ., quamquam Nostro ita saeplus piaceat. Opportune 
Philo lud. Mund. Opif. p. 30. C ft)']rrjQ tV tTjg totxt y.al Tj yT]y 
nuQ^ o y.ai roTg nQtltrotg t'do'^fv avri]v ^>]iii]tquv yv.Xtoui., ro 
fii]rQog y.ut yT^g ovofiu avvd^tTatv. Lucret. V. 818. Qtiare etiam 
aique etiam maternum nomen adepta Terra tenet merito., quo- 
niam genus ipsa creavit Humanum., atque cnimal prope certo 
tempore fudit Omne. Vid. infr. III. 62. W^ess. 

16. 78. 'Ovofidaai — coy.tt/.vdv] In codice uno est non 
C/jxeavov^ sed (hy.tXii7]v. at p. 22. habes (i'jxtdfi7]v. Steph. 
S2xeav6v /ieOfQfiJ]vtv<'>fttvov] Consule H. Stephani annotatio- 
nem, qui ^Qytdiuijv iegendum censet. Rho». ^£2y.fdv7]V , o fit- 
^eQ/iii]Vfv(')iifvo7'] Slc scripsi ex c. 19. et propter Clarom. utrlus- 
que et Florent. '£2ytXfir]v , quod slne controversia ex aitero or- 
tum , etsi leviter vitlatum. Forte Pherecydes suum 'QyT]V(jv inde 
extudit apud Clement. Alex. VI. Stromat. p. 741. et Origen. VI. 
in Cels. p. 664. A. A Pherecyde acceplt Ljcophron, studioslssi- 
mus tencbrarum sectator, Aiexand. 211. Wess. 

16. 82. 'Oy.favijv Tt StiT,,] Ili.ul. XIV. v. 302. Rnon, 

16. 83. jSoiiii^ovoiv ^£}y.f.av6v eh'ai] Repcttiatur liaec 



IN LIB. I. CAP. 12. 21 

c. 19. ct 96. Ciiius opinionis occaslonem arripuisse vldentur ex 
Honiero et vetnrum illis, (|uibus 'S^xiuvog ingcns fluvius fuit vi- 
sus, sk-uti «locent Scliol. in Euripid. Orest. 1377. Fr. autcni Vi- 
gerus cur ad Euseb. suuni Jioc loco noog ov y.(u Tv.g xiTiv i^i&y 
ycvtoiig nuilucrit, urgens caussa non erat. Wkss. 

16. 89. IlooaayoQivaat (famvx49^iirai>\ Aegyptiis N)t vel 
NfjtS- , ut in riaton. Tiniaeo p. 21. appeHabatur. Durant eius 
vocis vestigia in numine celehcrriniae reginae Nitocris^ quam 
Kratosthencs Cliron. Kusel). p. 21. ^l^S-rivav viy.i]ffi1(>ov interpre- 
tahatur, et m llattrttz^ Solonis in Aegypto famiiiari amico, apud 
Prochim in Tiin. p, ,31. De utroyue in Remphah suo p. 74. Cl. 
Er. lahlonski. Mox urfdoQOVf Minervae satis conveniens, (juippe 
uff^&ofKo y.ovQi] y.ai yutiior aiir/^ra) , oh Codd. consensum verius 
censui: «jna etiam de. caussa inpcrtiinuut ilhMi arve/Ir^, quod inter 
Hvi)oloyi]x)Tirai ct tuvti^v ytrtadai locum occupaverat, delevi. 
Omnis enim iiacc oratio iniinita cst. We.ss. 

16. 95. ^fQiToytrciav] Afias nominis eias caussas hahet Ifl. 
70. A. 72. Hanc inter atias produxit Tzetzes in Lycophr. 519. 
'/; OTi 1] avzii iaTi toi ati)u I^Qig ;"«(> o «?)() ytvvuTai y.ui fn- 
TaTotiitTat^ tuQi , StQH', ytifKorf t6 yuQ Tiuluioy TQi/:icQi]g r^v 
/itovog. «luae (juod hinc sumta videantur, adscripsi. Wess. 

16. 97. Ka\ ylavy.(~i7iiv] Sollemnis illi apud Poetam alios- 
que titulus. ^L^.yaJ.f.iu TVyC l4t}-ipug yXaxyy.ovg t/or Tovg (Xf^daX^ 
(lovg in Vulcani fa.no Pausan. I. 11. vidit. Tu vcro N. Hclnsium 
ad Ovid. H. A. A. 659. et T. Hemsterh. in Luciaiu D. D. VUi, 
p. 227. We.ss. 

16. 1. Tijy 7iQ0aoil'iy t/tiv uyXuvy.ov] Repone ex Eusebio 
c'yy).uvy.or pro u.yKuv/.ov. Steph. ^EyyXavy.or legendum esse ipse 
contextus evincit. Etymologia sane erudita est Honierici eplthcti 
yAuvy.(7j7[ig. llifou. TijV TTQ/jaoipiv t/tiv tyy).uvxcv] Parul viris 
egregiis ct suum siW habere iussi. Cornutus Nat. D, c, 20. haud 
dissimilia scripsit, trioi dt (fuai toiuvtu uvtJ], agit de caesiis 
Minervae oculis, 7Tuotia(x,yiGl)-ai , (kv, to tov utQu yluvy.bv vvai, 
Wess. CI. Sam. Clarke y^Mvy.ov mavult ad Homeri II. A. 206- 
Mihi potior l^^uscbii auctoritas. Hesychiunv adde in t^yXuvxGjoai. 
luEM in Add, 

16. 4. Tv lcQ(iiv L('i(ov ftoQfpuTg] Nugacissima eorum hacc 
conuiicnta fusius pcrsequitur I. 8G. Wess. 

16. 7. Eig A\'yv7iTov ^iuqu/juX/ivtu} Sic I. 44. xad-' t,v 
^i/itTg nuQtfj^y.Xofifv tig AiyvTiTov. U. 1- cw70< nuQu^ulovftg lig 
ATyvnTov. et IIL 1 1. alihique. Fuisse Poctam in Aegypto sigais 
qulbusdam vincere conantur I. 97. Cautius profecto, quam qui 
rcgionis eius indigenam satis lidenter tradiderunt, repreheasi a L. 
Allafio Homer. Patr. c. 4. De Hoiucri vero his veraibu» louge 
prudentius sententiam dixit Plato U. Rep. p. 381- Wk*». 



22 ANNOTATIONES 

17. 17. TiTvxt]y-orag xrig ad-avuaiag\ Et haec digna Eii- 
Bcb. censuit, quae in II. P. E. 1. adderet, Nilul auteni interces- 
sero sive tu ri^itv/oTag seu vulgatum prol)averis. Solent ea pro 
librarioruni arbitrio permutari: nam qnod in Demosth. Midian. 
p. 361. y.al nuxQtduq reTV/r^y.^og., id aliis Tanv/Mg videbatur 
Bcribenduni; quaiu eandem discordiam. habebimus lll. 9. Crebrius 
tamen rertv/jog et rertv/Jrui in hoc scriptore. Vid. I. 48- 57. 
IV. 16. V. 75. Wess. 

1 7. 22. Z4/it/.itovu TiQoaayoQevo/iiirov] Aegyptiis lupiter erat 
et dicebatur li!iiiuovv. Herodot. II. 42. 14/tf.tovv yuQ AlyvnrioL 
xu).iovat Tov s/iu. Idem sacras nobis literas diversis locis adiir- 
mare, abunde patetecit S. Bochartus I. Phal. 1. Wess. 

17. 26. nQMrov"H(fuiarov jiiuaiXiyoui] Vulgatior ea fama 
fuit. 0d-ug, iQiirjViveTai"H(faiarog, ov rtZ ovof.tuTi y.al o nuQ 
avroig nQwrog j^IuaiXevoug nQoauyoQeverai Homii. Clement. IX. 
6. Huic, Nili tiiio, successorem et tiliuni dat Solem Palaephatus 
in Chron. Paschal. p. 45. atque ex eo Suidas in^HXtog. Wess. 

17. 32. I4il Ti]g vltjg entiJuAletv] Omissum pronomen tl 
neminem morabitur, quippe sollemne. Infra V. 46. y.u) tovtcov 
ovy. iariv il-eviyy.eTv iy, ryg viiOov. Aristoteles V. Politic. 4. ot Se 
ivtftaXov Tiov itQiov /Q}]fiuT(ov. Synes. Encom. Calvit. p. 72. D. 
tooTt uv rig riov nuTQUov nuQay.ivfj , ru/v nnTrui rb y.covitov. 
Polybium non addo : ex eo exempla congesslt lac. Gronovius I. 
42. Wess. 

17. 38. ^E/. di Tovrcov yiveo&ut] Ex love et lunone , qui 
propterea Osiridis etlsidis parentes c. 15.; secus Aegyptiorumilli, 
quibus hi quinqiic Saturno et Rhea progeniti videbantur. Plutar- 
chus T. II. p. 429. F. y.ui TiiV^^Peuv Alyvnrtoi fivd-oXoyovai niv" 
re d-eovg rey.tTv. et distinctius p. 355.D. ubi quinque enuyofiivug 
fuisse ait tojv d-etTjv ytvtd-liovg, et eos hoc ordine editos, prima 
die Osirin, secunda ApoUinem, tum Typhonem, quarta Isin, ulti- 
ma Venerem, qui dissensus hac in Theologia frequens. Wess. 

17.47. Huvoai rrjg uXXrjXo^fayiug'^ Probum videri posset 
rrjg a}JJi/.cov acfuyT^g ob haec Isidis ad tilium Horum de se mari- 
toque, oiroi rb rTjg uXXrjXocfoviug tnuvoctv uyQiov , in Eclog. 
lo. Stobaei Phjs. p. 124. Ego tamcn in vulgato acquiesco, rei 
ipsi percomniodo. Philo lud, de Exsecrat. p. 931. D. TQiipovrui 
eit aXXrjXocfuyLug ov fiovov i&vcov y.c.) fttjdiv nQoorjy.ovTdov^ 
uXXu y.ui Tiiiv oty.tioTUTCov. ct Noster XXXIV. Eclog. 2. p. 529. 
40. coare rTjg uvtcTiv vXXrj).o(fu.yiug fti]^^ oXcog (fitouad^ui. Quae 
postrema, ut in dira fanie, facta liuud nego. sed primos homines 
sese ipsos vorasse,etsi satis eleganter Moschion in Stob.Ecl. Phys. 
p. 18. BoQu) de o(i.Qy.(')lSQ(OTtg uXXr]Xoy.Ti)vovQ HaQiT/ov avroTg 
duTrug, nondum mihi persuadeo. Wess. nuvoui Reiskius in nav- 
oav mutabat, quod nexum membrorum non assequutus esset Dio- 
doro r-on infrcqucntem. Sic enim ille XII. 4. p. 480. 4. vntXcifi- 



IN LIB. I. CAP. 13. 11. l^ 

/9«rf Tovc UtQnu; y.aranlii^ieadat^ ^or^&eTv fitv fiij dvvuftfroiK', 
fyy.ara/.i ,7(')VT ag di- Tovg avuiiu/ovg yaTacfQOV)^^) i^cTiod^ui. XIa. 
34. p. 31.3. 81. >j (Vf unrjei OTfCfavoviittyij f.tiv ftixQaig vno rtov 
oiy.eitor yvvuiiCiZv, y.ey.oGftrjfievri de dfUTT^encTig uigntQ eig tivu 
ytifiov nQoen^fineTO imo toiv ovyyevfT.v. Quare milii quideiu sana 
videntur quae soliicitant etUtorcs XVIII. 35. p. 284. 85. o IleQ- 
diyy.ag eig no).h]v unoQiav htninxe., Toiv fiev dUujStjfijy.oviov ovx 
aiioftti.yiov ovTtov^ t<7iv d^ -ev t<o ntQuv firj dvvufttvtov pori^eiv 
ToTg idioiC , nQogtTa'Sev tig TOV7Tio<o nuXiv unitvui nuvTug. Erit- 
que fortasse qui ne in his quidem \ . 43. p. 365. 38. vnTjQ/ov 
ufineXoi xe no/J.ui y.a\ na.'vTodanul nQog vipiog uvriyfitvai v.ut 
t)ianenXeyiitvui iroiy.ihog rjdtTuv ti]v nQogoipiv enoiovVf Stephani 
coniecturain «"Trpoc necessariam ducat. 

1 8. 5 1 . 7o7~ de X)GiQii)oc tntvor,oafttvov'] Osiridi repertae 
fruges ti-ihliuntur inPlutarchi T. II. p. 356.A. quarum partem sibi 
Isis viiidicat Ecl. lo. Stobaei Phys. p. 124. Mox milxi visa est 
Codd. Rcg. et M. stTJptura melior. Wf.ss. 

18. 57. 7:; <'>.Q/niLoi'\ Sic mox c. 21. et XIA'. 45. oig t'i 
uQ/ai<ov inifjovlevovoi. et XIII. 45. ot di ^ehvovvTiot ex no}.- 
hov ovTeg aTceiQoi nohoQy.iug. pro quibus Lucas A. A. XXIV. I 0. 
iy. TioV.tTjv iTiTiv ovT<it, oe xQiTtjV tio ed-vti. et Noster XIX. 22. 
Tijg noletog yeyevrjftevt]g evduiftovoc iy. noXXtov /qoviov. Fuisse 
auteni in veteri more positum, ut Deos Deasque oblatis frugibus 
venerarentur , docct Porphyrius IV. Abst. A. 22. Wess. 

18. 58. Q)evTug Tovg uvdQ<onovg\ In \^x%'\<ixxQ uvtf.SftvT<tg 
cxpressi,quod ad ritus sacrorum magis quadret. Rhod. Kihil cou- 
tra Codd. aucioritatem dcmuto: sive enim humi positos velis, scu, 
quod et cg;) malim, Isidi sacratos manipulos, res benc habebit ; 
Tiam ct iiio^ui de hoc genere haud invisitatum. Apoliodorus i. 
Florilcg. 3. p. 7. T/f dtTO fiaQfta.iQovTu (jouyQiu ; sicuti neque 
Latinorum^>o«f/-e. Vid. IMunker. Hygin. Fab. 3. et A. van Stave- 
ren Nepot. Pausan. 1. De planctu in sacris Isidis nihil addo. Ha- 
bet egregia Lactantius I. Div. Inst. 21. et lac. Gronov. in Hera- 
dot. H. 61. Wess. 

18. 62. Kui ToTg 'loeioig] Hoc vcrius, rccurritque I. 87. 
quamquam sollemnis paene horum permutatio, uti 7a/or' et hitiov 
in Heliodori L. VII. p. 314. et 320. Atque haec est nu.V!\yvQig.) 
quam Tithorenscs Isidis in honorem more Aegyptio bis quotannis, 
vere atquc autumno, magno apparatu celcbraliant, teste Pausan. 
X. 32. nec raultum diversa ca videtur, cuius pompam pompae- 
quc instrumenta describit Apuleius X. Metami;rph. p. 261. Graeci, 
ut niulta alia, Cerealem pompam, et Calathum, sollcmne eius fer- 
rulum , spicis frugibusque refertum, moustrante Molampodc apud 
Clement. Alex. Protiept. p. 12. et infr. I. 97. aut Danaidibus, ceu 
visum Hcrodoto I. 171. hinc accepere. ludideni et HeLraeos pri- 
«nitiarum sollemnia abstulisse, ctsi oninis in hoc sit, diflicultcr 



21 ANNOTATIONES 

lo. Spencerus III. Lcg. Hebr. 9. p. 891. onmibus persuadcbit. 
Wess. 

18. 65. Qtivai St (faai y.ul ro/tov?} Hinc ipsa de se et Osi- 
ride ad filium Horum, ovroi tiq<otoi dcii^ai^reg diy.aaz/^iita, evi'0~ 
fiiag xa ovfinurra y.a'i dr/.uioovvrjg i/i/./jQa^oav ovroi dt^iug xul 
Tiionotg uQ/)fytrui ysvoiitvoi y.ui roj' f^ttyiorov &iov oqxov doi^- 
yuyovro eig rov /jiov^ in Eclog. Phys. lo. iStobaei p. 124. Quae 
legum latarum et iuris inter homines constituti caussa fuit, cur 
deinceps T^^IJI J I KAI 02Y iS W\ ut in lapide Reinesiano Cias. 
I. CXXXV. sacra sint facta. Wes.s. 

18.69. T;}v J/i/itrfrQav &tOfio(foQnr] Legitur ct'"/^/}' pro 
^i^firiTQUv. Quanquam autemCerprem, non Isin, appellari dtaito- 
(fOQov^ id efit legiferam Virgilio, et U^tOfioifoQiu non Isidis, sed 
Cereris dici sacra constat: referenda tamen est luiec lcctio ^laiv 
ad id quod paulo ante dixit, y.ui rov i.itv'OoiQiv ftt&tQf.iiiVtv6- 
fitvov tivai Jiovvoiv , ri]v dt^Ioiv tyyiora Tiiog J/ifHirQuv. 
Steph. T/)v J/iftTjrQuv] ,Hoc magis placuit quam 'Xa/>', quia 
Graecis usitatius. Vide L. Gjraldi Syntagma XIV. de Cerere in 
Historia Deorum. Rhod. Bene viri docti. Etsi eadem Isis ac Ce- 
res, non illo t:imen nomine antiquissimis Craecis culta cognitaque 
fuit. Diodorus quid voluerit, ipse signilicat V. 68. Ityovoi dt 
Tivtg hri y.ul vofiovg tlaiiy/iOuro ^ y.ai)' org ukX/iXotg to di/.aiov 
dtdovui avvti&iod-jjaav (i.vd-Qdmoi., y.ai ri]v nuQudovouv aiiroTg 
■dtav uno rovriov &E^I\iO0O FON nQooi^yoQtvaav. Gruterus 
Thes. p. CCCIX. I. liabet MErAAHN Q)EAN QE^MOOO- 
FON JHMHTPA, AVess. 

18. 71. Kriaui di (fuai rovg ntQl r()v^'OoiQir] Synesius I. 
Provid. p. 94. B. et II. p. 117. C. urbem lianc Osiridi priorem fa- 
cit. Nostro adsentiuntur Stephan. Jioonohg et Schol. lliad. I. 
383. Wess. 

18. 79. ijfpj ov ru y.aru fitoog] Infra I. 45. Wess. 
18. 80. '^lLlQvauothui y.al itQijr] Distinguunt itQor et vuovg.^ 
ct posteriore fana, priore ipsum locum sive rtfitrog, in quo aedi- 
ficatum id templum, dcsignaut, utiIV.85. Vide Cl.Duker, inThu- 
cyd. IV. 90. Bcae ergo personata Isis TfaeV//, inquit, nQoy/troig 
■UtoTg y.cu Vvaiag yat)-itQ(oaur, in Ecl. Phys. Stob. p. 121. Tam- 
etsi autem magnae olim opes Aegyptiorum, putem hos ruovg /qv- 
aovg parvas fiiisse acdiculas, sicuti I. 97. XX. 14. et Artemidor. 
IV. 33. Alia O. Borrichius, sed quae non placent, Hermet. c. 13. 
p. 61. Wess. 

19. 90. Naly.ovQyticov tvQtdtvrcov'\ Aeris aurique metallay 
ut II. 52. fitrui.y.u /uly.ov y.ai /Qvaov I. 33. /uKy.(yVQyu fitruk- 
Xa Dioscoridi V. 106. Hinc in haec metalla depressi, oi tQyui^o- 
fitvot rii /('./.y.ovQytiu V. 36. Confer IIL 12. Wess. 

19. 92. OiXorifKog thjfitQwoui r/iv /(oqv.v] Sic II. 34. de 
Zarina r/yC dt /loQug no/jJjv ti-rifttQiooat, y.ai noktig ovx 6/uyag 



IN LIB. I. CAP. 15. 25 

y.Ti(iai. illa enim magnam Scytliiae partem ad mitioreni cultum 
traduxisse fertur. €t c. 10. z«/ (f tXoTiorovvTic: iii^ni-povai TtjV 
%'diyJiV, intcrfcctis feris , quae eam infestant. Herodotus 1. 126. 
narti] TOVTor a(fi it)r /(oqov npoiure tSi]iii(i(oaui^ silvescentem 
et s[)inis horrcntem. Lihanius T. II. p. 121. D. tiqi~)Tov /ntv /(0~ 
Qov tS.r^ypn.oatrov tni QQty/.t^q^ nltidTov oaor 'i]/it()(oat^ Tovg 
yt(0()'/i,aovTug naQua/(ov. Dicitur et Hercules, monstrorum do- 
niitor, tS,ri/itQ(oaai yaTav Euripidi Herc. F. 20. ct Alexander t^r^- 
fitoibaai T)]r liaiar 1'lutarcho T. H. p. 328. D. Wf.ss. 

19.95. Uhloyctooyor ror"OaiQtr] Tibullus L 8. 29. 
Frimus (iratra vuinu solerti fecit Osiris, 

Kt ietieram ferro soUiciiavit Itumuvi. 
Primus inexpertae cQvimisit seviina terrae^ 

PoHKKjue non notis lef^it ah arhoribus. 
Hic dovuit teneram palis adiungere vitem^ 
Hic viridetn dura caedere falce comam. 
ubi lan. Broekhuis., Dioilori haud oblitum, vide. Wess. 

19. 90. 7';]? tvdiiiiiorog l^QuiJiug tv A'i'cr/;] Haec parum 
respondent poetae A^ersibu.s, (jui sequuntur. Si Nysa prope Nilum, 
quomodo in Arabia felicc? yv\n\c.nthx^ Nvaav Tr]g'AQuftiag \\\. 
64. et T)]v y.uT AQa/Jiav Nvaav IH. 65. appellat: at mox c. 19. 
xuT^ jfiyvnrov et IV. 2. fitrat.v Ooiriy.)]g y.al Ntilov collocat, 
parum quoque commode. Herodot. 11. 146. in Aetliiopiam trans- 
fcrt. Adeo sibi coustant fabulae. Vid, virum doctiss. in Marmor. 
Oxon. p. 102. tSraav autem et Nvaaav scribunt, sed si Aiovv- 
0OC, ut IV. 2. etiam censet, hinc dictus est, prior scriptura potior 
erit. Conf. Et^-moloj^uiu in Jtorvaog , et, si Arabicam vocis ori- 
ginem desideras, Ed. Pokok. Spcc. Hist. Arab. p. 106. Wess. 

J9. 1. Vii' roTg Jyno/c] Hymnorum et hic et UI. 65. IV. 2. 
Homerum facit pareutem, ut lo. Alb. Fabric. II. B. G. 2. 4. com- 
monefecit. Habct et Schol. ApoUon. Rhod. II. 1215. hos versus, 
sed levi cum discrimine, de quo III. 65. dicetur: quod eos autem 
Herodoro, cuius 'AoyovavTi/.a et libri nto) ''llQu./.htiag ex his 
Scholiis ac Stephano noti sjint, tribuit, eius ego culpac inmunem 
puto ; verba enim lioniiuis sunt defecta, nec posteriora prioribus 
cohaerent; ut excidisse videatur poctae, cui versus debentur, no- 
men. ^Vess. Mox recte monet Riiodom. ,^Pro orf , or/". 

19. 6- IIqiotov oiro) /Q)jaua!/ut] Atqui nullae crant in Ae- 
gypto vites , proptereaque incolue aut vino ex hordco aut aliunde 
inportato ute!)antur, si fides Herodoto II. 77. et III. 6- Neque re- 
ges id ante Psammctichuju bibcbant, natum, uti fcrebant, cx eo- 
rum sanguine, qui Dcos oiim pcssirao ausu oppugnarant, doccnte 
Plutarciio T. II. p. 3.35. B. Sod vitem rcgioni nou piane dcfuisse 
indicant querclac I-idaeorum Numeror. XX. 5. ut de Strabone 
XVII. p. 1 163. B. Pliuio XIV. 7. et Athen. I. p. 33. habitum pro- 
vinciae, quo sua erat actate, spcctantibus , ac de voce tonig^ qua 



2fi ANNOTATIONES 

.4lyvnTiaT\ o olvog, testibusEustathio ct Tzetze in Lycophr. 579. 
taceam. ^Lyy.ofiidi] olvov , qua dc niox , est ipsa Aindeniia , uti 
nvyy.Ojitidj) y.o.Qni7)v messis sive frugum ia horrea collectio Hasillo 
M. T. 11. p. 48. C. et Nostro 111. 63. XIX. 65. Conf. Ci. Wasse 
in Thucvdid. IIL 1 5. Wess. 

1 9. 9. .JiucfoQU) (fvaei y.exo()i]y>]iitvov] Euseb. yi/Qi]i(fvov. sed 
X£XOQriyi]iitvov usurpat et alibiUiodorus ut hic. Steph. Jiu^fOQOj 
qvaei y.eyoQi]yi]f(tvov] Unice hoc rerum: necdissentitEuseb.II.P» 
E. 1. Suam locutionem tueturipselV.68- ubiDaphne, Tiresiaefiiia, 
qvOit davuuavrj y.i^/OQi]y}]i.itri].etc.Hiy. Daphnis ^rat/ diu(poQ(o 
xexoQi]y}]fitvog. iterum XV. 39. Epaminondas r^ra/xorc nQOTeQi]- 
fiuai y.exoQr^y}]fitvog. Accedunt Diodoro Aristot. VII. Polit. 1. o 
fiexa uQtTT]Q y.exoQ}]yr^fitvog' quod iurc praeferunt vulgato y.eyo- 
Q}]yr]iitvi]g viri docti; et Strabo ill. p. 216. C. Toaovxoig dt Tr]g 
7iQoeiQi]fitr)]g y/oQug uyad^olg y.eyoQ}]y}]fitvr^g.) ubi prave vulgo 
}ieyoQ}]y}]fitvoig. Wess. 

19. 12. '^Yno yuQ TOVTOV^l DelMercurio, quiAegyptiis Thot.f 
paria Piato Phileb, p. 18. B. C. et Phaedr. p. 274. C. D. Piutarch. 
T. II. p. 738. E. Cicero III. N. D. 21. ubi Davis. cui adde lo. 
Alb. Fabric. 1. B. G. 12. Wess. 

19.18. Ku\ nuXuiaTQug tvQeTi]v\ Miscet Diodorus, mo- 
nente lo. Marshamo Canon. Chron. p. 36. ]\Iercurium Acgyptium 
et Graecum ; hic palaestrae exercitationes invenit infr. V'. 75. 
non iile : alioqui et Aegyptiae iuventuti consuetudo fuissct, pa- 
laestrae se dedere ; quam iilis aufcrt 1.81. Haud scio tamen an 
excusari poterit eo colore, quo uni Mercurio omnium artium ori- 
go adscribitur, quippc t(T) nuTQi T(~)v Xoyojv Aelian. X. H. A. 29. 
et loyov deanrWi] y.ut tQydTtj Ttyv)]g un('.ai]g Galen. princ. Pro- 
trept. Adde O. Borrichii Hermet. c. 1. et 2. Wess. 

20- 20. .urlvQuv Tt evQeiv\ Pro Xvquv Tt evQeiv., rjv noti]aat 
rQi/OQdov ., legitur etiam Xvquv Te vevQivrjV noir^aui TQiyoQdov, 
sed mihi persuadeo hanc lectioneni ex illa fuisse depravatam. 
Stkph. Alias AvQuv Te vevQivi^v noniaui. Quod tamen repudian- 
dum videtur. Rhod. Numerum chordarum veteris lyrae plerique 
ampliorem faciunt et tnT(xyoQdov. Homer. Hym. Mcrc. 51. Era- 
tosth. Catast. 24. Lucian. D. D. \U. 4. ntque alii. Lyram taiucn 
TQiyoQdov habent Etymol. l^anuig et Stephan. t-Ioiu , numique 
Lilybaetanorum Tab. XCiV. Parutae, de quibus IIl.Ezecli. Spanheni. 
in Callim. H. Del. 253. p. 467. et lo. Alb. Fabric. L B. Gr. 12. 
lam verum si esset, antiquissimo aevo lini usum loco chordaruni 
in Iyi'a obtinuisse, uti censcnt Critici in lliad. .2?, 570. prorsus 
inepta forct eoram Codd. scriptura, qui vtvQivi]V osteudunt. \ erum 
longe divcrsa Acgyptii doccnt in Flutarchi T. 11. p. 373. C. 
y.u] Tov EQfi}]V fivOokoyovaiv., titkovTu xoy 1\'(f(7jvog tu vevQa.^ 
yoQduTg yQ}']Guoi)^ui. Quare haud multum absum ab ea lectione 
probanda. Wess. 



IN LIB. I. CAP. 16. 17. 27 

20. 26.'^IfQoyQUf.fiiaTtu] Prohaclectione velhic locusLucia- 
ni facit circa BiuxoOjjiioi' priacipium, y.ai ytVTj dt oXa f.iay.Q6^iu 
iGTOQHTui dtu TtjV diaivav (oontQ AlyvnTuov oi y.uXovjiievoi h- 
()oyQaiiiiiuTiTg, l-laavQicov di xui 'AQUjicov ol l^rjyijTul tmv /liv- 
^wr, 'Jrdfov dt oi yuXov/.itvot BQu//ituveg. Sed et ipse Diodorus 
in alio huius libri loco (£. 70.)scribit o fiiv ieQoyQui.if.iuTtvg nu- 
^aveyivomye Tivug avfitiov/.iug xai nQu^etg GVfupeQovoug i/. Tiov 
itQiZv /iijjXojv. Iteininalio(I. 87.) <)io7i6() y.ui TOvgleQoyQuitfiuTetg 
(fOQtiv (fotvt/.ovv Qtttitiu y.ui nTcQov itQuy.og ini Tt/g y.t(fu)S]g. 
Steph. Acgyptiorum itQoyQUfifiuTtig sive yQUfifiuTtig itQoi Ae- 
lian. XI. H. A. 10. notissimi sunt, eorumque numero lannes et 
lambres a Numenio inseruntur in Euseb. IX. P. E. 8. De Mercu- 
rio dubitos, quem yQaftituTtu Saturni, qui Osiridis aut pater aut 
avus, Sanchuuiathon facit Euseb. I. P. E. 10. p. 36. Teneat tamen 
honoris hunc gradum Tiov ieQoyXv(piy.iuV coaditor apud Ciement. 
Alex. VI, Strom. p. 757. Wess. 

20. 30. "^oneQ evtQyeTiy.ov ovTul Pro eveQyeTty.bv inveni- 
tur etiam scriptum evQeTiy.ov quac lectio margini adscripta non 
fuit, quod ipse Diodorus tanquam digito eam quam sequi debea- 
mus ostendat. Subiungit enim stutim, dtu rb fiiytd-og Ti]g eveQ- 
ytoiag. et pag. seq. <hg d^tbv unodt/ofiivov uvTOV diu rug tvtQ- 
ytoiag. Sed et p. 12. legimus, rHog di rbv^OotQtv nuouv rqv 
oiy.ovfiiv7]v fntld-ovru, rbv y.otvbv fJiov rotg rfieQioTuroig y.(XQ- 
noTg eveQyeTTjout. Nec vero Diodorus in hoc de quo nunc agitur 
loco exponere vult ut invenerit Osiris ad victum pertinentia, sed 
ut iam inventa doccre totum orbem, atque ita de eo bene mereri, 
ac beneficentiae laudem adipisci in animo habuerit. Steph. Assen- 
tior H. Stephano. Erat inter Osiridis honoris titulos, ut eveQyiTTig 
audiret: Plut. T. II. p. 368. o yuQ ^OoiQig uyud-onoibg. rb j* 
treQov ovofia rov &cOV rb OI]I0IN evtQyirrjV b^^EQfiuTog qrjoi 
dijXovv tQiii-vtvbfterov. Fuit ille quidem n^bg nuv /Qi]otfiov ev- 
QtTty.bg, uti de Baccho III. 70. Sed ea de re e. 14. et 15. Libra- 
riis, quod levi discrimine evtQytTty.bg et elQeriy.bg distent, eas 
voces permutare solemue est, uti I. 25. Wess. 

20. 36. Ttfiiov a&avuT(ov rtl:'t,trai'\ Eadem haec IV. 1. 
Sunt rtfiui uO^ururoi, quae Diis iminortalibus tribuuntur. De 
Hespero HI. 60. diu di rijV uQtTtiV uvrov rb nudog ru nXi^d-rj 
D.etjOuvTa rtftug uO-avurovg unovtTftut. et de Baccho Ariadnen 
consecrante IV. 62. dta rijV (fiXnoTOQyiuv uduvariov y.uTu'iiii)- 
out Tifiwv. et mox dc Iside c. 22. deque Atlaate lil. 56- Aliter 
Appian. Alex. II. B. C. 891. y.ui Tiiiug uvtui tm? nlO.ui dtdofti- 
vug u9-uv(XT0vg diuutvtTv' honores enim, Caesari decretos , per- 
petuos esse debere Antonius ceaset. Quam autem dtuirijV 'i\fitQov 
paulo aate Diodorus vocavit, ea 'ijfieQog rQ0(fi] Athen. 111. 2- quia 
frugibus inventis tandem glandibus vesci desierunt: atque hoc in- 



28 ANNOTATIONES 

iHum Tov y.u9-uQ(tnv sive uXrjXtautvov /^iov, de qua egregle Is. 
Casaul). iu Athen. XIV. 12. Wks.s. 

20. 48. Kui i^uvfiuutjittroy tTi (ivdncia] Noa inovcorCodd. 
Co. et Ci. 2. auctoritute , ut a vulgato recedam : Hcrcules eniin 
iyivcTO (noni] Te cstoiiuTog noXv riQoi/cov Tiov ulXiov unuvTior^ 
y.ai ipv/JiC: /M.iin()<iTijTi ni>Qi/'U')i]T-og i\. IQ. Quare et eius aeiuu- 
ius Nicostratus z:/^ zor aiufiucoc. (ii'iii.i] diuiflQoyv tiiiiuTTO toj' 
^JlQuy.Atu XIV. 41. et Coragus ctDioxippus tj'j tov aio/iuTog q(o~ 
ftr] y.ai tTj t;^? uXitr]g viiaQO/Jj x)uvf.iuL6/LiiV0iy^\ii. 100. Conf. 
XV. 09. WF..SS. 

20. 50. JlQog Ooiviy.r^v ye-Aiittrcov] Potius hoc visum ob 
Tonovg Tovg nQog uqxtov xiy.Xi/itvovg I. 27. et rorg uQog tant- 
Quv y.ty.\iiitvovg V. 79. Sunt ini/itArjTul praefecti regionum et 
curatorcs, iniii£Xi]n(')/itvoi Tifg /(oQug., ut cap. seq. Plura Ezech. 
Spanhem. Dis. IX. P. N. p. 7^4. Wess. 

21. 54. K(i) Tov udtXrpov] Horus est Aegyptiorum. Aelian. 
X. H. A. 14. de ApoUine, cui accipiter apud Aegyptios sacratus, 
y.ui Tor /tir Stov '^iloov y.uXovai tT] <jcorT] tTj acftvtQu. Vid. infra 
I. 25. AVe.ss. 

21. CO. OvTov *OaiQiSog\ Eadem haec Plutarch. T. II. p. 
365. D. Wess. 

21. 65. TiiV d(Afpv7]V nQoa(xyj(f.vTug] Tribuisse ceu auctori 
aut repertori. Sic III. 63. T)]r ntQi ror oiror nQuyiiUTtiur av/i~ 
qi(ovo)g uiTio nQoaiAnTOvai. et V. 73. i4&}]r(i di nQoaanrovac 
Ti]r T£ T(or iluKor ijiiQioaiv. Adde V. 73. De arborihus in tutela 
Deorum Phaedrus 111. 17. Wess. 

21. 68. ^LJroviiir Tt y.ai JI(v/.c()('n'('.] Anuhin Osiridis F. ha- 
Let et Plutarch. T. II. p. 356. E. cum Nostro tamen dissentiens. 
Macedoni alius pater fuit, et lupiter quidcm ex Hesiodi et Steph. 
3Iuxtdoviu , ex Aeliani vero X. H. A. 48. sententia I^ycaon, 
Emathiae rex. Credo Acgyptios post Lagidariuu imperium Mace- 
donem sibi vindicasse. Wess. 

21. 71. Utoidiad-ui y.vrTir'] Galeam ex pelle canina, quae 
olim in frequcnti cum esset \n\i,yrriii ct y.vrT^ post deinde quam- 
vis galeam signavit. Auctor Vit. Ilomcr. p. 293. v, iiir yixQ nt- 
^iy.trf(xXuia x<-xA?;t«< y.vvt)] nuQ^ uvT(o ., inti i/. diQiKXTog y.vrog 
ytviadui uvriir tSog r]v. quibussimiliaEustath.iuHomer. p.421. 
Hinc Anubis latrator y.vvonQ(')aconog Lucian. D. M. VII. 2. et in- 
fr. I. 87. Wess. 

21. 72. yivy.ov nQOTOiiiiv] Pellem lupi caput et rictum ex- 
hii)entei)i. ylr/.av aT(')tiuTog li) /i'>.aiiu a/intir tiiV ytcfuXiiVy 
(oantQ (\rdQi)g on/.irov xoaioc, quo capat magno suo malo texerat 
Dorcon in Longi Pastor. 1. p. 19. DeChimacra Apoliodor. H. 3. 1. 
ei/t di nQOTo/iiir /lir /.iorzog. Cetcroqui express;ie imagines um- 
hilico tcnus, ut nQOTOLud KaiauQog loseph. XVIII. A. I. 3- 1. 
Plura 1. 96. AVess. 



IN L IB. I. CAP. 18. 29 

21. 78. ^Ytto rotv ty/(')niu)v Xiiiuiv tj Xfiimo] Vcrl)a haec 
Xtiiiiiy tj de more inclusa sunt notis floquifur de nua editiortfA 
ut (juae in quil)n.s;lani t;intum sint exenipiaribus. Mallcm tamen 
Xhiihv^ ut 6t apud Hcrodotuiu (II. 91-) legitur, 1'nTi y.o.t Xtu/iig 
irohg iifyolti voiinv Tof; &i-jjjo.'iy.ov, tyyrg rr^g Ntag nuuog. 
Apud eundem (H. ] 56.) vero est insulae nomen. quam et X^'iii''iv 
ab Hecataoo dictam tradit Stepbanus. A \'alla autem Echeminie 
appellata fuitininterpretationeliuius lociHerodoti, v/~f70s t] Xi'iiuig 
y.u/.tniiivr^. Coniunxit cnim ?■ cum nomine Xriiiiig tanquam eius 
primamsvllabam,quum sitarticuIus.SxLPH. Xenun'] Hoc utrctinea- 
nius persuadcf Herodoti auctoritas, quem etiam Stcpbanus in nota- 
tione buius urbis citat. Heliodorus insuper (II. Hist. Aeth. p. 89.et 
93.) idemnomen us'.:rpat. RhuI). Yni) rinv ey/ioniiov Xfiiiioj] Hoc 
lualui. Xeiiiiig typus et forma nominis est Graeca, Xfiifio) Aegy- 
ptia, quam se scqui satis liqufdo indicat. Hic Kotito)^ quae /to/TTOf 
cetcris, Plut. T. II. p. 3;>(). D. ^ho)To)^ Krvto Euseb. in £sai. 
XXX. p. 175. B. Ary.to T. I. .Alon. Gr. Coteler. p. 401. l4vrn'io 
Moscbo Prat. Spirit. c. 73. Conf. Itin. Anton. p. ICG. We.ss». 

21. 81. 3lun(ovo.] Comiteni et sociuni expeditionis Baccbi 
Maronem, fvu riov fifru .Jiovraov rag nTQo.Tfio.c Titnoi)]invo)v^ 
habet Atlien. I. 25. Genus bominis dubium est. Diodorus Aegy- 
ptium facit, Homerus Odys. 1. 297. Kvanthis K. , Euripides 
Cyclop. 145. Bacchi. Nam quod Gottf. Olearius ad Pbilostr. He- 
Toic. p. CGl. rogat, Hacchine itaque filius? Ita est; nam Evan- 
ihes, pafer Mai onis^ Bacchi est e.v Ariadne. Inde non Buy./nv, 
sed lio.y./iov nalg dicifur apud Euripidem : id equidem factum 
nolleni. Ulysscs non Bacchi nepotem, sed plane Hlium perhibet: 
yui ftijv Dlo.nrov iiot n(7.fi^ idioy.i^ nutg dtov. et mox o Buy./inv 
TTuTc. ubi h Bay./ing ipse Bacchus est, sicuti vers. 9. 38. 155. 
Solet enim Buy/finc (^fnnuTr^g-, B6.y./ing Otog., ct sine illis sub- 
stantivis Bo././iog et Bo.y/tiog dici, ut Iiene Kuster. in Comici 
Tliesniopbor. 997. De Triptolemo V. 08. We.ss. 

21. 88. 2\U/ni rT^g tig oiynv (}.vuyniiid7^g] Huiusmodimorem 
respicit \ nl. Klaccus I. .378. 

Tecfus et Euryfion servato coUa capillo, 
Que/n puter Aonias reducem tondebit ad nras. 

quos vcrsus Diodori verbis illustrat Had. Turneb.XXII. Adv. 28. 

Csus iisdcm est lo. Spenccr. lil. Leg. Hebr. ^ I. p. 85C. sed ut 

Aegyptiorum consuctudines iudacis impingat. Alius de coma supcr- 

stitiosior ritus describitur I. 83. VVe.s.s. 

22. 89. UtQi 1 ^v AUhoniuv] At Eusebius ita, nvri dt rot 
Uo.vi ntoi r)]v Tuifooiniv. Steph. Unde To.ffoaioiv Kuseb. ac- 
ceperit, liaud teniere liniverim. Id scio, prorsus boc loco cssc in- 
eptam. Iter Osiridis secundum flumcn in Aetbiopiam describitur, 
a quo longissime Taphosiris aberat, unius diei itinere ab Alexan- 
dria in Africam versus posita, teste Procopio VI. Aedif. lustin. 1. 



30 ANNOTATIONES 

Praeterea nomen ah Osiridis tiiimilo est naeta, quem sane viviii 
viilensque liaud invisit. Dixi plura in Anton. Ltiner. p. 73. Wf.ss, 

22. 91. (DtAoyilonu TfJ Bacclium Osiridi et liac parte simi- 
lem, ((tloythoTU^ et coniitos eius ffiXoytAforag luiian. Caesar. ct 
Dio Chrysost, Orat. XytXi!. p. 379. C. appellant. Osiris autem 
non ]\Iusicae tantum studiosus sed et egregie peritus fuit, siqui- 
dem tubae, fistulae ohliquac et nolvrpd^oyyov novum genus primus 
invenerit, quod ex Atlienaeo, PoUuce et Eustath. ostendit Ampl. 
Cuper. Harpocrat. p. 142. Commode vero Tibuilus I. 8. 43. 

No)i tibi sunt tristes curae^ nec vultus^ Osiri: 

Sed chorus et cantus et levis aptus amor. Wess. 

22. 96. i^*/^ oh y.al Dlovariyevijv] Nihil magis obvium hoc 
eius titulo. Vid. Strabon. X. p. 717. Plutarch. T. II. p. 743. C. 
Aristid. T. I, p. 4. et 51. Pausan. Attic. 7. ilcliodor. II. p. 108. 
Wess. 

22. 99. Ov yuQ no7.ef.uy.ov fivu.t'\ Consentit Plutarch. T. II. 
p. 3.')6. A. Wess. 

22. 5. Tovg (joqovq Ha7TQ(f.'iofitvovc\ Parum referct, sim- 
plexne an compositum eligas ; utrumque de pecunia , quae exigi- 
tur, tritum. Prius habet XII. 28. y.oXaaug rovg (xhiovg, enQ(tSu~ 
To Tovg ^ufiiovg t«? yeyiviifitrug elg ttjv nolioQy.iuv dunuvug. 
et XIII. 40. y.ui /QijfiuTu nQuS,ufitvoi Tovg Kvl^iy.i]VOvg. Posterius 
inExcerpt. Valesii p.2G6. ey.vQunetg eig (ofioTi]Tu xul nkeove^iuv, 
tloenQtxTTero Tovg noXtrty.ovg '/Q))fiuTu. Wess. 

22. 6. Kuru ti]v tov y.vvog tov ^ttQiov uotqov entToXiiV~\ 
Solet y.uTu rijv tov xvrog entroXi)v XVTI.7. ntQi y.vvog eniTokug 
XIX. 18. y.uTu TijV Tov ^etQiov uotqov entToXi]v IV. 84. tempus, 
quo canicula oritur, appellare: quod posterius cum Codd. Vat. et 
uterque Clar. probent, cur ego inprobem? Non ignoro Oppiani III. 
Cyneg. 323. y.ul y.vvu JSeiQtov oich , y.at (/.vTeXXovTu (fo^eTrut. 
sed id huic dissimile. Recte TibuIIus I. 8. 21. 

Quulis et arentes cum findit Sirius agros., 
Fertilis aestiva Nilus abundet aqiid. Wess. 

22. 8. '^Paytvra y.(/.Ta.y.Xvaui noX).)]v r;"/? u^iyvnrovl Haud 
male vertit Rhodoman. Fluctuum est fluviorumque, quando incita- 
tiore inpetu ingruunt et in aggeres arietant. Tov fiev nXvdfovog 
Qijyvvfitvov Tu/vTtQov, iy.ivdvvtvov uvruvc^Qu ru oy.uffij ovyy.Xv- 
aSfjVui XX. 75. Alciphron I. Epist. 1. T(dv y.vfiaroiv t« fiev — 
T« ^£-6J(T(;(>«)o«Vo£5j'Tttf(]y/^'/)a'ro.ubiDoctiss.Bergler. Diodorihaud 
estoblitus. Nilus hoc si quaesset ingenio, scquebaturxaTaxAi;ffj«o£> 
(fOQC'.., Tov noTUfiov T(/.Tg nXi]fifivQ(Aig nuQUQQri^avTog To /wfia, 
Philo lud. de Somniis p. 1 125. B. Wess. 

22. 14. Tov ftev norufiovlleri))'] Agroetas XIII. 2yy&t- 
y.(7)V \i\ Schol. Apollon. II. 1253. ()un(/.vaaU-ui (prjai to i^nuQ 
JlQOfiijd^t(og do^ui vnb tov (Aerovt <V/« ro t;)i' y.QurioTr^v tov 
JlQoii)]&t(og /loQuv T()v norufibv rbv y.o.Xovfitvov uerbv (fiytiQetv 



IN iAlll. CAP. 19. 31 

r,/TaQ Si nanu noV.oTgy U)anfQ y.u\ ov&uq , rrjv tvy.UQnov Ityt- 
a,iai yr,v. 'IJQuyXiOvg de i^o/^tvivaavzog SwQv^it tov noTafi()y., 
To>' Tt utxov iio'E,ui VTC uvvov y.t/(i)Qtadui y.ul rov ITQ(ifu]!.)iu 
/.ilcad-ut T(x)v diOfiwv. Quae quod liis geiuina essent exsciibiic 
placuit. Wess. 

22. 15. BhyaXtn/j/So/.ov ovT((] SuUlas /i(r/u7.tn>'/3o).ov esne 
alt rtii' /nty(x}.(ov nQuy/iuviov y.uvuQ/o/avor. Poljbii verba, qui- 
l)us utitur, id finnareiit, nisi in Excerpt. p, 14()(j. esset utyvJ.c- 
nijioXog; (jua voce luagna niolientem indicant; cuiusmo'ii inge- 
iiio erat Antiocluis, de quo il)i Polvbius, et Hanno in Nosdi Ex,- 
cerpt. Valesianis p. 273. (j ^L4vvcov /Aiyulc7iifJolog ojv y.ui di'i'ii,g 
OQiyn/ttrog. \t /ttyuXtnrnjolog^ (.[ui /ttyul(ov iniTv/i]g eat., alsjuft 
in illis prospero successu utitur. Sunt enim ytco/itTQiug i:i!,{lv.'i.i',i 
Synes. Enconi. Calvit. p.71. C. et tnr^^jnldjTUTOi rt/vr,g Orat. de 
Reg. p. 30. B. in)'];-iolog y.Tij/iurog Themist. Orat. XXIi. ;;. 
2GG. D. rovTt(ov ini'iJj(j).og ytvo/avog Herodot. IX. 93. earum rt - 
rum conpotes. Unde ((dQtn)]iiolog Longin. Styl. subl. VilJ. p.'!/. 
et Nostri /ttyu).cni']iJo).og. quod, quoniam Herculi non tantum mu- 
gna molicnti, sed et feliciter absolvcnti bene convcnit, hoc qiii- 
dem loco , tametsi omni dubio liaud cxcmptum , pristinam sedcjti 
tucri passus sum, non item 11. 7. ubi plura. Wkss. 

22. 21. ^Ovo/tu a/iiv Yixfto^yj] Hoc propius a Graecorunx 
^Q/.iuviT) rccedens amplector. Vid. c. 12. Izetzes haec ob ociiIhm 
Iiabuit in Lycophron. Aiexand, 1 19. Tqiviov., inquicns, o Nti/.og., 
OTi TQig /tivioro/idadrj. IJnovtQOv yuQ 'S2y.iav(]g iy.u.liTvo., dtvvt- 
Qovliivog, oTt 6'ii(og inifjQtvot' tqitov Aiyvnrog. ro di NtTla.: 
viov iari. Forte ct hinc lux accendetur Ammiani verbis XXll, 15. 
Nilus aeHtuans inundatione ditinsima ad Cdtaractas, id est prfie- 
ruptos scopulos, renit., e (piiijus praecipitans ruit potius ijuam 
fluit'. unde Atos olim accolas usu aurium fraf^ore assiduo dtmi- 
nuto etc. Videtur enim obiter Acli titulum tetigisse, et, undc 
Aelos olim et accolas etc. scripsisse. Scd hanc coniecturam, nc- 
que enim alio eam loco liabuerim, doctlores considerent. Wks:j. 

22. 23. "YavcQov ()' Atyvnvov^ De nominis origine hac.T 
vir egrcgius lac. Perizonius Orig. Aegypt. c. I. Diserte etiam 
Diodorus tradit, Nilum antea dictum fuisse Aegyptum. l'ido 
Marsham. Sec. X. p. 238. lam vero Fvil' , A]'yvrp et Alyvnioz 
Graecis notat Yultuicm , fusci coloris avem. Indeei-go, inter- 
posita litera T, ut solet pnst TI, Aryvnvog et Aiyi-nTiog de re- 
ge, et de fluvio, et de popiilo istius terrae , ipiia fusci et suhjii- 
gri erant coloris, aeque ac vultures. Ne dubitemus de hac vo- 
cis significatione et origine, ipsi Graeci in Glossis Aiyvnrtor 
exponunt /tiXav , nigrum, et uiyvnridaui Eustafh. ad Homer. 
OdijHS. p. IJSJ. inlerprelatur iniy.avaui, athirere. lid. et 
ScuUgcrum ad l'\slutu in vocc Aogyptiuos. Quae profecto magis 



32 ANNOTATIOXF.S 

vero Riint Rituilia, quaiu quae infra I. 5 I . «le re^c. Acgypto et a 
Cliarace apu<l Ethnicographum ia Ar/iuiTog proditu leguntur. 
Wess. 

23. 20. 3ry>a (5' h> Jlyvnno'] Ex Poeta Odyss. H, 258. 
rcstitui, praeeunte ex parte alitjua Coislin. hlem censuisse Rho- 
dom. Latina eius indicant. Etymol. in Ar/vnrog habet ^rrjaug ly 
Aiyvnr(i) noTUfiiJ) , prave. Wess. 

23. 28. KuXovfttr)]v 0(7iriv] Ad ostium Canohicum , om- 
nium Nili primum, ex Aristot. 1. Meteorol. |. 11. seutentia, fuisse 
dicitur. 8traho XVII. p. 1 1 ;)2. B. a Thone, quo de llomer. Odyss. 
^, 228. nomen accepisse Stephano et Eustath. p, 14.93. persua- 
sit. Wess. 

23. 31. 'y^no Tov /3uoiX. NeiXi(og] De eol. 63. W^e.ss. 

23. .38. IIuQu. rtiv tQV&Quv d^(iXuo(Jui''\ Oceanum Indicum, 
Arahiam Persidemque alluentem. Sic eniui optimus quisque, ut 
singulari Dissert. elegantissimus Hadr. Relandus ostendit. Ego 
uno utar Aristotele, qui cum plura esse maria, quae non niisrean- 
tur, dixisset II. Meteorol. 1. cuv i) fitVy addit, eQvd^Qu f/i«/>"'|i'.'*; 
xaru fuy.Qor y.oiviovovoa nnog n]y (■"^io orrjX^Zr ihiXarruv. iie- 
que cnim aliud esse potcst ac Indicum, quod Oceano ultra Hercu- 
lis cohnunas paullatim confuudatur, quod et hcne advertit Basilius 
llomil. IV. in Hcxacm. p. 30- E. uhi Philosophi vcrha aemulatur. 
Infra II. II. et XIX. 10. sinus est Persicus; III. vero c. 18. 
Arabicus. Wess. 

23. 40. ' Ev uTg y.u\ Nvaav'^ De Baccho omnia eadem Stra- 
ho XV. 1008. B. 1038. C. Arrian. Indic. .'). et V. Exp. Alex. |. 
quo loco plufie ad Diodori sententiam Acuphis, yurrog yuQ , ovy. 
uXX}] rTjg 'Ir(h~)r ytjg q v(')fiivog , nuQ rjfuv (fvtru.i. Conf. infr. II. 
38. et Freiuvshem. in Curtii VTII. 10. 14. Utcuiique vero statuas 
de Osiridis hac in Indos expeditione, id certum mihi videtur, cul- 
tum eius muttaque Aegyptiorum instituta inter Indos fuisse rcce- 
pta. Docuit hoc vir egregius M. V^. la Croze L. VT. Hist. Chris.t. 
Indor. p. 4.30. etc. nequc duhitem de Nysa apud Indos urhe, 
cuius ne nunc quidem nicmoria gentiexcidit, uti videbisex Theeph. 
S. Bayeri Histor. Regn. Bactr. p. 4. sed haec alias. Wess. 

23. 47. l^fKpiiTjjiiTijaui negl rov (yeov'] Nihil muto, tam- 
etsi III. 65. (Xficfin/jtirovoi Tt,g rov S^tov yertai(og. et XVUl. 41. 
arQUTKorug d^ e/ovreg ly.urovg (/.fKpiafirjTrjGut nQuyiidr^or dixe- 
rit: pracpositionem enim, ut saepe alii, addidit I. 66. AV^ess. 

23. 53. A vy.od Qyov rov ^uaiXiu'] Vid, IIJ. 64. Wess. 

23. 57- * En(i)rviiov n6Xe(og] Quae nonien ah eo accepit, 
quomodo de Alexainlro c. 22. o y.rlaug r)]v iniorvfiov uvrov no- 
liv. et de Hercule Appi.iti. II. B, Civil, p. 743. qui lonium, Dyr- 
rachi tilium, deiecit ilg ntXayog.) "vu iniuvvfiov uvrov yivoiio. 



IN LIB. I. CAP. 19. 20. 33 

Aellati. V. Hk A. 1 » Memnoni sacras aves o^vi&ag, rovg incovv/iiovf 
T€v 'ff^wog, Aescliyl. VII contra Theb. 138, Kud/uov imuvvfiov 
Tiohr arccm Cadmcam appellat, ct Plutarch. T. II. p. 357. E. de 
Pelusio et urbe et Heroe,. xal Tijv nohiv iKO)vvf.iov htz^ avrov yt- 
vioOuu Ceteroqui et in(oi'Vfiog is est et dicitur, qui nomcn dat 
utque inponit, ut vere Stanleius ad Aeschyl. et Hcmstcrh. in 
Lucian. D. Mar. IX. 1. Conf. infra IV. 74. ct dc Maronea, 
Thraciae urbc, Harpocrat. ac Stephan. Wess. 

24. 04. T6 l/. TTiQ y.Qidfjg nofia^ Aretaeo Cappadoci I. M. 
A. 9. TO UTio Tiov y.QidHov noi.ia, Hcrodoto II, 77. otvog ty. y.qi^ 
dtwv ntnoajfuroc , quo Aegyptii sitlm exstinguebant. Noster I. 
34. et Theophrastus VI. Caus. Plant. 15. zijthum., de quo suo lo- 
co, appellitant. Conf. IV. 2. ubi liis gemlna sunt. AVess. 

24. 70. "E^ avd-Q(on(ov ilg d-tovg /.itraGTctvKf.] Transgres- 
sum ad Deos, quod de Augusto Velleius II. 75. Passim divinae 
Bortis et naturae homines, ubi vita dcccsserant, tS, avdmono^v 
uffuvirTd-rjvai , ut de Hercule Lysias Orat. XXXI, 6. yevtadui i-§ 
uvd-gionxov , tlvai tS, urd^Qion(ov , quorum illud Ljsis Eplst. ad 
H'' ""rchum de Pythagora, et Pausan, IV. 26, de Epaminonda, 
hoc de Socrate Diogen. II, 43, reddendum et Arlstidi T. I, p. 60. 
ubi sine jjv prave ineidfj yuQ ii dvdQionrovTToc/.yXrig , /iivuaTi]- 
vui ti uvd^Qioncov iig ^tovg , aut etiam iy rT/g dviyQionivi-g (fv- 
atiog tig t>jv d^avuGiuv , uti III. 73. pcrhibentur. Unde horum 
e vita migratio /LiiruaTuaig t§ dvS-Qiomov III. 56.61. 63. i/. yr/g 
fteruaruGig elg rov ovquvov V. 72. et /.itTuaraaii' i| dvO^Q(on(ov 
noitTad-ai II. 39. Eleganter et verius lo, Chrysostom, Orat. in 
Babyl. T. II. p. 531. D. de martyribus, S^uvurog /lUQrvQiov ovz 
iOTi ddv(jt,rog, «P.X« L,(.orjg jjiXriovog dQxrj xul /itruoruoig dno 
Tiov iXurroviov UQog ru /JeXriio, Wess. 

24" 72. ^Enicfavtoruriov d-tiov ri/ioiv] Lego cum Eusebio 
inufaviGrurcov iv Otoig riii(~)V. Idem pro rovrovg proxlme se- 
qucnte habet rovrov, item ntQi avrov ante /ivoriyiog. Steph. 
H. Stephanus iv 0-toig ri/nZv. Mihi 0-eiov prorsus ablcgandum 
videtur, Nec quicquam [propterea sententiae decedit. Ex rov' 
Torg vero, quod proxlmc sequitur, g abilciendum. Rhod. Si 
.quid mutandum, Rhodomanni partibus accesserim. Fortasse ta- 
men praestiterit nihil hic de loco suo movere: haud male enim 
fi/iug r(~)v inKfuvtOTunov dam' eas dixerls, quae diis praesen- 
tissimis deferuntur ; nam et inter eos ceiisltus cst Osiris , quorum 
iJiKfuvtiai mortalibus prodessent, ut c, 2.3. indicatur. Atque ad 
hunc modum superblssimusChosroes iv StoTg /itv ixvdQionog dya- 
&6g y.ul uhoviog, iv di dv&Qionoig i)t6g innfuvtorurog itiliteTifi, 
quarum excmplar Theophylactus IV. H. Maur. 8* servavit. Mox 
rovTov recepi. Wess. Jiul riov u.lhoV nov ini(favton'/.nov t/- 
/.iix)v\ Sic optime Codex Venetus omissa d^t(7)v voce. Itaque planissimft 
adstipuIorRhodomannovooabulumistnd tollenti. InEM inAdd. Sed 
Voi, l. 3 



34 ANNOTATIONES 

ridc c. 17- vnoXuf.i^avtiv yuQ tov^' OaiQtv ori nuvaug T^g uynto- 
rriToc Tovg avd-gwnovg xal Siuirrig luitQov tisruXufieiv Tcoiriaug 




y£vof.itvovg diu rrjv iv ruTg tvQid-eiauig rQoq)uTg yuqiru tov? 
iigi]yi]ou/iitvovg cog fnKpuvearurovg ^eovg nrifirjyJvut. 

24. 73. Kui noXXa] Hic ex Eusebio mQi rovrov inseren- 
dum putat H. Steph. et paulo inferius post ti7) xqovm , rors mutat 
in nort. Rhod. 

21. 76. T(p y^Qovoj'] Legendum puto naQiilrirporiov , tm 
/Qovio noTi avvt^t]^ id est, procedente tempore contigit tandem. 
Steph. 

21. 81. Elg 7i xu\ elxoat fiiQt]] Plutarchus in XIV. partes 
Osiridis corpus dissecuisse, dieXiTv dg riOOuQioy.uidixu fiiQt] xul 
^iuQixpui, T. H. p. 358. A. et 3G8. A. in pluribus a nostro dis- 
sentiens, etsi haud male pro gentis superstitione, tradit. Vid. Ath. 
Kircher T. I. Oedip. p. 224. et lo. Fellum in Theophil. I. ad 
Autolyc. 14. Wess. 

24. 85. MenX&iTv rov (fovov] Dc ancipiti hoc bello, cui 
Osiris in terras redux interesse voluit , in Typhonem ac Titanas, 
nam hi caedis consiliarii, suscepto plura I. 88. IV. 6. et Plut. 
T. II. p. 358. C. Wess. 

24. 89. !Avruiov xtofit^g) Hoc vcrissimum. Duravit vico 
nomen in sera tempora, ut ex Itiner. Anton. p. 166. et Hieroclis 
Synecdemo p. 371. videbis. Plutarcho T. II. p. 976. B. I4v- 
ruiov noXig-, sicuti et Stephano. Male vero Rhodom. in parte 
quadam Arahiae. Sita enim in ea fuit Thebaidis partc, quae 
trans Nilum in Arabiam et orientem vergit, Arabiaque dicitur III. 
12. et Ptolem. IV. Geogr. 5. et Heliod. III. p. 402. Wess. 

24. 94. nXi]v rcov uidoicov] Sic infra IV. 6. et Plut. T. II. 
p. 358. A. Aliam vero tot Osiridis sepulcrorum caussam dat Stra- 
boXVII. p. 1176. Wess. 

25. 98. Tvnov av&QMnoitSi]'] Ta Si rov atofiarog fiiQt] 
TiiQinXuauouv iig uvd-Qcvnov rvnov IV. 6. ubi rvnog est simula- 
crum, uti losepho uyulfiura xul rvnoi fUfioQcpcofiivot XV. Ant. 
lud. 9. 5. Euripidi yQvoicov %ouvcov rvnog Troas. 1073. Dioni 
Chrysost. 'AQicovog rvnog Orat. XXXVII. p. 455. et S. Lucac A. 
A. VII. 43. Wess. 

25. 5. Kud-ttQcJoaai d^ xai rwv'] Hoc copiosius exsequitur 
I. 83. AVess. 

25. 10. Eig nQoaoSovg Sovvat'] Ociosa haec sunt et e se- 
quentibus intelliguntur. Rhod. To rQirov fUQog r. y. u. dovvcu] 
Sicuti multitudo Aegyptia in tres partes ita et regio erat descri- 
pta ; quarum tertia sacerdotibus, ut eius proventu se familiamque 



IN hlB. I. CAP. 21. 22. 35 

nlercnt, cesserat apiul Straljon. XVIII. p. 1135. 'Ex Si rovT(ov 
rm' 7iooa6d(ov tv.(; re dvGiug un(mug, rug y.ur^ Alyvnrov, avv- 
Tf/.ovcfij xul rovc VTiriOtvug rQtffovGi, xui ruXg idudg /ofutig 
/OQijyovai, inquit infra I. 73. qaac etsi tueri videantur cicctas 
voces, acquiesco in Riiodumanni opinione. Wess, 

25. 11. Tip IvaiTiXfT nQoxXrjd-trTug^ Perpcr.ini R. ct M. 
TiQooy.XijOtrTug. Ipse suiuu defendit XVII. 83. y.ui ruTg d'o9r^~ 
aofitvuig vn ]AXtS.urd()ov d(0QtuTg nQoy.Xi]dtvTeg ol fityinToi 
r(ov ijyffi6v(ov. siiuilis horum verborum pernuitatio apud Stra- 
bon. 11. p. 182. B. WES.S. 

25. 21. ^ldniv y.u) roV l\Ivfv\'y'\ Usus his est CLSalmasius 
inSolin. p. 311. ut erroris Ammianum, qui XXII. 14. Apin Lu^ 
nae sacratum tradit, coargucret, ipse errans. Non enim uni Osi- 
ridi, sed et Isidi, ut supra c. 11. significavit Diodorus, sacer 
fuit. Conscntit Theodoret. Orat. III. ad Graec. p. 45. tuvti] (tTj 
afXiiVVj) di Tov^L4niv ^ r()v (jOvv di) Xtyo) , Alyvnrioi rQtcpbvai' 
TOJ' di 3Ivfviy riTi /;P.urj. Cuius vcrba ex Codice Augustano ita, 
uti dedimus, sunt cum Sjlburg, legenda. Conf. L. Pignorii 
Mens. Isiac. Expos. p. 38- et quae dixi iu Hieroclis Sjnecd. p. 
730. Wr.ss, 

25. 24. 2vv£Qyrjaai fiuXtara] Codex unus habet nuvr(ov 
pro fiaXiaTU' at potest esse ftaXiora sine n('/,vT(Ov ^ non contra. 
Steph, Recte quidem Stephan. sed quid si fivJuara nuvT(ov fuerit? 
quod profecto Codd. ille dissensus videtur velle. Wess. 

25. 27. ^OfWGui fi)]dev6g uvdQog] Repetuntur iisdem paene 
verbis c. 27. Wess. 

25. 37. IlQog raT<; y.uXovfiivatg OD.atg'] Seneca de Ritu et 
sacris Aegypt. apud Servium Aeneid. VI. 154. dicit, circa «Syf- 
nem^ extremam Aegypti partem., ease locum^ (jue7/t Philns^ id 
est amicas vocant; ideo , (juod illic est placata Isis ah Aegy- 
ptiis : quibus irascebatur ., quod memhra mariti Osiridis non in-^ 
veniehat, quem frater Tijphon occiderat. Quae inventa postea 
cum sepelire vellet^ elegit vicinae paludis tutissimum locum^ 
([uem transitu constat esse difficilem : limosa enim est et papy- 
ris referta et alta. Ulira hanc brevis insula est, inaccessa 
hominihus^ unde al3uTog apjieUala est. Quibus non dissimilia 
Plutarchum scripsisse arbitror, etsi vulgo eius libri alia ouinia 
praeferant: quod enim editur T. II. p. 359. B. rrjV Si nQog nv- 
Xuig NiariTuvr^v uXX(og fiiv «/i>aroJ', id fuisse credo, rrjv de nQog 
WiXuig vr/oldu^ aXX(og fiiv ufJurov y.u) anQooniXuOTOV flvu.i. 
Scio posse huic coniecturae quaedam obmoveri .* verum in despe- 
ratis licct esse audaciori, et abcsse non potcst jPA27«rM»i mentio 
ab eo loco, quo de Osiridis sepulcro professa opera agitur. Dio- 
dori verba excerpsit Tzetzes in Lycophr. Alex. 212. Wess. 

26. 43. 'jE^7yX0J'T« y.al TQKty.oaiug /o«c,] Indices videntut 
fuisse dierum vertentis anni, eodemque spectasse ctXLX saccrdo- 

3* 



36 ANNOTATIONES 

tcs , qni Acanthionim in urbe pcrtusum in dolium aquam ingerc- 
Lant, de quibus I. 97. Postea accesserunt quinque fnayofurui, 
in memoriam natalium Osiridis, Isidlf;, Typlionis, ApoUinis ct 
Veneris, uti docuit supra c, 13. Conf. 1. 50. Tumque adeo Nei- 
T^og Nilus literis suis solidum annum, qui solstitiali circum- 
agitur orbc, indicare potuit: ruiv yuQ y.axa rowofia oroixticov 
tig ipr.cfovg jiieTaXu/.i^uvofiiy(or., Tiivre y.al i'^ijy.0VTu y.u\ TQiay.o- 
ciai fiovadeg , ooui y.ul rov irovg ■jjfiiQui , avva/^d^)]oovTai^ ut 
Heliodor. IX. p. 444. ait. "Wess. 

2G. 47. UkrjV ToTg iiQtvai\ Hoc verum arbitror; quacMss. 
quidam adstruunt, rcs ipsa monet intelligenda esse. Scneca IV. Q. 
N. 2. Primum incrementum Nili circfi insulam^ qUam viodo 
retuli, Philas^ noscitur. Exiguo ab hac spatio petra dividitur^ 
u4.BA"rON Graeci vocant; nec illam ulti^ nisi antistites cal- 
cant. Formulam iurisiurandi, fia tov tv OiXuig ^OaiQiv Tzetzes 
fuisse ait in Lycophr. Alexand. 212. Wess. 

26. 53. Eig noTUfiov QKfijrui'] Vide III. 6. et Plut. T. II. 
p. 365. C. De Phalli Aegyptiorum ligura Herodot. II, 48. quae, 
ut in Oraeciam, itidem ad Indos, quorum in sacris frequens, 
transiit , ut bene M. V. La Croze L. VI. Hist. Christian. Indor. p. 
430. Wess. 

26. 57. Tifiuv xuradeTiai'] Eusebius, rifjug y.arudeTS,a.i xul 
TeliTug y.ui rug Svatug rug ro) d-eu) tovtm yivofievug ivTifiovg noiij- 
aai. Sed rifiuv y.uruSeiiui suspectimi esse non patitur locus iste p, 4. 
Of nQ(7)Toi y.uruSei^uvTtg Ttfiuv ro &etov. Item hic qui est in 
hac ipsa pagina, paulo superius, y.ul Tovrovg at/Sead-ui xara- 
detx&Tjvui nuaiv uvd-Qconoig. Ita enim hic lcgere malo quam 
y.aTudtx9-ijvui. Steph. Eusebius I. P. Evang. 1. nostri verba 
liberiore stylo expressit. Tifiuv y.aradtt^ui probum iustumque est. 
Vide sup. c, 6. Wess. 

26. 60. Ta neQi rovg oQyiaafiovg~\ Eusebius non habct 
aui xu oQyiu : at in uno codicum nostrorum non habentur ista 
verba r« ntQ\ rovg oQyiuafiovg. Ccrte tollenda sunt vel haec vel 
illa. nam coniuncta nihilo videntur tolerabiliora quam fiu-ATQa 
et y.uQdonOg , quae irridet Aristophanes, Steph. Tu ntQi rovg 
OQyiuafiohg'] Haec auctoris verba non esse ro dtdXvTov eviden- 
ter ostendit; praeterquam quod ineptissimus cst pleonasmus. Cu- 
iusmodi ruvroXoyiui plures sexcentis in contextum auctoris sunt 
ingestae. Rhod. Bene sit Eusebio, qui sincera Diodori verba 
ad nos transmisit; quae ut probarem, et res ipsa et levis melio- 
rum Codd. dissensus effecit, Habent rovg ntQ\ rov Jtovvaov oq~ 
yiaafiovg Plutarch. T. II, p. 364. E. et 611. D, Jiovvatuy.ug 
iOQTug y.u\ TtXerug Diodor, III. 74. IV. 6. pluresque alii, Horum 
autem sacrorum Phallus praecipumn ferculum, et mystica in cista, 
de qua Clemens Alex. Protrept, p. 13. et .30. reconditum, et 
palum sollemni in pompa gcstatum, accinentibus ro (fuXXty.ov re- 



IN lAB. 1. CAK :i.i. 23. 37 

ligiosis, nt iii Arlstoph. Acharnens. 259, Quae vulgo ctsi fierent, 
parum probalantur ercv tioris anitixi civibus, quoruui e numero 
Demosthen. iu Conon. p. 690, ovtoi yuQ eiai , inquit, ol tO.ovv- 
reg uV.ijlovg to) id-v(fuX/.o), y.ul toiuvt(ji. noiovvxig^ u noXXrjy 
uio/viTjV l'/ti y.ui Xtynv^ (.n) ojt yt dij noteiVy ayd-Qunovg /.it- 
TQiovg, AVess. 

26. 67. JlXttio Tcov jiivQuov^ Videntur certi nibil habuisse 
ad temporura seriem con&tituendam Aegyptiorum sacerdotes. De- 
cem annorum millia cap. seq. a prima hominum origine iiumerant. 
At c. 26, a Solis rcgno xxili annorum millia ad Alexandri in 
Asiam e Macedonia transitum, uti et hoc loco ; qui numerus mul- 
to fiet auctior, si D4i et Heroes ad annos paullo minus xviii mil- 
le, et homtnes per XV fere annorum millia inOljmp. usqueCLXXX 
Aegypti provincias administrarint , ut ait c. 44. Et quamquam 
locus ille male sit sanus, levique opera refingi possit, ut ceteris 
bene consentiat, tamen dubia atque incerta manet haec Chronolo- 
gia, uti verissime animadvertit lac. Perizonius Orig, Aegypt. c. 
XI. Wess. 

26.70. 0uol G/tdiuCtiv'] Sic II. 15. Krr^otag d^ o Kvi~ 
diog UTiocpuirontyog tovtov o/tdtuCtiv ^ i. e. nugari.), temere ef- 
futire. rqlyh. XII. 2. vntQ wv 'ritiuiog xuxiog y.ul noioi-oyojg 
lOTOQriOag^ io/cdiuot. Paulle diversiore usu infra XIII. 31. ut 
dicetur. Conf. H. Viales. ad Harpocr. in Not. IMaussaci p^,9(i. 
Wess. 

26. 72, MtTuXu^orTa y rcXg re Ku^/itioig] Hoc placuit 
prae vulgato, haud sane concinno: non item Euscbii Utor' EXXr^- 
ru QvouuZtoOut 1 qyod ipsc Diodor. manifestp danuiat, Bacchura 
d-tov ^E?.X)jvu roftiK6f.tivov a multitudine cupide receptum. mox 
referens. Credo eam nuQuSioQOoiaiv culpae librariorum dcbcri: 
quod genus orofiuLtiv et vofitLtty pemiisccre adsuevit. Vid. CI. 
Kuhn. in Pausan. II. 14. et inf.c, 2.5. et II. 30. AVess. 

27,78. rtrtatuig re y.ul rtXtTrjg] Vcriorem hanc scriptu- 
ram Rhodomanni Latina exprimunt; altera absurdn est, et de- 
scriptorum ex ingenio procusa,^ cui acceptum retulissct Eunapius 
in Maxim. p. 88. Mt&QiuxrjV TtXtvTrjv, et lamblich. Vit. Pytliag. 
seg. 151. TtXtvTTjV^ rrjv tv ^EXevaTri yiroi-itvrjV., nisi ho.c Kustei-. 
et multis ante annis Is. Casaubon. in Athen. I. 7. illud Th. Gata- 
ker. Mis«ellan. 21. p. 660. in integrum restituisscnt. We.ss. 

27. 81. ' Vtio tov ii)]noTe] Pro vno Tov ()r,noTt duo exem- 
plaria habent vno tov ^iog noTt. quae lectio pvima fronte aHcui 
arridere possit: quum tamen propius aspecta, falsa esse eompcria- 
tur, Subiungit enim EHodorus Cadnuiiu Osiridi, gcnitorem ascri- 
psisselovem, tum ut Osirin nobilitaret, tum ut oriiniuatrones a 
virgine oh vitium illi oblatum depellerct. Qtmc nequaquam sub- 
iungeret, si illam ex lovc gravidam fuisse dixisset. Sequor igi- 
tur eam quam habcmus lectionem , pairva tantum cum luutatione : 



38 ANNOTATIONES 

vidcllcct ex vno xov (T^7roT« facicns vq^ oTovSrjTiote^ id est, a 
7iescto quo^ a quoptam^ quicuiique is fuerit. Steph. et Rhou. 
Blauclitur coniectura Stephani a veteri scriptura proxime recedens. 
Quod secutus sum, a Fr. Vigcro haud inprohatum, ea nihil inferius 
est, solo acccntu a vulgato distans. v/to tov idem ac vno rivog, 
frequentique in usu est, ubi auctor rei incertus. Appian. IV. B. C. 
p. 968. To yiyyo/iievov elvai avfi/joXov l'y. tov d-ecor. et p. 1322. 
y.ul BlovQy.og vno tov dui/Liovcov /^e^).dqdat vo/nitcov. et p. 
1049. vno TQv Qeaiv ey.dido/ievai Toig no).e/.iioig. Plane auteni 
uti Mc de Bacchi origine Euripid. Bacch. 27. /tiovvGov ovx 
etfuay.ov ey.qvrui Jing. ^e/ieXijv d'e vvucpevdeiauv ix d-vrjTOv 
Tivog , Eig ZPjV^ avu(peQi(v Trjv u/iuqtluv Xe/ovg.) Kudf.iov ao- 
q.iaf.iuTi. Wess. 

27. 84. Eho9^erui] Fortassc pro eloiD^trui legi debet oJdvT 
iivui, Steph. Retinui quod scriptum fuit: tametsi H. Stephani 
correctio magis probatm-. Rhod. Non sequor H. Stephan. Etsi 
enim pauci , vitalcs tamen septimo mense editi censentur. ^Egti 
de a TOVTcor tcov enTUfiijvtov neqiyivovTui ex nol.lcJov d).iyu ait 
Hippocrates de Part. septimest. p. 255. Addc notissimos poetae 
Iliad. T. 117. de Eurjstheo versus; quorum si recordatus ftiisset 
Ariston Spartanus, haud sane negasset Demaratum , VII. mense 
natum, suum esse, ut bene Pausan, III. 7. p. 221. cum not?» 
Kuhnii. Wess, 

27. 80. K('/.^i fiov de uiaddfievov'^ Rci gestae uiaddfierov 
%o yeyovdg.) j)ostquani conjierisset, quod acciderat^ satis vide- 
tur convenirc, simillimumque est Thucjdid. IV. 44, alad^dfievoi 
%o yeyevijiierov. Neque habet a/d^di-ievov to yeyovdg., aegre idy 
quod/actum erat, ferentem, cur inprobes. Est quidem u/Q-o- 
f.iai Tco nQayfiu.Ti in Aristophan. Acharn. 1529. sed ad hoc exem- 
plum Homer, lliad. E. 361. ^irjv a/d-ofiai eXy.og, o fie ^QOTog 
ovTuaev uvi^q Tvdeidrjg. Videturque cultius paullo nec librario 
inputandum. iiHgeergo. Wess. Fallitur.v. adEurip. !ph. T. v. 351, 

27. 88, XQvacdauad-ui Te to pqecpog^ Quid si y.u&ieQciaa- 
cd^uil Haec profecto lectio altcri praefercnda videtur, ut inter- 
pretatio sit, infantem consecravit. Rhod. XQVocTiaui tb to 
(jQecfogl Nequc hic accedere Rhodom. possum. Quod dedi, ex-. 
hibct Euseb. et Codd. plures, Diodoro IV. 48. probante, longeqne 
abest a y.aQteQcoaaad^ui. Puto moris magniiicentiaeque Aegyptiae 
fuisse, ut mortui eorumque conditoria auro inducerentur. De 
Mucerino certe lierodot. II. 128. mortua filia fabricasse ait ligne- 
om et cavam bovem, y.ul tnetTu y.uTu/QvacdaavTu fitv TuvTrjV, 
taco ev avTfj O-fi-tput tuvti^v, Nec multum differt Paneborum, 

)ore contumulato, 
IvuTtd-euaiv tv 




27, 9l."OotQiv Te y.ul to yeyovdg~\ Hoc t6 aul to yeyovdg 



IN IIB. L CAP. 23. 24. 31) 

genuina Diodori lectio, ut mihi quidem videtur, non 'admitttt. 
Pleonasmus enim est, e superioribus, ut upparct, ndscitus. Rhuo. 
27. 95. 'Eni jiiiX(odia y.ai riXtTalg\ His nihil dissentit, cum 
/nf/iojog-, inquit, iytvero raiv^^EkX/jvcov iv re ruTg rtAtruTg, xal 
ruTg \i toXoyiaig ■, xal noitjjLiuai xul fitAiodiuig de codem, sacro 
et Deorum interprete^ Orpheo IV. 25. Qua fama cum floreret, 
ne miremur Bacchi arcana sacra ^OQcpiy.ug TtXtrug lil. 64. ipsum- 
que rov rug uyitoratug rtXtrug y.ujo.dtii,uvra Eurip. Rhcs. 943. 
Demosthcni I. in Aristogit. p. 483. appellari. vide et PhilostfJ 
Heroic. H. 19. Wkss. 

27. 4. Kui c)o§«v tv roTg roiovroig n^off^x^^vrag'] Deleta 
voce xatQoTg , quae tencbris inportuna orationem involverat, hoc 
aniplexus sum. Magna erat Orphei auctoritas, ccrtaque vulgo de 
eiiis in sacris peritia persuasio; hac factum ut de Bacchi origine 
pluribusque aliis cupide illi assenserint. 'O di ^O^ftvg vniQtf/u- 
XtTO iniov y.6o/Lto) rovg nQo uvrov ■, xui int fitya rjXdtr ta/vog, 
oTa martvofifvog tvQr^y.ivui rtXtri'.g d^ttov xul tQytov urooitov 
xu&aQjiiovg , vootov rt lu/nuru xul rQontxg f.ir^vifiuriov Otiiov. 
Pausan. IX. 30. p. 768. Wess. 

'2.7 . 7 .^EntiTU nuQuXu^ovrtov t(a>v~\ Dubito aa haec sint 
vitiata. Movet suspicionem verbum ifinXrjoui, Eusebio , sche- 
disque vetustioribus haud spretum. Cogitaram, intiru nuouXa/jov 
Tt~)V iA.vd'oyQdqo)v xai noirjTfJov rb yivog ifinXriaui ra S^iurQU, 
una , ut vides , detracta syllaba, quae natales ex scqvienti artLcuIo 
nancisci potuit, sententia vero percommoda. Deinde fafiuUito- 
rum et poetarum nationem^ postquavi ea accepisset., theatru 
replesse. Id si repudies, vide an hoc malis, tntirtt n. r. /iv~ 
x^oyQatftov, y.fil noiriTtJov rb yivog if.inXi]Oai tu iyiuTQU , qtui& 
CU1U deinceps ffibulatores accepissent., poetaruvi etiamfnmiliam 
theatra inplesse. Ego, si quid mutandimi, haud longe inde 
abeo ; nec restitui tamen , quod vulgatum suos sibi putronos habc- 
re possit ; certe si noirjriov rov yivovg legas, ixcmo erit, qui 
queri possit: numeri enim ea enallage fraquens et elcgans, Heliad. 
VII. p. 315. ixjSoT^auvriov di nQog ruvru rov dljfiov , aut ovy- 
xuTari&iO&ui dtu rwv inaivtov nuQudrjXovvrtor. cai similli- 
mum in Gregorii Nazianzeni Orat. III. p, 87. B. Vi<i. infra XIV. 
78. XV. 29. Wess. Vera videtur prima Wessel. covrectio, 
praeferenda certe Toupianae (Emend, in Suid. voh II. p. 310.) 
y(yovf')g. Supra I. 9. to Ttov laroQioyQUffcov yivog^ 

28. 13. Tb yivog Aiyvnriov~\ Sacratissimfi et aup^ustissi- 
ma Aegyptii Herculem religione venerantur^ ultraque memo- 
7'i«nt, quae upud illos retro longissima est^ ut carentem initio 
colunt: ipse creditur et gigantas intereinisse j cum coelo pro~ 
pugnaret., quasi virtus Deoruvi., inquit Macrob. I. Satur. 20. ct 
assentitur Herodotus IL 43- et 145- Wess. 

28. 21. rtvta nQOTiQov rtov T^mAtov^ l^na hominum ae- 



40 ANNOTATIONES 

tate ante bellum Troianum. Hercules enim vicit et occidit Lao- 
medontem, patrcm Priami , sub qiio gestuiu id bellum, sociosijue 
habuit expeditionis Thcsea et Telaiiionem, yuorum ftlii Demo- 
phoon et Aiax huic bello intcrfuerunt, sicuti monere haud ncglexit 
lac. Perizonius Orig. Aegypt. c. 1 1. Solet Diodorus yn-euv annis 
XXX. aequare, uti II, 55. a quo spatio hnud longe abest Herodot. 
II. 142. Conf. Plutarch. T. H. p. 415. E. Wess. 

28. 25. 'Porr«/.ci' y.ai Xtovxlv\ Notissima haec Herculis et 
eorum, qui Herois facta et mores aemulabantur, insignia: quo de 
gencre Nicostratus et Dioxippus infra XVI. 44. XVII. 100. prae- 
terea Alexander et Inip. CommQdus apud Atlicn. XII. p. 537. F. 
aliique, Admoduiu debile tamen argumentum, quo Aegyptii pu- 
gnant, videtur: nam sero poetae Herculem illis anuis, Stesichoro 
ceteris praeeunte, instruxerunt, auctore Mcgaclide in eiusdem 
Athen. XII. I. p. 512, Wess. 

2S. 29. ^/.tnaarriQioig ■/niiod-ai] Quod addunt I\Iss. ojrXoig^ 
id ad pleniorem sententiam requiritur: negligitur tamcn saepe. 
Philo lud. de Mundi Opif, p. 19. C. Tioog l-rog avdoog «;'fra/, — 
ovTi Ti rojr auvrTi^oto)r trrtff tQOLttrov^ diffd^tQav ()' uvTo iiovov 
t/orrog GxtnaoTiiQiov, Rarius a nostro. vid. III. 33. 5J.. V. 18. 
XI. 7. Wess, 

28. 32. l4).y.uiov fic ytvtzijg yaXovuevov} Ab ipsis natali- 
6us, sicuti V. 32. XVII. 105. Athen. IV. p. 160. D. '6 t/. ytrt- 
xi;^ 0£ r^ i.H]TrjQ y.t/.uy/.tr. Aicaei autem Alcmcnac lilio verum et 
primum fuisse nomen ostcndit et Scx. Empiricus IX. 3G. quique 
ibi a lo. Alb.Fabricioadtestimoniumdicendumsuntexcitati. AVess. 
28. 34. 'O ]MaTQig\ Puto fuisse tv ro) rov "HQay.ltovg ty- 
Hiouiio , quam Herculis a Matri scriptara laudationem memorat 
Atheil. X. I. p. 412. A. Vid. infra IV. 10. Wess, 

28. 39. Kud-aouv t)jv yT^v rwv ^t^QUiiv tTioiriOt] Hoc Eu- 
ripidi est in Herc. 20. t^)]iiitQ(ooai t/]i' yutav , et nostro IV, 21. 
Propius a loqueudi genere abest Libau. T. il. p. 133. A. ov ttqo- 
rtoor VTitroorijoav TCQh' r/ ri)v /coQuv rwv TfoXtuiior t/.ui)-j-Quv. 
et Appian. II. B. C. p. 709. 6 /ittr j/) IIou7Ti-iog liQTi Ti)r dtxkao- 
our y.c.S f^Qfi.g txTTO rcov }.)]OTr^Qicor. Nec dissimile, quamquam ra- 
rius, losephi XIV. A. I. 9. 2. 7to^'}ovoi yuQ avroig citt ijX/.u/d^ut 
TOt; '/.i]OT r^oiov .) ri)v /coQuv txui/uQtvotr. Wess. 

29. 47. Eig rfjv vntQxtif.itrTiv] Non tig sed ijg legitur in 
uno codicc: verum utrovis legas modo, plena esse non vidctur 
sententia, Praeterca quod hic de Aegypto, alibi de Libya dicit 
pag, 18, // iQijuog y.ui d-i^Qtcodijg Ti;g .^h/Jc)];. Steph. '//c tj;v 
vn.iQy.ttutrrir] Ego hoc verius existimo: sive enim de Troglody- 
tica, seii Aethiopia, seu Libya accipias, verissinuuu est, eas re- 
giones, qua Vegypto adhaerent, steriles et feris infestas esse. 
Vid. inf. c. 30. et Strab. XVII. p, 1174. PauIIo ante uQ/aioru- 
Tovg /Qorovg res ipsa videbatur requirere, Wess. 



IN LIB. I. CAP. 24. 25. 41 

29. 54. Wlv9^oloyovvT(<)v Tryv^/fj] LuLcntcr lcgerim cum 
Eusebio fcvdo}..m;r7]v iivai 'Iio T)]v tig etc. Steph, Sensus citra 
ullam mutationem planus cst, si lioc modo reddas : Diitn lonem in 
formam bovis conversa^n essefabulantur. Quamvis EuscManam hic 
correctionem cum H. Stephano lubens sequar. Non multum vcro 
intcrest sive ftaTunntriS-aTauv in loco suo permaneat, sivc fiiTU- 
ftoQfpco&iToav pro illo reponas. Rhod. T/*r 'Ito , ttjv lig /joog 
Tvnov^ Hoc placuit, etsi Eusebianum paullo lenius, propter Mss. 
auctoritatem. Quae vcro Aegyptii de lone adfirmant , a veritate 
haud abhorrere, et Istri, qui de Coloniis Aegyptiorum commen- 
tatus est, testimonio apud Clement. Alex. I. Strom. p. 382. adfir- 
mari posse videntur. Graecis de eius origine nihil liquido consti- 
tit, ut abunde Apollod. 11. Biblioth. 1. 3. indicat: et bovis tamea 
tigura instructam in Aegyptum deduxerunt, Isidis cultu et nomine 
venerandam, Herodot. ll. 41. Aesehyl. Prometh. 815. 852. Lu- 
cian. D. D. III. p. 208. Alia, sed quae haud probes, Ath.Kircher. 
Oedip. T. L p. 92. Wess. 

29. 57. Oi ds zIrj!.tijTQUv'\ Ipsa de se, Me primigenity in- 
quit, Phnjges Pessinuntiam nominant Deum matrem\ hinc Au~ 
tochthones Attici Cecropiam Mine?'va?n ; illinc fluctuantes Cyprii 
Paphiam Venerem; Cretes sagittiferi Dictynnam Diana^n; 
Siculi trilingues Stygiam Prose?pinam; Eleusinii vetusta?n 
Dearn Cererem: Iunone??i alii., BeUona?n alii., Hecatem isti^ 
Rha??inusiatn illi ; et qui nascentis dei Solis inchoantibus radiis 
illustra?itur Aethiopes^ Ariique, priscaque doct?nna pollentes 
Aegyptii^ ceri??ioniis me propriis percolentes, appellant vero 
nomine reginam Iside??i in Apuleii XI. Metamorph. p. 259. qui- 
bus etsi sibi re?'um haec natura parens ^ uti censebatur, Dearum 
paene omnium noniina et potestatem vindicet, amplius tamen co- 
gnomen est ISIDIS MYRIONYMAE in Thesauri Grut.p. Lxxxnr. 
7. Vid. supra c. 11. et 14. et Gerh. lo. Vossium II. Idololat. c. 56. 
Wess. 

29. 59. 01 fttv SuQuniv] Osiris idem qui Sol, eiusque 
adeo potestas variis nominibus multifariam a Theologis olim de- 
signata est, quo de idem Vossius in elaboratissimo opere II. 10. 
Recte ergo Martianus Capella II. p. 43. Hinc Phoebtc?n perhibent 
prodentetn occulta futuri , Vel quia dissolvis nocturna ad?nissa^ 
et Isaeum Te Serapi??i Nilus, Me)?iphis veneratur Osiri?n. Dis- 
sona sacra Mtth?'ai?i., Dite?nque fe?'U??ique Typhone?n; Atys 
pulcher ite?n, cu?-vi et puer abtius arat?'i. Aintnon et arentis 
Libyes., ac Byblius Adon. Sio vnrio cunctus te noi?nne convocat 
o?'his. Praesertim cum Apollo ipse, modo tamcn certa fides, con- 
sultus, quis esset, responderit, '!/7Pw<oc, ^i3j?oc, "Of7/()^C, "^va"^, 
/iiovvaog, idnoXXiov ., ^£}omv auI xatQcov Tuuu-.g., apud Euseb. 
IIL P. E. 1 5. Wess. 

29. 63. TIXovTfovu uvof.iuO'){iavov'\ Sequor scriptes libro 



42 ANNOTATIONES 

Similis error saepe commlssus, ut recte Casaub. in Athen. V. 4. 
Snrapin vero non alium atque eum esse , quem Graeci Piutonem 
appellant, Archemachus et Heraclidcs testantur in Plut. T. II. p. 
301. E. nec dissentit Aristid, T. I. p, 97. Wess. 

29. 65. 'E/iiTrfiQiav^ y.al ro ovvoXov n. («.] Haec absque 
ulla sententiae iactura removeri possunt, cum nonnullam prae se 
voS-£v/.iaTog suspicionem ferant. Paulo autem post expungendum 
quoque vtv videtur. Rhod. ^E/eiv tfintiQiav^ dio xul Tv/ovaav^ 
Parui viro doctissimo et scriptis libris ; nec aliter citat Morellus 
in III. Sylv. Statii p, 338. Isis propter peritiam artis Medicae 
Romanis SALUTARIS, uti in Gruteri Thes. p. Lxxxiii. 15. 
'^Yyieia Epidauri, teste Pausania II. 27. dicebatur. Ipsa sibi artis 
salutiferae initia tribuit in Eclog, lo. Stobensis p. 125. et apud 
Ovidium, Dea sum auxiliaris^ opemque Exorata fero^ IX. Me- 
tam. 698. AddeTibuUum 1,3.27. cum nota Cl. Broekhusii. Wess. 

29.68. ^ETiidtiy.vvfiivrjv t/jv re idiuv imffuveiuv} Stiae 
praese7itiae manifesta indicia demonstrantem. Appellant enim 
.inKfuveiuv numinis apparitionem , quoquo tandem modo Deus 
aliquis suae praesentiae signum dedisse crederetur: exemplorum 
abunde conduxerunt viri egregii Is. Casaubon, in Athen. XII. 11. 
et Exercit, II. in Baron. p. 137. et Ezech. Spanhem. Diss. VII. 
de Usu et Pr. Numis, p. 426. Ego Diodori, cui frequenti in usu, 
loca quaedam veluti per saturam dabo, III. 62. IV. 82, XI. 14. 
XIV. 69. Patres Christiani, praeeunte S. PauIIo, ad utramque 
Christi in terris praesentiam commoUe transtulerunt , tum dein- 
ceps ad Martyres. JIuq^ o)v daifiovig eXuvvovTui xui voaot 
d-eQunevovTUL' lov ul enirpuveiui y.al utv ul nQOQQr^oeig , Gregor. 
Nazian, Orat, III. p. 77. A. Wess. 

29. 74. KuTu Tovg vnvovg e(fiaTUf^tvi]v] Incubantibus , ut 
responsa opcmque eiits acciperent ; quo genere superstitionis nihil 
olim crebrius. Lycophr. Alexandr. 1050. 

^oQuTg de jhijXmv rvfifjov eyxoifuo/iievoig 
XQrjOei y.ud-^ vnvov nuoi vrjfieQTtj (furiv. 

Praecipue in Aegypto in Isidis aut Serapidis aede, ut apud Dib-n. 

Chrysost. Orat. XXXII. p. 364. C. et Strab. XVU. p. 1152. 

Atque haec est iyxoifiijOig ev TOig leQQig, de qua uberius infra 

c. 53. Wess. 

30. 82, Td Trjg ud-uvuoiug q)UQfiuy.ov'\ Meminit ipsa 
aif^uQOLug quQiiuxov ex Hermetis libris in Eclog. Phys. Stobaei 
p. 117- quod fortasse diversi generis, Horum pariter ac Osiriu 
a Titanibus artuatim., ut Firmicus loquitur, discissrum perhibe- 
bant, quorsum rov'£2Qov SiufieXiOfi.bg apud Plut. T. il. p. 358. 

W^ESS. 

30. 89. l4n(>l.X(ovu vnuQ/eiv'\ De Deorum ultiuio inter Ae- 
gyptiorum reges Horo, qui Graecis Apollo, paria Herodot. II. 
144. Apud eosdem Apollo ., qui estsol^ Ifortis vocafur^ e.v quo 



IN LIB, I. CAP, 25. 26. 43 

tt horae XXIV. quibus dies et nox conficitur^ nom6n accepc- 
runt^ Macrob, I. Sat, 21. De eius vero benelicentia et aux.ilii 
miseris ferendi studio testatur Artemidorus, illuiu inter GiorTiQug, 
Deos servatores, qui «vr/xa ^iula oioLovai praesentemque opem 
feruut, transscribens II. 44. et haec icunoulae veteris inscriptio : 

MEFAC S2P0C AnOA^m APnOKPAT 
EYJAATOC Tni 0OPOYNTI. 
in quam plura Ampi, Cuper. Harpocrat. p, 156. Wess. 

30. 95. JiGuvQuov y.al'] Vide supra c, 23. Wess. 

30. 1. Karu ttiV Tjjg aeh']vr^g neQiodov] Aegyptios olim 
liunae senio annum determinasse , itaque aliquos et singula millia 
annorum apud eos vixisse prodi Plinio VII. H, N. 48. accredi- 
mus: paria enim tradunt Plutarch. T, I. p. 72. A. et ex Eudoxo 
Proclus in Timaeum p. 31. Suidas in "Hliog., atque alii. Nisi 
tamen erro, serius lunares hi anni adhibiti sunt, ut inmanem 
annorum numerum , quem regibus Diis , Semidiis atque homini- 
bus annales contribucbant, expedirent, Inaudiverant aliqua de 
longaeva regum suae gentis ante Noachicum diluvium et post illud 
aetate; quae sine his extricari commode non posse videbantur; 
quamquam ne sic quidem plana omuia. Conf. CI. lac. Perizonii 
Origin, Aegypt, c. 2. Wess. 

30. 7. TeTTUQoi f.iriGi] Is. Vossius tqigI libro suo adscri- 
pscrat, fortasse ob Censorinum , cui Hori annus trimestris : verum 
neuter audiendus. Vulgatum tuetur Plut. T. I. p. 72. B. Aegyptiis 
TcTQufiriVOv quadrimestre^n annum tribuens, et quae hic sequun- 
tur. Singulae anni tempestates quatuor mensibus absolvebantur ; 
quae cum tres olim haberentur, ver, aestas et hiems, earum quae- 
libet annus censebatur. Atque hae sunt TQifieQeTg toQui , quarum 
superius meminit c. 11.12. 16. et Aeschyl. Prometh. 454. Taci- 
tus Mor. Germ. 26. et nunc observantur ab Abyssinis, de quibus 
lob. Ludolphus I. Hist. Aethiop, 5. Wess. 

30. 10. '£2Qovg i(aleia&ai^ Absque dubitatione pro niascu- 
lino foemininum wQug restituo: cum istius nullum suppetat exem- 
plum: huius vero signiticatio in promptu habeatur. Cum enim toQU 
unam de iv anni partibus creberrime designet, quid mirum, si 
partis nomine totum synecdochico tropo appelletur? Rhod. Non 
sequor virum doctissimum , cuius dicta hoc quidem loco UQthjTU 
uiitivfo. Ecce enim tibi Censorin. Die Nat, 19. sunt qui tra- 
dant hunc annuni trimestrem Horum instituisse , eoque ver, 
aestatem, autmnnum., hyemem toQug.) et annum tvQov dici., et 
Graecos annales toQovg., eorumqice scriptores fhnoyQuqorg. Et 
ne de eius auctoritate duliitcs, Plutarch. T. K. p. 677. D. ubi 
Antipater Tois' l^t^ev eriuvTtyhg uQ/uiy.t7)g loQovg Xiytadut. quibus 
eadem de re simillima in Athen. X. p, 423. F. ue dicam de He- 
sychio, Eustathio, ccterisque Grammaticorum , Homeri evvtfi)Q0v 
SuQioTijV et tvvttoQov a/.cKfUQ explicantibus. Comiuodc crgo 



44 ANNOTATIONES 

wQoyQaqJa de annalihus , et w.QoyQuifoi eorum condltores. Hc- 
sychius, '^^Qoyqucpoi, laTOQioyQMfoi^ t« zai' froc yiQuvTo/nfvoi 
yQucpovTfg ' o^Qoi yuQ ol tviuvTol. quo usu ol Na'4i'o)v loQoyQu- 
ifoi Naxiorum onnalium scriptores Plutarcho T, H. p. 869. A. 
Wess. 

31. 16. Ku\ rvnrofiivovg vno r(7>v ntQl rov^'OaiQiv\ Qui- 
que ab ipso OsiFide verberantur. Hhodomanni enim sacrifici 
Os»VtW»s haud pJacent. 01 neQi rov^OaiQiv ipse Osiris est, utc. 15. 
16. etmoxot nfol rov /Jiu xa«ro»'"0(T/()<v, etlocisinfinitis, quam- 
quam non ignoro hoc genus aliquando latius porrigi, quo de Is. 
Casaub. in Diogen. Laert. III. 22. Tjphon ceterique gigantes 
ab Osiride victi oppressique sniit, cuius in victoriae meuioriam 
gigantes monstrosa specie in Aegyptiorum templis eflingebantur 
et ab adstantc Osiride verberabantur. Habet Herodot. II. 137. 
quaedam de Aegyptioruni Deo vapulante, sed dubia, et quae ad 
luctum possunt referri. Conf. Ath, Kircher. Oedip. T. I, p. 220. 
Wkss, 

31. 24. Nouod-iTrjaai} Pi-essius kgem explicat Philo lud. 
de Special. Leg. p. 780. A. de Aegyptiorum legislatore inter alia 
vruQua^wv udnuv, inquiens, unuoug udeXcfug uytGO^ui^ rug re 
Idiag rov trtQOV rcov yovttor, rovdty y/ rovde, yul rug i'^ uf.i(foTv^ 
y.ul r().g^ ov recortQug f.(6vov, aX).u. y.ul nQta[ivTtQug y.al lai]/.r/.ug. 
Permissa licentia ducendi sorores sive per alteruni pareniem 
sive per^utrumque cognatas^ maiores.p(triter ac minores ae(j.ua- 
lesve. Quam eorum consuetudinem cum ducta sorpre Arsinoe 
probasset Ptokmaeorum secundus, tyrii.itv uvTip\ dicebat Pausaq. 
I. 7. ISlay.tiioaiv ovdu/iKog no((m' vof>.i'C(jf(fvu, AiyimT(0[g f(t\'Toiy 
u>v rjQ/f. Bene profecto. Maccdonibus enim et Graecorum ple- 
risque hae nuptiae erant nefarLae, y(^f(0t avoetoi Aristoph. Kan. 
874. Mox y.o(.vi)V tO^og rcov uv9-Qioncov visum est iustum et pa,ul- 
lo ante avficfcovtta&ut. pendet enim oratio cxanterioribus. Wess. 

31.32. KuTuSi/&7iVui] Kon duhito.) (luin yoiTud £1/37] rui 
scriptum fuerit, quod auctor tradendi seu docendi signilicatu 
non raro usurpat. Rhod. 

31. 34. KvQtevttv rtiV yvvuty.a ru,vdQog1 Gravius et iustius 
S. PauIIus 1. Timoth. II. 13. ovde uv&tvTtTv uvdQog de femina. 
Sed diversi Aegyptiorum mores, qu.ibus ex pacto uxcr marito 
imperabat, omniaque virilia oflicia foris obibat, dum ille tanquam 
claudus sutor domi sedens fusumque tenens pensa traheret. So- 
phocl. Oedip. Colon> 332» txtT yc/.Q ol fttr uQatrtg y.i/.Tu aTty(/,g 
^uy.ovatv larovQyovvTtg' ut dt avvvoftot tu "iw fjiov TQoqtTu, 
noQavvova^ ust. Quibus gemina Nymphodorus a Schol. productus 
scribit. Conf. lo. Marsham. Can. ChronoL, p. 68- AVess. 

31. 36. UttO-uQ/j]ativ rj] yuf(ovfA.tvi]. Ovy. (iyjow ] Ob- 
temperavi libris manu cxavatis, et quae iutempcstive iriculcata 
erant, abesse iussi. Leguntur c. 22. unde a male oflftciosis, nou 



IN LIB. I. CAP. 26. 27. 45 

bine auctario, ut in Cod. Mutin. in hunc locum sunt infurta. 

Wess. 

31.39. Ku) NrrruTov] Saepc A\-a?;io?, NvauTocy Nvaiog 
fiacrhus, ut in Schol. Comici Ran. 218. et Ovid. IV\ M. 13. 
Wess. 

31. 42. ilri(7?;^ ;f "'?«?] Titulus hic nimis arrogans vi- 
detur. Ideo t/;? in margine pro naai-q amplector, ut et alterum, 
^uod suhsequitur, baa iyoj ivoiiio^iTrjaa, Rhod. Praestat /raor;;^ 
TTJg /oinag. Itaque articulum adde. Wess. in Add. 

31. 43. 'Eyut ivofiod-hriau] Vulgatum y.ul oaa h/w d/]0co 
olim mihi defendi posse videbatur hoc Sophocleo Antig. 1100. 

Jtvrog t' HV/^fTa, y.al Traouiv iy.Xvaouai. 
et verhis losephi I.B. I. 5.2. Plutarchi T. I.p. 161. et AristidisT. 

I. p. 53. et 58. quae, quod usum iliis Cl. lac. Elsnerura in Matth. 
XVI. 19. cum maxim€ animadvertam , non exscribo. Sed A'incu- 
lorum et ligationis cuiusdam in omnibus illis cum ratio habeatur, 
ct haec legum praecepta innuant, a Mss. auctoritate recedere nunc 
quidem haud placet: nam Christi nostri ad Petrum, o fuv d)-ar/g 
fnl rTjg yT]g , etsi aliqua ex parte conveniat, plane geminum non 
cst. Quod praecessit naar^g xr^g /woug ob ea , quae mox de 
Osiride adduntur, non moveo. Wess. 

31. 46- KuoTiov uvd-Qconoig] Conf. supra c. 14. Wess. 

31. 48. 'Ev Tw uaTQO) Tot y.vvi] Athan. Kircher. Oedip. T. 

II. Part. II. p. 258. Habet canicula duas stellas, unam in capi- 
/e, quae Isis vocatur ., Porpliyrio teste, alteram in lingua, 
quae Sirius proprie et Canis nuncupatur. Vnde Diodorus inter 
titulos Isidis haec ponit^ 'Eyw cii.ii tj iv Tot aaTQO) t(~) y.vvt ini- 
ziAAovau. Bene, modo pro Porphyrio posuisset Eratosthenem : 
ille enim de Antro Nympharimi, ^(Ti&iv., ^V y.vvog uaTiQu'E).).i]- 
%'tg (fual, habet. hic c. 33. Cataster. i/ii d^ uaTtQug ini /.lev 
ri]g y.erpuXijC «', og^Iaig /JyiTui. 'Eni Tr^g yXcoTTijg «', ov y.ul 
^iiQiov y.a).ovai. Neque dissentiunt Plut. T. II. p. 376- A. et 
HorapoIIo c. 3. Conf. Had. lunii I. Aniraadv. 5. Wess. 

32. 49. Bovp'uaTog] Sic et XVI. 49. 51. Herodoto Bov- 
fiuaug II. 137. Urbis vicinimi lacum Aelian. XII. H. A. 29. si- 
tum Straho XVII. p. 1158. B. describit. WesS. 

32. 51. IvQovog i'6f''T«roc] Vide supra c. 13. Saturnus 
Deorum ante Osirim et Isidem natu minimus censebatur; eo enim 
aetate et regni auspiciis priorcs Agathodaemon, Sol, Vulcanus, 
ex gentis annalibus apud Euseb. Canon. p. 7. Wess. 

32. 57. ^coov aniQuuTog] Hoc quid sibivelit divinare haud 
possum. Ideo tamquam peregrinum et inutile practerivi. At nec 
marginalis lectio integra sanafiue videtur. Rhod. Kul ijT/.uaTOV 
fy. X. X, fvyivoijg r^or, aniQfiu avyyivig] Ego vero inscriptionis 
vcrba, uti oportuerat, lcvi unius literae mutatione, relinxi. 
Dicit se proseminatum cx pulcro ^enevosoque ovo, et fuisse 



4$ ANNOTATIONES 

semen diei cognatum; plane ut in Aristopli. Avibus 695. TUth 
TTQaiTKnor vnrjvffdnv Nv^ rj fiiXavonTtQog mov ^ES, ov mQiTeX- 
TiOfitvuig (oQuig l/iXuarev ^'E^iog 6 nod-tivog^ oinnium primtim 
parit ventasum furva No.v ovum, e quo temporibus exactis pro^ 
jmllulavit Amor desiderabilis: sunt enim ea ex priscorum Theo- 
logia derivata. Aegyptiorum plures tov drjfiiovQyov seu rerum 
principem caussam (Jneph^ eiusque ex ore prodiisse ovum, quod 
ruptum eftudcrit tov Qid^a sive Vulcanum, teste Porphyrio in 
Euseb. 111. P. E. 11. p. 115. alii Osirim eodem ex ovo progna- 
tum ferebant; quos Orpheus secutus, cuius nQWToyovov (u6v cum 
frangeretur, Phanetem , qui non alius atque Osiris, uti dictum 
c. 11. cxclissit, in Recognit. S. Clement. X. 18. et Homil. Clem. 
VI. 5. ac Damascio in Epist. ad lo. Mill. R. Bentlei p. 3. lam 
cum Phanete ex ovo prosiliente to nav i'S, uvtov iXufixpe uni- 
versaque radiis eius illustrarentur, neque alius in Theologia Or- 
phica is sit, auctore Proclo^ ac "EQiog sive Cupido, satis utique 
apparet, cur Osiris liac in inscriptione sese ontQfia ovyyevig 
■i]fitQag semen diei cognatum profiteatur, et quorsum Aristo- 
phanicum illud referri oporteat. Wess. 

32. 60. 'i3v fy(x) eveQyeTTjg] Mallem evQeTrjg, nisi obstaret 
Isocratis Busiris Trilr/.ovTiov uyad-(~)V eveQyeTTjg yeyevrjfievog in 
Laudat. p. 333. Intelliguntur tamen leges, artes variae, vinum, 
fruges , earumque in horrea conportandarum modus ; quorum 
omnium inventio Osiridi tribuitur cap. 14. 15. 16. Wess. 

32. 66. Ku\ y.ivSvviov eniy.etfievcov] Lcgibus, puto, tit 
Athenis, ubi scitum t6v e^einovTa t« fivGvi]Qiu Te&-v(xvui^ qua 
de legc Petitus Leg. Attic. p. 33. et persuasione vulgi, qua motus 
Herodotus cum his similia exponeret, evoTOfia y.elaS^io inquiebat 
II. 171. Cum quibus autem quave conditione sacra et disciplinas 
occultiores communicare fuerint adsueti docet Clemens Alex. V. 
Strom. p. 670. Wess. 

32. 71. Eig Bu^vXwval Videntur his pugnare, quae II. 1. 
venun illic Ctesiam sequitur, hic Aegjptiorum traditiones. Nam 
quod lo. Marshamus Can. Chron. p. 1 10. hanc Beli coloniam non 
Babylonem sed in Babyloniam videri deductam adfirmat, id ne- 
que tenere potest, neque hic perscribitur, ut bene lac. Perizon. 
Orig. Babyl. c. 5. De uTel.ti(>. sacerdotum, qua publicorum onerum 
inmunes erant , c. 73. et Chaldaeorum 11. 29. Wess. 

32. 77. 3IifioVfi.evovg Tovg nu.Q^ AlyvnTioii;~\ His similia 
c. ,j3. Contra ea Aegyptios a Chaldaeis sideralem scientiam acce- 
pisse loseph. I. A. I. 8. 2. et Alexander Polyhist. in Euseb. IX. P. 
E. 17. auctores sunt. Weiss. 

33. 80. ^vvoiy.ijaut Tijv uQyatOT(/.TrjVJ Repono hic ovvoi-^ 
yiaai^cti., et ^/'^«/crttf linea sequenti. STEPH.etllHOu. ^vvoiy.ioat 
t))v] Parui viris egregiis: postulat cnim utnnnque sermonis ge- 



IN MB. I. CAP. 27. 28. 47 

nius, et niliil crebrius covum in scriptis libris permutationc. vid. 

IV. 27. XII. 32. XV. 66. Wess. 

33. 81. T(ov lioly/ov i&vog\ Conf. infra c. 55. et He- 
rodot. II. 104. De 7(roo()«/wv vocc post dcinceps dicetur. Wess. 

33.82. ToT(7n' 'lorduuov^ Margo 7(Top^a/wvhalct. Atquae 
gens lioc noiuine veniat, indaget, quemcunque TcoXvTrQuy/.^oreiv 
istud iuvat. Locus ei fuerit, si 'Ttvquuov scribatur. Sed nos 
merito contextus lectioncm retinemus. A ludaeis autem ad Ae- 
gyptios aliosque circumcisionem derivatam esse, admonere forsi- 
tan conducit, sed confirmare opus non est. Lcgantur hac de re 
BibliaV.Gen. XVII. 25. loseph. I. Archaeol, c. H. 13. 16. Rhod. 

33. 85. 7i^' AiyvTiTov /neTevijVeyjntvov] Circumcidendi ri- 
tum ab Aegyptiis ad Hebraeos migrasse Herodot. II. 104. innuit, 
et diserte Strabo XVII. p. 1 1 80. et Celsus apud Origen, I. 22. p. 
339. protitentur; quos potissimum eius opinionis auctores halmis- 
se lo. Marsham. Can. Chron. p. 74. et lo. Spencer. I. Ilit. Heb, c. 
4. p. 69. quis est qui ignoret? Conf. Huetium in Origen. Homil. 

V. in lerem. p. 85. Wess. 

33. 87. l47ioiy.ovg elvm ^uCtwv] Eadem Theopompi fuit 
sententia et plurium aliorum , si iides Africano apud Euseb. X. 
P, E. XI. De Theopompo consentit Proclus in Timaeum p, 31. 
sed et contra ea censuisse Callisthenem et Phanodemum Athe- 
niensium colonos fuisse Saitas , nuTiQug T(x)V ^uiTcov yeveaS^ui' 
quin Atticum, Platonicum philosophum, adhrmasse, Theopompum 
obtrectandi studio et libidine veritatem corrupisse, suaque aetate 
Saitarum legatos Athenas venisse, ut vetera cognationis cum 
Atheniensibus iura renovarent. Quae Attici perlevis ratio valuit 
ea aetate apud plures, habitique Saitac Atheniensium sunt coloni, 
quare Apollonius Tjaneus Saitis Epist. 70. Idd-rjvuuov., inquit, 
VLTioyovoi eoTe' qui cum statim adnectit, xc.d-uneQ Iv Ti/tuuo 
TDmtcov fptjcii^ id quidem difficulter persuadebit. Philosophus, 
uti recte ex Proclo CI. Olearius, Atheniensium duntaxat amicos 
et cognatos facit; cuius tamen omnem orationis conplexum si stu- 
diose scruteris, facile animadvertes , eum litem hanc secundum 
Saitas dedisse. vid. eius Timaeum p. 21. F. Wess. 

33. 89. Trjv n()Xiv Aiyzv xuXetodut ] Debile hoc et plane 
plumbeum visum est Tan. Fabro in Lucian. Timon. princ. et ea 
quidem de caussa, qiiod antiquissimi Graecorum quamcunque ur- 
hem uoTV appellitent: cui et cgo adsentirer, nisi ineptissimae 
Grammaticorum originationes vocabulum aOTv peregre in Grae- 
ciam venisse, et a primis Atheniensibus ad universos Graeciae in- 
colas propagatum fuissc arguerent. De urbe seu pago Aegypti 
^l4oTv Steph. in Aotv. W^ess, 

33. 92. Eig tqIu fttQi] dur.ve/ir^&fiOTj] De Aegyptionmi re- 
publica locuples testis isocrat. Laud. Busirid. p, 328. et Nost. c. 
73. 74. Atheniensium vero confusam aute multitudinem in tria 



4£ ANNOTATIONES 

gcnera descripsit Theseus nQMXog d.noY.Qiva<; yjogtg ivnaxQidaq 
x«t ynouoQOvg xal dijfiiovQyovg , Plut. in Thes. p. ll.C. aqua 
liihil adnu>dum dissentit Piato in Timaeo p. 24. A. Wess. 

33. 94. CiTivtg V7ir^Qyov\ Facit Codd. (|uorundam scriptu- 
ra, ut fuisse hic suspicer, dlrivig UQonoiol vnrfQ/ov ., ev naidtm 
f.iu.7uavu diuTiTQicfong. Praeerant enim sacris Eupatridae, man- 
seruntque in sera tempora Athenis leQonoiol , ut ex Polluce VIII. 
107. nemo ignorat. Munus, quod obibant, Ulpian. in Oratoris 
Midian. p. 352. ita designat, uQonoiov da y.aAovoi tov ino- 
nrtvovTu rovg /nuvreig off ^vovoi , fi/inov rl yuy.ovQyaioiv iv 
xaig d^roluig., sed nimis arte: pertinebat ad eorum curam praeter 
varia sacrificia, ut sacra rite fierent, nihilque abesset, aut secus, 
atque oportebat, administraretur, sicuti monuit Des. Heraldus 
Animadv. in Iuk Att. et Rom. II. 3. et ante eum auctor Lexici 
Rhetor. in Montfalconii Bibliotli. Coisl. p. 492. Neque huic tamen 
suspicioni multum tribuo , cum ipsi in diversa abeant Mss. qui 
paullo ante to tmv ^Iooqquhov uvu (.iloov IdQul^iiug. Ubi si 'Itov- 
Quuov ., quod a vestigiis corruptae lectionis prope abest, refingas, 
ostendendum erit, Ituraeos iam olim circumcidendi morem pro- 
basse , quem tamen victos ab Aristobulo non longe a Diodori ae- 
tate recepisse demum ex losepho XIII. A. I. 11. 3. novimus. 
Verum ergo illic tlov "lovduUov , quod cum librariis eruditioribus 
haud lateret, pravam vocem in hunc locum inculcandam alii cen- 
suerunt. Mox diuTiTQKfOTeg non movendum. loan. Chrjsostom. 
Tore di noXvv /qovov drif.iooiotg nQuyfiuutv ivdiuTQhpug , locog 
av y.ui Qvnov noXvv nQooeTQiipuTO , Lib. ad Vidu. lunior. T. I. 
p. 349. A. edit. xMontfalc, Wess. 

33. 5. Tov yuQ IltTrjv] Exemplar unum ^iinlr^v habet, 
non IItTi]V. Atqui Homerus in Boeotia v. 552. viog IliTaioo 
JilevaoS^ivg. Nam pro Ilhi^g dicitur etiam IleTeiog^ Fortasse 
autem hinc natus error, quod scripsisset Diodorus tqv yuQ di] 
JleTjp'. Steph. 

33. 8. ^Kfvovg J' uvtov yfyovoro?] Hic locus mihi vide- 
tur vel mutilus vel corruptus vel luxatus. Quis enim unquam 
audivit, aut quis scrlpsit, Peteon, Menesthei patrem fuisse diffvrj^ 
duarum naturarum hominem? Certe de Cecrope primo id omnes 
historici scripserunt, et nihil notius est in tota litteratura. At 
Peteo sive Peteus fuit Ornci hlius, Erechthei nepos regis Athena- 
rum, testibus Plutarcho in Theseo (p. 15.B.) Pausania in Atticis 
(Corinth. c. 25. p. 168.) Eustathio in Iliad. B. et aliis , de quo 
nuUus scripsit eum fuisse di(fvi]. Adde quod inverso ordine 
hoc loco memoratur: nam post illum de Erechtheo multo anti- 
quiore tractat. Ego procul dubio locum hunc mendosum esse 
vel luxatum credo. Sed sine ope manuscriptorum, quae mihi 
desunt, eum sanare aggrcdi non audeo. Palmer. A Palmerii 
sententia nihil admodum recedit lo. Marsliam. Canon. Chronol. p. 



IN LIB. I. CAP. 28. 29. 49 

111. Tre», inqnit, memorat Diodorna, Petcon .Menesthei pa- 
trem, Cecropemj et Erechtheum: desideratur Cecropis nomen. 
Lucus enim mutilus est: sed res indicat: Tbv yao IIiT}/V 
{HtTtiTt) xbv nuTtou Dltviad-Hog toZ GTQunvaavTog tig TqoIuv 
* * (desunt nonnulla) * * (fuvtQiog Alyvnriov vnuQ^uvTu Tv/tTv 
vanQov yid-ifVr^ai noliTtiug Tt y.ai (juailtiag. zttcfvdvg ()* uvtov 
yiyovoTog. Ista in editis viale coniuncta sunt. Peteus enim 
Ornei filius^ Erec/ifhei regis nepos , ah Aegeo Athenis puhus^ 
in Phocide consenuit. Cecrops autem et dKfvijg fuit.^ et rex 
Athenarum. Cui et ego adstipulor. Nam in re obvia et omnibus 
notissima Diodorum tam turpiter se dedisse, quod 111. Scaligero ad 
Euseb. CCCCLXI. in mentem renit, inpelii haud possum, ut cre- 
danu Wess. 

33. 9. KuTu Ttjv \Siav inoaTuaiv'] Conf. sup. c. 3. Wess. 

33. 11. z/vtiv nnXiTtuov} Non muto. ^vtiv cuqojv inf. IIL 
48. dviTv tTuiotiwv XV. 82. dveTv yvvuiy.iuv XVI. 6. Xec lioc 
tantum genere, sed et ao/iTty.Tbvan' dvtTv Plut. T. 11. p. 802. 
A. OToaTontdcov dvtTv Volyh. II. 2.^. Vid. lac. Gronovium ad 
cius libri c. 44. et Duker. in Thucyd. IV. 8. Mox si irouiod^i] 
praeoptaveris , non intercedaiu. Cecrops et dictus et censitus est 
di(fvi]g. Eleganter LiJbanius T. I.p. 9. D. tiy.oTiog oQu d-r,GuvQoi 
Tt \ENOyiI^QH^AN AltidvdQco y.cd 'nNOJIA^^eHlAN 
oi (fiXoi. Wess. 

34. 14. Tb ytvog Ar/vnriovl Dissentiunt plerique rerum 
Atticarum scriptores. Poctae tamen Iliad. B. 548. et Herodoto 
VIII. 55. }''//fJ'/]? terrigena; quo titulo cum passim illi ornen- 
tur, quorum incertior origo, haud omnino absurde Aegyptii. Nam 
quae Grammatici ad eum Homeri versum ct Etymol. iu 'EQi/Otvg 
garriunt, ca et turpia sunt et veri lidem excedunt. Conf. lo, 
Meursium II. Reg. Attic. c. 7. Wess. 

34. 18. z//« T)]v tdwrr.Tu Tr,g /oiQug] Vide c. 10. ct de 
Cereris apud Aegyptios mysteriis c. 14. Wess. 

34. 31. ^OitoMytTv di yui tovc Ad^r^ruiovg] De Cereris in 
Atticam rege Erechtheo adventu et mysteriorum ea tempestate 
initiis paria Philochorus in Euscb. Canon. p. 28. et marmor 
Parium, ad quod plura lo. Prideaux p. 182. et Marsham. p. 260. 
Wess. 

34. 38. i4nb riov x«t' AYyvnrov ItQtiov] A sacerdotibus 
Aegyptiorum primi ordinis, quo de gencrc '[idbg^ ItooyQ('./.ifici- 
Tfrc, ^ToXiarig et Propheta in Clement. Alex. VI. Stromat. 
p. 758. His quodam modo similes Eumolpidae, e quibus Athenis 
'^ltoocfavrr^g et fivaTT^Qitov iniiit/.rirui atque alii, de quibus lo. 
Meurs. Eleusin, c. 13. 14. Wess. 

34. 39. ToL-g di iu'oTX«c] Praestat et Ceryces. Inter enim 
antiquissimas gentcs populi Athenicnsium erat et gens Kr,Qvy.iov 
Cerycum., (qui neque caduceatores neque praecones, sed sacro- 
Voi.. I. 4 



50 ANNOTATIONES 

nim ministri, popls ct victLniarlis simlles, iit egrcglc Is, Casaiih, 
in Athen, VI. (j. XIV. 23. ostcndit. Atcjue his paene paves evant 
Aegyptioruni Fastophori^ templorum aeditul, qucmadmoflum 
Clemens Alex, III. Paedag. 2. Horapollo I. 40. et Porphyr. IV. 
Abst. 8- indicant, a ferendis Traaxolg thalamis sive Deoruni 
aediculis id nominis sortiti. Nam TraaroffQovQOVQ eos faceve 
et noA-um hoc vocahuli genus scriptorihus cum Nic. Caussino oh- 
trudere, quis ferat? sed desino ; plura de Pastophoris meditanti 
otium fecit Ampl. G. Cupevi Harpoc. p. 130. We.ss, 

31. 40. Movovg TiTiv^^EVJiVior oiivvciv^ Isin Athenis, sed 
serius fuisse cultani cx lapide Reines. Clas. I. 135. atquc aliun- 
de novimus. Ergone sollemne illud j'/) rCo deo) per Cererem et 
Proserpinam in Aristoph. Lysistr. eiusque Scliol. SI. 148. re- 
spicit? Quod tamen Isidi pvopvium cum non sit, fovtasse civca 
Alexaudvi et successovum aetatcm per eius mimen ir.veiurando 
adacti sunt. Huc refero et ad periuros quidem , quac Hesycli. 
hahet in ^laiq. AVess. 

34.45. rililarag anoiy.luc fy.TT^\atpat] Scripscrat de jle- | 
gypfiorum Coloniis rcgnante Ptolemaeo Eucrgete Ister «pud • 
Ethnicographum in ylr/tuXog et ^'£2Xerog' cuius commentarios , ut 
aliorum , temporum iniuria nohis invidit. We.ss. 

34. 50. I\Irjdef.nag udtoXoyov] Exemplar unum hahet, ovic 
ty.Qiraj.iev yQacpeiv^ aXXa jooavd-^ rifitv eiQtjad^ui fioror^ aro- 
Xai^ofteroi rr^g avfitierQiag. IleQi Se r7]g y. Quae si cui placet 
lectio, restituenda fuevit, reponendo videlicet elQ-tjodco et oro/a- 
i^ofievotg. aut certe addeudo infinitivum detv vtl nQoa/jyetv ante 
yQucpetv^ qui ajio tov y.oivov repetatur ante eiQT^adat. Potest 
tamen ferri y^K^f/j/ non praecedente infinitivo, at eiQtjadai meo • 
quidem iudicio non potest. Haec autem verha oroxuCofievoi rt^g ' 
«•r/</jfT()/«g antea posuit, cum alihi, tum p. 6- his. Steph, Ve- 
rior mihi videtur scriptura Cod. M. quicum II. et Cl. 2. paene 
consentiunt. Aulgatum tamen reliqui , ne cui calumniandi ansam 
praeherem. Wkss. 

35. 57. 'O/vQorrjri (ie (fvaty.f^l Provincia aditu difficilis, 
et annonae fecutidae., Tacit. I. Hist. 11. Isocrati Laudat. Busir. 
p. 328. uduvuTO) rei'/ei ro) Neiho rerei/iauei'fj. Quihus ple- 
niora haec losephi II. B. I. XVI. 4. p. 190. reret/iarui de nuv- 
To^fv 7; dvo/Suroig eQ7]fii'atg, ij \}uXuaoaig uXtfterotg, rj noru- 
fioTg, 1] eXeaiv.) niunitur autem undicpie Aegyptus aut invia 
solitudine., aut niari inportuoso , aut fluviis., aut paludifms. 
et IV. 10. 5. Quamohrem Nectanehos, cum Pevsae bellum mina- 
rentur, eO^uoQei fiuXtaru rT/ rTjg /coQug o/vQorijri., dvanQooirov 
ov<yi]g Alyvnrov infv. XV. 42. et Augustus inter alia domina- 
tinnis arcana ., vetitis.i nisi permissu., ingredi se7iutori6us aut 
equifihu» Roinanis inlusfri&us , eam seposuit II. Anual. 59. 
Taciti. Wess. 



IN MB. I. CAP. 29. 30. 5|, 

,35. 05. \4r[u r/~? TQU)y7.()i)vTiSoc.\ Non moverohoc, ofsl 
altcrum tritius, Noslroquc hauil sprctum 111. 33. ^twf^var tdio- 
yXodvTtr Galenus I. Antidot. p. 433."/()a' XQwylodvitv Africanus 
in Gcopon. A II. 30. ]ial)ent. Wkss. 

35. CG. ^Tadiiov 7icyruy.iaytXio)v'\ Haec omifctcnda non 
essc, calculus ostendit. Si enim 5500 per stadla 32 ad millia- 
ria Germanica revoces, summa 171 milliarium et:2S stadiorum 
in quoto habetur. Alias 500 tantum stadia 18 milliaria et i> 1 
stadia efficerent. Quid ergo hic tantopere mirandum csset? Rkoi). 
^TO.ditov n£VTuy.i(T/iXi(or'] Adfirmant hos stadiorum numeros, 
quae infra c. 39. leguntur. Wess. 

35. 72. B(j.quOqu ] Erant haec Bdvathra inter Peluslnm et 
montem Casium, Polyb. \. 80. ; ([uormn solum cum natura cavum 
et palustre esset, Nili cfFusionibus magis uliginosum et proptei-ca 
adeuntibus difficile ct formidolosum reddebatur, Strabo XVI. p. 
107G. D. et XVII. p. 1154. D. Conf. infra XX. 74. Wks.s. 

35. 74. T>o dt ftiy/.H} Non dissentit Strabo XVI. p. 1107. 
qui taznen cum Serbonidem lacum cum Asplialtite confundat, de- 
miror egregium eius interpretem pravam lectlonem ijad^vxujov 
i/ovou vdcoQ Nostri verbis stabilivisse , paeneque codicum miinu 
exaratorum /juqvtutov vdioo damnasse, quo tamen nilill eo loco 
verius, uti ex Galeno IV. simp. Medic. facult. p. 52., ubi de gravi 
lacus Asphaltitis aqua omnia eadem, clsris:dme liquet, et quod 
sequentia vehementer expostulant. Erat autem Scrbonis inter 
Casium et Rhinocolura, propius tamen Ostracinen, Aristid. T. 
m. p. 591. Wess. 

35. 81. T(}V Si rrjg Xif.tv7]g tottov] Hic rvnov restituo, 
quod loco suo rojiog (locus) iste in marginem eiuovit. Riiod. 
Tov di rljg l/fivrjg rvnor^ Placet Rhodomanni iudicium. Inge- 
stac autem arcnae lacum paullatim exsiccavunt. Plinii nevo pdltis 
erat modica V. H, N. 13.; nunc, sicuti tcstes oculati asseverant, 
multo rainor. WF.ssi. 

35. 83. Mtru arQurivfK/.uov] Vide inf. XVI. 46. Wes.s. 
35.87. HuQuy.Qovirut] Fnisfrafiir et fallif. ^ic tiuqu- 

yooveodui toi' dT^ftov Aristot. W. Polit. 12. rug Jo^V/? rtTrv 
(vy.QOio/iitrior mxQuyQoveaOui Isocrat. Panegyr. extrem. , etProteus 
7i((QuyQOV()fi£vog oyjaig rug (/.vdQ(onirug Dionys. T. II. p. 167. 
Vid. infra 151. 63. IV. 9. XVI. 53. We,s.s. 

36. 96. K(u ntlt/.Covreg] Glossema hoc esse, quis vcl pau- 
lum attendens non videt? Rhod. 

36.97. Ovdcf.iiuv (^rrihpjjiv /3o)i9-eiug Ixovail Quod ad- 
prehendere , quove expedire se queant. Porphyr. in Eclog. Phjs. 
Stobensis p. 129. oreQefiviuv d' vnooruotv ovdefiiuv e/eiv nQog 
(\vri}.)]\piv. Plut. T. I. p. 3. A. o7c(og ovv firj nuQe/oiev ex t(ov 
TQt/iZv (\rTih,\piv roTg nolefiioig. Paullo diversiore usu uvriXt^iptv 
Tiov 7iou)'fxuTLov loscph. XVIII. A. I. 6. 9. AVes.s. 

4* 



52 ANNOTATIONES 

36. 4. ^Xifiivo) d-uXuTT}] nQoaxXv'Co^itr7]'] loscplms de Ae- 
gypto torl j'«(>5 inquit, xutu t/)»' y7jv dva{i.i(:io).oQ^ xul t« nQog 
duy^uaar^g uXtfiivog. et tum to xaKov[.uvov Alyvnriov ntkuyog 
nuv unoQov OQiiitov IV. B. 1. 10. 5. ct II, 16.4. Mitto alia, quae 
illustrando Xeuophonti Ephcsio III. p. 53. eruditc coacervavit Ccl. 
T.Hemsterh. Miscel. Obscrv. Vol. V. T. III. p. 09. Wess. 

36. 9. Ovx iaxiv evqhv uaquXT] Xi/.itva] Habuisse hanc 
oram portus Gazani^ Raphiam^ Casium ct alios, sed omnes et 
difficillimi acccssus et navium stationibus male fidos , losepho I. 
B. 1. 21 . 5. et Nostro XX. 75. crcdimus. Wess. 

30. 11. TuiviunuQ^ oXifV\ Dorsum est arenosum^ flucti- 
bus haud profundis mersum et propterca navigantibus insidiosum. 
Straboni I. p. 85. B. xuiviu vquXog. Conf. Miscell. Obs. Vol. V. 
T. III. p. 70. et quae ad 2\ieniam longam Itiner. Anton. p. 10. 
scripsi. Alioqui et tuiviu litoris porrectum tractum, quo aut 
peninsula continenti cohaeret aut vicinae regiones disparantur, 
indicat, ut III. 49. Wess. 

30. 15. 'EnoyaXXovTcov Tiov axufcov'] Mallem navihus in ■> 
brevia inpaciis., ut Polyb. I. 51. ^ nQog Tijv yT]v (f£Q<'jf,ierov 
(^axucfog) incoxeXXe. Noster XII. 62. i) /iitv TQii]Q>]g (n('.xeiXev. 
et distinctius XIII. 13. ovx oXiyut tcov TQirjQCjOV tv roTg f:lQ('i/eatv 
incoxei7uf.v. Posset etiam Clar. 1. inoxeiXcxvrcov ^ si quae necessi- 
tas urgeret, defendi ex XX. 88. Verum eo nunc non utimur. 
"Wess. 

36. 21. zfia/jXicov /lev aruduov] Hcrodot. II. 6. maritimae 
huic orae stadiorum iil millia cum Koc tribuit, sed et eam orditur 
ti sinu Plinthinete, atque ad paludem Scrbonidem producit. Stra- 
Itoni est iii millium et ccc, et quidcm a Pelusio ad ostium Cano- 
bicum XVII. p. 1 135., at p. 1140. stadiorum cijccc ; quo spatio ^ 
cum et Nostcr oram eam, quam Delta facit, c. 34. finiat, ego 
quidem non dubito, quin prior Strabonis locus ex posteriore et 
Diodoro sit corrigendus. Hic et quae extra Delta erat Aegjptus 
in summam additur. Wess. , 

36. 29. KuTuxe/(oQiafie'vov ] Elegans verbi usus de Tebiis, M 
quae mcmoriae mandantur et quibus locus in monumentis datur, 
ab Is. Casaub. in Strabon. I. p. 30. exemplis, Nostro etiam V. 
5. XIII. 114. ad partes vocato, adlirmatur. Addo ex loseph. 
XIV. A. I. 10. 20. T7]v Te eniaroX^v xare/joQiac/./iiev eig t« c)?;- 
fioatu 7]/iicov yQc/./i/iuTU. et Gemin. Elem. Astron. c. 14. uXX' ol 
fx Toti cog enl nuv ytvo/itvov ro av/i(f(ovov Xu/t(j(j.vovTeg tig tu 
nuQunrjy/iuTu xuTe/coQtauv. ]\Iendum, quod in Heronis Auto- 
mat. p. 263. animadvcrtis , hinc et Athenaei de Machin. p. 8. 
verbis facile elues. Wess. 

36. 30. TD.eiovg t(ov TQia/iVQuor'] III. Marsliam. Canon. sui 
p-420. secutus probabilem rationem ita scripscrat: Mss. faciunt 
ne in coniectura posthaec positum censeatur. Sub Ptolemaeis in- 



IN LIB. I. CAP. 31. 32. 53 

gens Aegyptus incrementum ceplt, urbiumque et pagorum, cvm 
Philadelphus regnarct, nunierus xxx millia excessit. Hoc Theo- 
critus clarissime significat Idyl. XVII. 82. De Catonc in Stephani 
^toonolig, quem haec Ptolcmaeorum tempora respexisse arbitra- 
tur Marshamus, dubites. Ante enim inductam a Persis vastitatem 
tricies millia vicorum et triginta, hominum vero septuagies cen- 
tena millia , quae mox Diodorus regioni ante Lagidarum imperium 
tribuit, Thcbas, i. c. Aegyptum, ut bcne Is. Vossius in Meiam 

I. 9. 80. numerasse ac pos,sedisse prodit. Wkss. V. Heyn. 
Opusc. Acad. I. 225. 

36. 33. Ovy. iXuTTovg etvaiT(Zv TQiay.oGi(ov^ Hoc si dederit 
Diodorus, oportet Jiominum nimierus per betla regum Aegypti 
civilia immaiiem in modum decreverit. At contra venit losepli. 

II. B. I. 10. 4. p. 190. in Acgyptlorimi catalogum, Vespasiano 
principe, 7iiVTi'i/.ovTa TTQog Taig enTay.oaiaig f.iv()i('iS((C uv&qo')- 
7IWJ', di/u T(uv l.4XtS,(j.viiQeiav y.aTOiy.ovvTtov , septuagies quiu- 
quies centeua huminum millia, non additis in summam Alexan- 
drinis, qui Nostri aetute plures treceutis mlllibus crant, sicuti ait 
XVII. 52. refercns. Scd haec eorum discordia cvanescet, si 
TQiay.oouov voccm , ab H. Stephano in omnibus excmplaribus 
haud repertam, quam longissime hinc elimines. Wf.ss. 

37.41. "E/. TOTKov uoQaT(ov\ Sic de sua aetate Diodorus. 
et Claudian. de Nilo, 10. Fluctibus ignotts nostruni procurrit in 
orbeni Secreto de fo7ite cadens^ qui seniper inani Quaerendus 
ratiotie latet; nec contigit uUi Hoc vidisse capul. Nobis ex 
Lusitanorum navigationibus et libris loca ea explorata «•ognitaque 
satis sunt. A'id. Hieron. Lobi Hist. Abyss. T. I. p. 133. et Ath, 
Kircheri Ocdip. T. I. Syntag. I. 7. Wess. 

37. 48. ^TaSia f.ia)uoTa ntog i.ivQta\ Strabo I. p. 56. plus 
decem millia .stadiorum emetiri ait ; sed flexuum Nili rationem 
habuisse nou videtur. Adde L. eius XVII. p. 1134. Wkss. 

37. 49. ^vv atg noteiTai y.af.iTiatg. y.uTu di Tovg^ Quae 
vulgo inter haec inculcata legebantur de Meroe, ea omnia Codi- 
cum subnixus auctoritate eieci. Suut enim ab hoc loco aliena, 
iieque omni ex parte vera , sive ea de insulae ambitu , seu de 
fluvii spatio cmu Poggio et margine Ms. R. acceperis. Leguntur 
cap. seq. Wess. 

37. 52. Tug naQay.£tfifVttg)^ Partlcipium hoc removeatur. 
Intelligit enim xut^ tE,oyJ'iV Africam et Asiam. Quas duas orbis 
habitabilis coutinentes Nilus , Aegyptum percurrens, disterminat. 
Ruou. 

37. 55. Elo/eo/iuvov'] Marglnale {y./e('fiiiVov in coutextum 
versio mea recipit. Rhod. Eio/t(')/iiivov} Ego de liac scriptura 
nihil demuto. Aristid. T. IH. p. 568- otuq iig T}]V &dlaooav 
iia/ioutvov (\dri'K(jog dvaXovod^at. Heliodor. V. p. 229. y.ul nad-tf.- 
niQ (Jifcc oTOf.iiov iig tov KQtoouiov xoKnov iio/tofuvov ctc. Scio 



54 - AxNiNOTAi lONKS 

t/./ct)iitrov commodaiu <lare scntcntlam, iicc mclioreiu tamen 
vulgato. Omius fluvius diverso adspectu ty./cducvoi et tla/touc- 
i'og rccte dicctur. Wk.ss. 

37. 58. Tfj d' tluTTOi' loj-riov} Non decrunt, quibus 
fA«rrf'U' proba]):tur, a (juorum opinione dissentit Diodorus, qui 

XVI. 86. dc Philippo, t/(ov nmofg ovx tluTTOv Tiov din/iXuor. 
et XXIW Eclog. 1. lin. tmv ()t tctXroyjWcov ovx I^^mttov tovtcov. 
Slmili prorsus modo S. Paullus 1. Timotli. V. 9. /Ji^ja y.uTCJilt- 
ytadco fo) tlcmoy hcov tiiiy.ovru. in quibus omnibus adverbii 
formam ct usum iuduit, sicuti tW.TTCo et nXtico c. 9ii. et Xll. 98. 
Wess. 

37. 60. 'TTf/i' ly.uvov Tonov'] Poggii ridicule vcrtentis, us- 
fjue ad locuiit Efflca7iuiu nomine ., errorem castigavit P. Leopard. 
V. Emendat. 13. Wes.s. 

37. 71. ''Ev Toiq xaXovf.uvoig ■/uTUQciy.Tuig^ Conf. Strab. 

XVII. p. 1 1 72. Wess. 

38. 7d. JliTQovg'] Loco Imius non displicet in m.irgine 
additum TiQwi'ug., Cjuod maior in lioc emphasis contineatur. Rupes 
enim exstantcs seu prominentes ita nomiuantur, (juae cum altius 
se attollunt, scopuli efficiuntur. Riiou. Vulgatum uon damno; 
tamctsi enim Galeni aetate plerique Tr/.g ntTQug pracferrcnt, uti 
memorat IX. simp. .Iledic. facult. p. V?A. secus alii censebant, 
quos inter et Alciplir. 111. Epist. 59. Strabo ntTQcoSij oq Qvv 
sifjjei-ciliuin petrosuvi ia cataractarum descriptione XVH. p. 
1172. Ari.stid. T. III. p. 580. ntTQug fityuXug habct. Nef(ue 
tamen inelegans Clar. Codd. nQ(~)VCKg, sed poetis frequcntatius. 
Vid. RiUersiius. in Oppian. I!I. Cjneg. 315. Wess. 

38. T^. 'O ntGaCcov'^ Id pro vTiaiCjov retinendum puto. 
Intelligit cnim illud 10 stadiorum in longitudine spatium, quod 
rupes ab initio Catarrluictarum ad iinem usque in medio comple- 
ciuntur. An vero in his angustiis, quas aquarum gurgites undi- 
que obtinent, et tam celcri fluminis prolapsu, insulare aliquid 
esse queat, lcctnri iudicandum relinquo. RnoD. Haud repugno, 
quo minus pristinam sedcm reccpta lectio tueatui*: debilis tameii 
est Rhodomamii disputatio ; passim enim v^idemus non longe a 
fluviorum c;!taractis insulare aliquid aggeri et paullatim coacer- 
Aari. (Juod et circa Nili cataractas, de quibus auctor, usu ve- 
nisse, locuples testis est Aristid. T, III. p. 577. ubi suis se oculis 
i'7]aov rcov y.uTUQay.Twv insulam catavactarum usurpasse ait. 
Wess. 

38. 81. Ku.Tu TOVTO To fitQog] Hoc etsi glossematis spe- 
ciem habet, rationls tamcn allquid est, cur, utgenuinum, scs- 
sionem pristlnam obtincat. Rhod. Servavit ed. Wess. : ipse ta- 
men ut de omlsso .ib se loquitur in vai-ietate scripturae. 

38. 85. '^PtviiciiTog~\ ^Ptld-Qov in marg. nothum est. Rhod. 

38.88. KuTa.Quy.Tut [liv ovv ttai~\ Persuasit Aethiops, 



IN LIB. I. CAP. 32. 33. 55 

dumi nobilis, Aristldi, intcr Pselchin , quoe in ipsid Aethlopiae 
finibus, et Meroen ad triginta sex numerari T. III. p. 581. Wess. 

38. 92. 'X?? trfijfify] JlQoO-SQuniiuv hanc cur excludamus, 
nihil, meo iudicio , causae est. Nam et commode in memoriam 
rcvocat, quod paulo ante dixit, et rcpetitionem eorundem ex- 
cusat. Rhoi). A'«t /iiiuv £Vfifj^'t-&t] ] Ego vero Codd. priscos se- 
cutus delevi. Inscrta ab eo sunt, cui scholion, superiori capiti 
inculcatum, dcbemus. Wess. 

38. 95. "ATibri^Qf^i.riTQbg uvrov MiQoijg'] loseph.II. A.1. 10. 
2. a sorore Meroc, et Strabo XVII. p. 1139. A. sed et esse ait, 
qui uxoris nomcn urbi atque insulae regem indidisse ferant: quo- 
rum opinio eadcm ac prior videri poterit, si illa et soror et coniux 
fuerit Cambysis apud Herodot. III. 31. De Cambjsis matre olim 
magna fuit discorciia, sed qui Meroen appellarit, neminem alium 
invenio. Vid. Athen. Xlll. 1. Polyaen. VIII. 29. AVess. 

38. 97. QvQi(7) nuQunliiaiav] Straboni ^VQioiidi)gy eius- 
demquc longitudiuis et latitudinisXVlI. p. 1177.A.; nec dissentit 
Heliodor. X. p. 401- Wess. 

38. 3. l4i'oiov'] Tu viderls, an magis conveniat ujihqov in 
margine. Tametsi alterum istud ex illorura numero est, quae 
peculiariter hic auctor usurpat, et immensuiu, infinitum , ac si- 
milia ipsi significat. Rhod. Diodoro, ut bene Rhodomannus, 
uiotov omne inmane, et aut latlssime patens aut excelsissime 
in acrem cxsurgens; sic II. 54. Arabia diiilTiTTTUt TrjJiotg a./ii- 
fKodiGir.^ uiQiotg rb fiiYt&og i. e.. immensae rastitatis. IH. 44. 
uiQioi d^i^rtg ufifiov. XVII. 49. ufiiiov fityiS^og utQtov. Conf. 
Stanleium in Aeschyl. Pers. 820. et Hesych. h\ll4iQij'i'ov. Wess. 

38. G. Xuly.ovJ Aes enim cum auro plerumquc inveuitur 
coniunctum. An vero argentum et ferrum simul istic eruatur, 
ambigi potest. Ideo .suspicione glossematis non caret hacc paren- 
thesis uoyi'Qov y.u\ oidtiQov yuf. Rhod. 

38. 7. JJo}.vTihor} Hoc etiam non immixtum eontextui, 
tamen subauditur. Rhod. Utramque viri docti animadversionem 
subvertit et pessum dat Sti-abo XVII. p. 1177. A. tGTi diy de 
Meroe loquitur, y.al /uXxtoQv/tiu , y.ul atSriQovQyiZu., y.ul /Qv- 
GiTa , y.ui Xid-cov ytr?] TToXvTiXiov. Meminit et edent, sed prisci*! 
in editionibus ; nam quae Amstelodami provulgata est , y.ul o 
l-/5o ^ofpraefert. AVess. II. 16. de India i/n iii /Qvabv , uQyvQOVy 
GidrjQov^ /uly.ov TCQog di rovroig ^Jd^tov navTouo.v xul TtoXvTi-' 
Xwv iv uvrfj tGTt nla^Sog. 

39. 12. ^EnuvrXovfiivag'] An satis apfea sit h."jec raetaphora, 
nondum liquet. Ideo suspectum est hoc participium. Quid si 
unuvrXovftivug .f exhaustis lacuni&^ vel ixnorovfitrug, e.vcultas? 
Sed nihil temere mutandum. Rhod. Explicabit Strabo XVII. p. 
1174. B. v/iGovg <)^ NiHog y.aTiGnuQfUvag t/ti nafinoKl.ag, 
Ttt? fiiv y.ulvTTcofiivag oXug iv ruTg uvufiuGioi y rug J^ ia fU- 



S^ ANNOTATIONES 

Qovc. tnoyiTivnai S^ toTq y.oy}Jui(; tu liuv T^aXa. Nilus plures 
insiilus hinc inde sparsas complectitur., quarujn aliae excresce^i- 
tis fluvii aquia totae obteguntur ., aliae ex parte. quae vero 
ffuctidus altius exstant cochliarum ope irrigantur. Tu TS,aXa 
pvoprie quae mari eminent Aeliano XILI. H. A. 20. et XV. 2., 
tum quae fluvio; quae si niilio consevenda sint, largiorem aquae 
copiam postulant, quod id limosa et humida terra gaudeat, ut 
docent Geoponic. 11. 3(S. lam yaMQyiiO&ui y.ty/Q(p si malueris, 
non intercedam ; quamquam et vulgatum iiihil habet incommodi. 
Strabo XII. p. 82G. de Ponti ora maritima ex Casauboni emen- 
datione, yscoQyeTvui ov noXXu. Wf.ss. 

39. 13. Ku} y.vroy.erpuXcov] Copulam, quae ex Rhodoman- 
niana exsulabafc, et nupero interpreti Diodori Gallico errandi oc- 
casio fuit, restitui. De Cynocephalis infra lll. 35. Wess. 

39. 19. Tug ixftolug rov noTunov\ Bene hoc habct. Vide 
infra XV. 42. et praeter Strabon. XVII. p. 1136. D. Achiliem 
Tatium IV. p. 247. AVess. 

39.21. KuleTrui nrjlovaiuyov'] Ostiorum huncordinem pro- 
l)ant Strabo XVII. p, 1 153. Plinius V. H. N. 10. Ptolemaeus IV. 
Geogr. p. 116. alii aliter, de quibus Christ. Cellarius IV. G. A. 
p. 21. Quod autem Nostro 0uT/iiiy.()v •> sive, ut Codd. edunt, 
(PuTfiviTiy.ov^ idStraboni OuTviy.ov., Plinio ['Iiatniticon^ ncn, quod 
in scrlptis invenit Cl. Salmasius in Solin. p. 339. Phatmiticon, 
Ptolemaeo IIud-/ajTiyov , vetcri eius interpreti Ulmcnsis editionis 
Pat7uiticon. Unde QJuT/iiTiy.ov hoc loco , aut certe OurrtTiy.ov, 
verius censeo: ad quam formam xb NeiXov orofiu (DayvrjTiy.ov 
m L. XX. 7G. quod neque viro egregio H. Valesio in Ammian. 
XXII. 15. latuit, corrigendum. Wess. 

39- 26, Ovdev yMremiyei yQurfeiv] Scholion occupavit Cod. 
Coislin. , e quo propagatae sunt absurdae Mutin.etReg. scripturae. 
Vulgata Diodori est, rccurritque 11. 22. KI. 3. Wess. 

39. 28. (DvXuy.uTg evy.uiQOig ditiXiifi/ieri] ] Multum hoc 
praestat Codd. quorundam lectiouem. loscph. I. B. I. 20. 5. tovto 
de nvQyoig dieiXijnrai fieyiaroig. Aristot. VII. Politic. 12. ru di 
Telyoj dieiXi](fd-ut rfvXuyri^Qiotg y.ul n.vQyoig y.uru ronovg eniyui- 
Qovg. quibus iu vcrbis muniendi et distiuguendi potestatem induit, 
ut saepe iu hls iibris, sicuti 1. 96. XII. 49. XIII. 14. XIV. 75. 
Strabo Xil. p. 833. unorofioig (fUQuyS,i xui y.QrjfivoTg dietXi]fi- 
fierrj. cui geiniuum germanum est in huius libri capite superiorc. 
De url)ibus autem uti*aque in ripa ostiorum Nili positis agitur et 
XV. 42. Wess. 

39. 32. Ney.(7tg o ^^ufifujri/ov] Sic et Herodot. II. 158. 
At Aristoteles 1. Meteorol. 14. pro Neco haltet Scsostrln. Strabo 
et Sesostris et Psammcticlii lilii meminit XVII. p. 1 1 57. A. Alibi 
autem animum occupatum habuit Aeg. Menagius, cum hoc ex loco 



IN LIB. I. CAP. 33. 31. Wt 

-Darium Pcrsam Isthmo Corinthiaco pcrfodiendo manus admovisse 
in Diogen. Laert. I. 9-9. probat. Wi^ss. 

39. 39. 0ilort/viog] Alienum videtur. Minus tamen in- 
eptum, quam xul ntvray.oauov , quod post iTiraxoauov paulo 
post intericctum venit. Rhod. WiloTf/vov diwpQuy/iia] Hoc 
probo propter (fiUore/vov opjr/j-oT' V. 37. et tvQffiu (filon/vov 
XVII. 44. Vidctur autcm iliud di(xrfr)ayfiu ex eorum generc fuis- 
se, quibus in Belgii nostri oris aquarum cataractae ex usu clau- 
duntur et aperiuntur. Nam quod Bernh. Montefalconius fossam 
hanc statim, postquam perfecta erat, a Ptolemaeo iterum ob- 
structam hinc patere arbitratur Pracfat. in Cosmam Indicopleustcn 
c. 8. 1- id secus est. AVess. 

39.43. 'Ovofta^fTui JlroXeftaiogl Aeliano XII. H. A. 29. 
JJroXcfiuiiov 7ror«,«og, eique Strabo quodara modo favet, reges 
Ptolemaeos Euripuni hunc absolvisse memorans. Diodoro adsen- 
titur Tzetzes Chiliad. VII. 457. Fossae initium erat ad Phacusam 
Arabiae , terminabatur ad Arsinoen sinus Arabici. Vid. Strabon. 
XVIL p. 1158. Wess. 

40. 48. ''Enruy.OGUjov xul ntvruxoaicov} Haec verba y.ul 
nevruy.oaicov ^ quae in tribus exemplaribus non sunt, ne hic qui- 
dem posita fuisse cuperem: nam pro /iXia xui diuy.oaia quis 
tnruy.oOKA y.ul nevray.ooiu dicit? Steph, '^Enray.ooicov y.al 
nivri]y.ovru~\ Recte H. Stephan. Ambitum insulae, quam Delta 
vocant, Strabo XV^II. p. 1137. trium niillium stadiorum facit, 
neque adeo ionge a Diodori numeris recedit. Wess. 

40. 52. Ilorufio/coarog yuQ otou] Plerique olim inferio- 
rem Aegyptum Nili alluvionibus et aggesto limo natam censuere. 
^(Zqov rov noruuov propterea Herodoto If. 5. ct Nilus Heliodoro 
IX. p. 444. Alyvnrov rT]g ^itv uvco ocor-rjQ', rtjg y.urio de y.ul 
TiurrjQ y.ui dijfitovQyog. Quae uti elegantia se commendaut, vereor 
ne ipso rerum usu et seculorum tot dccursu non confirmentur. 
Conf. infra III. 33. et Brodaeum IIL Miscell. 5. Wess. 

40. 57. Ano rov a/J^f.w.rog y.o/)dug\ Cochliam^ qua agros 
uberiore Nili aqua irrigabant, et cuius Strabo XVU. p. 1160. et 
1174. meminit, Archimedem, in Aegypto cum esset, invenisse 
docetur infra V. 37. Describitur clegantissime a Philone lud, de 
Confus. Ling. p. 325. D. et Vitruvio X. 11, Wess. 

40. 01. KuQmov xa\ y.avh^iv] Vide c. 80. Wess. 

40- 67. yLiorog rtyuQ (fverai'^ Niloticam lotum, elcganti 
disscrtatione explicitam, in Nymphaearum classem retulit libro 
de plantis Aegypti p, 73. Prosp. Alpinus. Ex ea pancnv coniicri, 
Theophrastus IV. Hist. plant. 10, et Plinius XXU, H. N. 21. 
consentiunt. Conf Tzetz. Chil. VI. 714, Wess, 

40. 69. "^£0 , XI y.i/j(/ioiov] Ciborimn videtur appellare 
ipsam plantam , quae fabaiu Aegyptiam fert : contra ea Strabo 
XVII. p. 1151. nal xvufiog Aiyvnxiog, i§ qv ro xi^mqiov. 



SS ANNOTATIONES 

Et fala^ Inquit, Aegyplia ^ e qua ciborium^ sive fabae eius 
grauum. Dioiloro paria facit Dioscorides IIL 148- quod et monuit 
CI. SaLmasius in Solin. p. C79. Fossct alioqui to y.i^wQiov ipsum 
esse A^asculuni, quod loculis suis fabaruui earum fructum continet. 
sed prius malim. De planta ipsa herbariae rei studiosis necdum 
Lene convenit. Vid. lo. Vestingium Observat. in Prosp. Alpin. c. 
33. et io. Bodaeum a Stapel in Tbeopbrasti IV. p. 415. Wess. 

40. 7 1 . Kal (fvatig nXeiovg ] Glossatoris alicuius assumen- 
tum est. Rhoi). z/ti'd'^cov ytri] nlciu) y.o.l rovT(ov} Probo viri 
docti aniinadversionem. Scripsi praeterca 1'ori ob Codd. Coisl. 
et Reg. ; vulgatum dol si quis tainen malit, tueri id poterit ani- . 
madversione Is. Casauboni in Atben. VIII. 3. p. 367. Wess. 

40. 72. JJeQoiui] Dioscorides I. 188« ntQolav cum Theo- 
phrasto vocat. Quae lectio prae caeteris restituenda est. Rhod. 
Iterum accedo Rbodomanno. Tamen Aeliano semel atque iterum 
IlfQOaTui Xi. H. A. 11. et 40. Pausaniae IleooHa V. 14. Eam 
vero ex Aethiopia in Aegyptum transplantatam agnoscit Sostratus 
in Schol. Nicandri Theriac. 761.; alii ex Persidc: Caliimachus 
Perseum in Aegyptum transportasse et sibi cognouiinem fecisse 
in iisdem Nieandri Schol. ad Alexipharm. 100. tradit. Tu vide 
Cl. Salmasii Homonyui, Hyles latric. c. 88. Wess. 

40. 75. Taiy da ovy.a/nircov] Dupliceui sycaminum Aegy- 
pto tribuit, quarmn altera moris uber, vulgo jnoQtu et ovy.o/iOQog, 
altera Aegyptia , cuius fructus, licui persimiles, ipso ex caudice 
prorumpebant, Thcophrast. I. H. PI. 24. et IV. 2. ubi copiose, 
ut solet, Bod. a Stapel, et Prosp. Alpin. Plant. Aegypt. c. 6. 
Praeter fructus abundantem copiam et aliud comniodum Sycami- 
nus Aegypto praestabat; aggercs enim Niloticos radicibus suis 
coUigans, ut pertinacius cohaererent, efficiebat; quamobrem et 
extra ordinem in eos animadvertebatur, qui arborem succiderent, ' 
in L. 10. D. de Extraord. Criminib. Wess. 

Ibid. Tov rcov f.i6Qcov y.a^nuv] Haec verior lectio cst, quani 
marginalis» Quod autem paulo inferius sequitur (.ivi^uQia nihil ; 
sani habet. Rhod. 

40. 79. KuXovfUva /tivt.c/.QKJ!,'] Parum abest, quin huic voci 
dicam inpingam. Graecis , qui seriore aetate scripserunt , bellarii 
quoddam genus notavit: id suadent cxempla a Carolo du Fresne 
in Gloss. Appcnd. producta ; nani quod vir doctissimus ea de 
piscibus accepit, Imp. Antonini verbis, sed perperam intellectis, ' 
factum est: eius enini [.iv'6.aQiov ^ uti egregie ostendit Gataker. in 
Imp. IV. 48. niuccus est, nec quicquam iuvat , etsi ita censuerit 
P. Leopard. XVI. Emend. 22. haec Diodori Muxaria. Ne prorsus 
tamen hinc extruderem, Hesychio debetur, qui in Mvoiia habet 
fiv(o'6.uQUf.^ sive, ut lunio visuni, fiviuQiu^ cog ovy.a /3if-lQ(0~ 
oy.oficvu. Videtur enim Grammaticus vocem ubi ubi invenisse. 
Itaque si genuina hoc loco fuerint, fructum arboris ifM.j;rt6 apud 



IN LIB. 1. CAP. 31. 35. 59 

Prosp. Alpimim dc Plant. Aej^ypt. c. 10- notabiint; nec alium 
iatelligit Cl. SahaasiuN in Soliu. p. 931. Wk.s.s. 

'il. 83. "O y.clovot 'Cvi)-og'] Sic praestat. To l^vd^oi; Strabo 
XVII. p. 1179. C. T(> h> Alyv7iT(>i y.aXovfievov tvdog Tlicophra- 
stus VI. Causs. Flaat. 15. et infra IV. 2. Adde Hadr. lunii U. 
Aaimadv. 12. Wf.ss. 

41. 8G. TlQoaayoQevoiitivov St Ktxt] Straboni y.iy./i XVII. 
p. 1179. C. , ceteris y.r/.i , unde y.r/.ivov iXatov Galeno V. simp. 
Medlcam. facult. p, 82. Soli Gronovii Herodoto II. 94. Ti]Xi, 
(juod schedae Mediceae , fidae quidcm in muliis, sed schedae ta- 
mea, a viro doctissimo inpctrarunt, ut omaium auctoritati prae- 
poacretur. De Diodori autem verbis nihil utique addidisset, si 
H. Stepliani editionem in consilium mittere sustinuisset. Wess. 

41.94. Totg /j]veiotg xcaQUTiX/jfna} Haud aliter Herodot. 
II. 68. Aristot. V. H. A. 32. Plinius VIII. H. N. 25. verum ille 
XVJI cubitorum longltudinem, iste XV, hic duodeviginti bestiae 
tribuit. Aelian. XVII. H. A. 6. crocodilum rege Psammeticho cu- 
bitorum xxv et Amaside palmorum quatuor supra xxvi cubita, 
Prosp. autem Alpia. IV. Rer. Aegypt. 5. XXX cubitorum in Ae- 
gypto conspectum rcfert. Wess. 

41. 96. ^Qg y.ar^ avOgojjiov] Mallem, vitam tam longe 
jyrorogat ac ho7no. Ziootv ol ttXhotoi y.ad^aneQ b f.iuy.Qopiog 
uvd-Qomog.) quo niodo alibi de elephaatis. Plutarchus T. II. p. 
381. C. et Aeiian. X. H. A. 21. crocodilos plerosque sexagenarios 
mori perhibent. De lingua quod additur, id caute accipiendum. 
Lmguae usu caret prudenter Pllnius : habet enim linguam, sed 
exiguam et iumiobilem. Herodotus, Diodorus, Plutarchus, So- 
linus, Aimuianus, quique alii praeterea linguam crocodilo negant, 
ex vulgi rumore lofjuuti videatur, ut S. Bochartus V. Hierozoic. 
16. p. 771. et O. Borrich. Herm. c. 10. egregie docuerunt. Wess. 

41. 98. zliQj.ia avTov nuv qoXidcoTov eortv] Aelian. X. H. 
A. 24. Xenioi fiti' yuQ Te y.ul (foXioi ntcpQuy.rui., xal log uv iinoi 
xtg ionkiGTai. y.ujt loi/.aotv ooTQay.oig y.uQTfQotg ?] y.6y/aig. quae 
crocodili tergum, squamis asperum et crustis quasi munitum. 
eleganter depiagunt; nec minus Arist. II. H. A. 10. Parum autem 
intererit, sive tu diu(f)tQov oy.XrjQorrjTi seu dta(poQOV legas: utro- 
que promiscue utitur: dtarftQovoa t<T) auXXei II. 4. at c. 16. 
diuffoQog To) yuXXtt. Wess. 

41. 1. /Jvo df 01 /uv)a6iiovT£g'\ Plinius, unu7n mpej-iore 
molili maxilla inprirait morsmn,, alias terribileyn ., pectinatim 
stipante ae dentium serie : quod paullo diversum : neque /uvXtO' 
dovTsg sunt serrati, sive instar serrae divisi dentcs, ut Plinio 
adscripsit Harduinus, scd cxscrti ct prominentes, sicuti in ele- 
phantis et apris. loan. Diacon. in Scut. Hesiodi 303. /uvXt6dovTa 
fiev XeytTui, oou i/ovoi ioi'j odovrug t^eoTi^y.oTug tqv aroixa- 



60 ANNOTATIONES 

Tog , olov DJrpag xal o /oiQog. Diodoro praeter Herodotum con- 
seiitit Aristot. II, H. A. 1 0. Wess. 

41.4. -4(5()m] Hoc, ut lj.i(farty.ov atque elcgans, retine- 
nius. Quod glossator per f.uyaXu iu margine explicare voluit. 
Rhod. 

41. 8. '^Yeiag oaQy.ug] Distinctius Herodot. II. 70. Wess. 

41. 11. Jl/.ijdog d^ ■avTiZr uf,ivi^ijT6v iari] Philo lud. Traf/ 
qig jiiiv yuQ tiuutui^ nXrjd^vrii ftuXnjTu. nuQa dl roTg Xvftaivo- 
fitvoig ovd' ovuQ quirtTui , in Euseb. VIII. P. E. 14. p. 398. C. 
Quare plures eraut apud Ombitas , rariores in linibus Tentyrita- 
rum , quippe crocodilis infestorum, Aelian. X. H. A. 21.; unde et 
itnmortale odium et nunquam saiiabile vulniis inter hos finitimos, 
de quo eleganter luvenal. Satir. XV. 33. Wess. 

41. 19. JIu.QU7iLi\otog tov fit/.Quj y.vrl] Animal parvum est 
iHUStelae viagnitudine atque figura., sed longe breviori corpor& 
quam mustela visitur^ et alvo amjiliori.) caput parvum Itabet^ 
rostrum ?itgrum, acutum., ore parvo., dentibus murinis constat, 
oculis parvis, admodum vivacibus., itidem visitur brevissimo 
collo, ventre crasso, pedihus parvis, tinguibusque uncinatis, 
caudam vero Iiabet longa?n, se?pentis ?iiodo in tenuitate?ii 
abeuntem., colore ci?iereo fulvescente. Sic Prosp. Alpin. IV. R. 
Aegypt. 9. cuius accurata animalis descriptio longe superat Ni- 
candream Theriac. 195. neque verum est, quod poeta et Strabo 
XVII. p. 116(3. et Aelian. VI. II. A. 38. de aspidum ovis, ab 
ichneumone frangi solitis, memorant: viviparmu enim id serpen- 
tis genus est. Conf. infra c. 87. Wess. 

42. 26. K(A dt/ifKog] Aristot. II. H. A. 7. i>i/i^'/.6v ian 
VjaniQ jjovg. et ante eum Hcrodot. II. 71. ; quorum opinionem Pli- 
nius VIII. H. N. 26. et Achilles Tat. IV, p, 223, adtirmaut, Ta- 
men Prosp. Alpinus omnes eos falsi arguit, et divisos quldem eius 
pedes, sed biiidos negat [V. R. Aegypt, c. 12. Contra eum et 
sententiae consortes veniunt Ezech. Spanhem. Dissert, I\ . de Usu 
et Pr, Numis. p. 172. et Harduinus in VIII, 28. Piinii, ob Plii- 
lippi Imp. nunuuum; sed is, nisi oculi fallunt, bitidos et bovi 
similes pedes haud ostendit. Wess. 

42. 28. KtQxov y.ui qiovi,v\ Sic et Herodot. II. 71. Verius 
Tlinius, secutus Aristotekm, esse ros^ro resir?io, euuda et de^i- 
tibus aprorum aduncis, prodit. Herodoti et Diodori errorem no- 
tavit S. Bochartus V. Hierozoic. 14. p. 757. Wess. 

42. 32. rvfivuLOfievov y.uTu ^itxdovg] III. Scaligeri etVossii 
(vvuLoftevov quiescens codices vetusti spernunt et ipsa ratio. 
Suffocatur sub undis Hippopotamus, nisi per intervalla respiret, 
uti Philosophus scribit VIII. H. A. 2.; quo ergo modo poterit diem 
in irao fluvii fundo dormiens consumere? Ad haec inter arundi- 
nes celsus et nimia densitate squalentes bellua haec cubiiia ponit, 
^vrogrediturque ex illis ad segetes depasceudas, .4mmian. XXll. 15. 



I 



IN LIB. I. CAP. 35. 36. 61 

Degit ilaque intcrdiii in Nilo per Ilmum reptans, subinde cmcr- 
gens , sequc exercens , ut niarina illa ruTg cvw/tai nlr^yaTg 
yvfivulo/itiva ., quae fluctibus se quodam modo exercent in Philon. 
lud. dc Opif. Mund, p. 13.D. lam, quod Codd. Coislin. et Mutin. 
Tac iiiv i]utouc: noiiT habent , id puto Scholion csse. Novi noitTv 
yoovov ex S. Lucae Actis A. XV. 33. XVIII. 23. idque perperam 
a loan. Brodaeo in Lucillii Epigram. II. Antholog. 37. p. 235. 
sollicitari ; scd cultius est vulgatum et Aristoteli probatum II. H. 
A. 10. Wkss. 

42. 36. Tug ymQyiug rag y.ar^ AYyvnrovl^ Rectlus ver- 
teris cum Bocharto, agris, qui sunt per Aegyptum^ V. Hierozoic. 
15. p. 762. quo ctiam loco de voracissima bestia abunde tibi 
satisfnciet. Wess. 

42. 40. Konivai~\ Vocabuli huius auctorltntem lectorl stu- 
dioso inquircndam relinquo, ]Mihi enim nihil occurrit hactenus. 
Utut vero se res haheat, instrumentum aliquod, verberando vel 
tiindendo aut incidendo aptum, qualia sunt pistilla vel contt 
adunci et hamati, aut id genus caetera, signiticahir. Et per- 
spicua est etymologia a xonTeiv , id est, pulsaiido. Rhod. Habet 
y.ontag malleolos inter Statuarii insti'umenta Lucian. Somnii 
c. 13. qui hnmis ferrcis coniuncti duplici ictu nocere poterant. 
Posses alioqui y.ontoiv scribere et de Aenatoris aut lanii cultro 
accipere, ut XII. 24. et in Aelian. XIII, H. A. 6. verum eo, uti 
neque Vossii IntaidiiQOtg , voce novi commatis , nunc quidcm non 
indigemus. W^ESS. 

42. 41. \4Qyag aTvnlvag\ S. Bocharto , cui in mentem ve- 
nerat uQTUvug \el anuQTug corrigere V. Hieroz. 15. p. 762. 
haud possum asscntiri. l4Qyai aTvnivui sunt capita sive principia 
stupeorum vinculorum, ut passim quarumcunquc rcrum, uti fu- 
nium, trabium et aliarum. Plutarchus T. I. p. 777. F^. Cato 
y.uUiidtov txuaro) fuy.Qov nQoat]QTrjaev, ov tt/ oQyj] nQoaeiyiTo 
qtV.og fv/iieyedr^g. Philo lud, I, Vit, ^tos, p, 638. D. yal doyiihg 
iy. /itaiov anato)QriauvTtQ ., /;g Tug\uQyug ()t"r// vtotg , rot /itv 
tvdtv., T(7) de ivt^tv tjiid^trTtg etc. Atque ita Act. A. X. 16. 
Wess. ' 

42. 44. Tmv <)' Vvxoad-iv^ Hoc malui. Veniunt eadem ab 
origine ra tvToad-ta infesti/ia .,"lsive tu, taiod^tv rov a(a/.taTog 
yti/ttva^ uti Etymolog. explicat, et tVToaOidta Philosophi IV''. 
Part. Animal. 9. AVess. 

42. 49, ID.r^Oog tfg TaQtyeiav'^ Vide Xenocratem de Alim. 
ex piscib. c, 36. et infra I. 52. Wess. 

42. 52. 14tc() d^eQtvtov [rQoncov] Distinctius Plinius a Luna 
nova, quaecunque post solstitium est. Alii a Sirii ortu, c cuius 
etiam exoricntis hilariorc colorc de futura aquae copia ominaban- 
tur, teste Hepli.-iestione, de cuius veriiis pluraCl, Salmas. in Solin. 
p. 303.etc. Conf, Is,Voss,de NiliOrigin.c.48.etsuprac. 19.Wess. 



62 ANNOTATIONES 

42. 58. 3Ti>iootg /wiiaai] StraLoni XVII. p. H.IG. B. 
naQCf./jouara. quos aggei-es uquani Niloticam comiuodissime 
dispensantes qui proterve rumpcrcfc extra ordiiicm plecte])atur. 
Ulpian. L. 10- D. Extvaord. Crimiii. In j^.egyplo qui chomaUi 
rumpit vel dissolvit (hi surit aggeres, (jui quidem solent aquani 
Nilottcam continei-e) aeque pleclitur extra ordinem et pro con- 
ditione sua etc. Adde L. unie. C. Theodos. de Agger. Niii noii 
Corrump. et quae ad eam erudite Gotliofredus : id tamen prave 
quod Cataractas et Catadupos Ciceronis ct Strabonis eosdem 
atque hos aggeres censuerit. We.ss. 

43. 63. "EnayHv ra /joay./,/iiaTa'} Herodot. II. 14. tots 
Cnt(Qag exaaiog Ttjv tcovToo uqovqu.v^ aoljakXH tg avTijV vg-, 
iunc in suum quisque rus iacto semine sues inmittit. Quam 
versionem et Plutarch. IV. Sjmpos. 5. p. 670. A. , cadem docen- 
tem, inprobat Th, Gale. Sues enim inmissas in sementem haud 
dubie omne frumentum in ventres potius quam limum recondi- 
turas. Aliam propterea interpretationis viam ineundam ex He- 
sychii^^Yc, uXeirfaQ^ /jovg. Hinc patere Herodotum vaccas et 
iuvencas intellexisse, quae pedtbus semen molli iiumo inculcarent 
atque obruerent. Sic ille; qui si recordatus esset eorum, quae 
Aelian. X. H. A. 16.de porcis in sementem conculcandam ab Aegy- 
ptiis conpulsisex Eudoxo refert,haud dubie una litura etHerodoto 
et Plutarcho satisfecissct: in Hesychio nihil quoque praesidii* 
corrupta enim eius verba, nisi erro , scribi debcnt, vg, aXeicpaQ 
v()g , quo Scythas inungi solitos addit, et iisi oiim Graeci sunt ex 
Perside reduces in Xenophontis IV. Exp. Cyr. p. 2.57. Wkss. 

43. 66. Kovcfoig dfJoTQoig inayayovTag] Elcganter Colu- 
mella II. R. R. 2. 25. In Aegypto plerum(jue arhoribiis viduuvi 
solum frumentis semi^iatur : atque eiusmodi terram.^ pinguibus 
areiiis putrem ., veluti cinerem solutani, quamvis levissimo de?ite 
moveri satis est. Wkss. 

43. 69. "Olcog ya.Q narra ytcoQyi'a] Huc spcctant quae apud 
Athen. V. 8. p> 203. C et Herodot. 11. 14. Wess. 

43. 72. 'H Te u/.ij'ii:X6(fVTog] Vide quae diximus c. 15. 
Wess. 

43. 75. jlvtvTtg icrjXoftoTOv] Pecoribus depascendam. 
Strabo V. p. 326. A. tiiv dt /loquv jiiipMjjOTOv ToTg ntQioc/.ovai 
•xuTtXinov. et VII. p. 485. A. fiiy.Quv d^ inou]ae Naaiy.ug y.ul 
ro nediov /iiijX6/3oTOV. quibus in locis poenae genus est, quo 
hostium agri vastitate inducta pastioni pecudum duntaxat relin- 
quebantur, uti et infra XV. 63. Non item hoc loco et in Plu- 
tarchi T. II. p, 831. E. l-^.vc/.^^uyoQug dt ri]}' /coquv y.uTtXint fU]- 
lo/IoTov. Yid. Menag. et Mer. Casaub. in Laert. II. 6. Wess. 

43. 77. Ta nQo/jUTu] Articulus redundat. RnoD. 

43. 86. Tov ioov /qovov ranHvovTai] Omnium optime 
hacc illustrabii: Herodotus, ex scliedis Jkdiceis Jib cruditissimo 



IN LIB. I. CAP. 36. 37. 6» 

1. Gronovio corrcctus, II. 19. et post euiu Pllnius V. N. II. 9. 

Wess. 

43. 90. 7V<rc Kvy.lani i'j;nro/c] Itcrum cx Ilerodoto II. 97. 
Pulchrc Seneca IV. Q. N. 2. Ill(i facies pulcherrima e.s7, cutn 
inm se in af^ros Xilus ingessif. Latent campi., opertaeque sunt 
valles; oppida iusutarum modo e.vstant. Nullum in mediterra- 
neis 7iisi per navigia commercium est. Maiorque est laetitia 
genti/jus, quo minus terrarum suarum videttt. Et Straho XV. 
p. 1014. B. et XVII. p. 1137. B. Id quor[ue benc, quod colUbus 
partim nativis, partini manu factis, vilias atquc oppida inponat. 
Sesostris euim ia excclsas aggerum molcs, quas captivorum ma- 
nibus coacervavcrat, cas civitates , quae humiiiorem sedem occu- 
paverant, transmigrarc iusscrat I. 57. Wk.ss. 

44.I98. EJg avcaiv TQinovrai^ Festos cos dies, a Nilo 
NfiXcou Heiiodoro IX. p. 423. dictos, comissando, piscando, 
navigando hilares consumebant, Aelian. X. H. A. 43. Wess. 

44.2. Ntilon-y.OTTHor^ Straboni XVII. p. 1171. D. et qui 
eum scquitur, Heliodoro IX. p. 443. NciXoutroiov. Ad quod 
ego exempium Niloscopium malim, quam Nili speculam: neque 
enim speculam rcctc dixcris eum puteum, cuius mensurac notis 
fluvii auctus dcprehendcbantur. Quid autcm aliud Nilometrium 
sive Niloscopiutn? Wf..s.s. 

44. 5. Tloaovg Ti/j/fig Vj duy.rvXovg] Hoc probo. A cubitis, 
quibus fluvii incrcmenta mctiebantur, et Nlli auctus et instru- 
mcntum, quo adscendentis aquas explorabant et mensurabant, 
serior aetas iilji^ig appellavit : prioris usus indcx exsistit Hime- 
rius in Biblioth. Photii Cod. CCXLII. p. 1127. posterioris Socra- 
tcs I. II. E. 18. et Sozomcn. I. H. E. 8., dc cuius utriusque verbis 
plura Steph. Le Mojne T. II. Var. Sac. p. 321. Solitos autem 
Aegypti praefectos literis quaqua versum missis Nili iacrcscentis 
copiam signihcare, liquido innuit Imp. lulian. Epist. 50. Wess. 

44. 9. "^rh TiLT^d^oq TUiv laontvoiv y.aQnrov~\ In duodecim 
enim fluvii augescentis cubitis Aegyptus famsm sentit, in trede- 
cim etiamnum esurit: quatuordecim cufnta hilaritatem adfe- 
rutit: quindecim securitalem ., sedecim delicias., testc Piinio V. 
N. H. 9. Quac longo usu cxnn esscnt animadversa, potcrant uti- 
que ex fluvii incrcmentis de fnigum abundantia coniccturam facc- 
rc. Vid. M. Frid. Wcndelini Adiuiranda Nili c. 7. Wi.ss. 

44. 10. ^Ey. Tio)j.u)v /oorfiH'] Nihil hic mutandum censeo, 
ut nec in proxime sequente nota. Rhod. Vid. sup. c. 14. Wkss. 

44. 18. 'Ohog yuQ vittQ rTjg uva/]uafO)g] Omnem hanc 
Diodori de Nili fontibus et auctibus disputationcm, nulla eius 
mcntione facta , exscripsit et pro sua , paucissimis mutatis , usur- 
pavit Theophylactus Simocata VII. Histor. Mauric. 1 7. Wk.ss. 

44. 29. 'O noXvnnuytKor] Etsi Hcrodoto subindc accrbus 
sit Diodorus, hic tanien titulus ob rerum plurimarum usuni et 



64 ANNOTATIONES 

inquisitionem laudi eius cedit , uti ct Ctesiac infra II. 32. Conf. 
D. Hcinsiuni Lect. Theocrit. c. 5. Nili originera et incrementa 
liabes in Herodoti II. 19. etc. Wess. 

44. 34. T(ov roTKov xwv y.av* ^/j'i'>ttov] De Thucydide 
hoc scriptum noilem. Quae de Inaro is et Atheniensibus conuue- 
morat 1. 104. 109. omnia alia docent. Wess. 

45. 41. 14X1' ovdc- f.dyQi rCov oqiov\ Ipse Diodorus his 
plane adversa scribit 1. 07. Wes.s. 

45. 42. -:/^'fJ'« navTa l]v t« ni(n xovq^ lustum hoc et legi- 
timum est. Sic XVII. 82. aS,i:va y.a\ d.vmifjaxa navxa xa f-itQt] 
TTJg yjiiQaq vniJQXtv. Wess. 

45. 45. IIqojxov oxQaxevoavroc^ Pnmiis Ptolemaeus 
Philadclphus Tvoglodi/ticen excussit^ ut Plinius ait, et in finibus 
Aethiopiae Ptolemaidcm ad venatus elepliantorum condidit, VI. H. 
N. 29. Elephantorum enim caussa eam expeditionem ingressum 
esse filius Euergetes indicat in marmore Adulitano apud Cosmam 
Indicopleust. II. Cosmograph. p. 141. Wess. 

45. 50. l^lt/ni xojvch xojv iovoQioyQaqo)v1 Apposita mar- 
gini lectio mihi potior videtur, quod et alibi ita loquatur, si benc 
meniinl. Rctinendo altcram ex xiovde facerem xovde, suI)audiendo 
/Qovov. ut dicitur f^' ov et ucp^ ov ., subaudiendo /qovov., potius 
quam fi' wv et u(f)^ (ov., subaudicndo j/fjoifor. Steph. Restituo 
cum H. Stephano TorJf, ut intelligatur rov /Qovov , vel y.uiQ0v. 
Itcmque (/.y.ovetv., pro «>:o;]r, ut sit enallage pro uy.ovoai. Et 
aliquanto post, pro eig niariv uvxiov ^ Icge cum eodem tig nioriv 
uvrov^ ut referatur ad 7Tpoff()6o,t/f Jor. Rhod. ]SU/qi XLovde Xivv 
ioroQKov YQarfOfitv(ov] Sequor H. Stephani et codicum vetusto- 
rum iudicium. Contra Diodorum tamen venit Aristoteles in 
Biblioth. Photii Cod. CCXLIX. p. 1322. et Eratosthenes apud 
Proclum in Timaeum p. 37. Wess. 

45. 51. Oid' uy.o^iV unt(f}p'(txo] Fortasse «xorffwf scripse- 
rat Diodorus, ut fwpaxi^rtti. alioqui u/.ovtiv vicinius est accusa- 
tivo uy.o)]v. Steph. Nihil hic, tametsi Clar. 2. coniecturam 
Stephani iuvet, muto. Vulgatum cultius est et idem plane 
significat atque illud, quod eius in locum intruditur. Aristides 
T. III. p. 579. si Herodotus unquam Elephantinen ^ ut ait ^ ve- 
nisset.^ iod-' on(og nQ(~)rov fitv uy.o)]V dir^yiixo^ neQi (iiv eidevy 
Jierine potuit., ut e.v auditu ea narraret., quae viderat ipse? 
Similc est in Attica lege, quam Demosthen. II. cont. Stephan. p. 
634. exscripsit, dy.oT/V eivui fiuQrvQtiv rtdve^orog , licere de 
7nortuo , id quod auditu acceperis^ testari. Pro quo uy.oj] fiuQ- 
xvQtiv nunc quidem legitur in Oratione Isaei de Philoctem. Hered. 
p. 61., sed, uti oportet, in ca de Ciron. Hered. p. 70. et 72. 
Wess. 

45. 54. l4no xov neot<)QtovTog1 Perstringit hanc opinio- 
ncm Hcrodot. II. 21. et 23. Wess. 



IN LIB. 1. CAP. 37. 65 

4.5. 5G. '^Yyi^^ ovi^h' XtyovTeg'] Frcqiions lioc de nugacllus 
niendaribusque. Dcmosthcn. de Coron, p. 137. ol'd* ovrog vyiig 
TTfol TovTMV iToi^y.iv. ct Lcgut. fals. p. 238. avrot d^ ovdo- 
rioiv vyitg yQuyjurTfc. Conf. Cl. Ti. Hemsterh. in Luciani D. 
Mort. XXV IIL 3. Wkss. 

45. 57. Eig nlaTiv «rrwv] In omnibus nostrJs codicibus leg{- 
tnr uvTiT)):, sed omnlhus tidcm hic derogo, ac repono uvtov^ ut sit 
seusus, rationem afferentes ad prohandum^ quae ipsamet pro- 
batione indiget. Sic autem saepe pronomcn hoc usurpatur. Nec 
tamcii ignoro«?*Tfoj' posse ah accusativo niaTivregi: sedquidrefe- 
ret liic genitivus? Stkph. et IIhod. Non refragor viro doctissimo; 
posses alioqui delere, ut sane fecit Theophylactus. Retinui ta- 
men illud ucTcdr, quod Codd. scriptis haud inproharetur. Wess. 

45. 59. HQoauyooivofievoi de Blolyioi^ Hahet Kvvuj.i6X- 
yovg III. 31. sed Acthiopas: il7oX//j«? Ptolcmaeus iV. Geogr. 8- 
Utri lionmi cum Molgiis seu Bolgiis conveniant, an comraune 
nihil habcant, haud temerc dixerim. Wess. 

45. 63. /Jio y.ul nolvyovojTUTov] Conf. c. 40. W^ess. 

45. QQ. Ttjg tvQcOU.oyiug nolv y.e/coQta/.itroi'] Ordinem 
verborum si spectes, non dissimile hoc Demadis orationis, quae 
illi tribuitur, principio, uv d' tvQtay.(<)f.iu.i r(~)v tyy.ty.li]utv(ov 
y.i/jooioittvog. Sed nohis hic negotium facessit tvQtGi'/.oyi(A<, 
quae parili modo scripta invenitur XII. Kj. at XVII. 116. tvQV/- 
atloyia.) sed invito Cod. Reg. et tvQtaiXoyiuv probante. Poly- 
bius tamen Excerpt. Legat. p. 1108. rtjv nQog dlXrjXovg tvQT]- 
aiXoyiuv mutuas verOorum altercationes hahet, Philo vero 
lud. Quod Ora. Prob. Lib. p. 867. E. uvtlovTtg ovv ty.nodthv 
rug nQorfuaioTtyug tvQtatoXoyiug. ita enim Cod. Augustan., non, 
nti vulgo, tltvdtQiug. In verbo eadem discordia, quam H. Ste- 
phanus intactam haud praeteriit ad Diogen. Laert. II. 134. Mihi 
exempli caussaPorphyrii Commentarius extremus dc AntroNymph. 
satis erit: ov dti de rug roiuvrag t§7jYrjOtig (itfjiaafitvug TiyeT- 
ad-cu., y.ui tiQi]atloyovvT(ov ntd-urorrjTug. Optime enim Nostri 
verbis respondet, et plausibilium nugarum commenta conplectitur. 
In tanto vero scripturae dissidio a scriptis libris non discedara, 
tvntotXoyiuv vcro et analogiae similiorcm arbitratus. Wess. 

45. 70. l4oTunovv nQoarjyoQtvy.uat)'] Nilus medios Aethio- 
pas secat., cogno?ninatus Astftpus, fjuod illarum gentium lingua 
signiftcfit aquam e tenebris proflueniem., \ . H. N. 9. Plinius, 
Alii Astapum a Nilo distinguunt: de quibus Ch. Cellar. IV. 
Geogr. 8. p. 241. Wess. 

45. 71. 7i(V rriv'Elh]v(ov dttj.Xty.rov] Tautologiam esse su- 
spicor, at tolerandam. Rhod. Posse haec siae damno abesse 
nemo, qui vel N. T. libros usu trivcrit, diffitebitur. Nostri ta- 
men cst c. 11. huius liiai, /tt>iiQi.ti]vtvofitviov yaQ tovtcov tig 
rov^^E/.XiiViy.ijv rT]c diuXiy.rov TQ<')nor. Wess. 

Voi. I. 5 



06 ANKOTATIONES 

45. 74. '0 nleiGTOv ant/jor'] Artlculus, lilc in pavcnthcsi 
conclusus, necessario rcyuiritur. Rhod. 

46. 77. Idvaxid Tjat yliijvai] Haec negabit Ilerodot. II. 32. 
longe ea in narratione Diodoro circunispcctior. Wkss. 

46. 87. (Diim rorc hy,aia<;'] Scliol. ApollouilRhod. iV.2G0. 
opinionem hanc Thaletis, sed minus dextrc, exponit: mclins 
Diogen. Lacrt. I. 37., elegantissime vero Piiilo iud., cui eadcrn 
sententia placuit, I. Vit. Mos, p. 620. A. Wkss. 

46.93. 01 noTaiiiol nuvTcg] ScquiturHcrudot.il. 20. Wi:.*>!3. 

46. 99. EvQinldijC fiaOiiT)]g] Conf. supra c. 7. et Vitru- 
vium Praefat. L. VII. Euripidis versus sunt ex Archelao tragoc- 
dia, legunturcjue auctiores in Anouymi Commcntario dc Nilo cu;u 
eiusdem argumenti aliis ex Helcnae Euripid. principio ct Ae.scliylo, 
ncc mendis plane libcri, ut ex Is. Vossio in Melam 1. 1). 27. vi- 
dehis. Eosdem ex Helena exscripsit Scliol. Apyllonii Rhod. iV. 
269. et Aristid. T. III. p. 559. sed male habitos ; quod cum de 
Aristide multis ahlunc annis admonuerit doctissimus G. Iinigcr- 
mannus, haud iniuria mireris Cl. lebbium intactos eos praetereun- 
tem. Wess. 

46. 6. IddvvaTov /lova ninTfiv'] Lucan. X. 219. Vana fi- 
des veterum^ ISiilo^ quod crescat in arva ^ Aethiopum prodesse 
nives. Non Arctos in illis Montiljus aut Boreas. Testis tibi 
sole perusti Ipse color populi., calidirjue vaporibus Austri. Quae 
ad patrui Senecae \\\ Q. N. 2. verba exacta esse in confcsso est; 
nec omni tamen ex parte vera : celsiora enim Aethiopiae loca , ut 
pleraque montium cacumina, frigent, nec deest iliis nix neque 
grando, etsi rarior, uti docet lob. Ludolf. I. H. Aethiop. c. 5. 
ct ante eum Hieron. Lobus Histor. Abyssin. p. 141. Wess. 

46. 14. OvTe vtifovg vnoGVuGeig'] Atqui Thessaliae fluvius 
est, Quique nec humentes nebulas nec rore madentem Aera, nec 
tenues ventos suspirat Anauros ^ Lucan. VI. 369. et in Aegypto 
minus odorati fiores ., quia nubilosus et roscidus aer est a Nilo 
fiumine., auctore Piinio XXI. N. H. 7., sed sibi V. 9. et pleris- 
que omnibus veterum obloquente; quorum sententiam eo colore 
excusari posse, si vapores crassiores fluvio negentur, ostendit 
post Brodaeum III. Miscell. 30. M. F. Wendelin. Admirand. Nili 

C. 1 1 . W ESS. 

46. 16. "HQoSoToq $i (prjci] Lib. II. 25. Wess. 

46. 19. YyQaGiav ix Tov NaHov] Etiam haec vcrba ad ex- 
pllcandam auctoris sententiam necessario pertinent. Idcirco pro 
genuinis habenda. Rhod. 

47. 26. Ov yu.Q iv ToTg y.avfiaGt] Scite reponit H. Stephan. 
IV fifv ToTg X. Sed post iViiP.oj/, quodantecedit, comma substi- 
tuendum, loco puncti. Rhod. Non assentior viris doctissimis. 
Id si Diodorus scripsisset, profecto Herodoti sententiam, qua flu- 
vium aestate maiores auotus capcre ncgat , perperam exposuisset. 



IN LIB. I. CAP. 37. - 39. 67 

Vertc crgo mecum, neque enim aestate augeri, sed hieme oh di~ 
clani ante caussam minui. Wess. 

47.38. Tiov yerofitvfov of.i^Qfovl SclioIIastes, in margine 
vdurm' apponens, etiam ipsc G/^ediuCH, et ut solet impudenter 
nugatur. Quo numero etiam sequeutia eius duo scholia cen- 
senda. Rhod. 

47. 42. To Se nliiB^og TTfi; G(aQevof.iivij^ /jorog] Democriti 
opiniouem pervertit Schol. Apoilon. Rhod. IV. 209. Etesias ex 
ubere uivis sul» septemtriouem liquefactae copia nasci, indicat 
Aristotcles II. Meteorol. 5. et iirmat Ulpian. in Demosth. Plulip. 

I. p. 35. iu Democriti seutentiam de Nili origine aperte transgres- 
sus. De Etesiis non longe abeunt nostrae aetatis philosophi. Conf. 
Cl. Pet. Musschenbroekii Physicam segm. l^.')^. Wess. 

47. 57. Ovnto Trijv tT)}Gicov 7ivt()VTon''\ Herodotus saepe- 
numcro nondum spirautibus Etcsiis in arva Kilum adscendere ait 

II. 20., unde iusta eonclusione conticias , eos nonnunquam aequa- 
les esse fluvii incrementis. Prodromi saltem fluvii auctibus erant 
priores, Plinius II. N. H. 47., cui CI. Salmas. in Solin. p. 304. 
iunge. Wess. 

47. 65. IdQytGTu.i'] Nihil fere dissentit Philosophus II. 
Meteorol. 6- neque A. Gellius II. N, A. 22. ex alia atque alia 
coeli parte Etesias spirare adseverans. Quare bene Hesychius, 
l^QytGTttt ^ 01 ^EtijGioi. Wess. 

47. 68. 14XV ovSt T})v niGTtv t/tt'] Nunc citra duLium ea 
res est. Aethiopia enim excelsissimis montibus est distincta, sic- 
uti ostcndit lob. Ludolf. I. H. Aeth. 0. Rcstat autem multum 
dubii in scriptura huius loci; cui enim bono tvtQytia illa? Ne di- 
cam dolo, fuisse arbitror, dia Trjg ivuQytiug Gvy/jjOQOv/nivtjVf 
ipsa evidentia conprohatam^ id quod res ipsa expostulat. Video 
quidem cap. 40. y,ul yuQ tav Ttg (iiuL,t]Tui vijv tviQytiuv. et rj 
TtjV iviQytiuv nuQi/tGd-ut fiUQTVQOVGur. praeterea c. 41. 
(iXlcog Tt y.ui Trjg ivtQytiug uvTrjg f.iuQTVQov/iiivijg vno tcov etc. 
sed ea omnia mihi suspecta sunt, et in plerisque manu exarati 
codices ivuQytiug vocem malunt, quam satis constat haud raro 
ab altera loco et sede sua deiectam fuisse , sicuti in Strabone I. 
p. 45. A. et Philon. lud. de Cherub. p. 117. D. et Dionysio Ha- 
licarnas. T. II. p. 83., ubi plura doctissimus Sylburg. W^ESS. 

48. 69. '"EcfOQog di xan'OT«r?;i'] Ingressus erat Ephorus, 
quemadmodum hoc loco Diodorus, longam de Kilo, cius foutibus 
et incrementi caussis, disputationemLib.XI. Histor., confutaverat- 
que aliorum ea de re opiniones, auctore Theone Progymnasm. 
c. 2. p. 16. Cuiusmodi dissertationis cum sine dubio pars sit il- 
lud de Nilo fragmentum , quod ex Anonymo scriptore excerptum 
primus H. Stephanus vulgavit, et Herodoto post praebitum a 
lungermanno excmplum, iungi solet, haud iniusta fortasse su- 
spicio erit, Ephoro deberi, et a Grammaticis proptcr eius elcgan- 

5 • 



68 ANNOTATIONES 

tiam descriptum 8ervatuinque esse: quac tamcn coniectura tum 
demum iui'e facta videbitur, si quod aliunde illi robur et poudus 
accesserit. Wess. 

48. 73. ^Eti di y.KXff^QOjdii^ Codicis Cl. 2. scriptura huius 
cst TTUoadtoQS^coaig. Aeg-yptus y.toaijQcodijg ob soli ingcnium, 
quod pumiccm quodammodo referebat, ut insula Thera ex ea- 
dem eaussa yioatjQCodijg y.ui noAvcfOQog in Schol. Pindari Pyth. 
IV. 11. Wess. 

48. 80. I\ItjSe TtnQu TcZv eldoTiov] Hoc quidem satis accrbe. 
Et tamen , nisi falsum tradidit Porphyrius , Aegyptii veteres cen- 
sebant, ro vdcoQ yaTCoS^er arct/j/.vOTc.hen' TJ^ cxvci.(jaoti tov 
NecXov ■) aquam e terra in Nili incrementis scaturfre, propterea- 
que Nilum i()Q(~)Ta TT^g yT^g terrae sudorem recte dici in Com- 
ment. Procli in Timaeum p. 37., ubi et ea scntentia rationibus, his 
Nostri uon multum dissimilibus, infringitur. Wf.ss. 

48. 85. Illilco Tcov t^axia/jXtcor^ Conf, supra c. 30. Mox 
jrp/v ■}] malui, quod et alias, scriptis addicentibus libris^ non 
speruam. Wess. 

48. 90. ToGovTo nXT]d-og~\ Relatlvum istud exaggcrato- 
rium loco movendum non esse arbitror. Respectum enim habet 
ad mirificam Nili exundationem, quae maiorem aquarum copiam 
deposcit , quam quae cavernis terrae contineatur. Rhoi). 

48. 97. To ipivdog xT]g ra noTa/no/coaTov yT]g] Haec, pres- 
sius si urseris, non bene illis convenient, quae c. 34. professus 
est. Voluit, puto , aggestae huic terrae cavitates et meatus, in 
quibus aqua conprehensa lateret, negare. Wess. 

48. 99. Tcov fv TovTotg iXay/cov^ Articulum hic ociosum 
esse, facile conccsseris. Rhod. 

48.2. IIcjXX>]v /coQav nsnot)jy.£]MaeaniTi cam]ium, Matcxv" 
Soov ne6t'ov Herodot. II. 10. ex aggesto limo natum, Strabo 
XII. p. 868. Prienen, mari olim accubantem, continuis Maean- 
dri alluvionibus in solo mediterraneo collocatam significat. Wess. 

48. 4. O i4/jXd)og noTauog] Echinades eum insulas et fe- 
cisse et conditas paene continenti iunxisse docent Thucydides 
II. 102. Pausan. VIII. 24. p. 647. et Strabo X. p.703. A.^quem 
et de Cephiso vide IX. p. 624. B, Id vero quod de Maeandro, 
Achcloo et Cephiso hic proditur , omnibus esse fluviis conuuune 
res ipsa monet et ab eodem ostenditur L, I. p, 91. Wess. 

48. 9. QXtycoQfjy.oTu rT^g ctXij&e/ag] Nihil Seneca dissen- 
tiens Ephorus, inquit, non religioxissimae fidei., saepe decipif, 
snepe dccipitur VII, Q. N, 16. Qaod utriusque iudicium con- 
firmat G. lo. Vossius I. H, Graec. 7. Wess. 

49, 1.5. yivTtnenovdog raig coqaig'] Bene Rhodoman. quae 
eontraria habet anni tempora. Theophrastus de Lapid. p, 393. 
ynt eyetvoc ftev rovTcp (tcTj Xid-co) cuaneQ uvrfnenovd-cog , et hic 
quidem lapis illi contrarium habet ingeniitm. Alio usu Pythago- 



IN LIB. 1. CAP. 39. 40. ^9 

rei adhibebant, adfirmantes to di/.utor to uvriTTfTiovd-og u)J.oj 
ilvai in Philosophi Ethic. Eiidem. IV, 3. lustum enim tali- 
one quadam absulvi , et aequissiuium esse, ut ea patiaris , quae 
prior ipse fecisses. Ov f^tvTOi (og ol IIv&ayoQeioi (to uvrine- 
TTOj/^oc) ileyov. ty.ttroi /itev yuo ojovro dtxuiov e:vui, u enoir/' 
atrtg, ruvru uvrinu^etr, in eiusdem Ethic. Maior. I. 34. p. 31. 
Hanc vero de Nili origine opinionem Eudoxus sacerdotum esse 
Aegyptiorum ait in Plutarchi IV. Plac. Phil. 1 ., Nicagorae vero 
Critici in Apollon. Rhod. IV. 269. Conf. O. Borrichium Hcrittet. 
c. 8. Wess. 

49. 17. ^iu y.avfia uoixrjTov'] Valuerat olim opinio regio-» 
ncs, zonae torridae subiectas, propter A-ehementem solis aestura 
iiicolas non pati : quam falsam esse nunc quidem vix quisquam 
dubitat. De Aethiopiae locorumque, per quae Nilus in Aegyptum 
evolvitur , temperato acre Hieron. Lobus Histor. Abyssin. 
p. 85. AVess. 

49. 23. To TT/.iovuLov ri7n'] Haec procul dubio gcrmana 
est lectio. Quae cnim alias foret syntaxis? cum rptoaadui non 
ail /etfiMvug ■, sed ad vdurwv ro nKtovuL,ov referatur. Rhod. 

49. 26. IlaQeldetr] Utraque lectio stare potest. Sed vo- 
luit Glossator forte ambiguitatcm , quae est in nuQt/.d-ctv, suo 
isto explicare. RiiOD. Sic II. 14. nuQtjl&ev tigZ^uiKora^ '/.QV~ 
aontvrj no ^toj' pluribusque aliis in locis, ut mutare temera- 
rium sit. We.s.s. 

49. 33. OuvfQuv y.ul noo/ttQov uvriQQr,atv'} Tametsi nQO- 
(fuvtg unaoi illud recte dicatur, quod omnibus cognitum explor 
ratumque est III. 2., arbitror tamen a librario venisse, quod co- 
dices M. et Coislin. prac se ferunt. Quod vcro Diodorus ex ro- 
tundiorc terrae hgura philosoplios conclusione qur.ilam urget, ct 
Nilum cx opposita zona progredi posse negat, id pcrpcram ab eo 
institui at;|ue a vcro longissime reccdere admonuerunt viri do- 
ctissimi Latin. Latinius Biblioth. suae p. 76- et M. Frid. Wen- 
delin. Adniirand. Nili c. 8. Wess. 

49. 37. BiuUijTai zijV ivtxQyeiav] Sequor schedasCoIslinia- 
nas. T?)}' fvunyfiuv ^tuQtad-ui est vim illi facere et contra res 
evidentcs quaesitis sermonibus venire, sive, ut cap. seq. y.a.ruftu- 
/foO-ui ri,v d.}.i]dftuv. Ad quem modum [iiuC.toO(xt Otov (SovXrf- 
atv contra Dei voluntatem niti loseph, IV. A. I. 6. 5., et ri/V 
nuQO(iov (jiuLfad-ai vi transitum aperire Zosim. V. 29. simi- 
liaque. Wess. 

49. 46. Eiy.og yuo eJvui] Theophylactus t^xog yuQ fivut 
xul trtQovg iyti norufiovg., sive coniectura ductus , seu quod id 
in eo esset libro, qucm exsoribebat, legit. Utcunque decerna», 
sententiam Diodori melius Ilhodomanno percepit. \ erte ergo : 
vero enini simile esse^ plures illic /luvioii.f aicuti et apud nos., 
inveniri. Wess. 



70 ANNOTATIONES 

49. 50. TToXvyovog ovx uv vyv] Fetifer potu Nilus dicitur 
Pliiiio Vll. H. N. 3. et eius aqua vdcoQ nolvyovdiTO.xov y.ui y).v- 
x/;T«rov Theoplirasto in Atlien. II. 4. p. 41. Non addo, at^uis 
eius fecundiores fcminas iieri , et sobolem ovium caprarumque 
mirifice adaugeri. Vide Eustatli. in Homer. p. 1499. et Stan- 
leium in Aeschyl. Sapplic. 570. Quae sequuntur examinat M. 
Fr. Wendelin. Admirand. Nili c. 10. Wes.s. nolvyovoQ^ quod 
analogia nolv/ovog ^cv\\n iubet, tam constanter tenentlibri, utfa- 
ciie assentiar Buttmanno Gr. II. p. 374. accentum illum tuenti. Vi- 
deo quidem no/.vyovov scribi in Geopon. XIV. 1. 3.: sed idNeed- 
hamus tacite interpolavit , quum nolvyovov invenisset in ed. 
Basii., propagavit autem Nicolaus, ut alia eiusmodi ab Needliamo 
illata, veluti ibid. 5. niofo pro niaw ^ quamvis nihil adiutus au- 
ctoritate MSS, suorum, quod mihi exemplar ab C. P. Gesncro ei 
commodatum lustranti satis constitit. 

50. 56. Otvonidijg de o XTog] Floruit Oenopides eadem 
paene aetate , qua Anaxagoras, cui et iungitur in Platonis Amator. 
p. 132., nactusque est magnum, postquam Aegyptum adicrat 
inf. c. 98., ob peritiam rerum coelestium nomen, quod praeteritum 
non est a viris egregiis Ae^i;. Menagio in Diogen. IX. 37. et lac. 
Perizonio ad Aelian. X. V'. H. 7. We.ss. 

50. 60. 'H/.ioza to vdfOQ ijJvyQ()V~\ Recte Seneca rescribit, 
Non calorem hieme sub terris esse maiorem. Aqua et specus et 
putei tepent.) quia aera rigentem extrinsecus non rccipiunt. Ita 
non calorem habent., sedfrigus excludunt. Ex eadem caussa ae- 
state refrigescunt: quia illo remotus seductusque aer calefactus 
nnn pervenit^ SV. Q. Natur. 2. Wess. 

50.64. 7';~c vyQag ovoiag'] Mihi, ut simplicius, ita ele- 
gantius videtur vyQaoiag. Rhod. Non accedo viro doctissimo. 
Codex Cl. 2., quo etH. Stephanum olim usum fuisse mihi liquido 
constat, non infringet ceterorum et Theophylacti consensum. 
1)'^« ovoiu acque profecto humorem exprimere apta est ac 
vyQU qvotg in cap. 7. Wess. 

50. 70. Tag Qevoetg noiovjiievoi'\ Nihil admodum intererit 
hoccine probes an Theophylacti Qvoeig. Tamen Diodorus I. 34. 
nQatiuv rov Neilov rtjv qvoiv notov(.itvov. et de Pado Polyb. 
II. 16. noioviievog ri]v qvoiv tog enl iieoi]/.tfSQiuv. Mitto Stra- 
bonem IV. p. 284. B. XII. p. 852. A.Wess. 

50. 76. 'Ev roTg v.ara rijv .Ai&ioniav] Docet Strabo XVII. 
p. 1138. sub regibus Ptolemaeis id reapse fuisse cognitum atque 
exploratum Aegyptiis ; Eratosthenes vero , non oportere ea de re 
quemquam in dubio esse, quandoquidem ad Nili fontes quidam 
adierint et largissimos imbres suis oculis usurparint: oucpwg i<al 
u(j)iy.o/iiev(ov rtvtov eig rug rov NeiXov m]yi>.g., y.ul rovg oft/jQovg 
Tovg yivofxevovg HOQuy.6r(jov , iu Procli ComJnent. in Platon. Ti- 
maeum p. 37. Quod profecto iustius nunc oggeri du])itantibus 



IN LIB. I. CAP. 40. 41. 71 

potest, cum Petrus Paisius, Hleronynuis Lolms , et plures Lusi- 
tanoruni eosdeni Nili fontes et copiosissimos Aethiopiae et lustra- 
rint et cxperti fueriiit imbres. Conf. Ath. Kircheri Oedip. T. I. 
Syntagm. 1, 7. ct iob. LutloUi L II, Acthiop. 8. Wes.s. 

50. 83. Ov 7TQ()fy)]y.fi\ Cum obliqua oratione ftiiu]Ttx(og tJ 
y.(CTu TTQoa^ononouuv verba Agatharchidis liistorici , nostro quo- 
que iudicio grarir.sima, recitentur, TiQOGijy.fiv scribendmu exi- 
stimo. IIhod. Ego restitui, uti oportebat, secutus Rhodomanni 
opinionem: n«c aliud sua in versione Poggius expressit, ut suo 
in libro ita invonisse putes. Wess. 

50. 89. NuffTovg i^ai(jiovg] "Sotae snnt Sci/thicae niveg ex 
Plinlo VL 17. Credo tamca ob oculos Iiabuisse, quae circa Pa- 
ropamisum, quem Caucasum aut Caucaso coliaerentem putabant, 
contiiigerc narrat XVlI. 82. Nives autem Ivas iS,(iioiovg appellat 
sollto sibi vocabulo , quo oninla ingentia et consueto xnultis. parti- 
bus maiora designat, ut ilj/^qor ti,aiaiov IV. 13. vipog iiaiowv 
XIJJ.82. it.aiatov /6'o;)i' XIV. 74. etc. Wess. 

51. 93. l^Q/ojiiirov ^tQovg] Perperam haec exulant ex 
Coisliniano. "y£r«i yaQ }fIvdojr yTj to d^iQog., aestate jAuviis ma- 
det Indorum regio., sicuti Arrianus ait Indic. c. 6. ex Nearcho; 
e quo nou dissimilia Strabo XV. p. 1013. C et 1020. B.; sed qui 
iluvium 'IJafrzrv^v Hijdaspem Aocat, qua terminatione et Noster 
XV !L 9G.; unde vitium hic esse suspicor. In Theophylacto certe 
egrcgium exstat: nam eius niQ\ rtov nozajiuov r(ov vddT(x>}> ex 
melioribus his , sicuti bene lungerman., nata sunt. Wess. 

51. 7. Kat narTiX(7jg aoOcVcig^ En novum sarcinatoris cen- 
tonem ! RiiOD, Non ausus sum delcre, etsi viri eruditi iudicium 
haud omniuo displicct. Ex grammatici interpretatiojie si in hanc 
scdem migraverint, oportet satis cito fuerint inculcata. Eadem 
enim in ruo rcperit Theophylactus. iungit has voccs , sed com- 
modiorc ioco, loscph. IV. Ant. I. 6. 5. W^ESS. 

51. 13. Ti]v nQcoTrjV (.HQiSa ni()iyQ(ixlyo/iiir'\ Sine contro- 
versia hoc rectum est, tametsi naQ(/.yQU(piiv rovg /Q(>rovg 11.31. 
et 7iaQayQ(/.ipofiiv Trjv /^ijSXov extremo eo libro, quomodo et hic 
Cod. Vat.; sunt enim in mendo, quod hoc in verbo longe frequen- 
tissinunu est. Ne temere dixisse videar, paucis defungar excm- 
plis. loseph. de Alexandra XV. Ant. I. 3. 4. xai nolXa./.ig jnir 
rjXd-iv-, inquit, naQayQa^uo9-ai uvTo/iiQiu rov fiiov. Innno 
vero ncQiyQdtpuo&ui, quod in eo genere vitaeque violcntiore 
cxitu usitatum. Plutarchus, seu quis auctor libri de Flumin. 
p. 1153. l^Qo/jt) Tov /jiov TitQityQa-ifJiv , la(jueo vitam fmivit : 
pro quo p. 1158.C. perperam nuQtyQaifJSv. Atque lioc primum. 
Alterinn dabit Heliodorus , qui Sisimithrem intcr alia Aetliiopibus 
persuasisse refert, ut piis operarentur sacris, victimis humanis 
iig Tov c"§7(C ahora nuQayQihjjuvTtg., in fterpetuum sublalis ., X. 
Hist. Aethiop. p. 517. kt({\ii\iO(i niQiyQu.\fJu.rTtgin<^icvit., quod 



7i ANNOTATIONES 

in abolendo «lclcndoque usu teritur, ut bene Is. Casau]>on. iu 
Atheu. IV. 27. p. 204. Recte ergo de pravis inpii luliani consi- 
liis lo. Chrjsostom. Orat. V. in lud. p. 040. O. Tom, I. u/iiou il- 
TiiCiov jii£firir<og icul dvoijTog rov Xi)iarov TiiQiyQa<pHv tijv 
<!'.7i6qiaoiv , T}]v ovy. Hocfav avaairjV</.i toj' vaov iy.tTrov. Perpe- 
ram vero in Agatharchide de Rubro I\Iari p. 21. rovc de ntQt 
'^Hyrjalav y.ul zu ttcqI iy.tinov n<f.QayQ<'i.(fi.Tai. Sed desino. Hoc 
quod prae manibus est satis adlirmabit Plutarch. T. II. p. 14. A. 
^QU/la dt 7iQoaOi)g avioTg ntQiyQuxlMo Tu.g vnoiyl]y.ag., his pauca 
si aildi<lero ., finem praeceptis inponam. et Euseb. VI. P. Evaug. 
10. p. 280. fj'o? d' Iri /iiv?]ad^i)g ntQ<yQailJ(o toi' h')yor. Wkss. 

51. 18. Tijg nQ<oTi]g t<ov Jio<i(oQOi'] Summaria, quae ex 
Coislin. habes, etsi citra dubium industriae grammatici accepta 
sint ferenda, propter codicis eius auctoritatem , utijue illis respon- 
derent , quae ante exscripta dedi , excerpenda fuerunt. Scriptor 
ipsc huius libri capita multis partibus breviora signavit principio 
L. II. Wess. 

52, 34. Tu avvt/rj d'it:^i<iav] Futuri signiftcatione et usu 
satis hoc frequens ; nam et supra c. 9. ncQi nQ<oT<ov tmv [iuQ- 
^uQ<ov diti-if<er. et III. 7C. dwneQ d'<e'u/iev ev y.e(f<f.h/.ioig etc. 
Neque hoc tantimi, sed ct eifii in Earipid. Rhes. 450. et uneif.ii 
in Aristophan. Pluto 70. cum Kusteri nota. Wess. 

52. 42, Tovg y.uvlovg y.al Tug QiCu<f\ Conf. supra c. 9. 
et 10. Wess. 

52. 43. Ka\ /iiaXiGTa nQoaeveyy.aadai'] Et praecipue come- 
disse, ut c. 8. y.al TiQoaqeQeGduL Tr^g ftorurrig T/}y nQoavve- 
GTuTt]V. Plutarch. VI. Sjmpos, 10, p. 684. E. (ooTe y.<d Tor uq- 
Tov (ivuXov nQoa(feQea9ui. Vid. infra III. 18. V. 3, Wess. 

52.44. Z4yQCoaTiv'\ Puto eam uyQioOTiv intelligere, quam 
ed<odifiOv eclulem ., et cuius radicem, dum mollis est, dulcem 
admodum perhibet Galcnus V. Simp. Mcdic. Facult. p, 71. et ante 
eum Theophrastus VI. Caus. Plant. 16. Forsan et iniustum est 
discrimen intcr n<)uv et uyQ(0GTiv , quo illa quadrupedibus et foe- 
nisecio i'clinquitur: haec gramen medicum esse decernitur a lo. 
Bodaeo a Stapel in Theophrasti I. H. Plant. 10. Diodorus et hic, 
et IH. 4.3. ir/Qcoariv sive gramen pecudum pastioni largitur. 
Addo, nou aliud hoc videri atque 1^// Aclii., quod esui homini- 
I»us pecudibusque in Aegypto erat, ab Alexandrinis interpretibus 
Genes. XLI. 2. Esai. XIX. 7. atque alibi adhibitum. Wess. 

52. 50. Tji /jiQi TuvTi]g Xu/iftixrovTug'] Videtur mos ille 
perennasse ex veteri instituto, quo Aegyptii nec mji-rha, neo 
casia neque thure sacra faciebant , scd herba virente, veluti 
quandam naturae fertilis lanuginem manibus conplexi, «aAw 
/Xoi]g^ oiov ei Tiva rT^g yorifiov cpvaecog /vovv raTg /eQalv 
(\QU{.ievoi , Porphjrius II. Abstin. 5. Verhenas herbamque Sabi- 



IN LIB. I. CAP. 42. 43. 73 

nani cx sLmill caussa in Italia prisco tcmpore in sacris ct gestasse 
ct adoievisse homincs ostendit Nic. Locnsis IX. Miscel. 7. Wess. 

52.51. Tov ayd-Qionov] Hacc propter sententiae perspi- 
cuitatem omittenda non videntur, ut ncc ratio quae subiicitur. 
IIhod. 

52. 54. ''YyQaq fiuXlov i] rrjC h]QOig'] Quaerit Aristoteles, 
cum cetera aninialia fre!|nentius sicco quam humido victu utan- 
tur, cur homo humido magis quam sicco delectetur, o de av- 
x^gconog ti]v vyQuv TQorprjV i] t?)v 't,i'iQuv TiQooayeTai , Problemat. 
Sect. X. 49. Quae mihi abunde probant Nostri haec verba. Wkss. 

52. 59. Kai TuTg doQatg tnd-r^oi /QrioOui} De Locrorura 
Ozolarum maioribus, quos indigenas, avxo/dovug^ ferebant, 
Pausanias oxtnrjv nQog To (nyog driQtiov dtQfiuTa inoiovvTO 
adtyjrjTU. T() duov tiZv deQf.tuTiov tg to iy.Tog vntQ tvnQtneiug 
TQtnovTeg, velahant corpus ad frigus defendendum ferarum 
recentibus coriis^ pilo extrorsum verso , quo vestilus plus de- 
coris haieret, X. 38. Qui mos ab ipso generis humani conditore 
propagatus rudi aevo, etsi necdum plane eviluerit, multis placuit, 
Indis II. 38. Afris III. 49. et phiribus aliis. Wess. 

52. 63. 'Ex T(7)v y.a/MfKoi'] Heliodor. I. Aethiop. p. 64. 
Aegyptiorum tenuioribus y.aXvjjag XtnToTg y.ulufioig xui Tovxoig 
eXeioig diunXoxovg , tuguria tenui arundine et palustri texta.^ 
tribuit. Silius Italic. XVII. 80. Castra levicalamo, cannaque 
intexta palust7-i , Qualia Maurus amat dispersa mapalia pastor. 
Sic enim recte legunt viri docti. Wess. 

53. 67. ^Ey. Tov lcoTov uqtov'] Conf. supra c. 34. Wess. 
53. 70. Tov '^EQfiTiv] De co c. 16. et copiose Olaus Bor- 

richius in Hermet. c 1. 2. 3. etc. Wess. 

53. 73. ToTg nXeToTa eveoyeTovotv'] Non male hi sacerdo- 
tes: res enim ipsa et veteris aevi monumenta persuadent, primos 
regum et ob excellentem animi indolem et egregia in cives bene- 
licia, artesque inventas et cultas, a volentibus csse creatos. Bene 
Philosophus, Tov nXtjdovg evtQytTui y.uTa Teyvug i] niAtftov^ rj 
diu TO GvvayuyeTv , -}] noQioui /(oquv , tyiyvovxo ^uotXeTg ty.ov- 
Tiov y.ai ToTg naQaluf([juvovOL nuTQiot lll. Politic. 10. W'ESS. 

53. 74. EXxe nQooy.aXovftivcov] Rectius nQOxuXovfiivcov, 
qaod provocandi seu invitandi signific.atlonem habet, cum illud 
advocare %it. Rhod. Eae nQoy.aXovftivcov'\ Restitui, quod ser- 
nionis usus postulabat; ncque enim ferendum putavi , ut inter 
diversas veterum libroruni scripturas immixtum iaterct. Conf. et 
c. 21. ct Basilium M. T. II. p. 146. B., ubi in vetustis schedis 
eandem lulian. Garnerius scriptionis diiiVrcnti;uu rcpcrit. W ess. 

53. 76. ^Ev TuTg Itoc.Tg u.vuyQacfcTg'] Sacri hi commentarii, 
sive ul ev TuTg ItQuTg flijiloig uvayQc/.rr c.} ., ut cap. scq. , quibus in 
Aegyptiorum rebus saepe testimonium denuntiat, dupUcis gencris, 
partim colujnnis, partini libris inscripti, erant. Dio Prusaeus 



74 ^ ANNOTATIONES 

Orat, XI. p. 161. D. de sacerdote Aegyptio, Vrprj d't nuaav TtjV 
Tifjoreoov laroQtav yey()uff'dui nu.ij^ uvToTg, tijv /nlv , iv ToTg 
leooTg, ti]V dt^ h' axi^^Mig Tiai ^ dicchut autem omnem prio- 
rin temjjoris liisloriam apud ipsos sci'iptam esse partim quidem 
in templis^ partim in columnis quibusdatn. Quibus Diouis nilul 
dissentit Aristides T. III. p. 609., neduiu Noster XVL 52. Wess. 

53. 80. MvQuav y.al dy.Tuy.ia/jXicov] Vide supra cap. 26. 
Wess. 

53.81. Ba[juailevod-ui (paa)v unh i.ivoiudog'^ Exercuit 
hic locus industriam doctissimorum virorum lac. Capeiii et lac. 
Perizonii, qiiorum ille in Histor. Sacr. et Exot. ad an. m. 1682. 
nicadum subesse ratus pro ntvTuy.ia/iXiiov legcre navTaxoauov 
et exponere annos circiter novem vtillia quingentos instituit: 
sed temere, nefjue satis cx Graecorum loquendi more, haud iu- 
iuria propterca correptus aPerizonio: f|uamq-.iam et iste, si verum 
ajuamus, Iiaud felicius sese expediit. 'lu ano f-ivQiudog tTr^ sunt 
iiii anni e.vcurrentes a decetn miilibus Origin. Acgypt. c. 11.; 
quo pacto anni indicaLuntur a decem inillifms excurrentes paullo 
7!ilnus quinque millihus. Verum ea ratione coniunguntur, quae 
Diodorus disparata voluit. Regnatum ait uno f.ivQiud'og usque in 
Olj^mpiadem CLXXX., signato liquidissime et numerandi principio 
et Jine. Verte iam, regnatum esse ah hominibus annis a decem 
millibas e.rcurrentibus paullo minus quinque millibus^ ct frustra 
quaeres terminum , unde numerandi principium. Non addam 
piura, ne quid accrbius in senteutiam viri, optirae olim dc me 
meriti, excldat, idque agam potius, ut scriptoris opiuio decla- 
retur. hnant quodam modo manu exarati codices , quorum aliqui 
[^'cj-JuaiUvadui uno SIoiQidog aut I]Iv<jidog, regnatum esse a 
Moeride annis j^auUo minus quinqite millibus usque in Oiipnpia- 
de?n CLXXX. Hoc convenit Graeci sermonis consuetudini et 
illis, quae e. 26. scripserat: ol ()' leQtTg T(~)V Ar/vnTi(<)v tov 
XQ(')Vov AHO TT/g rjXiov jjaailiiug avA}.oyiL(')iteroi 31EXFI riy? 
AltS,(i'.viiQ()v diUjjuaeco^ elg Aaiav , (pua)v vnan/ctv tT(7)v iiuh- 
aTu no)g diauvQiior y.ai TQia/ili(ov. Adde enim in summam an- 
norum haec circiter quinque millia, quae a regibus homiuibus 
regnando absumpla , xvui illis millil>us, quae diis et semidiis tri- 
buuntur, et ratio paene coustabit. Est tamen, quod eam Codd. 
srripturam gravissime urget et plane infringit. Cur enim a regc 
Moeride anuos , quos in Aegvpti reguo homines tranKegcruut, 
orditur? qui 'vleua, primo ex hominibus rcge, duobus fere anuo- 
rum millibus fuit poslerior, sicuti c:ip. 45. 50. et 52. haud obscure 
signiiicat; quique ne totis quidem nongentis Herodoti actatem 
praeeessit, quemadmodimi ilie aitli. 13. Et quamqua:ii eius et 
Diodori rationes haud beue concinant, ficri non poterit, ut auno- 
rum circiter quinque millia a Mocride usque iu Oijmp. CLXXX. 
abicrint. Quarc, ne iongum faciam, sic habcto: locum mihi 



IN LIB. I. CAP. 41. 45. 75 

vulcri vitiosum, vixquc illi succurri posse, nisi si aut dclcas 
voccs U.T10 /iivQtudog , ([uibus sublatis ct oratio et anuorum numcri 
couvcnieut; aut, (juia violentius hoc, uno Mrivu a rege Mena 
usque^ <l\n priuius homiuum regum et cuius a, rep;no anni illi 
dcourruut, scribas. Wkssj. Larcheri (clironolog. Hcrod. p. 49. 
50.) de his et se(|ueutibus coniecturas tucere praestat. 

53. 85. '0 )'tug z/ujyvaog x(j)]/ic.riCa)v'] Ptolemacus Auletes 
est, quem Porphyrius iu Excerpt. Scaligcri Eusebianis p, 220. 
eodem novi Bacchi titulo ornat, egregie explicito ab III. Ezcch. 
Spanhem. Dissert. Vil. de Usu et Praest. Num. p. 430. Patris 
stultitiam acmulata est Clcopatra, dg 7T)Jji}-og ti-iovoa^ otoXijV 
U()uv^'Iaidng iXu/iiljuve xul NEA 1^12 i/()i]f.iuriae^ in puhlicuin 
sacra Isidis vesie oryiata prodiiat., Nova Isis aj)peUata^ Plu- 
tarch. T. l. p. 941. Wess. 

53. 88. AldioTiug rlaauQug'] Herodotus Aethiopum in Ae- 
gypto reges multis partibus plurcs habet \l. 100. AVess. 

53. 92. IZtrze nQog roTg ty.ujov y.ul Tgiuy.ovTuJ Nisi di- 
stincte annos cxxxv, quibus Persae Aegyptiis imperarunt, et ea 
temporum intervalla, quibus corum imperium detrectarunt Ac- 
gyptii , intellexeris , in his error erit. Cambyses Aegyptum bello 
aggressus est tertio Olymp. Lxni. anno, ut est c. 68.5 et sequenti 
iu ditionem suam redegit. Eandcm Alexander altero Olymp, cxii. 
anno occupavit, inf. XVII. 49. suntque adeo inter Cambysis et 
Alcxandri expeditiones Olympiades XLVUi cum duobus annis. 
Quare, si in sunuuam additi sint anni defectionum Aegyptiaca- 
rum, erunt cxciv. Wess. 

53. 95. Ti)v tig rovg ty/coQiovg &tovg uot/jeiavl Persae 
nulla olim simulacra, nuUa templa, nullas aras dedicabant, alios, 
quibus id sollemne, stultitiac non solum accusabaut, auctore He- 
rodoto I. 130. sed et eorum imagines sacrasque aedes incendio 
delebant, quod illis vitio vcrtit Isocrates Pauegyr. p. 106. Prae- 
ter ceteras vero superstitioui Aegyptiae acerbissimos Herodot. lil. 
29. Aelian. VI. V. H. 8. et Noster c. 40. et XVI. 52. fuissc te- 
stantur. Wess, 

53. 99. Z4vd'Qug /atv i/jdo/i)']y.ovTu\ Iterum in alia omuia 
it Herodot. II. 100. et 142. Conf. infra c. 69. Wess. 

54. 11. Dli^vuv] Conscntiunt pleritjue omnes vcterum in 
primo hoc ex hominibus rege , quamquam paruui iu nomiue cius 
concordes. Herodotus 3UiVu olim, nunc ex lac. Gronovii cura 
IMlvu et Mtivu II. 4. et 99. etsi MijVU in eo quoque legcrit 
Euscbius Chron. p, 14., vocat, a quo non longeabest Claromont. 
2., ncc Plutarchi T. M. p. 351. A. ttcqI Mctvtog tov iJuotXtiog. 
Ceteris I\l)'iv-)]g Menes aut MriVig , sicuti Aeiiau. Xi. H. A. cap. 
ult. De aetate hominis vera maior rixa cst; scd quac luiic loco 
parum convenit. Tu vide lac. Perizon. Origin. Acgypt. c. 5. et 
I». Newtoni Chronol. p. 258. Wess. 



76 ANNOTATIONES 

54. 14. JJoXvTelij (jiov\ Non displiceret nolvTtliiav tlg 
[iiov , si pro iIaijyrj(Tuod-ui dauyaytaUui scriptiim foret. Rhod. 
Nihil muto. Solicmne hoc Nostro, ut V. 55. (3G. 73. etc. Athe- 
iiaco Athenicnses rerum optimarum primi auctores nuvTiov riov 
y.uXXiorm' eio)]yf]Tal ru) rtov uvD^qmticov fji'(o L. XV. 13. p. 691. 
Et Moscs in Homilia quadam, yuae lo. Chrysostomo perperam 
tribuitur T. U. p. 793. A. o uqmtoq ilorjyijrrjg Ttov ovf-icpiQov- 
TIOV T<T> (jicu Wf.ss. 

54. 16. Tvc'(pu/J)-ov] Non displicet rvi(p(f./9-(o ^ licet on 
terminationem rctinuerim. Regem A^ero hunc, ut et alios quos- 
dam, Herodotus omisit; qui contra nonnullos hahet, a Diodoro 
haud nominatos. Rhod. In regis liuius nomine nuigna est discor- 
dia. Plutarcho T. 11. p. 354. Ti/r(xTig^ Athenaeo X. 4. p. 418. 
F. Ni(')/Uj-jig, liic rrt(p((/d(~) aut TvHpu/d-og. quorinn quodnam 
verius sit, quis praestabit? De Bocchoride infra c. 91. Wess. 

54. 17. Tcov iniTi]dei(x)v i/.XnnovTCOv} Rectius i/.lmovTOJV 
legeretur. Steph. 

54. 25. T)jv y.uTUQUv uvuyQctilJUi] Eleganter Plutarchus 
T. II. p. 354. B. aTi]XiTivaui r)]v y.urcxQuv coliimnae inscri- 
psisse inprecdtionem : qua nota cum malos cives inurcrent, hinc 
Demosthen. Philip. III. p. 70. iy.oXuUov d^ ovTCO y.u) iTi/iicoQOvv- 
ro, ot;V «'' uYadoirTO dcoQodoy.ovrrug^ coan y.u) orrjXiTug nonTv. 
Quod disertissimi oratoris, ut multa, imitatur Libanius T. I. p. 
453. B. et T. II. p. 164. AVess. 

54.31. Kal TiTQuy.oGicov^ Si scholion in margine verum 
est, regibus singulis 20 tantum anni praecise tribuuntur. Rhod. 

54. 33. BovalQtciog~\ De regc Busiride incerta omnia. 
Straho XVII. p. 1 I 54. B, hoc nomine regem Aegypto imperasse 
negat; neque disscntit Diodor, c. 88. Et talia profecto sunt, quae 
de eo traduntur, ut certum in ordinem ne cogi quidem possint. 
Vide sup. c. 17. AVess, 

54. 35. Jiog noliv rvjV fiiycxh]v] Titulum haud iniuria 
addit; erat enim eadem in Thebaide propc Abydum DiospoUs 
parva Straboni XVII. p. 1169. A. memorata. De magna conf. 
c. 15. Wess. 

54. 37. ^TuSicov ly.uTov y.cu TioauQuy.ovru} Nobilissimae 
urhis amplitudinem non eodem onines modo describunt. Strabo 
longitudinem eius in stadia I.xxx extcndit XVII. p. 1170. quam 
Cato in Ethnicographi ^jtog nolig stadiorum facit tccc, ct Eu- 
stath. additis xx auget ad Dionysii Perieges. 248. quae profecto 
vero parum similia. Tu vide S. Bocharti IV. Phaleg. c. 27. 
Wess. 

55.43. riiQ) uvTTjV ivnoQtug] Erunt fortasse, quibus 
vniQ/^oh) rT]g ifinoQiug oh ea^ quae sequuntur, probabitur; qui 
me adstipulatore non utentur: neque enim mercaturae locus hic 
conunodus; quod peregrinis antc Homevi aetatem Aegypti aditus 



IN LIB. I. CAP. 45. 4C. 77 

cssct intcrclusus. Fama opulentiac longc longequc didita pootac 
ea scriliendi occasioncni praebuere. '^Ynfo/joXrjV tvnooiag habent 
cxcerpta Valesii p. 3C2. Wess). 

55. 47. OiJ' oaa'&i'iiiug] Iliad, IX. 381. in responsione 
Achillis ad legatos Aganicmnonis. Sed exemplaria, quotquot 
viderc nobis licuit, ut Eustathii quoque Parecbolae, av' txuGTr^v 
habcnt ; ut nota marginis prorsum ociosa sit. Rhod. 

55. 53. Kad-ajTtQH TioKvnrlovl Pari modo Cretam a poeta 
iy.uTojiiTToXiv dictam grammatici censebant, non quod centum 
urbes , sed multas ambitu suo complecteretur, ov/ (orxa^ifvfog 
ixuTov 7io'tMC f/ovauv y aXX' uvtI tov noXXug^ Scholiastes in 
Odyss. T. 174. Adde Pompon. Melam I. 9. Wess. 

55. 55. ^E/.noQcVta3uC\ Plus soni et emphasis habet, quam 
i^itvui in margine. Rhod. 

55. 58. Ta d-futltu dtiavvad^ui] Hoc adfirmat vetus Itine- 
rarium, quod Antonini dicitur, quodque Hippono?i mansionem 
ad eam fluvii ripam habet p. 1 CC et Ala Aprianus quam Hippone 
locat Notit. Imp. Oricnt. p. 204. Quod autem paullo ante Q)i]i^)ug 
Tug y.uTU yiiftin-v Thehas Lihycas vocat, id factnm propterea, 
quod urbs utramque fluvii ripam et Arabicam et Libjcam occupa- 
ret, Strab. XVII. p. 1 170. Wess. 

55. C3. Ka\ y.oloaav/.Cov «rJp/wrrwv] Non movcor scri- 
ptura codicis Clar. 1. ut hinc quid demutem: habet sane ;co?.ocr- 
oiutov uvdQiuvTu XI. 72. sed et tl/.ova y.o).oaar/ijv II. 34. et 
signum colossicum xxxiv H. N. 8. Plinius. Wess. 

55. 72. ntniTTfog tmyaafitvov] Cum mollius hoc sonet, 
quam ntQiTTOTtQov , lociim suum tueatur. Et paulo post Xid-cov 
suo in loco maneat, pro Xt&ttag , quod Favorino Camerti no/.vTt- 
7.ttav quandam significat. Quam inepta igitur et ridicula hic forct 
tautologia? Rhod. HtQiTToTtQov tiQyaafttvov'} Diodoro hoc 
mollius visum ; nam et cap. seq. ntQiTTOTtQov tlQyaafitvov ^ ut 
hic, et III. 44. itQov ntQtTToTtnov Ttficofitvov habet: quamquam 
nec alterum plane spernit. Wess. 

55.75. ^i&tiug noXvTtlttav] Et hoc ut recipcrctur, tam- 
etsi ).i9^ov no).vTt').tiu defendi possit cap. C4. vetustis libris dedi: 
nam vulgo quod censent ).i&tiav et ).ii}tuv de pretiosis duntaxat 
dici posse lapillis, eum crrorem CI. Salmasius in Solin. p. 395. 
dudum rcdarguit. Strabo quidcm certe vulgares lapides marmo- 
rumque crustas ).id-iug noniine describit IX, p. CCS. A. XII. p. 
812. Xiil. p. 879. C. nec alio usu losephus VHI. A. lud. 2. 9. 
Solitos autem Aegyptios fuisse templa ).i&otg roTg no).vTt).tatv 
lapidihus sumptuosis exstruere, testis Lucianus est Imagin. prin- 
cip. ^^ Ess. yttdtlag no).VTt).ttuv Suidae hinc restituit Schweigh. 
ad Polyb. IV. 52. p. SC. 

55. 80. '£")' HtQatnolft'] Tam notum ac nobile hoc cst 
nomcn, ut nulla Glossatoris explicatione indigeat^ quae cx certo 



78 ANNOTATIONES 

indivlduo incertam nobis specicm faclt ; nisi iinam tantinn Persas 
urbem hahuisse existiniet. Rhod, Diodoro ui-bis haec scriptura 
tritissima, ut XVII. 70., ubi de rcgiae inmanilius divitiis, XIX. 
21. Straboni XV. p. 1058. fet Aeiiano I. H. A. 59. IliQaaiTio- 
X/c., quae diii"erentia et in Latinis , quorum Curtius et lustinus 
Persepolin ^ Plinius Persaepolhi probant. Cave vero Persepolis 
ct Susorum regias post Cambjsis aetatem demum exstructas opi- 
neris : nam priorem Cyro suam originem debere Aelianus eo 
loco , quem citavi ; posteriorem multo antiquiorem fuisse sc- 
quenti libro c. 22. a Nostro docetur, Quare xavaoy.evdoai erit 
instruxisse et viagis exornasse : sicuti t«c vavg y.aTaGy.ivui^eiv 
Xlil. 4.7. et dvvauig y.aTeoy.avao/iievi] XX. 61. et y.oXnog 
y.uTtoy.evaOfitvog noXeoi, sinus accubantibus uj-bibus egregie 
ornatus '\\\ Strabon. V. p. 379. C. Wess. 

55.81. ToGovTov de TTXr^d-og yj)i]jLidTMv] Vulgatumne an 
Clarom. 2- togovto eligas perinde erit. Utuntur utroque pro- 
iniscue, quemadmodum IV. 55. XII. 50. et towvtov ac tooov- 
Tov nlTj&og infra c. 52. Adde los. Barnes. in Euripid. Troad. 
972. Opes autem horum Thebanorum, tametsi ingentem earum 
copiam Persae abstulerint, non fuisse contemnendas in aetatem 
usque Ptolemaei Philometoris Pausan. I. 9. ostendit. Wess. 

56. 90. Etctu, noog TOig TaTTaQdy.ovTu} Strabo nfQ) TaT- 
TUQuy.ovTu uon linito numero in suam aetatem durasse refert 
XVII. p. 1171. Wess. 

5G. 99. 'i^v eoTi y.uVEyuTuTog'] Alius est, atque ille, cuius 
c. 37. meminerat: ille Milesius, Darii Hvstaspidae aequalis, hic 
domo Abderita, cuius scripta , sicuti et hoc de rebus Aegyptiis, 
recenset G. lo. Vossius I. H. G. 10. Wess. 

56. 2. Tug nuXluy.idag TaOdqOai] lovis impuros amores 
etsi haec respicere vidcantur, credo pueilas indicari, quae genere 
et forma praestantissimae Thebis Aegyptiis cius sacris operaban- 
tur, Ilalludeg Pallades quidem Graecis dictie, sed parum 
castae, floremque aetatls , donec naturali fluxu purgarentur, vo- 
lenfcibus prostituere adsuetae apud Strabon. XVII. p. 1171. Wess. 

56. 4. ''Oovi.iuvdvov~\ Legitimam hanc esse terminationem 
nominativus ''Oovf.iavdvag infra ostendit. Iterum ergo lusum 
Glossatoris agnoscas. Rhod. Straboni si fides, Memnonem Ae- 
gyptii Ismandsn vocabant XVII. p. 1167. D.; id quidem Diodoro 
haud constitisse colligas ex II. 22. ; absurdum tamen non erit, 
modo Memnonis res gestae probentur; quae utrum et quatenus 
possint, non inmerito quaerit lac. Perizonius Origin. Aegypt. c. 
17. Wess. 

56. S-^Ym]QeiGd-ai de uvtItcov y.wvfov Ur';()<a]Non video quid 
aptius reponi possit pro vm]ntiodui, quam vneQrjQeToO-ai. Steph. 
YneQriQetod-ai substituendum censet H. Stcphanus per duplica- 
tionem Atticam initialium thematis lifccrarum : quod Grammatico- 



IN LIB. I. CAP. 40. 47. 79 

rum calculo faclle' approbatxir: nisi quis amljigtutatis vitandae 
causa auctorem communi dialecto uti maluissc arbitrctur. (^uod 
autcm proximo vcrsu seqnitur, v.Qyaiov rQimov ^ cwx \n. u.Q/v.iu- 
ru.Tov mutctur,parum haltct rationis. RiioD. Y7Ti]f)Ha!Jai Lanhif.l lloc 
si mutandum est, tueri se nou potcrit FolybiiUI. G6. rug (^vru/iHg 
iic uaquXtg unijQHaOui voi.ilQiov ^ neque c. 109. nu.ouv yuQ 
uvrijg tiqoOvjhiu.v dg vfiug uni'jQiiaru.i. par enim utriusyue ratio. 
Sed ncuter Atticorum in lioc verbo consuetudinem secutus est , ut 
nec Strabo XVll. p. 11G5. C. f^Tjg oguv y.tiiitvug., vno /lovo- 
Xii)(i)v y.iovoiv vnijQ£iofitrug. nam vn£iQiOf.itvu.g , quod nunc 
legitur, ipsc suum non agnoscet. AVes.s. 

56. 12. 'Ev y.vuro) y.uruntnor/.iXiitrrp'] Non piacet milu 
xaru.ntnoiy.i).fitvrjV cum accuKativo, praesertim cum ipscmct alibi 
dativo iung.1t. ut p. 42. y.ul yQU(fuig dia(fijQoig jctnory.iXfiti")]. 
Steph. Ego vero mutare non sustineo. Tametsi enim probata 
ab II. Stephano structura sit vulgatior, altcra ex earum generc 
est, in quo sibi Gi-aeci multa indulgent. Habct Dio Clirysost, 
■9qovov f.ivQiu.g uXXug tyovru yXvffug, y.ul diui^totig /qvoov y.al 
fXt(puviog^ y.ul i]Xty.rQov y.ul tjjtrov yul nuvroddndjr /Q(<)fiuT(i)v 
ntnory.iXfitrov Orat. 1. p. 16. C. ; qui locus non plane quidem liuic 
similis cst, facit tamen ut citra codicum auctoritatem nihil mo- 
veam. Wess. 

56. 16. 'E'^ trog Xidov 3Ttfirovog rov ^vyrirov] Celeber- 
rimam Rlemnonis statuam designari opinatus lo. Marsham. Canon. 
Chronol. p. 427. in rov ^vy.virov vocabulo adhacrescit, quod se 
capere ncgat, neque scire an patris sit nomen. Ego vero Memno- 
nis hanc esse non putavero: nam Diodorus Osymanduae claris- 
sime tribuit, et quae de ]\Iemnonis illa statua a Strabone XVII. 
p. 1170. C. et Pausania I. 42. narrantur, ea longe ab hac sta- 
tuae descriptione abcunt. Aliud Adsum Rhodomanuo, in cuius 
sententiam, tametsi suo eam calculo lirmaverit diligcntissimus 
Fr. iunius Catalog. Arclutect. p. 120., quo minus concedam, in- 
pcdit orationis structura, quae, si Memnon statuarius innueretur, 
in Graecis requircret ^'jpyoj/ _7l:fc'u3'oi'o^, ct dubia Alenmonis eius 
memoria. Memnon enim, qucm Cyro rcgi H^ginus Fab. ccxxill. 
domum Ecbatanis condidisse refcrt, et multo rccentior est, et 
fort;ujse ex eo Memnone natus, cuius Susis rcgia fuit celcl)crrima 
infr. IL 22. Quare cum ncc Memnonis mirificae iili statuae , ne- 
que Memnoni statuario suus hic sit locus, accesscro Cl. Salmasio 
in Solin. p. 337. haec A-itii coarguenti corrigentiquc tS, trog 
tovg nurrug Xidov rtfivofitvovg rov ^vririrov., ex uno oumes 
lapide Syenite caesas; quam eius cmendationem iuvant illi libri, 
in quibus ^vvirov ct ^vfiijvirov , et Plinii lapis Si/eniles., ob 
ignei coloris guttas , quibus erat distinctus, a Graecis Fyropoe- 
cilos vocatus XXXVi. N. H. 8. Wes«. 

57. 27. liuoiXtvg fjuoiXt(or] Frequens olim rcgum gcn- 



80 ANNOTATIONES 

tiumquc domltorlbus tltulus, quem Sesostris auxit /SamXtvg 
/Saailtwv y.al decrnoTiig deanoTwv infr. c. 55. vocatus. Aegy- 
ptiorum fastum aemulati sunt Pcrsae atque alii orientis plagae 
principes, de quihus Ezech. Spanhem. Diss. Vill. de Praest. 
Numis. p. 364. AVk.ss. 

57. 31. TQtlg ftanilHu.g enl Tr^g y.e(fa)^i]g] Nollem tres 
reginas capiti huius sfatuae Rhodom. inposuisset. Recte Sal- 
masius in Solin. p. 337. BaniXeiu, inquit, ajmd Diodorurn est 
GZi[.ifxa ftaGihy.ov .) Lib. 1. ^'E/ovaav TQeTg /juaiXeiag em t^? 
xerfaXtjg etc. Inepte vir doctissimus vertit^ in capite tres regi- 
nae: ad verbum esset, tria regna; ««/« et regnum recentiores 
Latini pro corona regis usurparunt. Et hoc sensu saepe occur- 
rit apud Anastasium de Vitis Poyitificum. A quo nihil dissen- 
tiens Aiiip. Gish. Cuperus, ut eius ex literis ad lo. Clericum, quarum 
mihi copiam fecit vir Cl. lo. lac. Wetstenius, intellexi, tirmat ra- 
riorcm vocis usum veteri lapide, praeter alia inscripto item orna- 

MF.ATA 1\ BASILIO LMO ET MAKGAKITA N. VI. Quibus egO CX 

Plutarcho T. II. p. 358. adiungo, Horum perhiberi matri Isidi 
manus iniecisse, y.al ujToanaaai Ttjg xerpa/Sjg ro /iaaiXeiGV, et 
capifi eius coronam detraxisse., et ex Porplijrio (juaiXeiov , y.e- 
QUTa TQuyeiu e/rjv , in Euseb. III. P. Evang. 12. Wess. Wesse- 
lingio assentitur Reiskius de coronis disputansHistor. Acad. Paris. 
vol. XI. p. 18.; f^aaiXiay.ovg scribi voluit, cui parum persuasura 
erat Wesselingii annotatio, Elsnerus Schediasm. crit. p. 130. 
— 133. 

57.32. Ka) 9-vyuTi]Q y.u) yvv7j yu) /iijti^q /3uai).e'rog'] Expli- 
cathaec Ampl. G. Cupcrus iisdem inliterisex eomorc, quo qui plura 
olim regna sibi subiecerant, plura diadcmata sumebant, ut Arta- 
banus Parthorum rex in Herodian. VI. 2. et Ptolemaeus apud 
loscph. XIII. A. I. 4. 7. Neque id profecto, tametsi non prorsus 
simile videtur, male. Eieganter de tvrannidc Dio Chrjsost. Orat. 
I. p. IG. C. nolXu jiiev ay.T^nTQU , nolXal de tiuqui y.ui dtudi]- 
ftuTu eni Tj]c y.erjrilT^g. et Orat. IV. p. 63. A. ; quae egregie illu- 
strant magnihcam Christi nostri in Apocaljpsi XIX. 12. expictam 
descriptionem. Wess. 

57. 36. ^Ev ToTg Buy.TQOig^ In his vitii aliquid latere suspi- 
cabatur Cl. lac. Perizon. Origin. Aegjpt. c. 17.Bactra enim longius 
remota ab Aegjpto esse, neque diu ea Aegjptiorum regibus videri 
subiecta: quod cum hic non adtirmetur, et Strabo inscriptiones 
regum Aegjpti memoret XVII. p. 1171. indices Aegjptiorum 
imperii in Bactrianam versus prolati, non subscribo viri eruditis- 
simi sententiae. Paullo post fVr^JaTeDff^af recepi ob c. 18. prin- 
cipium. Wess. 

57.42. TeT/og vno noTUfiov neQiQQVTOv] Fluviura, qui 
murum, sive castellum potius, circumflueliat, sine dubio esse 
Eulaeum, dc quo Plinius, Susiauen ab Ebjmaide disterminat 



IN LIB. I. CAP. 47.-49. 81 

amnis Eulaeus ^ circuit arcem Susorum VI. H. N. 27., arbitratur 
lo. ]\Iarsh:uu. Canon. Chronol. p. 429. Mihi non ea contidentia. 
Mulim vcro dc castello quam muro haec accipcrc, quod et rci 
series id postulat et A'ocis usus permittat. Vide ad Hieroclis 
Synecdemum p. C81. Wess. 

57. 50. ^ia TrjQ Tov XiOVTog — iarji.iaiviv~\ Leo Aegyptiis 
roboriset fortitudinis iigura erat. l-4Xy.7jg fitv xul ^(ufnjg avft/joXov 
avTotg o )Jiov ., inquit ClemcnsAIex. V. Stromat. p. 671., quibus 
non admodum dissimilia habet HorapoIIo I. Hicroglyph. 18. Non 
addo frequentes, quibus sacrae nobis literae perfunguntur, trans- 
lationes: fecit copiosissime S. Bochartus 111. Hiei'ozoic. G. etc. 
Wess. 

57.54. TaTg ipvxutg uravdQoi'] Manus atque illae partes, 
quibus viri censemur, solertiam et robur, et si abcssent, con- 
traria omnia occultiore gentis scriptura indicabant. Confer infrac. 
55. et Artemidorum I. 41. et 47. AVkss. 

57. 57. Bovd^vaiug Tov /juoiXt(.og] Atqui l>ovem Aegyptiis 
inmolare nefas ei*at. Ergone jjovd^valu hic soUemnius sacrihcium, 
uti buthusid in Suetonii Neron. c. 12. et (jovdvTUv Aristoph. 
Plut. 820? Vide tamen Herod. II. 41. Wess. 

58. 59. BiOfiov y.uTioy.iV(j!,ad^ui'\ Maneat. Nam quod addi- 
tur in margine, scholion est. Rhod. 

58. 65. 'Qidaiov tqotiov] Theatri erat instar, Athenis a 
Periclis aetate celcberrimum. De eo Scholiastes in Comici Vespas 
V. 1104. et Vitruvius V. Architect. 9. Wess. 

58. 70. Tqiuy.ovTu tov u(jid^fiov\ Tot in controversiis dari 
iudices solebant, deni ex civitatibus Heliopoli, Thebis et Memphi, 
sicuti infra c. 75. docet, ubi de summi iudicis ex pectore demissa 
veritatis imagine uberius. Wess. 

58. 79. r).v(fuig evTv/Hv elvui] Legitur pro evTv/eiv etiara 
evTV/uig^ quae corrupta iectio fortasse occulta retinet sincerae 
vestigia, et ex ea per dcpravationem est facta. Videtur autem 
post yXv(fuTg expectandum adiectivum nomen, quod cum eo iun- 
gatur. Steph. H.vifuTg evTv/eTv~\ H. Stephanus adiectivum pro 
hoc restituendum putat. Sit igitur evTvy.TOig, dum melius aut 
genuinum magis occurrat. Rhod. Malim, si evirvxof de re afFa- 
bre facta in usu fuerit , uti censet Is. Casaubon. in Athen. XIV, 
8. atiiue haud obscure significat Eustath. in Homer. p. 967. yXv- 
ffuTg evTvy.utg. Hcsychii certe quidem evTv/Jg^ evei)yeg, olim 
fuit evTvxeg. Hoc vero si tu nolis, per me licebit, ut Rhodo- 
manni sentcntiae subscribas. EvTv/.Tog xvvei] de egregie elabo- 
rata est in Iliad. T. 336.; apud Herodotum vero I. 1 19. evTvxTu 
de nnirjOufievog , ei/er eroifiu, cdrnes probe paratas habuit in 
promptu: quae Suidas spcctans evTvxTu.) inquit, nuQu^^HQod/iT^jJ 
(iVTt rov, ()(/.dtu, eToifiu., eiQyuafievu,, xaXiog xuTeaxevuafttva. 
posterius benc, illud male, ut nemo non videt. lam /Q(vf(uatv 
VoL. 1. 6 ' 



82 ANNOTATIONES 

{7ifiv9-iOfitrov cum re.geni alt, clegans et floridiiis picturae gcnus 
innuit, sicuti ct Pausan. Vil. 26. p. 593. Tfo ^iovvao) vno y.iv- 
vufSuQe^og to uyuXftu tnrtv fni]v9t(rtiievov. unde vestes palma- 
tae et floridiore colorum discriitune insignes uy.QO)Q inr^vdtnfitruL 
Philoni lud. de Jlcrc. Mcrct. p. 861- E. Adde lo. G. Graevium in 
Lucian. Histor. Scrib. c. 13. Wess. Suspicatur V. C. legendum 
yXv(faig evrry.oic (non tvriy.uiq., ut operae vitiose expresserunt,) 
si tvTvy.oc , de Casauboni sententia, de re aftabre facta dicatur, 
aut, ut Rliodonianno placuit, tvTvy.roLC. Sed, si vel maximc 
damus, liaec verba ita dici, tamen ea non videntur satls apta esse. 
Nam yKvqal hoc loco sunt sculjjturae , quibus simulacrum Regis, 
ita ut picturis, ornatum est. lam, ipsum si.uulacrum attabre 
factum tvTvy.ov dici posse, concedimus, ut apud Calllinachum 
signum Palladis evTvy.oc iQnn : sculpturam ipsam non credimus. 
Nobis allquando venit in mcntcm, legendum h'TV/ovaiv stvui, 
qiiod commodum habet sensum: eo venientidus licet videre. Ne- 
que ratio liaec abhorret a Diodori stilo. Nam simillter paulo post : 
r^v (^uvulSuoiv) dieXdovaiv vnuQ/Hv Inl rov f.tv^fiuTog y.vy.Xov 
/Qvaovv. Vides, quod hic est dtel&oratv vnan/etv, id supra 
esse evTV/ovaiv eivo.i. Sic etiam A Irglllus Aen. II. 71.3.: Est 
urhe egressis tumulus ctc. Atque haec conlectura, quo magls 
cogltamus, eo certlor UGbis vldetur, speramusque \ Iro Cel. non 
dlspliclturam : culus eam ludicio libentcr submlttimus. Censor 
ed. AVessel. Act. Erud. Lips. a. 1747. p. 8- 

58. 87. '^Fv/)]g iaTQcTov\ Quod de lusu et quiete Aristote- 
les VIII. Politlc. 5. rT]C yuQ dta t(ov n6v(ov Xvnrjg luTQeUt, tic, 
iOTi, medlclnam quandam esse ait tristltiae, quae nascltur ex 
laboribus , id de libris et bibliotheca merito adtirmaverls : com- 
mode ergo ipv/r^g la.TQeiov viedicina seu officina medici, nam 
medicatorium interpretls haud placet, in (pia a?iimus persanari 
possif. Verlus tamen lo. Chrysostonnis Homll. de non Evulgan- 
dls allor. Delict, T. III. p. 344. A. y.a.\ yuQ luTQelov ^avfiuoTov 
Ti-g ey.y.Ai-atag To dtduoyaXeiov eoTtv , uxTQetov ov/l ao)fiuTO)V., 
uV/.a ipv/(7jv, mirabilis e7iim quaedatn viedici officina Ecclesiae 
scliola est: officina non corporum, sed animoi-um, Et qui loan- 
nls eius nomcn mcntltur Homiliac auctor in Natal. loan. T. X. p. 
812. de S. Lucae Evangeilo: lyy.ovouTe yao rov evayyeliOTov 
ylovy.a, rov uroi'iuvTog ijfiTv a)]fiaQOV rb ipv/co^feleg ioTQelov. 
Wess. 

58. 90. Tovg y.uTO) m/.QtdQovc} inferos intelllgit, praesl- 
dis Osiridis, qui Graccorum Piuto supr. c. 25. assessores. Lysias 
Orat. XXXI. 3. rovg de y.uTco tu uvto)V ov y.oi-uCeoO ui , leQiZv 
de fiij yevoiie'v(ov rovg uv(o deovg uaefjeiaOui. ubi ot y.txTto et 
01 uro) Veoi dil infcrl ct superl. Hlnc et evu Tiov y.('/.TO) mortuum 
Epist. 7. L. lil. Alciphron et t^'^? y.aT(o noivag furias infernas 
Synesius Epist. XLIV. p. 181. A. Wess. 



IN LIB. I. CAP. 49. 50. 83 

58. 92. 'OfioaToi/nv] Hoc in o/noroi/ov^ exclusa 
tantum literula, mutandum vidctur, ut sit in eodem partete. 
Nam nuoazor/ov pro oi.ioari/ov si retinetur, in eodem ordine 
sijijniiicat. Rhod. 'Ouotoi/ov de tTj ftiftliod-rjy.rj'^ Firmant 
Rhodomanni coniecturam srripti libri. '^Of.ioTOi/ov oi/.iav prae- 
ter Isacum Orat. de Pliiloctemon. Hered. p. GO. dabit ipse 
Diodorus in Excerpt. Vales. p. 397. Wess. 

59. 97. Kadi£0(oiu-}'(i)v cVowj'] Dc ilHs c. 83. etc. Wess. 
59. 99. YTi(/.n/iiv y.vy.lov /()vaovv'\ Merito aureimi hunc 

circulum et ceteras Aegyptiorum inmanes opes stupet Olaus Bor- 
riohius Hermet. c. .3. p. G(i. Nollem tamen conclusione quadam 
addidisset: unde illud aurum Heroicis Ae^yptiorum temporil/us? 
dices, e.v aurariis officiuis, fjuas in Thehaide inventas tradit 
Diodorus vivo Osiride et Hennete, pro/fu.visse. Ceterum offi- 
cinas aurarias id temporis apjnoscit Diodorus ad fahricanda 
vasa et instrumenta., non fodinas^ non /ovadiQv/fiu.'. unde au- 
tem in offlcinas transiit., nisi e.v ers;asferiis Cliemicis? Sumit 
cnim sil)i et citra duhium statuit, qnod falsum est. Auri fodinas 
Thebaidis liquido memorat Diodor. I. 15.; quo loco cum officinas 
vertisset Rhodoman., errandi occasionem viro doctissimo praebuit. 
Habet practerea c. 33. f.itraXXa /Qvaov y.ai (\QyvQov auri ar~ 
^entique fodinas in insula Meroc, Aegyptiorum imperio olim 
subdita; et hoc ipso capite, aurum et argentum., quod singulis 
unnis e.v omni Aegypto e.v argenti et auri fodinis redihat., ex 
riov uQyvQeuov y.al /Qvacuov jiieruX).(ov. Quare, ut lenissime 
dicam, nimis calidc superioribus O. Borrichius adstruit, j4t de 
fodinis Aegyptiis id tempoi-is altum apud om7tes silentium. W^ESS. 
59. 4. K(f.l Tfr»)' tTiia^j/iiuaKov] Utrum imbrcs, an vcntus, 
an graviores acris mutationes essent futurae : has enim fTiiaijfia- 
oiug signifcationes in fastis diligenter notabant, non ex certis 
artis praeceptis, sed usu quodam et quod saepe oricntibus astris 
contingcre solerent, ut docet Gcmin. Isag, Astron. c. 14. qui 
propterea istas fyT<rr7;//«fT/V/i: c. 16. exsequiiur, et singulari libro 
Ptolemaeus, quem Gemino additum I). Petavius vulgavit, ante- 
que eos aiubo Meton, ut docemur X!I. 30. Alioqui eniar^iiuaifu 
TiuQu Tfrv duifiovinv sunt irati nimiinis praesentia argumenta XX. 
1()2., de quo vocis usu alias. Wess. 

59. 12. IdQ/uinruTovg (t.vO^Q(!)7i(ov']Cox\i. supr. c. 10. Wess. 
59. 14. Tr,v In^ (/.y.Qi(-liQ uarQoloyiuv] Strabo ct philoso- 
phiae et astronomiae accuratiorem notitiam sacerdotibus Thebanis 
non negat XVII, p. 1171. C. ; liaLitum autem purioris coeli loci- 
que in astrorum diligentiore observationc haud parum illis pi'o- 
fuissc testis est Proclus in Tiiriaeum Platon, p. 31. Wess. 

59. IS. 'l'(j.q yuQ r^fUQUQ ovy. uynvai etc.] Diligentissimus 
Camusatus adscripsit haec Ismael, BuIIialdi: Haec verha t(\q yuQ 
TifiiQUQ ovx uyovai mi/ii vaitle suspecta et removenda , ut ita 

0* 



84 ANNOTATIONES 

legatur: diartxay.rai. ov yaQ uynvdi. ad liinam eniin nullus 
unquam dies duxit: ^ioctin eniin mater diein non genuit. Quae 
efo viro doctissLmo excidisse nollcm. Ecquid enim in anno lunari 
frequentius quam uytiv ijittQaQ y.aru aelijvi^r., dics ad lunae 
motum exigci-e atque obscrvarc ? quod Athenicnsilnis suis lata lege 
Solonem edixisse Diogencs 1. 59. refert. Expiicat autcm Gcmi- 
nus Elcment. Astronom. c. 6. rb di xaru oiXrjvrjV uyeiv rug 
ij/.itQug ToiovTov iori' rb ay.oXovdcog roTg Tijg oiXriVtjc ffcori- 
oi-ioTg riig nQOOTjyoQiag rCov rif.iaQ(~iv yiveoOui , secundum lunam 
vero dies agere est lale., ut congruant cum lunae illuminationi- 
bus dieruin appellationes. Cuius moris contrarium apud Tlicba- 
nos valebat, quoram anmis solstitiali orbe circuniagcbatur et solis 
erat; quare Strabo XVil. p. 1171. B. ToiovTtov t)' hnl rb rug 
rif.uQag f.n] y.aru GcX}]vi]v uyeiv ., uXXu y.uru 'if/uov. Wess. 

59- 20. TtruQTov^ Addo f.itQoc., vel scribe TcTUQTijfioQiov, 
scilicet rijg ijfUQug. Hic quadrans in anno Aegyptiaco et luliano 
scrupulis nonnullis redundans, quot annorum intervallo in diem 
integrum excrescat, Astronomorum calculus demonstrat: unde 
ista tot dierum in Calcndario non reformato anticipatio: cui me- 
delam quandam Calendarii Gregoriani artihccs adhibucre. Rhod. 
Emendatione Riiodomanni opus non crit, si fitQog subintelli- 
gas, quomodo TtruQTov i]filQug TTQooTid cod^ui de liac intercala- 
tione HorapoIIo I. 5. Addebant autem in singulos annos quinque 
dics et quadrantem, sed tacita quadam intercalatione , ita ut ra- 
tionibus solis eum quadrantem inputarent ; neque enim quarto 
quoque anno olim intcrcalare solebaut; iit bene exGcmini Isagoge 
c. 6. D. Petavius III. Doct. Tcmp. c. 2. Atque hoc si in mcmo- 
riam sibi rcdegisset Cl. Cornel. Pauw, ab his Diodori castigandis 
ad Horapol. p. 278. manum puto abstinuisset. Wess. 

59. 22. 'EfijioXifiovg dl fiTjVug etc.] Utrumque valebat in 
plerisque Gracciae civitatibus; quarum anno quoniam dies aliqtiot, 
ne cursui solis responderet, dehciebant, opus fuit mensibus in- 
tercalaribus , utque menses alternis essent pleni et cavi, diebus, 
utsicdicam, e.vemj)tili6us, ii,uiQeoifWig ^ sicuti docct de Siculis 
Ciccro il. in Verr. c. 52., de ceteris Geminus Isag. c. 6- p. 23., 
et ex eo D. Petavius IV. Auctar. c. 10. et H. Dodwel. Dissert. I. 
Cycl. 14. Wess. 

59. 27. l:ldtu7iT(oTfog'j Sine errore. 'Eiig xul diuOefTfg rpv- 
XuTTovou rb atiiuTircoTov ., quac, ne erret, cavet, Plutarch. T. 
II. p. 1124. B. TQonog iyfierQijOecog ev/eQi,g xal udic'mrcorog, 
modus capiendae mensuraefacilis et certus Poljb. V. 98. Con- 
tra ufiufniu y.ul diuTiroiaig Plutarch. T. II. p. 1125. C. J3ov- 
Xevfiu diu7ienrcoy.bg quod vanum atque irritum cst Pausan. IV^. 
23. De re ipsa O. Borrichius Hermet. c. 8- Wess. 

Ihid.^Anoyovcov oyboog'^ Adscripserat Is. Vossius libri sui 
margini Diodoruiu a se ipso dissentire; auctorem cnim essc c. 



IN LIB. I. CAP. 50. 85 

54. Bnsirlilis postcriorum octavum itidem Busiridem fuisse cogno- 
ininatum: quod venim quidem est, nec ulla tamen liic pugna, 
modo ex Busiridis II. gente octavum hunc Uchorea statuas. 
Utrum aiitem is ciusdcm nominis patrcju liabuerit, in ea llhrorum 
discordia et veterum silentio , nam .-/c/toreMS SynccUi p. 9(>. alia 
cx famiiia est, haud temere dixerim. Id quidem certe constat, 
de Memphis origine Aegyptios in diversa abiisse : Herodotus Meni 
II. 99. vSchol. Statii IV. Theb. 737. Epapho^ sicuti et Euseb. 
Canon. p. 26. et Svncellus p. 152., quamquam pauUo ante Api, 
Phoronei filio, p. 149. trlbuerat, adscribunt. Wes.s. 

60. 31. Onnv o7<UY<fi'ocl Nilus scinditur infra Memphira 
XV passuum millibus, ut Plinius V. 9. sive tribus schoenis, 
quorum siiiguli stadiorum XL, slve millium passuum V, quemad- 
modum Strabo XVII. p. 1160. C. Ipsi fluvii scissurae ad«ubabat 
oppidum Ccrcasorum, de quo Herodot. II. 15. et 97- Wess. 

60. 36. Tr)j' di o/vQurrjTu] Videtur legendum TJyV t£ o/v- 
()OTi]Ta , aut y.arcfiy.iraat^ retinendo dL Steph. Tt.v re o/v- 
()(}T)]Tull Vera est H. Stepliani coniectura, quam, quod passim 
voculaeillae inter se commutentur ia scriptis codicibus, recipien- 
dam censui. Wess. 

60. 43. '!D()r^f Xt'f.ivi]v f.ieyuXt^v'] Meminit et Strabo lacuum 
circa Memphim XVII. p. 1161« B. PauUo post vulgatimi onov TO 
/cofia inprobo : neque enim aggerem aqua inundabat, aggestum 
ut fluviura agris prohiberet. Rectius, modo parum adiuvetur, 
^aticaniis 7rh]v j] , praeterquaju uhi agger. Novi njJjV 7/ Hero- 
doti II. III., sed huic loco id aliemim. Wf.ss. 

60. 49. Tu Tt /-luoiXeia TrotHadail Hinc et Strabmri Mem- 
phis To jSaaD.tinv tmv .Ar/vrrTicov Aegyptiorum regia XVII. p. 
1 160. C. et Plinio V. 9. quondam arx Aegypti reguin. Wess. 

60. 52. Tov ftuailHog^ Etsi Toi; Muy.iciovoq 'n\ margine 
Alcxandrum commode ab aliis o/inovvfiotg distinguit: tamen quod 
in contextu habetur, genuinum esse arbitror. Rhod. l4Xei.uvdQov 
Tov ^Jaxidorog^ Hoc Diodori caussa malo: nam et c. 55. fn' 
l47,e^uvdQov Tov Bluxedovog et IL 37.l.4lt^avd(}og o Maxa^iov 
et saepe alias. Wess. 

60. 56. 01 i-iiv ya(i (SaotXeioig etc. j Confer infra XVII. c. 
52. Wess. 

60. 59. IIq(oti]v 7; StvTtqav uQid-fteTad^ut] Principem ple- 
rique locum reginae urbium Romae, secundum Alexandriae da- 
bant. Dio Chrysostom. Orat. XXXII. p. 372. A. ?; yuQ noUg 
v/i(7)V , inquit in corona Alexandrinorum, t(~> neyeO-ei y.ul tm 
T07T(o nleiarov oaov diacfeQet, y.ui neQicpavwg (j.nodedety.rut Ssv- 
TtQU T(7)V vnb Tov i!]Xtov y urbs enim vestra, magniludine et loco 
inmensum quantum differt, et secundas obtinet partes inter 
mnes., quae sunt sub sole. Ncc deerant tanien , qui Alexan- 
driam Romae praeferrent, utNoster signilicatXVU. 52. Quumque 



86 ANNOTATIONES 

ea In controversia aut patriae aut scctae studio multi abriperentur, 
niirum nemini accidet Carthaginem et Antiocliiam in partem 
liuius gloriae vcnlsse. Agit de ea 111. Ezech. Spanhemius Not. ia 
lulian. Caesar. p. 73. Wess. 

61. 71. i-luiiovg oYy.ovg nQoauyoQevovoiv} Non male de 
sepulchro, quod domlm aeteunam et domum aeteknalem in- 
scrlpti lapides Thesaur. Gruter. p. l^CLXViii. 6. uccxc. 5. et Sa- 
lomon Eccles. XII. 5. oSiy iT^a, or/.ov aiiovog, appellant. Alio- 
qui aiioviov oi'y.)]ai}> et dldiov or/.i^aiv^ quod morte obita quidfjuid 
superesset tcmporis illic absumendum puturent, wferos vocant, 
ut Xenopljon Agcsil. c. ult. et inf. c. 93. Tantam autem curam 
sepulturae agebant, ut anima multo tenipore perduraret et cor- 
pori esset obnoxia, nec cito ad alios transiret, arbitrati animam 
tam diu durare, quamdiu durat et corpus : Servius in Aeneid. III. 
68. de Aegyptiis. Wrss. 

61. 77. OuoicoOtvra T«rpojl Pingebant olim et iingebant 
jluvios taurino vulfcu. 'EuoyQdij ovv tovq TTora/novg rarooxQu- 
vovg ait Schol. in Eurip. Orest. 1380. liinc ea fabula. Wehs. 

61. 79. i^fp' ov y.ul Ti.v '/cofjuv] Vide c. 19. adscripta. 
Wess. / /. s j 

61. 86. lyicHQtg] Hoc praestat, quod et Herodotus, Strabo, 
Mela, Plinius probant. Conf. Is. Casaub. in Strabon. 1. p. 87. 
et lac. Gronov. Herodot. 11. 4. Wess. 

61. 87. 7« [joQiiu TiQOJivluiuJi Sequitur Herodot. II. 101. 

W^ESS. 

61. 89. l^Tid dtxu a/oiv(i)v] Schoeiii uon eadcm in Aegypto 
mensura: Herodotus lx stad. circumscribit 11. 6.; quam eius am- 
plitudinem ab Thebaide Sjenen usque haberi ex Artemidoro 
Strabo XVil. p. 1156. docet, a Pelusio vero Memphin versus 
stadiorum xxx et liinc usque in Thebaidcm stad. cxx. Plinius 
Tero Schoenus^ inquit Xli. N. H. 14., patet Erutosthenis ra~ 
tione stadia xi.. Qua in discrepantia vulgo valuit, ut schoenus 
XXX stad. seu millia passuum quatuor, acquaret, sicuti ad Anton. 
Itiner. p. 152. ostensum est. Wess. 

61. 92. ^rudicor TQta/tXicov y.cd [-'^uxoaicov] Consentit 
Herodotus II. 149. Plinius vero V. H. N. 9- Inter Arsinoiten 
autem uc Memphiten lacus fuit circuitu CCL M. passuuyn: aut^ 
ut Mucianus trudit.^ CCCCL M. et altitudinis quinciua^inta pas- 
suum., manufactus; a rege, qui fecerat., Moeridis appeUatus. 
Ubi bene Mucianus pro Herodoti et Diodori rationibus; aequant 
enim cius ccccL M. passuum cucDCi.iaic stadiorum, et L passus 
totidem oQyvtug., sicuti posterius id ostendit lac. Perizon. ad Ae- 
lianiXII. V". II 22. ; Mela I. 9. in vefcustis edifcionibus xx M, in 
circuitu patere, in Vossii et Gronovii, quingenta millia ])roi\it'^ 
quae ultima bcne si habeant, modo stadia septcm cum semisse 
unis passuum millibus contribueris, non ionge ab Herodoto et 



IN LIB. I. CAP. 51.-53. 87 

Diodoro aberunt. Atquc ita intcr eos haud male convcnict : sed 
lacum adeo fuisse capacem et inferioris Aegypti latitudine non 
uunorcni, vero non esse simile bcnc advcrtit Isaac. Vossius in 
Melae 1. 9. Vid. Paul. Lucam Itin. Ae^rypt. L. V. p. 15. Wess. 

Gl. 97. ]\oir(0(fi'lii(f.y] lluic JSclioiion de hacreditaria sede 
litem nullam movet. Hic admonitus csto lector, rae, quia mul- 
titudine glossematum in margine singulatim cxaminandorum cora- 
mentarius cxcrcscerc videtiir, marginalia, quae auctoris non esse 
iudicavero, silentio praetcritHrum. Contrarium de his, quae in 
contextu asterisco et semilunula, parentheseos signis, notata sunt, 
intellcctum volo. Quae euim alienu vel mendosa deprehendcro, 
in hacc animadvertam. Rhoo. 

(il. 9. 'J\)i/iA;:Joor dt r(j nlty.Tog] Id est, ecv pedes httam^ 
bcne Rliodom. , cuius n^ersionis auctorem habet Suidam, et eo lo- 
c!ipIetio;es l'oivb. V. 25- «'JC Heronem in Analect, Bencdietin. p. 
.'i I L l^atini saepc iufforo :j?JthQov aequant, iurenc disquirit lac. 
Perizon. in Aclian. iil. V. H. 1. AVes.s. 

02. '21. —rc.diaiag to wlJog] Utramque Herodot. 11. 149. 
aqua cmincre ait jcevrrf/.orra oftyviug^ parique spatio infra eani 
esse dcpressas : qui centum passus conficiunt demum stadium UC 
pedum. Rene crgo, ita si acceperis, (iraSiaiai r() v\l'(iQ. Wes.s. 

G2. 21. T).v tTi^ (}.yad(7) f.ivi\f.iriv] Vide cap. 2. Wess. 

C2. 2G. Roog /nvQa etc. ] Erat in more Aegypti regibus 
ad corporis ornatum uxoribus urbium regionumquc reditus dcscvi- 
bcre: Hcrodot. IL 98. de urbe Anthylla, e?g v7iodi]{.iara t^aiQt- 
rog didorai rov ahi /jC.oiXevovrog Ah/vnrov rfi yvvaiy.}, dafnry 
inquit, j^eculuiris in calcertmenla u.vori eius., qui Aegypto im~ 
perut. Iflcm Persis dcinceps placuisse ex Platon. Alcibiad. L 
p. 123. et Cicerone lU. in Verr. 33. docuit Bar. Brisson. L 
ilegn. Pcrsar, 108. Atque eo sine dubitatione refcrri oportuerat 
Philostrati IL Vit. Apollon. 31. y.(')f.iag^ ag tntdcoy.f. rf, (\deX(ff] 
o (iaaiXevg eig Lojvijr. nam plane ita Xenophon 1. Exp. Cyri p. 
200. ai de x(ofiai riaQvadridog ijrrav, elg L,(orr^v ()ed'ofi(vai' 
quae quia Muretus ct lungerniannus recte ita relinxcrint, nemini 
obscurum est. AVess. 

G2. 27. (J)eQova7]g unyvQiov r^clavrov] Distinctius Hcro- 
dot. 11. 1 19. Salc vero conditi 'pisccs seriore aetate magna copia 
cx Aegypto iu Graeciam atque Italiam asportabantur, ru Nethoa 
raQi/ii Luciano in Navigio. We.ss. 

62. 33. ^eoooiair^ Vitio.sam esse lianc scripturam nt iudi- 
cem cum H. Stephano, Herodoti auctoritas 1. ILmc movet. Si quis 
tamcn ex lustino Martyre to ^ea/r/y/oaiv cum Lr. Sylburgio, viro 
pracclare de litcris eruditis mnrito, praeferat, asseusum meum 
non ditticultor liabebit. Rhod. Faveret viris doctissimis Cod. 
• Vatican. , sibi si constaret. Sesonchosi, n Iiistino Mart. Paraenes. 
ad (iraec. p, 10. E. ex cap. 91. huius libri producto, auxilio 



88 ANNOTATIONES 

venit Dlcaearchus in Scliol. Apollon, Rhod. IV. 272. quoil ego 
tamcn nomen Diodoro invitis Codd. obtrudere non sustineo. lo. 
Tzetzes ^eaoiooiv Sesoosin sua aetate hoc loco invenit, ut ipse 
indicat Chiliad. I[. 84. Estquc in regibus Aegypti haud insolens, 
ut diojvr/iioi y.ui tqioivvuoi, duplici triplicique nomine insignes 
reperiantur, teste Syncello p. 63. A. , praecipueque in hoc Seso- 
strty qui et Ramesses et Sethosts vocatus fuit, Sc.aligero ad 
Euseb. num. Dxxxiv. docente. Wess. 

62. 35. Ta^etg ejriTcXtauoi^ai xal nQa^ftg^l Omnino Ta^etg 
exterminandum cum yal suo post eniTeXeoaaiyut. Quid enim Tui,eig i 
Sedparonomasia seu rhythmus puerilis Glossatori tantopere arrisit. 
Rhod. ^EniTeklauai^u.t 7iQa.'ietg ~\ Recte Rhodomannus ; similcm 
inaculam eluimus cap. 4. Wess. 

62. 38. 01 diu Tr,g (odijg eyy.coiiituLovTeg'] Haud scio an 
ad otdov cant07'em ea pertineant, cui praeter Deorum hymnos 
regum etiam acta, ut recitarentur, curae erant apud Clement. 
Alex. VI. Stromat. p. 757. Alioqui referri oportet ad cantilenas, 
quibus veteri aevo rcrum egrcgie gestarum memoriam pcrpetuare 
solebant, erudite explicitas a lac. Perizon. Animad. H. c. 6. 
Wess. 

62. 51. Kul 'novoig^ Kuy.onudeiutg in contextum recipi 
malim. Rkod. Kul yuy.onadeiutg] Non intercedo. Sunt Diodoro 
xuyonud^eiui aerumnae gravesque labores , quibus rustici et viri 
militares exercentur cpp. 36. II. 1. et 25. 111. 64. etc. Wess. 

62. 53. '^YnTiO'Suv udAtjTui] Usu peviti. Solent Craeci 
omnes eos, qui muUo usu conSirmati in rebus gerendis cxccllunt, 
u.dh]Tug \ocixxQ. '"Eqytov noXe/iitytZr udlrjTui XII. 75. u&XrjTul 
Tcov y.uTu nctleftov iQycov XVIII. 9. ud^XiiTul noXeiKov Philon. 
lud. 1, Vit. Mos. p. 642. D. sunt rei militaris peritissimi. Ad 
quem modum ud-lriTui TT^g uXrjd-tvr^g le^ecog Dionys. Halicar. T. 
II. 173.; (y.O-}.i]T>)g Tcov y.uTu aocpluv nQay/iuTCOv Philostr. He- 
roic. II. 11. p. 685. ud^li]Tul Tcov xuXcov ^'^ywv Demostheni ia 
Aristogit, I. p. 495, Adde Is, Casaub, in Polyb. I, 6, Wess. 

63. 58. l-7Qui3ictv'\ V. lablonski Opusc. II. p. 100. 

63. 60, 7o yerog unav to T(~)V I3uQj3ca.qcov] Nimium hoc 
est. Puto scriptum fuisse tcov ^.AQc'/.rkov ^ quorum gentem domuit, 
non omne barlwiricum genus, Simili vitio XV. 20. /^aaiXevg 
ftuQ(SuQcov , qui sine controA'ersia Arabum rex dicendus erat. 
We.ss. Qui lj'uQf-}cxQ(ov defendat, utatur iUis c, 20. p. 23. 53. 
de Osiride ytvy.ovQyov tov pluotXeu tcov ^uQjic/iQcov unoy.Teivut. 

63, 61. l-ldovXcoTOv T()v nQOTOv /q6vov'\ Nini, Assyrio- 
rum regis , aetate , necdum domiti fuere II. 1 . ; neque postea aut 
Assyriorum , aut Persarum , aut Macedonum , tametsi omnes illi 
Arabum libertati acerbi fuerint, iugum subiere li. 48, XIX, 97. 
De Arabia tanien a Sesostri in ditionem redacta et Strabo XVI. 
p. 1114. A, Wess. 



IN LIB. I. CAP. 53. 51. 89 

63. 72. K(n tTiQ fyxoifir^mMg ctc.] Tritlssunum lioc de 
somniis, quae aut medicinae caussu, aut ut dc futuris cdocereu- 
tur, in templis captabantur. "Ey/.otfW.nd-ai VTxtQ t(xvT(~)V y.ui vtcIq 
r(oi' a).).o)v saepe Strabo XIV.p.tJGl . A. XVI.p. 1104.B. XVH. 
p. 1152. C. unde /nuvTitov ty/.ouuoiuv(ov ^ quod illi jure rcstituit 
is. Casaub. XI. p. 775. Rarius est hoc Aristidis T. I. p. 71. 

Tlir/TT] Tivl T(7)V t(p* r,f.l(7)V iy/.(Ki)-!:vdoVTl TCQOHniTv \tyiT(a TOV 

i)i(iv. Vid. Plutarch. T. II. p. 109. C. ct supr. c. 25. Wess. 

63. 74. /lioTi 71('.T)]q d6':;(u'] Inpeditior pauUo haec stru- 
ctura videtur, similis tamcn Poljbianae II. 68. di/iTi t6 fitv /mi- 
(jdxiov rjyijiiovog iQyov uyu&ov non\ouL ovvd-iuou.i.uvov t6v xui^ 
Qov. Conf. infra c. 65. Wess. 

63. 78. Tovg ovvriXr/.KoTuc uihQoiaut] Non damno frvvtj^ 
7.ty.i(oTug , quantumvis rarius obvios inque copiosissimis linguae 
Thesauris praeteritos ; praeter enim Philoxeni Gloss. J^vvri).ty.i(o~ 
rt^g aequalis, Alciphron I. Epist. 12. ivuy/og dt IIuf.uf.iXov 
fUTU Tcov ovvr])uy.i(OTiov fuodovfiivov To Gy.u(fiidiov. Wess. 

63. 80. Eig ri]V rcov oXcov tnid-toiv'] Usus est voce propria 
in summa re et imperio , quod t/)j' twi' oX(ov dvvuoTiiuv paullo 
ante dixit. Quare et yivdvvog ntol roJv okcov est periculum de 
summa re Appiano Mithrid. p. 326. et illud adire y.ivdvvivnv 
THQi ri7jv okcov inf, XIII. 7. et dtuy.Qi&tjvut mQi rcov oXcov 
eiusdem libri cap. 10. pro quo deinceps c. 111. y.Qiviod-ui ntQl 
rcov oXiov. Polybius paullo plenius ntQi rcov oXcov nQuyfiurcov 
I. 12. ubi Is. Casaubon. Wess. 

63. 91. JJtxvTug di ratg ofitXiutg etc.] Latius patet nec 
sola alloquia, sed et usum intimamque faniiliaritatcm conplectitur : 
qua cum Philippus, Alexandri pater, Graecorum multos a recto 
tramite transversos ageret, ruig novi]Q(t.Tg ofitXiutg dttcfd-tiQi ra 
7\d-rj rcov uvd-Qioncov , Noster ait, verbis, ad nobile Menandri 
dictum conformatis, XVI. 56. Plura Casaubon. in Theophrasti 
Charact. 3. p. 112. Wess. 

61. 96. "£§ y.u\ TQtuy.ovTU {ttQr, dtiX(ov'\ Thebais et Delta, 
singulae in denas, quaeque inter utramque erant posita, in xvi 
praefecturas erant descripta: atque hacc antiquissima Aegj^pti di- 
visio, Straboni XVII. p. 1135. D. nou praeterita. Scrior aetas, 
ut fit, multa mutavit, pluribus Nomis, a Plinio V. 9. et Ptole- 
maeo IV. Geograph. 5. reccnsitis, ex rcgum arbitrio constitutis. 
Nomus ipse praefecturam indicat, seu urbem primae dignit ttis et 
vicina illi oppida cum adiacente agro ac pagis, EuseI)io in Esai. 
XIX. 3. et Epiphan. Haeres. XXilV^ 1., tcstibus: qui vero illi 
praeerat vofuxQ/rig , etinm sub Ilomanis , apud Strabon. ex cer- 
tissima Paul. Leopardi ct Is. Casaub. cmendntione XVII. p. 1 149., 
erat et dicebatur. Conf. infrac. 73. Nescio autcm an accessurus 
sis Artapano, Mosi dcscriptionem hanc in xxxvi nomos tri- 



I 



00 ANNOTATIONES 

buenti in Eusebii IX. P. E. 27.; mihi quidcm certe commentum 
liaud placet. Wkss. 

lljid. t4 y.alovaiv y^iyvriTioi vofiovgl Quam Jilc vocem Ae- 
gyptiacam, p. 40. tradit esse Graecam. Eustathius Lihycum voca- 
buium esse scrihit. Plinius Lih. V. 9. summa pais contermina 
Aethiopiae Thehais vocatur. Dividiliir in praefecturas oppido- 
rttm^ quas nomos vocant., duodecim. Ego Graecam csse vocem 
vix mihi persuascro. Steph. 

61. 3. Zcvytj d^ noXei-UGTrjQia ctc.] Ex currihus pugnare 
vetustissimi moris fuit; quo pugnae genere Homerici Heroes et 
Afrorum plurcs usi sunt , Polluce i. 141. indice: Aegyptiiquoi[ue 
Exotl. XiV'. 7.26. Currus erant nudi, aQiiaTa if'iW, Arriano 
Tact. p. 10., nam tu dQtTiuvrji^OQa sive falcati ileinccps re- 
perti, instructi viris «luohus, uno propugnatore, altero uuriga, 
'"E/ovTog Tov uQfiuTog rjVio/or y.al TtuQafJaTrjV infjuit infra V'. 
2ii. Vid. io. Scheifer. 11. R. Veliic. 15. et Kostri V. 21. Wr,s,s. 

C4. 6. To7g TioXeftiotg^ Pro noXt/iuotg repono 7i:o'At\uoig. 
Steph. Mcndum, pro nolHiotg., ut et 11, St. notat. llliOD. Nou 
siihscriho virorum praestantium iudicio. Saepe enim t« Tio/.t/uiu 
rem militarem exprimunt. Tluicjd. I. 18. cV nuQcO/.cvaaavTO TU 
noTit/na.) res beUicas jrraeclare instru.verunt. et IV. 120. uyu- 
doTg yuQ eivui vfiiv nQoai]y.H t« noltfiiu., vos eniin in rebus hel- 
licis strenuos esse decet. Ad quciu priorem locum H. Steph. 
multo aliter atque hic instituit, diiigeutissimeque cavit, ne qui 
temere isti vocahulo dicam inpingeret. Quare non omni culpa 
inmunis est doctissiuuis ilutchinson, quod Xenophonti I. Expcd. 
Cyr. p. 203. ohtruserit tu noXeiiiy.a Xeyofttvog ev roTg uQiaTOig 
Ueoauiv pro Codd. veterum t« 7ioXefiiu ; quoruui scripturam 
Aelian. IV. H. A. 1. et Philostrat. Heroic. 15. p. 724. satis su- 
pcrque tirmaut. Wess. 

04. 10. liuTey.Xi]QOv/ijae tI^v uQiaTip' rTjg /MQag'] Ilero- 
dot. II. 109. iinita expeditione et Asia suh impcrium et ditioneui 
rcdacta Sesostrini agros divisisse suis refert. Ego Dio<ioro ac- 
cesserim, cuius narratio amhitioni rcgis et prudentiae, ulilitum 
favorem ita colligentis, melius respondet. W^ESS. 

04. 13. \Eni nQCOTOvg Aidionac^ Non dissimilia de hoc 
rege Straho XVL p. 1114. A. et XVil. p. 1138. C. et Plinius 
Vi. K. H. 29. Wess. 

04. 17. Tifv tQvd^Quv d^uXuaaur'] Vide cap. 19. Wess. 

04. 20. Kul yuQ toj' rayyijvl Eum Alexander militum con- 
tumacia prohihitus, ut reliquani Indiam domaret, transire liaud 
potuit XYll 94. Wess. 

64. 30. AiyvnTicov Tivug y.uTuXtKfdivrug etc.] Et a victo 
quidem Sesostri, si fides Valer. Flacco V. 420. ut prima Seso- 
stris Intulerit rex hella (ietis: ut clade suorum Territus hos 
Thehas patriumque reduQut ad amnem; Thasidis hos inponal 



IN LIB. I. CAP. 54. - 5G. 91 

agris Colchosque vocari Imperet. Quani in Colchis acccptam 
cladem PHiiius XXXllL 3. liaud practcriit. Id vci-o paruiu recte, 
quod Colchonini gentem Diodor. paludi Maeotidi adtiuem fecit, 
longius ab ca remotam. Vide S. Bochart. IV. Phal. 31. We.ss. 

Cl. 32. 'Ori AiyvTircuy.ov iari] Herodotum il. 104. sequi- 
tur, cui tu iunj^e Apolion. Rliod. IV. 275. ct supr. c, 28. Wess. 
Adde qui hunc iocum rcspicit Agathiam I. II. p. 55. C. 

65. 44. Tor^ IfQorg XfY^f'^'^'^"^'\ ^^^- ^^^^^ ^. 81. Wess. 
Il/id. 'OjiXoig y.uTcarQtiiJUTo] llerodot. II. lOG. louoiGi roi- 
aiv eiiouTi humeris ineis., quam scripturam hac longe deterio- 
rem ccnsct Th. Galaeus; haud scio an iniuria: columellarum 
enim inscriptiones huius fuisse persimiles cap. 103. docet; a qui- 
l»us cum illa, quae in ionia erat, paullo fuerit diA^ersior, et w«o« 
huvieri robur ac vires egregie ex Arteraidori I. 42. sententia 
expingant, cur tandcm mutemus? Wess. 

65. 47. "'Exovaav uldoTov'] Eadem Africanus et Euseb. in 
Sjncelli Chronogr. p. 59. et 60. ex Alanethone, Mox y.vQiw- 
Ttoov malui, quod ru y.vQuoruru tojv f.iiQ(ov eae sint corporis 
p.artes, sine quibus homini vita constare nequit, Philon. lud. in 
1'lacc. p. 974. D. Plutarcho T. U. p. 159- et lamblicho Mjster. 
Sect. lll. 16. Wess. 

65. 53. '^Hliy.og uvrog irvyxuvevl Euseb. ex Manethone de 
Sesostri, ijg Xtyerui yeyovtvai nrjxwv d , nuXuiarojv y , 8uy.rv~ 
Ijov /^/ , (luem corporis proceritate cubitos Jf,palmos ju., di- 
gitos IJ^ aequasse ferunt., in Sjncelli Chronogr. p. 60. Aliter 
Herodot. 11. 106. Wess. 

65. 56. ^Ev titaiv tvvtu] Consentlunt African. et Euseb. 
apud Sjncell. p. 59. Wess. 

65. 60. Tcov nQo uvrov y.urti Qyua/iitvogl lustum hoc est: 
non reges tantum, sedomnes, qui unquam cum imperio fuerunt, 
Sesosti'is multis partibus antecclluit c. 58. Wess. 

65. 62. Jiui axvXoig iy.oafir^at] Antiquissimum morem spo- 
lia hostium in templis dedicandi diligcnter persequitur, Diodoro 
haud neglccto, Stanleius in Aeschjl. VII cont. Theb. 284. Facit 
et huc Davidis exemplum, qui prostrati a se Goliathi gladium et 
scuta exercitui Hadad Eseris erepta consecravit 1 Samuel. XXI, 
10. loseph, VII. Antiq. I. 5.3.; quod imitatus Herodes M. circuni 
templi Hierosoljmitani muros ay.vXu ^uQ^uQiy.u suspendit apud 
eundem ioseph. XV. A. I. H. 3. Wess. 

65. 67. Iluvroiug oKftltlug if.inXria-&T^vui] De manuhiis 
accipio, quas Poljbii IJ. 3. 22. III. 19- exemplo hac voce ex- 
primereadsuevit, uti Ki.49. XI. 21. XII. 50. Nec aliter PIu- 
tarch. in Euniene T. I, p. 588. E. jin} y.urunXi]aOtvrtg cocft- 
7vtiug y.ul XuffvQcov ot ahv uvriT) etc. ut perperam ea falce adhi- 
bita secare ac corrigere Mos. Solanus instituerit. Wess. 

65.69. Idnoorriaag uno rcjov noltfuy.Cjv^ Praepositio, ut 



02 ANNOTATIONES 

ociosa, removerl potest, ac forte deLet. Rhod, Potest profecto 
sine damno abcsse, ut c. 80.; nec delevi tamen in eo Codd. dis- 
sensu ob XI. 27. o dij/iiog tojv Iddrivalwv antonjocv avrbv uno 
Tijg OTQaTr^yiag. Wess. 

65. 75. HfQinoiovvTa'^ ifinoiovvTa Vat. et Clar. 2. prave. 
Vid. V. 73. et sup. c. 1. Wess. 

65. 76. Eig unavTu aocpaXnav etc] Induxi, quam intera- 
pestive ingesserant librarii, interprctationem glossamque. i^orfd- 
"ktia fUTa ()((OT(orrjg et securitatem etcommoda, quae in sequen- 
tibus exsequitur, conplectitur. Wess. 

66. 83. ^Ey. Tijg Baf^ivX^Tjvog] Melius BuftvXonnag. Hoc 
enim totani provinciam, Babyloni subiectara , una cum urbe de- 
notat: nisi y.a.T(j./Qr^oiv synecdochicam esse dixcris. Rhod. 

^Q. 86. KaTaXalioittvovg /coQiov y.((riTtQ()v^ In Heliopolite 
Nomo ad Bubasticum amnem. Strabo XVII. p. 1160. ffQovotov 
Iqvuvov.^ castellum munitum, et a Babjloniis, qui desciverant, 
conditum perhibet: qua in re Diodoro adsentitur; non itcm lose- 
phus, qui li. Ant. i. 15. 1. Cambysi urbis initia tribuit. Dixi 
plura ad Itiner. Anton. p. 169. Wess. 

66- 91. Ka\ Ti]v Tqoiuv] Accubabat monti Troico fluvio- 
que Nilo supra Memphim , Strabonis aetate pagus, sed conditus 
tamen a captivis, quos Menelaus excisa Troia abduxerat, XVII. 
p. 1162. Urbem Stephan. in Tqo/u agnoscit; lapides Troici 
montis Ptolem. IV. Geogr. 5. p. 121. Wess. Addi potest in 
seriora tempora durasse id nomen. Certe Patrum Apophthegmata, 
quae Cotelerius T. I. Monum. Graec. inseruit, memorant p. 366. 
TitTQuv tJ/c TQ(oi]g et p. 371. TqcoijVj ti]v uvco Ba/ivXcovog 
yMTiVttVTi l]Ief.((f ecog. Ideji in Add. 

66. 94. KuTulufieTv tivu Tonov'] Qui y.aTu.la.ftlod-ui le- 
gendum censet, eius censurae lubentcr accedam. Rhod. 

66. 99. IIuQCiljulovTcov elg AYyvnTov'] In omnibus nostris 
codicibus legitur 7r«p«?.«/?oj'rwi', quum perspicuum sit legi de- 
l)cre nuQa(-)uXovTcov ^ ut et rcposui. Exempla multa ex praece- 
dentibus aifcrre possem : sed uno contentus ero , quod est paulo 
ante, nuQujiuleiv efg AYyvnTOV. Ita enim illic scriptum habent 
omncs, non nuQulu^eiv. Steph. rLuQuljaX6vTcov'\ Sine con- 
troversia verum hoc, et Diodoro frequentatum, ut antea cap. 12. 
cxemplis est contirmatum. Id demiror, omnes Stephani Codd. 
in alteram eam scripturam coniurasse , nec ullam tamen in meis, 
quorura Clar. 2. et Reg. certe quidem Stephan. usus fuit, scriptu- 
rae discrepantiam uotari. De Semiramide, Aegyptum occupante. 
II. 14. Wess. 

66. 7. Tug noleig ravTag] Vulgo quod legebatur Tug nn- 
7.eig eig TuvTug, tueri se non poterit, nisi si tu.vtu scripseris. 
Quod ex Vaticano restitui, multis partibus melius videtur. Wess, 

66.9. "Onujg xuxa, rag TiXr^QMcraig] Vide supra c. 36.Wess. 



IN LIB. 1. CAT. 5G. 57. 93 

6G. 12. ^iw/Tvyag] dKoQv/ug Coisl., ut apud Herodot. II. 
108. et Phrynich. Eclog. p. 38. Wess. 

CG. {^''Jva rag ovyy.oiudug etc.] Aliam caussam, ne lon- 
glus a fluvio in metliterranca rciecti sitirent, adfert Herodot. II. 
108., sed liaec Diodori vero simiiior. We.ss. 

GG. 15. HuGiroig TQOJWig'] Tonoig absque duhitationc lego; 
ncc quid xnonotg sihi velit assequor. Rhod. Huai rolg Tonoig~\ 
Hahcbant quidem fossae nuvTolovg TQonovg, varia, ut sic dicam, 
divortia , apud Herodot. II. 108., eaque intelligenda forent, si 
vulgata scriptura hene haheret. Sed sequor Rhodom. Wess. 

07. 18. Tov yuQ nQorov /qovov'] Optimam etDiodoro saepc 
prohatam non erat profecto cur lectionem mutarcnt : sic enim et 
c. 51. udovJ.fOTov Toy nQOTOv /Qovov. et V. 69. TTOJ' nQorov 
/Qorov oiy. ovoTig tni/:it).iiug ntQ\ uvrovg. Utitur, ut alios nune 
praeteream, et Polyb. I. 66., ex certa lac. Gronov. emendatiune. 
Acgyptum vero, postquam intercidi coepta est tot fossis, equo- 
rum et curruum agitationi miaus fuisse hahilcm res ipsa et Ue- 
rodot. 11. 109. indicat. We.ss. 

67. 21. z/vGfffodtoTUT)] ytyovtv] Utrum SvGtcfoStvTuTTj^ 
quod ad scripturam propius accedit, an vero dvotqodtoTUTTi^ 
quod conciunius est, reponcndum sit, eruditus lector iudicet. 
RuoD. z/vGtffod(orur)]] Amplector lioc , quantumvis uy.QurtoTt- 
()0)', uviuQtoTtQov , u(f dortortQov ■) aliaque insolentiora a Gram- 
iiiaticis atque Athen. X. 6. e veterum scriptis excerpta supersint. 
Cur enim ad n(/.Quy.ty.ivdvvcVfitrUf uhi consueta sunt in promptu, 
decurr.-mus? Wess. 

G7. 25. ^Enl GTuSiovg /iXiovg y.ui Titvray.oaiovg] Duhitat 
de hac longitudine, et fossa Aegypti orientale hoc latus , non 
muro, fuisse munitum pertendit lo. Marsham. Can. Chronol. p. 395. 
JNeiitrum bene. De fossa niliil Diodorus, cuius rti/tZtiv murum 
aut vallum requirit: in spatio accuratissime consentit Herodot. 
II. 7. Wess. 

67. 30. l-4vt3^r/y.t t(o &t(Ti] Videtur deesse verhum, quod 
iungatur cum ()f, ut uvtdiy/.t iunctum est rw (.itv. Steph. Con- 
troverslam huic loco ab H. Steph. motam , si paullo post dvo ri 
/.t9 irovg OjjtliGy.ovg scTipscTis, facili opera toUes. De Deo, qui 
Thehis praccipuo honore fuerit cultus, alia rcs cst. lo. Marsham. 
Canon. ChroTioI. p. 374. Osirim esse arhitratur, idque plurihus 
aliis persuasit : ego vcro lovcm, ov fici,).tGTU tiikTioiv., f/uem Tlte- 
hfini iiipi-imis veneruntur ., teste Strabon. XVII. p. 1171. C, a 
quo Diodor. c. 15. nihil discordat. Wess. 

67.31. /Jvo bl lidivovg ojStXioy.ovg] Suhiungendum vi- 
detur xuTtoy.ivuatv , vel simile; nc suspensa maneat sententia. 
Rhod. 

Idid. ^Ey. Tov oy.lijQov Xid-ov] Inter lapidcs Aegyptios duri- 
tic cxcellebat Basaltes, terrei et nigrescentis coloris, oheliscis ct 



94 ANNOTATIONES 

statuis excidendis aptus , et Syenites , e quo reges quodam certa- 
niine ol)eiiscos, Soli sacratos, fecere aputl Pliniuni XXXVi. H. 
N. S. De utroque egregie Blas. Carjophilus de Marmor. Autiq. 
p. 106. et 110. Wess. 

67. 33. Kcu ru nXi^dog tmv 7i()oa6(i(ov'\ Firmantur haec 
mirifice a Tacit. II. Annal. 60. ; eius enim llamses sive Ramesses 
a Sesostride non est diversus , ut supra dictum. Wfss. 

67. 2^ . MovoUd ovg ir/.ovag] EademHerodot. 11. HO.Wf.ss. 

67. 37. IJi-yjov] nij/Hov 5Iut. Reg., quod Atticorum est 
apud Phrynich. Eclog. p. 40." Wess. 

67.40. "EoTiMv avTov ddiXcfog'] Armais, quem percgre 
altiens totius regni procuratorem reliquerat, Graecorum Danaus, 
si iides Manethoni in loseph. I. cont. Apion. 45. Facit enim is 
Troiano bello res Sesostris priores, sicuti cum Herodoto Diodo- 
rus : quos eiusdem opiuionis auctores liabuerunt viri literatissimi, 
tametsi de vera regis eius aetate parum concordes, qui superiori- 
l)us annis in hanc disputationem sunt ingressi, Nicol. Abramus 
VIII. Phari V. T. 10. lac. Perizon. Origin. Aegvpt. 10. et Camp. 
Vitringa ad Esai. XIX. p. 550. Nec desunt tamen alia omnia 
probantes, lo. Marsliam. Can. Chronol. p. 376. t»nil. lameson 
Spicil. Ant. Aegypt. 13., Sesostrim euudem ac Sisakum, Rheha- 
beami aequalem, arbiti'ati, et praeter ceteros Isaac. Ne^vtonus 
Chronol. p. 233.; quorum qiiidem certe scntentia si valeat, Ae- 
gyptiorum Graecorumque rationes conturbantur omnes, et ea coa- 
gmentantur, quae disiunctissima veteres prodidere. Sed ea latio- 
rem campum requirunt, nec huius sunt loci. Wess. 

67. 41. uvuTTavoa/LiiVMV libri quattuor optimi nihilo dete- 
rius caeteris, qui uvu7Tavoi.itvcov. Xenophon Cyropaed. VII. 5. 
47. vvv d^ ineidtj xul o (ptXonovcoTUTog noXf/iiog uvuntnuvTUi<, 
doy.H /iioi y.ul -i] e/n) ilnyj) uvanctvaecog Tivog uStovv Tvy/civeiv. 

67. 46- ''^g av otvcoiitvot] Etsi usus oh'co/ttvov et /leS^cov- 
xa. ita distinguat, ut is adpotus, hic vino mersus habeatur, queai- 
admodum in Laertii Diogen. VII. 1 1 8. et Piutarchi Symp. III. 1. 
p. 615., non desunt loca, quae vino egregie depositum requirunt, 
ut hic et XVII. 72. Aristot. Probl. XXVIiI. 4. Wess. 

67. 49- ziiiS.enioe diu t^? (f'/.oyog'\ Duobus e sex filiis su- 
per ignem porrectis et extensis, ut illis tanqnam ponte nteretur, 
Herodot. II. 107., quem rei ita gestae ordinrm Diodorus aut 
neglexissc, aut ab Aegyptiis sacerdotibus haud accepisse vi- 
detur. Wess. 

67.54. /loy.cT /leyc.lonoenJaTu.TOv etc.] Imo vero omnium 
superbissimum: unde et Plinio Sesostris taiii stipei^hiis^ ut pro- 
dutur (ninis (luihusciue sorte reges si/igulos e suhiectis iungere ad 
currum solitus, siccjue triu)iij)h(ire XXXill. N. H. .3. A. quo ta- 
men fastu se deinceps scmovit, vcrtentls sc rotac vicissitudine ."^ 
captivorum uno de versatili rcnim Ir.uuanarum orbc adnionit\is 



IN Llli. I. CAP. 57. 58. 95 

apud Tlieophvlact. VI. Hist. Maurit. 11. et lo. Tzctzcn ChilJad. 
111. 84. WK.SS. 

i)'^. C5. Kul ih' uQiT>,v tjiKfavtaraTovQ] Hoc vulgato prac- 
tuli. Nimium cst di^ anaar^c, yr^g^ quaui univeisam Sesostiis 
sub in;pcrium et ditioncm liaud redcgit. Wess. 

08. 09. '^YnenliifjriXtyui raTg nQuttai] Nihil intererit hoc- 
cine malueris an vnerjfiffihjytrui. Utrumque in eo genere, cuni 
de praestantia agitur, frequens. Solon aoffta y.a.) nuideiu iw.v- 
Tug rovg xud-^ eavrov vneQjje/ji]y.(.og est in Exccrpt. Vales. p. 
233., et Daedalus cfvaei (ie no/.v rovg ulXovg nuvrag vneQiSui- 
vcov IV. 78. De altcro XV. 88. Wess. 

08. 72. 7'f)/a nQog roig TQiuy.ovru etc.] African. et Euscb. 
Sesostri ex Mancthone annos XLViii tribuunt in Syncello p. 59. 
00., quibus ne plane adversus sit Diodorus, hos xxxill regni 
annos a reditu ex Asiatica expcditione, etsi huic opinioni nuUum 
hoc quidem loco sit fundamentum, lo. Marsham. Can. Clironol. 
p. 403. conputat. Wess. 

08. 82. '0 f.ih' (/.Q/ieoevg uvreTne'] Blandiri posset Cois. 
et Mutin. ttQevg, quod Herodot. 11. 110., sacerdoti Vulcani rw 
iQti rov '^H(f aiaiov haec adscribat, nisi huius loci alia esset ra- 
tio, meutio sacerdotum, quae deinccps lit, hune principe loco 
fuisse signiiicat. Alioqui insolens non est, ut leQtvg simpliciter 
dicatur, qui collcgio saccrdotum est praepositus, sicuti exem- 
plis Hrmavit Ezech. Spanhem. Diss. XII. de Usu et Pr. Numis. 
p. 423. Wess. 

08.85. Ov/^ ovrcog ■)]yavay.ri]aev'] Pro ov/ orrw? repono 
ov/oncog , ut sit ov/ oncog Y/a.r^jiy.ri-atv , non solum non indi- 
gnatus est, sed etiara conti'a etc. vcl, tantum abest, ut indigna- 
tus sit, ut contra ctc. Sic alibi post ov/ oaov^ sive oi/ olov 
(nam duplex est lectio) siibiungit aXXi/. y.ui rovrarTtov p. 59. 
initio. At p. 23. in finc porit ov/ oncog subiungit (xXV avdt. 
Caeterum quod in hac eadem linea habetur (in uno tantiim codice 
inventum) yai ev(fQa.vd't\g^ per ineptam perissologiam vidctur 
fuisse additum, nec dubito quin primum pro glosKe:uate positum 
id fuerit, aut in marginc aut inter lineas, deinde in contextum 
irrepserit. !Sunt vero et alia hic eodcm ex codice sumpta, de qui- 
Lus idem plane suspieor. STErii. Qui mediocriter Graecae lin- 
guae intelligens est, oncog sci-iliendum esse, primo intuitu ani- 
madvertit. Assumcnta clinm quue scquuntur, y.ui evcfQuvyeic-, 
y.ui ivunoueirri ., quin prorsum rescindenda sint, quis dubitet? 
RiiOD. Oi/ oncog Y/uvuy.riiaev'] Praf?tcr Steph. et Rhodom. Sca- 
liger et Is. Vossius ad oram quisque libri sui hoc probarunt, qui- 
bus haud assentiri nefas hac quidem in re est. Convenit cgregie 
liocMusonii, Socrates, inquientis, oiyoncog rjyarctyrijaev., «/,P.« 
y.ul tvrv/(ar i]'iiov uirov in Stobaci Sermon. XiV, p. 170. ct 
Nostri de rcgibus Acgj-pti , ov/ oncog ijyuvix/.rcjvv uKkix, rovrav- 



96 ANNOTATIONES 

rlov TjyovvTO, infra c. 71. et de Dionysio ov/ omog rjlti^ae 
Tovg uXXu nuv tovvuvtiov etc. XIV. 111. et XI. 4C. Xlll. 22. 
Wess. 

68- 88. Kul h'uuofiiu'1] ftiioaag tov }'anv yQovov'^ Sine liis 
duobus verbis x«t {vuno/^ifhn] (quae in omnibus exemplaribus 
non sunt) faciiis esse videtur huius loci sententia. Nimiruni 
haec: Rex autcm tantum abest ut indignatus fuerit, ut contra il- 
lam loquendi libertatem amplexatus, daturum se operam dixerit, 
ne ulla in re inferior eo esset, si aeque longa illi vita contingeret. 
Sic autem interpretor nt si ov/ OTifog legeretur; de qua lectione 
vide proxime praecedentem annotationem, Steph. 

08. S9. Tug i)Xiy.io')Tidag nQu^eigl Conf. supr. c. 9. Wess. 

C9. 92. Ti]v tov nuTQog n()oai]yo()iav etc.] Herodoto 0£- 
Q(7)V Pheron , voce appellativa et regem sua origine significante, 
dicitur: neque enim aliud videtur ac nyia, Pharao sive Pharo, 
ut bene Camp. Vitringa in Esai. XIX. p. 5 19. Plinio Nuncoreus 
est XXXVI. N. H. 11. Wess. 

69. 97. ^ETvqhod-i-j yuQ y.ui h/.f.Tvog'] Quid repetitiuncula 
ista opus? cum de caecitate patris paullo ante dixerit. Ad sui ge- 
neris ergo, id est, putida glossemata, remittendum. Rhod. 

69. 98. Tb yuQ Qtv/aa etc.] Quod ex Coisl. et Mutin. ex- 
cerpsi plenius est ad Herodoti sententiam conpositum : suspectum 
tamen et propterea illis, quibus allubescct, relictum. Wess. 

69. 2. Ovdefitug eTvy/uva noXvcoQiug] Non temere noXvw- 
Qiug in contextum recepi; sic enlm cum alibi, tum p. 57. in fine, 
nuarjg fifi' Ti/tujg y.ui noXvMQiug u^iovvTui. Steph. Rccte Steph.; 
multo cnini hoc elegantia ac vi praestat, Plutarch, T.II. p. 792.E. 
de patria, ut ait, non quidem a senectute inmuni, nec sibi suf- 
iiclente , uXX' uel noXvo)()t'ug deofitv)] yui fJor/deiug, sed semper 
diligenti ctira et auxilio indiga. Suidam adde in noXvtoQTjaov, 
et iufra XI, 85. Quod sequitur tw deyuKO tTei, id Herodoto 
quodammodo contrarium, qui an?io xi. II. 111,; sed non conye- 
nit omni ex parte intcr cos, et potuit id discrimen nasci, quod 
fine anni X. rex oraculo sit monitus, proptereaque alii XI. alii X. 
anno id , quod evenit, tribuerint. Wess. 

69. 4. Nil^ead-ui xul nXvrea9-ui~\ Rcsecato ut synonymiam 
longe ineptissimam: eodemque honore affice, quod sequitur, y.ul 
Ti]v [.luvTeiav. Rhod. 

69, 9. zJtuTo avf.inTO}fia TOVTo] Phrynichus Eclog, p.40. 
temere vocem jiroscribit, Thucydidis et Demosthenis calculo pro- 
batam. ^v/iinTO)fia Hcsychio est'ovv(j:vTi]iiUy id quod accidit, 
casus, utcap. 57. diu avfinTCOfta Toiorde^ et c. 60. dnoTOiGVfi- 
nTcoftuTog tcov oiy.r^TOQCov. Id praetereundum non est, Herodoto 
auctore, vicum eum sive urbempotius, sic enim censet, 'ilp?'- 
i^^Qijv ijCoXov, Rubram glcbam , esse dictum, atque illi accedere 



IN LIB. I. CAP. 58.-60. 97 

Ethnlcograph. in 'Eqv9^qu jjojloq. Wess. Diotloro *«(>«. /?w?.o? 
et y.dinij sivc vicus, ipsiusne an libraril culpa in dubio est. 
IDKM -laHcrod. II. 111. 

CD. 14. 2v/i>ol T(7)v ^iadeia/iitvMv^l Longe hic a Diodoro 
abit Herodotus, qui Sesostris tllio successorem dat Proteum If. 
112. Longius Manetho apud Sjnccll. p. 60. Uiulc animum su- 
spicio sul)it, aut alios annales saccrdotcs Aegyptios, quos noster 
auctores habet, secutos essc, aut patriae studio, ut eius res multo 
antiquissinias facerent, multa dciaceps commentos. Mecum sentit 
vir egrcgius Camp. Vitringa in Esai. XIX. p. 542. Wess. 

69. 16. -i^/t«cr<fj Si'jj^|««ff/g hic scripsisset Diodorus, certe 
ad eum Amasin vcniens quem cum Herodoto successorera 
Apriae facit, sccuniium hoc nomine esse admonuisset: sed nec 
alii quoque silentio id praeteriissent. Quid tamen pro Z^f.taaig 
reponcudum sit, ne suspicari quidcm possum : nisi (orte^l4/itf.i(o(Jtg 
repoui debet, ut ct p. 41. \}ro^l4itaaiv aliam ex alio exemplari 
Iection«m in margine tibi apposui"://t/<ffWn'. Steph. Lege cum 
H. Stcph. 'I^/(WfT/f. Sed quid agit in quarto versu aA«^oj'<;^w^; 
quod quinta, ut aiunt, rota in curru, vel asinus in unguento. 
Rhod. Z4ituatg ytv6f.ttvo(; fiuaiXevg] Vera si essent, quae de re- 
gibus huius nominis commentatus est Gottf. Olearius in Philo- 
strati V. Vit. Apollon. 42., nulla opus foret correctione : sed mi- 
scet ille Amasin, Apriae successorem, quo de Philostr., et Amosin^ 
quo rege Israclitae creduntur ex Aegypto excessisse. Vel sic ta- 
men contra Codd. voluntatem nihil muto: nam et Amosin sive 
Ammosin primum dynastiae Xvni. regem lustin. Mart. Paraenes. 
p. 10. A. atque alii Amasin appellitant. Wess. 

69. 22. 'Enel de l4xTiauv}]g'] Regls huius et occupatae eius 
ductu et auspiciis Aegypti praeter Strabon. XVI. p. 1102., etsi et 
is obiter atquc aliud agens, nusquam alii, quantum quidem re- 
cordor, meminerunt. Wess. 

69. 26. l.4vt^Q(tmlv(og Ivey/.ag ti^v evTv/iuv] Utitur dlctlone, 
quac civilem animum et vicissitudinis rerum Iiumanarum memo- 
rcm conplectitur, saepeque adeo moderationem, qua omnia hu- 
mana placate et moderate ferimus, indicat; ita Gelon tijv evTU- 
/luv uvdo(OTiiv(og l'(fege XI. 26., contra Tantalus, rerum suc- 
cessu inflatior, Ttjv evTvyiuv ov cfeQiov uvdg(oniv(og IV. 76. 
saepe etiam clemcntiam, qua humaniter alios habemus, quod uv- 
d-Q(oni'r(og /gr^auadxti XI. 26. ct a.v'J oitinir^og i.ieTU/cinlCeai}ut 
Dioni Cassio LVl. p. 683. C. Piura Des. Heraldus 1. Animadv. 
in lus Att. ct Rom. c. 8. AVess. 

70. 36. 'fn'oxorpor(J«j'] Strabo Lib. XVL p. 1102. 'P/ro- 
y.o/.ovouv vocat; quod ad ctynioiogiam Graecam a y.o).ovfo ma- 
gis quadrat. Stephanus tamcn 7''n'0/{oj'ooro«J' scribit. Sic autcm 
a glv et y.eiQ(0 scu yoiQd et (iQog dcduccretur. Quod Gramma- 
ticis disceptanduiu tradimus. Graecam enim compositionem csso 

Vni. L 7 



98 ANNOTATIONES 

quis ambigat ? Rhod. 'PtvoxoXovQav'] In urbis liuiiis nomlnc va- 
riant scriptores, ut ad Itiner. Antonini p. 151. abunde est patc- 
factum. Quod restituinius, tritius et sermonis analogiac conve- 
nientius est. Seneca, haud scio quo auctorc, lU. dc Ir. 20. 
rex Persarufn totius populi itares recidit in Si/ria: inde Rhi- 
nocolura loci novien est. Diodoro, ut dictum ante, adseutitur 
Strabo. Wess, 

70. 37. Ov f.ia'/Quv rov rtaQtjyovTog alyiuXov^ Mallem a 
litore porrecto^ seu quod praeter urbem longissime porrigitur. 
Dicuntur enim regiones, insulae, \itovA nur))]/.tiv ., quae pertinent 
et extenduntur, ut diligenter monuit Celeb, C. A. Duker. in Thu- 
cyd. IV. 36.; Pausan. I. 41. 7iaQt\-/.H de ttuqu t]]v Niguiuv r~,aog 
ov /iifYuXrj,ante Nisaeam insula haud magna porrigitur. EtNoster 
infra II. 13. tovto ()* inl noD.ovg OTudiovg na.QY/.or. clarius- 
que sup, c. 31. taiviu nuQ* oXr^v o/adov t?jV .Ar/vnTov nuQi]- 
xti. Wess. 

70. 40. ^EvTog da tov Tei/ovg ctc.] His pugnarent, quae 
de torrente Aegypti in Esai. XXVII. et Amos, VI. Hieronymus 
meraorat, urbem hanc alluente, modo certaforent; quod quideni 
ego non putem, Torrens Aegypti ille D^ns» Sn3, alius est, et a 
Nilo haud diversus. Tamen quae hic de Rhinocolura, ea fere de 
Ostracine , huic vicina, loseph. IV, B. lud. 11. 14.; ut utraque 
pessimo fuerit situ. Wess. 

70. 47. ^Ey.QiffevTig etg /o')Quv] Proprium hoc illis cst, qui 
a civium commercio avulsi in ultimos ftnes seponuntur , ut Grae- 
ci , ab Alexandro iv Tatg ea/uriaTg T)^g ftaoiXeiag iico()itif.u'rot 
XVIII. 7., et Aegyptii, qui vitiligiue infecti i§eoQi(friauv iig T)]V 
^ED.uda , Eclog. Lib. XL. 1. Wess. 

70. 54. (DtQovTui y.ut^ uyt)Mg'\ Volare catervatim perhi- 
Lentur, quare Delus Ortygia dicta, nuQ^ o Tug ayeXug tiZv Qwwv 
TovTCov (ftQoiiiivug ix Tov ntXayovg iLaveiv eig t?)v i'/;(To>', quod 
greges coturnicuvi e mari in insulavi devolare ibique considere 
soleant., in Athcn. IX. 11. His autem Diodori diligentcr viri 
doctissuni, qui eas aviculas, quibus Israclitae in desertis Ara- 
biae vescebantur, coturnices fuisse censent, ut adsolent, S. Bo- 
chartus Hierozoic. P. II. I. 15. p. 100. lo. Marsham, Canon. 
Chronol. p. 147. atque alii; a quibus ego, ut alias dicam, dis- 
seutio. Wess. 

70. 59. DIerS)]v'\ Huius regls iit nientio a Diodoro non 
procul ab huius libri primi tine: ubi 3Iuoov genitivus habetur 
unico Q scriptus, in iis (exemplaribus quae hic accusativum 
IMuoQOV duplici Q scriptum habent. In eo autem in quo lilc 
IMuQOV legitur, ibi non itidem lUa.Qov ■, sed BuQiovog legimus. 
Locus cst hic, Tov di JaidaXov Xeyovoiv unofiiiii/jouo&ai T)]v 
rov kajivQt'v&ov nXoy.)]v^ totj diautvovTog fiiv fie/Qi tov vi»', 
eixodoftrjOtvTog de, wg fitv tiveg rfaalv, vnu Hltvd >]Tog , (og 6' 



IN LIB. I. CAP. CO. 61. 99 

ivtoi liyovGiv-, vno BuQtovog tov j^uGi^Jcog^ ttoAXo"^ Itkti noo- 
nrtov rT^g 3Tn'C0 jjUGi7.tiug. Diligenter vero consideramla est 
<]uac hal»etur hoc loco scripfura, propter vicinitatem , quam hoc 
iioincn halict ciuu eo quo Hcroflotus unum ex regibus Aegvpti 
nominat. Is enim (DtQO)va quendam appeilat. Ac ficri potest ut 
eundem alii 0i'q(ovu , alii liuocovu nominarint. Scd quis fuerit 
et quo tempore rcgnaverit liic sive 0e'o(ov., sive Cwowr, hac vero 
de re inter Herodotum et Diodorum nullo modo convcuit. Ait 
cnini Herodotus Sesostridi mortuo in regnuni successisse iilium 
Pheronem, qui nullam expeditionem susceperit, cuique luminihus 
orhari contigerit. At Diodorus Sesostrim quidem rcgni successo- 
rem hahuisse scrihit suum filium, nullis rehus gestis nohilitatum, 
ct luminihus orhatum, sed Sesostrim ct ipsum nuncupatum. pa- 
tri enim fuisse cognominem tradit. Verum quocunque sit appcl- 
landus rcx hic nomine, (si modo eundem regem non eodem no- 
mine ah omnihus appcllari putandum est) constat Diodorum Va- 
ronem suum inter Stsostridis Jilium et Proteum una cum aliis in~ 
teriicere : quum Herodotus Sesostridis lilium Pheronem nuncupet, 
cui Proteum succcssorem faciat. lam vero hic alius mihi iniicitur 
scrupulus ex alio Diodori loco. Quum enim hunc eundcm regcm ab 
aliis illfVJ/^r, ah aliis BIuqqov nominatum scrihat, in eo ipso 
quem modo citavi loco (est autem pag. (31. huius editionis) 3Itv~ 
d>-r sive IMtvdrjTu alium a Maro sive Varone facit. Nam quum hic 
Bltvdr^v^ quem alii ZHapor vocant, lahyrinthum construxisse tra- 
dat, cui similem Daedalus Minoi Cretcusium regi fahricatus sit: 
illic scrihit Daedalum imitatum essc lahjrinthum aedificatum, ut 
quidam aiunt, a Mendete, ut autcm alii dicunt, a Maro rege. 
Nisi forte aliquis, cog /iitv Tiveg cfuoiVi, et cog d' tvioi Xtyovoiv, 
(id est, ut quidem aiunt alicjui .) ut vero nomiulli dicuntj acci- 
piat pro cog fiiv rivtg uvtov ovofiuLovoiv , id est, ut eum quidam 
nuncupant, Sed quis unquam ita loquutus est ? Ego certe potius 
Diodorum, quum non eosdem utrohique authorcs scqueretur, non 
eadcm scripsisse, crcdihile esse existimo. Steph. Nos BIuqov 
rctinemus , cum de Plierone Hcrodoti atque hinc de Barone duhia 
sit H. Stcphani coniectura: cuius notatio diligentissima consula- 
tur. Rhod. Diodoro nihil ccrti constitit de lahyrinthi auctore, 
ut haec et quae c. 89. et 97. leguntur, liquido ostendunt. De 
Mcnde sive Mcndete non dlssentit Straho XVil. p. 1165. , cuius 
nec Iinandes sivc Maindes, ut in Epitoma, non alius est , uti 
Marres Aclian. VI. Hist. An. 7. et Smarres Plinii XXXVI. 9. 
divcrsus ah hoc Marro seu Marno. (iuam longe vero hinc ahit 
Herodot. II. 14S. et eum sccutus Mela I. 9., qui XH regihus et 
Psammeticho inprimis, Plinius XXXVI. 13., qui Petesucco, Afri- 
can. et Euseh. , qui Lachuri Sesostris Hlio , lahyrinthum trihuunt 
in Synccl. Chronogr. p. 60.? E qua scriptorum discordia id iusta 
conclusionc coufcceris, piurcs rcgum diverso tempore hulc operi 

7 • 



100 ANNOTATIONES 

eurani atque inpfnsam inKUiupsi»ise, nec certo posse tintri, quis 
eeteris praeiverit. AVk.ss. 

71. G9. '0/.IOCOV ro) y.az^ AYyvnrov] Tauietsi ct Plinio hinc 
Rumpsisse Dacdalum cxcnipluui cius labyrinthi, (juem iecit in Cre- 
ta, non est dubium , XXXVI. N. H. 13., incertissimis tamen su- 
spicionibus motus lo. Marsham. p. 291. iHi ac Diodoro obloijui- 
tur. Wess. 

71. 70. Tov leyoi.uvov MivMxavQov'] Conf. infr. IV^ 79. 
Wess. 

71. 71. ^Htf.aviod-7] rilUog'^ Cretici nulla vestigia suo 
tempore durare Plinius XXXVI. 13. indicat. Itaque alius est, qui 
nunc peregre in Cretam profectis ostendi solet, accurate descriptus 
iu Itiner. Epist. 2. p. 26. a Pitt. Tournefort. Wess. 

71. 74. Mi/Qt rov y.aO-' r^fiug /-Jiov] Immo iu hanc usque 
aetatem , etsi non plane integcr : rudera, quae supersnnt, lustra- 
vit Paui. Lucas Itincr. Aegypt. V. p. 24., quem et viri doctiDis- 
acrt. insertam T. III Histor. Acad. Inscript. p. 368. adi. Wess. 

71. 76. Tiov ad6'^(ov rig] Hoc malui; nam quae adduntur, 
ccrto sunt argumento, non planc indignum fuisse eo honore ; 
quod vulgo reccpta scriptura indicabat. Wess. 

71.77. '^H.intd-)] y.al 7iQ0iy.Qldij\ Glossema hoc essc quis non 
videt? Qui desumitur ad regni gubernacula, is certe prius fuit 
electus prac aliis. Ordinem igitur hunc Glossator invertit, ut 
scilicet additamcntum eius eo facilius animadverti posset. Rhod. 

Ihid. Kltva\ Praefero litDjV , propter terminationem Grac- 
cam. Rhod. Ktnp''] Convcnit lioc nomen cum Sethose, primo 
dynastiae XIX. rege , qui ab Syncello p. 160. in serie regum vi- 
detur KtJQTog Cei-tus dictus, haud dubic pro KTjog. Appel- 
latur autem Graecis HQiorevg Proteus, quia primus fuerat post 
anarchiam aliqtiam rex, primus suae familiae, primus novae dy- 
nastiae. Sic fcre lac. Perizon. Origin. Aegypt. 15. AVess. 

71. 81. 'Ore /<fV elg Crocov rvnovg etc. ] Homcr. Odyss. //. 
418. Quam hominis versatilcm naturani ridet urbanissimus scurra 
Lucian. Dial. Marin. IV. 1. Mox Rhodom, eraendat y.u\ dtvdQov, 
haud sane gi-avi caussa. Wess. 

71. 84. 'EiineiQiav ia/7]y.avai] Fabulam hanc alii aliter in- 
terpretantur, ut Heraclides in Allegor. Homcr. p. 488. Synes. 
in Dion. p. 44. Lucian. Salt. c. 18. et lo. Tzetzes Chiliad. II. 
Hist. 44. Wess. 

71. 89. ^tovrwv nQoroi.iug] Conf. infr. c, 96. Wess. 

71.96. O viog''Pif.icfig] Hcrodoto IL 121. Rhampsinitus^ 
quem lo. Marsham. componit cum Scsostris apud Mancthonem lilio 
Rhampse, illique accepta refert, quae apud Tacit. II. Annal. (SO. 
Canon. Chron. p. 416., satis profccto incommodc. Melius congruit 
dynastiac XIX. rex seoundus Rapses sive Rapsaces apud Syncel- 
lum p. 72. Wf.s». 



IN LIB. 1. CAP. Cl. — G3. 101 

72.99. Oire ifg arad^r,uaTa'] Habct eius tamen d«naria 
HeroJot. II. 1121. »le imaanilms regis divitiis Diotloro co«sen- 
ticiis. Wks.s. 

72. 10. WJiV tvog Nei)J(og] Dicaearchus in Schol. Apol- 
lon. Rhod. IV. 272. hunc intcr ct Sesonchosin, qui Sesostris, an- 
nos intcrserit bis millc quingcntos, quod, si numeri bcne hube- 
ant, veri fidem exsuperat, ut recte lac. Perizon. Orig. Aegypt. 
18.; id mclius, quamquam non satis accurate, quod a Nileo ad 
Oiymp. 1. annos ccctxxxin conputat: vixit enim ex utriusque 
sententia post bcllum Troianum, u quo priiua Olympias uuuis 
ccccviii abest. Wkss, 

72.12. Td nooxov xalovi^uvov'] Prave Coislin. et Mutin. 
nec melius tov nQOXOv in Addend. Rhodom. To nQoxov cst an- 
tca, quomodo IV. 87. Siciliam to nQoxov Xi^Qovi^aov ovauv^ 
et Lesbum, ro nQorov xalovfiivrjV^Iaoav V. 82.ait. Qnod autem 
fiumen ab hoc Nileo nomen sortitum pcrhibet, id pariim illis re- 
spondct, qiiac dc Nilo, Vnlcani patre, Diogcn. Praefat. scg. 1. 
et de alio 1'hilostratus Heroic. 3. 4. memorant. Verius il!i, qui 
Nilum y.aT^ ti.oyi]v dictum ccnscnt ex Hcbraeonim bna Nuckal 
sive Neel, ut S. Bochartus Hieroz. P. II. V. 15. p. 701. AVkjss. 

72. 13. Kal TuifQovc dele. Rhod. 

72. 1(>. Xtiii^h^g BlififpiTrig^ Proximum a Protco llani]>si- 
nitum ponit Herodotus; cui Cheops, non multum a Chembac seu 
Chemmis nominc discrepans, successcrit, et dehinc Chcphren, 
11. 124. RiioD. 

72. 18. 7\ng tnTu ToTg InKfuviaxaTOtg fp/o/cll Sir et II. 
11. XVHI. 1. Strabo iv Totg inja didfiaat^Vll. [>. lHil. C. 
ct Philo Byzant., ad quem ntQi tiuv tnra HeafiuTwv plura 1*. Al- 
latius. Wi.ss. 

72. 20. ^radiovg ty.uxov y.ui i\'y.oai"\ CoUem ciim , in quo 
pyramides, Strabo stadiis XL Memphi removet XVII. p. 1 Ifil. 
Plinius, sitae sunt^ inquit, in parte Africae., monie saxe^ 
sterilique inter Memphin oppidum^ et quod appellari diximus 
Delta , a Nilo viinus quaiuor inillia passuum., a Memphi vii. 
M. />., XXXVI. Nat.Hist. 12., qui numeri etsi Diodori stadia non 
aequent, clarissime tamen ostendunt, non alias has ess< pyrami- 
des , atque eas , quae nunc in Aegyptum profectis miraculo sunt. 
Vid. Prosp. Alpin. 1. Rer. Aegypt. c. 6. AVess. 

72. 25. IIliVQuv n\t&Qi>)v tnTa\ De pyramldis omplitu- 
dine scriptoribus haud bene convenit. Herodotus singula eius la- 
tera octo plethra sive l3ccc pedcs, Strabo stadio paullo ampliu* 
gpatium, Plinius lacccLXXXiii pedes, P. Belou. I. Oper. Antiq. 
Praest. 4. passus cccxxv occuparc prodit. Diodori vil plelhrnt 
givc Ijcc pedes lo. Gravius, qui spatium diligcntissinic (liinensU4 
est, ad verum propius accedere conperit Pjraiaidogr. p. ijii. 
Wess. 



102 ANNOTATIONES 

72. 26. 2vra'/(oy?,v d' h rot-etc.] Slc III. 40. uQxerai 
Gvvaymyr^v Xapjjuvfiv o xoXnog. estqiie fre{]uentissimuni in omni- 
bus illis, quac in tirtum coeunt. KXif^iuy.ac arco ovvaywyi^v lu[.i- 
l^avovoui Apollodor. Poliorcot. p. 38. De P}Tamo Strabo, inn- 
dav ovvuxpij T(~) 7 «rpw , no.Q('i.doS,ov Xaii[ja.vH rifV ovvaycoyip'^ 
Xn. p. 810.; cuius et II. p. 177. A. VIII. p. 517. B. et Athe- 
naeum de Machin. p. 4. A'ide. Wess. 

72. 30. XtlUov h(Zv] Conf. c. 44. Wess. 

72.35. ^Ey. T7~? !/()«/?/«?] Habet lapicidinas Arabicas II. 
48.; sed hae alius loci, quippe ea in Acgypti parte, quae ad 
sinum Arabicum vcrgit, Arabiacque nomine nota fuit, apud He- 
rodot. II. 8. 124. Strab. XVII. 1162. C. Wess. 

73.41. ylid-(ov 'itorovQyiug y.al Xu^evoicog] Per curiosi- 
tatem alicuius y.ul 7.a'icvoe(og huc irrepsit, ut et sequentia x«i 
f.iv&ivioO-ut, itemque Ityovrtg. Rhod. Ovn rT^g z(dv /.i&(ov 
'iiorovQyiug etc.] Negat Strabo XVil. p. 1162. iy. yuQ Trjg 
lurvni]g o(oqoi rtveg nQo t(ov nvQUftidcov ytTrrut^ acei-vi qui- 
dam, inquit, IdpiiUs dolanclo detritis^ ante pijrumides iucentl 
cui, quia se vidisse profitctur, prae Diodoro Is. Casaubon. adsen- 
titur. Ego de l;ipil!is istis variatum fuisse sententiis opinor, et 
spectatorum aliquos veteris structurae reliquias, ceteros arenam 
essc censuisse. Facit cum Diodoro Plinius XXX^I. 12. vesti- 
gia aedificationum nulla e.vstant^ arena late pura circum, len- 
iis similitudine , qualis in maiori parte Africae ; neque invenit 
Stral)onis illos lapillos lo. Gravius Pyramidogr. p. 119. Wess. 

73. 45. l'cQaToXoyeiv vni-Q Tovr(ov, (og ft u).(~n' etc.] Hoc 
sequor, deletis librariorum, qui audacissime hoc in scriptore gras- 
sati sunt, comnientis. Diceres Pliniuiu haec Diodori excerpsisse 
quuestionum., inquientcm, summa est ^ quunam ratione in tan- 
tum altitadinem subvecta sint caementa : alii enim nitro ac sale 
adaggeruiis cum crescetite opere, ac peracio fhiminis irriga- 
tione diluiis: (ilii lateridus e luto factis^ in privatus domos 
distributis. Paullo post Irif^ev, quod Scalig. et Vossio probaba- 
tur, inducto , quod additum erat, glossemate, restitui. Wess. 

73. 47. ^Enifiev y.al dttXvoev] Lege irifiiv et tolle se- 
quentem copulam una cum verbo : extrinsecus enim haec adve- 
nisse, termiuutio fi' in fV;;$€J' arguit, cui uvru fuit proximum. 
Rhod. 

73. 51. TQiay.ovTU f.icv yuQ y.u\'tS. tic^ Prope ab his nu- 
meris absunt haec Plinii, trecenta Lxri hominum 7nillia unnis 
XX eum constru.visse produntur. LongiusHerodot.il. 124. Wess. 

73. 58. A«/jpt'u] Videtur idcm essc ac Cephrenis nomen, 
ac tantum diverso pronuntiantium sono discrepare. Herodot. II. 
127. Cheopis frater est. Recte vero Steph. et Rhodom. riiV rov 
noof:^uoiXevo(tvrog nQouiQeotv maluerunt, quorum opinionem Mu- 
tia. codex firmat et scriptoris consuetudo, qua nQOiJUOtXevouvrtg, 



IN LIB. I. CAP. 63. 64. 103 

qul ante aliquem regni curam administrarunt , ut extremo hoc ca- 
pite et 91. AVf.ss, 

73. 60. T/^v Tov ^uoilevouvTog] Aut Tot' n^ofjuoiltvauv- 
Tog, aut Toii TiQo uvTov [iuotlivouvTog iegendum puto. Steph. 
Praefigatur yrpo, iit H. Stephan. mouet, et mox d)g ante A«/«va 
in tlg mutetur. Rhod. 

73. 63. nXavQug OTuSmiug etc.] Ncque in huius ampli- 
tudine consentiunt: Plinius in singula latera centum fere pedibus 
altera minorem, Strabo priori aequalem facit; cui lo. Gravius 
Pyramidogr. p, 104., re diligentcr explorata, accedit. Wess. 

73- 65. i2? ttg Xu/uvu xul ovquuIuv] Hoc placet, etsi log 
nonnunquam potestatem praepositionis tlg induat. Poterat qui- 
dem sine orationis detrimento ea hinc al)esse particula, verum 
saepe eiusmodi locum sermonis quadam elegantia occupat, ut 
egregie monuit T. Hemsterh. in Luciani D. Mort. XIII. 6. Recte 
autem avQ/iiuiuv, Plinii exemplo, raphanos vertunt. Erotian. 
GVQuuiu XtytTui )j tmi^ii^Y.iig Qucfuvig, rjv Tivtg fit^-^ uXfiTig 
ioOiovTtg •/(ud^uiQOVTui , y.ul y.u/.tiTui ovQfiul'oi.iog o Toioviog 
Tr^C y.uduQotojg TQonog. Aegyptii raphanis vescebantur, eorum- 
que succo alvum ciebant, quod ov q i icu Ctt v Aelian. V, H. An. 46.; 
quamobrem ovQuuiri de eiusmodi succo Herodot. II. 88. et Ari- 
stophan. Pac. 1253. et Aegyptii fitAU7'oovQf(ULog Xtcvg Thcama- 
phor, 861., ubi Scholia vide et Foesii Oeconomiam Hippocr. 
^vQfiu/r^. Wess. 

73. 70. KaTUOxtvaauvTCOV, Tucfovgl Haec verior opiriio, 
prohata Straboni XVII. p. 1161. Lucano VIIL 697. Scrvio in 
Aeneid, XI. 849. Falluntur enim, qui frumento asscrvar.do pyra- 
mides exstructas putarunt Stephanus et Etymologus ; nam ct ci 
rei aptae non sunt, et solium sivc sandapila, in luaiore residua, 
et regis corpus ab Arabibus, cum Calipha Almamon esset, inde 
crutnm, et summa sepulturae, quam Aegyptii agebant,*" cura , ae- 
pulcra fuisse ostendunt: nec his obest Plinianum, factas videri, 
ne pecuntam Teges successoridus aut aemulis insiiUantihus prae- 
herent, aut ne plebs esset otiosa : iilae enim rationes principi ac 
praecipuac, ut regibus tumuli loco essent, accesserunt. Plura 
lo. Gravius Pyramidograph. p. 44. Wess. 

74. 74. Ji' oQyT^g tlxt\ Conf. Herodot. 11. 128. Wess. 
74. 79. "Ov rivtg fiiv XtQTvov'] Ex fdv XtQivov facien- 

dum puto BJv/tQivov. fiiv certe nullo modo locum hic habet. 
Fuerit autem fiiv XtQivov pro ]\Tv/cqTvov ita positum ut fiiv 
JMificfiv pro Mcnfitficfiv , de quo vide proxime scquentem anuo- 
tationem. Ab Herodoto quidem certe HIvy.iQTvoc vocatur hic rex, 
Chephreuis secundum euiu succcssor; secundum Diodorum autem, 
vel Chephrcnis vel Chabriac, nam Chemmidi aut Chembeti ( queni 
Herodotus Chcopa nuncupat) successeritne Chcphrcn frater, aii 
Chabryis seu Chabryas tilius, in ambiguo relinquit. Hcrodoti 



J04 ANNOTATIONES 

verb.i sunt, ftaaiXivaai S^ ruv Xinna rovrov j41yv7irioi "kiyovcsi 
TitvTijXovra Irea. rfXtvr/jaavTog de rovrov ., iy.dtiao&ui rrjV 
/9aaiXi]i't]v rbv adihfiov avrov XiffQTJva. Ubi animadvertc 
Chcmmidis sive Cheopis fratrem ab Herodoto et Diodoro nomine 
eodem appellari, nisi quod hic aspiratam / in tenuem x vertit. 
Ab hoc enim J{i(f^i)v^ ab illo Xirf(}i)v dicitur. Falsum est igi- 
tur, quod quidam scripserunt, quem Herodotus Chcphrenem nun- 
cupet , eum a Diodoro Cephum vocari. Stf.ph. Restitue Mv/e- 
qTvov. Rhod. "Ov riveg Mi/iQTvov'^ Dedi scriptis Codd, , ut 
hoc in integrum restitueretur. Videntur Mucherinum et Meche- 
rinum levi soni discrimine appellassc: vulgatum certe quidem 
propius hinc quam a Stephani coniectura abest. Wess. 

74. 84. ^Enl nivrey.aiSey.a d<^iovg'\ Ad XV lapidum ordi- 
nem sive conpagcm: Herodot. II. 127. vnodeifiag d'e rbv nQw- 
Tov S(if.iov y.idov Ai&toniy.ov nniy.iXov, cum primam conpagem 
e.v Aethiopico versicolore lapide struxisset : sic enim recte lac. 
Gronov. , quem vide in eiusdem I. 179. Rhodom. contignatio hic 
non quadrat. Wess. 

74. 85. ^Ex {.lelavog U&ovl Minus distincte Plinius 
XXXVI. 12. tertia minor quidem, sed viulto specfatior, Ae~ 
tliiopicis lapidihus assurgit. Neque enim tota ex eo lapide, sed 
tig rb ijjLiiav , ad medium usque Herodot. II. 1 34. et Strabo 
XVli. p. 1161., qui insuper addit, lapidem eum ex Aethiopiae 
niontibus deferri , durum esse, et mortariis cavandis habilem: 
Piinio XXXVI. 7. Basaltes est, ferrei coloris et duritiae. Atque 
ita quidem paene his scriptoribus convenit, quos P. Belonius atque 
alii sequuntur: qui vero accuratiore diligcntia pyramidem hanc 
examinavit, candido lapide exstructani animadvertit , lo. Gravius 
Pyramidogr. p. 112. Wess. 

74. 89. 'EniytyQanrai Blvy.eQTvog'] Noraen id aeris tempo- 
rumque iniuria plane defluxit; idem Gravius p. 113. Wess. 

74. 93. Kal nQaov'^ Haec exauctorato. Rhod. 

74. 96. Kara de rnvg /Qi]f(uriff/iiovg etc.] Scholion yal 
T«? ftavreiag Rhodom, in fraudem induit, ut in Deojmm respon- 
sa et oracula verteret, quibus nulius hic quidem locus, sicuti et 
ipse dein animadvertit. XQi^uurtZeiv praeter alia rex iudeXA^e 
dicitur, quum dc iure civibus respondet : Appian. III. B. C. IV^. p. 
882. inl rnv OTQarr^yiy.ov /iT]fiarog, evd-a o TQijSwvtog e/Qr]- 
f.iuTtai.) uhi Trebonius ius reddere solehat. et /Qt]/iiariafibg ipsa 
iurisdictio infr, c. 70. iudicisque sententia, quam qui adulterant 
yQaii/.iuTiTg tiiivdiTg /Qi]iiaTia/iiovg yQUffovreg c. 78. De iudiciis 
autem hic agi et ea quae proxime consequuntur et Herodot. II. 
129. indicant. Wess. 

74. 99. Eiai fVf y.al allai TQiTg} Hlae in haec tempora 
haud durant, nisi si inter cas locum occupent, quae in Africae 



IN LIB. I. GAP. 61. 105 

desertis, Ked longius a tiibus superioribus dlsparatae, superant, 
de quibus lo. Gravius Pyramidogr, p. 13. et 115. Wess. 

74.6. (DtXorexvia rcov fQyu(Ta}.i^vo)v] Diodori hoc cst, cui 
(ftloTi/vla soilers quodvis artiftciura, ut cap. 61. log TiQoq (fiXo- 
^i/viuv dvo/iti/iiriTOV. ct 74. y.ai (filoTi/vUi vijg (fvaixijg iviQ- 
yiiag ovy. anoXiinovTai. et III. 37. (fiXoTi/vui. re yai d6).(o t« 
rfi ^ta dvay.aruy(oviaTOv i/iiQ(jjouvT0. Vulgatum noXvTi/vut 
Grammatici commcntum est. Wess. 

75. 13. Ordi naQ(\ roig iy/wQioig'] Bene Plinius, cuiu 
scriptores enumerassct, qui de pyramidibus egerant, inter omnes 
eos non constat a qtiihus factae sint^ iustissimo casu ollitera~ 
tis tantae vanitatis auctoridus , XXXVI. 12. Atque hac veterum 
discordia prudentissime in rem suam usi sunt viri doctissimi, ut 
vinccrent, Israclitas ad stupenda haec opei-a, cum gravissimis in 
Aegjpto oncribus premerentur, manus paene invitos admovisse, 
Nicol. Abramus VIII. PJiari V. T. 14. lac. Pcrizon. Orig. Aegypt, 
21. Wess. 

75. 16. yiQjiiuiov — Z4juuoiv'j Hic ^^/nf^coatv ct MuQdyva 
non inviti recipimus. Amasi enim ultimo regum Aegyptiorum 
nec ab Herodoto nec a Diodoro pyramis assignatur. Cumque 
hunc solum inter Aegypti regcs illos Amasidis nomen habuisse, 
ratione bona H. Stephanus doccat, ^L4f.if.iioaiv hic interim ex mar- 
gine assumimus , dum certius quiddam offcratur. Quamquam nec 
inAmmosis supra adducti historia pyramidis mentioliat. Porro an 
Maro hic idem sit, qui superior Marus vel Baro, aut etiam 
Phero, disquirendum restat. Rhod. Artnain regem, sic enim 
scripti libri, non Amasin, in sphinge, quae prope pyramides, 
Plinius XXXVI. 12. conditum ait, estque Aimais.^ Armaeus, 
Scsostris frater, ut ante dictum, ex Manethone apud Syncellum 
p. 155. Qui sequitur Amasis, eius ego nomcn retineo , tum 
propter ea, quae ad cap.60. disputavi, tum ob LucanumlX. 155. 
Non milii pijramidum tumulis avulsus AmasiSy 
Atque alii reges Nilo to?'rente natadunt? 
Nequc enim haec ad eum Amasin, qui Apriae successit, referri 
possunt, alibi sepultum apud Herodot. III. 10. De [narone viris 
doctis non obloquar , quamquam lieri potuit , ut in tanta regum 
Aegyptiorum multitudine , hoc quis uomine insignis fuerit. Ha- 
bemus alium infra XI. 71. Wess. 

75. 17. 'IvuQtZv'] Recte, quod ad accentum , libri mcllores, 
qui TvSq(7)v. Choeroboscus in Bekkcri Anccd. p. 1197. t^iol de 




TTTCooiOiv. tOTt yuQ 'IvuQcug ovoftu ftantltcog — y.ai ioTtov uTt 
rivig fiev d'ivvovGtv avru , rtvtg di niQianwoiv. 



106 ANNOTATIONES 

75. 18. ^PoS(ontSog rucfov'] Negat Herodotus II. 134. 
ipsoque opere et Rhodopidis aetate falsi coarguit: tameii Strabo 
XVil. p. IICI. et Plinius XXXVI. 12. pro vero putant : quam 
discordiam, duae si fucrint, sed diversae aetate, Rhodopides, 
quarum altera et vetustior ad reginae Aeg^^pti fortunam escende- 
rit, altera amatorem habuerit Cliaraxum, Sapphus fratrem, toUi 
fortasse posse, haud male in Aelian. XIII. V.H. 33. lac. Perizon. 
censuit. Wess. 

75. 22. 31eTa de rovg nQOHQr^utvovg'] Myccrino Herodot. 
II. 136. successorem dat Asychin, qui nisi sit Tnephachthus 
Bocchoridis pater, de quo c. 45., ipse Bocchoris est. We.ss. 

75.21. "Ay^^^ivolu y.ul (fQovi'jaH etc. ] Suspicor voces aul 
KpQOVVjCSH ex Grammatici interpretatione hanc sedem occupasse ; 
id suadent scripti Codd. et Diodori consuetudo, qua uyyivoiu est 
soUertia et animi insignis prudentia, ut I. 8. II. 38. XV. 33. 
Nec sustuU tamen, quod aiii binas has voces distinguant, quos 
iiiter principe loco Aristoteles Ethic. Nicomach. VI. 9. 10. Boc- 
choridem inf. 94. (lO(fov y.ui nuvovqyUj. diu(fkQOVTa sapientia 
et vcrsutia exceUuisse ait, ubi plura. Wess. 

75.25. IloXXoig de voreQov etc.] Male Aegyptii iUi, qui 
Diodoro huius rei auctores fuerunt. Sabaeon Bocchoridem victum 
cepit et vivum dein exussit. Vide SynceUi Chronogr. p. 74. 
et 184. Wess. 

75. 29. JTQoaTffiiov uqui to fieyiOTov] Quod ex Mutinensi 
Cod. restitui , coniectura assecuti fuerunt los. ScaHger et Is. Vos- 
sius. Simiii peccato XI. 65. ubi nuXui f.dv iontvdov uQui r^v 
noXiv, in Coisiin. uotTijv scripserunt. Sunt autem ru nQoa7i[.iu 
T(ijv rofii'i.io)v poenae legibus statutae, ut mox et cap. 92. XIII. 
91.; quas inter maxima utique est capitalis, unde toj' duvuTov 
nQoari^uov red atr.aai , aut d^avurog tarui nQoaTtfiov V. 34. XI. 
8. etc. Wess. 

75. 32. X(')jtt(f.ra y.urtay.tvuttv^ Uberius et distinctius 
haecHerodot.il. 137. Wess. 

75. 40. Tov h Qfiftutg d-eov] Vid. supr. 57. Wess. 

75. 41. M(xy.uQU&g y.ul evrv/tljg] Posterius Glossatoris est; 
qui adeo puer est et vere vi'inta et()(og, ut contra auxeseos rheto- 
ricac normam, inverso naturae ordine, a summis ad intima, ab 
emphaticis ad minus significantia gradum faciat. Sed pueris forte 
minus usitata et specialia per communia et generalia explicare iu 
wargine voluit: quae per librariorum postea incuriam vel temeri- 
tatem in medium contcxtum translata fucrint. Quac animadver- 
sioin caeteris idgenus nuQefinloy.tng ubique locum habeat. Rhoo. 

76. 43. Bleru t/7? 0^cQ(xntuig] Bene de satellitibun Rho- 
dom. accepit, ut infra XX. 11. 17. alioqui servitia indicat, 
«nde 9-tQuneiug oylog Philou. lud. I. Vit. M. p. 625. B. Herodot. 
V. 21. VTI. 55. ctc. Wess. 



IN LIB. I. CAP. 65.66. 107 

76. 48. yftnwv To?' y.vQiov] Rarum hoc apud alios dc Dco 
simplicitcr positum, sed V. et N. T. scriptoribus frequentissi- 
mum. Atquc haud scio, an lo. Spencerus, cum in cuussas in- 
quircret, cur Dcus O. M. regis dominique titulos admiserit Dis- 
sert. dc Tlieocrat. c. 5. p. 344. hoc, si in mundo illi fuisset, 
px-aeteriisset. AVESSi. Aliena haec ab hoc loco, ubi toj' y.voiov 
intclligendum rov rov C'^v xv()iov. 

76. 52. l4v<i.QyJaq dt 'yevof.itri]g'\ Herodotus Anysin regem, 
Sabaconc in Acthiopiam reverso, regnum rcciperasse, tum Se- 
thonem, Vulcani sacerdotem, regemfuisse, eo vero dcfuncto xn 
rcgcs constitutos, et multo sane rectius tradit II. 140. 141.147. 
Wf.ss. 

76. 57. ^Eti' Vrrj ntvxiy.aiSty.a'] Noli ita accipere, ac si 
finitis XV annis scpulcrum struere adgressi fucrint: falsum id 
foret. Regnarunt adiinitatibus iuncti communibus auspiciis se- 
pulcrumque sibi excitarunt: sed cum XV fere annos regnando 
absumpserant, ut mox dicet, Aegyptus sub unius Psammetichi 
imperium et ditionem redacta est. Wess. 

76. 64. 'Evrucftvrcov^ Hoc praefero ob Philon. lud. migr. 
Abr. p. 390. E. et supr. c. 64. Wess, 

76. 67. Tov tfg ri]V MotQidog"] Conf. supr. o, 52. Wess. 

76. 68. Tucfov ix rcov yuXXiarcov] Herodotus labyrin- 
thum, ipsis pyramidibus excellentius opus, his auctoribus tribuit 
II. 148., eiusque vestigia legens Mela, ut supra c. 61. ostendi- 
mus. Wess. 

76. 74. Ourvuig riol SiaytY'kv(.if.iivi]'] Hoc prol)o. yal 
'itafiuai Scholion est ineptum: quid enim ad hunc locum ramenta 
t.taf.iuru'? Sunt cfurvui lacunarium, ad praesepis formam fabri- 
catorum, genus, cfurvcofiuru Polybio X. 24. losepho VUI, A. 
1. 3, 2. Retulit et huc Is. Casaubon. cfurvug uQyvQug Turdita- 
norum apud StraI)on. III. p, 224. , haud scio an iniuria : sed de 
illis ad V. 35. Vide interea CI. Salmas. in FI. Vopisci Aurelian. 
46. et P. Horrei MisccIIan. Critic. c. 19. Wess. 

77- 86. ^uftfiijri/og'] Etsi Herodoto, quamquam non con- 
stanter, sit '^Fufifiiri/ng , hoc praetuli ob scriptos Codd., et quod 
Mela , Plituus , Aelianus , cuius tameu muuu exarati libri variaut, 
Polyaenus et alii id probent. Wess. 

77. 90. yivairthog diurtd^tfitvog] Proprie diuriO-todcu 
merces est venum e.vponere atque ex consequenti Ttitione ven- 
dere: Herodot. I. 194. tntav y.ui'diud-Hovrui rov cfoQror. De- 
mosthen. c. Phacnip. p, 599. yc/.l rovrov rQinlualug rifiTig i] 
TTQortoov diuridtfitvoi. Appian. \. B. C. p, 1079. y.ofifCovai fiiv 
iy. IltQacov ru 'Ivdiy.u Tj ^-JQufjiu., dturiO;vrui cV iv rfj '^Fcjufiuiiov. 
Sed desino. Noli tamcn ncgligere Schol. in Demosthen. Olynth. 
II. p. 14. et Is. Casaub. in Strabon. I. p. 17. Wess. 



108 ANNOTATIONES 

77. 94. ^'Ertoi riov u^/uuov'] Herodotum slgnat II. 151., 
qui rectius tamen ivdexa (fiuXaQ /Qvoktg undecim aureas phia- 
las sacerdotem attulisse ait. Wess. 

77. 2. ^YniiSof.iivov(; ovv^ De suspicione, etsi negligentius 
Tulgo habitum, lioc non infrequcns est. Poljb. II. 7. tijv y.oivijv 
TifQi TuXur(~n' rfi]f^n]V VTreid()f.teroc communetn de Gallis famam 
Sttspectans. Philo lud. Quis ller. D. Her. p. 527. C. o ()f vnti- 
Ufiivog ovdtv. Et loscph. XIV. A. I. II. 6. 13.4. 15. 7. Wess. 
Scribendum ubiquc vnidofievog. Nam Grammaticus Bckkeri 
Anecd. p. 167. 1. quod n^oelSio finxit, hoc eius de orfi]X(jo verbo 
p. 171. et ei particula p. 144. praeccptis dignum est. 

77. 4. ^Er ToTg eXeai~\ Elearchiam ab his paludibus, de 
quibus ad Hieroclis Synecdem. p. 726. abunde, serior aetas ap- 
pellavit. Wess. 

77. 6. ^Ey. re rrigl^Qu^iag'} Mallem cum Reg. ct Coisl. ey. 
re TTjg ^hoviug y.ui Kuqiag. lonum enim ct Carum, quos sibi 
adiunxerat Herodot. II. 152- mcminit: forte tamen alios habuit 
auctores Diodorus. Wess. 

77. 8. BldjfiefKfiv] Quaedam exemplaria non BJcofieftqiv 
habent, sed fiev IVlefafiv. cuiusmodi error ostcnsus est proxime 
praeccdente annotatione. Itidem vero apud Hcrodotum lib. II. 
3Iefi(fig perperam positum pro BJrofieurfig. Sxepii. Polyaen. 
VII. Stratag. 3. Psanunctichum de rcge Tementhe propc Memphin 
victoriam reportasse tradit; quae diversa et hac posterior fuisse 
videtur. 3/o»je»i;;/its non longe aberat a lacu Maria, sedibusque 
iilis , in quas conpulsus fuerat Psammetichus : saepe quoque a 
Memphi loco dciecta est in vetustis Codd., uti apud Herodot. II. 
163. et 169., restituta tamen feliciter a lac. Gronovio, quam- 
quam observationis H. Stephani, pauUo ante exscriptae, non re- 
cordato, ad Ethnicogr. 7llf(>/tf^<f/7?. Wess. 

77. 13. T(7) fiev ev Mefirfei O-no^ Hic omnes nostri codices 
habent nQoanvXuiov ^ non nQonvX(/.iov , quanvis antea in quo- 
dani p. 33. loco scriptum habeant nQonvlcau, etp. 61. nQonvXov. 
Herodotus quoque tractans eandcm historiam nQonvXaiu vocat. 
Ex quo etiam patct hunc Memphiticum deum non alium esse 
quam Vulcanum: adeo ut quod pag, 61. dicit Diodorus noonvXov 
er IMtfirfei rov^Ii(faiaxov ., idem esse putandum sit quod hic ait 
rij) tv Mtfirfei Ueiji nQognvXaiov. Tcmpli autem Vulcani memi- 
nit antca Diodorus p. 13. et 16. Tc'//«j'fjc appellans: p. autem 33. 
ttoijv. Steph. et Uhod. JlQonvXuirjv] Restitui Diodoro, quod 
reliquerat. Herodot. paullo aliter II. 153. tnoit]Oe rixJ "^H^faiar^o 
TiQonvXuiu iv MtfKfi^ T« nQog vorov urefiov rtrQUfifitra. Wess. 

77. 17. Kul roTg y.uXovfitvoig OTQUTontdoig] Accusandi 
casum, quem margo habet, praefercndum existimavi, ut versio 
indicat. Rhod. Kai T« icuXovfieru orQuronedu'] Et haec suam 



IN LIB. I. CAP. 66. 67. 109 

in sedem revocavi, Codd. veterum et Herodoti II. 154. aucto- 
ritatc luotus. Wess. 

77. 21. KaT(oy.iafv elc Mff.ifptv] Eadem Herodotus. Addit 
Polyaenus, a Caribus his partem civitatis Memphis Ku(JOf.ii(.i(fi- 
Tui appcllari VII. Stratag. 3. Wess. 

77. 24. ^TQUTivauvTog J' dg Svqiuv] Forte ea expedi- 
tione, qua Azotum ol>sidere ingressus est apud Herodot. II. 1 57. ; 
quamquamiscap. 30.1ongealiam huius discessionis caussam adfert, 
non multum dissentiente Plutarch. T. II. p. 601. E. Nec Diodori 
tamen narratio a vero prorsus abludit: Herodotus enim transfugas 
hos patrio sermone Ascham et Graece Tovg iS, uQKTTeQi-g /{io()g 
nuQiaTUf.iivovg ^uoiXiC sive a sinistra regi adsistentes appel- 
lari auctor est; cuius appellationis ea videtur esse caussa, quam 
Diodorus praefert. Wess. 

78. 39. ToTg -/.ovToTg rug uanidug nuTu^uvTtg] Ammian. 
XV. 8. cum haslis chjpei feriuntur , irae documentum est et 
doloris. Quare de MacedonlI)us, quum ad eos parum grata Near- 
chus perorasset, nulli placebat oratio ; itaque suo more hastis 
scufa quatientes ohstrepere perseverahant in Curtii X. 6. cum 
Celiar. nota. Alloqui ut aut alacritatem suam aut hostibus for- 
midinem ostentarent, hastis scuta quatere solebant, quod Aeliano 
VIII. H. A. 10. nQog Tug uanldug tu doQUTiu uqutthv., Arriano 
I. E. A. 6. ToTg doQuot dovnijaui nQog rug uanidug , ubi plura 
lac. Gronov. Wess. 

78. 46. Trjg Ald-ioniug rrjv y.QurioTriv'] Insulam supra 
Meroen Strabo XVII. p. 1 134. B., Plinius VI. N. H. 30. et ante 
eum Herodot. II. 30. plura Aethiopiae loca insedisse adiirmat. 
Wess. 

78. 52. Tovg ^&eXovoicog unoSi]fiovvrug] Hoc praefero. 
S. Lucas Evang. XV. 13. xul unfdyjfir^oev eig yjuQuv fiuy.Quv. 
Novi Tovg enidrifiiiOuvTug T(~>v ElXr^vcov ex Demosth. Midian. p. 
378. et eius generis alios. Sed tum oportuerat *v Ttj AlyvnT(<}, 
nisi enallagen praepositionis admittas, ut XIII. 12. XIX. 117. 
Multum quoque haud absum ab edeXovri^ quod in Codd. quibus- 
dam, probando ob XVI. 42. XVIII. 53. Wess. 

78. 56. Tu y.uTu rrjv vlUjV etc. ] Si Herodotum audis, 
sola olim Naucratis Aegvpti emporium erat, ad quod peregre ad- 
venientes adplicare debebant II. 179. W^ESS. 

78. 60. H neQi rov Bovoiqiv~\ In Graecorum fabulis nihil 
cius crudelitate inmanius, quam Polycrates tamen, orator in- 
cptus, in ipsa Busiridis Apologia haud parum adauxit, solitum 
y.uTcodieiv Tovg uvdQconovg, homines devorare., perhibens, mc- 
rito proptcrea notatus ab Isocratc in Busir. p. 325. Natas autcm 
has esse fabulas intcr Graecos, quod Aegyptii olitn suam in re- 
gionem delatos aut non admitterent aut durius liaberent, et Strabo 



110 ANNOTATIONES 

agnoscit XVII. p. 1142. A., nuUum unquam hoc nomlne regem 
fuisse p- 1 154. B. adfirmans. Conf. infra c. 88. Wkss. 

78. 65. ^'YoTcQoi' TiTTUQOi ytveutg'] Inter Psammetichum 
et Aprien reges sunt Nccus et Psammis npud Herodot. II. 158. 
159. et S^nccllum p. 75.,' quare ut quatuor hae generationcs 
expleantur, in censum Psammetichus et Apries venire dehent ; 
quod genus loquendi haud insolens est: Aescliyl. Promcth. Vinct. 
852. de Epapho et Danai tiiiahus, 7iif.ijiTrj d' uti^ aiTOv ytrru 
7itVTi]y.ovr67iaig IlaXiv n^og ^ldQyog ovy^ ixova' iXivotTut Orj-' 
XvGTcoQog. quo loco praetcr Lihyen, Belum et Danaum ipse Epa- 
phus etDanaides, ut quinque generationum ratio constet, In 
summam addendi sunt. Wess. 

78. 60. "-Erv/ dval nXtiM nor ir/.ooi'] xxv annos ex Hero- 
doti sententia Aegyptum summa felicitate administravit II. 101.; 
Synccllum si audias Chronogr. p, 75. annos xix, at p. 210. 
annos xxxiv ; ut adeo vix certi aliquid in hoc dissensu constitui 
possit. Id quidem certe milii liquet, etsi in alia omnia aheat lo. 
Marsham. Chron. Can. p. 581., Aprien hunc non alium esse ac 
Pharaonem Hophram, ex sacris nostris notissimum. Vid. lac. 
Perizon. Orig. Aegypt. c, 24. AVess. 

79. 73. "Enl /ir()/yj'7yj' ] Cyrenenslum res providentia regls 
Batti, cuiFclici nomen, crant prospcrrimae, multique adeo Graeci 
in Africam commeahant, quo liebat, ut iinitimi Afri, magna 
agrorum parte spoliati, ultro se in hdem et clientelam Apriae 
traderent; quae helli huius origo apud HerodotumlV. 159. Wkss. 

79. 78. lIvijQ H<y«j'/'g] Hcllanico liiuoTi^g y.ul Tftiv tv/dv- 
T(OV y.uTu To nQ(oTov in Athen. XV. p. 080.; quae liis Diodori, 
quantumvis et Ilerodot. II, 172. pleheium et obscura ortum fami- 
lia tradat, nihil pugnabunt; modo Partamidis, sic Aprien Hella- 
nicus appellat, favore et rerum gestarum gloria deinceps illustrein 
esse factum observes. W Kss. 

79, 80. UiQl Tr^v MuQiuv y(oii7jv~\ Herodotus ad Momcm- 
phin pugnatum fuisse ait 11. 163. 169.; quae haud longe iacu 
Maria^ ut dictum supra est, distabat, Muqiu palus est in Aelian, 
VI. H, A. 32. et Aristid, T, lll, p, 591,, cui quod urhs accuba- 
ret, idem sortita nomen est, postea increscentis Alexandriae 
vicinia in vicum conversa apud Athen, I. 25. Wess. 

79. 88. Kui oTQ(/.yy(diid-ik] Longe alia de Apriae seu 
Pharaonis Hophrae interitu leremias XLIV, 30. XL\ 1. 26. ct 
Ezcchicl XXIX, 4, 5, ; quorum certissimis vaticiniis haec Diodori 
et haud dissimilia Ilerodoti II. 169. quo raodo consentire queaut, 
egregie docuit lac. Perizon. Or. Aegypt. c. 24. W^ESS. 

79. 93, "'Eti] ntrn nQ()g ToTg etc, ] Amasidi Herodotus IIL 
10, annos XLIV dat, nec plures Africanus in Sj^ncelli Clironogr. 
p. 75,; quos et veriores arbitratur idem E:ic. Perizon, , res gestas 



IN LIB. I. CAP. 68.69. 111 

eius cum S. Proplietarum vaticinlis diligenter conponens. Aegy- 
ptioruui ccrte quidcm sacerdotes nimio patriac suae studio multa 
in l»is rehus dissimularunt, praccipue eas calamitatcs , quihus 
post Apriae necem a victorc Nabuchodonosore fuerant gravissime 
pressi. Conf. et Camp. Vitringae comment. in Esai. XIX. p. 
533. Wess. 

79. 96. '/f Sf ^OXvumug'] Omnia parentliesi inclusa, quia 
supposititia sint, vix dubitare fas est. Steph, Tota haec paren- 
thesis, ut alicna ineptaquc , posteriore etiaiu sui partc falsa, ad 
caeteras Glossatoris nugas remittatur:" nos versione indignam iu- 
dicavimus. Rhod. ^OkifiTitudog, 7^j' irr/.ul Sic, inducta gram- 
matici notatione , quae Illustri Scaligero nuUo suo merito se pro- 
baverat in Euscbii Chron. loccccLXVil. , Diodori orationem relin- 
gerc placuit. Wess. 

79. 4. Niv dititiiev] Conf. supra c. 42. Wess. 

79. 7. l4nodo/r,g iTV/n'~\ Hoc quidem genere, cum de 
laude atque approbatione agitur, nihil his in libris frequentius 
est: nam et cap. superiorc /ifydXrjg txvy/anv unoiio/li]g et lil. 
63. IV. 3. V'. 60. etc. eius usus est, Polybii fortasse studio et 
acmulatione, cui longe tritissimum esse egregie docuit Georg. 
Raphelius l.Timoth. I. 15.; habet et losephus , sed prave nunc 
VIII. A. I. 2. 8. «/./,« (.n]bmiug v7io(So/lr^g Tvy/uviiv nuqtxy.u.- 
XovvTig^ melius scripti Codd. uno{io/r]g. Wess. 

79. 9. Eig Atpmrov TTUQuf^uXtTv'] Si quid scriptoris con- 
suetudini et veterura Codd. auctoritati, ut multum profecto debet, 
tribuendum est, hoc maluit. Vid. supra c. 12. Nec alia de 
caussa paullo post dvGtniljurov recepi; non quod alterum pra- 
vum et orationi parum concinens videretur ; tuetur enim sedem 
suam c. 67., sed quod libri antiquae lidei addicerent atque id 
praeferrent, sicuti et XVII. 82. Wess. 

80. 14. 'OQCftvg~\ Conf. sup. c. 23. et c. 12. de Homero. 
De Solone et Pythagora infra c. 98- Wess. 

80. 18. Tcov yQuttfiurcov tvotaiv] Vide cap. 16. et 50. 
Wess. 

80. 22. ID.ttro T(7)v tmay.oGifov etc.] Haec illis pugnant, 
quae cap. 44. de regni Aegyptii continuata in pliircs saeculorum 
decursus serie commentatus est; nimisque angustus aunorum est 
numcrus regibus plusquam ccccLXX et toti Aegyptioruiu Chrono- 
logiae. Bene lac. Perizonius, lidetur^ inquit, locus hic esse 
corruptus, et certe adiecta versio ub Graecis verhis recedit. 
J erlia sunt, to rrjg Aiyvnrov n).ti(0 tmv tnTuy.ooifov y.ul Tt- 
TQuy.iG/i/.i(ov /juGi/.tvoui Toig nltiovg tyytviig. Vertitur, quod 
ultra quater mille et septingeutos reges indigcnae Aegyptum gu- 
bernarint, ul)i voceni tTtov ., annorum, /j/awe nes;lectain et omis- 
sam videmus. Mullem et ego eam in Gruecis omiilere., ac 
porro legere^ to t;]i; Aiyvnxov ju.tiovg TtZv iijO0j.i}']/.oyiu y.al 



U2 ANNOTATIONES 

TfTpKxofftWJ', x«i TovTOvg lyysviTg ., gubcriiasse Aegyptum plus- 
quaiu rcccLXX reges, eosque indigenas. Sic certe cum altero 
Diodori loco cap. 44. Idc ipse sic satis congrueret. Sed tameti, 
quutn tam incerta sit et dissona Aegi/ptiorum C/iro?iologia , mu- 
tare nihil absque MStorum ope ausim, Origin. Aegypti. cap. 11. 
p. 200. Wess. NuUa liic repugnantia. Dixerat Diodorus I. c. 44. 
homines usque ad 01, 180. Aegypto imperasse fVv/ (jQcr/v )M- 
novTu T(Zv 7ievTay.ig/ih'o)v ^ quorum annorum 36 annos Aethio- 
pes, 130 Persas, 276 Macedones regnum occupasse. Hoc autem 
loco quum AlyvjiTov nXtuo twv jfHTuy.oaiMV y.ul TiTQuy.ig/iXUov 
(Tior fiuoiXtvouc Tovg nXeiovg iyytvaig dicit, tempus illud ex quo 
Macedones continuum imperium tenebant detraxit, Exinde eniiu 
indigenae reges, qui sub Persis Aetliiopibusquc imperium nonnun- 
quam recuperaverant, penitus sunt aboliti. Infra c. 95. iv di Toig 
voTcQov /Qovoig noXXu tmv y.uX(7)gl'/tiv doy.oviTcovrof.itf.iiov (puoi 
y.ivtjdijvui^ 3Iuy.ed6vcov iniy.QUTrjauvTCOV y.ui y.uTuXvodvTCOv eig 
ttXog T/}v (^uoiXtiuv To)»' iy/(OQtCOV. 

80. 29. Kul GvvtyQUApuvTo ] In quibusdam tantum exem- 
plaribus sunt haec verba y.u\ GvvtyQu-ijjuvTO., ut apposita illis nota 
declarat. In nullo certe esse deberent, utpote supposititia. Nam 
quorsum Diodorus post io/tdiuy.uoi verba illa suliiunxisset? per- 
inde est enim ac si dixisset ixptvouvTo y.u) ovvtyQmljuvTO. Nani 
G/tdicKL^tiv., ut ab aliis, sic et ab eo accipitur interdum pro iptv- 
dto&ui^ metitiri^ confiiigere ., comitiinisci., vcrbi gratia, pag. 25. 
ntQi(fuv(~)g ovyyQucf tig o/tdi('/.Uov tvQioy.tTut. ubi o ovyyQu- 
(ptvg est itidem Herodotus. Sic et in extrema pag. 13. Tovg de 
XtyovTug iv &i'j/^uig tijC BoicoTtug ytyovtvui toj' S^tov iy. ^tfit- 
Xi]g y.ul /Jiog., cfuol o/tdidCtir. Sed his in locis absolute poni- 
tur et ufitTuli(xTcog verbum o/tdic/.Cttv: at in loco de quo agitur 
accusativum habet. Fortasse autem haec verl)a e scholio mana- 
runt, sed depravato ; siquidem credibile est aliquem io/tdi('.yuGi 
exposuisse, iptvdcog GvvtyQuxl'o.vT0'. quorum deinde vcrborum 
unura in contextum irrepserit, altero per incuriam omisso. SxErH. 
'Eo/tdt('ii.y.uoi y.ut ovvtyQuxpuvTO ] Scholiastes per posterius expli- 
care voluit prius; sed quamrecte, iudicent illi, qui quo signiii- 
catu auctor to o/tdttxCtiv usurpet, recte intellexerint. Mendi igi- 
tur huius labes eluatur. Rhod. 'Eo/tdiuy.uotv , ty.ovoicog etc. ] 
Vid. supra c. 23. Haud praeter verum de hoc hominum genere 
Seneca, quidatti incredibiliutti relatu cottitnendationem paranty 
et lectorem aliud acturum., si per quotidiana duceretur., mira- 
culc excitant: quidam creduli, quidam negligentes sutit, qui- 
busdatn mendaciutn obrepit., quibusdatti placet. Illi non evitant., 
hi appetutit. Et hoc cottimune de tota tiatione^ quae approbari 
opus suum^ et fieri populare non putet posse., nisi illud menda- 
cio adspersit. Q. Natur. VII. 16. Wes.s. 

80. 32. 'Ev Tutg uvuyQacfatg ] Conf. supra c 44. Wess. 



IN LIB. I. CAP. 09. 70. 113 

80. 36. Kui navxn Txrtaxxovai ctc. ] Sic quidem Diodori 
aet.itc i)lcrisque in rcgnis, et olim apu<l Persas , quorum «tro- 
aoax^^g /iacjutia y.ui arvmid^vvog in Plutarchi T. II. p. 826. F. 
JSecus olim inter Graecosj ubi rcges inl ^ijXoTg yioaai certi» 
honoribus et conditioni/jns constituebantur, ut est in Thucydide 
1. 13., ncc omnia ex arbitrii voluntatc poterant. Quamobrem et 
Demophon iii Euripid. Heraciid. 421. Ov yaQ TVQarvtd^ wari 
fi'(toii<''.0(ov r/(o , 1-//X T:]v dr/.iua ()ow, dl/.aia neiGotiui. Non 
enim ^ inquit, tyrcmnidem ut barharorum obtineo ; sed iusta si 
fecero, iusla patiar ; quod et reapse expertus est, caussam cae- 
dis dicere coactus in foro, quod Pallaiiium, i/il nu/J.aduo , vo- 
cant iipud Pausan. I, 28. p. 69. Neque Athcnis id tantum vale- 
Lat, sed et Argivorum, quorunx in Graecia antiquissimum regnum, 
moribus: quo spcctant quae rex eius populi in Aeschyli Supplic. 
383. ct 40-1. ait, et quae Pausan. II. 19. Immo .JctfftAfr^ prae- 
cipuo quodam usu rex est legitimus liberaeque civitatis, seu qui 
sccundum patriae legcs et constituitur et imperat, ut erudite 
docuit lac. Perizon. in Aelian. II. V. H, 20. AVk.ss. 

80. 37. !A/.k' iiV unuvxa Tcxuyutra etc.] Perstringit has 
Icges et ab inpostoribus Aegyptiis Diodoro qbtrusas arbitratur 
lac. Capellus Hist. Exot. A. M. 1931.; neque enim Chembeni, 
Cephrcn et ceteros ingenii violentioris rcges illis paruisse videri ; 
esse praeterea vero parum similes. Contra qucm tametsi aperte ve- 
nire nolim, ea tamen, quae olim in Hispania a regibus et in Ger- 
mania ab Imperatoribus sponte observata novimus, talia videntur, 
ut plerisque harum legum patrocinium parent, Tu vide loach. 
Frid. Felleri Monum. inedita p. 227. Sunt praeterea in his Icgi- 
bus , quae gentis superstitioni originem debent ; eo certe pertincre 
videntur, quae de regis cum uxore consuetudine brevi post me- 
jiiorantur, et a Schol. Ptolemaei in Tetrabibl. p. 88. explicita 
sunt. Wess. 

80. 41. l^lla x(Zr tKKfaviGxuxiov uqImv vhn'] Mos etiani 
erat j)rincipihus Macetlonum adultos liberos rer/ibus tradere, ad 
munia haud multum servilibus minisferiis abhorre/itia^ Curtio 
VIII. 6. teste; qui tamen mos a Philippo demum institutus est, si 
Aelian. XIV. V. H, 49. audimus. Id negligi haud oportet, Aegy- 
ptios sibi reges constituisse aut ex bellicosis, iy. xcov fta/i/iicor^ 
aut sacerdotibus; et illos quidem statim disciplinae sacerdotum se 
tradidisse, ut sacrorum et omnis philosopliiae notitia inbuerentur, 
Plutarclio Isid. et Osir. T. 11. p. 351. B. auctore: nefas enim 
principi crat sine sacrorum scientia rcgni gubernaculum tractare, 
n:-o} f.i(-v AYyrnxdv ovd' l-iioxi jjuoi/.ta /(oQ}g icQaxty.r^g uQ/iiv, 
Plato Politic. p. 290. D. Wk.ss. 

81. 50. ' Ey x(7iv 7'fY<W7'] Rcctius tv xo7g ro[ioig., quod in 
marginc cxtcnsum fuit. Rhod. Non .';ub.-;cribo viri docti scnten- 
tine ; paullo quidem planius alterum illud est, necmeliuspropterea. 

Voi.. I. 8 



114 ANNOTATIONES 

'^H ty. r/ov vofKOv Tu}Mt7r(0(ita Acliano XIII. V, H. .38. acrumnac 
Kunt, qu.as ex leguni praescriptis Spartani snstinebant. 7«i/c /; 
ix Twv vo(.i(x)v (OQia/iitri] lcgibus detinita inf. c. 74. To noii]- 
S-ev ix '/^««/«//T/^/oi^ iactum rsaauneticluHeroilot. II. 151.; quo 
modo saepe ille. Conf. Georg. Ilaphelimu in loan. 111. 25. Wess. 

81. 54. ^QijfiuTiCeiv y.(u TTfi(i,Triiv\ llaud iniuria metuo, 
ne non xoJ TiQarrnv ex Scliolio hanc sedcm occuparit ; iin^at su- 
spicionem Cod. Reg., et scriptoris mos, (\\io /QtjfiariLftv de re- 
spoasis reruuKjue actu usurpat, ut c. 69. XVII. 113. Athen. XII. 
p. 5.39. i^f ov y.a.SiifiivoQ c/()i]fi(/.riCfv o l:4\tS.avdQ0Q. etp. 54:2. 
iv (0 /Qi]fiaTiCftv "liQ^ova rov (JaoiXta.. Passus tamen sum, ut 
locum tueretur, ne calumniandi foret occasio. Wess. Kul tiqut- 
tiiv Ursinus ex Scholio venisse censet, meam suspicionem adfir- 
•mans. Idem in Add. 

81. 58. TIhi]Giov Tov liQiiov'] Marginalis nota offert duo 
liQi(og et rjytfKJVog, posterius eligo. Ncc parum ad rem conferre 
airbitror, si antc 7TiQiiav(orog ro furd restituatur, ut populus 
solennes pontificis sui preces secutus voce sua intelligatur. Rhod. 
TIh]aiov Tov ftaai\t(og'\ Sine controversia in editis vitium est: 
quod sequor e mclioribus Codd. depromptum est. Diceres omnia 
haec ad c(mtoreni rov (0()ov pcrtinere , qui in sollcmni Aegy- 
ptiorum pompa duos gestabat libros, quorum alter vfivovg T(~iv 
^i(x)v Deorum hymnos, altcr iy.Xoyiafiov (iaaiXty.ov [Slov ordi- 
nem et rationem regiac vitae conplcctebatur, apud Clemciit. 
Alex.VI. Stromat. p. 757., nisi Diodori auctoritas summum saccr- 
dotem postularet: praeerat is sacris et sacerdotum collegio, Hero- 
dot. II. .37., idcmqUe erat ac Pi'ophet(f, siimmae inAegypto digni- 
tatis. Vid. II. Vales. in Euseb. IV. H. E. 8. Wess. 

81. C7. I\IiTadoTiy.og T(ov (}yaO-(]jv'] In principe to ivnonj- 
Tixbv y.ui To ivfurudoTov maxime couunendabile est, quod pro- 
pterea laudi sibi tribuit Imp. Antoninus I. 4. et 14.; nec minus 
in Chrlstianis, in quibus, lautiore si conditione sint, S. Paullus 
eandem virtutem desiderat 1. Timoth. VI. 18.; ubi lo. Pricaeus 
Diodori non quidem oblitus est, sed nimis anguste de commeatii 
ventris interpretatur. W^ESS. 

81. 75. TiiV TtfKoQiuv u7ToayiiJiT(ov\ Valde quidem blandi- 
tur scriptura Codd. eorum, qui uS,iMV UTioaySjipai. nec muto ta- 
men. Sacerdos poenam precibus iu scelerum administros et docto- 
res derivabat: haud multo aliter XIII. 102. tv)j' dQy>]v UTitay.r]- 
ipiv iig uvdQug ov TifKOQiug uX}J t7iaiv(ov u^iovg. et Dionys. VI. 
A. R. p. 383. ilg avrovg fiovovg unoGy.i]ipavTig rovg alriovg ti)v 
6Qyi]r. Wess. 

81. 80. TiQoayo7Tr]a(/.fitrov fioa/(o'] Exterminandus ad cor- 
vos nbortivus et putris ille vitulus. Rhod. Adsentircr viro doetis 
simo, si Codd. plcrique omnes delerent; nunc, etsi suspectuuu 



IN LIB. I. CAP. 70. 11$ 

scrvare malo. Aej^yptii /iwa/oig vitulis in sacris ntebantur, 
eratf|uc pars haud postrema scientiae sacerdotalis ^tO(T/o(Tf^p«j7- 
aTiy.i), «le fniaHerodot. 11.38. BlonyoatfQuyiata.c^ sive saccrdotcs 
sigDandis certo ritu vitulis destinatos, habet Porphyr. IV. Abstin. 
c. 7., scripta qnoque |/70fT;^ooT^<paj7rTr/z«, sic enuu recte corrigit 
lo. ]\Iarsham. Canon. CJironol. p. 242. Clemens Alexandr. \l. 
Strom. p. 758. Wess. 

82. 81. 'O /ih UQoyQUf.ifiunvg'] Conf. supr. c. 16. Wess. ; 
82. 91. KQtu i^iooyuu y.ul /j]V(7)v] Mirum videri possit 
XQfu /rjvwv inter anXug TQOffug hic aDiodoro censeri, quum pag. 
53. inter noXvTcXearuTug eniuneret: atque adeo Xenophon Cy- 
rum iuniorem anseres semesos amicis e mensa sua solitum missi- 
tare memoriae prodiderit. Unde et prima fronte lectio altera unu- 
XuTg^ ( quae tamen in uno duntaxat habetur exemplari) non im- 
merito alicui magisplacuerit. Sedenim si unuXuTg scribamus, quo- 
runiDiodorus }ut6tijtu vult describere, iis contra TQvcfijv tribuere 
comperietur. Quomodo igitur ipsum sibi Diodorum constare dice- 
mus? llespondebo quod mihi occurrit in praesentia, idque ina^ 
/lov. Existimo Diodorumhic, ubi anserinas carnes inter «7r/«g. 
TQO(fug enimierat, loqui de anseribus unK(~)g (ut ita dicam) nutri- 
tis. at quum numero TQO(f(ov noXvTeXeoTdTcov adscribit, ansercs 
altiles intelligere, id est /r^vug oiTevTovg. Athenaeus lib. 9. c. 
8. Qeuno/iinog /lev Wfrj y4y)]oi)M(i) T(o yt(t.-4(ovt eig u4r/vnTon 
u(piy.oj-itv(o ne/ixpai iovg AlyvnTiovg /jjvug y.ul f.i6a/ovg aiTev- 
TOi;^. Ac ne quis dubitet an adiectivum oiTevTovg tam cum /q- 
vug quam cum /noa/ovg Athenaeus iungere voluerit, ipse ibi- 
dem aliorum authorum neQi /)]vdg oiTevTov verba profert. Sed et 
Poljaenus lib. aTQaT}]yTj/i(/.Tcov quarto c. 3. 32. apparatum coenae 
pariter ac prandii regis Persarum describens, inter caetera ponit 
/TjVeg aiTevTol TeTQuy.oatot , TQvy6veg TQi(f.y.6aiui., oQvid^iu nuv~ 
ToSunu f.itxQu iS,uy.6atu. Apud eundem vcro Athenaeum et;^jyj'/o;v 
ftt mentio iib. 14. cap. ult. ibi enim haec Menippi Cynici verba 
citantur, y.ul evd-eiog neQte(feQeTO neQdiy.iu oXiyu y.ai /i]vict onTU, 
y.ul TQvcfi] nXuy.ovvTcov. Polyaenus autcm veoaaovg /riV(ov appel- 
lat. Nam post ea quae modo ex illo protuli verba subiungit, 
uQveg TQiuy6aiot, veooool /)]V(~)v exuTov , SoQy.udeg TQtuy.ovru. 
Meminit autem Athenaeus et iecoris anserini, de quo et Plinius 
lib. 10. cap. 22. scribit. Ubi quod ait fartilibus in magnani ampli- 
tudinem crescere, verum esse comperi quum Venetiis agcrem- 
Vidi enim ibi iecora saginatorum a ludaeis anserum (hanc enim 
illi praecipue ct callent et factitant ibi artem) tam ampla, ut quod 
unius anseris ie.cur esset, trium minimum esse videretur; id est, 
tria csse iecora in unum(si hoc Hcri posset)conilata. Caeterum no- 
tandumest, ut in illo Athcnaei qui prior citatus est loco fi6a/oi et 
/tjVeg aiievToi coniunguntur, ubi ab Aegyptiis dono missi dicuntur 
Agesilao, quum in Aegyptum advenisset: (missos autcm fuisse uk 

8* 



116 ANNOTATIONES 

delicatosclbos verosimllc est) itahlc aDiodoro y.Qta ftorr/eiu et y.ota 
X>jVLop copulari (^sed non oirevviiii') et iuter zQOffag unAag annu- 
jnerari. Fit autcm et in Evang. mcntio vituli saginati Luc,XV.23. 
xal ivtyy.avTeg tov {.loa/nv rov airevrov. et paulo post, x«< 
i'd-vaiv 6 nuriiQ oov roi' /.loo/ov Tof oirevroi'. Steph. Nimis 
aestuare niihi videtur H. Stepli. ; neque enim pugnat simplicem 
aliquem esse victum et tamen pretiosum: quamquam pretio ingenti 
anseres in Aegypto venum ivisse nondum mihi liquet; nam quae 
infra cap. 84. id non requirunt. In sacris et communi victu an- 
serum usus in hac gente erat frequens , vescebanturque sacerdotes 
Xi^veoov y.al fioiiov , aequc ut reges, carne, Herodot. II. 37. ; 
quare et multi illis alendis operam insumebant, a quibus et Che- 
noboscia sive Che^ioboscion urbs eius regionis dicta in Anton. 
Itiner. p. 166., ubi plura dixi, Wess. 

82. 92. OYvov i)e xay.rov ri fitxQ0v'\ Regum plerique e sa- 
cerdotibus, ut supra indicatum, cooptabantur : horum autem ()/fc!f- 
Tf/ 7uri] y.ul u(f^eXiig. ofvov yuQ ol ftev ovd^ oXo)g, ol de oXiyiora 
lyevovro , victus eraf tenuis et simple.v : vinum enim alii omni- 
no non hihehant; alii parcissime ., quae Chaeremonis in IV. Ab- 
stin. 6. Porphjrii verba. Wess. 

82. 1. lilijde ri/iiMQiiOaod-ai'] Non plccterc tantum haud 
poterant, sed et roiig diyaorug e'^coQy.iKov , ori y.av [juoilevg ri 
nQoora'S,Tj y.QTvai tcov fiij diy.uiwv, ov y.Qivovoi, iadices iurisiu- 
ra?idi religione ohstringehant ., ne, tametsi rex ipse iniqui quid- 
dam imperaret ., dece?-?ierent^ Plutarch. T. 11. p. 174. C. Wess. 

82. 4. ^H TTQooiy.oTTTOv TuTg tpv/aTg'] Si qiii lil.er diy.aoruTg 
aut y.QtxuTg ederet, ego lidenter arriperem : solet enim casum ter- 
tium huic verbo ita connectere, ut eam rem notet, qua quis offen- 
ditur. CoUegit exemplorum ex Diodoro abunde P. Leopard. V. 
Emend. 7.; quare paucis perfungar. Cap. 89. TrQooy.o/TTOvrag , 
TuTg eig t« TTQoeiQij/iiiru nuQavo/.iiutg^ succe?ise?ites flagitiis in '■ 
dicta a?iimalia admissis. lil. 4. ^iovvoov nQ0Gy.6ipuvTu ruTg 
ToiavTutg neQiaruoeoi. IV. 63. xul dtu rijv vneQfSolijV rijg Xv^ 
jiijg nQooy.otpuvTU rt~) ^i]i'. quae quod dixi satis lirmant. Addo 
ex Polybio I. 31. xai nQooy.oijju.vTeg ri] /juqvti]Ti rov IVluQyMV. 
Niliil tamen, vetantibus Codd., deccrno, Wess. Wesselingii non 
magis quam DorviIlii(adCh.ir. IV, 7.) et Schaeferi (Meletp. 1 1 7.) 
coniectura rv/utg opus esse ostendunt illa XI. 31. uvurQunivreg 
TuTg ^pv/uTg. IV. 11. rf] ipv/ij dvgcpoQcTv. XIII. 70. ruTg ipv- 
X<^ig ovy. evedioy.av. XVII. 21. ruTg ipv/uTg evdovreg. 

82. 10. KuTiG/vo/ievovg ctc.j Perperam haec e Reg. exu- 
lant. Vltia ea plerosque a rccto tramite transversos auferunt, et 
victosgravissimepremunt; quod est yurio/vetv. StraboVIL p. 468. 
B. rf7)v f) fy. durtQov fieQovg vn ^DJ.vqkZv ttulioru y.urio/vo- 
ftivwv. et Noster cap. 21. et 86. XV. 87. Phiio lud. de similis 



I 



IN LIB. I. CAP. 70.-72. 117 

gcneris hominibus eleganter vn ooyT^g oia //(XcTirjg Sectnotvrjg ix~ 
(iiaad-tvrfQ <lc Spec. Lcg. p. 771. E. Wess. 

82. ]4. 7i/V Tovc ijyoviihovg evroiaig\ Aegyptii reges suos 
iiti Deos praeseiiies colebant; unde nibil profecto mirum, adeo de 
eoruni inoolumitate fuisse sollicitos. Conf. c. f^n. Wkss. 

83. 22. "E(og tfitivtv etc.] H .otum II. lii 4. vide. Wess. 
83. 31. WluQTVQiav uMiqiyQanrov nfQiit/t'] Ad verbum, 

non circumscriptum veritatis testimotiium continebat. Sed quam 
facile restitueris una.QayQanrov ^ non perperam scriptum ^ non 
supposilitium^ non adulterinum, aut fucatuin. Rhod. Variantes 
antiquorum librorum scripturae faciunt, ut inccrtus haercam; ha- 
bent enim singulae, quod laudcs. l4vcQi&ivrov rixae et contro- 
rersiae haud ohnoxium si malueris, etsi Graeci sermonis The- 
sauri te destituent, succurret Philo lud. L. ad Cai. p. 1001. E. 
tiQijVi]., inquicns, f^ rjye/.wviag OQdT^g fvirui. Tiye/iovia d^ uffi- 
Xoveiy.og xai aveQiOevrog^ oq!))) novi]. Sin uro^evrov ^ Suidas 
yvtjaiov^ unuQanoi>]rov , y.ad^uQov exi^licans, auxiiio erit. Neque 
pravum censc!>itur v.neQiyQanrov , si de infinitOf ob ea qiiae cap. 
41 . disputavimus^ acceperis. Tibi itaque, quamquam pronior in 
urcQid-fvxov , optionem pennitto. Wkss. 

83. 3G. ^Erf Tifte'Qag cfJdofiY/.ovra y.a\ dvo\ Tot fere dies 
in apparandis funcribus et soUemni corparum condituraabsumi so- 
lebant, Herodot. II. 86. Wess. 

83. 37. Karunenaofitvoi de t«c xefpulag] Potest libri Mu- 
tin. scriptura defendi hoc Herodoteo II. 85. y.ar' lov InlaaurTO 
rr,v y.e(fa).7jv nr^hn. Nec sequor tamen ; nam et infra c. *J1., ot 
(.lev ovyyeveTg.) Diodorus ait, y.ul rfiXot nuvreg y.a.runaa/i.jievoi. 
nrp.iT) To.g yecfuh/.g. et losephus II. B. I. 2 1. 3. y.urantuKifHvog 
de Tiig y.eqaXTig y.oviv. quo tamen loco Mss. et Suidas yr/.rani]- 
oufievog , quod et eodem libro c. 15. 4. in parili re loseph. adhi- 
bet. Solitos autem in luctu veteres caput multo pulvere .deforma- 
re, nemo est qui ignoret. Wess. Quam Wesselingius reiecit scri- 
pturam, et hic et infra c. 91. praefert Valckenarius a<I locum 
Herodoti , ut mirer eum non Longo quoque Past. 1. p. 15. Sch. 
/(ofiarog y.al nrilov nenaaTO ical Tug y.ofiag xul ro aXXo 0(Tina, 
restitutum ivisse nenXaaro. 

83.38. ''Ofioi(og uvdQeg etc.] Non reges tantum, sed quosvis fa- 
to functos hoc habitu cognati lugebant, Herodotus II. 85. Wess. 

83. 40. 'Ev QvS-fi(T CI. Co. IM. R. Steph. m., satis bene, sit:- 
uti in Athen. XIV. 4. p'. 622. Wess. 

83. 43. Tijv ano rov nvQov^ Haee omni graviorc in luctu 
Aegyptiis sollemnia erant: conf. c. 91. Qui quoque si in casto es- 
sent, vino paneque abstinebant, ut Chaercmon docet in Porphyr. 
IV. Abstin. 6. Quod autem in antiquis quibusdam scliedis reperi- 
fnr un() rov nvQoc.) coctum cibi genus indicat, neque rciectaneum 
csset, iiisi has voces miscere Ubfariis perpetua foret consuetudo : 



118 ANNOTATIONES 

exemplo sit hoc Libanii de Tisamcno T. II. p. 451. nQarre ro 
cov^ (l-ioi tTf , ff/)' omtQ IvaxS-Jjv, f.iih]aH tov nvQog. quotl ignis 
curam, si bene habdret, homini inpositam indicaret, sicuti cen- 
suit et loco adscripsit F. Morellus: atqui id dixit Tisamenus, cum 
ad Euphratem pergeret, quorsum fn torrj airov . ut fnimentum 
redimevet^ p. 443. D. missus erat; praAum ergo vulgatum, et 
in Tov nvQov convertendum. Wess. Conf. Heyn. Opusc. Acad. 
vol. I. p. 144. 

83. 53. Id/.QourrjQiov rcov iv tco /?/w] Si quis y.Qtr/jQiov 
praefercndum putaverit, recitationem in examinationem seu diiu^ 
dicationem mutet. Rhod. KQiri)Qiov toiv tv T(o (ji(o} Hoc prae- 
fero. Prius enim quam mortuus tumulo iuferebatur, dc toto vitae 
eius ordine iudicium instituebatur, permissa omnibus accusandi i 
facultate. Conf. infra cap. 92. Wess. 

84. 58. TovvuvTiov Id^oQVi^ovv'^ Fremitu et clamore sibi 
displicere significabant: infra XUi. 28. noXloi ovv tmv y.u.i}i]t.U- 
vcov id-OQVjji^acf.v. Demosthen. Legat. Falsat. p. 223. dc Atheni- 
ensibus y,ul &oQVj3ovvrcov viicov xul ovy. ld-t).6vrcov uy.ovHV. 
Paulio diversiore usu S. Lucas A. A. XYII. 5. et Dionys. IX^ A. 
R. p. C24. Wess. 

84. 59. l-4n£arcQrjOTjOuv Tagi7~c]Exempladedit c. 64. Wess. 
84. G8. "OrofKAUSTui voftogl Proclus in Timaeum p. 30. 
o f.dv ovv vofiog t\no tov vevefirjad-ui ti]v yl^v uvrovg la/t TrjV 
incovvfiiuv. ovrto yuQ ly.u}.ovv AiyvnrioL Tug diuintaeig^ rug 
y.uru Tu fityciXu rr^g Alyvnrov fitQi]. quibus gemina Diodorus 
cap. 54. ; unde prave illi loco adscripsit H. Stephan., vocem Aegyp- 
tiae originis illi visam : tantum enim Aegyptios suae regionis partes 
ita vocitare adseverat, quod et neQi Tcov fit/./ificov^ qui sine contro- 
Versia Graeciae nomen suum debent, pauUo post profitetur. Ego 
cum Diodoro et Proclo facio, quibus etiam subscribunt viri egregii 
Is.Casaub. in Strabon. XVII. p. 1135. et P. Leopard.VII. Emend. 
17. Wess. 

84. 71. Elg TQla fUQr]] Confer Strabon. XVIL p. 1136. B. 
Wess. 

84. 73. Eig 0-eovg evae^eim] NuIIam ego huic lectioni con- 
troversiam moveo , sed veteres libri , qui magno consensu enifie- 
"i.eiav praeferunt. Erant lii sacerdotes praeter cetcros omnes pieta- 
tis in Deos studiosissimi, d^eooe(jeeg neQiaacog fitxXiaru nuvrcov 
uv&Qcuncov, Herodot. II. 37.; eaque ex caussa assidui ad Deorum 
imagines aut eas gestabant , iiut ordine concinno et decoro collo- 
cabant. 'Effutrovro de «6i ^etov i] dyulficirtov eyyvg, ]]roi (ftQov- 
Tf?, rj nQor,yovfievoL y.ul Tuaoovreg fteru y.oatiov re y.ul aefivo- 
rtjTog^ Chaeremon in Porphyr. IV. Abst. 6.; atque haec credo ea 
InifieXeia est, quam Mss, malunt, quamque his de sacerdotibus 
agens tj)j' ne^l rovg d-eovg d-eQuneiav Isocrat. Busir. p. 332. ap- 
pellat. Wess. 



IN LIB. I. CAP. 72. 73. 1^^' 

81. 82. ^vvSiaTQl^ovni tm /3uoi7.h] Vid. supra cap. 70. 
Wess. 

S i. 87. "rianfQ ncf.Qu ToTg "TlXA?;^^] Moribus qui<lcm Grac- 
cis ita fuit reccptuui; ncc illis tanicn sacerrlotia dccrant , fjuae a 
parcntihus ad libcros transihant, ncc familiac, e fjuibus saororum 
praefccti cooptabantur, iit Athenis Euinolpidae^ Eupatridae^ siipr. 
c. 28. 29., Eteohutadae in Aeschin. Fals. Jjcgat. p. 47., Rhodi' 
Facerdotcs Neptuni infr. V. .'jS. Colophone Ciarii ApoUinis antistes 
apud Tacft. II. Annal. 5-1. Propius tamen ab Aegyptiorum consuc- 
tudine abest injrcns iUa multitudo '/cpo()orAff»', quae Conianis Cap- 
padociis et Ponticis DianrcC sacris operabatur in Strabon. XII. p. 
809. ct S3G., ne de jjcvitis ludaeorura qui<I addam. Wkss. 

81.91. Eiol di ovTOi narriov arcAc-r?] Multo uberius de 
sacerdotibus his, et vitae instituto, quod sectabantur, Herodotus 
II. 37. ct cx Chacremoue Porphyrius IV. A. A. (j. etc. Wkss. 

85. 98. Ov /^'anTiCovoi TUig ifoffoQuTg^ Non multum dis-J» 
simile hoc lovscphi 11. K. 1. 1-1. 1. ncde t6 nuv iOrog t.iuQci TuTg 
dotfOQulg. neo ciusdem tamen elegantiae, qua nulla parte minus 
spicndct hoc IV. B. I. 3, 3. oi dij y.ui di/u Ttjg oruotiog vOTtQOV 
i,iunriou}' Ti]v noXiv. nedum his inferius, quod tn Libanii vita 
T. li. p. 61. C. oj uv tvi)vg tijUTuiCcTo To aoTv f y.uO^ujitQ ruvg 
(y.hTtorron' ToJr vuvx(7n\ Patct enim late lioc translationis geiius. 
T/5 ovjitcpoQa /itfluTiTio/iitrov lleliodor. II. p. 63. cuni ait, qui 
cabimitatibus paene mersus atquc obrutus iacet. StatinsII. Kilv. 1. 
209. Quin tu iaiii vulnera sedas, Et tollis mersum luctu cnput. 
Tetigit Diotiori quoque locum Cl. Salmas.. in Solin. p.709. ^\ K^i-''*- 

85. 99. 0'i fiu/iitoi] Vid. infr. XVI. 47. et Hcnjdotuai, 
cui nomcn, quo gentis sermoue noti erant , debemus il. 164. 
>Ves.s. 

85. 4:^^l4Tonov yuQ 1^^ etc.] Prudenter Aegyptii. Milcs mer- 
cenar ius pccuniae studio trahitur ; quae si deticiat aut non rcj^r.icscn- 
tetur, murmura, seditiones et defectiones coiisequuntur. Carthagiui- 
enses, quiundique militem aere conducebant, suo saepcmalo id cx- 
perti sunt ; nonnunquam quoquc Romaui, quos bcnc proptcrea Livius 
XXV. 33. admonet, id quidem cavendum se^mper., iaquiens, llo~ 
munis ducibus erit^ exemplaque haec vere pro documenfis ha- 
benda 1 ne ita externis credant auxiliis., ut non plus sui i-<>ui>i'is 
suarumque p7'oprie virium in caslris haheant. Vid. iufr. \ . 11. 
et quac in Conringium pro Aegyptiis O. Borrichlus Hermct. c. 8« 
disputat. We.ss. 

85. 6. To (Tf i-iiyiOTOv etc.} Accedebat et aliud corauiodum; 
suo cnini miles contentus ab alieno manus abstinebat, sccus atque 
in (Iraecia. De utrisque Isocrates, oiro/ i«<;'j'(Graecimilitcs)ft,Tav- 
rtg OTQUTKoTut y.uTuoTuvTtg, fUa ru a/.Xon' Xuf.ijjuvtiv uiiovoi' 
iKtTvoi di (Aegyptiorum viri militarcs) ovKog or/.ovoiv , wontQ 
/Q)) Tovg iiijTc Twv idiiov djiuXovvTotg, /.a^ra roTg uXXoTQioig tni- 



120 ANNOTATIONES 

/SovXivovTag^ Laudat.Busir. p. 329. Quod autem pauUo post liaec 
H. Stephanus y.aTuay.evuonv corrigit, id ego rciectaneuiu nou 
arbitror. Wess. 

85. 9. "Of.iiog d' ovToi'] Rectius forte of.iMg'vel ofioiwg. 
Rhod. 

85. 13. liviy.i]T0i raig rolf.iaig'] Verum fortasse antiquis- 
sima id fuit aetate; non Diodori et Strabonis, qui ovy. tivai no- 
XtfttOTag ■) non admodum bellicosos perhibet et exemplis firmat 
XVII. p. 1175. A. V\'ess. 

85. 14. ^vvrdyaara tqiu] Herodot. II. 163. praeter sa- 
cerdotes et bellatores genera subulcorum, bubulcorum, instito- 
rum, interprctum et gubernatorum navalium in Aegypto habet. 
Plato vero sacerdotibus et pugnatoribus artiiices , pastorcs , vena- 
tores et agricolas adiungit in Timaeo p. 24., quorum bubulcos, 
subulcos et venatores nomine pastorum, institores, interpretes et 
navium gubernatores uno artificum titulo Diodorus videtur con- 
plexus, sicuti Isocrat. Busirid. p. 328. solo rr/viT(T)v vocabulo 
omnes, qui nec sacerdotes nec milites in Aegypto erant , descri- 
psit. Wess. 

85. 19. 2vvrQHp()fievot ruTg ys^oQyiyuTg InijAeleut.g'] Sic 
II. 29. eidvg ex nuidtov ovvTQe(f(')fievoi roTg fiudrif(uoi. et cap. 
60. iyfjXi]dr:vut (og y.uy.ovQyorg y.ul novTiQoTg ediofioTg ovvre- 
^QUfiftevovg. qimd gcnus in ilHs tritissimum est, qui longo usu 
atque a prima iuventute aut cuidam disciplinae, aut vitae iustitu- 
to, aut vitiis adsueverunt. Lucian. Nigrin. 12. o'i (fiXoGO(fia y.ul 
nevia ovvTQOifoi eioi. et Merced. cond. 23. y.a) ure di) firj ex 
Tiaidcov rfi dovleiu '^vvTQurfeig. atque ita ille saepissime. Id op- 
portunum huic loco, quod Glaucus uxori perscribit in Alciphron, 
I. 3. se, damnato navigandi et piscandi studio id saltcm eftectu- 
rum, ut liberis eveniat, yecoQyiu ovvTQu^fT^vui y.cu rov uo(fuXri 
y.ui (}.deu [jiov uonuouod^ui., in agricolatione educari et secu- 
ram metuque carentem vitam amplecti. Wess. 

85. 24. KuQnixJv ovyy.ofiidjjg] Conf. supr. c. 8. W^ESS. 
85. 29. ^Ev /ii(o y.TTjvorQ6(f(o] Erit fortasse, qui y.TTiVorQO- 
(fovvreg probavcrit, uteturque Philon. lud. I. V. ]M. p. 610. D. 

yrrjVOTQO(fovoiv ^l^QufJeg y.ul vtfiovoi ru ^Qt'fifiuTU or/. livdQeg 
ftovov , u).).a y.tu yvvuTy.eg, cui non suffragor : id cnmi Diodoms 
si voluisset, haud sane tv ^i(o scripsissct. Wess. 

85. 38. Ov yuQ eniouL.ovoi Siu rcov oQvid^cov] In sterqui- 
linio ova obrucbant, si fides Aristoteli VI. H. A. 2.; atque eo 
pertinet Iitip. Hadviani dictum in Saturnino FI. Vopisci c. 9. 
Ai/nl illis ojjto., nisi ut suis pullis alantur, quos (luemadmodum 
fecundant , pudet dicere. Sed modum excludendorum ovorum, 
queni in Aegypto sectantur, multo diligentius persecutus est P. 
Lucas IV. itiuer. Aegypt. p. 279. Wess. 



IN LIB. I. CAP. 73.-75. 121 

8G. 42. Kcf.l nohg ro y.udrjy.ov etc. ] His planc simllia Iso- 
cratcs Laud. Biisir. p. 330. Mox glossam y.ul Tiyvlrui^ obsecu- 
tus.Mss. , iiiduxi. ^iifiiovQyovg autcm exemplo Platonis in Timaeo 
p. 21. et supr. c. 24. vocavit, quos paullo ante rt/rirug. Wess. 
SO. 10. 7ix r(dy vo/LKov coQKJutvTig] Sesostris Icgcs lias 
rogavit, multitudiaemque in diversa genera descripsit, quod 
praetcr Aristotelem Vil. Polit. 10. Dicaearchus in Scliol. Apollon. 
Rhod. IV. 273. tradidit; habet et Plato 11. Lcg. p. 656. E. , quae 
Acgyptioruiu lias leges spectant. Wess. 

S6. 48. 3h]r' cuXo (.iridtv ifmodiCfiv'} Bcne profecto. 'lEv 
yuQ vcf^ ivog iQyor ucjinr^ unoriXitrui ., ut ait Philosophus II. 
Politic. 9., qui etaildit, legislatorem oportere id diligenter stu- 
dcre, ne uni diversi gencris artes excrcendae inponantur. Wess. 
80. 54. flXetaroi d' tv rutg diifioyQurov/niruig] Praecipue 
Atlienis, cuius urbis civcs cx Solonis legibus ea libertate gaude- 
bant, quae communi rcipublicae haud raro accrha et perniciosa 
crat: vid. Aristotel. II. Polit. 10. Id tanien pro Aegyptiorum 
nioribus haud male, quod lcge lata vetuerint, ne plurcs artes ab 
uno eodemque exercerentur, sicuti Dcmosth. in Timocrat. p. 
405. eiusque Scholiastes Ulpianus innuunt. Wess. 

80. 74. zJi/.u di/.uoru.g ti, iy.uarvig nQOiy.Qivov] Deficien- 
tem vocem ex 31. et Co. rcvocavi; quae, xxx iudices cuni fuerint 
ct singulae harum civitatium parem eorum numerum ad conses- 
sum ablegarint, abesse non debuit. Wess. 

80. 70. JIuQu ^uy.iduii.iovt'oig ytQovrcov'] Vid. inf. XVII. 
104. Wess. 

80. 78. Tovrov f.iev uQ/iSiyuartiV y.udiaruvro~\ Non hene 
his consentit atque concinit Aelian. XIV. V. H. 34., cui iudices 
vcteri aevo apud Aegyptios sacerdotes, eorumque princeps, qui 
natu maximus: -^r dt rovrcov uq/mv b nQiaj^^vrurng , y.ui tdi/.U'- 
ttv uTiuvrug. De iudicibus saccrdotibus certe quidem Diodorus 
non obloquetur , a republica eiusque cura et opifices et milites et 
ccteros, qui inter snccrdotes non censebautur, rcmovens: secus 
est in iudicii praefecto et praeside, nisi si lectus sempcr is sit, 
qui cetcris aetate praestabat. Wess. 

87.83. "Ey. /ovatjg uXvatoig rjQTTj/iiirov Lcodtov'] Distinctius 
paullo describitur haec imago c. 48. diciturque uXiid-ttu tni- 
(.ivovau rovg ocfduX/iiovg. Aelianus tx auncftiQov Xidov fuisse 
ait: unde coUigas, veritatis hanc icunculam humana fuisse specie, 
sed clausis oculis, ex sapphiro gemma ct aliis pretiosis lapidibus 
consertam. Qua cum iudicii praeses intcr Aegyptios insignirc- 
tur , conveniebat quodamniodo et coiigruebat cum ludacorum pon- 
tifice, qni pectorali iuiis, quod vocant, in quo Urim et Thum- 
mi7:i, diiAcoatg ycu uX/jOttu^ ut vcrterunt Aiexandrini interpretes, 
sollemnibus diebus conspicuus erat: nam Tliummim ad formam 
huius imaginis fuisse eftictam, sumpto ex Aegypto niore etsi 



122 ANNOTATIONES 

veliementcr pertendat post lo. Marsham. Canon. Chron. p. 31G. 
lo. Spencer. Dissert. de Urim et Thum. c. 4. p. 1337., nondum 
adduci possum, ut credam: discrepabant ccrte in liaud paucis, 
quae diligenter explanata atque exposita dedit H. Witsius III. 
Aegypt. 1 1 . Wkss. 

87. 3. lIo).Xa ToTg dCy.atotg c-7Ttay.0T/](Tiiv^ Locutio in hac 
sententia scriptorum consensu quasi propria est. Antiphanes iu 
Serm. XVI. Stobaei iTriay.orti -/().() tiJi (pQOVtTv to Xafifjc.veiv^ 
quod lil. Grotius vcrtcbat, cupiendi aviditas vim sapiendi ohnubilat. 
Isocrates Orat. de Pace p. ii35. ro yuQ TiQog yy.Qiv QijtHv, int~ 
axoTH Toi y.af^oQav Vfiag to /'UXtiotov' quae enim dicuntur^ ut 
vos ohleclent, ea vobis tenebras ojfundunt.^ we, quod utilissi- 
vium est, perspiciatis. Poljb. lll. 31. (oare y.ai Xiav ev noXXoTg 
TTjP uXi]dtta.v tntay.oTtToD-ai.) qui et pauUo diversiorc iigura IX. 
32. Gregorius Nazianz. Orat. III p. 81. A. tov de i) jrovijoia 
rotg X()ytof.toTg eneoy.oTijoe. Wiss. 

87. 4. T/yJ/ rTjg vnoyQtaetog yovjTeha'] In simili re Xir/fov 
yoT]T£ia apud Dionysium XI. A. R. p. 707. ; a quibus verborum 
et actionis praestigiis sophistas y(')i]Tag et artem yoijTeiav appel- 
latam L. Cresollius L Th. Rhet. 13. ostendit. Wes.s. 

87-7. Tovg aytovtLoitevovg er tio yQiveiv'^ Rhodom. vertit 
reos conflictantes in iudlcio , secutus Graecorum consuetudincm, 
qua uytoytCofievoi aut oratorcs, qui aliorum caussam agunt, aut 
rei, qui caussam dicuiit, uti ia Deuiosth. pro Coron. p. 132., 
in Midian. p. 319. Androt. p. 382. Macart. p. 600.; cui ver- 
sioni ct sententiae A^erborum ordo validissime pugnat, qui iudices 
rovg dty.aoTug^ quod 111. Scaliger et Is. Vossius suo quisque libro 
adscripserat, requirit, inpriaiis ro ovvey.(feQeai)a.i rfj dvvafieL 
rcov Xe^()VT(ov. Neque enim id cst dicentis facultdle elahi., uti 
idem Rliodom. censuit, scd auferri., abripi.) quemadmodum ovv- 
ey.(feQofievoi ToTg OvftoTg XVII. 70., quos ira aufcrt et a recto 
tramite transversos ugit, et ovvey.(jeQ('>fteroi toTq (Inoniniovatv 
if.no Tov nQog uQeTijV oyonov ., qui cum illis abripiuntur, qui ex- 
ciderunt virtutis scopo, in Ilieroclis Comment. in Aur. Carm. p, 
50. %uire si inprobes Tovg a.y(oyt'Cofiei'Ovg ev tio yQiveiv et iu- 
dices dici posse neges, quod mihi quidem certe nondum liquet, 
recipi oportebit toiV intuvovfterovg., qui laudem in iudicando 
r.onsecuti sunt .) e Codd. Co. ct Mut. Wk.ss. "Enutrovfterovg est 
intcrpretatio vulgati. (h/toviLottevoi ev T(fi y.Qtreiv sunt homi- 
nes in rebus iudicandis exercitati et periti: de quo lioc minus 
dubitarc dcbebat V. C. cum ipse ostenderit in his nofcis ( 1. p. 03. 
53.) uOXijT(\g Graecis dici, qui in quocunque genere cxercitati 
et periti sint. Censor ed. Wes.sel. Act. Erud. a. 1747. p. 9. 
Qui magis e re sua comparasset aytovioTiig. 

87. 13. Tovg esHfveTg TiTrv (jQat)vTtQ(ov nXeovey.Tiioeir^ 
Ingenii praestantiam eiHfyviav inlV. c. 97., et versatili ingenio 



IN LIB. I. CAP. 76. 77. 123 

praeditos tvcfvc-Tc appellitant. Zwov (vffVig ob ingenuim, quo 
aniiitalibus ceteris praestat, lionio supr. c. 8. Adile Phiton, Phaedr. 
p. 1270. Lucian. Saltat. 74. et Luc. Holsten. in Vit. Pythag. Por- 
phyrii c. 1. Wess. 

87. 22. '0(roi na.Qa xoTg AJyvnrloig etc.] Aegyptiorum has 
lcgcs diligenti, nec semper tamen felici, opera explicuit lo. Ni- 
colaus de SyneJr. Aegypt. c. 7. etc. Wess. 

87. 27. Qcovg re uaefJovrroiv'] Ant nove aut corrupte hic 
legltur in omnibus nostris codicibus Oiovg re aaeftovmov pro dg 
diovg re vel neQi deovg re aae(jovvrtov. Sic alicubi nuQavo/iieTv 
habetur apud hunc scriptorem cum accusativo sine praepositione. 
Steph. Praeposit. neQi vel eig ipse quoque praemittendam ar- 
bitror. Rhod. Non male viri doctissimi: poterit tamen Diodorus 
se tueri exemplo Acschyli Eumenid, 270. "Oipei d^ ey.ei rig )] 
x)eov, 1] '^tvov riv^ daeiJwv^ 7] roxeug qlXovg. est enim persi- 
mile. Recte vero Aegyptii: iusiurandum enim aliud nihii est, 
quam Dei in re ambigua ad testimonlum Invitatio : Deum autem 
nisi veri caussa testari, flagitiorum ultimum est, "OQZog yuQ 
ovdev aXXo eauv i] /.lUorvQiu d-eov neql nQuyf.iarog u/iKfiaiJt]- 
Tovfievov &eov de fn) in' uXi]9^ei'u xuXeTv nuvriov uvooicorurov, 
Philo lud, de Leg. Special, p. 770'. C Wess. 

88. 30. Bh) Qvauiro dvvurog wv^ Nullum crimen patitur 
is.) qui non proliibet., cum proJiibere non potest., ait PauIIus L. 
109. de Reg. lur. Contra ea, qui non defendit,, nec obsistit^ 
si potest, iniuriae^ tam est in vitio, quam si paren.es, aut 
aniicos., aut patriam deserat., Cicero I. Oflic. 7. Atque hinc le- 
gibus municipalibus multifariam constitutum novimus , ut illatum 
a praetereuntibus alteri damnum furtumve factum a vicinis sarci- 
retur, de quibus Radulf. Forner. V. Rer. Quotid. 28. et Ever. 
Otto IL Tut, Viar. 10. p. 554. Wess. 

88. 37. "0 roTg avy.o(puvrrj&-eTaiv ereruy.ro^ Calumniar>es 
etiam ex constitutione Imp. Honorii et Thcodosii L. ult. C. de 
Calumn. ad vindictam poscit similitudo supplicii, atque inprimis 
ex lege Divina Deuteron. XIX. 16. Wess. 

88. 39. l^noyQUffea&ui nQog rovg uQ/ovrug~\ Amasi lex 
haec debetur, si lides Herodoto II. 177., quae et apud Sardos, 
Lucanos et alios, de quibus ad Aelian. IV. H. V^. ]. lac. Perizon., 
viguit. Dclevi autem voces inutiles noQtov y.ul TQfmwv., obsecu- 
tus vetustis Codd. Wess. 

88. 40. Tl(')Qwv y.ui rQonwr] Haec, ut superflua et sub- 
«lititia, eradi facilc patior; tametsi in versione praetcrraissa non 
fuere, Rhoo, 

88. 43, '^Yno ^()/u>)Vog] Slc et Herodotus, Rectius tamen 
Draconi adscribunt Lysias in Diogen. I. 55, et Plut, Solon. T, I, 
p. 87. Solon enim poenam, quae capitalis fuerat, lenivit substi- 



124 ANNOTATIONES 

tuta iiifamia, tit lo. Marsham. Can. Chronol. p. 640. et ante eum. 
S. Petitus Leg. Attic. p. 424. admonuerunt. Wess. 

88. 47. Illrj TuTg diuffOQuTg ri/c rv/ijg etc. ] Bellissime 
haec concinit ac convenit legi Divinae Exod. XXI. 20., in quam 
hene quoque Philo lud. Leg. Special. p. 798. D. O^tQaTiovxfQ^ 
inquit, Tv/}] fiiv iXaTTOVi y.t/jjrjVTai, (fvaecog di Ti]g avxTjg 
fieTanoiovvrui ToTg deanoTaig' to) di deio) vo/it(o y.uvcov r(T)V 
Siy.auov eoTiv, ov t6 Tv/ijg^ uHa to rijg (pvaia)g ivaQf.i6viov. 
Wess*. 

88. 50. Mrjdev olcog tS,afiaQTaveiv'\ Hoc placitum est pro- 
pter veterum Codd. auctoritatem. Sic c. 78. Vj'« to fiiyioTov tcov 
aay.ojv idioi] jKJ.vTug y.Qiveiv tijv ula/vvrjV. Wess. 

88. 53. IIeQieiXrjp()Tug rbv vey.Qov~\ Veriim si est, utl 
profecto est, hoc Euripidis Supplic. 1 120. t/ yu.Q uv [.leTLov tov- 
()* Iti dvuToTg JJ(/.&og i'<E.evQotg, ^H Tey.vu duvovx^ ioidiod-ai, 
ecquae gravior poena parentibus potuit irrogari? Parum ccrte 
abest a Mezcntii scelere, quo Moi-tud quin etidm iun^ebat cor- 
pora vivis Conponens vianilmsciue vmnus atque orihus orct, 
Tormenti genus! et sanie tabocjue fluentis Conple.vu in jnisero 
longa sic morte necabat. Virg. Aeneid. VIII. 4S5. Wr.ss. 

88. 60. KuX(ifioig oiioi etc. ] Barharicum supplicii genus, 
cui non multum dissiraile in Theodoreto V. H. E. 39. Spinis au- 
tem inpositos adurebant, ut illis conpunctos non tam igne quam 
fumo enecarent, quoque diutius et miserius mori se sentirent, 
sicuti Aegyptii illi ludaeos in Philon. lud. in Flacc. 975. A. ; 
neque enim adsentior viro docto , virgas sanguineas Imc refe- 
renti, quibus parricidas, antequam culeo insuebautur, obiurga- 
tos L. 9. de Leg. Pomp. docet. Wess. 

88. 63. To ^iuicog t() Lfjv ucfaiQeTod^ai] Graviter et ex 
vero Cicero pro Rosc. Amerin. c. 22. Portentum at(pie mon- 
strum certissimum est esse aliquem humana specie et figura.^ 
qui tantum immanitate bestias vicerit ^ ut, propter quus hanc 
suavissimam lucem adsjiexerit, eos indignissime luce privarit. 
Wess. 

88. 65. Tug iyy.vovg /n/ davcuovod^uil Laudat Aegyptiam 
lianc legem Plutarch. T. II. p. 552., qua pro sua usi sunt Athe- 
nienses , Romani atque alii, de quibus viri docti ad Aelian. V. H. 
V. 18. et Aeg. Meuag. Amoenit. lur. c. 21. Wess. 

88. 68. To f(rj)iv udiy.rjouv etc.] Probe hoc; neque enim 
apud Aegyptios delicta parcntum liberi luehant, uti Isocrat. Lau- 
dat. Busir. p. 332. innuit, cui P. Fabrum III. Semestr. 8- p. 103. 
adiunge. Wf.ss. 

89- 78. Ooiviy.cov] Repone qoviy.(7>v. Rhod. 0oviy.(~)v 

roiKov'] Bene Rhodom.; Demostlien. in Aristocrat. p. 410. xul 

ukloi , ooovg ix T(ov (foviy.(jov vofuov 7iuQeyQuipiufii]V et p. 

406. h T&v (foviy.a)V v6f.mv taiv ti IdQeiov nayov. et saepc 



IN LIB. I. CAP. 77. 78. 125 

allas. Itaqiic niud , etsi Mss. sileant, restitui. V^id. inf. XVIII. 
33. XIX. 71. AVess. 

89. 83. I4)lu T/)r ia/uzi]v uufiiav] Idem valebat Athenis 
apud Andocid. de Myster. p. 10. et Lacedacmone, sed haud paullo 
tamen aspcrius , in Plut. Agesil. T. I. p. 612. E. VVess. 

89. 92. ^Ey.rt/i(rioi)cu t),v ylwTruv\ Ut ea partc niutila- 
rentur , qxia peccarant ; quod genus poeuae simili in casu saepe 
frequentatum fuisse ostendit Guiliel. Forner. III. Select. 27., alio- 
qui proditoribus aut manus praecidebantur et ultiina infligebatur 
poena. Wess. 

89. 93. N()[.iiaf.iu ncf.^wMTTTovriov etc] Ne longum faciam, 
dubitari non debet, quin haec scriptura nuiltis partibus vulgata 
sit melior. IIc!.Qay.onrciv in adulterandis numis et sumptis inde 
liguris Philoni lud. tritissimum est; nam et vulgi nimiam pote- 
statem esse ait cjjg to 7ic/.Quai]f.iov y.ai nuQuy.cy.ciiu i.ih'ov tr ro/iii~ 
Cftuoi^ de Confus. Ling. p. 335. E., et to doy.ii.iov uidoZg vo- 
/iiiofiu ncxQuy.onntv de Leg. Spccial. 804. 0., Ttaouy.onTetv log 
xul voutauu doy.tfxov T),v uGy.TjOiv de Vit. Contempl.p, 895. D,, 
TiuQuy.onTHV ro Ti]q ivytytiug v6/itiofia de Exsecrat. p,934. E., 
quibus plura, quae mihi in mundo sunt, non addo. Par ratio 
cst verbi nuQanotHv ., quod dc ponderibus, mensuris, et illis 
omnibus, quae fraude aut fuco adhibito mutantur, non minus 
elegans videtur; Synesio ccrte Or. de Regn. p. 17. A. t« nQoO' 
lonu Tt/vj] nuQanoi/iGarreg illi sunt, qui vultum artificio quo- 
dam infucarunt, et Porphyrio Herodotus, scripta Hecataei Milesii 
conpilans et leviter mutatis pro suis utens, pQu/tu nuQunotr^oug 
in Euseb. X. P. E, 2. p. 466. B, Basilio M. praeterea ocfQuy\g 
:xa.Qunotr,dtXoa sigillum sculptura adulteratum Homil, in Divit. 
T, II, p. 61. A, Restat na.Qo.ylvcfttr .) cuius etsi mihi exemplum 
desit, nemo, qui sermonis Graeci genium perspectum cxplora- 
tumque habet, usum inprol)abit, De poena, quae falsariis his 
erat statuta, nihil adiuiigam: habent plura viri egregii Cuiac. 
Vil. Obs. 16. et P. Faber Ili. Semestr. 9. Wess. 

89. 94. IIuQuyQucf ('jrrcor] Minus generale est to nuQu- 
yXvcforrcov, in marg;ine assignatum. Rhod. llaQayXvqovrcov 
in p.\aTgine Tcctixis sigtlla falsanles, adiilterantes. Ide.ai Indice 
V. nuQuynacfttv. 

89. 4. Btaouutrov yvrcuy.u tXtv&tQavl Noli cum viro 
docto de sola A'irgine intclligcre ; quae de criminis atrocitate ad- 
duntur et rty.vcov ory/vGtt , quaeque optime convcniunt Imp. 
Leonis Novell. xxxil. , ea marito iunctam quoque postulant. lam 
quod Icge hac erat sancitum, id et alias Accidit, ut cuidam 
testcs caudamque salacem Demeterent ferro in Horatii 1. Sat. 
2. 45. AVess. 

90. 10. TT^g dt yvvaiy.og rrjv qTvu y.o}.o/3ovod-ca] Idcm in 
utriusque sexus adulteris placitum esse principibus post lustinia- 



126 ANNOTATIONES 

num docet P. Faber III. Semestr. 19^ p. 292. Difficulter vero ea, 
quae Diodor. de femiuis Aegyptiis prodit, cum illis concincnt, 
quae de iisdem Sextus Empir. III. Hypotyp. Pyrrhon. p. 177. 
Wess. 

90. 15. OuorravTff.g anoXread-ai rov ^avclov^ Contraria 
omuia Plato sua in republica, ne quani periurio fenestram patc- 
faceret, observari iubet XII. Leg. p. 949. A. ; qui metus iu Ae- 
gypto fortasse nori ita gravis, praesertim si sanctior inibi iuris- 
iurandi fuerit religio, quod Isocrates adtirmat Jjaud. Bus. p. 332. 
Wess. 

90. 27. To y.Hfulatov nXiiov -ij diTTXuaiov'} Usuras supra 
duplum nec deberi, nec exigi posse et solutas repeti, Romne 
quoque iui-is erat exL. 2C.D, de Condict. Indeb. ; quo de Cuiacius 
V. Obser. 38. et Sirmond. in Sidon. IV, Ep. 24. Wess. 

90. 29. Tb Gcof^ia VTiaQyin' ayuiyinov^ Hoc quidem satis 
humane. De iiexu debitorum Hebraei, Athenlcnses ante Solo- 
nem,Romani etiam post Decemviros in alia omnia abierunt, 
quamquam horum legem, verbis asperam, interpretando multi 
acerbiorem fecerunt, dextre confutati ab Ampl. Corn. vau Bin- 
kershoek I. Obser. c. ]. Wess. 

90. 32. ^Ev dcoQeaTg lcf.l^ovrcov'] Conf. inf. IV. 48. Wess. 

90. 39. "Or coi'6fiuoe oeiaa/d^fiuv^ Atticorum consuetudine 
lenius crat vocabulum, re ipsa yQeMV arKry.OTTi^j , seu tabulae no- 
.vae. Rcm expllcat Plut. in Solon. T. I. p. 80. D. atque ex eo 
S. Petitus L. Att. p. 412. et lo. Marsham. Cau. Chron. p. 648. 
Wess. 

90. 43. 0'iTiveg onXa fitv etc.] Athenis ne quis arniA 
pignori opponeret, vetitum fuissc, Schol. Aristophan. inPIut. 451. 
siguificat; neque Romae licebat servos aratores, aut boves arato- 
rios, aut instrumentum aratorium pignoris caussa de possessioni- 
bus abstrahere L. 7. C. Quae res pignori oblig. Adde leges Mo- 
saicas Exod. XXII. 26. Deuteron. XXiV^. 6. Wess. 

90. 48. ^Eyeiv ravTijV Ti]y f (^^'acr/a)' ] Hoc lucri et qtiaestus 
genus. Lycurg. in Leocrat. p. 154. cog efiTioQog eS^enXevae , y.ul 
y.ura tuvtijv tijv eQyuoiuv uned i]i.u]aev eig Fodov. qua potestate 
et ille et alii saepe terunt. Vid. infr. XI. 56. Wess. 

91. 53. Ku9^^ TjV UTTeiiuXe] Legendum videtur uneftalov. 
nisi forte suo more a numero uno ad alterum transire voluit. 
SxEPH. Citra dubitatiouem legendum est unefiuXov. RliOD. 

91. 57. \4noaTi]am t//? Y.)..oni]g\ A. Gellius ex libro Ari- 
stonis iureconsulti furta omnia apud veteres Aegyptios fuisse licita 
ct inpunita scribit XI. N. A. c. 18.; cui opinioni in hac lege nul- 
lum est fuudameutum : certa tantummodo conditione , in quam 
ceteri consenserant, ex slngulari dominii iurc, de quo lo. Scl- 
denus VI. lur. N. et Gent. 2. permittuntur : alioqui furta in Ae- 



IN LIB. 1. CAP. 79. — 81. 127 

gypto fulssc illicita, facile ex Rampsiniti rclms et ingenlosissimo 
lure apud Herodot. II. 121. colligas. Wess. 

91. .^9. raiiovaiv 'icQiTg f^nav~\ Similes aliarum gcntinni 
consuptudinesllicroiiym. de Monogani. ad Gerontiam ct Kz. Spanh. 
in Callimach. p. 5G6. exsctjuitur. Hebracorum poiititicem unani 
eiimque virgincm silii iunxisse ex Lcvit. XXI. 13. Pliilo lud. 
de IMonarch. p, 826. D. pertendit. Quod vero additur de ccte- 
ris Aegyptiis, id Herodotus ncgat, singulas uxores iliis iungcns 
II. 92. Wk.s§. I 

91. 61. Ta ycvv(of.ievu Tiuvra rQtcfovGi] Mosidem, et me- 
ritissimo, genti Hebracae. Tacit. V. Histor. 5. Augendae iamen^ 
de ludaeis agit, mulliludini connulilur : nam et necare quein- 
quam ex agnatis nefas. Pliilo, cui inhunianum hoc exponen- 
doruju infantium flagitium, ytiQo^^dig uoilJ)jf.iu propter frequcn- 
tem in ipsa Aegypto, sua aetate, usum, de patrio ritu et more 
liberorum omnium alendorum cgregie disputat de Leg. Special. p. 
794. Wkss. 

91.69. ^EyavTuog T0ig"E}.XriOi\ Graccls, sicuti Theophra- 
stus auctor est III. llist. Plant. 6., o/tdov oau y.u/.ovaiv UQQeva 
ztov ouoyeviov uxuqtiu. Nec dissentit Plinius, Aegyptiorum ta- 
men hunc morem non praetcrmittens, Fit haec dij/erentia et ex 
sexu; in iiaque viares non f6runt. Aliqui hoc permutantes^ 
mares esse quaeferant, tradunt XVI. H. N. 26- Wf.ss. 

91. 72. ^E/. rTjg /iv/jlov 7iv&f.itvwv] MeduIIas Rhodom., 
ego innim papyri thyrsum malim: sic ufintXov nvd^fitvu Strabo 
IL p. 125. et XI. p. 785. C, nvdfuvu rov (foiriy.og Plutarch. T. 
II. p. 166. A. et nvOfitvu rov nvQov Theophrast. II. H. PI. 3. 
vitis, patmae culmique triticei partem intimam A^ocant. Mandi 
vero in Aegypto cam papyri particulam, quae radici paene cohae- 
ret, ex Herodot. II. 92. novimus , et Melchiore Guilandino, qui 
se id sacpe vidisse assevcrat in Coniment. de Papyr. p. 80. Wess. 

91. 74. Kul riov y.av/.ojv riZv iXtiLOV^ ArunJinem, rov 
y.uXufiov rov iv roTg iXtai, qui et suavitate et alimenti copia 
praestabat, Theophrasto VI. Causs. Plant. 16. indicc. Vide supr. 
c. 10. et quae de his Acgyptiorum plantis copiose et cmu cura 
disputavit O. Borrichius Hermct. c. 4. Wess. 

91. 7b. l^-lvvnodtTon' ctc.l Phrynichus, Moeris, Suidas et 
Thomas Magister vocem damnant, substituta uvvnodi'ir(ov. quo- 
rum decretum Lysias in Dionysii T. II. p. 90. Aelian. VII. V. H. 
13. et X. H. A. 24. Longus 11. Pastor. p. 67. Lucian. in Icaro- 
menip. et Asin. et Noster etiam III. 34. repudiant. Wess. 

91.80. ILoXvari)Q(onia ()i(/.f[tQtiv] Conf.supr. c. 31. WESr. 

91-83. Td rt 'icQU y.uXovfitvu'\ Literarum Aegyptiarum 
tria potissimum erant genera, ru iniaroXoyQcufiy.u., itQuriy.u et 
'itQoyXvif iyi\^ quorum priora ()j]f.i(mh] erant et dicebantur, quod 
omnes e vulgo ea edoccrcntur, rcliqua, quae uno liotuv nomine 



128 ANNOTATIONES 

continentnr, soli sacerdotes liberis tradcbant: haec Clemcns 
Alex. V. Stromat. p. G57. Porphyr. Vit. Fyth. p. 15. et Uiodor. 
III. 4., ubi plura. Wess. 

91. 84. re(i)itfT()iuv de y.al tjjv «()/i9^/n;T/x/)r] Utramque 
statim cum ipsis literis iuAentutem studiose docebant, PlatoneVII. 
Leg. p. 819. A. auctore: Arithmeticam inprimis , quam cum in 
Aegypto accuratius esset edoctus, y.uTU To AiyvnTiu/.Qv uQtay.ov 
ex gentis eius placitis (rvnrrjua T(dv /iiov(/.d(ov unitaium collectio- 
nem detiniit Thales apud laiul)]ich. in Nicomach. Arithmet. p. 11. 
Quare et Moses utramque puer admodum, si verum assecutus est 
Philo lud. I. Vit. Mos. p. 606- A. inbibit. Wess. 

91. 87. Ta.vTug ()' oh o('f.diov etc.] Hanc eandem Geome- 
triae originem Hero in Geometria sua, cuius partem excerpserunt 
Benedictini Analect. Gracc. p. 311., Servius Eclog. Virgil. III. 
41., lamblich. Vit. Pythag. c. 29. et plures alii proiitentur. Wess. 

91. 94. HuQUTrjQrjOHog twv uotqcov] Confer supr. c. 50. 
Wess. 

92. 96. 'E^ h(7)V unfoTCOV T(7) nXrj&ei^ Si Platonem Epino- 
mld. p. 987. A. audis, /Qi'/v(o /m^QteTH y.ui untiQd) decem mil- 
lium annorum, (confer II. Leg. p. 656. E.) et paene iniinito tem- 
pore, in sideribus observandis assidui fuere ; qua in re gentis, a 
qua haud pauca acceperat, ambitioni multum dedisse videtur. Ha- 
Luisse tamen astrorum observationes, multis ante Diodorum aeta- 
tibus diligentissime collectas, negari non potest. Vide Proclum ia 
Plat. Timaeum p. 31. et 45. Wess. 

92. 99. Kal OTi]Qty/:tovg'] ^Tt]Qiyftovg appcllant quasdam 
astrorum quasi consistiones , ut Gelliano verbo dicani, cum ea 
nec progredi, nec recedere videntur. Basilius M. Homil. I. in He- 
xaemer. p. 5. A. y.ui en.(/.vu(fOQug uovQ(ov., xui OT)]Qiyfiovg, xul 
unoyXioeig di' uy.Qi/Seiug Tr^QljOuvTeg. Conf. Arati Schol. Phaen. 
460. Wess. 

92. 1. Tmv t(o(Ov yevtoetg'] Sectabantur hoc genus Astro- 
logiae Aegyptii diligentissime, Herodoto li. 82. ef Galeno III. 
Dier. Decret. p. 417. et Porphyrio in Eclog. Eth. Stobaei p. 203. 
auctoribus , opinati ex astroruiu vi et lunae tactu vitae A^aletudi- 
nisque habitum pendere. Quai^e et medicinam Astrologiae et utri- 
que Tijv TeXeoTiy.i]v, seumysticam quandam sacrorum et initiandi 
rationem , iungebant, si lides Scholiastae Ptolem. in Tetrabibl. p. 
1 5. et XXXVI Decanos totidem corporis humani partibus praeticie- 
bant apud Origen. VHI. C. Cels. 58. p. 785., inque legendis her- 
bis multa superstitione ex Hermetis quodam libro utebantur. At- 
que hanc medicinae eorum partem amplexus est Pamphilus Alexan- 
drinus, qui herbarum imagines et vires y.(/TU oroi/eTov ., sive or- 
dine alpliabetico , digessit, docente ex Galeno V. simpl. Medic. 
Fac. p. 68. Lambecio 11. Bib. Vindob. p. 535. Non equidem igno- 
ro, multa L. Kusterum ad isxndnG l[('>.j.t(f:iXog ijambecio rescripsisse, 



IN LIB. I. €AP. 81. 82. 129 

interque alia, Galexinm. nec de herbariim iconilnis 7iec de ordine 
alphahetico ullam mentionem fecisae : qiiod cqniilem factiim iiol- 
lciu: iiam ct idtc/.g Tnir [jOTiivfov iili tribxiit Galenus, et ita de- 
scribit, ut imagines esse dcbeant, et praeterea se y.a.Ta (jtoi/jTov 
suum opus concinnasse, uti olim Pamphilus. Ovtco c)c', inquit, 
xmJ lJ(j.u(fiXog inoii\oaTo tt^v nfQi rcov ftoTavcov 7iQci.yu(f.Ttlc'.v. 
quod et ipso herbarum ordine, quem probaverat, lirmatur: primo 
enim loco I-^/yfiorrj)Yjj', tum v.yrav ^ cr/QcoaTtr, ay/ovaav^ ("/idlav- 
Tov posuerat. Acrum hoc obiter; nunc ad institutum. Wess, 

92. 7. Ka\ y.ofiJiTcov daTtQcov f7r/ro/.«?] An et hinc, ut alia, 
Pjthagoreorum illi acceperunt, qui cometen tcZv ovy. dtl qaivo- 
fitrcor, diu Tivog dt coQioiittvov /Qorov ntQtodty.iog drctTeXX/jVTcov 
ex earum stellarum numero perlubebant, quae non semper viden- 
tur, sed stato tempore certaque revolutione oriuntur apiid Plutar- 
chum III. Placit. Philosoph. T. 11. p. 893. B. Utut id fuerit, 
oportet in siderali scientia nostrae actatis astronomcs longe prae- 
terierint, quibus adeo felicibus necdum esse licuit, ut crinitarum 
stellarum ortus et reditus liquida ratione iiuirent. Wess. 

92. 10. Toig iv Bu/jvJ.tovi A^ctAJa/or^JConf. supr. cap. 28. 
et II. 29. Wess. 

92. 17. Ka) itovaiy.ijV i.tavd^uvtir~\ De musica districte ob- 
loquitur Plato II. Leg. p. 656. et 657., Isidis quaedam poemata, 
certis modis cantari solita, Aegyptiis tribuens. lam cum inter 
sacrorum administros fuerit codog^ qui sollemni in pompa arn{jo- 
).or T/^g fiovaiy.r^g gestabat apud Clemcnt. Alex. VI. Stromat. p. 
757., et Herodot. II. 79. cantilenae eorummeminerit, liaud pro- 
fecto male inter artes, quas Moses in Aegypto cdoctus est, Philo 
lud. I. Vit. Mos. p. 606. A. f.iovatyijV avfinuouv omnem musicam, 
quae et instrumentis et assa voce peragitur, enumerat. Wess. 

92. 20. \4.U.a QcoctTjr dXtyo/Qovto^''] His paria disputat Ga- 
lenus eolibro, quo ad Tiirasybulum inquirit, utrum musica an 
gymnastlce ad Aaletudinem plus couferat, p, 300, Quod auteui 
brevi post M. et Co. tcov uyovi'ivTCov ifjv/dg praeferunt, etsi 
blandlri possit, ex Grammatici Scholio venisse suspicor, Wess. 

92. 25. KXvofiolg yui vijOttiuig] Hoc sequor; nam vulgo 
quod y.).vaf.ioTg additur yul noTiiiotg Ttal y.a^-uQTiiQtotg , id libra- 
riodeberi, vetusti Codd. resque ipsa indicant. Probabant Aegyptii 
medicinam ov dtc/.yfy.ivcSvvtv/itirotg (faQi.tc'/.y.oig /QcofiivriV-, quae- 
que periculosa medicam«nta ritabat, apud Isocrat. Laud. Busir. p. 
330. liiuc vomitu et clysteribus praecipue purgabantur, ut hic 
Diodor. et ante eumllerodot. II, 77., tum ctiamDiogenesLaert. III. 
6. admonent: neque ad ea t:uuen ciiius, quam per leges licebat, 
decurrebaut, secus suo pericuio fju;iekant ex vcieri constitutione 
in Aristot. 111. Polit. I ] . Quae mojL sequujitur y.(/.d' ty.ciLaTijr iifti~ 
Quv etc, ea Conringio meiius accepisse videtur O. Borrichius Her- 
met. r. 6. p. 160. Wess, . 

V..I.. L 9 



130 ANNOTATIONES 

92.31. Ka) ruQ hi) tTjQ Hc.~\ '/i/t:/ supposititiiim vJdctur. 
Rhod. ].4no rTjg y(')Q(KQ miilcb^it Ursinus. Kgo Clurom. auctoritatc 
pniepositiouem induxi. Wf.s.s. in Add. 

93. 36. ToTq t/. tTiQ 'liQu.Q lji[)'ko-v vo^/o/c] Sex liliros, qui 
ad medicinam Acgyptiorum pertinerent, liabet Clemens Alex. V I. 
Strom. p. 758. ntQi t//c tov ao)(iaTog y.aTa.(yy.iv7jQ ., ntQi v6- 
otov, TreQi OQyavcov, neQi fpaQf.i(xycov^ thqI ()rfd(iX/ii(~)V., TreQi 
yvvaty.tuor. qui unone voluminc fuerint conprehensi, an alium 
intcllexerit Diodorus, non liabeo «licerc. WF..SS. 

93.40. QuruTOV y.Qiaiv vnoatrovai^ Non licuisse Aegy- 
ptiis in artium, quas protitebantur, studio quicquam y.utvoroiitTv 
et Plato II. Leg. p. 5G. D. indicat; acerbior tamen haec lex. 
Alioqui ut metlico inputavi eventiis mortnlitntis non rlehet^ itti 
quorl per inperitifini coinmisit inputnri ei dehere recte sciscit 
Ulpian. L. 6. §. 7. D. de Offic. Praes. nam, \\t Persius V'. 97. 
Ae licetit fncere irl ., tiuocl quis vitinhit ngendo, 
Puhlica le.r /io?ninu7n ^ ?inturnf/ue continet hoc fns^ 
Ut te?ieat veiitos inscitia dehilis nctus. 
Diluit hellehoru?n certo conpescere pu?icto 
Nescius e.vnmen. t etnt hoc ttatura niedentli. We.ss. 
93. 48. Tovg l/vev(.iovug y.al vvfftTtug'^ Quid hoc sit, non 
in Graeciae antiquitate, sed barbarie Scjtliica, inquiratur. Riion. 
^l/vevitovfiig y.ul xriwc] Barbaram et serioris Graecitatis vocem, 
qua Scholiastes i/revftovug explicuerat, induxi. NvfiffiTCug et 
vvffiTUag mustelas, teles, mures marinos vocitant. Suidas in ^ ^4ay.a- 
Xa(StoT)]g^^'EaTi de., inquit, Uovffiov eoiy.og aavQti., ev ToTg Toi/otg 
Ttov oiy.?ifiuTtov urtQnov. ?; y.ai o novTiy.bg.) y.ui ?/ y.otvtog Xeyo- 
l^iev?] vvfiffiTL,u. ubi et doctissimus L. Kusterus haec Diodori te- 
tigit, ct Gracco-barbaram vocem delcndam esse monult. Adde Du 
Cange Glossar. NvfiffiTL,u., et de ichneumone supr. c. 35. Wess. 

93. 57. xvQi'j'yuvTeg yuQ rug rQi/ug^ PauUo distinctius 
Herodot. II. 65. Nec solis is mos Aegyptiis ; nam et alibi terra- 
rum ex morbis pristinae sanitati restituti caput tondebant. ^Ey. fie- 
ya\i]Q vdaov atod^tvTeg '^vqoivtui ol uv^-Qconoi., inquit Artemidor. 
II. 23. Wess. 

93. 60. 01 di roTg /iiev Uqu'S,i etc.] Haec cura erat eoruin, 
quos leQuy.ofioaxovg a pastu earum avium vocabant, de quorum 
studio in accipitribus alendis plura Aelian. VII. H. A. 9. Wess. 

93. 64. Kul nonnvLovreg^ Non male Schol. Cod. R. xul 
dta y.oXuy.eiug rtvbg nQoay.uXoifievoi. Solet in equis ceterisque 
animalibus, cum alliciuntur aut placantur, esse frequens. Plutarch. 
VII. Sympos. T. II. p. 713. B. aiyfioTg de y.ui nonnvaftoTg ufte- 
Xtatv Tu dQtfifiura eytiQovat y.ul y.urevvtjiCovai. quo loco curXy- 
lander avQiyftoTg malit, non perspicio. ^iyfiovex sono lictum est 
vocabuhim, eademque in re tritum Plutarcho: nam et de Socrat. 



IN LIB. I. CAP. 82. 83. 131 

Gen. p. 593. B. de aiuis ev9vg ano oiy^iov tov rvyjivrog, ij 
nonnrauiTi ro npoaraTTOfievov uia&urofievoi ait, et \Hl. Sym- 
pos. 3. p. 722. A. aiZeiv y.al \pO(f tiv. et dein tov ao)[^iuTwv ai- 
yiior lialtct, voceni(|ue egrcgie firmat. Hinc nonnvQeiv transiit ad 
blanditias vcrborum, (juibus Iiomines conciliantur. Aeschin. So- 
crat. Dial. III. 12. TiQ yuQ av evduifiovi^aeie nQog o/lor uov^ tt 
nonnvaO eiif y.ul y.QOTrjd^eii] dij/iiov nuiyviov, ey./^a^.Xo/iierov, av- 
QiTTOfievov. sic posteriora lego ex Stobaeo : sunt enim translata 
de histrionibus; qui stare cum non possunt, eiiciuntur et exsibi- 
lantur. Et nonnva/.iog Plutarchus T. II. p. 545. C, ov yuQ earc 
d/-fiuyfi)yovvTog ovde yQOTov ovde nonnva/ior uhovrTog. Wess. 

Idid, Tior i/SvMr y.uTUTefivovzeg'] Omissum T/j'«f , (juod 
Atticis rcli(|uisque frcquens. loseph. I. B. I. 13. 5. Diogen. II. 
133. S. Luc. A. A. XXI. 1(3. et infr. XI. 53. Vide supr. c. 13. 
Atque haud scio, an defectum liunc sarcire librarius M. suo lofiijag 
sive ojfiovg voluerit: quo tamen sine damno carebimus. We.ss. 
Becte hanc vocem ab mclioribus libris addi ostendit c. 81. ToTg 
<)' wfio(fuyoig noXXu tiTiv oQvtiov x) ijQevovTeg nuQu/iuXXovai. 

93. 09. ' Enaia/vrovTUi] lubent scripti Codd. boc et yivo- 
fievoi suum in locum recipi. riveaS^ai eig et neQ) saepe idem est 
ac re aliqua distineri, illique intentum esse. Vide XI, 8. XIII. 
107. XIV. 26. Wess. 

94. 73. '^Yno Tcov unuvTiov\ Requiritrei ordo unuvTCorTior, 
uJ) illis, (jui obviam veniunt: in vulgato, quod scripturae quo- 
dam conpendio hinc natum arbitror, non acquievisse librarios, 
Codd. discordia testificatur, Quae sequuntur, Eusebius excerpsit 
II, Praep. Evan. p. 50. D. Wess, 

94.76. Elg Tug TUQi/eiug'] Sacris animalibus eundem paene 
honorem deferebant, quem hominibus fato suo functis ; quare et 
suos ,sibi TUQi/evTTiQug habebant, quos Aelian. X, H, Animal, 20. 
T06'^- TuTg TaQi/ciuig tiov Qcoiov ecf eariTnag y.ui deivovg Ti^vde 
TijV ao(flur appellat. De y.edQiu^ sive oleo cedrino c, 91. We.ss. 

94. 79. ' Ev leQuTg O/jy.uig] Vid, Herodot, II. 67. Superant 
in nostram usque aetatem aves Aegyptiorum more modo(jue con- 
ditae ; cuiusraodi se vidisse et in Galliam a.sportari curasse P. 
liUcasIV. Itin. Aegvpt. p. 347., et multis ante eum unnis lo. Gra- 
vius Pyramidogr. p. 48., memorat, Wess. 

94. 80. Quv(/.T(o neQinlnTei] Videtur his deesse uy(ov ()' 
ov' quod si excidisse neges, ad pleuiorem sensum requiri non 
negabis, ubi Herodot. II. 65. in consilium adliibucris. Adde Ci- 
ceron. V, Disp, Tuscul. 27. Wess, 

94. 87. To TeTeXevTr/y.dg'} Malim tovto TeTeXevTrjy.(')g. 
Steph. 

94. 92. Ovn(o nQoar^yoQe^^i jo (f i^.oc] Ptolemaeus Auletos 
socius atquc amicus P. R. consiiio lulio Cacsare appellatus cst. 
Siieton Caes. 51. In priino co/im/lfifn Hoeietutea ct regna pretio 

9 * 






132 ANNOTATIONES 

dedlt ; tit qui uni Ptolemaeo prope vi. miVJa taleyitorum sun 
Pompeiiriue nomine (ihstulerit. Quare, quod liic gcstum narra- 
tur, contigit anno 1. Olymp. «lxxx. quo Acgyptuni Diodorus se 
invisisse ait c. 41. Wk.ss, 

94. 91). " Ano rT^g '^rw/iirig (fOjingl Metus populi Romani, 
quem tov u.tio Pcoiiaidjy cfuijov In Excerpt. Vales. p. 337., sicuti 
eoruntlem p. 382. metum, quem Carthaginienses ostentabant, 
Tov uno K(/.Q'/)]iiorog (f(jjiov appellat. Conf. infr. IV. 47. Wes.s. 

94. 11. ^^VQon^Tai ohjv to 0(~)fia'] Et caput et reliquas 
eius partes, secus atque in fele mortua, quando sola duntaxat 
supercilia radebant, Herodot. 11. 60. Adde Synesii Encom. Calv. 
p. 70. D. Wf,.ss. 01 xut' oiy.ov sine ovTeg scribi iubct, nec 
male, Ursinus. Idem in Add. 

94. 13. ' E(iv oivog ?/ aTrog etc.] Non muitum hinc discre- 
pat lex Mosaica Levit. XI. 32. etc. Wes.s. 

95. 17. ^ivTTOvfUvoi Tovg allovQovg] Concinne Anaxandri- 
des Aegyptio militum conductori in Athen. VII. 13. p. 300. A. 
av fifv Tov (aXovQOV, inquit, y.ay.ov l/ovr^ 7;r Idi^g Kla.Uig' 
fyco d' )]d'i(JT' unoy.Teivu.g dtQ(i). quae egregie gentis superstitio- 
nem illustrant. lam quae mox consequuntur ea Euseb. II. Pr. 
Ev. p. 50. excerpsit. Wess. 

95. 21. " Ev 7l/<r')'(V/;r/ ] Hanc verissimam esse lectionem, 
Stephanus cum Strabone docct. IIhod. Bene Rhodom. De codem 
hirco Plut. T. II. p. 380. E. oiov taTiv^J/jig y.al ttQa'% y.ai y.vvo- 
y.f(f(/.Xog, avTog o\4nig' ovto) d')j yuQ tov Iv IllevdrjTt TQuyov 
y.uXovai ' quo loeo id mihi per sane mirum accidit, hircum eum 
^pin dici. Atqui 31{-vd)]g Aegyptiorum sermone Pan et hircus, 
unde nomo et urbi id nomen apud Herodot. II. 42. 46-, non Apis, 
quippe bos sacer. Itaque aut excidit huic ioco yul JMtvihig., aut 
scripsit Qiiovig^ quo nomine Aegyptii idem animal designa- 
bant , teste Hieronymo in Esai. XLVi. Wess. 

95. 23. ^ Ev tT] .AtovTOJV TzoAe/] Sic malunt scripti Codd.; 
alterum auctoritate Strabonis etPtolemaeise tueri potest. Videad 
Hieroclem Synecdent. p. 728. Non longe autem Mendetem et 
Leonum hanc urbeni disiunctas fuisse ex Strab. XVII. p. 1154. 
videbis. Wess. 

95.29. ^' Exp(7)VTtg tv yuXa.y.Ti'] Mallem "!//o>'rf?, quod mox 
inR. etCI.2., aut certe fi//oi;>'rfC, ut cap. 80., quod paullo qui- 
dem rarius, nec insolens tamen, uti Eustath. in Homer. p. 1482. 
docebit. Habet tip(~)VTtg Etymolog. in "7iAty/oc, sed inprobatum 
a viro, in his literis plurimum callentc, F. Sylburgio. We.ss. 

95. 33. DltyuXriV tla^ftQOvrui onovdijv'] Omne studiuni ^ 
conferunt: quod genus frequens admodum. Basil. M. T. II. p. 
181. D. TO yuQ nuauv onovd)]v tia(ftQea&ai , oncog etc. atque 
ita supr. c. 83. Oi i) (i/Xoi nuouv eiot(ftQ0VT0 onovdijv et 
XIV. 108. XV. 34. WES.S. 



IN LIB. I, CAP. 83. —85. 133 

95. 40. '^Ouo(fvXovg &)]Xfiug] Dc Apilis apud Memphitas 
comiuoilis, sunt illi, inquit Aclian. XI. H. j . 10. p. G48., y.ul 

x)lj).ftO)V fjO(~>r lOQaidll' o/xot, (HOVct d((}.U/ilOt, UTi tUi/.Ol Xul /^V 

tQ(~'. !Jvti()g (xrUjh/.ivHr. Aliter Plinius VIII. N. H. c. 46. et ex 
eo Amniian. XXII. 14. Wess>. 

95.43. Jlotoiai fifr taaToTg aTeQovfttroig] Eritfortasse,cui 
TTfvd-ovoi Codcl. M. Co. non displicebit; nec caussa tamen gravis 
est. To"« sacpe cum locum capessit, qui tio Vaiog debebatur, ut 
c. 89. tvotto3tTi]d-i,Tiu(i.viaui)toTg. Oppian. Haleut. II. 326. 'lod 
j'' uQtaTtjL TiQOftu/ii) OTQu.TOv ctc. Pausau. II. 2. p. 116. ?/ Hv- 
^iu /na TO dtrdQov t/.tiro lou dtv) atjJtiv. Conf. Exc. Vales. 
p. 24'6.' AVess. 

95. 53. Elg Tug Tuqug uiTfTnl Hoc rerum series postulat, 
iion TQOffug; quare et conlidenter mutavi, tantoque magis , -juod 
comaiutare librariis haec vocabula moris sit. Narrat Plut. Isid. 
et Osir, T. II. p. 359. D. omnes Aegyptios ad funeranda anima- 
lia, quae sacra censebantuv , sumptus contulisse , practer TJieba- 
nos, nullum Deum mortalem arbitratos. Graeca, ut mcndunv 
eluam, adscribo: tig dt Tug yQucfug Tcur TtiKontvioi^ UtKov^ 
Tovg fiiv uU.ovg amTtTuy/iitru TtXtiv , [iijrovg fti) didorui Tovg 
Qti^'j(/.'i'(iu y.uToty.oviTug , (og ^j'7;tw)' dtov ovdtvu vofillovTug. 
A ertit interpres, cum (lutem ad alendd animulia etc, ac si tqo- 
(/(/.c Ifgissct, aut scribi oportere dccrevisset. Tu mecum rar^ ac: 
praeopta, quod re» ipsa et quae Plutarchus prioribus udstruit, 
requirsjnt manifesto. AVess. 

95. 59. JIuQuatiftu Tu TiuQUTiXijaiu^ Haec numero xxix 
fuissc Aeliano AcgyptLI persuaserunt XI. H. A. 10., atque hinc 
puto factuin, ut inter scriptores de Apidis ingenuis notis huud 
benc cunveniat. "\'ide viros doctos iu JStrabon. XVII. p. 1160. 
ct Ammian. XXII. 11. p. 360. Id taatummodo addani, Schol. 
Ptolcmaci in Tctrabibl. p. 2. auctorem esse, caudani cius boAis 
cum liina augeri et minui solitam. ^Vess, 

96. 62. Eig Nti/.ov ^toXivl Promiscue NttXonoAiv ct Nti- 
J.ov 7io).iv appellaHt, sitam iu insula Heracleotica : Ptolemaeus 
lY. 5. prius, posterlus Eusel». VI. U. E. 42. probat, quod post 
L. Holsten. in 8teph. Ntr/.og uiouere haud ncglexit Ch. CcUar. IV, 
Ceogr, I. p. 63. Illud autem oig taTtv tnijit/.i-g respicit ror^ 
yQiiiiiiui tug liQOvg y.ul jiqoij i'/iug , horum euim ca cura apud Ae- 
liuu.iXi. H. A. 10., ct elegans est. Herodot. II. 150, t/Tifii/.ig 
yuQ ()/j futi ip'. Coni". Exech. Spanhem. Diss. IX. deU&u et Praest, 
Num. p. 714. Wess. 

96. 63. Etg if-u/.ufiY/ov vuvi''] HancSuetonius (Caesar. 52) 
naceni ilialdme^iim., terminatione ad focmininum nou inflexa, vo- 
cat. Scneca (Vll. Henef. 20.) vero Graccum nomcn (luodam modo 
intcrpretatus, id gcnus naves vu/iiculatas appellat. Nos utrum- 
que intcrpretatiunc hac complecti voluimus. Discrimen inter Tt~ 



134 ANNOTATIONES 

fievog ^ CTjy.og^ vaoq hoc est. Tt/nvog agrum Deo consecratnm, 
et quasi resectum a caeteris, signiticat. Naog in gcnere tcm- 
plum est: oiy/.og autem locus in tcmplo, ubi statuac Deorum col- 
locantur, quasi ariy/.og abVcrr;;/</. Rhod. 

90. 08. \4ra(n'Qauivat\ ^ ^vaavgeG&ai eorum esse , qui 
vestem consulto consilio adducunt, Is. Casaub. in Sueton. Aug. 
82. et Theoph. Charact. 11. admonuit. Honeste philosophus Te- 
les de Lacaena , quae ftliis cum dedecore ex proelio fugieiitibus, 
7T0V (fijat)' 01 y.uracf tvyorreg^ ij devQO yuTadvaofttroi od^ev eif- 
Svert', avuavrjafttn] yui dei^uaa avroTg , in Stobaci Serm. cvi. 
p. 570. Adde Diogen. II. 110. 5 nec ausculta tamen Aeg. Mena- 
gio. Wess. 

90. 72. E?g rovrov 7/ ipv/rj uvrov /isrtarrj^l Protitebantur 
Aegyptii Apin esse iidtolov rr,g ty.dvov ijjv/rjg sive animae 
Osiridis sinmlacrum in Plut. Isid. et Os. T. II. p. 359. B. et 
302. D., rati animam eius per qimwlam jLtfrefixpv/joaiv in boyem, 
quoties novus appareret, transfundi. Vide lo. Marsham. Can. 
Chron. p. 00. VrE.ss. 

90.70. Tu fitXri avvayuyoraur'] Conf. supr. c. 21. IMox 
/3vGaiva non muto. loan. Apocalyp. XVUI. 10. 1) 7iuXig 1) /neyulT] 
7j 7i£Qt(3ef-)Xi]/ter}] ^vaaivov. Wess. 

90. 78. 'Orofiaad-r^vui BovatQtr'] Diceres haec excerpsisse 
Stephanum in Bo?'(7/^j/c, qui nominis caussas exponens, ey.eiXeye- 
Tat d-uxljui rov^OaiQtv^Jatg^ eii/]uXovaa tig '£,vlirr^v (iovr .^ coare 
BovatiOiQtv eirui ri]r nokiv. Sic lego: neque cnim Nostri locus 
patitur, ut de emendatione, quae in Stephano felicissiiue S. Bo- 
charto Hieroz. P. I. Lib. II. 34. p. 345. cessit, yel tantillum ad- 
dubites. Sita urbs erat medio in Delta, Herodot. II. 59. teste, no- 
bilitata tumulo, qui Osiridis reliquias conplectebatur^ si verum ac- 
cepit Eudoxus in Plut. Isid. et Osir. p. 359. D. Conf. iiif. c. 88. 
Wess. 

90. 85. "0 7iQoeiQi]Kaiiev\ Vide cap. 21. Wess. 

90. 87. Tv~c aQ/u'iy.i]g unXorryTog^tcr] Priscae stolldaeque, 
quo modo saepe Aristophanes atque alii. JIuiduQtor ei y.a) (f Qoreig 
v.Q/vA/.a Nubib. 817.; hinc urota yu) rQ(mov uQ/utori^g k\ci- 
phr. III. Epist. 01., et UQ/aiovg (>.noi^eii(u Aelian. I. H. A. 25. 
Vid. Ezech. Spanliem. in Comici Plut. 323. Recte vero Plut. Isid. 
et Osir. p. 379. E. de eorum opinione, qui Deos, mctu perculsos, 
in animalium corporibus se abdidisse nugabantur, niiaur ., iiiquit, 
vneQnenaty.e reQureiav y.ul ftvS-oAoyiuv. Haec autem omnia Eu- 
seb. II. Pr. Ev. p. 49. exscripsit. Wess, 

90. 91. '^(^/lotcodTjVui rtoi rtov Lonor] Fabulam explicat 
Ovid. V. M. 327., Dti.ique gregis, di.vit., fit luppiler : unde re- 
curvis Nunc quotiue formatus Lilnjs est cum cornibus Ainmon. 
Delius in corvo ; proles Semeleia capro. Fele soror Phoebi., ni- 
vea Saturnia vacca., Pisce Venus latuit ^ Cijllenius ibidos alis. 



IN LIB. I. CAP. 85.-87. 135 

A quo ii» pancls abit Lucian. Sacrif. c. 14., concinit autem Hy- 
giii. U. Poct. Astion. '2S.1 niodo Dianain aeluro aiinulalaHi cuiu 
viris (loctissimis riavio et.Munkero prohes. Praeivit iii Jioc genere 
(«raecis Latiuisque Piiidarus, qui tv jiQoocodiotg Deos tinxit, cum 
a 'ryplione preaiercntur, ovy. drO()(o/ioic ofiouodirTug^ uXXuToTg 
oloyoig Ciooig, Porphyr. 111. Abst. 1 G. Wkss. 

96. 96. JIoAvTeXiog K(7)vtu etc.'] Tuei'i se potuerat iniite- 
^•log , nisi contra id starcnt scripti Codd., quoruin singularis in 
7ioXvTi).(~ig consensus tirmatur c. 84. Conf. XIV. 13. AVe.s.s. 
VtroqueconiunctoEiclistadius edidit TQtqetv f^tiv IniiitKwg liovtu, 
VunTtiv d^ no}.vTthog Ti:kiVT}]ao.vTU. Quamconiecturamsubvertit 
Gemistus 1. II. c. 9. scriliens n(rfiXoTe/vij/itv}]g fnifitX(7>g , ubi 
n4)/.vTcX(~)g est in libris. Vnde intelligitnr hic quoquc interpvetis 
esse iniitt/uTJg, Diodori autem unum noXvTiliT^g. Neque vero tali 
additamento opus cst illi Ot/.TiTHv, quo TQiifnv sane carere non 
potuit. Nutriendoruiu enim animalium non move, nam ct aliae 
gentcs bestias nuti'iunt, sed studio excellunt Aegyptii: sepul- 
tura vero nou sumptuosa tantum sed omnis omnino aliis gentibus 
inusitata est. 

97. 3. ^En) duvvuov (fOQitv^ Saunium pili genus barhari- 
cum erat. Hesych. ^uvvtov., uxovtiov fjaQjjuor/.ov. quare et Lu- 
sitnnos V. 35. Persasque XIV. 27. XV^II. 20. eo instruxit, ac 
Galli nuvviaZorai rorg tvuvTiovg V. 29. Strabo quoque Persis ct 
Indis attribuit XV. p. 1044. cum Casaub. nota. Moris, quo de 
Diodor., auctorem perhibent Osirin, cum nobilem eam cxpeditio- 
nem, superius c. 18. descriptam, ingrederetur, Plut. Is. et Osir. 
p. 379. F. Wess. 

97.11. TqItiiv «V uItiuv etc. ] Tertiam hanc animalium* 
apud Aegyptios cultus caussam tetigit et Cicero 1. N. D. 36. ?/>«?', 
jnquiens, qui irridentur., Aegyptii nuUam beluam ., nisi ob ali- 
(juain utililatem , quam ex ea caperent, consecraverunt., quiqlie 
ibi a Cl. Davis. sunt excitati. Wess. 

97. 14. ^EQyuTug Ti/.Tiiv\ Bovis, arietis, hircique cultum, 
ctsi perridiculum, excusari quodam modo posse, ruvTu /liv laiog, 
ait, t/ii Tivu Xoyov rifitQ(0TUTU yuQ y.ul ibqtXittioTUTu l^iio' 
d.QOTr^Q /iVng, uvXuy.ug dvuTifivttv tig Tug anoQ(\g dvvuTKiru-- 
Toc- y.Qiog Tiov ay.tnuaiiiuTiov rt) xixXXiaTov taOTiTU jiuQt/tt., 
Philo lud. Decal. p. 755. C, sutis concinne ad mcntem opinionem- 
que Aegyptiorum. Wess. 

97.20. Kvrog i/ovTu xe(fuXi]v} Virgilii VIIL Aen. 698. 
latrator Aniibis in Aegypto y.vvl To sidog untiy.uCtTUi caniiio ca- 
pite lingcbatur, Plut. Is. et Osir. p. 368. E., idquc ob custodicndi 
asservandique studium , quo canem aequiparabat ; «[uam forinae 
huius caussam ita exsequitur Proclus in Platon. Poiit. p. 417. 
y.uX ioiy.uaiv uqu dtu ruTjxa y.al oi tu Otiu ooifol tuvttjv y.uTi- 



136 ANNOTATIONES 

dovreg twv y.vvcov tj)j' IdiorrjTct tIv cft)).uy.Tiy.ip', toTc ffnov()rjTt~ 
y.oig uvTovg oiy.aiovg d-ioig VTTolu^hTv, y.ut K\ NOnPO^OrLON 
uvTov h' ToTg f/iVffit noicTv oig tov .ANOYniN ^-ir/vnTtoi, tuv 
Tov ^OcTiQidog (DPOYFON. Quae sequimtm- de caniluis, qui Isidi, 
Osiriii laceratuni investigauti, duces se pracbuerint, ca et Aelian. 
X. H. A. 45. iisdeni paene verbis explicat; id tauien malc, nisi sL 
vitium eius orationeiu occuparit, quod Osiridem Isidis iilium facit. 
Wess. 

97. 25. ToTg Tac/oig Troono^evaGd-ui Tovg y.vvug^ Conf. 
supr. c. 1-1. In Isidis soliemni pompa non canes tantum , sed et 
canino capite insignes aliqui procedebant; quo habitu Volusius, 
a Triuniviris proscriptus, felicissime se periculis expedivit et ad 
Pompeium inSiciiiam tramisit: Appian. W . B. C. 4. p. 1)90. /^r?;- 
0£ (Isiacum, quo amico utebatur) rt^v aToh)v y.ul Tug od-ctvug 
htdv Tug nodijgeig y.ul ti)v tov KYNO^ KEOA^HN entd^e- 
To , yui diTjXO^ev ovTcog 6pyi(xUov uvtco ayijituTi elg Iloitn/fiov. 
Quam quidem personam qui gestabant, Anubidem exhibebant, ut 
in ea solicmnicaie, de qua ApuleiusXI.IMetani. p.262., nec morci., 
cum Det\ cUgftafi pecliiics humanis inceclere, prodeunt; hic hor- 
rendum attollens ccinis cervices arduas Anubis.i ille superum 
commeator et inferum: ncque enim dubium mihi cst, quin Ma- 
daurensis philosophus ita scripserit; et favent Anubidi praeter 
Beroaldi editionem Mss. Florent. et Bertin. Wess. 

97. 29. Qavuaitici duy.vovaug etc.] Morsum earum certa ct 
cita mors sequebatur: Philo lud. I. V. M. p. G19. A. tlv ru dij- 
"/fxuTu ntcfv/.ev uvvneod^tvcog uvuiQeTv. Notaque in vulgus sunt, 
quae rcginac Cleopatrae et ancillis evenerunt, quaeque Galen. The- 
riac. ad Pison. p. 4G0. sc Alexaudriae vidisse memorat. Wess. 

97. 30. lov dt l/vei'novu~\ Vide cap. 35- Mox y.uTU- 
li]cpi}trTU probavi; omnia enim ichneumon, quae nancisci potcst, 
crocodili ova conterit. Colif. Aelian. X. H. A. 47. V.ess, 

97. 35. Z-fijUTOv U.V yevead^ui tov 7Tor«,»or] Sic de fundo 
inaris Aclian. IX. H. A. 35. rj xul TOVTOig fiev uIju.tu eozi. De 
insidiis, quas ichneumon aspidibus et crocodilo tendit, Strabo 
XVII. p. 11 GG. Wess. 

98. 43. TiTiv (5' oqvhov ti^v fttv //':?/j'] Cicero I. N. D. 36. 
Velutibes, qiiae mci.vimam viin serpentiam conficiunt , ctim sint 
aves e.vcelsae, cruribiis rigidis., co7'neo procerocpte rostro; 
avertunt pestein ab Aegypto., cum volucris anguis e.v vaslitate 
Libyae vetito Africo invectas interficiunt atque consumu7it. Du- 
um erant generum, aliae ciconiarum in morem variae , aliac ni- 
grae: (5'<rr?) tIjV /quuv. -ij f.itv ntXuQy(!ii\i]g ., // i)t oXij fitlcttvu, 
Strabo aitXVii. p. 1179. B., cui iungendus, qui Herodoteam de- 
scriptionem taxavit, Theon Progymn. c. 11. p. 122. Serpentes 
autem coniicere praeter eos, quos Ciceroni adscripsit Davis., et 



IN LIB. I. CAP. 87. 88. 137 

plura ilc benefica hac avc liabent Aelian. X. H. A. 29. Plutarcli. 
Isid. ct Os. p. 381. C. et Euseb. IX. Pr. Ev. p. 432. Wkss. 

98. 40. Jial Tu fti/CQt/. X(~)v iiuy.tTMv'^ Diceres haec Aelian. 
X. H. A. 14. ob oculos liabuisse, o(ptiuv tb^ ait, y.ui daxtTiov 
^ )]gui)v ttVTog iaxiv l/d^iaxoc' ovx av yovv avTov liiaXad^ot 
ovTa offig^ ovTe axoQniog. Vim fatidicam, quam avi tribuebant 
alii, mire illi auxerunt, qni mortuam divinatricem et futurorum 
scicntissimam asssverabant in Porpliyr. IV. A. A. 9.p. 154. Wf.ss. 

98. 52. (Dnnr/.ovr (j«,«u«] Nisi superiora ofiicerent, cfoi- 
riy.ovv QU(.i(fO(; biandiri posset: solebant enim eiusmodi rostro et 
homines, g('f.f.icpeai T(~)V leQuycov ait Synes. Calv. Encom. p. 73. 
A. ct tcmplorum vestibula ornari, Porphyr. IV. A. A. 9. Hinc 
vero lucem accipit Cicm. Alex. VL Strom. p. 757. cum de scriba 
sacrorum, o ieQoyouii/iaTevc Tigotg/eTui^ e/cov nTeQu enl T)]g 
y.eifu/.?ig. liquet cnim accipitius fuisse pennam. Wes.s. 

98. 56. z/iu T() fjuoiAiy.uv elvui'] De cygno et aquila Syne- 
sius Dion. p. 54., fjuoiXeioi Te eiaiv ey.eTvoi y.ul diuiT(ovTui tiuqu 
Tu Tov ^ibg ay.TiHTQu : neque enim assentiri possum G. lo. Vossio 
IX. Theol. Gent. 14. non aquilam, sed accipitrem fuisse censenti, 
qui laxius acccpta vocc aquila vocetur: distinguit enim manifeste 
utramque avem Diodorus. Couf. Serv. IX. Aeneid. 564. Wess. 

98. 59. Tov IlQiunov^ Vid. inf. III. 6. et Lucian. Dea 
Syr. c. 16. Wess. 

98. 64. Ovx xih/vnTiovg fiovov etc.] Diximus supr. c. 22. 
Wess. 

98.66. IIuQa').uftovTagnuTQiy.ugleQOiavvug'] Plato eiusmodl 
sacerdotia, quae a parentibus ad liberos transennt, nuTQiug leQCO- 
avrug appellat VI. Lcg. p. 759. B. Ex eo autem genere Aegy- 
ptiorum fuisse sacra docuit supr. c. 73. Adde Ez. Spanhem. in 
Callimachi Hymn. in Pallad. 43. We.ss. 

98. 71. ^EvTeTuiierug] Veram esse hanc lectionera ostendit 
idem verbum infra in historia Priapi III. 6. bis eodem sensu re- 
pptitum: quamvis marginalis etiam lectio admitti queat. Rhod. 
Recte Rhodom. uyuA/iiu f!;o(3i^/«L,'ov t(o (/.idouo Plut. Is. etOsir. p. 
371. E. Plura doctissimus Kuhn. in Pausan. VI. 26. p. 518. et 
Langbaen. ad Longin. 4. p. 30. Mox coacinnius visum est nuQU- 
nXi]atug. Wess. 

'99. 82. ToiovTov rcT) /QcofiaTi etc.] ConsentitPiut. Isid. et 
Os. p. ,363. A. AlyvnTtoi di nvQQit/novv yeyovevai tov Tv(f(7)V0t, 
rofiLovTeg , y.ai Tcdv (joiov Tovg nvQQOvg y.ui^ttQevovaiv , ovTcog 
uy.QiiiTj notovfievoi ti]v naQUT)](niatv ., looTe y.av fiiuvi/)] tqi/u 
fiitAuivuv 1] Xevy.r/V, uO-vtov )]yeTaOui. Aegyplii, quia Tijphonem 
colore rufo fuisse coisent., hoimi quo(jue non nisi rufos inmo- 
lant; tamque accuratam adhil/ent oOservationem., ut si vel pi- 
lum hdbeat al/jum aut ?iigrum., mactari non posse arbitrentur. 
Quae boum ruforum descriptio cum egregie congruat ac concinat 



J38 ANNOTATIONES 

constltutioiri Mosaicae de iuvenca prorstts rvfa n»'')t:n n»*iM nia 
Numcr. XIX. 2., rccte A'iri docti hoves hos Aegyptios et iuniceiu 
Hebracam inter se coupararunt et contenderunt: (juamquam lu- 
daeos Aegyptiorum aemulatione vaccam lioc colorc iTimoIassc, 
tametsi in hanc partem lo. Spencerus il. Leg. Hehr. XV. p. 557. 
iuclinet, inpelii, nt credam, necdum possum: diiierunt certe qui- 
dem in multis, de quibns haud male II. Aegypt. 8- Herm. Witsius, 
sed in Plutarcho coargucndo nimius. Wes.s. 

99. 8(i. (J>aal S-ctoOai'] Ncgat quidem Herodot. II. 45. 
Aegyptios victimas Jiumanas inmolasse; sed contra eum veniunt 
cum DiodoroForphyr. II. A. A. 55., qui Amosin homincs mactandi 
morem, Heliopoli oiim probatum, sustulisse refert. Plut. Isid. ct 
Osir. p. 38(J. U. teste Manethone, viAOS homines, qui Typhonii, 
forte ob colorem, dicebantur, conbustos asseverat: verba adscri- 
ham, ut emendem: xal yuQ ev EiXrjS^viug nokfi Ufovrag avd^ci)- 
7T0VC y.are7Ttu7T.()aau.v , <og lYIavaOcov icrro<)?yX£, ItHproviovg y.a- 
?.ot;ttc?: sic lego: ^ldidvag noX^i, uti editur, nihiii est, iureque 
optimo Abr. (Jrtelio displicuit. Ha!»uit Aegyptus Lacinae oppi- 
tlum EiXrjOriag noliv , supr. c. 12. signatum, at distiuctius a 
Strabone XVH. p. 1 171. D. et Porphyrio in lll. Pr. Evang, 12. 
Eusebii. Wess. 

99. 88^. ^OXiyovg fVQiaxeoO-ui nv^i^oig^ Crinc ruber Aegy- 
ptiis olini dvaavrijTOV dta[.ia. erat, nec nisi ingratiis hoc homiinim 
gcnere utebantur, Plut. Is. et Osir. p. 361. B. Nunc, ut mobilc 
Iiominum est ingcnium, aliudobtinct; operam enim plerique omnes 
dant, ut eapillos rufo colore inticiant, Presp. Alpino IL R. Ae- 
gypt. 10. auctorc. Wess. 

99. 90. Ov Tov ftaau.Hog etc.] Conf. Strabon. XVII. p. 
1154. B. et supra c. 67. et 85. Wess, 

99. 95. Tulg enifii'i.iaig LoMyoveTv'] Idcm docet Aristoteles 
VIII. H. A. 28., praetcreaque lupos Aegyptios ceteris longe esse 
minores: duplo Europaeis niinores Prosp. Alpin. IV. R. Aegypt. 9, 
ait. Wess, 

99. 2. ytvy.o) Tr^v oijJiv oiioi(o0^ivTa~\ Hinc explanatur ora- 
culum, quo Aegyptiis, a Typhone oppressis, rerum convcrsio pro- 
mittitur, otuv',Q(}(o tio nuidi yrio/iij ytr}"iTcu, ovfiiiu/iav {■XtaOcu 
TiQo Tov }JovTog Xvy.ov o dt kvy.og ooTtg laT)v, itQog Xoyog tarh',, 
ov ovx ootov tt.uyoQtvHV , ovdt tv fCvOov a)(fjf.mTi^ cum Horus 
Jilius lupum potius, quam leonem belli socium sibi adsciverit. 
Quis vero Itipus ille sit^ arcani sei-mo7iis est ., quem ne in fatni- 
laequiclem specie fas est in vulgtis efferre, apudSynes. I. Provid. 
p. 115. Osiridem enim indicat, iilio opem contra TA-phonem la- 
turum. Dion. Pctavius, si horum Diodori recordatus esset, facile 
ex oraculi eius tenebris se expedivissct. Wess. 

99. 7. Ji() yai T(jv Tt vofiov ty.tlvov] Nisi haec interpreta- 
tione iuves, aut ixttvov elimines, non satis commoda videbuntur: 



IN LIB. I. CAP. 88. 89. 139 

neque cnim Elephantine, contra Syenem in ultlmls Aegjpti fini- 
husposita, in Nomo Lycopoiitano fiiit. Vult, puto, Nomum iii 
memoriam Aetliiopum ultra Elephantinem a lupis coupulsorum 
nomcn accepisse inque Luporum urbe , yivyjov TToXti , quae in 
Thcbaidis, si Memphi ad superiora pcrgeres, principio, lupos 
coli coeptos. Vid. Strab, XVII. p. 1107. B. et ad Anton. Itiner. 
p. I5S. Wess. 

99. 13. Ta Seivoxara diandtvrag] Sic supr. c. 83. rnjv 
v/J^O)i' rov 7rQuS.avra dtivorara i)iariD^tvro)v. quae verbi potestas 
in vexationibus afflictionibusque domicilium quoddam tenet. lo- 
seph. XX. A. I. I. I. de Tholomaeo, latronum principe, diare- 
if^tiy.wg /iityiara y.a.y.a ttjV ' Ji)ovf.iuiav y.al rovg^ldQupug. et cap. 
11.2. riva Tt TltnGai y.al JMa.y.tdovtg diart&tiy.aoiv i]f.iag' ubi 
ego quidem malim cum Cod. Busb. dtiva diartdtr/.aoi. Plutarchus 
de Exsul. T. II. p. 000. B. ovroig tyo) diuri&riu rovg y.uycog 
fu noiovvrug' quibus, plura si desideres, adde ex Nostri XIII. 
112.XIV\27. XX. 52., et quae viri doctissimi Steph. Bergler. in 
Alciphron. II. Ep. 1. p. 20. et T. Hemsterh. in Nigrin. Luciani 
c. 38. summa diligentia conduxerunt. De crocodili autem cuitu 
supr. c. 35. et Aelian. X. H. A. 21. Wess. 

99. 10. Tovg Xi]arug Torc:T£ uno TTjg^^^Qa/iiag y.al yii/jvi^g^ 
Eusebium qui re omittit sequutus est Wesselingius. Quod, nisi 
gravior accedat auctoritas, non imiter. Ita p. 175. 12. ij TS 
2tf^iiQaiiidog ytvtaig y.ut a.vS.y,atg. p. 233. 30. avlXvovra. ru re 
rtiy.ij rcov tS^vtov yai nolttov. p. 48. 73. Quyudag rt fxtyu).ag y.aX 
dtrjvty.cTg fytiv. p. 05. 73. yurtaytvaatv tQya re fitytj/.Xa y.al&uv- 
fiuartl ruTg inivoiutg y.ul ruTg /oQijyiuig, ubi non deleam Tf, etsi 
fQya fityu)M xal d^uvf.iaara sic est p. 37. 34. Porro p. 23. 44. 
iv iy.tivfo fiovco rio ronio rcijv re y.ara ri)v ^Ivdiy.i]v y.ui riiV ofio- 
Qov /coQuv. Quibus non dissimilia sunt p. 00. 98- rovg intfttXr^- 
oofiivovg riTjvrt nQogcjdcov rcor (juatKr/.c~iv y.ui iiioty.i]aovrug unavra 
T« y.urcx rcj.g ISiag fttQtciug. p. 300. 80. iSiacfOQa. ruTg re nQog- 
dxpeai y.uX ruTg uJ.y.o.Tg S^avfiuara. p. 385.40./<fTat)ot;)'f/< Tiyc re 
dcoQtug y.al ra ntQi n]v iQyuaiav rov onoQov diduS,ui. p. 24. 00. 
avvunoyofiiaui dcoQu re nuvra/oOtv ra. y.Quriaru y.a.l dicx ro fie- 
yeOog rcTjv titQyeaicJjv avfintcf covT-fiij^rjV 7^a(jtTv nuQu nuai TrjV 
ud-uvaoiuv. Haec si oninia non sunt librariis imputanda, neinillis 
quidem p. 175. 55. ^tfiiQUfnv di rco rt fityiifti rcov intfjoXcZv 
y.al nocjf.Secov dtcovofiuafiivT^v ., p. 372. 0. ini Li^ri^aiv re r7]g yv- 
ruty.og y.aX Trjg d-ryurQog., continuo sequendus erit liber unus vel 
alter qui particulam aut omittit aut transponit. 

100. 22. HooaayoQtvcifitvov Tl/^^ro:)'] Conf. supr. 45.; qui 
rex cum ex hominibus Aegypto primus praefuerit, et Moeris ali- 
quot eo aetatibus sit postcrior, fortasse is hic intelligitur, quem 
cap. 01. Menclem vocat, labyrinthi conditorem. Scio quid A-iri 
egregii Holsten. et Berkel. ad Stephani KQoy.odtiXcov noXig tenta- 



140 ANNOTATIONES 

rint; neque conatum inproljo: sunt enim cius verba Iiis Dioclori 
paene gcnvina ; (juem nisi auctorem liabuerit, posses cx corruptis 
eius ][[«.}'* vno tujv i()ico)' etc. facili opera oti o I\Ltt'dt]g aut 
Jirf/poceftingere. Menan enim ab hippopotamo interfectum raptum- 
que, African. et Euseb. tradunt in Sjncelli Chronogr. p. 54. Wess. 

100. 27. 'Oto^iaaavTa K()oy.()deik(!)}'] Non dubium est, quin 
vulgato multis hoc partibus praestet. Hcrodotus 11. 148. oAiyov 
xntQ r?;? ?.ijiiv>iC Tr^g BIoiQioc^ y.uTu 2\QoxodeiX(ov y.uleo/iitvi^v 
TioXiv. Aelian. VI. H. A. 7. nec)) Tv)^ Xi'/.iri]v t),v y.ulovjiitvt]v Mv- 
()/c)of, onov KQoyodttl(ov TCijXiQ. Nec alitKr Strabo, Ptolem. 
Stephan. atque alii. Neque morari quemquam debet absentia vocis 
noliv., quae paene sollemnis in Aegyptiorumurbibus: sic tj^iv/.otv 
apud Suidam, tj Kvvojv , rj u^aT(ov ., unde deinceps ;) ylvy.(h., 
Kvvd)., uiuT(l) formatae sunt. Vid. ad Itin. Anton. p. 153. ct 
IGO. Wess. 

100. 32. .Au[jvQivd^ov oixodouTjcyai] Dixi supr. c. Gl. Wess. 

100.35. OvT(og tuvTOvg tiiiiyuoi} Quod vulgo legebatur 
ovT(og avTovg Ttdtr/.uai, id ad hanc formam, moreiu Mss.. gerens, 
inmutaAi, neque iniuria, ut opinor: nam et ovT(og TiOtvai de 
cultu, quo adfccta animalia, insolens. Non quid»m ignoro Libanii 
illud T. L p. 90. D, vv.vtuauv (i' onTig /lui.iaxu Ti3tT(f.i., nnvi- 
gandi quis(piis siudium magni facit ; sed alius id modi et formae 
est ; neque convenit Demosth. in Aristocrat. p. 42G., ov ti- 
^'i]f.ii iv uSLy.r]/iaTog fitQti. Et hoc si Diodorus A'oIuisset, uvtu, 
ut Tu Tif.icof.ieva C(oa statim intelligerentur, dedisset. Quae his 
adstruit, argumento sunt, spectarc coasuetudinem, quam sponte 
sua Aeg3'ptii susceperant, et iustum esse, quod secutus sum. Wess. 

100. 37. Tivug fitv yuQ (fayidv etc. ] Aegyptiis Porrum 
et caepe nefas violare et frcmgere morsu olim fuisse, ex luvcn. 
XV. 9., nemo est, qui nesciat. Adde Herod. II. 37. Plut. Isid. 
et Osir. p. 353. E. Plin. XIX. N. H. G. Wess. 

100. 47. zlieltad^ai fiev irjv /^(Jjquv etc.] Adfert eandeni 
cultus animalium caussam Plut. Isid. et Osir. p. 380. A.; nec 
negligendam censuit Artapan. in Euseb. IX. Pr. Ev. p. 432., 
quamquam Mosi satis absurde adscribeus. PauIIo antc /JuaiXtcov 
Tivu di(uf tQovTu. iustius visum: T(~)vde T(iJv din'(~)v tivu y.ul n(/.v- 
ovQycov /juailtcov Plut. eo, quo dixi, loco. Wess. 

100. 53. UuvTug yuQ Tovg nXjiOio/joQorg etc.] Sumnius 
utrincpce Jnde furor vulgo ., quod numina vicitiorum Odit uler- 
que locus, cum solos credat hafjcndos Esse Deos , quos ipse co- 
lit, de Ombitis et Tentyritis luven. XV. 35. et Aelian. X. H. A. 
21., quibus similia admiserunt Oxyrynchitae et Lycopolitae in 
Plutarchi Isid. et Osir. p. 380. B. Atque hinc, >iti multa aliu, 
venit ad Christianos, ut ob diversas de religione scntentias non 
luutuis tantum odiis, detestabili exemplo, sc lacevarcnt, sed ct 
quovis modo sibi incommodarent. Cuius faciuoris Ariani Acgyptii 



IN LIB. I. CAP. 89. - 91. 141 

primum cum cxemplum praebuif?sent, mox, coutagio quasi, pestis 
eadeiu ad cetcros pervasit, ut bene M. V. la Croze I. Hist. Chri- 
stian. Indor. p. 5. Wks.s. 

100. 5S. l4lX)ilovg y.aTea&ieiv] Conf. supra c. 14. Wess. 

101. 68. TiiKov Tv/iTv iGod-Hoi] Sollemne hoc de conse- 
cratis et hominibus etanimalibus, Castor et Pollux intra templa 
recepti Tuiag looO-tovg la/ov inquit Plut. in Thes. p. 16- A., et 
dc Aleta Polyb. X. 10. do/.H d' ovTog ivQtTJjg ytvoiitvog tcov 
v.Q-/voH(ov jnc-TuXkojv^ looStiov TcTtv/Jvcu TiiKov. Habet et Arta- 
panus in Euseb. X. Pr. Evang. p. 432. C. Mosem enim vnb 
T(~)v leQHOv laodtov Tiurig y.a.Tui,i(oB^evTa nQoauyoQtvd^Ijvui Eq- 
fiT^v asseverat, et Gregor. Nazianz. Orat. IH. p. 106. A. et saepe 
Diodor. Vid. iV. 1. Wess. 

101. 78. Tovg tuvTiov (^uaiXtTg etc. ] Vide supra cap. 72. 
Wess. 

101. SO- Ovy. uviv daiuoviov Tivog 7TQQvoiag~\ Pausaniae 
quac divinitus et ex providentiae ordinc contingunt pari elcgan- 
tia ovy. uvtv &tov cadere dicuntur IV. 29. VII. 8. X. 14. et 
Appian, V. B. C. p. 1154. ntii}-6/itvog ovy. uvtv d-tov d)g ovTOi 
■dtQovg nTuTaui rovg noXtuiovg. Wess. 

101. 83. JltQ) fih' ovv T(ov ci(fitQO),utvcov ctc.'\ Hactcnus 
caussas animalium cultus, ut vulgo dabantur, recensuit; e quibus 
id liquido cognoscimus, non ea Aegyptios fuisse stultitia, ut in 
animum inducercnt, animalia ea Deos esse: putabant, imagines 
esse rerum divinarum , et in illis sese bonitatis et potentiae di- 
vinae argumenta venerari dcbere. Olim enim tcov uyuXfiiATCov 
ov/ tig vofiog, ovdi tig TQonog^ ovde Tt/vtj /iiiu., ovdi vX?] ftia. 
Craecorum erat numen auro, argcnto, ceterisque, quae terra 
pretiosa fert, et forma humana colere; cum in Aeg3'pto alia om- 
nia probarentur, cultusque varii generis animalibus deferretur, ut 
Maximus Tyr. Dissert. 38. p. 222. observat. Male liaud du- 
bie utrique, neque adeo tamen absurdi postcriores, ut quidem 
Graeci opinabantur: nam et tantum ex animalibus utilitatis per- 
cipiebant, unde ea dona Deorum inmortalium esse colligerent: 
et praeterea in iis esse quaedam miranda, quibus adumbrarent 
potentiam divinam, longeque manifestius exprimerent , quam ta- 
bulis ac statuis suis possent Graecique Romanique pictores ac sta- 
tuarii, uti Ger. lo. Vossius IX. Theol. Gent. 14. commentatur; 
cui iunge Dissertat. Abbittis Banerii in Comment. Acad. Inscript. 
T. IV'. p. 116. et Thom. Galaeum iu lamblich. Mjst. Aegypt. 
V. 8. p. 265. Wess. 

101. 90. KuTunaac/./iitvoi'] Morem tangit Luciau. de Luctu 
c. 12-, y.u) fff5"?)^, inquiens, y.uT(f.Q()i'iyvvTUL ^ xai y.dvig tm t?} 
'/ce(f(/.Xf] TKAoatTui. et nos c. 72. Wess, 

101. 94. OvTt io^i^rug Xu/inQug neoi(j('i.XhovTai] Atrati 
mortuos lugebant: quare iod-i]g Xu/inQ(\ candida est, ut i/iuTiov 



144 ANNOTATIONES 

102. 46. Kai diu/j^ijaiovrrui^ Hyperbaton est, si 7,tyor~ 
Tfc a<l Tovrojiia referas. Alioqui talis interpretatio exsistit: et no~ 
men mortui paludem traiecturum asseverajit. At quae liaec no- 
luinis traicctio? l>eA-i autcni transpositionc natnralis ordo resti- 
tueretur, si A^erba sic collocares: y.ul Ityorztg rovrofiu tov t£- 
TcXtvTri/.oTog., oxi T]]r Xifirr/r diulJuiveiv filklci, diUjJe(JuiovvTUi. 
At iudicium penes lectorem esto. Rhod. Cum Xtyovrtg Tovrofiu 
rov reTeXtvTtjy.oTog apte confert Strotluus Livii 1. 32. Legatus 
ubi ad fines eorum venit unde res repetuntur ., Audi lup-' 
piter, i^iquit^ audite fines^ cuiuscunque gentis sunt no~ 
minat., audiatfas. Ibidemque , Bellum ita indicit^ Audi 
luppiter et tu luno — ego vos testor populum 
illum, quicunque est ?iominat, i?iiustum esse. 

103. 47. Tijv X/fivrjr rov vofiov rov TaTfXtvTi]y.oTog'\ Hoc 
si probes , uti probandum ego censeo , nuUa traiectione opus erit. 
Aegyptii in Nomos erant descripti, quorum singulae erant palu- 
des, a mortuis tramittendae : quare funere indicto, addebatur 
quo in Komo palus esset. Nam tota Aegjpto uuam duntaxat fuisse 
paludem, ad quam fato functi deportai-entur, verum esse non po- 
test, et res pro se ipsa loquitur. Wess. 

103. 48. nXtuo T(ov rtTTUQuy.ovrul Rarior aliis luc usus 
vocis nXtuo, Nostro tritissimus, qui passim adverbii potcstate 
instruxit. Vide modo XIV. 20. XVII. 115. XX. 63. et H. 
Stephan. ad XIH. 94. De iudicum in hemicyclo consessu supr. 
c. 48. Wess. De TiXtiio et siinilibus slc dictis licebat multo plu- 
ra exempla apponi: nam frequens librariis hic soloecismus, ipsis 
scriptoribus non imputandus. 

103. 52. ^Eqtor)]y.£ da ruvrri nQMQtvg] Rectum si hoc loco 
TiQioQtvg, oportet idem sit ac 7T0Q3^fitvg, quod iu Co. et I\I.; cap. 
enim 96. Charontem Aegyptiorum nood^fitu Graecis, sive por- 
titorem esse ait: qui titulus cum inferorum illi nautae, uti iii 
Lucian. D. ]\Ior. IV. 1., paene sit perpetnus, non refragabor, 
si cui potior videatur: praesertim quod navis suae gubernator es- 
set Charon et propterea proreta, de quo lo. Schetter. IV. Mil. 
Nav. c. 6., et infr. XIV. 43., excellentior. AVess. 

103. 53. 'OQcpta To nuluiov elg etc.] Defendi posset {lucto- 
re Plutarcho, quod ex Coisl. et Clarom. schedis erutum dedi, rov 
nuluiov sic enim ille in VII. Sap. Conviv. T. II. p. 159. C. 
(onntQ ^OQfftu Tov naXuiov loxoQovoi' nisi Diodoro to nulatov 
idem foret, atque olim., apud seculum prius, ut cap. 95. et IV. 
12. V. 47. etc. Wess. 

103. 57. IMr/.Qov vortQov uvuyQuyjofitevl Infra cap. 96. 
•Wess. 

103. 60. "^O vofiog tSovotuv didwoiv} Omma eadeux. in re- 
gum funeribus cap. 72. Wtss. i 



IN LIB. I. CAP. 92.93. 145 

103. C5. MtyuXoig TreQininTet TrpoffT^/to/c] Cur nfQnii- 
ntfi spcrncrctnr, caussa noii crat, Sic II. 55. rt^ttoQuxtg nfQi- 
7reae?Tut rv.Tg fie.yiaruig' supr. c. 77. duvuru> neQininretv /jV 
avayxuTov. c. 83. nuvxtog ^uvtxro) neQininrei^ ct freyucntis- 
siiue (TvfirpoQuTg neQininretv , etsi id paullo diversius. Isocrat. 
Arcopag. p. 212. y.uxcog diotxi]ouvrug ruTg fieyioruig L,ijfiiuig 
neQtninretr. Wess. 

103. 69. "S2oneQnuQu roTg"EXl7]Giv'] Isocrat. Laud. BusiV. 
p. 328. Dionys. Halicarnas. T. II. p. 39. Theon Progymn. c. 8. 
hoc de Graccoruni more plura. Wess. 

103. 74. Jluoay.ulnvat rovg y.v.xio d^eovg] Nec genere tan- 
tum proximi, sed et defuncti nomine poliinctorum unus Deos sol- 
lemni formula rogabat, cuius partem, quod argumentum lauda- 
tionis, dc qua Diodor. conplectatur, exscrihere operae erit ex 
Porphyr. IV. A. A. 10. ^i2 deanoru ijXte y.ul &eoi jtuvxeg ^ ol 
ri/V OoijV ToTg uvdQi.onotg dovreg., nQoadei,uade fie y.ui nuQu- 
Soxe roTg uidioig HeoTg avvoty.ov' eyio yuQ rovg iJeovg, ovg ol 
yoveTg fioi nuQedei'6,uv , evae/Juv dterekovv rovg re ro acTfiu fiov 
yevv/jGuvrug erifiwv uei' rwv re aXXcov uv&Qconcov ovre une- 
Y.retvu, ovre nuQuy.urud-iiy.ip' uneore()i]au, ovre uXXo ovdev uvij- 
xeorov dtenQa'§(if.irjV. De diis inferis y.drio x)^eoTg conf. c. 49. 
Wess, 

103. 79. ^Ev ruTg unoSedetyfievutg dliy.uig'] Recte Rhodom. 
in designatis ad hoc conditoriis. Quaevis enim ad certos usus 
accoumiodata et destinata unodedetyfie'ru appcllitant, uti /i//jA/« 
unodedeiyfievu 1. Maccah. XIV. 33. x)(iXc(fiovg unodedeiyfievovg 
Sext. Empiric. I. in Grammat. 13. p. 280., quem elegantiorem 
vocis usum erudite, nt solet, T. Hemsterh. ad Xenophont. IV^. 
Ephes, p. 59. explanavit Vol. VI. Miscell. p. 301. Wess. 

103. 80. Tu(f(ov y.rioetg'] Melius y.xijOeig. Si quis tamen 
rctinendum censuerit y.riaeig, ita vertat: gui prnjrria sejmlcra 
non hahet exstructa. Rhod. 

103, 81. IlQog rov uacfuXeoxurov rcov roi/cov'] Non ali- 
ter Herodot. II. 86. Paullo ante y.r)\aetg oh scriptos lihros et ip- 
sam rem, quodque voces eas lihrarii confundere soleant, restitui. 
Vide Gish. Cuper. III. Ohs. 9. et Scherpezel. in Strahon. XIII. 
p. 881. Wess. 

104. 90. Mg riiv uicLvtov oiy.yjotv'] Dixi supr. c. 51., et 
in caussam inquisivi eius curae, quam diligentissimam mortuis 
inpendehant. Id vero praeterire nefas est, fortasse nec alibi pro- 
ditum, censuisse Aegyptios, redituros aliquando se in vitam, et 
proptcrea tanto opere conservaudis corporibus studuisse: cuius rci 
auctorem do Augustinum Serm. CXX, de Diversis: Aegyptii vero 
soli., inquit, crediint resurrectionevi.f (juia diligenter curant 
cadavera iHortunrum ; morem enim hahent siccare corpora et 
(juasi aenea reddere, Gahharas ea vocantes. Quem virum etsi 

Vot. I. 10 



146 ANNOTATIONES 

jnerlto magni faciam, parum ahcst, quiii suspiccr, magJs coiiclu- 
sione quadam id collcgisse ex diligenti corporum conditura, quani 
certa tradentium fide accepisse. Veteres quidcm certe scriptores 
hac parte ab eo disscntiunt. Immo lo. Cassianus CoIIat. XV. 3. 
morem condiendorum corporum ^legT/ptiis Nili f/umitiis inve.visse 
alveum asseverat; ut quoniam universa illius ladtudo terrae 
instar inmensi pelagi^ non j)arvo anni tempore solita aquarum 
eruptione contegitur^ ita nulla tunc cuiquam humandi copia hu- 
mafii corporis tribuatur ^ nisi post transvectionejn decursam^ 
cotpora vtortuorum 1 j)igmentis condita redolentibus^ in editio- 
ribus cellulis recondantur. Quae ratio ut movere Aegyptios po- 
tuit, ita praecipua non fuisse videtur. Wess. 

104. 91. Jidorui iig V7io0)]y.}]v daveiov} Huc pertinent 
Tcletis philosoplii A^erba in Stobaei !Serm. 38. p. 234. ot di 
oy.eXiTivaavTSc; Ivdov lyovoiv wg xaXov ri , y.al ivt/vQa rovg 
vey.Qovg Xa/iif^uvovoi' hi vero desiccata cadavera ceu quipj)iam 
pulcrum domi asservant ., et j)ignoris loco niortuos accij)iunt: 
tametsi enim Aegyptios nominatim liaud designet , eorum tamen 
praecipua liaec consuetudo: Lucian. de Luctu c. 21. sirjilia pro- 
didit, et praeter ceteros Herodot. II, 136.; e quo Asyche rege 
morem hunc in usum venisse , sancitumque , ne sepulcro inferre- 
tur, qui patris aes alienum expungere et corpus redimere recusa- 
ret, novimus: qua in re liumanitati melius consultum fuisse Ro- 
inae, L. 38. D. de Religios. et 6. C. de Sepulcro viol. liquido 
testantur. Wess. 

104. \. Ku\ noiriTuTg diu[hftXr,[.itvoig'] Qui male audiunt: 
sic XIX. 7. 7io'kXo\ ()' ovv^yul t(ov f.irid^ oTiovv dtuljc(j}.i]fttra)i', 
uvriQOvvro. Plato Criton. p. 44. D. euv rig ev uvToTg diu(h- 
ftXr^l-ievog )]. Ceteroqui diufjuXXeo&ui signiHcat anex&uveod^ai 
odisse, uti in eiusdem Phaedon. p. Q7. E. Dion. Chrysost. Orat. 
LXXIV. p. 642. B, et Strabon. XVII. p. 1142. A. cum Casaub. 
nota. Male vero audisse poctas ac propterea famosos fuisse , cum 
paullo asperius videretur dictum, maluerunt Codd. Co. et M. aucto- 
res, eiectis poctis, locum (p/^/nutg relinquere: neque enim aliam 
lectionis eius caussam exputare possum, W ESS. 

104. 4. ''Yno rtov (pavXcov /XevuUo/iievoi'] Multo concinnius 
et expeditius libri Mutin. /Aevul^o/iieva videri posset ob ravra, 
quae praecesserant : neque valde obesset numerus multitudinis in 
verbo, quod proxime consequitur: saepe enim Grammaticorum 
decretum scriptores aspernantur, Nosterque ipse XV. 48. eyevov- 
ro nudi] roiavTU. Strabo V. p. 330. C. oot]v eyy.vy.lovvrai xa 
ylnevvivu oq)]. Heliodor. IV. p. 174. u d)) roTg AJyvnriiov \eQa~ 
TiyoTg yttlov/ierotg (o/.ioitDvrui. quae exempla nunc abunde erunt; 
plura fortasse ad V. 8- Vel sic tamen passus sum, ut sedem, quam 
vulgata occuparat scriptura, tueretur, respiceretque Graecos, quos 
taxat. Wess. 



IN LIB. I. CAP. 93.^4. 147 

105. 19. ^EttIte rcov d-nZvl Vide cap. 44. Wess, 
105. 20. l4yQunT0ig v6f.ioiq yQriOuad-ui^ Hic oppositum 
TO fj-j^owao/c restituendum csse sententia evincebat. 8ed i<l ip- 
sum locus hic a lustino Martyre non procul ab initio protreptici 
p. 8. ed. Comnielinianae citatus demonstrat, ubi ante jiioiv 
copulativa habetur. Cur vero pro Mvtvr^v BlMVffTji' ponat, cuius 
tamen infra inter aliarum gentium Jegislatores nientionem farit, 
vir exquisitae diligentiae plurimaeque lectionis, Fr. Sjlburgius, 
in Commentario Notarum in lustinum M. lectori studioso planuni 
faciet. Ego utrum jjtovv Diodori vel y.ul (jiovv in y.uTU /jiov 
mutandum sit, doctis considerandum permitto. Rhod. 'Ey/Qu^ 
TiToig rouoiQ yQt\ouadv.i]^ Sincerum hoc esse, etsi Graeci sermo- 
nis Thesauri taceant, et scripti Ubri et aliorum exempla conKr- 
mant. ^Eyyoanrov enim quod scripto consignatum est, saepe 
Polybio, veluti III. 21. noog ovg tl())\vq ntv toTiv lyyQunTog 
''Ptai^iuioig' cum quibus foedere scripto iuncti sint Romani. et 
c. 29. x«J /*7;v h' TUig neol ^iy.t/.iug avvl}i-y.utg ijv tyyQunrov. 
tum IX. 29. oaiov eoTi rb rug eyyQunTovg niOTtig (liel^iuiovv^ 
j)ia res est leges pactorum scriptas servare. Quae optimi scripto- 
ris vocem abunde asserunt, at omnium clarissimc Strabo \ I. p. 
397. D. cum de Locrensibus nQwrot di^ inquit, voaotg tyyQU-' 
nroig yoi\ouod^ui niniarevfitvot eioi. Wf.ss. 

105.21. Kui (itovv rbv Mvein-v'] Copulam, ut sententia 
melius constaret, addidi ex lustini Mart. Protrept. p. 10. D., qui 
pro Mneue cum Mosen legit, aut in vitiosos incidit libros, cuius- 
modi hoc loco Clar. 1., aut malis artibus usus est, quod et illi ex- 
probravit Ger. Langbacnius in Longin. ntQl "YxUovg c. 9. p. Gl.? 
potuisset certe quidem, modo sequcntia in consilium adliibuisset, 
ab hac labe sibi caverc. Mneues, primus Aegyptiorum legislator, 
qui sit, non temcre tinivcro : Aelianus, citra controvcrsiam si es- 
set scriptura L. XI. H. A. 10., eius patrocinium protiteretur: sed 
dubito. De Mena., modo Poggius iiigenii coniecturam non sit 
amplexus, niliil obloquerer : eum enim leges scripsisse, et Heroi- 
bus regibus successisse, antea c. 45. vidimus. AVess. 

105. 22. To)''Eo/<?;i'ctc. ] Hunc Aegyptiis leges et litcras 
tradidisse Cicer. N, D. [([. 22. et qiios praeter lo. Alb. Fabric. 
VI. Bibl. Gr. 12. p. 127. O. Borrich. Hermet. c. 1. conduxit, 
Nosterque c. 16. auctores sunt. Solitos autem veteri aevo le- 
gum latorcs ad Deos ea referre, quorum ipsi architccti erant, si- 
mili disputatione Strabo XVI. p. 1105. exsequitur. Wess. 

105. 26. Tbv /iiev nuou Jtbg etc.] De utroque cadeni 
Plato I. de [.L. p. 632. D. et infra V. 79. Mox ipoiT/jOuvTu Codd. 
Clarom., si 7r«()« Jiu etiilTrbX/uoru csset, non aspernarer. Lycur- 
gum enim (foiTwvTu ojg rbv Oebv rbv fvz/iAf/ou^StraboX. p. 739. 
Minoem vero (foirojrTU nQbg Ti^v Tov nuTQbg avvovoiuv Piato I. 

10* 



148 Ai^NOTATIONES 

de Lli. princip. lcges accepissc aiunt: neque fortasse reiectaneum 
videbitur, si et).}^(pfi'ai jruou ^Jing etc. artissime iunxeris. We.ss. 

105. 30. UaQa ToTQl.4Qij.iaaTiolc] Utra vcrior sitscriptura, 
haec anl.^Qiuvolg.) non decerno: de Zathrauste enim omnia mihi 
obscura sunt, nec scio qui genus et unde domo fuerit. Nam 
Zo7'oasterein^ Zoroadum, Zaradam^ qui Tersis lcguni et reli- 
gionis auctor, eundem ac Zathraustem videri non possum doctis- 
simo P. D, Huetio Demonst. Evang. Propos. IV. c. 5. p. 152. 
assentiri. Arimaspos ^tArianos alias habebimus XVII. 81. Wess. 

105. 32. rlxaiq, TOig ujTudavaTiCovai] Nisi fucum fece- 
rint vetustiores schedae, hoc profecto Diodor. voluit. Getarum 
aliqui uO-avuriCovreg et unuO-avuTiCovrtg dicebantur, atque apud 
hos Zamolxis praecipua gloria florebat. Plato Charmid. p. 15G. 
D. e/itadov d' uvtijv eyto txH tni GTQUTiug naQu rivog Twv 
QQay.tijv^ TMV j^ujiwX'§idog lUTQtvv ^ oi ItyovTui y.ai unuS-uvu- 
TiCtiv. cuius verba aemuhitur Lucian. Scyth. 1. ot ^xv&aig 
fiovov fnt/(oQiov ov anudavuTiC,tiv xal nt/^intiv nuQu ZmjioX6.iv 
etc. , nollemque adeo (IdavaTiCtiv in eo doctissimus (Jesner. pro- 
basset: utrumque enim ea in re iustum est; nam Oiearius d.i}ava- 
riC,tiv in numerum inusitatorumtranscribens adPhilostr. VIU. Vit. 
Ap. 7. p. 337. audiendus non est. Id dubium est, cur Getae 
v.n(f.duvaTlC,ovTtg sint vocati: si Cl. lac. Gronov. sequeris, non 
poterit commodius exprimi neque alio sensu titulus accipi, quam 
pro inmortalibus consecrantes, in Arrian. Exp. AI. I. 3. p. 8.; 
quam potestatem uti verbo adstruam infra II. 20., ita vereor, ne 
cum Getis datur non admodum opportuna sit. Quae Herodot. 
IV. 94. de iisdem prodidit, id postulare videntur, ut ex opinione, 
quam de animae inmortalitate susceperant, ita sint appcllati ; qua 
vi citra dubium cst in his losephi XVIII. A. I. 1. 5. de Essenis, 
ud-avuTtCovai dt Tug ipv/^dg. Mecum sentit L. Kuster. in 2^u- 
f.ioX'iig Suidae. Wess. 

105. 34 T()v ^Ju(o tnixaXovfievov S^tov'] Vetus haec no- 
minis nm pronuntiatio. Qf()v vnuTov ^Julo Macrob. I. Satur. 
18. et ^la/vv "Jum Hesychius habet in ' OCtto.g' quibus adde, 
quae viri docti ad Clement. Alex. V. Stromat. p. G6G. in unum 
eonduxerunt: neque enim consilium est, in eam nunc ingredi 
controversiam. Id monendum restat, lustin. Mart. neglecta voce 
JacT) legisse Mcoarjv zov y.aXot^/iitvov &t6v. quod consultone an 
vitio libri factum sit, non habeo dicere: Cyrillum profecto excu- 
sare nequeo, qui cum eadem haec ex lustino, Diodorum enim 
haud inspexit, exscriberet L. I. c. lulian, p. 15. D., ea, quae 
lustin. probe distinxerat , ita, ut lulianum fortius urgeret, con- 
nectcnda censuit, /Qt^aua&ui tu nh'ji)-i] y.ai jSiovv uvdQU xui tTj 

''P^y.il fl^yO.V XUl T(ri /3i(0 XUlVtlTUTOV T(Zv fWri/lOVtVOfltVMV nUQU, 

Toig 'Jovduioig M(oaJ]v , t()v xuXcwfievov dtov. quae si fraus non 
est, amisijnus yera rerum vocabula. Vide et P. D. Huetium De- 



IN LIB. I. CAP. 94. 95. llt) 

monst. ETang. Prop. IV. 2. p. 101. lam quod calumniam spectat, 
qua Mosen Dei lao numini lege.s suas acceptas rctulisse, ut mui- 
titudinem dicto audientiorem redderet, Diodor. et Strabo XV^I. 
p. 1 lOG. sparserunt, ea toties et accuratissime a viris egrcgiis 
est infracta et confutata , ut otium mihi sit. Vide la. Alb. Fabricii 
VI. Bibl. Gr. 12. p. 130. Wess. 

105. 40. ^uav/Tiv] lustini contextus Sauchnim habet, ad- 
ditumque in parenthesi Sasochim. Rhoo. et Palm. ^uoi:/rjr ] 
Convenit regis huius nouicn cum Asyche Herodoti II. 136., qui 
et leges quasdam rogavit: sed obest aetas, quae Sesoosi sive 
Sesostride plurimis annis est posterior. Wf.ss. 

105. 46. ^tamooiv T()V (juai7Ja etc.]. Vld. supr. c. 53.; 
ct de legibus, ab eo latis, Dicacarchum in Schol. ApoIIon. Rhod. 
IV. 272. ct Njmphodorum apud Schol. Sophoclis Oedip. Colon. 
328. Wf.ss. 

106. 51. Boy.yo^iv on(j()V rivu] Sapientiae et versatili.s 
ingenii cultuiu eidem tribuit c. 45. et 65. ; ceteri scriptores 
hanc laudem nou prorsus illi auferunt, sed aut (fvofi /altTiov 
iiatura asperum.^ ut Plutarch. T. II. p. 529- Eo «i"' habitum 
quidem (\iy.uiov re tr TcTg yoioeai y.al TfQog to S-tTov Trjv i^w/ijv 
y.fy.ooiu]/:ifvov ^ in iudiciis iustum ct aninio in Deum pio, yeruni 
ex faki pravique tenace rumoie , ycf.ru. y.Xtog ipfv()lg xul (f /jiajv 
ocdiv Xtyovoff.T vyitg, quemadmodum Aclian. XK H. A. It. pro- 
dunt: quae fama fortasse difterri coepta est, tum quod in Mne- 
vim, sacrum bovcm , visus. esset iuiquior, tum quod ad rem at- 
tentior. De Icgibus eius supra c. 79. et Io< Marsham. Can. 
Chron. p. 482. Wess. 

106. 61. IltQi Tovg vo/iiuQ/ag^ Haec, refutata Poggii 
versione, P. Leopardus VII. Emend. 17. diligenter examinavit. 
Legem Amasis de civium artiumque, unde alerentur, professione 
supra Diodor. memoravit c. 77. et Herodot. II, 177. Wess. 

106. 66. Ovy. ovTi ytvovg ^aaOuy.ov\ Conf. supra cap. 68^ 
Wess. 

106. 67. IltQl TOJ' "Okvfijuuxov uyiTjva] Thomas Mag. 
OXvfintxov Atticorum esse aife, 'OXviiniay.ov commune et in ce- 
terorum usu. Diodor. modo^O).vfi7ii>i()v (xycZvu UI. 74. IV. 14 , 
variantibus tamen Mss., modo 'Okvfiniuy.ijv nuvi]yvQir , 'Olvfi- 
viiuy.ov "kdyov XIV. 109. XV. 78- appellat; qu(»d sequar: iieque 
enim Atticos, de quorum more L. Kuster. in Aristoph. l^lut. 583., 
aemulari solet. De Ekis haud dissimilia Herodot, II. 160., sed 
Psammi tribuervs. Wess. 

106. 75. Eig iniOT^jXrjV yQCAipui] Inserto accusativo rtXog 
inter tig et tniOTolijv ., puto locum hunc restitutum iri : ut sit tlg 
riXog pro to rtXtvruTov y id est Uindem. pro quo tamen saepius 
dicitur rilog sine lig. Potest etiam tig rtKog hic vcrti postea, 
tandem, quia praecessit ru fuv nQiorov. Hesiodus dixit tig rt- 



150 ANNOTATIONES 

levTrjv itldem pro tandem: Plato ttqoc to tAoc- Steph. Com- 
jmode monet H. Steph. inter praepositioncm et nomen xtXog inse- 
rendum esse, id est, ad extremum. RiioD. 

106. 77. ylvTcriQTirai mvTOfKOQ^ Habet avrzoftfog hanc 
vim, ut id, quod subito accidit, indicet; ita avvTO/iwg aTio&a- 
THv Plut. Bruto T. I. p. 1009. B. et avvTo/iiog unoaTQt^tiv y.ul 
aXviKog vx eiusdem Demosth. p. 860. B, ; haud tamcn scio an 
cvvTovwg ., quod sacpe ab altero possessione deiectum ostendit L. 
Kuster. in Aristoph. Plut. 257., reliquerit, acremque et inten- 
tum dolorem indicarit: cui suspicioni favet Herodoti III. 43. Vm 
/iti] -— avTog uy^yr^aaie rrjv ipv/iiv , et rei eventus; neque enim 
actutum ea incommoda Polycrati acciderunt, sed interposita non 
brevis temporis mora, Amasideque dudum fatis functo, eodem 
Herodot. IIL 125. teste : quae si cui Diodori vcr])is contraria 
videbuntur , non intercedam , ut in vulgata acquiescat. lam quod 
viri doctissimi Steph. et Rhodom. supra commentantur, haud 
plane inprobo ; quamquam lenior mihi medicina videtur, si £/'g', 
ex praecedentis vocis clausula natum , plane eliminetur. Wess. 

106. 86. '^OfiiXTjaui roTg le^tvoi^ Darius in Aegyptios, 
Oryandri satrapae crudelitatem exosos, et ob eam caussam de- 
licientcs, exercitum duxerat: quo tempore cum in Apin pius esset 
visus, eorum et favorem collegit, et cum sacerdotibus familiariter 
egit, Polyaen. VII. Stratag. 10. 7. et snpr. c. 58. Wess. 

107. 91. 01-0)' TTQoauyooev&TiVui] Atqui reges suos Aegy- 
ptii non aliter ac si Dii reapse essent, adorabant, supr. cap. 90., 
et in numis Ptolemaeus &E0^ OIyL0MHTQ.F vivus videns- 
que appellatur: quare nisi haec de Dei titulo, a A^eteribus Aegy- 
ptiis, ante Macedonum imperium, uni Dario delato intellexeris, 
fallet observatio, uti visum quoque Ezech. Spanhem. Dissert. VII. 
de Usu et Praest. Numism. p. 421. Wess. 

107. 93. NofiifnwTaTu ftuaiXevauai'] Hoc movendum non 
censeo: sic enim et c. 22. et 27. etc. Wess. 

107. 98. Kiv)j9^TjVui\ V erius fieTuy.ivi]d-Tjvui. Simplici ta- 
nien utitur libro XL. in narratione de ludaeis. Rhod. Aeque 
adpositum xivi]&T]Vui atque alterum illud, KireTv voftovg. ent- 
T7]devfiuTU., nuTQiu, tiutqiov e&og , saepe ea in re obvia sunt. 
Vid. infr. XX. III. et Synes. Encom. Calv. p. 72. D. Plut. 
Lycurg. T. L p. 42. B. Wess. 

107. 1. TovTMV d* rjuTv dtevyQivrjftevcov] Eusebius haec 
exscripsit et X. Pr. Evang. 8. inseruit. Wess, 

107. 8. ^Eti de ^olcovu etc.] Praeter hos veteris Graeciae 
eruditissimos viros in Acgyptum scientiae caussa profectos me- 
morat Theodorusi Mcliteniotes Prooem. in Astronom. c. 1 2. Phe- 
recydem Syrium, Thaletem Milesium ct Anaxagoram Clazome- 
nium, cuius rei auctores quos habuerit, non addit. De Thalete 
satis id quidem exploratum est ; de Pherecyde et Anaxagora 



IN LIB. 1. CAP. 95. 96. 151 

non item, ut ex Clement. Alexand. I. Stromat. p. 352. videbis. 
We.s.s. 

107. 12. T(ov d'^ Toncov •^^ xuTaaxivaaftaTMv etc.] Rho- 
dom. haec obscuriu.s vertit; clarius Fr. Vigerus,/ja/7///i loca, par- 
tim opera quaedain , ijjsonou cognomi?iiis insignia. Cum euim iit 
Aegvpto et perdiu versati fueriut et nonnulla industriae suae mo- 
numenta reliquerint, facile loca quaedam et opera, ipsorum cogno- 
mentis illustria, ostendi potuerunt. Strabo haec Hrmat XVII. p. 
1159. iy.H ovv ^ Heliopoli, tdti-AVvvTo o" TS Tidv it()tcov olxoi., 
xul ID.u.Tiovog xui Evd6S,ov diUTQiftal. Wess. 

107. 17. Kul TU ntQi Ti]v tavTOv nX('a'i]v'] In his vitium 
inesse suspicor, nec liquido, etsi multa mihi in mentem venerint, 
elui qui possit, per.spicio. Fr. Viger. malle se ad Euseb. ait tijv 
uvTov n/.uri-y , idque esse t/)j' vn^ avTov ntnoiij/iitvrjV. quod 
aeque mihi obsrurum. Id videor mihi ex illis, quae consequuntur 
aniiuadvertisse, Orpliea in Gracciam intulisse et Bacclii orgia et 
Cereris initia et iuferorum fabulas ; si itaque esset tu ntQi TtjV 
zli]i.a]TQoq nXuvrjV, cctcra haud male congruerent; cx illius eniiu 
erroribus Eleusinia mysteria originem acceperunt; quapropter et 
personatusOrpheus praetcr alia se cecinisse ait Argouaut. vers. 26. 

.Ji]f.n]TQ0C, Tt n).uvijV xu\ fDtQOtndvrfi fityu ntvdog. 
Quod tamen nomen cum longius a vestigiis scripturae veteris re- 
cedat, magis ut considerandi copia esset, quam ut pro vero pu- 
taretur, adposui. Wess. 

107. 19. 'OoiQidog TtltTijvl Autea haec tetigimus cap. 14. 
22. 23. etc. Wess. 

107. 22. 'Ev adov TifKOQtug] Fortasse haec aut argumeu- 
tum aut eius operis pars, quod Eig adov y.uTuftuaiv iuscriptum 
Orpheo attribucrunt, de quo plura And. Christ. Eschenbach. Epi- 
gen. p. 187. We.ss. 

107. 25. H^v/ononnov 'jE'()///JvJ Mercurii hunc et slmilcs 
ex inposito umbrarum dcducendarum munere titulos «fxplanavit 
T. Hemsterh. in Lucian. Contempl. c. 1.; habet eundem Plut. T. 
11. p. 566. B. et Eustath. in Homer. p. 1951.; alioqui ex caussa 
non dissimili ipv/onof.in(n praestigiatores illi, qui defunctoruiu 
animas ciebant, ut in Sjnes. de Insomn. p. 148- C. et eius Schol. 
Nicephoro p. 412. sicuti et ilJiyuy^oyoi Euripidi Alccst. 1128. 
Pausan. III. 18. Maxirao Tyr. Dissert. XXVI. p. 151. Bene crgo 
Phrynichus in Biblioth. Coislin. p. 469. ol ()' (/.o/jjJot (tpvyu- 
y(oyovg^ Tovg Tug Tpv/ug t(T)v Ttd^vriXOT^ov yor]Tti'uig Tiaiv uyov- 
Tttc, TVyc: avTiig ivroiug xul tov ullo/vXov ro dQ(i/.iu ^Fv/uy(0- 
ydg. Sic enim ea distingui oportuerat. Wess. 

108. 28. 7'/)i' Toi3 KtQlltQov nQOTOfii)r] Pravam Eusebii 
ntQiTOf(i]v recte explosit diligentissimus PauII. Leopard.V. Emend. 
8. similiaque Diodori loca congessit, quae non exscribo. IJqoto- 
fiug fido/iov auctor I. Reg. 10. 19. cx Alcxaudriuoruui versione, 



150 ANNOTATIONES 

T-ftT^v itidem pro tandem: Plato ttqoc ro rtXoQ. Steph. Com- 
jaiode monet H. Steph. iiiter praepositioncm et nomen jtXog inse- 
rendiim esse , id est, ad e.vtremum. Rhod. 

106. 77. ytvTD^dT^vu.i orrro^KOQ^ Habet (Tvrrofirog lianc 
vim, ut id, quod siibito accidit, indicet; ita avrTo/tcog u/toit^a- 
rtir Plut. Bnito T. 1. p. 1009. B. et avvTOfKog ujionTQHfnr y.ai 
uXvnojg in eiusdem Demosth. p. 8G0. B. ; haud tamcn scio an 
GvvToriog ., quod sacpe ab altcro possessione dciectum ostendit L. 
Ivuster. in Aristoph. Plut. 257., reliquerit, acremque et inten- 
tum dolorem indicarit: cui suspicioni favet Herodoti 111. 43. Vm 
f.ui — avTog dXyrj(Ttie rrjr ifjv/iiV , et rei eventus; neque enim 
actutum ea incommoda Polycrati accidcrunt, sed intcrposita non 
brevis temporis mora, Amasideque duduiu fatis functo, eodem 
Herodot. IIL 125. teste: quae si cui Diodori vcr])is contraria 
videbuntur , non intercedam , ut in vulgata acquicscat. lam quod 
viri doctissimi Steph. ct Rhodom. supra commentantur, haud 
plane inprobo; quamquam lenior mihi medicina vidctur, si 6?^, 
ex praecedentis vocis clausula natum , plane eliminetur. Wess. 

106. 86. '^OfiiXTiaui ToTg UQtvoi~^ Darius in Aegyptios, 
Oryandri satrapae crudelitatem exosos, et ob eam caussam de- 
iicientes, exercitum duxerat: quo tempore cuiu in Apin pius csset 
visus, eorum et favorem collegit, et cum saccrdotibus familiariter 
egit, Polyaen. VII. Stratag. 10. 7. et supr. c. 58. Wi:ss. 

107. 91. Qtor TiQoauyoQtvd-TjVui] Atqui reges suos Acgy- 
ptii non aliter ac si Dii reapse cssent, adorabant, supr. cap. 90., 
et in numis Ptolemaeus QEO^ 0I^IO3IH1I2F vivus videns- 
que appellatur: quare nisi haec de Dei titulo, a veteribus Aegy- 
ptiis, ante Macedonum impcrium, uni Dario delato intellexeris, 
fallet observatio, uti visum quoque Ezech. Spanhem. Dissert. VII. 
de Usu et Praest. Numism. p. 42 1 . Wess. 

107. 93. Nofii/uioTUTu iSuailtvaaai'] Hoc movendum non 
censeo: sic enim et c. 22. et 27. etc. Wess. 

107. 98. Knnid-Tirai] Verius fitTuy.ivrid-Tjrai. Simplici ta- 
men utitur libro XL. in narratione de ludaeis. Rhod. Aeque 
adpositum zivrid-rjvai atque alterum illud. KirtTv vofiovg. tni- 
Ti]dtvfiuTU, TTUVQiu, TiUTQiov t&og , sacpc ea in re obvia sunt. 
Vid. infr. XX. III. et Synes. Encom. Calv. p. 72. D. Plut. 
Lycurg. T. I. p. 42. B. Wess, 

107. 1. 7>n'rwv d^ rifuv ditvxQivrifitrcov] Euscbius haec 
exscripsit et X. Pr. Evang. 8. inseruit. Wess, 

107. 8. "/in dt ^ohovu etc.] Practer hos veteris Graeciae 
eruditissimos viros in Acgyptum scientiac caussa profectos me- 
morat Theodorusi Meliteniotes Prooem. in Astronom. c. ] 2. Phe- 
recydem Syrium, Thaletem Milesium ct Anaxagoram Clazome- 
nium , cuius rei auctores quos habuerit, non addit. De Thalete 
satis id quidem exploratum est ; de Pherecyde et Anaxagora 



IN LIB. I. CAP. 95. 96. 151 

non item, ut ex Clement. Alexand. I. Stromat. p. 352. videbis. 
Wes.s. 

107. 12. T(ov (V^ TUTcojv 1] xHTaay.6va(y/.tdTa}v etc. ] Rho- 
dom. liae.c obsciiriiis Aertit; clarius Fr. Vigerus, ^«/7m loca^ par- 
tiin ojiera quaedam ., ijjsoruin cognominiis insignia. Cum enim iii 
Aegvpto et perdiu versati fueriut et nonnulla iudustriac suae mo- 
numenta reliquerint, facile loca quaedam et opera, ipsorum cogno- 
mentis illustria, ostendi potuerunt. Strabo haec lirmat XVII. p. 
J 1 59. ty.Hovv, Heliopoli, fdtiy.vvvTo o" Te Ttov h()tiov orj(oiy 
y.ul ID.uTiovog y.ui Evdo^ov diuTQtiiut. Wess. 

107. 17. Kui Tu ntQi Tip' tavTov Ttldvjp''] In his vitium 
inesse suspicor, nec liquido, etsi multa mihi in mentem venerint, 
elui (jui possit, perspicio. Fr. Viger. malle se ad Euseb. ait Ttjv 
avTov Ti/.drrp', idque esse ti]v vn.' avTov 7if7iotriUtvrp>. f[uod 
aefjue mihi oltscurum. 1<I videor mihi ex illis, (^u.ae conset[uuntur 
animadvertisse, Orphea in Gracciam iutulisse et Bacclii orgia et 
Cereris initla et infcrorum fabulas; si itaque esset tu nttii rrjv 
z/i^fii^TQog nXdrrp'.) cetcra haud male congruerent ; ex illius eniiu 
erroribus Eleusinia mysteria originem acceperunt; quapropter et 
personatusOrpheus praetcr alia se cecinisse ait Argonaut. vers.26. 

.Ji]fii^TQog Tt nXuvijV y.ui 0cQOt(fovi]g /ntyu ntviJog. 
Quod tamen nomen cum longius a vestigiis scripturae veteris re- 
cedat, magis ut considerandi copia esset, quam ut pro vero pu- 
taretur , adposui. Wess. 

107. 19. ^OoiQidog TtktTi]v'] Antea haec tetigimus cap. 14. 
22. 23. etc. Wess. 

107.22. 'Ev adov TtfitoQtug] Fortasse haec aut argumeu- 
tum aut eius operis pars, (juod Eig udov y.uTdljuoiv iuscriptum 
Orpheo attribucrunt, de quo plura And. Christ. Eschenbach. Epi- 
gen. p. 187. AVess. 

107. 25. H^vyononnov '^EQfti]v \ Mercurii hunc et similcs 
ex inposito umbrarum dcducendarum munere titulos «fxpianavit 
T. Hemsterh. in Lucian. Contempl. c. 1.; habet eundcm Plut. T. 
11. p. 566. B. et Eustath. in Homer. p. 1951.; alioqui ex caussa 
non dissimili ipv/onof.tnoi praestigiatores illi, qui defunctoruiu 
animas ciebant, ut in Synes. de Insomn. p. 148. C. et eius Schol. 
Nicephoro p. 412. sicuti et ■^jv/uytoyoi Euripidi Alcest. 1128. 
Pausan. III. 18. Maximo Tyr. Dissert. XXVI. p. 151. Bene crgo 
Phrynichus in Biblioth. Coislin. p. 469. ol ()' uo/uToi (tpvyu^ 
')'toyovg) Tovg Tug ifjv/ug Ttov Ttd-vriXtWtov yorjTtitag Tiotv l/.yov- 
Tttc, T/Jc: uvTi]g tvvoiug y.ul tov uHo/vXov t6 dQu/ia 'Fv/uyio- 
j'o?. Sic enim ea distingui oportuerat. Wess. 

108. 28. Ti]v Tou KtQ[JtQov nQOTotti]r] Pravam Eusebii 
ntQtTOfii]v recte explosit diligentissimusPauII. Leopard. V. Emend. 
8. similiaque Diodori loca congessit, (|uae non exscribo. Uqoto- 
/lug fiijo/Lov auctor I. Reg. 10. 19. ex Alcxaudrinorum versione, 



152 ANNOTATIONES 

d-i]Qio)v TiQOTOfiag Plut Isiil. p, 380. A. y.uTTQov /p/VfOi', tJg 
noorofirjv a.rdQ<o7Tov ijny.tiintror scriptor dc Fluiuiii. iuter eius- 
deuiPlut. opera T.H.p. IICI.E. dabit. Vide ct supra c. IS. Wi:.s.s. 

108. 30. OiTrui y.uxa t/)v noh]aivl^ Initio lib. XXIV. de 
Uljsse. Rhod. 

108. 33- \4vSQaiv i.ivriaTi](3(ov\ Amplector hanc scliedarum 
Coisl. scripturam , in poetae editis carminibus obviam: alteram 
quidcm Euseb. probavit, cuius iudicium veriorem haud facit, 
praesertim pocta et alibi Odyss. X, 369. W. 363. consentiente. 
Wess. 

108. 39. ^Qxeurov y.ulHr] Puto '£2y.edr7]v propter cap. 12. 
et 1 9. scripsisse. De prato inferorum amocnissime cousito Lucian. 
Necjom. c 11. et ibid. Cl. T. Hemsterh. Wess. 

108. 48. Tug rwv AlyvnTuov rurfug etc.] Haud longe ab 
urbe Memphi Aegyptiorum plures fuisse contumulatos, condita ac- 
curatissime cadavera, quae magno illic numero eruuntur, contir- 
mant. Vid. Prosp. Alpin. I. Rer. Aegypt. 7. et Paul. Lucam IV. Itin. 
Aegypt. p. 346. Wess. 

108. 51. BuQtv yulHad-ui^l Acgyptium navis nomen esse, 
tametsi Grammatici in alia abcunt, abunde declarat Herodot. IL 
96. et Aescliyl. Supplic. 880. Ar/VTiTiuv yuQ jSuqiv ovy vncQ- 
doQY], Quamobreui in gentis eius rcbus gestis frequens Aocabuli 
iisus, ut in Plut. Isid. T. IL p. 358. A. Synes. I. Provid. p. 96. 
A, Propert. l!f. 9.44. ; quod ctsi de aliis navibus usurpctur, quod- 
dam quasi domicilium in cymba, qua Acherusiam paludem mortui 
tramittebant, tenuit, sicuti cap. 92. et eo in epigrammate, quo 
Diogenes Charonti Il[. Anthol. 33. p. 420. 

/i'ct,ui fC , H y.ui aoi iityu (iQtdeTui oyQvocaaa 
BuQig unocf&tfitvwv, ror y.vru ^ioytvt]v. Wess. 

108. 55. To tnll-Iud^Qov vofttafiu] Naulum, quod portltori 
pro conscensa navi persolvitur, fitaS-og vntQ rov ini/ji^irui tv]^ 
vaiog, Apollon. Rhod. I. 421. "Hv roi rrjad^ inijjudQu yuQiv 
nQOTtd^tifitdu vi]og IlQCOTiaTi]V. — Paullo diversiore usu Plut. 
T. II. p. 727. F. de Ciconia, quae infesta bominibus animalia ne- 
cando, inijiudQOv ti yT^g didoiat., mercedem quandam !oci, quem 
occupavit, praestat. Vid. P. Leopard. X. Emendat. 25. Diodori 
rcrba a perversa Poggii versione vindicantem, et de obolo, uuoue 
an plurlbus, T. Hemstcrh. in Lucian. D. Mort, XXII. 1., qui plu- 
ra illic accuratissimc, nec prave lioc loco to d^ intfiud-Qov vd- 
fiiafiu. Wess. 

108- 56. KuXovfitvio Xu.Qiovi^ Grammaticorum originatio- 
nes, quas haud sane lepidas Charonti inpingunt, ut cum Diodoro 
sentiam, faciunt: accedit in nostram aetatem perennans Acgyptiis 
persuasio et plurimae de portitore hoc fabellae, de quibus P. Lu- 
cas V. Itin. Aegypt, p. 22. Wess. 



IN LIB. I. CAP. 96. 97. 153 

10S. 58. 2y.0Tiug '^Ey.uTi]g UqovI Hoc fanum in Aegypto 
rcperire haiul memini, sed Vencris ^y.oTiug in Hesych. ^y.oTiu. 
Haud dubie tamcn ea est, quac Orphco Argonaut. 972., aiolo- 
fioo<log, TQioaoyHfuKog^ oXooj' xiQag ovti duijToi', TuQTUQoTTUig 
'^EyuTrj., quaeque pars haud postrema inferorum, quorsum et ea 
spcctant, quae sequuntur, varie, ut in fuhulis, exponi solita. Conf. 
Aescliin. Socrat. D. III. 19. Wf.ss. 

108. 64. 'Ay.uvda)V jroAa] I\lallem Uy.uvdo) ttoIh' vel 
l4y.uvdi(ov TToAf/, secundumalios: quinetiamsecundmn ipsumDio- 
dorum, cum alibi, tum p. 320., t/)v ^A/.uvd-lun' noliv. Stf.pii, 
Lege cum H. Steph. 'Ay.uv9-icov. Rhod. Non accedo viris doctissi- 
mis. A spinis, quarum ibi lucus, ut y.vvcZv nolig a canibus et a 
lupis y.vy.tov noXig., primum AyurO^iov noXig , quod Ptolemaeo 
IV. Geogr. 5. p 120., addicente Ms. Coislin., Ci. Salmas. ad So- 
lin. p. 370. restituit, dcinde Axuv&og dici coepta est. Aberat 
Memphi in Libyam versus stadiis cxx aut CL , si quid tribuendum 
discordantibus Diodori libris, aut cccxx, si Stephano in. Ay.uv- 
i)og : qua dubia in re equidem nihil constituo. Wess. 

109. 06. Ilidov TtTQTjiitvovli Notissima est Danaidum ^ 
neQl Tov TeTQi]fitvov nidov dia y.ooyivov luTQdu , sicuti dicitur 
Pcrphyr. HI. A. A. c. ult. p. 140.; nec raro tamen illi dolio ac- 
cidit, ut TeTQt/ii/iitvov vocetur, veluti in Cod. Coislin. et Basil. M. 
T. II. p. 181. C., correcto tanien aluliano Garnerio, et Phrynicho 
inBiblioth. Coislin. p. 409. Dc sacerdotibus cccLX vide cap. 22.; 
potuisset autem commode, cum eig ov praemisisset, praeterire eJg 
uvTov. quae, nisi pleonasmo quodam, ut XVII. 35. et XVIII. 9. 
scripta velis , supervacanea erunt. Wess. 

109. 09. IJcq) roj' ovov] ^'Oy.vov etiam legi posset, et for- 
tasse melius. Vide proverbium Ocnm funem cnntorquem. Steph. 
Lege cum H. Steph. 'Oxrov. De quo Pausanias inPhocicis. Rhod. 
Asini in ea fabula post Ocnum a/oivoGToocfov partes haud post- 
remae, ut vel ex Propertio IV. 3. 21. notum: 

Dignior obliquo funem qui torqueat Ocno^ 
AeternuHque tuam pascat^ aselle., famem. 
et Pausan. X. 29. Aegyptiorum tamen alia fuisse ratio videtur; 
neque enim asinus, quod plexum er.at, consumebat, sed tortum 
funiculum eorum in soilemnitate alii dissolvebant; quarc et cn-o 
^Oy.vov praeferrem. Adde P. Leopard. IX. Emend. 11. Wess. 

109. 72. Mthf./inodu — e'^ AiyvnTov etc.] His gcmina 
Clemens Alex. Protrcpt. p. 12., et Nicephor. in Synes. p. 421., 
qui tamen difficulter tenebit, fuisse cum Alyvnriov tcQoyouftf.iu- 
Ttu y.ui leQ0ffuvT7]v. Wess. 

109. 78. Oly.oiioiir^O-tvTog vno 3Itvd'7]Tog'} ¥ide supra 
c. 61. et de Daedali statuis IV. 78. Wess. 

109. 84. To y.uu.iOTOv nQonv/.ov] Plut. Isid. p. 303. F. 



154 ANNOTATIONES 

tv ro) 7ino7ivX(p Tov Uoov rtjg i4d-)]mg. Diodoro tamen tritius est 
■TiQonvlcuov ^ ut cap. 67. Wkss. 

109.91. Tr^g ()' Oiiijoov 7T('.Qovai'c'.g'\ Conf. supra c. 12. 
et Ptolemaeuni Hephacst. in Biblioth. Photii p. 4SG. Wkss. 

109. 93. 'iiAcV;;? (f (/.nu(/.y.ci'ur'\ Odysseae IV. y. 221. Rhod. 

109. 91. Ka.y.(dv] Nihil adimit sentcntiae, etiamsi omitta- 
tur. Rhod. 

109. 96. IloXvddtivrig rTjg Qcovog'] Reddo Thonis uxori 
suum nomen ex Euseb. etlustin.M., qui et haec excerpsitProtrept. 
p. 26. et Clar. 2. cuius H()lv[.ivr^g ex scrihendi conpendio natum 
Tidetur. Nec aliter pocta Odyss. J. 228. Aelian. IX. H. A. 21. 
Philostr. VII. V. A. 22. p. 302. Wess. 

109.99. Bliivuig Tuig JiorfTioXtriaivl Sic oportuerat. Ex 
JioOTToXig lit JiocrTzoliTfjg, unde JJOCIIOylJTON BIEFA- 
^/2iVmmii; neque enim mihi dubium quin prave Goltzius ex- 
scripserit JIII0AIT£2N. Nepenthes autem fueritne opium, quod 
vocant, an blandi inter pocula sermones, ut Plut. T. II. p. 614. 
C. visum, an aliud , post anxiam virorum doctorum, et praeter 
ceteros Pet. La Seine et P. Petiti, disquisitionem, in ambiguo est. 
AVess. 

109. 2. Tug ©/y/ywg etc.] Vide supra cap. 45. AVess. 

109. 3. Kui Tiediov /^vaJjg etc. ] Homerus Venerem Iliad. 
r. 64. /Qvaerjv cum appellasset, quaesivere tituli eius caussam 
Grammatici; quorum alii a formae pulcritudine, suflVagante Dio- 
doro IV. 26., alii a campo quodam, aurco dicto , iu quo ea tem- 
plum habuerit et praecipuo honore sit culta, derivarunt: in his 
Aegyptii nomen sunt professi, et, eos fortasse secuta, Histiaca 
Gramniatica, ut scholiorum auctor ad Iliad. T. 64- et Eustath. p. 
384. docuerunt. Wess. 

110. 4. ^Ovo[.iuuo!.ilvrjv Bhoue^irfir] Bene sit Eusebio, qui 
iustum urbis nomen ser^avit ; quod et conlidenter Diodoro resti- 
tui: cur enim is Memphim, toties totiesque memoratam, tj]v ovo- 
f.i(/.Qo titr KjV appellasset? notior ea est, ut bene Fr. Viger., quam ut 
illam nQoadi^y^v desideret: quin ipse huc ducitcap. 66.ubiPsam- 
metichum adversarios superasse tradit, 7j£q\ noliv Tt)r oro^iuLo- 
(.itvrjV IXhoueiKfiv , tirmatque egrcgie Strabo XV II. p. 1I55.B., 
Venerem a ^lomemphitis diligenter cultam referens. Wess. 

110. 6. Ihn\ r/~? avrovaiug etc.] De hac iliad. ^.346., 
de itinere in Aethiopiam lovis Iliad. A. 424. Wess. 

110. 14. Ho/J.u T(7)v ti Ar/vnTov etc.] Solonis tralatas ex 
Aegypto lcges supr. c. 77. et 79. indicavit. De Lycurgo adscnti- 
untur Isoerat. Laud. Busir. p. 329., Strabo X. p. 738. D. et 
Plutarch. Lycurg. T. I. p. 41. F.; de Platone vero Diogen. III. 6- 
et quos illi adscripsit Acg. Menag. Wess. 

110. 16. Tu y.uTu T()v ii(u)v Xir/or] Eius argumentum Dii 
resque divinae, unde et ntQi d^tLov inscribebatur ; quem tamen 



IN LIB. I. CAP. 97. 98. 155 

auctor libri non ab Acfyyptiis, sed in Thraciae monte Libethris, 
Af^I.iopliamo initia tradente, se acccpisse protitetur apud lamhlich. 
Vit. Pvthag. c. 28. p. 123. uhi L. Kuster. vide et lo. Alb. Fabr. 
I. Bihlioth. Graec. 19. 2. Wess. 

110. 18. "Pv/J^g lurafioliiv ^iadth] Conf.Herodot.IL 123. 
lamhlich. Vit, Pjth, c. 4- p. 15. et L. Holsten. in Porphyr, Vit. 
Pjth. p. 9. Wess, 

110. 19. Kui Jrj(.i6y.Qirov etc.] Ipse de se, ut dubitare ne- 
fiis sit, profitetur apud Clement. Alexandr. I. Strom. p. 357.; cui 
adde Diogen. IX. 35. cum Menagii nota. W^ESS. 

110.21. To)'Tf Ohonldiiv\ De eo c. 41. Wess. 

110-25. Kal rov Evdo'S.ov\ Eudoxus Platoni in Aegyptum 
abeunti comitem se addidit, Strahon.XVlI.p. 1 159. auctore, Chry- 
sippo vero medico, si Diogen. Vlli. 87. sequaris: qui scientiarum 
ct astronomiae cupidine in hoc iter coniectum perhihent, solus 
Philostr. I. Vit. ApoII. 3. hahendi et opum amore. Wess. 

110. 30. TiiUy.Ua y.a} &t6da)rjov] Pausan, VIIL 14. p. 
629, et X. 38. p. 896, Theodorum Teleclis filium facit; Dio- 
doro accedit Diogen. II. 103. Bene ergo Athenagor. Legat, pro 
Christ. c. 14. de Ilv&iog^ 1'q'/ov &eodoj(Jov y.al Tip.iy.Xtovg, 
quem optimi scriptoris locum memini cum mendi suspectum habe- 
rem; sed non insolens veterihus, ut inter se dissentiant, quod de 
Telecle et Theodoro admonere non ncglexerunt Paul. Leopard. 
X. Emend, 25. et Menag. in Laert. Mox lOTOQiioif^ui iustius 
censui : pendet enim oratio. Wess. 

110.41. Kai^uTiio nuQU roTg^Eiy^rjOiv^ Rudi et aevo et 
arte fortasse id verum fuit : non item labentibus annis ; quando 
Graeci ea parte aut superarunt aut certe veteres Aegyptios aequi- 
pararunt. Vide quae diligenter disputavit III. Pict. Vet. 2. Fran- 
cis. lunius. Wess. 

] 10, 43. To Tipuy.uvru] Articulus reiiciatur. Rhod. Noli 
Rhodom. praecepto obedire: vetat Diodorus XI. 56. To TrjViy.uvTa 
(jaaiXivg (fOjirid^iig. et c. S3. eiusdem libri ro Trivr/.uvra ano- 
yvovg Ta y.ara rijv &irru7uuv. et supr. c. 77. etc. Wess. 

111. 53. Kara rijv OQOcfijV etc. ] Quid si y.oQvcfiiV^i et pro 
Cioov, ■&ioi. Nam de ApoIIinis efligie mentio supra inchoata, nunc 
concluditur. Rhod. Kutu rijV y.OQVffip'^ Mihi tam certa prior 
visaestRhodomanniconiectura, ut eam receperim ; praesertim cum 
Pogg. eam vocem legisse videatur, et y.aru rijv OQoifijV sententiae 
non conveniat, De altera amplio: durior enim est, tametsi Grae- 
culis sollemne fuerit, Dtorum simulacra ^fo?^g appellare , teste 
Plut. Isid. p. 379. C. Forte cx 'i.ouvov vocabulo, sed contractius 
scripto, quod nunc legitur, natales suos accepit. Wess. yCiTtov 
Htatuam dici luinc ncmo ncscit: vide, si tanti, Schweigii. a^d 
Athen. vol. VII. p. 289. Atque ita capiendum 'QujiSia supra 
p, 56, 9, De Teleclis et Theodori artificio dixit praeter alios 



156 ANNOTATIONES IN LIB. I. CAP. 98. 

Sclmeiderus ad Vitruv. p. IGl., probans, uti par erat, certis- 
simam Rhodomanni emendationcm. Cui qui leuiorcm, ut sibi 
vidcbatur , opposuit Winkelmannus liist. art. p. 97. y.uTu tIjV 
ooffvr , Lessingio iure ineptam visam, ubi oacfvv et oQOffrjv per- 
mutata repererit ncscio : inter y.oQvcfip' et oQoffrjv fluctuat scri- 
ptura Plutarchi Vita Periclis p. 160. tT] d' iQtWii TieQty.Xivig 
y.ai y.uTfiVTtg Ix fiiug y.oQVffiig ntnon]iitvov ^ ubiVuIcob. f](}0ff7]g: 
neHesvchiura commemorem v. tyy.ovQfldeg, cui oQOffi] pro y.oQVffi] 
restituit Schnciderus Supplcm. lcx. Gr. v. y.ovQf/.g. 

111. 57. Tti de ay.tXi] difti^]t(h]y.f')Tu\ Atqui t« «;'MA/mr« 
TfTiv &tfov .^4iyv7tTioi Tfo Tiode LtvyrvvTtg y.ai fooTiiQ trovvTtg 
laTuoiv , Denram siiniilacrfi Aegijptii iuncfi^ pedi/jus et quasi 
unitis ponunt^ apud llcliodor. III. p. 148., et ]\Icmnonis signum 
utroque pede coniuncto fivi.il'itl'ii]y.og Tio node uiifffo^ ut ferebat 
ratio artis statuariae circa Daedali tenipora, in Aegypti finibus, 
Philostr. VI. Vit. Apoll. 4. indice : supcrant praeterea gcntis sta- 
tuae, quarum pcdes coliaercnt, et manus lateri adglutinatae con- 
spiciuntur. Quapropter aut haec de scrioris aevi Aegypiiorum sta- 
tuariis aceipicnda sunt, aut nimia sibi, ut gens erat gloriosa, at- 
ti-ibuerunt, ^xtli] autem diu(iijji]y.6Tfi, sunt divaricata diductaque, 
sicuti II. 9. lovis signum tOTr]y.og y.fu (5<«/5*£/^/;xf)C* et ApoIIo ^iu- 
^t[ii]y.fog ToTgnooiv, foontQ d-tfov Dissert. XXVi. p. 153. Ma- 
xim. Tjr. ; aviiQiuvTtg f!iiufit/ii]y.oTtg fitv tv y.ul y.f/./uog Orat. 
XXXVU. p. 457. B. Dion. Chrysost. Vide et infralV. 78. Wess. 

111. 59. KuTU Ti,v tv UQ/J] ctc.} Benc scripti Codd.; vul- 
gatum manifesto claudicabat. Similia invenies II. e. 00. III. 
74. IV. 87. etc. Wkss. 

111. C2. l4oovQioig nQff./dtrTf'.] Unde ea venerint, utrum 
ex corrcctione seriptoris, an Grammatici ingenio, quae Co. et 
M. his adstruunt, non facile dixero: nos quidem certe sine damno 
illis carebimus. Wess. 



157 



ANNOTATIONES 
IX ' 

L I B R U M S E C U N D U M. 



112. 17. Kui TrjQ Y.aT avTOvq'^ Rectum hoc essc ex II. 
23. vidcbis. Wes.s. 

112. 21. Thoi Tfov JiuXdaicov'] Haec, secutus sched. 
Coislin. , hunc locum occupare iussi; prave enim primum de regi- 
Lus IMedis, tum Chaldaeis summarium erat. Vide II. 29. et 32. 
Wess. 

113.21. To TTulaiov toivvv etc. ] Usus his est Georg. 
Syncellus Chronographiae suae p. 166. A. Euseb. Can. Chron. p. 
29. et alter Georgius , cui Gemisto cognomen , qui omnia de As- 
syriis et Medis usque in c. 35., Epitomae suae, quam manu scri- 
ptam habeo , de Assyriorum et Medorum imperio inseruit. Wfss. 

113. 30. ^rf/f^iu/iuv t7ioi)]Gu.To~\ PauIIo cultius ob praece- 
dens ovovi](yuf(ivog hoc visum est: ceteroqui ab utriusque usu 
Diodor. non abhorret. De Psammeticho supr. I. 67. nQog IdS^ti- 
vuiovg ovf^iuu/tuv tnoi}\ouTo. Vid. IV. 62. Xil. 65. Wess. 

113.31. IlQogl^QiuTov T()V /juoiXfu Trjg L^Qu/jiug'\ Steph. 
]Morinus Disscrt. de Paradiso p, IS. eundem hunc esse ait ac Cha- 
vilam , Nimrodi fratrem; nam •"'Sin Arabibus egregium admini- 
struiorem signihcare , idque Gruecos per ^ Aqiuiov bellicosum 
exposuisse: quae, ut lenissime dicam, nauci non sunt; perperam 
etiam Nimrodum et Ninum confundunt, et Ariaei nomen ex me- 
dia Graecia arcessunt, quod in Arabum sermone, si id agerem, 
suos natales habere potuisse , levi opera ostenderem. Verum hoc 
genus non scctor, dubium nimis et fallax. Wess. 

113. 33. ^EoTi Idvog (f(Xflevi)^tQov] Paria his scribit 
XIX. 95. sed et multo acouratius de Arabum cisternis. Adde Is. 
Vossium in Pomp. Melam 111. 8. 32. Wess. 

114. 45. B(xftvX(j!)v ovy. r^v iy.TiOfiivri'\ Ctesias, quem Dio- 
dorus auctorem habet, Babylonem opus Semiramidis fecit, mul- 
tisque aliis eam opinionem probavit ; sed praeter rei veritateni, 
quod iam olim Berosus Graccis , Ctesiam secutis , exprobravit in 
loseph. I. c. Apion. 20. ; verum haec alias. Wess. 



158 ANNOTATIONES 

114. 49. Tor (if l^aatXta anf/.r^ivE'] Nahonnalns fiiit, 
sl catalogo regiim Bal>ylonis ex Afvieano certa fides in Syncclli 
Chronogr. p. 9. 92. A. qiiein ([uidem a multis sperni scio, sed 
Ctesiae admiratoribus. Wess. 

114. 59. Tu) arptrlQio GrQaTQ7itdi<>~\ ^tfln^Qov idem hic 
cst atque ]'diov. quem usuiu etsi Grammatici damnent, saepe et 
solutae et ligatae orationis scriptores probant: exempla dahunt Is. 
Casauh. in Athen. IX. 4- et Ezech. Spanli. in Callim. Hymn. iii 
Del. 233. Addo ex III. 04. uhi Bacchus dianltvGag nQog ro 
G(ftrtQov GrQaromdov, et XIV. 22. Cyrus tlg raS,cig y.ariGTi]GS 
To GcftreQoi' GTQurontSov. Polyh. de Ariarathe ri nQai^ag., dv^ 
vuir' uv naQa.iTrjGaGd-o.1 ri]v GcpertQuv uyvoiav Excerpt. Legat. 
XXXV. p. 1 165. et CIV. p. 1293. Wkss. 

114. 67. 'i2? Ininav etc.] Mallem, pleruvique enini rerum 
successus etc. ; neque enim semper et ubique verum est: hene Dio 
Cass. in Suidac i2g eninuv. Htqvy.e yuQ y.ul uX}.(og log n)J]det 
TO i^iev evrv/ovv d-QuavveG&cu , ro de xuy.onQuyovv jntrQiaLetr^ 
nam et plerumcjue res prosperae homincs insolentes., aileersae 
autem moderatos efficiunt. Atqiie ita (og Ininav infra XIX. 48. 
Theophrasto IX. H. P. 22. et I. Causs. Pl. 9. Epicteto Enchi- 
rid. 27. cum noita Meihom. Wess. 

115. 81. Tr^v re Kuqw.vA, Cariam a Nino suhactam negat 
R. Reineccius in Tract. de Orig. et Imperio Carum: uhi Lelegibus 
primum Cariae regnum attribuit. Rhod. 

115. 85. /v«(Vot'(7/ff))] Hoc reposuimus, una extrita Htera, 
quo modo XV. 8. XVI. 6. Kuddovoiovg tamen Polyb. V. 44. et 
79. Wess. 

115. 86. zJQayy.(7}v'\ AQuyyui gens Persidis Straboni ct 
Stephano. jlQayy(7)v itaque scribendum. Idem vero auctor Dacos 
ad Borysthenem collocat, quos tamen e Persla ut et Germanos iu 
Europam trausiisse, verisimillima hominum doctissimorum, iuter 
quos non ultimas tenet Reineccius ille polyhistor, coniectnra est. 
Nam Daos, qui a Dacis niliil difierunt, cum Germanis inter Per- 
sicas gentes Herodotus lib. 1. 125. recenset. De his aliisque Per- 
siae populis Strabo lib. XV. legatur. Rhod. zlQa.yy(jjv] Invitis li- 
hris ita scripsi: solet regionem /jQuyyivi]V ., incolas /jQuyyag ap- 
pellare inf. XVII. 78. XVIII. 3. Wess. 

115. 87. Ka.\ '^P()j.iV(ov\ Mutilatum est e XcoQa/iivaicov ^ ut 
Stephanus e Ctesia annotat. Rhod. Kai XcoQo/itvuicov] Nolui a 
scriptis libris dissentire, praesertim cum ipsi veteres iii gentis scri- 
ptura discordent. Ctcsias in Persic. Biblioth. Photii p. 1 10. Cy- 
rus, inquit, filium Tanyoxarcen dominum constituit yui XoQu/.ivi(ov 
y.ui lJ(f.Qi)i(ov y.ul KuQjiiavicov. Stephan. ex Ctesia XcoQu/iivaiovg 
hahet. Wess. 

115. 88. ^Ert dt BoQy.avi(Ov] Habitabant in Hyrcaniae 
iinihus, edvog roig^^YQxavoig ofiOQov^ inquit Stephan., sed Buq- 



IN LIB. II. CAP. I.-3. 159 

yaviovg appellans; nec aliter Ctesias in Excerpt. Photii p. 110. 
Wess. 

115. 89. Kaaniui 7iv).ai] Duae er.ant Casplae gcntes, 
altcra occidentalior nec longe a cognominc niari, altera Parthis 
vicina, ciiius Kacjnlui nvkui , teste Dionys. Perieg. 1039. et 
Strabon. XI. p. 790. et Epitom. p. 127G. C. AVkss. 

115. 93. Ovai]q bvoHaftliXov^^ Nihil intererit, hoccinc 
an Gemisti ^vamftoXov elcgeris : Spartanorum regionem dva^ia- 
ftoXov XV'. 63. et Bactrianam dvoeiafjoXov XVll. 74. habehis: 
at Aegyptum dvatf(ftoXov I. 57.; quo modo et Aristotel. \'II. 
Polit. 5. Polyb. III. 49. etc. VVess. 

115. 97. Eig T)]v JSvQiav] Melior videri posset i^fffft'^)/» 
Gemisti et Coisl. nisi usu quodam valuissct, ut Syriae nomen 
longissime protenderetur. zJo/.ii dt to Tt7)V 2vq(i)v oiofia diarti- 
vui uno /tti' tT^q BujjvXtoviuc /i^/,Qt tov ^laaixov xoXnov ^ inquit 
Strabo princ. lib. XV 11. , insuper addens, historicos otuv qdjai 
IVl/jdovg /liv tmo JJtQaiTiv y.uraXvi^TjVai^ ^vQOvg (it vno l\])jdo)V, 
nuilos aiios Syros intelligere, quam eos, qui Babylone et Nini 
regiam constituerunt. Wf.hs. 

115. 6. Eig rrjv oiy.iav^ Restitue oiy.tiuv , scilicet ^Cf^pai' 
seu nuTQidUf phrasin auctori familiarem. Rhod. liig T)]v oixiiav] 
Sic II. 46. uvuy.u/tTpuauv di /niTu noXXiov XacfvQwv iig t)]V oi- 
xtiav. et c. 47. /loXig tig ttjV oiy.tiav aioLovTut. Paullo aliter 
Appian. Mitliridat. p. 313. ovg nuvTug ]Mi&QiduT)]g untXvotv tig 
T« oiy.tia unitvui. VVess. Eig Trjv oiy.tiav scribi oportere monuit 
et Ursinus. Idem in Add. 

115. 7. IIuQuay.tvug nuvTiov rCov iniTr^dtiiov'] Et hoc 
refinxi, obsecutus scriptislibris. 'EniT)]dtia ea conplectuntur,quae 
ad victum quaeque tanto operi necessafia erant, ut 1.45. Wess. 

115. 8. 'Enl Tov Ev(fQUT)jv noTu/iov'\ Ad Euphrateni, 
secutus Ctesiam, eandem locat c. 7. sed turpi errore; adposita 
enim ad Tigrim fuit: llerodot. I. 193. tg t()v TiyQiv , nuQ ov 
Nivog ndXig oiy.tuTui. et II. 150. ut de Strabone^ Plinio et 
Ptolemaeo taceam: nam quod N. Fuller. III. Miscell. 6., eos om- 
nes erroris arguens, urbem ad Lycum amnem transtulit, id iniuria 
Heri, alias ad Simson. Chron. A. M. 3187. patcfeci. Non quidem 
ignoro quid de Hierapoli vetere ;Nino Ammiau. XIV. 8. et de 
Nino prope Zeugma Philostrat. I. Vit. Apol. 19. memorarint; 
quae incertae cum sint tidei, ut lenissime dicam, Ctesiae et Dio- 
doro, praesertim quod uterque dc Nino, Nini regis amplissima 
urbe, agat, auxilii nihil ferunt; nedum quae Tli. Pinedo ad Ste- 
phani iVTjoc commcntatur: Adiabenen enim Tigrim inter et Eu- 
phratem locant; quam uitra Tigrim fuissc positam in Assyria nc- 
mo dubitare poterit. Wess. 

115. 14. T)]XiyuvT)]V yuQ noXiv] Atqui Babylonis ambitus 
stadiorum fuit tctcLXXX, oianiquc adeo ex parte par Nino, si 



160 ANNOTATIONES 

Herodohis I. 178. A'enim tradidit; de quo qnidem certe rehe- 
inenter dubito: Stralioni 'SiimH tioAv jiifiLwr tm) rT^g Bu/jvX(o~ 
voc^\ I. p. 1071. C, quippe quae stadiorum duntaxat CCCLXXXV 
ambitum fuit complexa, uti ibidcm docet, et Uiodor. infra c. 7. 
Wess. 

116. 22. ^Ey.aXean' acfi' l-o.vrov Nirovl In sacris nostris 
Ninive^ et Ptolem. VIII. Geogr. p. 240. JSirog /; y.al A^ofrt* 
quod nomen si conflatum sit , uti S. Bocbarto IV. Phaleg. 20. 
placitum est, ex ma T"'S Kin~nave ^ id est, ^ini haLitatione, 
oportet per prolepsin quandam a Mose sit usurpatum Genes. X. 

II. Wess. 

116. 30. Ovy aTTod-ev XZ/n'?;] Prope Ascalonem profnndum 
eiuscemodi lacum difliculter invenies: quare Claris. II. Relaiidus 

III. Palaest. p. 592., Sirbonidem lacum, de quo nos 1. 30., non 
alium atque hunc esse censet; cuius profccto coniectura multo est 
plausibilior lo. Tzetzae commcnto, quo Chiliad. IX. 509. hanc 
de Derceto et Semiramide fabulam ex Diodoro excerpens, in 
Moeridem, Aegypti lacum, Dercetum sese abiecisse iperhibet. 
Conf. Ger> lo. Vossium I. Idolol. 23. Perinde vero erit sive tu 
UTTod-tv an unco&ev proba ^eris ; neque enim in Aocis scriptura 
concors consensus est, ut Steph. Bergler. in Alciph. I. Ep. 1. 
docct. Wess. 

116. 32. Ttfievog d-eag eTrirfavovg] IllustriH^ quod in 
rersione Rhodom., non exhaurit vim vocabuli. Tu de Dea ma- 
nifesta et praesens auxilium ferente si acceperis, Diodoro satis- 
facies. Conf. III. 40. et ad I. 25. praetereaque de Derccto, quae 
zieQyrjio Eratosth. Catastcris. c. 38. multa Salmas. in Solin. 
p. 405. et N. Heins. in Ovid. IV. Metamorph. 45. congeren- 
tes. Wess. 

116. 33. To fiev TTQonionov e/ei yrrw/zoc etc. ] Cum his 
eonsentanea estLuciani, qui se eam in Phoenice vidissc asseve- 
rat, descriptio Lib. de Dea Svr. c. 14. ^eQyerovg de eidog ev 
Woiviy}] edei^aafitjv^ d^erjfia ierov ^ifiiaeij fier^ yvvtj' to de 
oyoaov ey fii^Qiov eg uygovg nodug, t/thvog ovqij unoTelverui. 
Fecit enim credula superstitio, ut Derceto 

turpiter atrum 

Desinat in piscem mulier formosa superne. AVess. 

116. 35. 01 loyuoruToi rcTjv ey/o)Qi(ov] Non tam diser- 
tissimos, quam quidem doctissimos et patriae antiquitatis egregie 
pcritos koyt(ordr(ov vocabulo designat: sunt enim Xoytoi saepe- 
numero ot ru y.(nu rag narQidag dtViyovfievot-, ut est in Schol. 
Pindari Nemeon. Od. I, 52.; unde oi loyiioruTOi t(~jv aQ/ai(ov 
avyyQU(fe'(ov Polyb. V4. 43. sunt eruditissimi, sicuti bene Ca- 
saub. , et Xoyicoruroi rtov "lovdaicov loseph. XVII. A. I. 6. 2. 
XoyKoTuroi rcZv leQ^cov Aegyptiormn Plut. T. I. p. 92. E. et ot 
nuQ "EXlriat "Koyioi Philon. lud. V. M. I. p. 603. A. q\ xCov 



IN LIB. II. CAP. 3.-5. 161 

'IvSiuv Xoytoi Aclian. XVI. H. A. c. 20. Quae exempla si abunde 
non videhuntur, addi in cumulum poterunt, quae lac. Gronov. 
in Herodoti 11. 3. coacervavit. Wess. 

116. 42. ^Ev olc: noXXov 7ih]d^ovg nf()iaT(Q(7)v etc] Paren- 
thcsln Iianc pro sua Diodorus non agnoscit: nara idem iisdem 
prope vcrhis mox infra dicitur. Facessat igitur supposititius iste 
foetus ad ohscuros generis sui auctores. Rhod. Assentior viro 
ductissimo, nec sustuli tamen, ne contra omnes scriptos codices 
venisse vi<lear. Unus lo, Tzetz. Chiliad. IX. 506., incertuni con- 
iectura an lihro suo motus , neglectui habuit. Wess. 

116. 47. Tijiir/.y Tovg ixifvg tug S^eovg] Lucian. Dea Syr. 
c. 14. i/d^vug yQT^ua iqov vof-iiLovat, y.ul ovxore l/9vcov 
ipuvovai' quicum Menandcr consentit in Porphyr. IV. A. A. 15. 
Athen. VIII. 8. cum Casaub. animadversione, aliique plures, etsi 
caussam superstitionis aliunde derivent, ut Hygin. 11. Poet. Astron. 
30. Wiss. 

116. 53. Kul Tovg vofiefg Xinovrug'] Non placet mihi 
participium linovrug. Puto scripsissc unorrug ^ quod ab illo 
proxime ahest; longius enim recedit Gemisti unoxe/coQrjxozug. 
Afuisse vero pastores ea, quae sequuntur, liquido adtirmant. 
Wess. Ursinus lawg adscripserat unovzug^ de cuius ego con- 
sensu mihi gratulor. Idem in Add. 

117. 67. JIuQiovoi.iuafievov uno tcTiv neQiaTeQfov] He- 
sycliius ^if.iiQuiiitg , neQiaTeQu oQeiog E).).>ivtaTi' quod eius 
Grammatici sicut et Diodori hoc suspectum quodammodo los. 
fuit Scaligero in Chron. Euseb. IdLXXXIII., iugenue fasso, sibi 
non satis liquere, quid hoc nomen signilicet. Melius S. Bochar- 
tus, qui ex vocihus Arabicis "'ivy sera, montanus et CTNon /ic- 
main^ columba^ conflatum arbitratur, primoque Semiramim gen- 
tis eius sermone Serimamtm, a Graecis vero, barbarum vocahu- 
lum suo more emollientibus, Semiramim appellari coeptam esse 
1 1. Chan. II. p. 740. Alia vir egregius Ger. lo. Vossius I. Ido- 
lolat, c. 23. Wess. 

117. 68. '£2g d^eug Tt/iiwvTeg'] Conf, infra c. 20. Wes«. 

117. 72. Tot y.uD.ei Tug nuQ^evovg diu(feQovar^g'\ Nota- 
bilis|hacc constructio Rhodom. visa est in Indice, forte propter 
Zarinam T(')X/iir] noXv dtucpeQOvauv TtZv uXXo)v yvvuty.(itv infr. 
c. 34. similiaque eius generis alia. At illa nihil haec est deterior: 
nam et Gelon, Dinomenis Hlius, uQeTJ] xui aTQUTTiyi^i noXv Tovg 
uXXovg dievlyxug memoratur XI. 67. et Timaeus Agathoclem 
detXiH ffrjai dievTjVO/evui unuvTug uv9-Q(onovg^ Exc. \ ales. p. 
261. Neque uni ea placuit Diodoro. Dio Chrysost. enim Orat. 
XXXI. p. 339. D. ovTog ed(jy.ei ncofti] iieve^xeTv Tovg y.ud^ 
euvTOV. et quod bellum Polyh. I. 88. noXv Tt t(ov uXXcov Cjof.w-' 
Trjii y.ui nuQuvofiict dtevrjVO/()Tu ^ id manu exaratus liber, quo 
usus est lo. Henr, Boccler., noXv Ti Tovg uXXovg etc. appellat. 
VoL. L 11 



162 ANNOTATIONES 

Posses etJam Dlonys. Halicar. T. I[. p. 148. verba, o} thq) rovg 
uXlovg dirjveyy.tv facili medicina refingere (p^an Toig uXXovg 
dirjVtyy.tv ^ nisi ipse p. 133., ({uod nec Syllmrg. latuit, w naQO, 
Tovg u/.Xovg. i(l enim praestat, et quid in hoc geuere explendum 
sit, patefacit. Wks.s. 

117. 75. iHf)'oi';;c] Haud scio an "Oj'J'7/C verura homini 
nomen fuerit: suadent quidem certe scripti libri et hic et cap. seq. 
praetercaque barbarica vocabuli forma. Wes.s. ^'Ovvi]g contirmat 
Anonymus de mulieribus bello claris in Bibliothek der alten Litt. 
u. Kunst VI. p. 10., qui yuf.ii]d-iTaa di 'Ovveo)., ad quae v. Heeren. 

117. 79. /tovvui efg yuuov Ivvojiiov] Ultimam vocem con- 
eors omnium Codd. consensus flagitat; Semiramidem Onnes sive 
Menoues non concubinam, sed iustae uxoris loco sibi petit. rujiiog 
fvvo/iiog nuptiae sunt legitimae, ut 1'vvofiog nolixtiu Aeschin. 
princ. Orat. inTimarch., et t'vvof.iognuT-t]Q inSuidae ruiog. Wess. 

117. 91. Kura T)]V nQoTtoov OTQUTtluv unoTtTtvyjog ?)»'] 
Tametsi color addi posset scripturae Coislin. et Mutin. ex Xll. 33. 
XIII. 6., acquiesco in vulgata. Illud autem unoTtTtv/wg /^rNostro 
atque aliis perquam famiiiare cst, uti IJtQGui i]auv untOTuAy.o- 
Ttg XII. 28. et c. 19. Charondas vtro/iio&tTrjy.wg i^v. Arrian. IV, 
Exp. Alex. 30. p. 195. oTt ol ^lvdoi unontrftvyoTtg titv. et 
paullo post i]v t'4(oy.odofir//.6Ttg i]aur. Dionys. Halicar. I. A. R. 
p. 66. tnti di ufnfl tu o/.TCoy.uldt/.u tT)] ytyovoTtg r^aur. Sopho- 
clesPhiloct. 135. /* ovxog Ttd^v)]ya.g )]v. Placuit etLatinis. Plaut. 
Asinar. III. 3. 30. Quia oculi tibi siint lacrirnantes^ eo rogavi. 
Cato R. R. princ. viinimeque male cogitantes sunt^qui eo in 
studio occupati sunt. Wess. 

117. 95. IJtLwv tyuTov t/jSofi^^y.ovTU etc.'^ Haec fabula- 
rum quam veri similiora videntur, tametsi Nini et imperii ab 
eo conditi initia ad seriora temporum, quam (juidem Aulgo fit, 
intervalla demittas. Dionys. Petavius IX. D. Temp. 14. Ctesiae 
et Diodori qualecunque patrocinium professus quid fieri potuerit, 
non quid reapse factum sit, docuit. Wess. 

117. 98. Toig avrodtv uy.ovovoi'] Fortasse qiii priimim 
audiunt melius erit. Dionys. Halicarn. T. II. p. 71. y.ui i^dvg 
fi.tv uvTo&tv tvTv/ovTi.) orfodQog ()f, tStTuod^tig. Sic quoque 
supra I. 37. Wess. 

117.4. IMtTu oydorjxovra fj.v()idScov] Sequitur Ctesiam, 
qui totidem millia Dario de(iit in Excerpt. Photii p. 115.; Hero- 
dot. IV'. 8., quem lustin. II. 5. et P. Orosius II. 8. auctorem ha- 
bent, septingenta millia. Wess. 

118. 4. Totg uvuQidf.i/'iToignX.] Conf. infra XI. 3.,Wess. 
liid. Tug x&ig y.ul nQCui^v] Exulantem operarum culpa 

copulam, quae fraudi lac. Oronov. fuit ad Herodot. II. 53., resti- 
tui suam iu sedem. X^tg (.uv ovv y.al nQior^v Dciuosth. Orat. de 



IN hlB. II. CAP. 5. 6. 163 

Coron. p. IGl. et t/9-ig y.a\ ttowi]}' dc Lcgat. Fals. p, 256., at- 
que ita infra XIV. G7. Wks.s. 

118. 8- JltUoP jiiiv dwdexa ftvQiudug'] Vide infra XIV. 67. 
Wess. 

II S. 10. 'S2i' Iviai TQi/ipftg Y.ul Tm'Ti\Qftg~\ Piito Aerum. 
csse rtvQiiQitg Cnil. Claroni. I., quod ct alii lihri, sed levi nia- 
cula obsiti, tirniant. Qiiadriremeti egregie respondent magniti- 
centiae Dionjsii et stiidio, quo in rem nauticam ferebatur. Ob- 
stare quidem coniecturae videntur Acrba L. XIV. 41. nobg da 
TovToig^ vuvg t£ rQii]Qeig y.ui ntrTijQtig, ovdinco xur eyeirovg 
rovg /Qorovg oy.ucfovg TrivrtjQiy.ov vtvuvmjyri(.itvov. et cap. seq. 
r^Q^UTo (Dionysius) vuvTiiiytTod^ui re TQii'iQtig y.ul ay.fxq t/ (lege 
TTtrviiQty.u ay.urf 1]) TCQtTnog ruvTijr rrjr yurty.ay.tvi^r rtJjv vethr 
eniroi'i(Jug. Sed et ea ad hunc modiim instauranda esse, haud 
ambigo: moveor et particula re voci rQt/jQtig utrobiquc parum 
commodc praeposita, et inprimis addita ratione: nequc cnim Dio- 
nysius trireinem primus invenit, sed diu ante eum natum Co- 
rinthii, ut ibidem addit Diodor. sed hacc alias. Wess. 

118. 12. IIqo Tfor 'Arri(jiuy.(~)r y.uiQOJr] Alii dicerc so- 
lentl.'4vrt/^u'iy.(or, nonl4vri(jtuy.wv. Steph. 'Avrt(]uiy.iov y.utQ(7)r\ 
Citra controversiam iustum id verumque cst. Idrriijug enim dat 
l.4vvt('ju'ty.()r, non I4vri(jiuy.6v. Vide H. Steph. iu Appian. Annib. 
p. 511. Wess. 

118. 15. Tcov ixurbv /iWQKji.diov'] Conf. Eclog. 3. Lib. 
XXV. et Polyb. II. 24. Wess. 

118. 18. ^Ex rTjg vvv ntQi rug nolttg etc. ] Bella, seditio- 
nes atque aliae id genus calamitates magnam Diodori aetate vasti- 
tatem etfecerant, numerusque hominum inmanein in modum per 
Romanum orbem decrevcrat; quam iacturam pi-aeter ceteras («rae- 
eia passa adeo erat, ut Plutarchi aetate difticultcr tria gravis ar- 
maturae millia in bellum praestaret. Digna sunt optimi scriptoris 
Tcrba, quae ex Lib. de Orac. Defcct. T. II. p. 415. F. addantur. 
Trjg y.otrfjg., ait, bXtyurdQiug.) )jv ut itQortQai arumtg y.cd ol 
n(')).tfioi TctQi nuoav ofiov re ri]v oiyovffh'rjv unttQyf'>.Gurro^ 
nXttarov fitQog ?/ "^EXl/z.g fitrtrf/iyy.t, y.u) ftoAtg uv vvv oXr; na- 
Qf/a/ot rQia/tXiovg onXtruc , baovg ;/ I\ItyuQt'cov fiiu tS,tntfnjjev 
eig riXuTUteug. Bene ergo Diodor. animadvertit, ex suae aetatis 
solitudine et hominum infrequentia conclusione iusta colligi non 
posse, falsa omnia esse, quae de ingcnti vcteris aevi militum nu- 
mero prodita sunt: nec ea tamen vincere possunt, de Niiii cxer- 
citu Ctesiam nihil esse ementitum. VVess. 

118. 22. zfvay.('j}.iov rior rnnior] Nihil hinc demuto: quae 
Codd. aliqui et Cemist. , ea schoUon redolent. .JvaxoXog saepe 
quidem morosi ingenii homo est, uti drarQonog yui ()raxoXog 
deanbrijg Philon. lud. de Somn. p. 566. D. et ()vax(jlog xul 
dvoTQonog uv^Qionog Demosth. Philip. II. p. 47., sed facilis 

II* 



164 ANNOTATIONES 

indc transitus ad loca difficilla et iniqua indicanda. 'PiiS^pov 
dvaxoXlav habet XViri. 35. dvarQUTriXiiav tv roig xuTayiioig 
V. 15. TOTiix^v dvaTQantXituv XVII. 82. Wess. 

118. 26. ^ExaXtiTO /iiiv Bdy.TQa'] Nomen illi venisse vi- 
detur a vicino fluvio: nunc Balchum appellant, ut bene lac. 
Golius in Alferg. p. 175. et Theoph. Sigefr. Bayer. Hist. Regn. 
Bactrian. c. 6. Wess. 

118. 28. 'O^wa^TTy?] Oxyartes Bactrianus, Roxanes pa- 
ter, in gestis Darii et Alexandri rebus celeberrimae famae apud 
Arrian, IV. Exp. Alex. c. 19. et infr. XVIII. 3. hoc nomen ea in 
gente haud insolens fuisse ostendit. Id demiror, Oxyarteni omni- 
bus aliis esse Zoroasterem ; cuius rei caussam magnum et memo- 
rabile huius apud Graecos nomen fuisse arbitror. Nam Ctesiani 
Bactrianorum regem Zoroasterem appellasse et Graecis Latinis- 
que probasse, adduci non possum ut censeam. Aruobius quidem 
1. Adv. Gent. p. 39. significare videtur, Bactriani Zoroasteris 
in primo historiarum res gestas exposuisse Cnidium scriptorem: 
Tiec certa tamen eius fides ; cum verba misere sint adfecta et va- 
riis modis doctissimorum hominum cura et explicita et tentata. 
De Zoroastere , quo nomine plures fuere insignes, H. Vales. in 
Ammian. XXIII. 6. et lo. Alb. Fabric. I. Bibl. Gr. 30. AVess. 
V. Mai. ad Euseb. p. 41. 

118. 33. yijioiSijSfjy.ivai elg to mSiov'} Is. Vossius verbo 
uno^i^XrjXtvai , quod editos occuparat libros , offensus orae co- 
dicis sui adscripserat tla^i^Xr^y.tvai , benc quidem ad Diodori 
sententiam, nec eo tamen pracstantius, quod, distinctione mu- 
tata, secutus suiu. Wess. 

119. 46. */? di — xaiQov tkajSt] Prae vulgato hoc placi- 
tum est, et propterea receptum. Wess. 

119. 47. Kal Toig likXoig xtyoQrjyrifA.tvri\ Vid. 1.15. Wess. 

119. 55. Kal vtavixr]\ Intelligo de stola, qua [iuvenes 
amiciuntur; muliebrem enim Semiramis virilem fecit, ut bene 
Octav. Ferrar. Anal. R. Vest. c. 24.; quamquam fortasse non 
deerunt, qui magnam validamque malint, ut nvtvfia vtavixov 
Plut. T. II. p. 569. A. et nlrjyag vtuvixug Longi I. Pastor. p. 31.; 
praesertim quod stola Medica, quae ab illal Semiramidis nomine 
tantum distat, fuerit talaris, proptereaque et si quid corpori dees- 
set, occultarit, et eos, qui gestarent, quam pulcherrimos et maxi- 
mos exhibuerit. Xenophon VIII. Cyropaed. p. 163. Avti) (otoXtj 
Dflijdixi)) avT(7) avyxQvnTtiv idoxti tl' Tig tI tv tw aioi-iaTi ivdetg 
iXoti xul xaXXiaTovg xul fityiaTOvg inidtixvvvui Tovg (poQOvv- 
rug. Wess. 

119. 58. IUeTa tuvSI^ o/itoi(og IltQaug] Persae Medorum 
habitum et mores sunt aemulati, Cyro exemplum praebcnte. Vid. 
Strabon. XI. p. 797. C et B. Brisson. Regn. Pers. I. 56. Wess. 



IN LIB, II. CAP. 6. 7. : 1C5 

119. 67. KaT tXa ft e To jii^^og rtjg dxQonoXeojg'] Ob occu- 
patam ea arte arcem Semiramis xQtiTTiOV tov Buxtqiov ZoQod- 
axQov iu Theon. Progjmn. c. 9. pag. 112.; huc enim ea referri 
oportere arbitror. AVess. 

119. 76. 2vvoiiCHv rrjv idiav d-vyaTeQu'] Sine dubio avv~ 
oiy.ieTv scripsit; id enim est nuptui collocare, non alterum: infra 
IV. 10. ^aatXevg Kqhov rrjV O-vyartQa l\/IeydQav avvtoxiatv 
avTM. et c. 30. TTjv /.itv lavrov yvvaixa avvwxiatv ^loXdio' 
plura ad eiusdem libri c. 27. lo. autem Tzetzes videtur Sosan- 
nani practulisse ex eius, feminae historia, quae vulgo Danielis va- 
ticinio adiiecti solet : forte tamen utrumque eiusdem originis no- 
men est. Wess. 

119. 83- Elg (iaaiXixov ViXd-t nQoa/^ri(.t,a\ Decus maiesta- 
tcmque rcgiam, ut in Strabon. XI. p. 798^. A. et doia xai rou- 
vo/.ia xar rt) nQ6a/i]/nu r^g ^EnafxtvMvdov aTQaTr^ylag- ia Pelo- 
pida Plut. p. 293.. F. Hinc tni nQoa/t]f.ii»T6g rtvog ovaa quac 
aliquo loco essc incipit Demosth. in Neaer. p. 732. Kleganter 
vera nQ6o/i]f.iu de urbe, quae inter ceteras cultu et dignitate 
excellit. Herodot. V. 28. rTjg-^lMvirjg i]v nQ^a/rjfm de Mileto, 
etsi male interpres. Sophocl. Elect. 683. Aristid. T. L p.. 170. 
et 293. Plut. T. IL p. 794. B. Wess. 

120. 95. Kurtaxufifuvfig vnb ikf^JftjvJ Vid. infra c. 28. 
Wess. 

120. 97. Ovaa qivaii i.nyaXini§oXog'] Sic praestat,, quait- 
tumvis q,vati fityuXtnr]J9oXog xal roXfUjQu eadem SemiramLs c. 
20. ; haeret enim itlud eodem in luto. MtyuXtnr] f-^oXog qui in 
magnis rebus prospero successu utitur, ut L 19. abunde declara- 
tiuu; fttyaXfTii/ioXog qui magna molitur, tpio ingenio Seiuird- 
Hiis exceliuit. Yid. V. 48. XUL 68- efe XVIIL 7. cum Stcpb. 
nota. Wess. 

120. 99. TloXtv XTi^eiv iv rfi Ba/^vXioviu] Babylonem Sc- 
miramidc, secus ac censuit Ctesias, multis annis priorem- esse, 
atque a Belo conditam, plerique vetcrum agnovere. Ammian. 
XXUI. 6. Babylon^ cuius raoenia hitumine Serniratni^ struxit; 
arcent enim antiquissimus rex condidit Belus. Curtius Y. 1. 
Semiramis eam (Babylonem) condiderat^ vel^ ut pleriqiie mnt- 
didere^ BeluSy cuius regia oslenditur. Atque hi sufliciunt: alios 
dabit lac. Perizon. Orig. Babylon, c. 7. , merito eorum patro- 
cinium professus. Wess. 

120. 5. ^radiMv TQiaxoaiMv f^^xov.Ta] Herodot. L 178- 
stad. ctrcLXXX, et eum secutus Philostrat. L Vit. ApoII. 25., 
ubi doctissimus Olear. discordes vcterum opinioncs. utcuaque in 
ordinem redigere conatur. Adde Barn. Brisson. I. R. Pers. 82. ct 
lo. Tzetz. Chiliad. IX. 570. Wess. 

120. n. TQiaxoaicov t^TjxovTa teal nivTt'} Gcnitivum no- 
(5(5»/ legit Latinus interpres ante TQiaxoaicov ^ aut certe putavit 



100 ANNOTATIONES 

legeudum; quae tamen sequuntur, videntur araSuov poscere, ac 
timc fuerit re vera t;i^oc anKrrovroTg d/.ovox^oir^ sicuti juodo dixit. 
Utut sit, geuitivuni hic desiderari uemo negaverit. Steph. Hic 
post uviyoaxpav iuteriiciendae videutur quaedam voces, ut fue- 
rint yevtai^ai xov 7Te^i'i^oXov rQiay.oa. Quae stadia si in milliaria 
Teutouica per triginta et duo redegeris, xi mill. cum xiil stadiis 
prodibunt, Herodotus tamen I. 178- ccccLXXX stadiis ambitum 
includit: quae Plinius VI. 20. in LX M. P. per cxxv, quot passus 
Stadio continentur , resolvit; quo pacto xv milliaria Germauica 
efticiuntur. Strabo XVI. p. 1072. moeuia Babylonis cccLXXXV 
Stadia complexa fuisse tradit: quae xii mill. Teutonicastadiumque 
uuum constituuut. Rnon. TQtay.oauov — y.a) ntvre aradiMv'^ 
Sic oportet; vocem quam addidi praeter scriptos Codd. aguoscit 
lo. Tzetzes, haec Diodori Chiliad. IX. 572. exscribens. Cave 
Yero Stephan. sequaris, ac de murorum altitudine accipias. Ambi- 
tum urbis stadiorum CCCLXV, quot dies aunum absolvunt, Cli- 
tarchus, de quo rerum Alexandri scriptore lo. Gerh. A"oss. I. H. 
Gr. 10., fuisse tradiderat ; nam quod lac. Capellus vocem nevre 
iuducit, id equidem factum uollem: vetant scripti libri, Tzetzes, 
et ea, quaeDiodorus addit. Wess. Admovit et huic loco mauus lul. 
Cacs. Buleugerus in Eclog. ad Arnobium p.239., quem si adieris, 
negabis , credo, Diodori librum, cum ea conmentaretur, ab illo 
fuisse inspectum. Ide:« in Add. 

120. 14. ^Onrug de nXiv&ovg — evSriaaiitvri'] Et Iniic lo- 
cum dedi: viurus enim laterculo coctili erat instructus^ ut Curtii 
verbis V. 1. dicam; uon item ro) evdvaafiev)] , quod ex recepta 
vooe scribentium crrore natum suspicor: prorsus uti in loseph. I. 
B. 1. 20. 2., y.ai raig y.ara rov narQog /iiefiipaatv ei-dvadue' 
vog ufKfortQovg. et c. 29. 2. xal rov dSeXqov — evSvaaiievrj 
(fa.Qfidyoig. quibus locis meliores Mss. evSt^adiievoi.^ et rectius, 
si quid ego in his video ; soleut euim id verbi haud raro usurpare, 
cum quomodocuuque in societatem alium illigant et quasi inpli- 
cant. loseph. XX. A. I. 4. 1. z«i oQy.oig ri]v nQog dXl^Xovg 
ivdijadftevoi nlariv. Polyb. X. 31. rotg "IfiijQag eig rrjv avriov 
(fiXiaV y.al niariv evedijaaro. Unde ra.Tg d.Q/aiaig cfi^fiaig dyfu]v 
evdedeftevog', qui antiquitus traditis opiuionibus qiuisi constrictus 
tenetnr in eiusdcm Polyb. XII. 1. sed hoc obiter. Wess. 

120. 17. IIi]/(7)v nevr}]y.ovra^ Ingcns iuter hos et Ctesiam 
discrimeu lo. Tzetz. Chiliad. IX. 590., tolli posse censuit, si per 
bella et terrae tTcmorem de muro multum dctritum concedas; 
quod quidem cominentum haud placet. Alitcr iustituit CI. Salma- 
sius iu Solin. p. 871. Puto eos, quibus nir/eig nevvl^y.ovra. arri- 
sere, Ctesiae oQyvia.Tg , ut Acri lidem excedentilus, fuisse ofFen- 
sos , et propterca cubitos praeoptasse ; quod et Gottfr. Olear. in 
Philostr. I. V. Apol. 25. in mentem venit. Wess. 



IN LIB. II. CAP. 7. 8. 1G7 

120- 23. "EUm mgie/on^viig] Conf. Herodot. J. 183. 
et Arriaii. VH. Exp. Alex. 20.' Wfss. 

121. 2(5. Ti]v o/vnoxriXu'] Articulus retlundat. Rhod. 

121. 27. 'OAo^ — dtJiKfOoo^;] Aedificia non aunt adniota 
muris : sed fere spatium unius iuf^eris ahsunt inquit \. ]. Cur- 
tius, cuiu Diodoro hac quidem in re paruni conseutaueus. >Vess. 

121. 34. rtffvnuv — y.uTtay.iiuotv^^ Pons lapideus., flu- 
niini inpositus^ iungituvlem: hic quoque^ intei- mirufjilia Orien- 
tis opera numeratus est: quippe Kupkrates altum limum vehif., 
ijuo penitus ad fundamenta iacienda egesto, vix sufficiendo operi 
firmum reperiunt so/«7n , kleui Curtius, cui iunge Herodotum I. 
186. pontis liuius structuram Nitocri iLttribuentem. Mox y.udl- 
ouau TOJ.c y.iovag significantissimum est, nec quLcquam coucedit 
eorum librorum auctoritati, quibus yuihiioa placuit. ^V Es.s. lul. 
Caes. Bulengerus Eclog. p. 218. y.urxvovau xovc: y.iovuQ habet, 
et niox xonuuic: neutro^ ne quid in.clementius dicam, iudigemus. 
luKM in Add. 

12 K 37- Ton/uoig oii)>riQoTg dulu^iSuvi^ Hesycluo 7oQ- 
fiog ^ /j n'K)\uri xov xrto/ov , kig T^v o ug^ov (u(iu'/.'K!:Xui. quae 
modioii signilicatio ab hoc loco aliena est. Apollodorus PorKn"cet. 
p. 34. xoniiovg y.ul Tiinovug clavos et iibulas, in trabem lirmis- 
sinie destitutas, ne scalac loco moveantur, appellat: Hero vero 
Belopoeic. p. 12G. ronuovg eminentias parastatarum catapultae, 
quae Vitruvio X. Architect. 15. cardines, ut ad Heron. osteudit 
Bernardin. Baldus. Quae quidem exempla satis adtirmant, archi- 
tcctis vocabuU usum fuissc varium, fierique potuisse, ut ad reti- 
nacula ferrea, quibus saxa colligantur , transiret. Si cui tanien 
y.onuol Clar. 2, probentur , tum a contis, quos Kuripid. Hrlea. 
1C17. yoni.iovg vuvxiyoigt aut a truncis, gv).cov y.oouoTg Appiao. 
I. B. Civ. p. 699. et Strabon. XV. p. 1065. C, diceudum crit^ 
repetitum hunc esse significatum ; quod mihi tamen difliculter per- 
siKideo: mallem quidem certe, si xoquol sint reiectanei, cum Reg. 
et Vatic. To^voi? ob Suidae haec verba: ToQVog^ 'E.v'/.ov oxqo-/- 
yiXov. ij xo xQrjia y xui xo ivieiitvov eig uvxo. AVkss. 

121. 45. Kui y.vnuQixxivuig doy.oTg'] Cypressorum lactis- 
sinius in hac vicinia proventus, ut ex Strabon. XVI. p. 1076. et 
Arriau. VII. Exp. Alex. c. 19. ostendit S. Bocliart. 1. Phaleg. 4- 
Mox y.ui y./.udoig imlnxi, obsecutus Codd. vctustis, cV arboris na- 
turae : palma enim, quae in Babylonia uberrijna , Strab. X\ I. 
p. 1073. !>., recto caudice in altum se submittit, foliis comaruni 
in modum superbiens. Theophrastus li. H. ilant. 8- ioxi ()t o 
ffoTvi'^, (og /iitv unX(7)g tlntTv ., /n(jvooxt7,t/ijg yul uovoffviig. cui 
gemina praeter alios Prosp. Al|)iu. I. Plant. Aegypt. c. 7. Wess, 

121. 49. Kn7;nTdu TroADrfA/]! Cunf. infr. XIV. 7. Wess. 

121. 60. Tlnioxov ntni'fjo'/.ov tt^? avXTig] Vocem postre- 
mam cum articulo abiicito. RuoD. 



168 ANNOTATIONES 

121. 63. /durvmoro &f]()ia] Pro dnrvTicoro scribendura 
Siirirvnwro d-tjQia. Rhod. ^ienrvnforo] Hoc malui ob scriptos 
Codd. Solcnt alioqui , spretis Grammaticae regulis, multa veteres 
hoc in genere sii>i indulgere, ut Etistath. in Homer. p. 759. et 
Is. Casaub. ad Athen. II. 15. docuerunt. Tale est nuoaay.ivaoro 
Heliodori II. p. 124. avvtkiy.ro Pausaniae IX. 37. p. 785. 
xanxMvvvro loseph. IV. B. I. 1, 4. )(araxexQt\uaaro infr. 
XVIII. 26. avyxt//oQ7]ro\ Libanii T. II. p. 125. E. ntnk/jQioro 
loseph, IV. B. I. 1. 2. et xiyuQMro I. 30. 5, jiit/iiiQiaro Ap- 
piani Mithrid. p. 403, ntnQuxro III. Bell. Civ. p. 858. ytyi- 
vtjro V. B. C. p, 1120. et 1137, xtxoi/nijro Arrlan. V. Exp. 
A. 12. et xixoa/njro c. 20. Sed dcsino; longum enim foret 
omnia persequi. Vid. lungerraan, in Longi Pastor. p,214. Duker. 
«d Thuojdid. p. 474. Wess, 

122. 71. 2radi(jov XQiaxoai(ov~\ Id est ccc stadiorum. 
Qui quaeso lieri potest, ut casteilum, cuius extremus murus 
sexaginta tantum stadia in circuitu habens, ccc stadia suo ambitu 
complectatur? Necessario igitur mutandura est rQiuy.oaliov in xQia- 
icovra, Rhoi). Lege rQmxovra, ut ex praecedentibus patet: noa 
enim interior circuitus potuit esse maior exterioribus. Pai.m. ^ra^ 
^i(ov eixoai'] Etsi viris doctissimis patrocinio veniat sua cum ver- 
sione Poggius, satius duxi scx'iptos libros sequi: lieri enim potest, 
iit Poggius, coniectura ductus , xxx stadia expresserit. Eixoai 
araSia quin optime conveniant, dubium nullum est, Wess. 

122. 79. lAcp^ 'innov nuQSakiv axovriCovaa] In hac scri- 
ptura cupide acquiesco. Hippocrat, de Acr. Aq. et Loc. p. 291. 
Tovrtojv al yvvuixtg inndCovrai rt xal roitvovat^ xai axovri- 
^ovaiv uno r(ov 'inniov ' et Diodor. ipse V. 33. intiduv uno riov 
inmov ay(oviaoifievoi vixrja(oat. atque hinc ucfinnoroS^oru.t sagit- 
tarii, qui equis vecti pugnant XIX. 30. , quamquara et ibi eadem 
quae hoc loco scribendi varietas , et u(p^ "^inn^ov /luyi] Herodot. 
I. 79. quo loco vir clarissimus lac. Gronovius nimiura raihi sche- 
uis Medic, tribuisse seniper visus est. De venatrice et leones par- 
(Jalesque necante Semiraraide Aelian. XII, V, H. 39. Wess. 

122, 88. "Ov xuXovai BuftvXixtvioi S^A.ov] Sic cap. seq. 
UQov ^ioq , ov xaXovai Bu(3vX(!)vtoi BTjXov, Deflexura est ex 
Hebraeorura •^va, quo titulo pleraeque per orientera gentes, non 
enini unis id propriura fuit Bab jloniis, Deura appellarunt, ut pluribus 
declaravit Celeb. lacob. Perizon. Orig. Babylon. c. 5. et 7. Wess. 

122. 93. ^t'i,u/ntvi)v rtrQ(j!,yo)vov\ Huc spectant, quae Phi- 
lostr. I. Vit. Apollon. 25.; sed qui yvvuTxa JMi^dtiuv auctorcm 
perhibet; haud scio an aliani acSerairamidera intelligens: pugnat 
quidem pro Semiraraide Gottfr, Olearius, sed eani e Medis fuisse 
haud probans, Forsan ea est, de qua Herodot. I. 185., aut certe 
de qua Berosus in loseph. X. A. I. 11. 1. Wess. 



IN LIB, II. CAP. 8. 9. 169 

122. 4. XwQig rrjQ yMjtKfd-fiarjg ipaXlSog] Forficem incur- 
vatam iiiterprctis non bene intclligo. WaXig forni.v seu arcua- 
tuni opus est. Strabo XVI. p. 1073. A. i'^ onTrjC nXivO^ov — y.al 
ul UiaXtdeg xul ra xafiaQo'}f.iaTU. et XV^II. p. ] 167. C loaTe y.a- 
TajjuivHV ilg uvTriV y.uTa y.u/ii(f3tiacdv ipuXidwv diu fxovoXid^iov 
iniQ/juXXovTMV TM fuyidti. siccnimclistractavoce);«T«x«^<yi^f4- 
aihv locus iste legendus et vertendus: ut ad fontem descendant 
ex arcuato opere per cochleas ex u?io lapide ingentis 7nolis se- 
ctas. loseph, XV. A. I. 9. C xpuXidtg di ivimnoirjVTO avvi/tTg., 
y.aTayo)yui roig vavriXoig. Philo Belopoeic. p. 80. rivu di yu^a- 
nfo iv ''Podoi tig ipuXidug avyy.Xiiofitvu etc. Wess. 

122. 5. 'Ev r^iiiQuig di tnTu] Non potui contra consensum 
plerorumque omnium Codd., exiguum hunc dierum numerum pro- 
bantium ; qui tjuidem si de cuniculo (Jtw^jvj'/) solo, ut videtur, 
accipiatur , nihil habebit quod fidem exsuperet ; alter dierum 
CCI.X, ubi feminae studium consideres et operarum multitudinem, 
niniius est. Wess. 

123. 8. z/vvuad-ui ri]V ^tfiiQUfiiv ix rcov ntQavetc.] Idem, 
puto, voluit Philostrat. I. Vit. Apoli. 25., qui fluvium in paludes 
derivatum cum descripsisset, t.r^Q6v n rjdrj rov norufiov , inquit, 
ijQvrTiv^ aijQuyyu iQyuQofiivtj xoiXrjV^ 'iv* tig ra (iuaiXtia, ru, 
TiuQu ruTg o/&uig^ coantQ iy. yT^g uvucfuivoiro.) tumiamexsiccato 
fiuminis alveo terram egessit cavernamque fecit^ qua in arces^ 
utraque in ripa jjositas , tanquam ex terra emergeret et se con- 
spiciendam praeberet. Ci. Oleurius aliter instituit, sed minus, ut 
arbitror, dextre. AVess. 

123. 15. Tov xuTuaytvuafiurog — xuruninrcoy.orog] He- 

rodoti aetate adhuc durabat, ut significat II. 181.; Persae vero 

destruxcrunt, nec potuit Alexander, etsi veliet, instaurare. Vide 

Arrian. VII. Ex. A. 17. et lo. Freinsh. in Curtii Y. I. 24. Wess. 

123. 18. Kui rovg XuXduiovgetc.'] Conf. infraCi29. Wess. 

123. 21. '£$ uaquXrov y.ul nXivd-ov'] Non vana suspicio 

est, Babylonicam turrim, cuius structae occasioneNoachidae qua- 

quaversum per orbis terrae plagas spargi sunt coepti, bitumine et 

coctili latere altissime eduetam, ab hoc templo non nisi nomine 

discrepasse: locus, situs, altitudo et cetera bene congruunt; Belo 

consecrata quod est, id factum deinceps, cum Babylonii urbis 

suae conditorem Deorum in numerum referrcnt; multa hanc in 

rem disputavit S. Bochart. I.Phal. 9. et 13., quem consule. Wess. 

123.25. Kul dw.tJtfJ>]y()g] Videl. 98. Wes.s. 

123. 26. TuXuvTcov BulivX(ovi(ov~\ Talcntum Babylonicum 

aequabat lxx minas Euboicas sive Atticas, ut ex Herodoto 111. 

126. et Polluc. IX. Onomast. 86. cognovimus; qua quidem in re 

ab utroque dissentit Aelian. I. V. 11. 22. , Babylonico minas l.xxil 

tribuens ; sed eo loco parum sanus, sicuti docuit Wilebord. Snel- 

lius de Re Numar. p. 41. Wess. 



170 ANNOTATIONES 

123. 29. yitovrec (5j5o, x«J 7iXi]oiov oquq'] Inter animalia 
Deiim matri serpentes et leones prae ceteris placuere ; quare 

Et iuncti currurn dominae suf/iere leoties 
in ara marmorea apud Boissard. T. IH, Anti(£. p. 47. Caussam 
eius rei disquirit Inip. lulianus Orat. V. p. 167. et Servius ad 
Aeneid. III. 113. Wess. 

123. 35. l^QUTTfKa Xfivoij'] Auream lianc mensam, in haud 
paucis alioqui a Diodoro disscntiens, non praeteriit Herodot. II. 
181. Wiss. 

123. 43. 01 T(7)v IleQafTiv ftaaiXeTgl Praetcr ceteros Darius 
etXerxes. Vid. Herodot. II. 183. Strabon. XVI. p. 1073. Ar- 
rian. V!I. Exp. Al. 17. Wf.ss. 

123. 46. Kul yuQ uvTtjg ttJ? Bu/3vX(7)vog etc.'] Bene Strabo 
XVI. p. 1073. C. postquam de Alexandri in urbem et Beli tem- 
plum studio exsecutus erat, t(7)V d' vare^ov ovdelg , inquit, 
eriQovTioe. uXXa y.ui tu Tiomu (oXiyro^ri&rj , xat xuTr/Qeixpuv Tljg 
7T(')Xa(iig Tu jiiev ol IIc'oa(/.i , tu ()' o /ofjvog , xal fj t(7)v Maxedo- 
r(ov o)uy(t)()ra neQi toiuvto.. xul fidXiaTU hreidij tijv 2eXevxtiuv 
— ejel/tae ^elev/.og o Nty.uT(0Q. conplectitur cnim egregie caus- 
sas urbis, maximae olim et florentissimae, in ruinas abeuntis: 
adde summam Himeri, Phraatis Parthorum regis satrapae, acer- 
bitatem, qua tt^? B('.fttjX(7)vog t/)>' uyoQuv y.ui Ttvu t(7jv leQwv 
iveTTQijae, xul t<) y.QuTiaTov Trjg nokeroc diefpd^etQe.) forum eius 
urbis et fana quaedam igni corrujtit ., et pulcherrima quaeque 
eitis loca everiit, ut Noster ait in Exeerpt. Vales. p. 377. QuL- 
bus omnibus factum paullatim est, ut de Babylone, (juod ele- 
gantcr olim de Arcadiae Megalopoii comicus, adlirmarc Strabo 
potuerit, 

^EQTifiia fieyaXi] eaTiv -i] iMeydXrj noXig. 
Nugae ergo nugacissimae sunt , quae in Philostrat, I. Vit. Apol- 
lon. 27. deBabylone, ApoIIonii Tjancnsis aetate, culta satis et 
florente : sed haec uberius et magna cum cura declaravit Camp. 
Vitringa in Esai. XIH. p. 420. We.ss. 

124. 51. ^iJQOv (S(f.at}J(og~\ Plinius lib. XIX. 4. KvQOv 
legit. Rhod. iUjTiis ille Plinii admodum mihi suspcctus est; nec 
video, quiregi, Babylonioruiu domitori et tot rebus distracto, 
horti pcnsilcs conveniant, Melius Curtius V, J, 35. Si/riae re- 
gem, Hafjylone regnantem ., hoc opus esse moUtum ., meinoriae 
proditum est., amcre coniugis victum: quae desiderio nemorum 
silvarutnque in cainpestribus locis^ virum compulit amoenitatem 
naturae genere huius operis imitari. Qui quidem Syriae, sive 
Assyriae, vid. supr. c. 2., rex non alius est ac Nabuchodono- 
sor , quemadmodum ex Berosi apud loscph. X. A. I. 11. 1. ct I. 
c. Apion. 1 [). fragmento constat. Wf.ss. 

Jl>id. i'vrai-^()g 7/«?Ji.o:x/)c ] Locccnii errorciri , Pallacam 
vero nomine femiiiam eam fuisse censentis, ex merito castigavit 



IN LIB. II. CAP. 9. 10. 171 

lo. Freinshem. adCurtii V. 1. 35. rvvrj additur per .nppositioneni, 
iit saepe. Deiuosth. Leg. Falsat. p. 2G0. oudi iXeiii' v/iiag ovra 
lijv j^HiTtQa diiv-, T))v TifiuQXOV -, yQuvv yvvuixu, ovTe nuidiu. 
Euripid. Troas. 490. 

^ovXij yvv)j yQuvg s?g Sof^iovg d.(fi''^of.iui. 
Atque ita uvd-Q(onog in his Longi IV. Pastor. p. 178. xui uv- 
&Q(OTTOvg ytWQyovg avvijhjriae nhiiyulg. et in Latinis rete mcu- 
lum.) ancile scutum., ventus turdo^ et pluta de hoc genere, a Frid. 
Tauhman. conducta in Plaut. Asin. I. 1. p. 82. lani quod Gc- 
mistus non Persicam, sed e Medis foeminam fuisse ait, id ego ex 
Berosi apud losephum ver])is depromtum arbitror. Wess. 

124. 5G. Eig rtiTUQu nXti/Qu] Nihil dissentit Strabo XVI. 
p. 1073. Wess. 

124.60. '£}iy.od('>/iiriVTO avQiyytg'] Praeter alia avQtyytg sunt 
cavernae. Ammian. XVII. 7. Aut in cavernis niinutis terrarum., 
quas Graece «j/ritigas (ippellamus. Undc avQiyytg AlyvjiTiui yajX 
liQ)]Tiy.o\ \u.f>vQivd-iii in Aclian. VI. H. A. 43., pro quibus prave 
aiiQuyytg L. XVI. 15.; atque ea vocis signiticationeRhodom. ad- 
ductum puto, ntfornices verteret; quam tamen in Indice descruit, 
ciQiyytg., inquiens, fornices rcddidi: forte columnas., fistularum 
instar rotundas^ (juaefortiices sustinerent., inteliigit; inoertum 
an Strabonis his motus, avvtytTui ilJuXidiof,iuoi yuf.iuQ(OToi'g, inl 
TitTTCov IdQVfiivoig y.v/^iotidiov. ol di ntTTOi y.oD^oi, nX)]Qttg yTig. 
Videntur enim eius y.oiloi ntTTol non alii ac avQiyytg: utrique 
ccrte sustinent pensilem hortum. Obstant tamen quae sequuntur 
plura, et in primis ul ovQiyytg tu ^wzra dtyofitvui., quae noXXug 
y.cu nuvTodunug tiyov dKAixug [■)'uoi)uy.ug. haec enim fornices 
requirunt, ct columnis nuUo modo conveniunt. Wess. 

124. 64. Ti]v «j'o;r«r;;j' ] T)]v uv(ot(/.tco Gemistus, non 
male, ut in Strab. XVI. p. 1073. A. Wess. 

124. 74. "EntdiytTo fiolalJug OTtyug] Ut fioXi^og et f.iuXv- 
ftog pro fi()Xti3dog et fioXvijdog usurpatur, Iliad. XI, 236., ita 
etiam f.ioXijjtog fioXifJovg pro fioXi/i^dtog fioXif:Ii)ovg invenitur; 
sed in carmine , ubi necessitas metri sic cogit , ut citato Homeri 
loco , usitatius , quam in oratione pedestri. Videtur autem deesse 
hic aut subintelligi praepositio yuT(A. Hic descriptionem horto- 
rum Semiramidis , cx Gallico in Latinum obiter conversam , ut 
quidem H. Stephanus icona illorum in postrema Herodoti sui edi- 
tionc iUustrandam curavit, apponcmus interim, dum lector typum 
ipsuni contueatur : In uno latere civitatis erant horti suspensi., 
fere coniuncti fluvio Euphrati; t/ui numerahanttir inter septem 
viiracula mundi. Silus eorum erat ftgurae (juadraiae., (juadrin- 
gentorum pedum., j)er (jueutlibet anguliim., (jui/jus corresjjonderent 
secundus et tertius, Inius erant (juatuor atria vel areae., (jua- 
dringentorum j)eduiit longitudinis , et centum latitudinis., ita ut 
una sujrra aliam emineret. Frima elevabalur u terra dtiodecim 



172 ANNOTATIONES 

cuMtos cuin dimidio. Seettnda, viginti culitos. Tertia^ triginta 
septeiu cubitos cum dimidio. Quarta., proxima Etiphrati.^ quin- 
quaginta cubitos. Illic extrahebatur aqua ah Euphrate certis 
quibu&dam juachinis, ad irrigandos horfos. Tota haec structura 
sustinebatur fornicifjus latericiis., sibi cohaerentibus lato inter- 
stitio secundum proportionem arearum'^ quorum quilibet habebat 
duodecim pedes diametri: distabat itaque unus ab ultero fornix 
pedes viginti duos; et hoc quidem tam jiro firmatione interme- 
dia, quam pro commoditate mansiuncularum quarundam., ibi 
exstructarum. Superiora harum tabernarum., primo erant in- 
strata magnis lapidibus^ longitudinis sedecim pedum., et quatuor 
latitudinis. Deinde totum illud erat coopertum 7nultis aru?idint- 
ius. Tertio., omnes illae arundines erant obtectae magnis lami- 
nis plu?nbeis, quae defendere?it fornices ab humiditate terrae. 
Ta?tdem erat super o?nnia haec, optima terra., exculta exqui- 
sitis floribus et plantis etc. Rhod. Ex superioribus si repetas ad 
explendam sententiam to dQO(fO>fia ., sine ullo defectu decurret 
oratio, neque opus erit, ut y.aru addas. De voce f.ioXifiloQ et f^io- 
Xvftog Rhodom. accedit Eustathius: Moeris vero, BloXvfidog', 
ldTtiY.(x)q: fi6Xv§0Q , ''EXXrjViy.tag. et hene profecto ; nam quod ex 
coniectura ediderunt, l[l6Xvj%g., l.4Triy.(7tg' fioXvf^dog^ EXXi]Vi- 
xiog^ id quidem probari non poterit. Liquido Rustath. in Homer. 
p. 1340. inal xal ^'Lovsg ofiouog l4rriy.oTg fi(')Xvfidov 'ktynvaiv. 
Hinc venit fwXvfilg de lamina plnmbea Basiiii M. T.H. p. 145 E., 
XQoa fioXi^l^^o TtQoatoiy.vTa Aelian. XV. H. A. 28., et, quae magis 
huic loco opportuna, ft(j.QQg fioXijiovv et XtTu fioXi[iri Heronis Spi- 
rital. p. 192. et Automat. p. 245. Wess. 

124. 79. Kar(x rt r() fityiOog^ Distinctius, modo ex vero, 
Curtius V. I. 34. Adeoque validas a?-bo?-€S sustinent., ut stipites 
earu?u octo cubito?'um s])atiu??i crassitudine aequenty in L. pe- 
dum altitudine??i emi?ieant, et frugife?-ae sint^ ut si terra sua 
alerentur. Wkss. 

125. 83. IlQog rag inavrXrjaug oQyav(t~\ Hoc placuit ob 
scriptorum Codd. auctoritatem. Vid. supi-a l. 33. Intelligit autem 
cochleas, quibus aquam e fluvio in paradisum derivabant, ut apud 
Strabonem XVll. p. 1073. Wess. 

125. 88. llurja rov TiyQivl Et TiyQiv et Ti'yQ7]ra 
flumen appellari nemo n«scit. Herodoto I. 1 89. TiyQtg, at VI. 20. 
TiyQrjg. quae varietas et in aliis monente Eustath. in Dionys. 
Perieg. vers. 97G. Sequor prius. Wess. 

125. 95. Ji(r/iXiovg xai nevray.oaiovg'] StraboXI. p. 792. 
B. dit/ovai ()f uXXi'iX(ov (A Tiijyal rov re EvcfQurov y.al rov Ti- 
yQidog niQi dio/tXiovg xui 7nvra.y.oaiovg OTU()iovg' quac his cum 
sint simillima, cupide id, quod Coislin. et Mut. schedae pracfcre- 
bant, arripui. Ne qiiid tamcn dissimulem, Eustath. stadiorum 
C1JI3 patrocinium prolitctur ad Dionys. Perieg. vers. 97G. rug de 



IN LIB. II. CAP. 10. 11. 173 

dvo rovxtav TroTa/twv, inquiens, nTiyag Sir/tiv uXXr,Xwv q>aal 
Tifpi a(p' aTudia. quae cum ex Strabone sint sunipta, ut ordo et 
verba pro se ipsa loquuntur, indidem instauranda puto. Atquc 
liaec si viri docti considerassent, nullam profecto litem duobus 
milHIius et quingentis stadiis, quae Curtius V. 1. 13. Euphratem 
et Tigrim disiungere memorat, movissent. Wess. 

125. 96. ^ia Blridiug y.ul nu^niTuxTjvrig] Est in his ma- 
nifestum peccatum , cuius culpam viri doctissimi Christoph. Celia- 
rius et lo. Ciericus in scriptorem Diodorum, Franc. vero Camusa- 
tus in quadam ad f. Wasse epistola in librarios conferunt: qui 
quidem Abbas cum in Coisl. reperisset 7iu(j^ 'ETuyJvrjg scribi 
oportere censuit diu Mridlug nuQu ^iTTuxrjvijg^ quod illa regio, 
ad orientem Babylonis posita, ferme ea loca attingat, e quibus 
iuncti fluere incipiunt Tigris et Euphrates; estque sane non lon- 
gum iter Babylone in Sittacenen, neque remota ea provincia a Ti- 
gride fluvio, ut infr. XVII. 65. et a Strabone XY. p. 1064. B. 
docemur. Nec prosunt tamen Diodoro viri eius conatus; imo 
vero errorem adaugent, Sittacenen Mediae paene connectentes: 
mitto sine caussa mutatam scripturam , et Paraetacenen , paullo 
ante Mediae coniunctam , et Euphrati Tigridique non obscure ad- 
positam , hoc se loco facile tueri : nec iuvat suppetias qui ferre 
iubetur, Curtius V. ]. 14. iidem, Euphrates et Tigris, quuniMe- 
diae et Gordianorum terras secare coeperunt., paullatim in ar- 
tius coeunt: haeret enim eedeminluto, a Diodoro in fraudem 
inductus. Mediam et Paraetacenen Euphrates et Tigris nunquam 
radunt, nedum sectis utriusque terris in Mesopotamiam influunt. 
Bene ergo Christoph. Cellar. ad Curtii ea verba et lo. Cleric. Art. 
Critic. P. III. sect. 3. c. 2., Diodori hunc errorem notarunt. 
Wess. 

125. 1. Elg TTjV (Qvd^Quv f^eQevyovTUi d-uXufrauv] Aliter 
Strabo, vel, ut quidam volunt, Strato XI. p. 799. qui Euphratem 
cum Tigri, infra Babylonem ad aras Herculis eum ingresso, in 
niare Pcrsicum exonerari, docet. JliQaiy.ijV ergo scribendum erat. 
Idem tamen Herodotus etiam affirmat l. 189.; quod nescio an 
non per catachresin synecdochicam excusari queat , ut 7y fQv&QU 
■9-u}.uaau etiam r/yV IIeQaty.}]v comprehendat. Etsi enim inter 
utrumque mare Arabia felix ducentorum circiter milliarium spacio 
interiacet; veteres tamen totum illud pelagus, quod Persiam, Ara- 
biam et Africam alluit, rubrum mare, non quidem a colore, qui 
a caeteris maribus nihii differt, sed quacunque alia de caussa ap- 
pellasse, coniectamus. Rhod. Optime corrigendi inpetum con- 
pescuit Rhodom. ; Persicum enim sinum saepe fQvi}^Quv &uXuaauv 
optimus quisque appellavit. Strabo XI. p. 801. B. ifg de xrjv 
(Qv&Quv 0, Tf Ev(f QUTi]g\ y.ul o Tr/Qig. et infra XIX, 100. 
Diodorus. Plures conduxerunt in unum Gisb. Cuper., qui et Rho- 
dom. taxavit, IV. Obs. IS.^et 11. Reland. Diss. II. 6- AVess. 



174 ANNOTATIONES 

125. 2. ^'E/ovng -Atu StunnQavof.itvoil^ Prioris participii 
cum siia copula nullus liic usus apparet. Rhod. 

125. 5. JI(Jog rrjv TT]g Bufh/uovog] Prae vulgato lioc sese 
milii probavit; spectant enim haec urhera, non regionem, illi adia- 
centem. Simile vitium pauUo post elui. lustini I. 2. /laec Buby- 
loiiiam condidit^ nonignoro; nec moveor tamen. Wess. 

125.8. IIlt]Oe(n Lefy(~)V ('jQiy.iZv^ Etsi asinus non minimo 
pondere vehicula trahat in Columeliae VII. R. R. ] ., aptiores ta- 
men currui et oneribus develiendis censebantur et crebrius iunge- 
bantur muli, ut vel eXempIo eius, cui aetate et viribus defecto 
publice Athenienses alimenta decreverunt apud Plut. de Solert. 
Anim. T. II. p.97(). A., constat. Quare dubium mihi non est, quiti 
iustum id sit, quod restitui. 'OQiy.i). 'Cevyi] de mulorum paribus Plato 
Lysid. p. 208. B. Isaeus de Philoetemon. Hered. p. 59. Aeschin. 
Legat. fals. p. 42., quae Xeuoph. VII. Exp. Cyr. p. 320. i)/.uovt~ 
y.u Cevyi], illis^ uti hic etXVII. 69., fioer/.u Levyi] addens, vocat, 
invitis Grammaticis. Vid. Thom. Magist. 'Orieiy.ov Levyog. We.ss. 

12C. 14. ToTg enzu — eQyoig] Conf. supra I. 63. Wes.s. 

126. 17. rDJ]d-og — yevrco/itevrjg uocfuXrov'] Fontem, ex 
quo Babylonii bituminis ingentem vim hauriebant, Eratosthenes et 
Posidonius inStrabon. XVI. p. 1078. B. C, Vitruvius, cui Limne 
Asphaltitis, VIII. Architect. 3. et Theodoret. Quaest. 58- iu Ge- 
nes, describunt. We.ss. 

126. 26. ITQO(Tfju)J.ei yuo uri.iov'] De odore et sapore, qui 
rebus iuest, nQOfjiflletv et nQocyfjulkeir multo tritissimum esse, 
loca, ab Is. Casaub. in Strab. XV. p. 1050. congesta, liquido Hr- 
luant, et infra 11.19. Scripsi autem pV.()ti' ob veteresCodd., taui- 
etsi Aulgatum non plane inprobem ; habet Dioscorides I. 99. 
uoqciXrov evrovov rj] oofiTj ycu fSu.QeTuv. Wes.s. 

126. 27. Zwcrv unuv cxnoOvTjOy.et] Xiphilin. in Traiano p. 
255. y.ul ro oro/tiiov eO euouro -, eS, oh nvevf.iu detvor uvudtSo- 
rut, loore nuv /nev eniyeiov Lcoov., nuv de nereivov , unocfO elQetr^ 
el y.ul ecf.' onooovovv ()0(f qckivoitc) ri cdrov. Ostium cjuoque id 
lustravit ^ unde tam gravis halitus surgit., ut omnia terrestrici 
et volatilia animantia ., quae vel brevissimo tempore olfecerint, 
enecet. Adde Tzetz. ad Lycophron. 704., sed qui, secus ac Dio 
et Xiphilin , in Adiabene prope Ninum fuisse perhibet. Wess. 

126. 31. EvO-vg de ()iotdei] Vera si est Phrynichi p. 24. 
observatio , pravum vulgatum est : evOv fiev yuQ ronov eoriv , 
evOvg de /Qcjvov. Bene ergo IV. 36. Nessus evOvg c/.noOvijOycov. 
at prave IV. 41. XI. 73. XVIII. 20. et in Luciani Hermot. c. 74. 
et Amorib, c. 8. Dubium quidem certe non est, quin perperam ia 
Aelian. 1. H. A. 2. legatur etjSvg rov y.vQrov to<V eQuorug uyetVy 
pro evdv , ut II. 44. V. 7. VII. 7. eiusdem Aeliani, et evO-v 'Ecpe- 
oov Platon. Theag. p. 129. Conf. Kuhn. in Pausan. VTII. 12. et 
Hemsterh. ad Lucian. Dial. Mort. XXVII. 1. Wess. 



l 



IN LIB. II. CAP. 11. — 13. 175 

126.37. Idvrt/iTai ptv ttJc r/.^uaiwg] Sununo studioexire 
connititur. Lysias Orat. XXXII. 2- (oare a^iov rov fuv nolf-f^iov 
xurai)^tai)^ai, — ri/c ou)rr,Qia<; avrt/todui. Plato Alcib. II. \t. 
146. dti ruvrtjg rJjg t7iiGn]i.a]g uvri/tai)^ui. quo inodo saepis- 
sime Diodorus inf. c. 21. XI. 71. XIV. 4. 97. etc. Fontcia ia- 
cumquc non dissimilis ingenii habet ex Ctesia Histor. Alirab. c. 
161. et 165. Antigonus Caryst. Wess. 

126. 46. To y.ulovfitvov Bayiaruvov'] Optime Codd. Ste- 
pbani Byzant. scripti: Buyiaruvu^ nolig rTig IlJr^diug' y.ai oQog 
Bayiaruvov. ro tO-vixov Buyiaruvog. absque illis enim fuissct, 
Mediae hic mons et verum eius nomen in obscuro mansissent. 
BuyiaruvVp sic enim scribendum arbitror infr. XV^II. 110., rcgio 
urbi montique adiacens, Hrmat postrema Stcpliani, quae Abr. Ber- 
kelio suspecta dubiaque erant. Wk.ss. 

127. 52. 'Anorouaiiag t/ti nirQug\ Sic IV. 80. nirQo.g 
ovar^g unorofiddog eig vifwg tS,aiaiov. et III. 20. int/ovarjg ni- 
TQug ^i/''/^-'~? 5^"' navra/odtv anorofiov. Paullo post naQa.arr^- 
auaa edito verius meliusque ccnsui. Poggium vero , qui do)QO- 
fpoQovg legerat et cctera prave verterat, coarguit P. Leopard. 
I. Emend. 4. Wess. 

127. 56. ^vQtotg yQt/.fifiaaiv] Assyrias intelligit, qnae et 
^vQia yQUftfiara XIX. 23.; AaavQia Philon. I. Vit, M. p. 606. 
B. !\Iaxim. Tyr. Dissert. XXXIX. p. 222. Synesio Insomn. p. 
132. A. et personato Themistocli Epist. 20., formamque et figu- 
ram habuerunt, proxime ab hodiernis Hebraeis recedentem, si 
iides ludaeis ipsis, qui genus hoc rr^liti^N 2nD, scripturam Assy- 
riuni vocitant Gemar. Sanhedr. II. 13. Wess. 

127. 60. IJQog Xavova'] Ctesias 1. Persic. apud Steph. 
Xavfov. '^II di ^tfiiQU/ittg ivrtiidtv iitXuvrti., uvtt] rt yul i] 
arQurtu^ y.ai ucfty.vtTrui tig Xutjova Trjg 31)]()iug. Seniiramis 
vero hinc profecta ., ipsa atqiie exercitus in Chationa Mediae 
pervenit. Quae quidem Ctesiae id, quod amplexus sum, mirilice 
firmant, et Diodorum presse eius vestigia legisse docent. Ab urbe 
autem vicina regio Jiuvonnzig., quae, si Zagrus mons idem atque 
Zarcaeus sit, ut mihi quidem placet, reddendavidetur Polyb. \. 
54. Scio Is. Casaub. ad Strab. XVI. p. 1070. et Salmas. in So- 
lin. 488. Xu.).on>iriv maluisse , et eam regionem ad Zagrum us- 
que pertinuisse, sed in Assyria: quae vero Polybius eo loco, ea 
interiore in Media, ubi Chauonitis, administrata fuerunt. Wess. 

127. 63. ^Ev ftiaio tT]V nirQuv] Hoc verius. Paradiso enim 
montcm iifclusit; nec solet Diodorus aliter, ut c. 7. ct XIV. 80. 
117. AVess. 

127. 74. TlQog oQog to ZuQy.uTov] Straboni XI. p. 793. 
Polyb. V. 44. et 54. Ptolemaeo VI. 2. p. 170. Zagrtcs est lon- 
gissime protensus et Mediam ab Assyria disterminans. Wess. 



176 ANNOTATIONES 

127. 82. UuQayevof.itvrj J' tlg 'Ey./juTava'] Ilerodotum I. 
98. si audis, falsa haec sunt: Deioccs enim jVIcdis persuasit hanc 
iirbem ut conderent. Sed quid si urbem is instaurari ac diligen- 
tius muniri iusserit? ita quidem ccrte censuit auctor historiae, 
cuius luditha praecipuum ari^uiucntum, c. J . 2. Urbs erat am- 
pla ambituque extimi muri, plures enim erant, Athenarum, ut He- 
rodot. refert, aequal)at ferme magnitudinem ; quae cc stad. cuin 
confecerit, testeDione Chrysost. Or. VI. p. 87. C, haud profecto 
male de Ecbatanis infra XVII. 110. Interior niurus regiam incin- 
gebat, superbam oricntis spoliis , eiusque tectafulgebant eboris 
7iive , agnoscis Apuleii c. 6. de Mund. verba, argenti luce, flam- 
viis ex auro vel electri claritate. Coeli habitus in hac vicinia 
erat frigidior, unde mos regibus Persarum, aestatem in ea urbis 
regia absumere. QtQtLovGi hxavda oi /^uaiXtTg. ijjv/qu yuQ q 
3h]di'u. To dt ytif-iudiov iaztv uvvoTg iv ^tXivy.tiu , Strabo XI. 
p. 794. A. ait, sed qui sibi plane contrarius est, modo ne locus 
sit defectus, quod etiam atque etiam suspicor, cum p. 795. B. 
y.ul rjV T« 'Ey.^uruva /tif.iudiov roTg HtQOuig. Conf. B. Brisson. 
R. Pers. I. 69. Wess. 

127. 90. "0 y.dXtTTUi iiiv^OQovTr^g'] Mediae hunc montem 
liaud neglexerunt Ptolem. VI. 2. p. 170. et Ammian. XXIII. 6. 
Opportune vero Polyb. X. 24. de Ecbatanis, y.tTrut fiiv ovv vnb 
rrjv nuQcoQtiuv rijv nuQu Tov^OQovrrjV ^ arti/iaTog ovau^ sita 
est in mo7itana regione., quae radicibus Orofitis subiacet^ ita 
enim optime vertit Is. Casaub., et, quod vulgo in Polybio legitur 

^Oqov, ad eum modum instaurandum signilicavit. Minus commode 
Ammian. et Ecbatana, sub lasonio monte in terris Syro-Me- 
ilortan , nisi si inter utrumque montem , propius tamen Orontem, 
fuerint. Wess. 

128. 3. Kai Tug unoQQujyag ntTQug'] Vocem ultimam e 
Mss. addidi, probante Diodoro III. 15. Polyb. V. 59. Philon. lud. 
I. Vit. Mos. p. 632. C. Wess. 

128. 5. JloXtig iv roTg uvuaT-^/iiuat etc.] Strabon. XII. p. 
811. C. Ande et inscriptionem, quam cippo eius insculptam habet 
Polyacn. VIII. Strat. 26. Wess. 

128. 13. IIuQrjXd-tv tig ^^fifiwva'] Tuetur hoc Diodor. 
XVIII. 3. et 28., nec tamen reiectaneum tigZlfificovog, quod et 
habet XVII. 49. Wess. 

128. 18. I4nb di TovTMV ytvofitvi]1 Saepe Diodor., Plu- 
tarch. , Herodot. , losephus hoc genere utuntur, sicuti exempla, 
a P. Leopardo VII. Emend. 1. coacervata, docent. Addo ex Poly- 
hio, ut illi subveniam I. 7. inti di unb tovtiov iytvovTo, cum 
vero his essent perfuncti. et c. 24., dnb di tovtwv ytvofiavoi. 
haec bene. non item III. 100. ytvofitvog d' i/ri tovtwv. quod 
oportuerat unb tovtiov , praeferuntque schedae , quibus usus est 



IN LIB. II. CAP. 13.-15. 177 

Boeclerus. Idem vIHum oecupavit Aelian. XVII. H. A. 5., qui ta- 
menrecte XI[. 34. Xlir. 19. Wf.ss. 

128. 20. ^iiirr^v TfTQuyforov^ Habet ex Ctesia, slcuti et 
Antigonus Caryst. llist. .Alirab. c. ICO. Ovid. XV. M. 319. 

Cui non audita est o/jscoetiae Salinacis undae ? 

Aetlnopesfpie lacus? fjuos si fpiis ffiucibus luiusit^ 

Aut furit^ aut niirum pfilitur ^ravilfite soporem. 
Adde Pliiuum XXXI. N. H. 1. cum nota Harduini, Wess. 

128. 31. IIu/.XijV i'P.7^1'] 'YfUnv seu vtXov reponendum 
esse contextus sequens arguit. Rhod. JleQi/evauvTeg nfj/.Xrv 
veXov] Diodor. ita scripsisse, dubit.iri liaud potest: repetit ea- 
dem III. 9., consentitque Strabo XVII. p. 1178. B. Animadver- 
titetmendum, quod libros editos insederat, Thom. Gataker. in 
Anton. IV. p. 133. Wess. 

128. 3-1. l^noffiuro/iuvog tovtov axiSiuL.eiv'\ Confer I. 23. 
A'ercor autem vehenieater, ne iusto iniquior Ctesias sit historia- 
rum parenti Herodoto; neque enim is Ifl 2-1. nudis corporibus 
vitrum circumfundi scribit, sed postcaquam mortuum arefecerint 
gypsoque obduxerint, tum demum cippuiu e vitro cavum ei cir- 
cuiadare : tjieiTa Sl ol neQuoTu.fyi oxi]Xi]v eS, ve/.fjv nenoiTjf.itv7]v 
y.oiXriV. quae profecto multum distant. Wess. 

129. 41. Te&iVTog enl tov Tiapov] ^Ti]\r^v cum paullo 
ante dixerit, hoc praetuli; praesertim quod Tonog nimis laxum 
esset: quod tamen sepulchrum in ipsis aedibus fuisse censendum 
est ob III. 9. et Strabon. XVII. p. 1178. B. Wess. 

129. 45. Tr^v de vtlov nuGiv e'ifi.Qy.ttv~\ Ex his verbis 
colligitur, ve).ov et nostrate vitrum non idem esse. Vitrum apud 
Europaeos non nascitur, sed multo laborc coquitur ex herbarum 
et lapidum cineribus. Herodotus, quem hoc loco citat Diodorus, il- 
lud vitrum fossile esse aithis verbis lib. III. 24. de Aethiopico vitro, 
r^ dt fTffi no).).rj y.u.) tvtQyog of)vaneTui , id est, id tiutem copio- 
sum et facile lahoratu effoditur. De crjstallo au intelligendum 
sit, duiiito, quod non videtur eius naturafcrrc, ut in calidissi- 
mis regionibus nascatur; ad quod tamen responderi potest, in 
calidissimis etiam regionibus, si sint montes altissimi, nivera et 
gelu ibi durare. Sed crjstallum non est facile laboratu, tvtfjyov^ 
nam multo cum labore in vasa formatur, nec, nt audio , fundi 
potest sine eius pernicie. Fuit proculdubio metallica quaedam 
species, quam ignorare me fateor. Stibium certe , quod et Anti- 
monium dicitur, videtur esse quaedam vitri species. Vidcant de 
eare, qui metallicam exerccnt. Palai. De eleclro sive succino, 
vitri instar pellucido, suspicatus est Th. Gataker. in Anton. IV'. 
p. 133.; mihi in jnenteiu venerat sul fossilis^ qui ingenti copia 
provenit in quibusdam Aethiopiae partibus, et ex nativis monti- 
bus secatur; quique mollis primo est, candentisque coloris, in 
lucem autem prolatus durescit, atque ab inperitis pro vitro cen- 
VoL. I. 12 



178 ANNOTATIONES 

seri potuit. Conf. lob. Ludolf. I. Hist. Aetliiop. 7. Haudtamen sclo, 
an opcram sit perditurus, qui multum in his lahorem posuerit: 
Ctesiae tides nota omnibus ; Herodotus , quae de Aethiopibus me- 
moriae mandavit, pleraque omnia ex auditione, saepe numero fal- 
lace tictique tenace, accepit. Wess. 

129. 50. Mr/.Qov voTeQov uvaYQaipOf.iev] Lib. III. 5. etc. 
Wess. 

129. 59. ^Ta/jQo/jUD^g'] Loco propter Tzetzen hoc non 
moveo; eius enim l^uvQO/^aTrig ex ^TavQofidn^g , quod iu Clar. 
2. lej^itur c. 19., natum cst, idque ex vulgato, ut y.aXu/jQcoxp, 
y.uXavQio\p , EvQog., 'E/iQog inOrat. Himerii apud lo. Alb. Fabric, 
V. Bibl. Graec. c. 38. p. 4.27., quod non animadversum fraudi 
fuit doctissimo lo. H. Maio Biblioth, Uftenbacliian. p. 638. Wess. 

129. 62. IToTg fJg tov — y.aTa.nXiy/.Tiy.oTg\ Spernere hoc 
nolui ; praeit ipse c. 17. iy.6a/^n]rfev anavrag ToTg elg tov noAe- 
(.lov y.aximXiy/.Tiy.oTg la/iinQwg. Wess, 

129. 63. '^H yuQ ^lvdiX)) /coQa etc,] Vide infr. cap. 35. 36. 
etc. AVess, 

129. 73. JjQoe/ovai rrTtv ev tT] yii/3vj] yivofievcov'} Ijivius 
XXXV[I. 39. Nfim pi'aeterquam quod multituiUnem regiorum 
elephantorum sustinere non videfjaiitur jjosse; ne pai-i quidem 
numero Indicis Afri resistunt ; sive quia magnitudine., longe enim 
iUi praestant^ sive rohore animorum vincuntur. quil)us'i gemina 
Polyb. V^. 84. atque alii in Exercit, II, c. 5. de Elephant. Gisb. 
Cuperi. AVess, 

129. 78. Tov uQog ^lvSovg e^eveyy.eTv noXe/iov'] Indica 
haec Scmiramidis expeditio, ut pleraque huius feminae, ipsis ve- 
teribus suspecta fuit. Strabo XV. p. 1007. haud multum illi 
tribuit, neque admodum JMegastlienes, quem auctorem Strabo ha- 
bet. Arrianus animo quidem agitasse id bellum , sed in ipso appa- 
ratu mortem eius consilia disiecisse, Indicor. c. 5. adtirmat. Wess. 

129. 81. z/iay.eXevaafitvi] roTg encKQ/oig'] Habet Suidas in 
^e/iifQafiig mandata, quae regina Dercetaeo dederit de copiis co- 
gendis et ceteris, quae bello usui forent; quae qxiidem mandata 
cum bene respondeant his Diodori, ex Ctesia deprompta suspicor. 
Wess, 

130. 86. MeTci TQiTov eTog] Tertio abhinc anno, eig tqi- 
Tov fVoc, ut in Suida et cap. seq. , quod genus frequentissimum. 
losepho I. B. I. 13. 1. fieTu de dvo eii] idem est quod devTeQco 
iTei XIV^ A. I, 13. 3., et fieTo, Teaaaocv/ovTCf. t]fie'Qug I. B. I. 
16. 2., quod elg TeaaaQuyoaTi)v r^fitQctv XiV. A. 1. 15. 4. Vid. 
Aldrich. ad penult. locum et XIV. A. I. 1 5. 4. et Georg. Raphel. 
Observ. Xenoph. ad Matth, XXVL 63. Wess, 

1 30. 90- TIXoTu c)icuQeTc\\ Navium hoc genus nXoTa dicj,kv- 
Ta Straboni XVL p. 1076. B. Curtius Vlli. 10. 3. lussitque 
Alexander acl flumen Indum proceclere et navigia facere., quis in 



IN LIB. II. CAP. 15. — 17. 179 

ulteriora transportari posset exercitus. lUi quia plura flumina 
superanda erant^ sic iun.vere naves., ut solutae plauslris vehi 
possent., rursus(/ue coniungi. (]uae Stralionis et Ciirtii locu lo. 
Schefter. I. Miiit. Nav. 4., ubi navium solutiliuin foruiain exse- 
quitur, non latuerunt. Mox malicm n^nj tovtovq lovg etc. Wi:.ss. 
I 30. 2. Boniv fitlavoiv^l Ut videlicet color pellium speciem 
elephantorum prac se ferret. Rhod. lUxTiv fit/.uva)v XQia/.ovTa 
(iv(>i<fA)a(;^ Suidas, fivQfiug dt ftoiTtv (i>uodt^[Ji]T(ov tig TQKA/.ovTa 
/ivo(('a)(/.g. De colore cadcm ac Diodorus Chiliad. XIll. 928- 
Tzetzes, et recte ; elephanti enim, «ju(»s exprimere vohiit, plerique 
omnes nigerrimi sunt, /()oi)]v f.itkavog y.atTay.OQtog y.ul di ohyn 
roi) ay./jViog, ut Aretaeus II. de Causs. Morh. Diut. c. 13. ait. 
Wess. 

130.12. ]M},Tt T(7)v HKoOtv rt/viT(7)v'\ Postremani vocem 
non duhito, quin (irammatici nimis officiosae diligentiae dehea- 
mus. Equidem induxissem, si vel unus Codex addixisset. Wes.s. 

130. MS. J^l T£ vavg] Districte Pluynich. p. 2S. hoc ut so- 
loecum damnat: al vTjtg tQtig , ov/aivavg, aoloiy.ov ydq. Lc- 
nius paullo Moeris, vT^tg., (og Qovy.vdidtjg., l-lTTiy.(7)g. voivg., El~ 
lr,viy.(7)g' quae nullo suo merito suspecta visa sunt Illust. Spanhem. 
in Aristoph. Ran. 49. Id enini dicit, Atticis primo casu al v7]tg, 
ceteris vavg dici. Videntur quoque lihrarii Coislin. et Mutin. , ut 
Atticorum consuetudini haec congruerent, vTftg praeoptasse; quos 
et ego sequerer, ni Diodor. aliud vellet: nam ai i'uvg XIII. 13. 
fiay()ui vavg XVII. 97. y.aTTiQTtofitvai vavg XIX. 62. neque 
soli haec forma, etsi et v7]tg haud raro occurrant, placuit. Philo 
lud. enim de Cherub. p. 114. «t v(wg y.aTaiQovGiv. Pausap. VI. 
3. p. 4G0. (u v(wg uLl4TTiy.ai. Aelian. X. H. A. 17. XIII. 28- 
XIV. 26. XV^ 5. etc. Wess. 

130.20. ''Ititihov dt ntvTriy.ovTa.'^ In Suida, inmyov dt 
ty.UTov fivQKidag. Itaque incertus sum, quem numerum sequar, 
retineoque adeo vulgatum. We.ss. 

130. 22. '^YtiTjO/ov ()t etc. ] Haec cum voce praecedenti 
potuerant abesse ; sed ut obscurum vitaret, videtur ea addidisse. 
Mox iooi haud dubie iustuni est. Suidas, dQtJiuyr^tfooiov ()t UQ- 
fiuT(ov fivQiudug dtyu. ('wdQ(7iv tni y.ufii^lov fiu/ofitviov ro taoi' 
nX7]d-og. De camelis autem, quos olim in aciem varii, et inprimis 
per oricntis plagas, duxerunt, plura Stewich. in Vcget. III. II. M. 
23. Wess. 

130. 23. T<)v uQid-fiov iaov'} Lege iaoi- Rhod. 
131.29. Toij fu) (f)ofjtiaO(u TijV (}.yQi(')TiiTa vtc^ Horrent 
elephantos stridoremque eorum et odorem difticulter ferunt cqui. 
liiviusXXX. 18. ad quorum (elephdntorum) st/-i(lorem 0(Iorem(/ue 
el adspectu/u territi equi, vanu//i e/iuestre au.viliuiu fecerunt. 
et XLIV. 5. qui, ubi ad invia venerant., deiectis rectori//us, cum 
horrendo stridore pavorem ingentem equis r/ia.vi/iie incutiebant. 

12 * 



180 ANNOTATIONES 

Tule Africanl Ccstos c. 21. p. 298. et lo. Freinshem. in Curtii 
VIII. 11. 23. Wess. 

131. 30. UeQGivg o t(7)p Muxidov^ov fia.aiXivg] Non prae- 
teriit hoc eius stratagema Polyaen. IV. 20. Wkss. 

131.40. HXoia TTOTUfuul Puto naves ex uno arundinis 
tiunco cavatas innuere, quae fiovo^ivXa Hippocrati de Aere, Aq. 
Loc. p. 290. Polyb. III. 42. Heliodoro vero I. p. 57. t« XifivaTu 
ay.ufpj, uno fiovov t^vKov y.ui nQtfivov nu/fog *^i'o? ayQOixoTiQOV 
xoiXuivofitvu. cuius et L. IX. p. 460. vide. Wess. 

131. 42. Ov To nuyog ovy. av — 7rf()/A«/?ot ] Conf. infra 
XVII. 90. et Strabon. XV. p. 1037. C. Wess. 

131. 50. lia\ noXXuTiXuaiuaug Tovg nQovnuQXOVTug] Quae 
ex Ctesia de Indorum rcge, cum is bellum movet, exscripsit Ae- 
lian. XVII. H. A. 29., elephantorum hunc numerum immanem 
fuisse indicant. W^ESS. 

131. 53. Tijv inl Tiov d-o}Quy.[(ov y.uTuaxivrjvl An lorica- 
tos et turribus instructos fuisse signiiicat? utroque enim genere 
armabantur, tum ne quid damui belluae sagittis telisque inferre- 
tur, tum ut ex turribus tela in liostcs vibrarentur: fiu/oviui yuQ 
imay.ivuafLtvoi nvQyovg inquit Philostrat. II. Vit ApoUon. 12. et 
To d^tjQiov ntcpQuy.TUL fiiv y.a\ aidrjQ^o nuQayivofnvov ilg fiaxTiv 
Heliodor. IX. p. 437. Fortasse tamen turres duntaxat innuit rwv 
■d-(OQuy.i(ov vocabulo; cuiussuspicionis auctorem do AelianumXIlI. 
H. A. 9., qui de elephanto Indorum bellatore, o dt aTQUTicoTfjg 
iXtffug ini Tov xuXovfiivov &QFAKIOY., ?; y.u\ vi) /lia tov 
v(x)Tov yvfivov y.u\ iXev&-iQov noXifiiaTug fLtv TQtTg nuQ ty.uTt- 
Qu (iaXXovTug xu\ tov tqitov y.uToniv (fiQii' neque enim com- 
mode loricam eo loco intellexeris. Wess. 

131.09. T(7)V nuQtfiftf[3Xriy.()T(ov'\ Legitimum hoc est, et 
de illis, qui castra metati sunt, Diodoro probatum XIII. 87. y.ul 
TuvTi] nuQevi/:iuXiv. et II. 13. y.ui nuauv aTQUTiav nuQifijSe^Xrj- 
xvTuv iv T(7) neduo. Idem et Alexandrinis interpretibus frequens 
Exod. XVIII. 5. Numer. I. 50., I. Samuel. IV. 1. etc. Wess. 

132. 74. ^EnuQi^eTau tT] viy.ij Tug ev t(o noTUfKo etc. ] Co- 
pulam, quae orationem conturbabat, secutus veteres Codd. sustu- 
li. Hoc vero tempore, modo res fidem capiat, accidisse suspicor, 
quod de Semiramide Suidas prodidit in ^tfi/QUfiig.) et L. Kustero 
pravum adeo visum est, ut aliis illustrandum et emendandum re- 
liquerit: verba sunt: 1] uvti) ixrevaaau Tor noTUfiov 'Tvdov^ xul 
TTjg ivTog xotTi]g y.Ttauac/, nuXuxiu in\ vip^jOfiuTOov iy/oQi]y(jov 
'}]aqii.XT(Ofieviov, uvd^ig uniXvaev eig Tt]v y.oiTi]v. quae mihi, prae- 
fiscine dixerim, obscuri nihil admodum habere videntur, modo 
futile A^ocabulum iy/OQ)']y(ov inmutes , ac iy/(')aT(ov levi discrimi- 
ne esse iubcas. Sententia erit : Semiramidem Indum flumen alio 
derivaHHe ., conditisque intra eius alveum palatiis et in aggeres 
figgestos bitumine injiosttis^ idem in sutim alveum inmisisse. 



IN LIB. II. CAP. 17.-19. 181 

KoiTTj de fluminis alvco Procop. V. Aedif. lust. 5. Wess. De 
lapidibus ty/o{)t]yoiq Ducang. Gloss. Lat. v. Enc07'es citat Reis- 
kius, qui infeliciter tractat locum Suidae, transposito uuo rrjg 
post fvrog sanandum. 

132. 81. Kura vovv /mqovvtcov nQuyfxuTMvl Haud re- 
feret hoccine probaveris au n(ju//oQovvTa)v^ quod tumetsi in 
prospero rerura successu magis obvium, uti nQo/joQovvT(ov rvjv 
y.aroQd-o>(.iaT(ov loscph. 1. B. I. 2. 7., et x«t« vovv roTg ^ho)~ 
7^o?g T(i)V nQuyfidrcov nQoy.f/coQr^yoTfov Potjb. IV. 36- et infra 
XI. 16. X1V\ 18. XVIII. 20., non deest alteri patrocinium in 
Dionys. Halicar. T. II. p.. 130., ubi de Thucydide rcov di y.uTU 
vtvv y.i/(OQ7]y.6T(ov y.ud^dnu'^ ov fitfivrjTui. Wess. 

132. 92. 'IdnavTfg dtrinoQOW ro nod-iv etc.] Lego f^n^no- 
fiovvro n6\)cv etc. ut sit diunoQiio&ui pro iiiunoQiir. Steph. et 
Rhod. 

132. 3. '^Qg TJyyiauv dXXijloig ra arQuronidul NegHgit 
Grammaticorum decreta, ut saepe alii. Vid. I. 9.3. -Malui vero 
Codd. Coisl. et Mut. seqai, quod ita fere soleant. lacob. IV. 8- 
iyyioan rco ^ico ^ y.ul iyynT vf.uv. Vid. infra XIV^ 23. Wes.s. 

132. 12. 01 r(~)V^Jvd(7jv7nnoi ^ nQooriQ/QVTO^l Nisi in- 
gratum quodam modo esset V/rTioi ti Qoofnntvov, ut jilures Codd., id 
anipiecterer: videtur eiiim plus inpetus habere , sicuti in Dionys. 
IX. A. R. p. 564., nQooinnivovng ol roXfiriQ^TUTOi. similique 
Nostri XIII. 112. Et sunt Indorum equi ingenio ferociore , si 
vera de illis prodidit Aelian. XIIL H. A. 9. Wess. 

132. 17. 'i2g hvy/aviv^l lit casus ferebat, quomodo f.^<g 
irr/i I. 14. Haud taraen scio an (og iTvy/avov scriptoruiu li- 
brcrum potius sit, indicetque eos, sicuti erant armati, ab equis, 
frena recusantibus, fuisse ablatos. Solent simili in re (og ii/i et 
(iig it/ov frequentissime terere. Herodot. I. 24. de Arione Qj'xf.'ui 
fiiv ig ri)v dxnluoouv uxjvrov^ cog ir/f-, ovv rfj oxivfj nuoij' quae 
Dio Chrysost. aemulatur Orut. XXXVII. p. 455. G. Sophocles 
Antigone vers. 1221. i?5' 6 dvofioQog jivro) /oX(o')i}g , (ooniQ 
fj/* , inivrud^iig ^HQHOi nXiVQuTg fitooov fy/og. Appian. III. B. 
C. p. 938. fitv drj yLini8og., (ug ti/iv ., ix rijg ivvijg uL.(ooTog 
iK uvTOvg it.td-OQi. quae si tibi nou suffecerint cxemphi, confer 
Ctl. Duker. in Thucyd. III. 30. Wess. 

13^3. 21. 'O /9uoiXivg ov yuTunXuyi)g'\ Sic scripsit Diodo- 
riis: perculsum non fuisse suorum fuga Stabrobatem , inpressio, 
quaiu strenue fecit , satis arguit. Wess. 

133.26. T() d" avro y(u r(ov uXX co v etc.'] Rhodom. haec 
Semiramidis elephantos spectarc ratus, verterat: id licet factilii 
elephctntca etinm in e.vercitu Seiniramidis/aceretit., veroruin ta- 
vien impetum ad exiguum tempua sustinuerunt. Sed faciitiorum 
in his quidem mentio nulia. Stabrobatae reliqui elephanti, cum ipsc 
in hostem esset invectus , itidem urgerc reginae copias coeperunt ; 



182 ANNOTATIONES 

quorum illae Incursum cum iion sustinerent, in fugam aMcrunt. 
Bene ergo Ms. Mutin. ■?} (.wia %T^g — c//. dvvu.f^ug (Jfnf./vv imtGTij 
XQOVQV. Wf.ss. 

133. 32. T(7jv de ToTg odormv dvan/iLoiiti'(t}v^ Diodoro 
sollenine est, ut ebur dentes esse putet, I. .')5. XVII. 88. Aliis 
res anibigua videtur; unde Aelian. VII. H. A. 2. d{(\ to y.a.Oiog 
TcTjv (jdorzrov ij y.toaTdiv ntyiSoQ Afrorum regem elephantos ve- 
nari et occidere constituisse ait. Pausan. pro cornibus etiam at(^ue 
etiam pugnat V. 12. Tu vide Pet. retitum in Aretacum II. de 
Causs. morb. Diutur. c. 13. p. 213. edit. Bo^rli. Wess. 

133.34. nXi[d-ovg Vcy.Q(T)v a^oQevo/itrov] Non de nihilo 
cst consensus Codd. in voce (rcoQtvo^itvcov. Forte numeri enaHa- 
gen probarunt, qua Thucydides V. 60. 80, to /itv ovv oTQa.TO- 
TTtdov orT(og iv ahlc. l/ovTtg t(jv "L-lyiv. et S. Lncas Evang. II. 
13. Ti)iTi&og OTQUTiug ovfjuviov ^ alvorvT(ov Tor dtor. et loseph. 
I. A. I. 19. 1. To di nXTj&og uvtiov (iQid^/iov y.otlTTov taTui, fiei- 
Coaiv vioTg y.uT(f.7aiinuvovTtg. quae losephi a Cel. Cocceio tentata 
nollem: sequitur enim, ut optimus quisque , hoc gcnus et I. B. I. 
4. 7. et c. 7. 1. passimque aliis in locis. Ego vero Aulgatam Dio- 
dori scripturam hic retineo, opinatus prioris vocis inflexionem hu- 
ius mutaudae occasionem dedisse. Wes.s. 

133. 42. Ta./to)c (Irftnjitvat'] Celeriter equo vecta aufugit ; 
qua potestate et infra XIII. 112. XIV'. 8. XVTI. 59. XVIII. 12. 
Parthen. Erotic. c. 24. uqinntvatv tig Tug ^vQuyovoug. Conf. 
Is. Casaub. in Strabon. VII. p. 450. VV^ess. 

133. 48. /Jwjy/tog lyivtTO ftiuiog'] Non videtur prorsus 
reiectaneum (oofi()g^ quod Hesjchio haud aiiud est atque (oO(o/.i()g.) 
loO^iiOig. His ejiim utuntur iu conferta multitudinc, sese urgente 
ct truclente, uti Polvb. IV^. 58. Nec scquor tamcn ob haec Xeno- 
[thontis lil. Cyropaed. p. 09. tvSu (V;) yul 7nniov diioy/iog i]v xul 
dvdQiov.^ y.ui (fovog t§ u[.i(foriQiov. Wess. 

133. GO. /Jiog ari/ia.Gt(T)v utT(T) ytyorvKor'] Susplcor scri- 
psisse Diodorum z//og oii/itiotv., quorsum et ducunt Ciar, et Mut. 
et ceteriCodd., qui ytro/itro)v praefcrunt, aut Jiooi^/ittiov.) utora 
Vatic. ; quibus vocabulis terrae motam, tonitru, gravem et subitum 
tempestatem, procollosum iiubrem et id genus prodigia describere 
adsueverunt. Appian. Annibal. p. 593. ya.l yiyro/iiriov iv '^Vio/nj 
(Trj/iaiiov i/. Jiog ({ o/jtQiov. Plutarcli. T. il. p. 300, B. ntQi Tug 
E^.tvd^tQug vduTi ya.i jjQOVTuTg y.a.) jJtooi]/ttiu!g ulha.tg y.a.Tao/t- 
ifT]va.i. Conf. Kuhn. in Pausan. lii. 5. p. 216. Langbaen. in Lon- 
gin. 15. p. 214. et infra V. 40. Wess. 

134. 64. Jvo /lioi] T/7? ()vru/it(<)g\ Longe graviorem Semi- 
ramis cladem passa est, &i /ttTo, tiyooir arOQioniov viginti dun- 
taxat viris stipata aufugerit, ut Strabo XV\ p. 1007. A. et 
1051, C. memoriue prodidit. Wess. 



IN J.IB. U. CAl'. 10, 20. 18J 

134. C6- /iCttJ To 7ra()' '^/[(/.icovog Xoyiovl De co c. 14. 
Recepi autem 7tu()' Z-ifificorog, sernionis genio consentiente. Wkss. 

131. 70. Eig ^foic — f.UTanTi]an/tii'i]] Fiota liaec sunt, 
ut feminae decus adaugeretur. Filius Niin^as, seu auihitioneni 
sive petitum concubitum indignatus, eam sustulit apud lustin. 1.2. 
et Agathiam Scliolastic. II. p. 02. A. Loqueudi autem lioc genus 
expliouimus abunde I. 20. Wes.s. 

134. 71. (Diwlv avTr]v yivtad-ui TrfQiaTeQuv] Pari sententia 
Lucianus dc Dea Syr. c. 14. to ^(-/aQUfiiog Ttlog ig 7is()iaTfQi]v 
anUsTo^ et Athenagoras Lcg. pro Christian. c. 20. fig neQiaTfouv 
l-itTtftulev 1] yx^v)]. o /ivdog tiuqu KTi]ai(i.. indidem columbaruui 
Sjros inter et Assyrios cultum derivantes , de quo quidem plura 
post diligentem operam I. Nic. Loensis VI. Miscell. 22. et Ger. 
lo. Vossii 1. Idolol. c. 23. commentari supervacaneum arbitror. 
Id potius agam, ut, quod promittere memini, vim potcstatcmque 
verbi u7Tud-uvu.TiL.tiv pauUo uberius declarem. Dicit Diodorus As- 
syrios UTTud^uvuTiau.i tvv 2ti(iQU/nv inmortalem eam fecisse seu 
inmortalium in numerum transcripsisse ; ad quem modum Philo 
lud. Leg. Cai. p. 1005. A, ti yuQ (}i)u.vuTiCovai. inquit, ul dQe- 
Tul.) TTUVTiog (j d^fiQovai Y.uy.iui. cui propterea (f.nuduvaTiL.eaOu(, 
illi omnes perhibentur, qui quovis modo inmortalitatcm conse- 
quuntur, veluti de Mund. Opific. p. 17. A. ubi de philosophiae 
cultu, v(p^ ov y.u.hoi d v7]Tog (ov uvdQ(onog UTiad-uvuTiXiTUi. et 
III. Vit. Mos. p. 090. B. tneidi] tv/j' ev^trde unoixiav e/itkXev 
eig ovQuvov aTt}.Ltadui ., y.ui tov d^vijTuv (}.noXin(hv [iiov ., una~ 
d(f.vuTiL.ea0^ui. Non addo ex Hbro, quo Deter. potiori insidiari 
docet p. 175. E. neque ex eo de Cherub. p. 341.; longum enini 
foret singula excerpere. Simile tamen , nec negligendum, una- 
Q-uvuTiLeiv Tug nuQoi/iiug earum usum perpetuum et quodani 
niodo aeternuni reddere Synesii Eucom, Calv. p. 86. A. et una- 
^avaTit,eiv rug Ti/iug Porphyrii II, A, A, 5. We.ss. 

134. 78. /^vo noog roTg TeaauQi/.y.ovTul Haud aliter ^^yn~ 
cellusChronograph, p. 00., et editus liistin. I. 2., nam scripti cius 
Codd., quos intcr Franequcrani duo, aiit xxx aut xxxii annos 
praeferunt. W Ess, Anon^^mus citatussTjpra p. 1 17; 7 5. sic: tTeXev- 
TtjGev eTi] ftmauaa $, (iuGiXevauau eT?] /i/j: unde defendas 
scripturam (juoauau /itv er)] t'^rjy.ovTU., quam non habuit Ccor- 
gius SynccIIus. 

134. 79. \i'J-i]vuiog St xui Tiveg ruiv etc.] Seleucienseui 
Athenaeum, Peripateticum philosophum Strabonisque aequaleni, 
lo, Alb. Fabricius IV. B. (Jr. 20. p. 031. eundem esse suspicatur. 
Mihi dubium est: neque enim fJeographus XIV. p. 987. hoc eum 
de gencre quidquam in litcras retulisse signilicat; et suae aetatis 
hominem Diodorus si mcmorasset, aliquo saltem titulo euiu distin- 
xisset; laudem tamen vir egregius meretur, sed coercitionem N 



184 ANNOTATIONES 

Abramus, qui VI. Phar. V. T. 15. turpi errore Athenaeum Nau- 
cratiteni , cuius Deipuosophistarum libros lectitamus, hunc esse 
et Diodoro propterea uiultis annis priorem asseverat. Inter ce- 
teros autem, qui de Semiramifle ea prodiderunt, haud postremus 
est Dinon, Persicorum locupies auctor, in Aelian. Vll. V. H. 1. 
Wess. 

134. 85. Iltvd^ ijfit()ug nuQu/coQTiaai^l Sic et Aelianus ex 
Dinone. Plutarchus T. H. p. 753. D. unius diei imperium inpe- 
trasse, nescio quo auctore, tradidit; quae discordia in rebus Se- 
Hiiramidis, multo omnium incertissimis, haud insolens. Wess. 

131. 93. 31tyultni^olov ovouv'] Hoc praestare ante osten- 
dunus c. 7. Wess. 

134. 1. Ovdui.iov trjlwau(;~\ Recipiendum e margine oviiu- 
f.iwg. Quem enim locum hic locale habeat apud eum, qui gynae- 
ceum vix unquam egressus memoratur, Athen. L. XII. 7. IIhod. 

135. 3. Tiov ncQi uvTov evrov/jov^ Postremam vocem per- 
peram et sine caussa neglexit Clarom. 1. Ctcsias, quem Diodorus 
apertissime aemulatur, in Athen. XII. 7. et Cephalion apud Syn- 
cell. p. 167. servandam ostendunt. lam quod paullo post sequi- 
tur yQrjoifui ruTq ijdorutc ureniy.uXvnTcog ^ haud scio an pra- 
vum sit. Illumne liaud tecte voluptatibus perfrui dixeris, qui in 
regia abditus nullius in conspectum prodit? uti dc Ninya Diodo- 
rus. Equidem, sedulo ut dicam, e vestigiis Coislin. libri c}.Viniy.co~ 
XvTcog ^ sine ullo i?ipedimento , scriptum olim fuisse coniicio. 
Wess. 

135. 14. l4niXvev itg Tug nuTQidug'] Violentius est Mutin. 
unTjXavrev , et hoc multis partibus posterius: sic supr. c. 3- rbv 
l^Qujicov ftuaiXta — clntXvatv dg ti]v oiy.iicn'. et XIII. 90. y.al 
/Ji^iinjior untXvoiv ttg Trjr'^ EXXddu. XVI. 52. rovg dt ovotqu- 
Ttvacf.fitrovg — antkvatv ttg Tug nuTQidug. Cuius generis plura 
si desideres, Th. Gataker. in Anton. XI. 3. ut adeas auctor sum. 
Wess. 

135.22. Eig rrjv Idiav ty.aoTog /joQiC^Tui nuTQtda] Pru- 
dentissimum hoc et quale a principibus, gulae ac ventri deditis, 
vix exspectasses. Lo/igis enim spciliis cliscreti e.vercitus ., cjuod 
scduherrimum cid continendcim militurem fidem., nec vitiis nec vi- 
rihus miscentur^ ut fere Tacitus i. llist. 9- Contra ca plurcs unis 
aestivis si oontiaeantur, ipse nunierus liduciam ad res novandas 
addit, ut eiusdciii libri c. 51. et Anna!. I. 31.; cui rei si prae- 
fecti, impcfium rapere cupientis, ambitio accesserit, civili bello 
decernenda res est: quod post Augusti excessum Romanos princi- 
pes suo saepe malo expertos esse, quis tandem est qui nesciat? 
Wess. 

135. 34. nc.Tg nuQc\ nuTQbg chudt/ofitvog] Sic et Ceph.i- 
lion in Syncelli Cin-onograph. p. 167.; a quo et Ctesia dissen- 
tiunt Bion et Alexander Polyhist., Semiramidis postcros usque ad 



IN LIB. II. CAP. 20.-22. 185 

Belleum, Dercetadac filium , Assyrii regni gubernacula tenuisse, 
tum Beiitaram , obscurissime natum , mira quadam ratione iuipe- 
rium occupasse atquc ad seros nepotes tramisisse memorantes 
in Agathiae Scholastici II. p, 63. et Syncello p. 359. Adeo in 
Nini successorunique gestis rebus veteres scriptores discordant! 
AVess. 

1.35. 35. ^Enl yivBug TQiuy.ovTa] Euseb. et secutus illum 
Synccllus, corruptos enim eius numeros ad hanc formam esse 
instaurandos recte animadvertit lac. Goar. et diu ante eum lac. 
Boiigars. ad Trogi Prolog. L. L, yeveug TQtuaovru nlvTt in 
Diodoro invenenint; contra utrumque veniunt scripti Codd, miro 
consensu, quinque additas generationes sive aetates et hic et 
c, 28. praefracte refutantes, Vei sic tamen locum illis haud ne- 
gassem, si mihi liquido apparuisset, Ctesiam, quem Diodorus 
auctorem habet , totidem ad Sardanapalum usque numerasse. Ce- 
])halion quidem certe de Ctesia id inftciari videtur iu Syncelli 
Chronograph. p. 167. Constat praeterea sibi Diodorus, trigesi- 
mum a primo imperii conditore Nino Sardanapalum , quo de cap. 
seq. , perhibens, Wess, 

135. 38. ^Eti ()' i:'S,}\y.ovTu\ Recte haec desunt Euseb. et 
Syncello, neque leguntur infra c, 28.; ut prorsus probabile sit, 
ab aliquo esse addita: neque enim^ D. Petavii IX. D. T. 13. 
verba sunt, satiH apta est series orationis nXeiio tcov yiXiiov y.ul 
ToiuyoaiMV 1 Iti d^ iSi^y.ovTU. Quis enim non videt^ ah imperita 
vianu esse hanc apjjendicetn., eius^ qui excurrentem numerum 
imjiortune concepit, aut ad oram adnotavit: unde postea in con- 
textum a lihrariis inculcatus est? Adde Ctesiam anuis mille et 
trccentis Assyriorum imperium tcrminasse in lustin. I. 2. Atque 
liaec tametsi voces illas eliminandas maximopere suadeant, indu- 
cere tamen atque eiicere nolui, tum quod mordicus eas teneant 
scripti liliri, tum praeterea ob Agathiam, qui ex Diodoro Cte- 
siam, uti ait, secuto, L, II. p. 63. D, i"^ Tt xui Totuy.oaicor tjd'i] 
jiQog Tcng /tXioig y.ul oAiyco viXeioviov tTcov nuQco/i-y.oTcov ., ex 
quo Ninus summam rerum obtinuerat, imperium Assyriis ablatum 
perliibet: neque enim dubium est, quin eius V^ e Nostri tirryovTU, 
sed scribae peccato, sit progenitam, Adde Syncellum Chronogr. 
p, 359., ubiAgathiam, quod doetissim, Goarem haud animadver- 
tisse miror, exscribit, Wess, 

136, 42. Ou y.uTtneiyfi yQCiCfHv~\ Lego ori^ev y.uTfnfi'-'ei, 
ut alibi ipse loquitur et ut mos est aliis loqui, Steph. et Rho». 
Accedo viris doctissimis. Sic 1. 33. neo) cov ovdtv y.UTentiyet 
yocj.cpeiv. etlil,3., sutiVagante sermoni.s genio: plenum enim fo- 
ret nQuyi.iu ovdev y.uTcneiyeif quod Lucian, de scrib. Histor. c, 
52. addidit. Wess. 

136. 47. 'Oc i)v eiy.oaTog uno Nivvov'^ Er/.oaTog ycu ey.Tog 
Euseb. non audeo recipere : si enim superiora bene se habeant, 



186 ANNOTATIONES 

trecenti anni , qui ad Sardanapali imperiique interitum supersunt, 
niniii sunt quatuor regibus. Africano, cuius auctior catalogus, 
Teutamus regum Assyriorum xxvu. est apud Syncell. p. 151., 
Cephalioni vero xxii. a Belo in eiusdem Chronograph. p. 168.; 
qui numeri menda si careant, melioresque sint Eusehianis Chron. 
p. 30., ubi Tuvvafog tjidofiog y.ul iixoaroc t uti quidem suspi- 
cor : nam xxiii duntaxat regum Assyriorum nomina ex Ctesia 
cognita esse Cephalion adtirmaverat ; Diodori scripturam haud pa- 
rum iuvare poterunt. We.ss. 

136. 53. Tov i)i TtvTu/itov fivQiovg etc. ] Troianos Assy- 
riorum opibus nixos iidentius in bellum cum Graecis esse ingres- 
sos et Plato III. de LL. p. 685. C. signiticat. lam quod Claris. 
Schurzfleischius in Notit. Biblioth. Vinar. p. 1 84. Teutamuai 
cum Tithono confudisse Diodorum videri censet, id properanti 
excidisse arbitror. Wkss. 

136. 62. KArjx}tvTU UTi fxftvov Mefivovfiul Regiae Su- 
sorum id fuisse cognomen Herodot. V. 53. Strabo XV. p. 1058. 
C. Aelian. V. H. A. 1. et XIIL 18. Pausan. IV. 31. p. 356. 
consentiunt. Wess. 

136. 61. yiecoffoQov o()ov] Viam hanc, per mansiones de- 
scriptam, Pausaniae aetate Phryges peregre advenicntibus osten- 
tabant, L. X. 31. p. 875. Poggium A'ero viam leophornm xcr- 
tentem leni brachio castigavit L. CaeL Rhodiginus XIII. Lect. 
Antiq. 19. Wess. 

136. 66. yityovTfg iv iy.dvoig roTg ronoig yeyovtrui'] 
Aethiopum, Acgypti adfinium, caussae patrocinatur Philostrat. 
VI. Vit. Apol. 4. et Heroic. III. 4.; Susis atque ex Media venisse 
Pausan. X. 31. et eius A'estigia premens Suidas prodidit in JMt- 
fiivcov alia Diodor. infra IV. 77.; qua scriptorum discordia in eam 
adducor opinionem , ut Memnonis ad Troiam expeditionem nou 
admodum certam opiner, a Graecis post Homerum , ut multa, 
pigmentis fucoque exornatam: nec temere tamen negavero, fuisse 
veteri aevo principem hoc nomine, qui ex Aegypto profectus vi- 
ctiicia per Asiam arma circumtulerit, ct plurima nominis sui reli- 
querit monumenta. Vid. supr. I. 47. Wess. 

136. 72. '^Yno QtTTuXcov fredQtvdtrTu] Pindarus , primus 
eorum, quorum nol)is nunc copia, fabulam luculcntis versibus 
celcbravit Od. VI. Nemeonic. et VI. Pyth., post dein QuintusCala- 
ber II. 540. Homerus enim Odyss. ^. 521. Memnonis quidem 
commeminit, de insidiis et nece nihil. Conf. lo. Marsham. Canon. 
Chronol. p. 43 1 . Wess. 

136. 78. T()iuy.o<7Tog fitr (ov uno Nlrov'] liul nt/inTog 
ex Eusebio addcndum arhitratur III. Scaliger ad illius Cliron. 
p. 254., cui contra concordem vcterum Codd. consensum et Dio- 
dori ipsius, xxx ytveuTg seu regum aetatibus, uti supra osten- 



IN LIB. II. CAP. 22. — 24. 187 

sum, impcriiim Assyriorum circumscribentis, scntcntiam adstipu- 
lari non possuui. Wess. 

13C. 83. Kui xu fia^ay.iorara Ttov eQuov Ptc.'] Aemulatur 
Ctesiam, sicuti et Plutarch. T. II. p. 326. F. , et JSic. Damascen. 
Excerpt. Vaies. p. 42(i. (juod ex eius apud Athen. XII. 7. ver- 
l)is clarissime adparet. Rccte vero hominis et aninii effcniinati 
argumentum ex lanae tractutione sumit: (o:; yuo tnl xo ttlT^O og 
evii).Hg uvOQMrriay.oi y.ul xo x(ov y.uxtw/oron' y.ul yrvvidiov (fv- 
Xo»', (og rf^v iQitov tQyualuv y.o.xu(iiQixui Ct\''-(o ^}i).vxt]xog^ elc- 
ganter Hierocles in Stobaei Serm. LXXXlil. p. <19I. Mox digi- 
tum non verterim , sive tu txuiQ(7)v an txutQid(ov praeoptaveris : 
illud tamcn , ne contra scriptos libros venirem , suam in sedem 
restitui. AVkss. 

137. 85. ^ifivd-ioig Vatic. solum vcrum est. Vidc quae 
cgregie disputavit Ti. Hemsterhusius ad Aristophan. Plut. p. 394. 
VVk.ss. 

137. 99. '^Ynij xivog "E).Xi]vog'] Choerilus vertit et nume- 
ris adstrinxit, Athen. XII. 7. auctore; quod eius epigraninia va- 
riis modis expresserunt, ut usus et instituti ratio ferehat. Kqui- 
dcm Diodoro tres versus, qui vulgo aberant, quosque meliores 
Codd. et lo. Tzetzes haud praeterierunt, negare nolui. Hubent 
eosdcm Strabo XIV. p. 989. Athen. VHI. 3. p. 336. Schol. in 
Aristoph. Aves vers. 1022., illustraruntque Is. Casaub. in Athen. 
p. 367. et Desid. Herald. ad Martial. VIH. 69. Wk.ss. 

137. 1. Tuvx' f/w ] Epitaphium hoc Sardanapali ab Athe- 
naeo iib. Deipnosophist. VIII. 3. plenius recitatur, ubi pro /.t- 
Xeinxut ).t).vvxut habetur Rhod. 

137. 9. 7V-J' r^ytiiovluv uQ()tjV uvtxQfrpe^ Male Euseb. efc 
Syncellus. Niliil vulgato tritius cum de urbe, imperio, cetcris- 
quc, quae pcssumdantur atque cvertuntur, sermo instituitur. 
Plato I. LL. p. 640. E. fit^vov y.v,itQV}jxrig y.ul nug na.vrog 
UQ/(i)v .) uruxQtntt niivxu' Herodot. \ Itl. 62. ct dt fir]^ uvu- 
TQtiptig x)]v ''E)j.(xd(x, Aeschin. in Ctesiphont. p. 76. xov de 
TtjV EXXudu y.u\ xfjv noXtv uQdrjV (}.vuxcrQU(foxUf xovxov iixGuxe 
etc. Vide infraXUL 75. Wess. 

137. 17. "'Oyoiiu (itv BiKtavg\ Videtur haec vocis pro- 
ductio nescio quid barbaricum prae se ferre. Ego scviptis liljris, 
Agathiac 11. p. 63-, Syncello Chronogr. p. 205- et io. Tzctzae 
Chiliad. 111. 126. obsccutus sum. AVess. 

137. 20. nQot).tye — udiunr(.oiO)c:] Vidc I. 50- ct II. 31. 
We.ss. 

137- 29. ^Ey.xtv(7>g unurxug nuQtX^y./it/^uve] Summo studio 
atquc ambitione. Polybius VIII. 16-, ^A/iuog dt nQoadt'i(c/iiirog 
txrtviog y.ui (fiXocfQoviog xov B(7)Xiv. Hci-odot. Vit. Honjcr. c. 7. 
o i)t IMivrioQ troa}'i).ivatv uvror ty.rtrtiDg. cui similc c. 26., 
et Nostri iy.xtrtaiuxa in Lrsini Eclo;"-. 5. Wes.s. 



.188 ANNOTATIONES 

138. 32. /Jovg rivi T(ov (:vvov/mv~\ Nomen liominis ex 
Ctesia adscripsit Athen. XII. 7. Adde Aristotelem, qui rem fa- 
bulae similem censet, et Ctesiam, quamquam uomine non addito, 
pcrstringit V. Polit. 10. Wkss. 

138. 41. Tov nov (iaQl36.Q(ov'] Qu is vero ille ^«r^arorw»» 
rex? Nonne Sardanapalus ipse Burbarorum, ut quidem Graeci 
omnes alios vocitarunt populos, monarcha fuit? Sed facilis expe- 
ditio. Expunge prius jS et posterius p, inque huius locum (3 trans- 
fer, et certae gentis nomen prodibit. Rhod. Tbv Tdov^AQ^tfto^v'^ 
Rhodojn. coniecturam vetustae schedae adlirmant. Similem men- 
dam indicavimus I. 53. Wess. 

138. 46. ^En iXivd^^Qid.^ Ea conditione, tit liberi suique 
iuris e&sent. ^En\ enim pactis significandis est apta, ut bene Is. 
Casaubon. in Strabon.X. p. 708. Aristotel. HI. Polit. 1 1. de regni 
forma,quae olim certis praemiis et lionoribus erat deiinita, «yrjy d' 
ijv ^xuvTfov /iUv^iTiiTiGi ()' (oQiaf.ievoig. Hincfrequensiilud eni fitQic 
Tt^g //doug^ ut partem regionts accipias^ et eni fitQei r/;g n()XiO)g 
apud Strabon. XII. p. 818. A. et XIV'. p. 983. Appian. II. B. 
Civil. p. 742., pro quo prave vno fitQH Tr^g ftaGilti(ji.g ApoIIo- 
dor. I. Biblioth.9. 12. inl avadaGfuo Tijg yi]i? Pausan. II. 13., Inl 
Tovzoig Lucian. I. H. V. 19. Wess. 

138. 60. ^uQdav(/.naXog — ev&vg f^*/'}'«;'6v] IMira pro- 
fecto metamorphosis ; qui omnem inter concubinas et eileminatos 
catamitorum greges vitam exegerat, repeute omniuni fortissimus 
et vigiiantissimus imperator est. Sacpe quidem victis vedit in 
praecordid virtus ; raro feminac , nedum quavis merctricula cor- 
mptiori. Verius Hellanicus in Schol. ad Comici Aves v. 1022. 
et Callisthenes apud Suidam ^aQdavunaXog duo fuisse perhibent 
Sardanapalos , quoriim alter dQuarriQiog y.a.) yevruTog , fortis et 
strenuus.) alter ejfeininatus nv. mollis fiuXuy.bg fuerit; qui qui- 
dem a Ctesia et sequacil>us confusi has turbas dederunt. Wf.ss. 

138. 63. ^EJ^/j(i'0-)]Gav] Perperam pro eXeufS i]Gar. Quod 
librarii meudum etiam alibi recurrit. Rhod. ^EXei(pd-i]Guv ol Ttjv 
unoGTaoiv noi)]0(jif(eroi] Sclioliastae Vat. huic, quod restitui, 
glossa congruit, non alteri. Librariis autem perpetuum est et 
sollemne haec verba permiscere , ut infra XI. 68. 76. XIV. 65. 
XV. 80. et Dion. Chrysost. Orat. XXVIIL p. 291. C. , quod 
diligeutiam Is. Casaub. haud fiigit, et Polyb. V. 12. olg xutu, 
nooaiQioiv iY/.ovGiv ol X)](pd-evTig, ac Excerpt. Leg. 23. p. 1 1 34. 
4t Xrj(f>i)eii] fiayofievog; ubi priore loco XeKfj&evjeg., utiLib. 1.27., 
posteriore XcKfOeiij oportuerat. Discrimen, etsi haud obscurum, 
indicant Jiaec losephi I. B, I. 6. 2. L4QtGT('ifjovXog iv tTj nQ^drrj 
GVfijjoXrj AE1(I)(-)EI2 iig^^IiQoo/iXvfta GvviXavvirai., y.(j.v i(fO-i] 
xuTU y.QU.Tog A IKDQEI^, el fiij etc, et Nostri II. 1 , quae, tanti 
si est, vide. Wess. ^ 



IN LIB. II. CAP. 24.-26. 189 

138- 76. T(7)v uTToaTuvTfov] y4noGTO.T(7)v sJ maluerls, non 
interccdani: sic brevi post et cap. seq. ; quamquam ad sententiam. 
nihil intcrerit^ et permutantur haec exscriptorum arbitrio. AVess. 

139. 86. IIuQuy.(t)Ja(r.g tr()f/o/iitvo)g^ (Juantum lieri po- 
tiiit; ut XIX. 18. y.uinfo hd f/t) fii'r(i)g unuvTu n()t'i.'i(t.c. et c. 
83., unde trdf/outri] nuQuoy.tvi) pauUo ante, et tvdi/nuhi] Ini- 
/iifleiu III. 45. XVII. 2. atque hoc Arcljytae in Stob. Serm. I. 
p. 14. y.uX(~)g uycoviL(')ftevog fx T(vv frde/ofitvcoV cui non dissi- 
mile supra I. .54. xul ndvrug txTwv tvde/ofitvcov evTjQye^Tti. Wess. 

139. 88. TIufjfftfio)S]g xul T(ov unoaTUTUjv'^ Si una cum 
castris etiam defectores in potestatem accepit, cur ad montana 
illos usque insectatur? y.ul itaque removendum. RiioD. IIuQffi- 
fioXPjg T(T)v (hioaTUT(nv] Sustuii hinc ineptam copulam, quam nec 
Gemistus habet, nec fcrre oratio potcst. Atque hoc bsnc Rhodom., 
illud prave, ({uod fit'/Qi t(~)v oq(ov T/j^g BuftvX(ovlug ad liabijlo- 
niue unque montes vertcrit: debuerat usque (id liabylonme /ines., 
ut quisque videt ct res ipsa ostcndit. Castra erant in montanis, 
quibus occupatis, fugientes in ultimos iisque lines insecutus est. 
Verum eo sumus ingenio hoaiines, ut haud raro ad ea, quae om- 
nium facillima, offendamus. Wess. 

139. 98. ToTg uni]lniy.oai tu nQc/.yfia.Tu] Dixerat (/.nt).- 
niauvTtg ntQi Trg viy.i]Q. Sed lioc frequentius, ut apud Poljb. II, 
54. IV^ 69. et infra XIX. 36. 49., neglectum autem Latinis 
addidi. AVess. 

139. 5. 3ftTuy.Xi]d^trT(ov oiv nuXiv unurT(ov'] Frustran- 
tur operam, qui mutant: suuin enim agnoscit Diodorus XVI. 10. 
XX. 44. Wess. 

139. 13. IlQog T))v tXiv&eQiuv uafievcog vnuy.ovouvT(ov'\ 
Et haec male divisa temporibus nec similia vero. Vulgus sequifu?' 
foi'tunam., ut semper., et odit damnatos ^ quanto magis tertio 
praelio attritos , et proculcatos? Nam praemia, quae ostentaban- 
tur , ea profecto auipliora a victore rege sperari poterant ; ne di- 
caiu de periculo, cui se manifesto obiiciebant, aliter si res cade- 
ret. Sed haec extrinsecus, non tamen intempestive videor hoc 
loco monuisse. Wess. 

139. 19. ToTg aTQ(/.Tt(',Tuig diu(!iovv(u~\ Visum hoc est sig- 
nificantius et liberalius. Sic ()siri,s de se I. 27. diudovg nuaiv., 
U)V iyo) tvtQytTtig iytrtiftiyr' Athcn. IV. 1. TOig y.uToniv ditdLiiov 
nuialr. Sic enim recte restituit vir magnus. Wess. 

140. ZA.l-lnoy.XtiadtrTug Tr^g — fnuv(')dor'] Sic fere XIII. 
50. XX. 62. estque historicisceterisque frequentissimum. Pausan, 
IX. 1. p. 713. ig TO/;? uyQovg (\noy.ty.),tiOfitvoi T(7jv nvX(or /yrr«v. 
Liban. Rasilic. T. II. p. 147. C. r;]? y.oivi^g oo)T}]Qiug unny.ty.).ti- 
fffrrxi.PoIyb.XV. 1. nuai]g tJy.ng vfiug i).nidog dnoy./.tind >'nt(id ui. 
Conf. Ceieb. T. Hemsterh. ad Lucian. lud. Vocal. c. 9. Wess. 



190 ANNOTATIONES 

1-10. 45. JJnog hovTuv ror l'7T((Q/nv] Cotta^ nobilis Ra-« 
starna, apuil Livium XL. 57-, Cofj/s, rex 'J"lirariae , eiusilcm 
origiiiis, cuius hic Cotta, nomina videntur sortiti. Rem ipsam 
exsequitur Ctesias in Athcn. Xll. 7., sed luiscre corruptus: zroic: 
yuQ TQHg vlovg, inquit de Sardanapalu, y.al dvo S^vyuTtQug^ 
OQMV Tu TiQuyi^iuTa •/cuy.ovjLievu , nQoninoiKfH tig Ntvor^ TTQog 
Tor txti ('juaiXta^ i)ovq avToig TQio/Oaa /ovoiov TutanvTa. ncque 
cnim amhigi potest, quin voces tlg iSivov alisnum locum occupcnt. 
Sardanapalus ipse Nini agehat, ah hostihus undique ohsessusj 
emiserat ex urhe liheros utriusque sexus, et quidem, ut ex Dio- 
doro apparet, in Pdphlugonium: qui cum Ctesiam in his rehus 
auctorem haheat, non vereor, ne Athenaeus aut eius exscriptores 
in illis excerpendis non peccarint. Paphlugonia quidem certe, non 
Ninus, memorari oportuerat. Wess. 

1'10. 47. BiijXiaqoQovg UTTooTtrAagl Grammaticis hoc re- 
ctius videtnr, sicuti et jJifJAiayQucf og. Conf. Phrynich. Eclog. p. 
14.: a qaorum Diodorus decreto non dissidet XI. 21. 28. 35. 
XIII. 54. XIV. 101. ctc. neque Polvh. IV. 22. Wess. 

140. 53. Tatg iXrTtGiv dvTcT/t^ Videntur usu distare uv- 
Tt/ta&ai Tr~)v i/.7zu)(i)v., quod usurpavit c. 24., et uvxt/tiv TuTg 
li.TTiair. et illud quidem non aliud esse ac spei, quam conceperas, 
inhuerere, hoc spe nixum ohsidionem atque alia incommoda forti 
animo tolerare. Eirmant exempla; uti XX. 70. oaoi tSt Tug no- 
7.tig Siay.uTi/ovTtg uvTtT/or Tcug na.cl ^^-lyaDoy.Xtovg D.niai. et 
Eclog. Ursini S. >/ avyy.Xi^Tog vnoXujjovau Torg ^4iT(o).ovg uvTt- 
/tiv Tuig y.aru tov l4vTio/ov ilrTiaiv. qnae quoque fecerunt, ut 
id, quod secutussum, legitimum arhitrarer. Wess. 

140. 59. XtUovai /(oaTQidtg^ Testudines ad congestio- 
Tiem fossaj-um Vitruvio X. 22.; quarum frequens mentio iuter 
Graecos. Vide XX. 93- et Eclog. L. XXIV. uhi prave /tXcorai 
xa) /coaTQidtg, sicuti et ia Suidae /tlcovai. Polyh. IX. 34., 
Philon. Belopoeic. p. 97. et 99. et lust. Lips. Poliorc. I. 8- 
lUas autem , sicuti hallistas, eo tempore, quo Ninus perhih^^tur 
ohsidione pressa, necdum fuisse in miiitarem usum introductas, 
satis exploratum est: sero in Graecia et circa Dionysii, Syracu- 
sanorum tyranni , aetatem hoc machinarum genus usurpari coep- 
tum est. Conf. infr. XIV. 41. Wess. 

140- 62. IlQortvoriUtvov tov jJ(uji}.t(og~\ Diodorum id re- 
liquisse, res pro se ipsa loquitur: neque enim , nisi ante neces- 
sarlorum copiam provida cura conportavcrat, undique inclusus 
ea curare potuit. NVess. 

140. (J7. ^OiifjQcov Qaydauov yctTaoQayivTOJv'] Diceres 
fitytu.iov plerorumque Codd. interpretamentum esse Grammatici, 
nisi et XII. 72. XIX. 45. oitijQcov i.itycO.(ov y.uraoQayivTiov. 
(|uare id si malueris , auiplectere. Solent alioqui variandae ora- 
tionis caussa non ideni seniper sectari: XufjQov 'td(x)Q ix vicpcuv 



IN LIB. II. CAP. 2G. — 28. 191 

y.ara^QriYvvfievov dabit Basil. M.Homil. inGordlum T. 11. p. 147. 
C. Qayduiov vdcoQ Philostrat. VI. Vit. Apoll. 2(j. Wess. 

141. 77. Eig rov iv fitarj rTj nvQu — oiy.ov] Uberius py- 
ram hanc describit Ctcsias in Athcn. XII. 7. p. 529. B. AVess. 

141. ^2. 'JudvaavTtg ri/V flanU.r/.i^v aroA/]j'] Kadem est 
ac Scmiramidis illa, de qua c. (j. ; (luamyuam regia haud pauUo 
prctiosior , auro lapillisque distincta, uti monuit B. Brissonius 
1, Rcg. Pers. 56. etc. Wess. 

141. 91. Kal rcov uIXcjov ^uoiXiiiov] Cui bono adiectlvum 
o.X).cov hic inseratur, non perspiclo: sl abesset, aut pronomen 
cius locum occuparet, lenius oratio decurrcret; ego quidem certe 
non revocarem. lo. Tzetzes haec Chiliad. III. 430. excerpens sa- 
tis negligenter, nisi si vitiosa illic sint plura, rem admiiiistravit: 
facit enim ex Euphrate Xilu/n, ex Arbace Armcem, nec cetera 
recte digerit. Wess. 

141. 3. Uaouari^ouuavog , fieru rT;g onodov etc.] Ita si 
distinguas , nulla cayssa erit, cur onovdT^g vocabulum , cuius et 
praesentiara quae consequuntur, non ferent, ex CoisL et Mutin. 
adsciscendum autiimes. Vide supr. I. 95. Wess. 

141. 6- 'iiV uvrorfOQCo] Legatur uvrorfcoQCO. RnoD. 
BTri^^vdeior^g — nQuS.ecog uvTOCfcoQov'] Festimnti Rhodom. sol- 
lemnis formula en uvroffCoQco fraudi fuit. Id bene, quod in vul- 
gato nQuScCog avroqcjQov vitium animadverterit, etiam invitis 
Codd., slcuti factum, corrigendum. AvrocfcoQog fur manifestus 
est et consequenti ratione, qui aliquo in scelere deprehenditur ; 
unde diy.ri y.utu uvro(f coqcov in oratione Octaviani Caesaris ad 
Antonium, etsi prave vulgo uvrocfoocov ^ sicutl hoc loco, apud 
Appian. III. B. Clvil. p. 869- de actione in percussores Caesa- 
rls, et y.oy.uLeiv rovg uvrocfcoQOvg Thucydid. VI. 38.; praeterea- 
que nQuiig uvr6cfO)Qog , quae manifesto tenetur, et iioi/tTui uv- 
TcjqcoQOi in Philon. lud. De Leg. special. p. 785. A. Conf. 
infr. XX. 44. Wess. 

141. 16. IrilXu y.ul doiuv] Omissum in priore niembro 
fiovov, ut in his Hipparchi cjvde yciQ S-e/mg uvd-Qomov ovra twv 
ulXorQicov Gvf.inrco/naru evcfOQu vofiilleiVf uXXu y.ui r« idta y.u~ 
(Heu, in lo. Stol)aei Serm. CVl. p. 574.; plura ad I. 4. Wess. 

142. 20. Kuru y.couug (hiiry.toe] In urblum everslonibus, 
cum eives dissociantur et In vicos conpelluntur, nihil hoc cre- 
brius. Isocrat. Orat. ad Phillpp. p. 132. de Lacedaemoniis, y.ui 
fjOvXouevcov Xviir^vv.od^at ri]v Boicoriav y.a) dioty.ioai rug noXetg. 
<|uare, Phocenslbus a Phillppo fractis, in Graeciae concillo con- 
stitutum cum esset rug ncjXeig rcov Ocoxtcov y.uruoy.uificu y.ul tlg 
y.cojiiag (.teroty.ioui infra XVI. 61., saepe illi dtcoy.to/uevoi Libanlo 
Apolog. Demosth. T. I. p. 462. A. et dicpy.io/tc'vot y.u,ra y.di/iag 
Demostheiii Legat. Fals. p. 216. Transilt hliic verbum prono de- 
cursu ad quodvis discidiuni indicaudum. Pliilo lud. De ller. Div 



192 ANNOTATIONES 

HereJ. p. 517. C. 7p-ixa rig f7Tf/ei'^i-(ra rf]v fx Cfvaecog uQfrr/V 
^a^()uv uvTov dioixtZtn.) si qui insitani sihi virtutem^ cuius 
Sara quaedam figura ^ a se seiungere conetur. et p. 519. A. 
(fOjiog d' litiTiaXir ., aXXorQioTtj((, tfinoKov., dioixiL.fi. quae plu- 
raque huius ludaei, amat enim id Acrbi, si iii numerato habuis- 
set Th. Cataker. I. A[isccil. 3. p. 186. nuliam, puto, litem mo- 
visset his Sjnesii dKpxiaer o O^fog rovg fiiovg Epist. LVII. p. 198. 
C Sed lioc odov TiuQtQyor. Wkss. 

142.21. Elg l'5(A(fog y.utfay.uxl^fr'^ Strabo ineunte L. XVI. 
7} {.ifv ovv Nirog TroXig i](f('.riGd-rj 7ruQ(v/QTjiu fifru r^v r(~jr ^v^ 
gcov y.ur(jXvaiv. Unde iusta conclusione conficitur, eius et Dio- 
dori aetate urbem eo nomine non fuisse, aut, si exstiterit, par- 
Tam et neglcctam. Tamen Tacitus XII. Ann. 13. Ptolem. VI. 
Geogr. 1 . et AmmianusXXfll. G. Ninum, suo tcmpore superstitem 
memorant, forsan ex ruinis in oppidum paTillatim adultam atque 
excitatam. Utcunque autem fuerit, vidotur enim coniecturae 
quodammodo ol)esse Lucianus , et quae ad eum disputavit I. Pal- 
mer. Kxcrcitat. p. 552., id quidem certe apparct, Ctesianam Nini 
eversae atque excisae narrationem concinere sacratis nobis libris, 
qui longo post tempore opibus et dignitate Horentcm describunt, 
liaud posse, quod et diligenter Nic. Abram. VI. Phar. V. T. 15. 
admonuit. Wf.ss. 

142. 26. ^'Errj Se nXfuo r(ov /iluor xul TQiuy.O(Juov] Ctesiac 
vestlgia cum premat Diodorus, isque cijtcc anuis Assyriorum im- 
perium circumscripserit, hoc spernere nolui ; tantoque minus, ne 
sibi ipse contrarius sit atque illis pugnet, quae c. 21. tradiderat. 
AVess. 

142. 28. Tcov — xuXov/iifvcov XuXihucov] Chaldaei., non 
ex artis^ sed ex gentis vocabulo 7iominati vere Cicero I. N. D. 
1.; incoluere enim olim ea Mesopotamiae loca, quae Armeniam 
spcctant, deinceps in Babyloniam transducti, sicuti erudita dis- 
putatione confecerunt viri doctissimi lac. Perizon, Orig. Babyl. 
c. 6. et Camp. Aitringa in Esai. XIII. p. 413.; cum vero sacro- 
rum essent administri, nam Belesys t(7)V ifQt(ov tTiiafjuoT^/.Tog, 
orc BuiivX(ovioi xuXoi'ai X('.).ti((iovg suprac. 24., et astrorum 
scientiam, quaeque ex illorum positura singulis eventura praedi- 
cit, studiosissime pariter ac superstitiosissime sectarentur, no- 
men, quod gentis erat, sectae atque artis esse coepit: quo usu 
utraque in lingua , quin et in Daniel. II, 1 . nibil cognitius. Vid. 
A. Gellium 1. 9. XIV. 1. et Ger. lo. Vossium II. Idololat. c. 47. 
Wess. 

142. 32. Tfj /iiiv diuiQtati — t/ovai ruiiv'] In tanta xetd' 
rura Codd. discordia hoc multis partibus mclius censui. Chaldaji 
cniui iii reipublicae Babyloniae dcscriptione cum locuni teneban", 
quem in Aegyptia sacerdotes , sacris et coelestium considerationi, 



IN LIB. II. CAP. 28. 29. 193 

prorsus ut illi , uiiice mancipati ; (iuod ipsum de iliis praedicave- 
rat I. 28. Wess. 

142. 37. Tdiv (.uv y.ad-aQf.ioTg , riov de d-vcfiuig etc.] In 
more omnibus erat praestigiatoribus indoctam multitudinem eius- 
modi offuciis circumscribere : quare yoi]Tfiug uf.ia riolv iTKoiiaTg 
ct niQiunru y.ui fiuyyaveiug illis Galen. Simpl. Mcdic. Facult. VI. 
p. G8. et ftuyyuveiug ^ rug enioiiug.) tu neQiufifiuTu , ru.g (fUQ- 
/nuxctug lo. Chrysost. Orat. Vlil. in lud. T. II. p. 681. C. con- 
tribuunt : praeter ceteros A^ero Chaldaeis siA'e Genethliacis , iacti- 
tantibus, posse fati ordinem ct malorum imminentium pericula 
sacrificiis atque incantationibus sese mutare et avertere ; quod Ne- 
mesio Nat. Homin. p. 202. TQeneo&ui ti)v ei/iiuQfievi]v ev/uTg 
xui&vGiutg, Hierocli Provid, et Fato p. 240. inwduTg y.ul d^v- 
oiutg rrjv yeveoiv nuQUTQeneod-ui. lam quae Chaldaeis hoc loco 
adscribuntur incantationes , auguria, somniorum explicationes, 
extispicia, ea disciplinae eorum partem haud postremam fecisse 
S. Daniel c. 1 . et 2. significat, ul)criusque exsequitur Th. Stan- 
leius Part XII. Hist. Philosoph. Sect. I. 12. et II. 23. Wess. 

142. 42. Tu neQi ti]v leQOOy.oniuv] Hiulcus verborum 
hic est concursus; sequi debuerat, yMi uy.Qtfiiog. Alioqui praesta- 
ret ovy uooqcog de noiovfievoi. Vidit et hoc Rhodom. iu notarum 
suarum correctionibus. Wess. 

142. 17. Kul nuTg nuQu nuTQog diude/eTui] Pares erant 
hac parte Aegyptiis, gloriantibus Chaldaeos suae gentis esse 
colonos atque ex Aegypto scicntiae principia asportasse, supra 

I. 81. Wkss. 

142. 51. ^vvTQeqofievoi ToTg fiad-fjfiaoi] Dixi ad L. I. 
74. Paene autem suspicor, recte e Codd. quibusdam exulare 
voces tlg ri]v uoTQo/.oytuv , atque huc translata esse ex c. 32.; 
tametsi enim Chaldaeorum doctrinae is fxindus esset, non omnes 
tamen in eam incumbebant, alia atque alia vanissimae artis prae- 
cepta sectati, sicuti ante ostendit. W^ESS. 

143. 54. IIuQa To'Tg"EX7.f]oiv o no).vg] Nolui contra con- 
cordem scriptorum librorum consensum niti , autDiodoro, suuni 
quod esset, negare. 'O nolvg, ol no/./.ol., sacpe de vulgo, ut I. 
21. Wess. 

143. 58. ^Enl rftlooorfiuv unodvvreg] De Platone Aeliau. 

II. Var. H. 30. y.ul unedvouro eni ttjv (fik.oooff iuv^ sic euim 
Codd. vetusti Sluisk. et Medic, ubi elegans dicendi genus, u pa- 
laestra translatum , diligenter, nec Diodori oblitus, explicuit lac. 
Perizonius. Wess. 

143. Cl. ToiyuQOvv ol fiev /3(xq^uqoi Stufievovreg etc.J 

Nisi id vclit, Chaldaeos suae quemque scctae principiis ccnstan- 

tissime inhacsisse neque quidquam innovasse, Strabonem adver- 

sarium habebit, liquidissime adfirmanteiu L. XVI. p. 1074. ?. 

Voi. L 13 



191 ANNOTATIONES 

Chnldncorum Astronomicorum gcnera plura es^>c plures^iue sectas, 
iisdem de rcbus aliter atf^ue aliter statuentes. V>'f.s.s. 

143. 67. ^EvcoQtag yevofievag] Pro ivo)Oc'ug in uno exem- 
plari scriptum est f j' ;'/y()c/, de qua scriptura viderint alii. Ego 
pro tvojQtcg locum habere posse existimo iv uhoQa. Steph. Quid 
si /itZcfoQovg, suspe?isos, h. c. in dubio relictos, legatur? Rhod. 
H. Stcphani tv ui(ooa, nam Riiodom. utTUooovg., longius a ve- 
stigiis corruptae Aocis dcflectentcs , non probo, haud omnino dis- 
plioei,; recte enim philosophos, nunc has, nunc illas in partes 
pronos, illis aequipuraveris , qui oscillis iactantur: qua transla- 
tione o.uoQoviievov nlrjd^og eam multitudinem Appian. II. Bel. Ci- 
vil, p. 711. appellat, quae in dubio vexatur, ct y.evuTg uio)Qoir- 
(.itvovQ (5oif«c, quos vanae opinioues agitant et efrerunt, Phiio 
lud. De Tcmul. p. 2-15. C et trr aJojQug (fOoovfitv)]V y.tviiv 
doiuv., De Somn. p. 1116. C. Ne tamen penitus ea in coniectura 
acquicscam, Codd. faciunt Coislin. et Mutin., quorum iv mlJ(OQUi(t 
propius abest ab uxiJooQOia. quam uhoQ(i. Quare si ail.ioQQOiuv 
de reciprocatione sicuti Txa.liQQOiuv habuerint Graeci, id non 
damnaverim; cuius cum mihi exemplum desit, nihil temere linio, 
rem integram doctioribus relinquens. Wess. 

143. 71. ^Evavxlu do'iuL.ovoa.g'\ Probant hoc scripti libri, 
nec respuit Diodorus , cui familiare , sicut et aliis, adiectiva neu- 
tra adverbiorum loco usurpare. Vid. Ezech. Spanhem. in Aristoph. 
Plut. 46. Wess. 

113. 72. KoGLiov (fvaiv utdiov] Sic et Psellus in Oracul. 
Chaldaic. p. 118.; quae tamen oracula non arbitror veras vete- 
rum Chaldaeorum opiniones conplecti: ea certe habent, quae 
astrologiam, auguria, incantationes et victimas apertissime dam- 
nant. Vid. p. 62. edit. Opsopoei. Wess. 

143. 78. Tcov d' uaTiQ(ov noXvxQoviovg naQUTriQTjaeig] 
Conf. c 31. et Sext. Empiric. V. Adv. Astrolog. p. 338. et A. 
Gellium XiV. 1. Wess. 

143. 85. Kqovov voiiiUi/iitvov^ Haud dubie ovo/iiuCofie- 
vov auctor scripserat. Mox dele y.ul /ityioTU. Rhod. 

Ihid. ^EnafuvtoTUTOv di yul nXtiOTU^ Quo iure Sol., qucm 
errantium numero excludit, hunc locum occupet, equidem non 
perspicio. Saltem Lunam addidisset, quae ex Chaldaeorum opi- 
nione cum sole inter errantes principatum tenebat: t(7jv yuQ in- 
Tu i]ytia9^ai tov 'HXiov y.al ti]v ^tXijvijv oYovtui Sext. Empir. 
V. Adv. Astrol. p. 343. de illis ait: atque hinc Porphyrio Isag. 
iu Ptolem. Apotelesm. p. 181. Sol y.Qu.TiaTog iSuailtvg iv Tolg 
iitTtdiQOig.) Lunn vero layvQOTaTi] (juaiXiaau iv t(o xoa/Ko tiZv 
ovQuvi'o)v. Immo vero ea si adesset, necdum bene se res haberet. 
Verborum series praecipuum aliquid de Saturni sidere et a Grae- 
corum rationibus discedens praeferre videtur ; quod fortasse, ora- 
tione parum mutata, coniiciendo assequemur: 7(5/« di Tov vvv — 



IN LIB. !I. CAl». 29. 30. J95 

Kqovov i)vo(.iat,6iA.tvov <, tnKfjavtoTurov re xa) vXeiOTa y.ul /ue- 
yiara 7iQOcsi]f.ialvovTa y.alovaiv BtjXov. Praeler ceteros aute^n 
eum, qui Graecis Cronus, omnium clarissimum et plurima prae- 
cipuaque portendeniem ,, appellant Belum. Ita priviiiu aliquid 
Chaldaeis et a Graecorum opinionibus dissenticns habemus, et 
optime consequuntur, rovg de aXXovg reaoaQag ofioicog roig nao 
n]f.uv etc. lam vero Saturnuni Saturnique stellum vocasse eos Be- 
lum, testem do Theophilum III. ad Autoljc. c. 30. et Servium 
in Aeneid. I. G46. 734. Scio Diodorum supra c. 8. et 9. tra- 
didisse , lovem Babylonios nuncupusse Jielum / cuius vocabuli 
potestas late cum pateret, potuit idem nonien in re Astrologica 
Utique et Saturno indi ; quod et recte animadvertit Th. Stanleius, 
vitii hunc locum, ncgata tamen medela, accusans P. XIII. Hist. 
Philos. S, II. 37. Quod si tamen nimia videatur ultimae vocis 
mutatio, vide an'HXov lenius sit: sic enim et Saturnum apella- 
bant. Damascius in Bibl. Photii p. 1050. Ooiriy.ig y.al 2vqoi 
Tov Kqovov "^Hk xai BijX y.ai BoXad^ijv e7tovo/:iu(^ovoi. Wkss. 

144. 92. Tu f.ie'XXovTu yiveoi^ai deixvvovoi} Multo hacc 
plenius Sext. Empiric. V. Adv. Astrolog. p. 338. etc. Wess. 

144. 4. Ovg TCQooayoQevovoi ^ovXuiovg d-eovg~\ Erat et 
hoc nomen in Aegyptiorum disciplina, sed ratione diversa. Illi 
XII Zodiaci signa eo titulo ornabant. Tu fiev dcudey.a Cojdiu 
^fot'? [3ovXuiovg nQoorjyoQevoav. rovg de nXavi^rag , Qu^doffo- 
Qovg Schol. Apollon. Rhod. IV. 262. Wess. 

144. 5. '^YneQ yrjv ronovgl Reponatur vno, ut sensus, e se- 
quentibus elucens, postulat. Rhod. IuI. Caes. Bulengerus et 
haec attigit in Eclog. ad Arnob. p. 383., vno yjjv refin- 
gens. Maluissem Rhodomanno transcripsisset, cui debetur. 
Wess. in Add. 

144. 6. Tovg de -Ijfiioeig vno rtjv yJ/v] Hoc malul ob 
scriptos libros ; quae sequuntur, utrosque spectant, et qui supra 
terram, quique infra eam loca lustrant: sunt enim Decani., ut 
vocantur, qvXuy.eg y.al enioy.onoi ay.Qifteig rov navrog. Vide Th. 
Galaeimi in lamblich. p. 304. Wess. 

144. 11. Twv &e(ov de y.vQiovg eivut rfuol^ lamblichus 
de Myster. p. 160. rovg Xeyofievovg y.Quraiovg y.ui riyefwvug 
appellat, ubi opportune Th. Galacus, Diodorus Siculus^ inquit, 
apud Chaldaeos post ^Jey.avovg «ycoi»? esse ait roiv deujv xvQiovg 
dfuSey.a rov UQi&fiov. Ihiinterpres inepte., Deos principes, y?/'0 
Deorum principes vertit. Addit Diodorus^ horum. principiim 
exuOTO) firjvu evu xul riov d(odexu Ciodirov ev un:ove'fwvo(. Ifner 
omnia descripta habes i?i Kalendario Farnesiano apud Grulr- 
rum p. cxxxp'11.; iH enim duodecim signa cum suis tufrlis 
comparent. Hactenus ille; ego vero versioncm, ut alias, correxi. 
Wess. 

13* 



19G ANNOTATIONES 

ll-l. 23. l^iyaO-d T£ jfc-t y.c.xu'] Ccnsebantur planetarum 
alii henefici dyud-OTioto) ^ alii y.ay.onoiol malefici^ quidaiu y.oivol 
communes^ de quibus Sext. Enipiric. \. Adv. Astrolog. p. 343. 
et Scholiast. in Ptolem. Tetrabibl. p. 17. multa de eoruui viribus 
raemorans. Wess. 

144. 25. ^ld'/.Xoiq tb y.a) (jaat}.tvai\ ToUatur y.al. Nam co- 
pula in altero membro sequens distributionem di/uTOf^iov absolvit. 
Steph. et Rhod. ZDJ.oig Tt ftaaty.ivatv^ Adstipulor viris doctis- 
simis : inportuna enim hic copulae praesentia est. Quae vcro Chal- 
daci Alexandro , Seleuco et Antigono praedixerunt , eorum par- 
tem infra XVII. 112. et XIX. 55. describit. Wess. 

144. 28. ^tltvy.tp T(p Niy.dTOQi'^ Placet CoisUu. scriptura, 
quam numi ct vetusti lapides in Spanhem. Dissert. VII. de Usu et 
Praest. Num. p. 413. adlirmant, Wess. 

144. 3^. ''^aTf: Toiig nHQad^tvTag d-uvi.idtHV~\ Admiranda 
profecto haec Chaldaeorum divinatio, si ex astris non varias tantum 
tempestates , sed et mortis tempus , ceteraque , quae hominibus, 
quaeque rebus publicis acciduut, praedixerint; mcritoque adeo 
Theophrastus^wiYicmwTMT;;!^ dvut q t^gi t?))' tcov XuXduiov neQv 
TavTad^cioQiUV., Tu T£ uD.u nooHyovauv , y.u\ Tovg /jVorc, yaiTOvg 
^avdTovg ^ y.ui ov t« xotvu /liovov ^ olov /eitKorag y.ui evdiag' — 
ndvTU. b^ ovv avTorg y.m tu tdta y.ui t« yoiru nQoyircoay.etv uno 
Tcov ovQuvitov, apudProclumlV. inPlaton. Timaeum p. 285. Vide 
tamen A. GeUiumXiV.N. A. 1. etCiceron. IL Divinat. 42. Wess. 

145. 40. ^tu Tr^v jjQuxvTijTu] Si Chaldaei Lunam terra 
multis partibus maiorem et graviorem aut Soli aequalem censuis- 
sent, quod Stoicis qiiibusdam et Parmenidi in mentem venisse 
Plutarch. II. Placit. Philosoph. 26. scribit, fortasse haud reiecta- 
neum foret Stu tj^v ftaovTiiTu. Sed id mihi non liquet. Wess. 

1 15. 43. 'Oti to cfog du.oTQtov P/ji^l ALiit itaque a Chal- 
daeis suis Berosus, nativa Lunam luce candere opinatus, sive 
pilam esse ex dimicUa parte canclentem., reliqtia habere coenileo 
colore , quae Vitruvii verba IX. 4. ; quam eius sententiam multis 
infregit Ger. lo. Vossius II. Idololat. 20. Wess. 

145.48. riaQayQdcftiv Tovg /Q6vovg~\ UcQtyQucfetv 0]}or- 
tuerat, ut dixi supr. 1. 41. Si vcro Chaldaei Solis defectiones 
nec praedicere nec certum earum tempus linire sustinuerint, mul- 
tum certe afuerunt ab ea artis pcrfectione, quae inter Graecos 
floruit: neque adeo iniuria Illust. Scaliger Praefat. in Manllium 
asseveravit, Chaldaeos o/.oa/eQrj tantum , non etiam uy.Qiljrj 
Astronomiae notitiam hafjuisse. Vide tamen Th. Stanlcium Part. 
Xlil, Hist. Philosoph. Sect. II. 17. et Henr. Dodwelli Append. ad 
Dissert. Cyprian. c. 24. etc. W Ess. Inperitiam Chaldaeorum in re 
Astronomica iam olim pcrstrinxit vir eruditioneet natjilium splen- 
dore insignis loan. Picus, .Mirandulae Comes, L. XI. 2. in Astro- 
h)<f. Inr:,! in Add. 



IN LiB. II, CAP. 31. 32. 19? 

145. 50. Kul ni&uvag u7iodei'4eig tvTioQovai] SicXIV. 98. 
/Qrjj.iuTii)v nXijdog noXXwv evnoQijOug. Haud scio tamen an 
ivnoQilv unodei'4eig sit eas urgere : quomodo Plutavch. VII. Sym- 
pos. 1. p. G98. B. Tovrt yuQ 'EQuaiOTQazog o^i^-w? noog uvrov 
TjvnoQrjGe. Quod autem illi de terrae figura, idem de Sole et 
Luna Heraclitus, ay.uqoeiSeig roig (r/i]f.iuGi elvui aiilirmans in 
eiusdem Piut. II. Plac. Pliil. 29. Wess. 

145. 60. ^Etmv yuQ enva y.ul xexTUQuy.ovTU etc. ] lambli- 
clius tnTu y.ut eYy.oai jLivQtudag iii Procli Comment. in Timaeum 
p. 31.; sed heneNoster, aquoproxlme abestCicero I. Divinat. 19., 
ccccLXX millia annorum Bahylouiorutu observationibus, ex ipso- 
rum narratione, tribuens, ubi plura Davis., et inprimis lac. Peri- 
zon,, varium Myriadum Chaldaicarum numerum egregie explicans 
et confufcans, Orig. Babyi. c. 2. We.ss. 

145. 73. ^Ert] nevTuy.oaiu — ■ xijg l-4aiag «p^avT«?] Vid. 
Herodot. I. 95., qui distiuctius xJjg avio \4airfi en i'ieu ei/.oai 
y.al nevTuy.ooia.. Wess. 

145. 75. Tov uf.i(pia^i]T'^aovTu^ Muta o in «, Aoristi 
primi flexione. Rhod. 

146. 78. Y7id noXXcZv i-rwv] Praepositio supervacanea 
est. Rhod. 

146. 79. ^'Ovof.ia Kvu':iuoi]v] Vel lapsus est memoria Dio- 
dorus, vel suo tempore Hcrodoti textus aliter legebatur; nam 
hodie Deio«es apud Herodotum legitur. Palm. ^'Ovo/iiu Kvu^uot^v] 
Puto mcmoriae vitio in huuc errorem sese induisse Diodorum ; 
qui Herodotum si consuluisscfc, et noX/.ag yeveug^ quibus rex non 
fuerit, qui Assjriis gloriain iiuperii dubiam faceret, et Tovg 
nXrjaw/jooovg., quos primus Msdorum rex in suam ditionem rede- 
gerit, missos fccisset, aliaque mclius digessisset. Confer- Hero- 
dot. I. 95. 100. et quae iuDiodoriun disputavit Doctissiaius Fre- 
retus in Comment. Acad. Inscription. T. VII. p. 564., Wess. 

146. 88. KuTu xo dfvveQov erog Ttjg etc.] Neque hoc 
in Herodoto ita perscriptum reperies: Diodorus conclusioae qua- 
dam ex regum Medorum annis et Cyri principio , quod ipse in 
Olympiad. LV. annuiuprimum coniecit, tcste Africano inEuseb. X. 
Praep. Evang. c. 10., id confecisse videtur. Wess. 

146. 90. KTrjaiag de 6 Kvidiog xoig fiev /Qovoig vnr]Q'4i 
etc.] In vulgatis xoig y.ud^ '^HqoiHoxov fiev /oovoig — y.uxu xr]v 
KvQOV axQuxeiuv et ingratum et vitiosum quid tinnit: conpei- 
luntur enim idem in tempus Herodoti aetas et Cyri minoris expe- 
ditio, quae spatio disiunctissima sunt. Herodotus belli Pelopon- 
nesiaci principium vivendo attigit, ut Dionysius T. II. p. 139. 
et Pamphila in A. Gellii XV. 23. docent; ab eo ad inchoatam 
Cyri expeditionem sunt anni plus xxx. Praeterca rcpatantur y.ad'^ 
'^HQodoxov ., quae paullo ante posuerat, addunturque yaxu xr]V 
KvQov aiQuxiiuy ^ qua praepositionis iterata geminatione niliil 



108 ANNOTATIONES 

itisuavius : neque hoc taiiien vehementer urgerem , cetera si cou- 
venirent et congruerent. Doctissim. Rhodom., vitiumcredo suspica- 
tus, verterat, Herodoto receiitior. quod et ego, si </f^' ''Hqo^ 
doTov legeretur, non prorsus inprobarem. Novi CI. Sahuas. in So- 
lin. p. 871. propterea insultasse Rhodomanno; nec demonstra- 
vit tamen Ctesiam Herodoto aequalem fuisse, quem Photius Cod. 
LXXIl. p. 107. re(')TeQo%' elvui '^HQodoTov diserte ait. Equidem 
non inlicias ivero, lieri potuisse, ut sene Herodoto Ctesias nasce- 
retur; nego tamen, quod vulgata Diodori verba innuuut, Hero- 
dotum eo tempore cum Ctesia Aixisse, quo Cyrus expeditionem 
in fratrem Artaxerxem ingressus est ; id enim nemo alius memo- 
riae prodidit. Deleo itaque, obsecutus scriptis libris, verba y.ud-" 
HQodoTor^ intempestive e praecedentibus in hunc locum incul- 
cata. AV Ess. Vindicias vulgatae scripturae nuperrime paravit vir 
egregius lo. Georg. Walther in erudita Prolusione Historica, quam 
eius humanitati debeo. Addamus verba ex Sect. 12. Diodorus 
Siculus y.ud-' '^HoodoTor , inquit, uer /ooroig vnijQ^^e. quod tam. 
falsum non est,ac Iosej)husScaliger putavit,neque vertendum,ut 
R/iodomannus fecit, Ctesias Herodoto recentior. Constat enim 
ufidevigesimo belli Peloponnesii anno res gestas in literas retu- 
lisse, ut MarsJiamus ostendit. Duodecim post annis contigit 
proelium Cyri iunioris cum fratre Artaxerxe Mnemone , in quo 
captus est Ctesias, atque ab artis medicue soientiam Artaxerxi 
amicusfactus. Quibus dafis, quis Ctesiam non putet Herodoti, 
etsi se/iis, temporibus vi.visse ^ Quae quidem ego pulcre dispu- 
tata agnosco, nec muto taixien sententiam. Idem in Add. 

146, 93. ^tot. T;)r lUTQiy.tiV f7rz(Tr?^//jyr] Vide Strahon. XIV. 
p, 969. et Plutarch. in Artaxerxe p, 1017. Wess. 

146. 95. ^Ex ratv iSuGiXiy.wr dtqd-eofZy] HieronjTn. in Za- 
ehar. V. 1. volutnen — Hebraice Megella nSa» dicitur, et ab 
Aquila et Theodotione versum est duf&eQU. Mcminit autem ha- 
rum raembranarum et Agathias II. p. 66. A. (og yui ev tuT; jjuai" 
Xtiotg (itffS-eoutg ('iruyeyoufifievu. &t multis ante eum natum se- 
euli& EsdrasVI. 2. atque auctor Historiae reginae Estherae II. 22. 
VI. ] . X- 2- contirmautque , quod hic traditur, pablica auctori- 
tate Chronica Persica scribi solere. Conf, Ger. lo. Vossium Art. 
Histor. c. 32. WE.*iiJ. 

146. 98. Kui (TvvTa^ufievov^ Kal (JvvTal^(Af.ievog correxe- 
yat|lll. Sealiger, sed sine gravi caussa. Wess. 

146. 3. 3Iuvduvy.riv] Hoc praetuli ob scriptos libros, Eu- 
seb. Caiion. p. 37., Syncellum Chronogvaph. p, 197., qui tamen 
ambo viginti d«ntaxat annos illi inputant. Wess. Meliorum libro- 
nnu scriptuvam Jir«i'cy«x?^j', a qua proxime abest Gemisti Muv- 
Oa^^y, confirmat Eusebius p. 46. Mai. 

146. 5. l^QTvy.uv^ Sio Euseb. , Syncell, , qui annos illi 
dantxxx, sci-iptiquc Codd, pleriquc omnes. Mox et 'AqtuTov 



IxN lAli. 11. CAI'. 32—31. 199 

nmlui, quo luodo in sequentibus Diodorus ipse appcllat, ct Nicol. 
Damasccnus Excerpt. Vales. p. -120. : Euscb. vcro ct S) nccll. in 
reguni Medorum indicc Arbiancn et Artaeum practciciint. Wess. 

146. 9. Ilaf)0(odi]y Toi' J[c'^aip'] Gcnuinum lioniinis no- 
juen IIuQOo'iyd>]g, uti in Gemisto, erat; atque ita Suidae in 
^(jodQov-, et Nic. Damasccno, etsi non admodum constanter, 
dicitur. Wfjss. 

146. 13. ^'Ev rivt xqioh J.vnr^d^lrro.^ Lis erat Parsondae 
cumNanaro, Babylonioi'um rcgulo, ob insignitam iniuriam, qua 
Babylonc adtcctus crat: rex captus arbitcr, ct a Mctrapberne eu- 
nucho, quem Nanarus ingcnti jn-ctio sibi conciliarat, expugnatus, 
litem dederat secundum Nanarum. Parsondas, yindicta de eunu- 
cho et Nanaro sumpta, ab Artaeo descivit, et bellum, quod hic 
descril)itur, moAit. Discimus haec ex Nicol. Damasccn. , qui de 
Parsondae iniuria et lite diligenter, Excerpt. Vales. p. 426. — 437. 
Wess. 

146. 15. IIuQ (jfg i]v ty.df//jfievog'] Reducito ex margine 
ixdadofiti^og , haud dubie yrr^oioy. Rhod. 

147. 21. II()6g ratg eig rr^v /ojQav iioijoXuTg^ Sermonis 
genius id requirit: atque ita c. 2. eig ip' eiotv eiofjoXui orevul 
nuvreXojg. Herodot. II. 75. eiofjoli] e^ ovQecov oreiviov eg Tcediov 
[leyu. et sine line alii. Mox orQurevouvrog simili ex caussa prae- 
tuli. Wess. 

147. 31. TIuQutrrjOuf.ierov rov (ii(i.(ieyoi.ievov^ Etsi hoc 
non prorsus inprobem: similc cnim Aristophan. Equit. v. 37. 
'ev 6' uvrovg 7JUQairriO(ofie3(ii' A^idetur tamen nuQaorrjodiHcVOV 
Codd. aliorum haud inconcinnum, ut Parsondes suecessorcm, in 
medium productum et lateri udpositum, diris illigasse, si paceui 
cum Medis colcret, signiiicctur. Wkss. 

147. 40. l4oTi/j('tQuvl^ Rcctum hoc esse, sequentia indi- 
cant et Nic. Damascen. Excei-pt. Vales. p. 438-; SjnccIIus etEu- 
sebius huiiC et docessorem eius intcr ]\Iedos reges non agnoscunt ; 
habet autem Alexander Polyhistor, a Nabuchodonosoro bclli so- 
cium contra llierosolymitanos adscitum mcmorans in Eusebii IX. 
Praep. Evang. c. 39. Wess. 

147. 44. 'Etc errj nXeuo'^ De belli, quod rescire potui, 
diuturnitate nihil alii narraverunt; ncque adeo decernere possum, 
quid tribui oporteat illis libris, qui eri ert] dvo praeferunt. Brevi 
post nu.Q' ujKforeQOig perplacet. Wess. 

147. 46. 'Eni roiodc ovrOtoi)ut~\ His legibiis. Thucydid. 
VIII. 18. en\ Toioi)e 'iv/,ifiu/iur enoii^oarro. ubi plura Clariss. 
Duker. ; vidc et supra r. 24. Pax autcm Sacas intcr ctMcdos coiit, 
postquam Sti-yangaeus, Astibarae gencr, Zarinam victam ct equo 
deiectam, captus ipse amore, dimiscrat, ut ex Dionysio Hali- 
carn. et lo. Tzetze ostcndit II. Vales. ad Nic. Damasccn. p. 438- 
Wess. 



200 ANN0TAT20NES 

147. 52. ^'Ovo/ta ZaQivav} Nic. Damascen. Zarinaeam 
appellat, feminaeque magnum animum, castos mores, ccterasque 
virtutes meritis laudibus praedicat. Ctesias longa oratione eius res 
gestas, Stryangaei amorem, violenturaque ob repulsam interitum 
descripserat ; quae pleraque omnia a Diodoro negiecta, memoi'a- 
bili diligentia in ordinem redigere singulari dissertatione adnixus 
est L. Koivinius in Commcnt. Acad. Inscript. T. III. p. 83. Wess. 
V. Anonymus de mulieribiis ]<ello claris in Bibliotli. d. alt. Litt. u. 
Kunst VI. p. 11. s. et ad illum Heerenius, qui Diodoro 'Z.aqi- 
vaiav restituebat, quo ducere videtur Veneti 'ZiaQmvav. 

147. 53. rvvaiy.ag dXy.i[,iovg l'xii] Tali ingenio fuit Spa- 
rethra Sacarum regina, Cyri aetate, de qua Ctesias in Photii 
Bibiioth. Cod. LXXil. p. 107. et Theon Progymn. c. 9. p. 112., 
sed ex Ctesia aditivandus; tali Tomyris, Sauromatides apud Pla- 
ton. VIL de LL. p. 804. E., Albanomm et Hiberorum femiiiae in 
Appian. Mithridat. p. 401., tali Ama.^ones, de quibus c. 45.; 
non omnes quidem e Sacis, sed aut vicinae aut eiusdem originis. 
Wess. 

148. 59. Trig dt y/oQug 7ioXh)v i'4tifitQtuGai] Vide I. 15. 

Wess. 

148. 69. Ti/iiag riQoyYy.ag unovH/iai] Multum intererat in- 
ter honores Heroicos et illos, qui diis deferebantur: his victi- 
mae mactabantur, qua in re perpetuus usus verbi O^veiv^ illis scro- 
bes effodiebantur, et ivayia/iara sive inferiae dabantur. Plutar- 
chus T. II. p. 857. D. rovToig dc- ojg (fSaQTotg yaVHocoaiv iva- 
yiLtiv dtiv oYtrai., uJJm /11) &vtiv w? i)-totg. Atque hoc honore 
urbinm conditores, et qui de publica re beue meriti eranfc, ple- 
rumque ornabantur , ut IV. 1. 24. 30. V. 65. Confer Desid. 
Herald. in Martial. X. 61. et infra IV, 40. Wess. 

148. 73. l-4a7iadav rov viov Siadt:;aat}ai'] Astyagem, 
Aspadam sive Apandam nominari, ncminem ante Diodorum 
dixisse, adfirraat lo. Marsham. Can. Chron. p. 52S.; quod unde 
accrperit, equidem iuxta cum illis scio, qui ignorant. Secutus 
est Diodorus Ctesiam , atque ex eo nobis anaumeravit Medorum 
reges, vix alibi obvios. Cur itaquc ncgabimus iudideni et hoc 
nomen prompsisse? Nam Photii silentium si vaieat, cradendi ple- 
rique Medorum erunt reges, ab eodem, cum Ctesiam excei-peret, 
neglccti. Astyagem autem, ne id praeteream, l^arviyav Ctesias 
nuncupavit, Photio Cod. LXX2L p. 107. teste. Wess, 

148. 80. ^Ev /itQti SitS,i/itv Infra XfX. 63. tv /itoti nvXtv 
ra y.aTu t]]v EvQWTtrv dtt^iiitv, ct c. 43. huius libri, jrtQi dt 
TtTiv 2xrdu)V iv [i-tQti (^iiit/itev^ i. e. suo ordine ., deinceps, ut 
benc monuit G. Budaeus Comment. L. Gr. p. 772. pluribus- 
que iilustravst Lac. Gronovius ad Arrian. III. Exp. Alex. c. 26. 
p. 142. WEt;s. 



IN LIB. II. CAl». 31. — 30. 201 

148. 81. '^H Totvvv 'IvSix^ rtTQanXevQng ovau^ Putet ali- 
quis mendam esse in liac sententia; ncc est tamcn. Nominativus, 
usitatu Graecis structura, absolutc ponitur. Quod ad Indiam at- 
tinel^ cius quatmi' laterum^ quod ad orientein vergit etc. mare 
ambit. Sic XI. 60. nKtvoaQ ovv — ttqoc; Ttjv KuQiuv , tmv 

naQud-akuTTmv no)^.uov oaai i]Cia.v UjTdr/uaiiivai ^ TuvTug 

avv/jhj unooTTivui. Heliodor. IV. p. 1G2. ot fiev di) ^eaTut, 
/iiaTtcoQog anug inl to f.iiXXor. Cuius generis ex Aeliano multa 
coilegerunt docti commentatores ad II. Var. Hist. 11. et in Hero- 
dotum II. 66. clariss. lac. Gronovius. Wes.s. 

148. 83. T/yg de nQog Tug uoy.TOvgl Sjntaxis ti^v pro Trjg 
exigit. Rtion. 

148. 87. IMtyiaTog mv a/edov t(Zv unuvTon''] Scciuitur 
Ctesiam, qui fluvium multo ampiissimum facit in Photii Cod. 
LXXIII. p. 144.; Strabo vero XV. p. 1027. ct Arrian. ladic. 
c. 4. Gangem Indo longe maiorem perliibcnt. Wkss. 

148- 88. Mc-ye&og t/~c ol7]g'Ivd'iy.rjg vnuQ/eivl Videntur 
et liaec eodeih c fonte manasse. Ctesias euim Indiam relifjuae 
Asiae niag^iifcudine aequalem adiirmaverEt, auctore Arriano Indic. 
c. 3. ; quo loco et in Strabon. XV. p. 1010. regionis longitudo et 
latitudo ex Eratosthene et Pdagasthene haud paullo contractior 
describitur. AVews. 

148. 94. Iday.iGvgovTug Tovg yvioaovug'] Hasc quae se- 
quuntur explicabit Arrian. Indic. c. 25. et Lucaaus lil. 250. 

Tunc furor extremos movit Romanus Qriias 
Carmajicsque duces, quorum iam fie.vus in Auslrum 
Aether^ non totam mergi tamen adspicit Arcton. 
ILucet et exigua relox ihi nocte Bootes. 

et quae pro Lucano in loseph. Scaligerum disputavit lac. Palme- 

rius Apolog. p. 925. Y/ess. 

149. 7. IIoAv nooe/ei Tiov y.azu Trjv ^i/jvt^v] Diximus 
supra c. ] 6. Potuisset autem his adstruere ea omnia, quae de ele- 
phantis commentatur c. 42. Habent enim iilic locum parum com- 
modum , neque adeo iniusta Abbatis Terrassonis suspicio esset, 
hinc ea migrasse istam in scdem, nisi similem paene locum Strabo 
et Arrianus elephantis ludicis dedissent. Wess. 

149. 12. IIoXvy.aQniu TOHfovau — xuTuay.enuLei] Saepe 
quidem participium (feQO)v ct cpeQovaoi talem locum sermonis qua- 
dam elegantia occupat, unde illibato sensu abesse posse videa- 
tur: veluti in his Plutarchi de Liber. Educand. p. 5. D. eneid}) 
T(7)v fiev e/i)VT(ov nolX/v/.ig ucfetleTO., fortuna, ror^ d^ ovx eX- 
niauai (peQOvau nQoatjveyy.e. et losephi XVIII. A. I. 6. 9. (o nuij 
— aoi (ptQ(ov ey/eiQiCto ti)v ''Poliuuov )]yejLioviuv. Sive enim in- 
ter vertendum negligas, seu ul(ro. sua sponfe esse velis, ut saepe 
oportere CI. T. Hemsterh. ad D. Mort. VS. 3. Luciani egregie 



202 ANNOTATIONES 

docuit^ parum profecto referet. Hic tamen quod amplexus sum, 
multo videtur opportunius. Wess. 

149. 26. To 7i()oaayoQiv6/.ievoi' /joGnoQOh^ Strabo semel 
iterumque fJofrfWQor ^ frumenti quoddam gcnus, tritico minus 
atque inter amnes nascens, ex Onesicrito appellat XV. p. 1012. 
A. 1015. A., et forte melius, uti visum quoque Is. Casaubono. 
Wess. 

149. 28. ^EdMdi'f.iovg xaQTiovg] Aut t/ovai deest, aut ei 
simile verbum. Steph. ' Edtodifiovg y.uQnovg (f^Qu^ Rhodom. 
coniecerat tyei deesse; haud male ad sensum. Quod dedi, me- 
lius est, scriptorumque librorum iudicio nititur. Wess. 

149. 32. ^dixTnn' yuQ ofifiQcoy tv avTfj yii'Ofitr(oi'^ Dcmi- 
ror neminem advertisse vitium, quod huiic locum occuparat; cum 
tamen sequentia haud obscure id ostenderent. Firmant Codd. ve- 
tustorum scripturam !iaec Strabonis XV. p. 1012. A. ir ovv rov- 
Toig ToTg ofiljQoig {OtQiroTc) XTrov antiQirai y.ai y.ty/Qog. nQog 
rovToig arjaa/iior^ o'(;rC«, fJoa/iioQov' roTg ytnitQivoTg iit y.aiQoTg 
nvQol') yQi&al.) oanQia y.ai aXXoi yaQno) idowifwi. suut cniui 
his gemella. Adde p, 101 C A., ubi ex Eratosthene et Megasthene 
non dissimilia mciuorat. Scripsi autem brevi post to (joanoQOV^ 
quoniam ita uterque et Diodorus et Strabo solent. ^Vess. 

149. 38. Jlurrwr di rtXta(poQOVfiivo)r} M)] aute partici- 
pium inseratur. RnoD. 

149. 45. Kar iviavrov — yiriad'ai'\ Haec Scholion re- 
dolent, a librario, ut superiora illustraret, nimis officiose addi- 
tum: constat quidem certe et congruit oratio, si hiuc elimines. 
Quae sequuntur, omui ex parte non videntur integra: ipsa verbo- 
rum series pro se id loquitur , et haec Strabonis eadem ile re XV. 
p. 1016. A. rovg rt '^vKirovg xaQnovg ytrruaS-ai noXlovg, y.al 
rag Qit,ug riov cfvrcov y.u) /luXiara rcTjv /.ityciXcov y.uXcxj.icov , yXv- 
xtlug y.ui (fvatt xui tiprjati, yXicuvofiirov rov vdc/.rog roTg )jXioig, 
Tov r iy.ninrovrog iy. .Jiog y.al rov norufiiov. Conveniunt enim 
ita, ut eodem ex fonte hausta putes. Acceduut veteres libri, pauca 
ad sententiam adstruentes, Fuit certe cum opinarer, posse, in- 
ducto Grammatici interpretamento, omnia ad hunc modum refingi: 
xal ri]v uno rcov oft/jQcov — yivofiircov ytrra rt rovrcov dwijJi- 
Xttav , yXiuQcov ninrorrcov vdurcov iy. rov ntQiiyovrog utQog., 
xal rug iv roTg tXtai QtC,a,g tifjovrog etc, ut dicat, regionis eius 
cainpos dulci amniuffi et ivibrium eopia nicidiclos ., eorum fructu- 
um et radicum., de quibus egerat, uherem ahundaniium pro- 
ferre., depluentihus tepefactis aquis et aestu palustres radices 
pereoijuente. Nunc nihil admodum decerno, relictisque, quae 
mihi in mentem venerant, rem integram ad consilium eruditio- 
runi refero, Wess. 

150. 52- rtcoQycT)v ItQuv — ico/.iiixov^ Repctuntur haec c. 
40. Wes». 



IN LIB. II. CAP. 3(i. 37. 203 

150. 58. Ovre SevdQOToiLiovaiv'] Similis humanitas Timo- 
thei, qui ovx ^ntTgens ovtb oixlav^ ovTt tTiuvliv y.a&uiQtiv, ov 
fi7]v ovdt rijiiiQ»v divdQov ixy.oTiTiiv, in Polyaeni III. Stratag. 10. 
5.; cui consentanea lex divina Deuter. XX. 19. Vide H. Gro- 
tium III. lur. Belli ac Pac. 12. 1. Wess. 

150. 65. To nluTog ytvo/nfyog OTuduov TQiuy.ovTu'] Addit 
l. XVII. 93. duo stadia, quam xxxJl stadiorum latitudinem ei- 
dem fluvio trihuit Plutarch. Alexand. p. 699. E. Alii haud paullo 
ampliorem perhibent in Strabon. XV. p. 1027. C. Arrian. ludic. 
c. 4. et Aelian. XII. H. A. 41. Wess. t 

150. 68. To td-rog to T(ov ruvSuQidMv^ Sic saepe XVII. 
93., quamquam editio Basilcensis jr«yj'«^<()V(}i', ad morem mo- 
dumque Latinorum, qui Gangaridas^ tanquam a Gange, appel- 
lare plcrumque solent. runyuQidug., uti Co. et Mutiii., Iiabet Dio- 
nysius Perieges. v. 1144. Vide CI. Salmas. in Solin. 698. Wess. 

150. 73. Tovg FuvduQidug oiy. ino/.tiii^fjc] Videbitur for- 
tasse hoc insolentius: sed et ita losephus II. B. I. 10. 4. noKtii)]- 
oii dt vfiag ntfiipug ifii-, ovy. iyw. AppianusIV, B. C. p. 1065. 
zal oaovg inoXifir^auv ^ ig avfiftu/iuv uvTovg tmiauv. Plura ad 
IV. 63. Wess. 

150. 76. TeTQay.ia/iXiovg i)J(fuvTug] Eadem haec hahet 
L. XVII. 93. atque inde Curtius IX. 2. Wess. 

150. 83. "Ynuviv y.ul ''YduffnTjv y.ul lAy.toivov^ Priorem 
"Yifuaiv XVU. 93. vorat, Hypasin Plinius VI. 17. et Curtius 
XI. 1., quod nomen latere videtur in vitiosa Coisl. et Mutin. 
scriptura, "Ynaviv Strabo XV. p. 1025.; ut variatum eo in no- 
mine fuisse videatur. Alterum^^yfVacrTrd', quomodo Mutin, etReg., 
1.41., sed melius XVII. 96. Hi/daspem. Tertium Acesinem 
l/iy.toivrjV eiusdem libri c. 95., sicuti plerique omnes veterum: 
quare et hic corrigendum arbitror. Wess. 

150. 85. Hoiti y.uTuoQVTOv y.rjniv/tuoi xui yuQnoTg] Novi 
y7]v tviiQoaov Ti y.al y.uTuoQVTOv Aeliani X, H. A. 37. et ar^novg 
xuTUQQVTOvg Euripidis Elect. v. 777.; sed hoc singulare est, et 
affluentem copiam , quod G. Budaeo visum , iudicat ; qua trans- 
latione Plautus Epidic. I. 2. 18. Quem quidem ego hominem »<- 
rigatum plagis pistori daho. Wess. 

150. 90. Ti^v T£ J^y.v&(ov y.ui Bay.TQiuvi7)v etc.] Conf. Stra- 
hon. XV. p. 1021. CI. Ptolemaeum VII. Geqgraph. 1. et Agathe- 
mer. II. 6. Wess. 

151. 95. ^OvofiuL()fiivov ^i).Xuv'\ Sic et Arrian. Indie. c. 6, 
Strabo Siliam XV. p. 1029. vocans, quae de eo traduntur, De- 
mocrito et Aristoteli, viris prudentissimis, fabulis similia fuisse 
visa recte addit. Corruptum fontis et fluminis nomen est in Anti- 
gono Carystio Hist. Mirab. c. 161. ; nam lo. Meursii medicina, ut 
magnam partem praestabilis est, ita locum haud persanat. Tu legc, 
xrjv di iv TOig 'Ivdi/.oig y.Qrjvi]v ^iXav ctc. uau duutaxat adiuucta 



204 ANNOTATIONES 

litera: atque haud scio, an stagnum Siden in Indis^ in quo nihil 
innatet, omnia merg;antur ^ apud Pliiiium XXXI. H. N. 2. ex 
Ctesia, permutatis literis yl et ^, hiuc natum sit. Wess. 

151. 2. ""Ed-vj] noKKa y.ai navToSana ] Vide Megasthenem 
in Arriani Indic. c. 7. Wess. 

151. 7. 'Ead^rjOi di raig ^oQaTg tmv Cwwv] Dixi ad I. 43., 
quihus adde Strabon. XV, p. 1047. B. Wess. 

151. 10. Ti]q yQiiag avTV]Q v(rT^yovi.iivr^(; etc.] Eadem haec 
verbis prorsus similibus I. 8. exsecutus est. Wess. 

151. \1 >■ ^Jiovvaov ex rwv TiQog ianaQav r6n(ov\ Indorum 
alii in Philostrati II. Vit. ApoUon. 9. Bacchuni advenam ex Assy- 
ria fuisse , alii suae i*egionis indigenam , Graeci Thebis ortum In- 
dos domuisse perhibent; praecipue poetae, fabulas vetustiores 
novis coloribus instruentes , de quibus Strabo XV. p. 1008. Vi- 
detur tamen prisci aevi Heros, et multarum Asiae regionum victor, 
obscurioribus his fabularum involucris tectus. Wess. 

151. 26. ^Ovono.Ceod-ui di tov ronov tovtov BIt^ouv'] Re- 
spicit haec Diodori Etymologus in zJiovvoog. Merum autem mon- 
tis in India nomen fuisse, agnoscunt Indi Tamuli, veteri e fama 
raemorantes, Hcroem taurinis cornibus in urbe Xisadal/ura^ haud 
longe a Meru monte natum , earnib.usquc pastum ac vino repleri 
solitum, djis bellum fecisse: qaa.e Ni/sa?n, urbem 3Ierumqne mon- 
tem et Bacchi apud Iiidos fabulas haud parum illustrare bene mo- 
nuit Theoph. Sigefr. Bayerus Hist. Regn. Bactr. p. 3. Wess. 

151. 30. Ttjg nuoaS-taeiog tcov y.uQnwv eni/iieXyd-iVTa] 
Docuisse Bacchum arandi serendique modum Indos, Arrian. Indic. 
c. 7. ct plures alii auctores sunt. Putem tamen non ade.o de se- 
rendis ac plantfcndis fructidus, quo modo y.aTa&^aaiv T(~jr y.uQ- 
yrwv explieuit Rhodoman., hoc loco agi, quam conservaudis et 
iii horrea congorendis ; id enim quae proxime consequuntur , vi- 
deutur postulare. Sequor propterea scriptos Codd., ipsmuque Dio- 
dorum, qui Tug rwv j]fitQcov y.uQncTiv nuQad^taeig fructuum re- 
eondendoru7n viodum lil. 56. et fructus in futurum oongesios 
hahere^ i/HV nuQadeaetg oitov XIX. 41. eosque in necessarios 
vsas conportare naocxO^eaiv tcov yuQncor noieio&ui efg Tag ev- 
detug exprimere consiievit. Vid. supra I. 8. Wess. 

1 52.41. Tvcaiuvoig y.al y.v/itiju).0ig ye/Qt^o&cct'] Ridet haec 
Lucian. D. Deor. XVlii. 1., tamen tympanorum iste et cymbalo- 
ruin strepitus Indici moris est, sicuti Strabo XV. p. 1008. ct 
1017. C. et Theoph. Sig. Bayerus Hist. R. Bactr. p. 3. ostendunt: 
quamquam hic difficulter pcrsuadebit Tv/inuvov vocem ex India 
in Graecum sermonem migrasse. Wess. 

1 52. 43. r)]Qu Te'LevTr,Gui~\ Longe diversa de Baccho Indi 
in Arriani indic. c. 8. Wess. 

152. 51. To, T£ Qonulov y.ui r)]v /fo?'r/~r] Eadem Me- 
gasthenes dc Herculis armatura ex ludorum trailitionibus in Ar- 



IN LIB. II. CAP. 38.-40. 205 

riani Indic. c. 8« V'id. supr. I. 24. Appellabant autem Herculcm 
suo sermone Sandem, ut Nonnus XX^CIV". Dionysiac. v. 196. 
signiticat, et uberius declaratum est ad Hierocl. Synecdem. p. 710. 
Wess. 

152. 58. Etg anavTac rnvg xoTrovg arTochiSai ftaatXfag'] 
Defendi hoc posse scio: vitii tauien aliquid huic loco adhaesisse, 
vetustarum dissensus schedarum admonet. Puto Diodorum scri- 
psisse, uTiavTag unodH^ai ftaoiXtag^ generisque enallagen iilam 
scripturae variantem discordiam peperisse ; qua nihil tamen fre- 
quentius. loannes Epist. I. 5. 21. T6Xf/«, (fvXa^uTe tavTovg 
anb T(ov fidwXwv. et Epist. II. 1. 4. Liban. T. II. p. 31. C. '^Oqm 
ovfiqoiTTiTwv re id-vi] ■, Tovg ^itv iv d()/uig fpavtvTug , rovg di 
dtxaLofievoig nvf.if.iuyovg. Non addo Homericum qiXe riy.vov, ne 
in re obvia, et saepe explicita, nimius videar. Wess. 

152. 59. jyiiuv dt VvyuTfQu x^^tipuvTu^ Nomen illi erat 
Pandaeue , de qua et patris amoribus absurda multa apud Arrian. 
Indic. c. 9. Indi nugantur. Wess. 

1 52. 62. Ilu)J(joS-Qa ] Sita erat ad confluentes Erannoboae 
et Gangis aquas in Praesiorum regione, teste Arriano, cui IluXifi- 
(io&Qu^ Indicor. c. 10.; longitudine stad. Lxxx, latitudine :x.\\ 
ligura quadrangula, apud Strabon. XV. p. 1028. A. Vocis origi- 
nationem ex Indorum sermoue exposuit Th. Sig. Bayer. Histor. 
Regn, Bactr. p. 36. Wess. 

152. 65. "YduGt nXriQOVfitvoig] Tccr/^po/? femininum est: 
ideo TcXtjQovfitvuig scribendum. Rhod. IIoTafiioig vduoi TiXyjQov- 
fiivr/v] Vulgo quod legebatur, id bene Rhodom. corrigendum cen- 
suit. Ego Coislin. sequor, et ad urbem refero, quam fluvialis aqua 
interluel)at ; nec intcrcedo tamen, si qui Rhodom. partes sectari 
velint. Fossam, urbi additdmffvXuxijg re /uQtv xui vnodo/ijg rwv 
ix rijg nolewg dnoQQOnTjv habet etiam Strabo XV. p. 1028. et 
Arrian. Indic. c. 10. We.ss. 

152.66. Trjv i'^ uvd^QLontov fieTuaruoiv noir^oufievov] Vide 
supr. I. 19. AVess. 

152. 77. ^Elev&tQOvg J' vnuQ/ovTug rrjV iaoTriTU rtfiav'] 
Hoc praefero ob scriptos Codd. Arrian. Indic. c 10. n(U'Tug Iv- 
dovg tivui iXtv&tQovg^ ov()t rtvu dovXov eivut^Ivdov. Simile Es- 
senorum in Palaestina institutum erat, de quibus Philo lud. Quod 
Om. Prob. Lib. p. 877. B. dovXog re nuQ avTOig-, inquit, ovde 
eig ioTir., dXX' iXev&tQoi nuvTtg dv&vnovQyovvreg dXXr^^otg, y.u- 
ruytvcooy.ovoi re t(7)V deonorcor^ oi fiovov cog (/.i^iy.wv^ ootonjru 
Xvfiuivofiivcov^ uX}m y.ut chg uoeftcTiv., d-eofibv qvoecog uvuiqovv- 
rcov. ubi opinor praestaturum, si iooTriTu Xvfiutvofievcov legeris. 
Vide eundem de Vit. Contempl. p. 900. B. Wess. 

152. 81. Evfid-eig y().Q eivut\ Repone euri&eg. Rhod. 

153. 83. Eig tnru fitQi] ()//;o//r««] Gemina his Strabo XV. 
p. 1029. ex Megasthcne et Arriau. Indicor. c. 11., prodidcruut 



206 ANNOTATiONES 

de Indorum institutis. Prorsus autcm proLabile est, hanc reipu]»li- 
cae eorum descriptionem cx Aegypto, iibi cadeiu consuetudo vale- 
bat, testibus Herodoto II. 163. et Diodoro I. 73., cum multis 
aliis, de quibus M. V. La Croze Histor. Indor. L. VI. p. 433. > 
venisse. Wess. 

153. 95. 'Em T7jv fteyulriV (rvrodor'\ Sic et Strabo. Viden- 
tur sollemni eo convcntu de communi reipublicae deliberasse, phi- 
losophosque adhibuisse in consilium, ut quidquid obscrvassent de 
fructibus, republica, animalibus, id illi in medium conferrent. 
Vide Porphyr. IV. A. A. 17. de his philosophis. Wess. 

153. 3. zJtyixai rif.aoQiav\ /Jty^Tai significantius est. at 
plus soni habet uvudtytTui. RhoD. Z4).Xrjv ovdeuiur uvudt/iTUi 
rifuoQiuv^ Ego conpositum ob vetustos Codd. et sermonis usum 
lualui. Phllo lud. De Cherub. p. 121. C. ro/iiiaag de u/./.otqwv 

eivai, ^KJvcftiov TiiKooiuv urudtieTai. Herodian. \ . p. 

565. dedioTtg, ei ;'rr7;^*rfj', tijv iq^ olg edQuauv TuiMQiuv 
avudtiaa&ut. Illa autem silentii poena non statim philosoghis ir- 
rogabatur, sed tertia ubi vice inter divinandum aberrassent^ Stra- 
bone et Arriano auctoribus : quapoena, iusta profecto, si omnes 
praestigiatorcs et plani plecterentur, bene utique humano cum ge- 
nere ageretur. Wess. 

153. 16. XcoQ^g de t^c /iuad-cuaeroc TeTuQTr^v etc. ] Quar- 
tam fructuum partem mercedis loco regi dedisse Strabo XV. p. 
1030. A. scribit; quod vero mihi similius videtur. Mox elg to 
^aathy.ov TeXovai praeoptavi: non quod incptum esset vulgatum: 
sic enim et Plato Theag. p. 121. D. yQ)]f.iaTu reXtaai tivI tcov 
aocfiaTcov. et Noster XIII. 59. cpoQov re/.eiv Toig KuQyriSovioig* 
sed ne tot librorum iudicio refragarer. Wess. 

153. 20. JSy.r^rir?] de fiico yQcorrui'] lustum hoc legitimum- 
que diceres. Strabo de iisdem, ny./.rrju xui ayr^rirr^r reuoaevoi 
fjiov. Tamen yH^iveg ol ^ytptjTcu PoIIuc. Onomast. I. 7-4. et 
ayrjr/jTrjg (iiog infr. c. 54. Porro, quod additur in Reg. yu&cog ol 
Kciitiuvot . id cquidem unde vcnerit, nescio : respicit quidem ccrte 
Comanos Plinii VI. N. H. 16. eosque egregie iuvat. Wess. 

Ibid. Kvvr^yeTovvTeg xa&aQuv noiovai Ttjv ycoQuv^l Quod 
quibusdam in libris additur CcoyQovvreg , id a librariis propter 
aves , quarum mentio sequitur , adiunctum arbitror. Vid. I. 24. 
Wess. 

154. 28. l4X).u yut atTo/ieTQiciv iy tov fJctatXtyov Xuu^u- 
rovat\ Nisi de illis acceperis, qui arma regi fabricabantur, falsa 
dixcrit. Distiuctius Strabo XV. p. 1033. ToTg ()' bnXonoioTg y.ai 
vavnTiyoTg juta&oi y.ui TQocfcu nuQci tov jiuatXecog tyy.ttvTar {.to- 
vco yuQ eQyciCovTai. Nec dissentit Arrian. Indic. c. 12. Wess. 

154. 31. \4veati yu\ naiSiu n/.fiaT7] yQcofierov^ Non multo 
dissimilia de militaribus his viris Strabo, Icvi tamen mendo obsi- 
tus, quod obitcr elucmus. Olg, ait XV. p. 1033- C. toj' u/.Xov 



IN LiB. II. CAP. iO.— 44. 207 

yqiiVQv Iv <yxoX7J y.al tojtoic o /3iog taTiv, r/. tov fiaatXixov diut- 
TfOjLuroig. Quae Latina hunc in modum feccrunt: qui reliquum 
tempus otiosi agunt^ in locis ab rege constitutis^ ubi et victus 
eis praebetur. Nimis profecto liberaliter : nihil enim Graeca de 
locis a regc constitutis. Tu lege noToiq.) et convivia intellige, ad 
quae sumptus illis cx aerario rcgio suppeditabantur. Per autcm fa- 
miliarem librariorum nationi harum vocuni permutationem esse, 
Cl. Salmasius ad Achill. Tat. V. p. 339., Gilb. Gaulmin. in Eu- 
stathium delsmen. Amorib.X. p. 402. etAugust. Brjan. ad Plutar- 
chi Themist. T. I. p.249. edit.Londin. exemplis declararunt, neque 
ullam adeo dubitandi hac quidem de correctione materiam relique- 
runt. Wess. 

154. 34. To T(7n> erfoQcov'] Arriano Inlay.OTcoi Indic. c. 12., 
at Straboni, sicuti et Diodoro , ecfOQOi. quod utrumque eandem ia 
sententiam recidit. Wf.ss. 

154. 43. Kut Tovg uQ/ovTuc i/. tovtiov i/ovGt'] Hie sequi 
debuerant, quae post nuQty.fjuaiv de elephantis leguntur, ilal di 
nuQ ^JvdoTg y.ul tnl Tovg 't,lvovg etc. usque ToTg uf.iuQTuvovat 
TiQoarftQovTui. quae quidem ego non dubitem exscribentium so- 
cordia ex hoc loco eam in sedem immigrasse, parum profecto ac- 
commodam. Huc si revocentur, bene omnia procedent, nec quae 
de elephantis addit, minus opportuna videbuntur, simili loco col- 
locata ab Arriano Indic. c. 1 3. Wess. 

154. 45. Ovy. 1'aTt de yufiHv l'^ ukXov /ntQovg] Si ytvovg 




ovg /ntTu/ttQiCtadui tov uvtov. Sed id perleve est et paene arbi- 
trarium. Illud quidem certe ex Strabone adparet, in his quae con- 
sequuntur, ]] nXtiovg nQouiQtatig scribi oportere, aut, cuius in 
mentem doctissimo Rhodom. venit, dvo TiQouiQtatig^ uti fere Ar- 
rian. c. 12. Wess. 

liid. 'H nQouiQtatig Tj Tt/vag] Post disiunctivam inseren- 
dum videtur dvo , ac sequcns t/ in xul forte mutandum. Rhod. 

154. 52. Kvovai dt Tovg /iitv tXa/iaTOvg etc. ] Strabo iis- 
dem verbis exsequitur XV. p. 1031. B. ; ut dubium esse non pos- 
sit, eodem ex Megasthcnis fonte utrumque hausisse. Aristoteles 
biennio uterum ferre V. Hist. Anim. 14. adfirmat, quo respexisse 
arbitror Aelian. IV. H. A. 31. Paullo ante TtTQunoai ^iootg opor- 
tuerat, quod neque Rhodomanno latuit. Wess. 

154. 57. "feV?; diuy.rjaia] Ad trecentos annos elephanti vi- 
tam prorogat Philosophus VIII. Hist. Animal. 9. quem PliniusVIIL 
H. N. 10. sequitur. Longe vero seniorem dabit Philostrat. II. Mt. 
ApoII. 12. et Aelian. IX.H.A. 58.; unde suo merito u(.ifTQoljiovg 
Manetho I. 53. elephantos nuncupat. Wess. 



20S ANNOTATiONES 

154. 61. Kul rfXtvTrjaavrag ridnToviyiv'] Multo hoc ro- 
tumlius. Strabo XV. p. 1034. ra /(i/if.iura ndr unoOarovcfov^ 
rooGvvTwv rt imjiteXourTai , y.ai d/ioOurovTug danTovai. in- 
duxi practerea supervacaneas voccs rov i-tvov, quae ante yQrii.ia.Tut. 
vuigo sedem occuparaut, Mss. secutus. Wess, 

155. 72. IIuQu rov l^Quiijv TzoTUf.i6v] Hanc sedem et Scy- 
this tribuit Herodot. I. 201.; sed dubium est, quis ille Araxes? 
Mediae <|uidcm illi fluvius est, e Matienis progressus, et proxime 
Issedones decurrens, Istroque de magaitudine decertans : quae ta- 
men in Mediae Araxem haud bene convcniunt, nec Isscdonibus 
adlinem, neque ea amplitudine. Quare Th. Sig. Bayerus probabili 
coniectura Volgam, Rus, Ros, /?«s, Aras olim nuncupatum, esse 
contendit in Dissert. de Orig. Scythar. T. 1. Commentar. Academ. 
Petropolit. p. 395.; eum enim Scythae accoluerunt, Issedonibus 
vicini, atque illis sedibus egressi Cimmerios, de quibus Herodotus, 
invasprunt, eorumque regiones occuparunt. Wess. 

155. 81. Td y.arwTiQu., e/j'd'r7]g'] ]MiS,onuQd-ev6v riva 
^'E/i^vuv dicfvtu Herodot, IV. 8- appcllat, in ceteris a Diodoro 
plurimum dissentiens ; Herculem enim illi dat amatorem^ cui iilios 
Agathyrsum, Gelonum et Scytham pcpererit: quam eius opinionem 
Stephanus in ^Aydi}vQO0i, atque alibi sequitur. V/ess. 

155. 84- 2y.vdag nQoaayoQtvaai] De gentis nomine Gram- 
niaticoruiu nugae sunt piures. KuXtTadai dt Xtyovrui 2y.v9^ai , rj 
nuQu ru ay.vT?] ^ u ntQifStjjXrjVrai' ■)] nuQa to axvl^ea&ui., i]roi 
OQyiLta&ui., inquit Eustatb. in Perieges. v. 728. Dlonysii. Prom- 
ptior nominis caussa erat, si a rege et gcntis conditore, ut hic, re- 
peterctur : et tamen Herodotus IV. 6- Graecis nominis eius origi- 
nem tribuit ; qui cum admirabilem eorum iti sagittando artem et 
industriam cernerent, sagittariosque ab iis Scythas diei audirent, 
id cognominis toti genti conti'ibuerunt; cuius vocabuli usus in 
Scytliicae originis dialectis in nostram usquc aetatemfrequentatur. 
Conf. T. S. Bayerum de Scythar. Orig. p. 379. Wess. 

155. 89. Tovg f.iiv ndXovg] Palos, Scythicam gentem, 
nusquam legere mcmini, neque etiam Nrtpas : fortasse tamen Pali 
latent in Plinii VI. N. H. 7. Spaleis^ et Napae in eiusdem Na- 
paeis, atque ab his Ndnig^ y.Mfii] ^y.vd-lug,, de qua Ethnicogra- 
phus, nomen sortita est. Wess. 

155. 94. Me/Qi rov xar AYyvTirov NtCkov] Scytharum 
in Aegyptum usque excursum lustin. H. 3. alium Herodot. I. 105. 
memorant; utcr intelligendus sit, nori decevno. Wess. 

155. 5. Ti]V jiiiv iy. rurr ^.^JaGVQifor] Ipsa pro se oratio lo- 
quitur, verum hoc esse. Scythae coloniam deduxerunt, non Assy- 
rii ; bene ergo ix riTir l.4aavQLL0V. Quam vero coloniam in aninio 
habucrit, coniectando fortasse assequcmur. Pontum inter et Pa- 
phlagoniam Assyrii., quos alii Syros aut Leucosyros nuncupant, 
incoluere, testibus Apollou. Rhod. IJ. 966. Dionys. Perieges. v. 



In 



I N IJ R. I r. C A W 42. - 45. 209 

77^. et Strabone XII. p. 819. Sjiorum aut Assyriorum esse pro- 
paginem, nomen argumeiito cst; deducti itaque patriis e sedibus 
in eos sunt agros: et a Scvthis quidem, si verum Noster dicit: 
nequc enim eani Scvtharum colonijim, quae in Cappadociae ora ad 
'["licnnodouta consedit, dc qua lustin. II. 4., intellexit, quippc ex 
ipsis Scvtiuirum Hnibus emissani. AVess. 

15.'). 8. ^uronftarag dvofiuoUTi^^ui] Ad Tanain et Maeotin 
Sauromatas locat et Herodot. iV. 57. et Mela I. 19. ; qui si e Me- 
dia fuerint deducti, sedcm eo temporc mutasse videntur, quo Scy- 
thae, Cyaxare victo, Medis imperarunt , eodem I. lOG. auctore, 
Verum liacc dubia admodum sunt atque incerta; quae vero de Sau- 
romatarum in Scvtliiae agros excursionii)US adduntur, ea Strabo 
nou intVingit L. VII. p. 108. Wr.ss. 

1^)6. 11. 7:V rovToig yuQ toTq Id^vtai yvfivuCovTui] A\ yv- 
TuTy.tQ^ quas Codd. vetusti addunt, ex superioribus commodissimc 
intclliguntur. l)c Sacarum Scytbarumque muiicrum virili anlmo 
vide c. 34. et Hippocrat. Acr. Aq. et Loc. p. 291. Wes.s. 

156. 23, Kui rov KvQov uve<Travoo)f7e\ Qi'i praeter 

Nostrum in crucem fuisse sublatuin a victricc regina Cyrum me- 
niorarit, ncminem rcperio ; quae res mira essc non debet in ea 
scriptorum strngc et incredibiii discordia de Cyri regis exitu. 
^ide lo. Aud. Bosium ad Corn. Nepot. Reg. I. T. llemsterh. in 
Lucian. Contempl. c. 13. et quae disputavi in Simsonii Clironic. 
A. M 3475. p. 073. Wess. 

150. 26. IIoU.ijV '/(oQuv oiioQov y.uTuSr)UfiHV~\ Non igno- 
ro de incursionibus fnidQuueTv tlerodiano frcqucnti in usu esse ; 
sequor tamcn Cod. Miitin., cui optimus quisque adstipulatur. Sic c. 
48. y.ai noXXijV rT^g oiiuQov /joquq y.uruTQt/ovT^Q Xi^oTevovaiv. 
et XI. 64. y.uTtTQc/ov TijV u4a/.0)viy.i]v. Strabo XII. p. 854. C, 
Y.a\ y.uTtTQe/ov ti]v akloTQiuv. loseph. 1. B, I. 17. 5. '^JlQojdrjg 
de Ti)v TioXcfiiav y.aradQUfiiov ^ TTtvre fitv noXeig y.a.TuaTQtiftTut 
etc. Conf. D. Hoeschel. ad Photii Biblioth, p. 72. Wess. Vid. 
Dorvill. ad Charit. VI. 8. 

156. 31. ^Ed-vGvg yQurovvTog yvvuixoyQUTor/i tvov] Le- 
gendum yuToiy.ovi'Tog , quod ex sequcnti composito librarii osci- 
tantia ita dcpravavit, Rnon. Non deerit fortasse, ut diversa ho- 
minum sunt studia, cui vulgatum se probabit ; et possunt ad eius 
defensionem plura <Iici : ego tameii virodoctissimoadsentior. Quoni- 
am autem inter Scythas deinceps haud defuerunt, qui muliebri 
imperio parcbant, inde, ut proprium geiiti, de Sauromatis Piinius 
VI. N. 11. 7. Primo Sauromatae Gynaecocratumeni^ unde Ama- 
zonum regna., et ante eum Mela I. 19. AVess. 

150. 39. Ka) Tr^g rv/ijg tvQOOvarig} Quidquid prospere ce- 

dit, in eo tvQoTjaai frequens esse solet: unde tvQoovaav ini()OV- 

Xi^v XI. 09. ct tvQoovaav y.ayiav in Plutarchi T. 11. p. 548. D. 

non tantum invcnies, sed et nnuyf^iaxa tvoQovvxa in Polyb. IV, 

VoL, L 14 



210 ANNOTATIONES 

48. V in. 23., atque evQoovvTctg xari/. tov [3i'ov apud Plut. de 
Audieiul. Poet. p. 35. C. Bene ergo Phrvniclius in Biblioth. Cois- 
lin. p. 4()G. liiov tvQoic.^ i] fvdaitioiia y.ui tvxv/ia. naQu. to 
y.aXiog Qth' Tor ["^ior. Contra ca dvaQoeh' adversam experiri tor- 
tiinam, de quo M. Meibom. in Epictet. p. 13. ^Vess. 

156- 40. &vyaTc'Qu fntr^l^Qeog — TTQooayoQtvnai^ lustin. 
II. 4. paullo aliter, duae /n's, inquit, i'eginne /uere , Marpesia 
et Lampedo. — et ne successibus deenset aucloritas., genitas se 
Murte praedicabant. Alii omnes Marte satas prodidere, ut Ly- 
sias Orat. XXXI. 2. I4aulldrec yi/.Q Z4q£oc fitv to na.luiov v^oav 
dvyuTiQtg., ofy.oioai de nuQa. &eQ/ii(odorTU noTaiidr. qui dissen- 
sus, ut in fabulis, longe familiarissimus est, Porro quae sequun- 
tur de imperio, quod in mares inliibuerunt , ea sine viris, uti plu- 
res voluerunt, haud egisse commonstrant. Vide P. Petitum de 
Amazonib. c. 4. AVe.ss. 

156. 45. Tovg f.tev uQaevag InriQovv^ Ut prius membruni 
cum posteriori apte cohaereat, lubenter ita scripserim, nviQOVV t« 
rt ay.e).)] y.ai Tovg ftQuyiorag., a/Qr^oTOvg y.uTuoy.tvu^ovTug etc. 
Scio tamen posse servari eni^Qovr et y.uTuoyevuLOVTeg , modo pro 
inry.altiv legatur eneyuior. Sed omnia malo in intinitivo modo, 
quod eo et in proxime praecedenti oratione usus fuerit. Est prae- 
terea iV;yP.rTc()r(>j' ipgendum, non ,') j^).vTeQO)v. Steph. Tovc fiev 
UQoerug em^Qovv] Ilic nihil ambigens m^QoTv lego, et proximum 
y.uTaoy.evuZovTeg in yuTuoy.evulcir mnto., sed ante u/Qi^aTovg 
MOTt inserto. Hoc ut tiat et praccedentcs intinitivi et sequentes 
persuadcnt. Rkod. H. Stephani suspicioni satisfacit eniy.u.orQoAA. 
M. et Co. : nec expedit tiimen cetei\i : quorsum enim referes y.u- 
ruoy.evuCovTeg eo genere et numero ? Verum, credo, pcrviditRlio- 
dom., cui propterea adsentior. Summam autem et lidcm ex- 
cedentcm Amazonum in mares liberos crudelitatem tctigit et Ilip- 
pocrates , sed de rei veritate haud iniuria dubitans, Lib. de Arti- 
cul. p. 820. his verbis: fivi)-o).oyovai de riveg, oti al ^■IfiuCoridtg 
To uQOtv ytvog to ecovTwv, avTiy.u vriniov edv., t^uQd Qtovaiv. ut 
jt/iV, xaru yovvara, al de, y.uru ru, fa/iu., o;g dr^drtv /toXu ylvoi- 
ro, y.ul fiTj inijjov)^tvoi rd UQQtv ytrog ro) d-iilti. /tiQo'iva'S.iv 
V.QU TOVTOioi /QtovTui oxooa ij oy.vTiiig tQyu., ij /a\y.eiiig.,i] uKKo 
ri edQalov eQyov. ei fitr ovv a).i]d^ea tuvtu eori., eyoi fiev ovx 
oida. quae prudentissimi senis , etsi conpluscula, hunc in iocum 
addenda censui, quod Diodoro paria facerent lucemque insperge- 
rent. AVess. 

156. 50. Td tdrog roiv l^fiuLdro)v rut'-r7]g rv/eTv rtjg 
nQOOi]yoQiuc'\ Nominis Amazonum haec origo ct caussa multis est 
placita; quamquam Graccorum in huius vocafiuli natalibus fluctua- 
tionem mirihce produnt haec Schol. Aeschjli Prometh. v. 722. 
ItyovTat dtl-^fia.L.ovtg i] OTi fiatiotg ij uQTOig ovy. t/QwvTO, ij ori 
ly.uiov rovg fiai^ovg, rjOTi oid' d)uog ei/ov fiaCovg, ;; ort fiaCdv 



IN Lin. H. CAP. 45. 40. 211 

oix id i]XaCov etc. ; talia euiiu qui couuuentantur, rem sibi non li- 
(|iierc vcl iuviti fatcutur: se<l co craut ingcuio; in vocibus pere- 
griuis omnia sibi, nccubi caecutire vidcrcntiir, pcrniittcbant. Ego 
ex iScytliia, uudc fciuinac, rcpcteuduui arbitror, convenitque egre- 
gie, sicuti diiigentissime Frauc. Foris Otrokoksi Origin. Hungar. 
1*. II. c. 14. ostendit, Am' Azzon^ qui in Hungariae tinibus vita- 
gine/H i'obuHtamqne mulierem cuui maxinie designaut. \\'k!S.s. 

157. 54. 'JToLrnua Q:-iiioy.i'(iav^ Quae urbem subiectosque 
Themiscjrios campos illustrant, pleraque conduxit P. Petitus in 
Dissert. de Amazon. c. 28. Adde Acscbylum Prometh. v. 722. 

^Evd^ l:4i.iaC()V((>r arof/.rof 

"IT§tig (nvy('/.vo(j\ a'i Qf[.(ioy.v()av nora 
KaToiy.tovoiv uf.i(fl OtQjiiiodovTa. 
et quae infr. IV. IG. Wess, 

157. 60. HQ(o'iy.(7)(; TtXtvrrioatJ Hoc et ijQdny.cog y.aTu.- 
avQtipai TOJ' j^tor Diodoro fauiiliare admodum est in corum morte, 
(]ui strcnue pugnantes occubucruut, ut inferius hoc cap. ct IV. 2S. 
XII. .3. 2t). 74. XV. 79. Wkss. 7or /-jiov addunt libri tres opti- 
mi: id non solet adderc Diodorus: sed habentPolybius II. 28. 10. 
Strabo 1. p. 15G. B. Libanius vol. I. p. Gl- R., aiii, ncglectumque 
cst similiter ab deterioribus libris infra post xaTaoTQtif ttv. 

157. G7. l^QTt/iadt — TarQon()X(i)] Coiebatur in Tauris, 
genteScythica; unde furto ablatam imaginem Iphigenia cuniGrae- 
cis communicavit, rixae materia, pluribus eam in illis et Asia sibi 
vindicantibus, praebita, de qua Pausan. III. 1 G. p. 249. Vid. Eu- 
ripid. Iphig. Taur. v. S8. et 1457. ac de victimis humanis , quas 
illi mactabant, infr. IV. 45. Wess. 

157. 82. iV.VAoj' Xal^tTv na()' EvQVoO-tiog] Uberius hac de 
re L. IV. IG. Wess. 

157. 90. '£2ovt fiijd^ ovoiia tov ytvovg — anoXtntTv^l Noli 
ita accipere , ac si mox ab experlitione Herculis ea clades Amazo- 
nibus esset inflicta: fractae quidcm ab eo Hcroe sunt; ncc dcletac 
tanien, ut earum in Atticam excursio, et Penthesilea, Troiam pro- 
fecta, indicant. Post dcinccps vero , viribus magis atque magis 
attritis, paullatim a vicinis snnt dcbcllatae atque exstinctae. (Juac 
si P. Petitus considerasset, Diodoro nullam inpegisset dicam Dis- 
sert. (leAmazon. c. 43. ; nam quod urget cx L. IV. 55., id Africac 
Amazoncs praccipue spectat. W ess. 

lOid. l4f(aCovi()(ov] L-/fiaC(')r(()v Clar. 2., sine gravi caussa. 
Vid. Apollon. Rhod. II. 374. et llippocrat. ntQi uqIJqcov p. 820- 
Wess. 

158. 94. O(')rov S' tiKfvliov tTKTtXtoaiitri^r'] Inter venan- 
(lum sororcm Hippolytcn invita intcrfccerat , si lideui mcretur 
<iuintus Calab. I. 24. Wess. 

158. 99. 'Vtt' \4yiXlt(og aru.iQtd^tXoav\ Eundcm vidc 
Quintum 1. 593.; quicum haud bcnc congruunt, quae Eu- 

14* 



212 ANNOTATIONES 

stath. in Hoi.'er. p. 1696. et Servius Aeneid. I. 495. prodide- 
runt. Wess, gi 

158. 4. JMvdovQ JiynvvruL ninXaauivovQ ctc.] Habet Ama- 
zonuni Scythicaruni historia, me quidem arhitro , A'eri admixtas 
partes, sed commentitiis fabeilis mire oLfuscatas. Cui enim per- 
suaseris , dextram sibi omnes mammam praccidisse, ut expeditius 
arcum tenderent? rempublicam, in qua nuHi marcs, formasse? 
inmani matres in liberos melioris sexus crudclitate fuisse grassa- 
tas , expeditionesque interras, longissime dissitas, suscepisse? 
Aufer haec et pauca alia, haud utique insolitum erit, feminae ar- 
nia si tractent. Habet ad hunc modum plura Strabo XI. p. 770., 
quae, tametsi omnia non probo, prudcnter sunt disputata. Wkss. 

158. 10. ''ExaTc.Tog] Hecataeus, domo Abderites, Tif^/ t(~)V 
*^YnaQ[jOQi:iiOV commentarios reiiquerat in Schol. Apollon.Rhod. H. 
677.; quos et Aelian. designat XI. H. A. 1. uvtyQ^omov^^YniQ- 
(SoQHOv ytvog, inquiens, y.ai Tifiag i4n6Xlo)vog i/.iTD^c adovac fuv 
'•y.a) 7TOirjTu]^vfivocai dt y.a\ avyyQUfftTg. tv dtToTg yal^^EyaTuTog. 
ov lMili\acog., al'/' o l-Jljdi-jQiTr,g. et Plinius VI. N. H. 17. We.ss. 

I/jid. 'Ev ToTg uvTtntQuv tt^C KO.Tcy.T^g Tonoig'^ Doctissi- 
mus interpres contra Galliam vertit, ac si Hibernia aut Britan- 
niaesset: quani eius versionem Diodorus adHrmat L. V. 32.; Gal- 
liam tamen TTjg Ku.Tcy.T^g voce non posse hoc loco indicari, quae 
de Arctis, quibus insula fuerit subiecta, deque Borea adduntur, li- 
quido conimonstrant. Veteres, necdum exploratis Germaniae, quae- 
que ad septemtrionem vergunt, locis, uno Celtarmn nomine om- 
nes eos describebant, qui agros arabant a Gallia Scythiam usque 
extensos, Eplioro in Strabon. I. p. 59. et ceteris, quos antcstatus 
est Philip, Cluver. 1. Ger. A. c. 2-, auctoribus. KfiTcy.i) ergo , ab 
Hecatueo memorata, maritimam et in septemtrionem porrectam 
Gcrmaniae regioncm indicat; cui cum quodammodo obiecta sit 
Sueonia seu Cplandia^ venit in mcntem eruditissimo O. Rud- 
beckio Atlant. suae p. 371. insulam hanc, Hyperboreorum sedem, 
non aliam atque eam arbitrari : quam rem etsi studiosissime agat, 
et Diodoi-us illi suftVagari vidcatur, haud iniuria vereor, ne non 
patriae suae studio nimium dederit: ea certe, quae de Arimaspis, 
Hyperboreorum A^icinis , deque Issedonibus ab Herodoto IV. 13. 
33. Pausan. 1. 3 1 . Mela HI. 4. Plinio IV. N. H, 12. prodita no- 
vimus, vix pcrmittent, ut in ultimo Europae septemtrione Hyper- 
boreos quaesitum eamus. We.s.s. 

158. 11. L-^no Tov nOQQCOitQO) y.tTadat TT^g fjOQtcov nvoTjg^ 
Haec vulgatissiiu.i nominis caussa, a poctis inventa, atque, ut fit, 
ab eorum interpretibus fabulosius explicita. Doctissimus Rud- 
bcckius Atlant.p. 366. aSucnonumgente nomen arcessit: rcgnasse 
enim inter eos veteri aevo regem Boreiitu seu Bo}'eam, a quo 
Oferhorne., i. e. celsissima stirpe geniti, sint dicti: Graecos, mo- 
riy sui tenaces, Hyperboreos^^YntQiiontovg inde exstruxisse ; quod 



IN LIB. II. CAV. 10. 17. 213 

eius viri commentuin, cxcogitatum solertissime, praeter blaiiilien- 
tcm veri specicm niliil admodum habet, cur adoptes. Effuidem il- 
lis acccssero , qui apud Stralion. I. p. 107. ' i'/7fo/joo.''oj;c rorv 
jiooiioTurovg ifu.o} '/.lytaOai^ i/yy;e/-(^o/TWsdictosarbitrautur, quod 
maxime in septciutrioneiu vergaut; opinonjue id nominis priiui- 
tus adiiaesisse CJraecorum coloiiis , (jui litus Poiiti septemtriouale 
accolebunt: atijue ea in re consentientem habeo Th. Sig. Bayer. 
Chronol. Scjtli. p. 315. T.iil. Comment. Academ. Petropolit. Aliii 
si desidcres, lac. Perizon. ad Aelian. II. H. V. 26. cousulc. AVkss. 

15S. l(j. Vixf/eoin] f|Ajf/)Coisl. nuUa urgente caussa. \'id. 
I. 31. XM. 81. Wkss. 

158. 17. Tov^ AnolXu) niiXiaTd. — ;r«o' avxo7c, Tuut.r\dai\ 
Tcrtiuai liiiiic Apoiliuem love tertio et Latona natiim ex Hyper- 
horcis Delplios venisse fercbaiit iti Ciceron. III. N. D. 23.; cole- 
bant cu:u Hyperborei festis, dipibus, laetis omnibus et asiiiorum 
hccatombis, de quibus Piiular. (>d. X. Pythionic, et uberius Ezech. 
Spanlicm. in Caliimachi Hym. Del. v. 281. We.ss. 

158.23. KoA raov «-'aj/.o/ov] Est et eius templi inentio 
in his Aeliani XI. H. k. 1. iira Y.axw.aiv fJg xov xov veo) neoi- 
/joAov, i-ityiGTov re y.ai xo y.d/J.og (oQc.ioxaTov ojtm, niminim 
olores, qui eo devolabant, ut una cum citharistis suo cantu Apol - 
lineui celcbrarent; quae serio si scripseritHccataeus, hunc eiiini Ae- 
lianusauctoremhabet, Graecorum credulitati egregie iilusit. \Vf..ss. 

158. 25. l\Itv vTTUo/tiv non habet Venetus, neque absurde. 
Videbuntiir enim, si seriem orationis consideres, supervacanea. Wes.s. 

158. 30. IJoog xoi-g 'AOi^vaiovg y.a) zJ i)'/.iovg'] Eruguin 
primitias Hyperborei Arimaspis, illi Issedonibus, hi Scythis. tibiis, 
fistulis citharisque accinentibus, tradebant, donec ab uliis atquc 
aliis acceptsie in Graeciam atque Athenas pcrvenirent, inde vero 
inDeIum,Pausaii. I. 31.; quae amicitiae Hyperiioreos iuter ctAtiie- 
nienses praecipua caussa: Dcliis et alia fuit, de qaa Herodot. IV. 
33. Conf. Spanhem. in Callim. Hym. Del. v. 283. We.s.s. 

159. 35. ^'A;jaQiv tlg xi^v ^EXlada yaxavxijaavxa xo nu- 
/.«/or] Venisse hominein in Graeciam maguo vetcrum consensu 
adlirmatur: tempus ipsum, scriptoribus in diversa teiidciitibus^ 
neciluin certo finitum. Equidem haud eos male instituisse credo, 
qui, Pindarum iu Harpocrat. AfiaQig sccuti, Croeso aeijualeni fe- 
cerunt: abest enim al» illo rege, victo Olymp. i.ix. Persariini ar- 
mis, non multis annisPiiidarus, natus Olymp. LXV,, potuitque adeo 
de Abari, suac paene actritis hoMiiiie, ccrtiora cognosccre. Eiiseb. 
Chron. p. l 18. et Syncell. Chrouogr. p. 239. eadem sunt senten- 
tia, nec louge inde abest H. \ alcs. iii Hariiocrist. p. 83. et Rich. 
Bentleius Dissert. de Phal:;r. Epist. p.-lS. Vide tamenet Pet.Bayle 
Ijcxic. Critic. Afjuris. Wes.s. 

1 59. 39. Kai xtrag tioxug ytiochig t'/nvaar'\ In Luna emi- 
neutias, rupibus similcs , aiumadvcrtcrunt supcrioris et nostrae 



\ 

214 ANNOTATIONES 

netatis Astronomi , suspicatiquc sunt veteres in Plutarcho de Fac. 
in orl)e Lun. p.935. C. ; at haec deLuna, Hyperboreis adco Aicina, 
ut cmincntiac illae terrestrcs liquido cosispiciantur , eiusdem sunt 
generis, cuius Kplcureoruni fahula de sole, cum stridore in Ocea- 
num se inmergente, qui ab llispanis cxaudiri possit, apud Cleo- 
medem I[. p. 199. et Strabon. III. p. 202. Wess. 

159. 4.3. Mtyav iviavTOV ovoj.iuZindcu'] Nihil liinc dcmu- 
to: quod Codd. quidam pracferunt , sumptum arbitror ex L. XIL 
36. fv da ToTc itoii/iitroig Iti-gi tu aavQa tijV anoy.aTaaTaaiv 
noiHTif.i y.a\ y.uOif.niQ eviaiTov Tirog fif/dlov tov dvay.vy.Xiafiov 
XafilJarti. dtt) y.ai Tircg Dli-norog iriavTov 6vofiu.^ovat. hinc 
enim pronum crat Metonis adsciscere atque hanc in orationcm in- 
culcare uomcn. Wess. 

] 59. 49. l4rroy6rovg orTug Bocihjv^ Boreae, ut conpar 
connubium forct, llecatacus uxorem deilit Chioncm: hoc semine 
orti Borcadae tres , siuguli VI cubitos alti, Apollini erant sacri. 
ItQoi etai Ttode tio daiiiori Bootov y.al J^iorog vu-tg TQtTg t6v 
aQid^fior,) dtitXrfo) Ti^r (f voir, i:E,uni]/^tig t6 fi/yy.og-) Aelian. iuquit 

XI. H. A. 1. Wess. 

159. 53. ^ Aqu^iuv^ ^'AQQu/hg et^AQQU/Sta Coisl., de qua 
scriptura Eustatli. in Dionys. v. 925. W Ess. 

159. 50. Ovg ovofiuCovai Na/3aTuiovc] Conf. infra III. 
42. et quae H. Relandus I. Palacst. 1 7. Wess. 

159. 61. Evy.uiQu (fQtuTu] Cisternas has diligentius exse- 
quitur L. XIX. 94. AVess. 

159. 69. 7l.ZoP.fC iig Tr^v oiy.tiav a(')LovTUi'\ Si fioyig ex 
Cois. et ]\Iut, malueris, erit fitTu novov ^ ut Grammatici expli- 
cant, sicuti aUerum (jQudttog. Sed levi haec discrimine distant, 
et a librariis frequentissime permutantur. Legc Ci. T. Hemsterhus. 
ad Luciani ludic. Vocal. c. 4. Wess. 

160. 73. 77)1' t).evd-tQiav di(X(fvXuTTOVTfC i\ad).cvTOi] Usus 
his cst, ut /iuatXfiav dadXtvTov Epist. ad Hebr. XII. 28. explica- 
ret, lac. Elsncrus. Solet Noster ea, quae iirma stabilitaque per- 
ennant, lioc vocabulo describere, veluti III. 46. de Sabaeis, w- 
Toi Ti]r fvi)(/iiioviav (f.adf.Xtvxov ta/ov. et de Sardis, ex or. lO 
perpetua libertate usis, V. 15. avvtfii] T6r /Qi]afi6v — iivvt.vo- 
fiiav ToTg iy/iooioig (''.a(''.XevTor (fv/.(''.'S('i. quare et induciae, quae 
sartae et tectae, uti convenerat, mancnt, onordu} dad).evToi L. 

XII. 29. Wess. 

160. 79. IltTQu y.uO^ vncQ/ioXiir o/vqu^ Haud alitcr Stra- 
ho XVI. p. 1125. ct infcrius Diodor. XIX. 97. Huic auteni pe- 
trae cum urbs cssct iuposita, codem ct illa nomine appcllata Ara- 
bumque metropolis est liabita apud Hieroclcm Synccdemi p. 721. 
Wess. 

160. 81. .Aiiivr, Te fityd.Xi] ctc.] Descriptionem hanc lacus 



IN LIB. H. CAP. 47. 48. 215 

Asplialtltae iisdem verbi.s repetit L. XIX. 98.; tu Je eo H. Re- 
landiiiii 1. Paiacstin. c. 38. adi. Wess. 

IGO. 83. l'o fih' u?jy.og aTC/.durtr ok jurzc./.oauovl lose- 
phus IV. B. I. 8- 4. (lat illi loiii^itudinem stad. i )i,xxx et latitudi- 
nem ci,, quem ego sequendum arbitror. Porro ad sententiam nihil 
intererit, sive tu mox tUiju'/J.ori(or scu fX/jaA/.ovzrf-^r receperis; 
utrumque de fluviis, in mare aut lacum sese evolvcntihus, rcctuni 
est, iit superius c. 13., uhi eadem inCodd. varietas. Fluvios au- 
teni magnos, qui iii lacuni influunt, atquc a Galeno 1\ . Simp. 
Med. Facult. p. 53. designantur, lordanem atque Arnonem esse, 
supervacancum est, ut moneatur. AVkss. 

1 00. 9 J . 'Eif' (or di] avri'i3o)g ete,.'\ Haud scio utrum prae- 
positio liic redundet, an vero alia, ut «r^/' vel i'^ suhstitui de- 
heat. Rhod. ^lup' oj t)V; avvi\d-(og etc.] Posset sine ulla iactura 
praepositio hinc eliminari; nec eiicio tumen, quia ipse mordicus 
eam tenet L. XIX. 98., sed t(p to scribens, quod, caussam rei 
innuens, uti Photius Epist. 1 52. ostendit, probo. losephus IV^. 
B. 1. 8. 4. hituminis glebas to , re a/J^ua /.(u z6 f.uyt8^og zav- 
QOig ay.etftO.oig 7iu.oan).}]aiaQ perhiliens, haec cgregie illustrat, 
vicissimque haud leve patrocinium reperit contra eius conatus, qui 
•Ktvottoig aya(f(i./.oig., pellibuH tuurinis^ capite tru/icalis., suae 
orationi satis intempestive ingerehat. Wess. 

160.2. 'EjiHdav (\raffvaT]aat avfi^T]^ lAvufpvarjd^tjvai, ut 
XIX. 98- videtur commodius: alioqui ex superioribus arcessen- 
dum erit Xifirrig vocahulum, ne uraffvO}]aui fulcro destitutum 
corruat. Wess. 

160. 4. i.4yad}j ()' tar) ffoiriy/xfvrogl Hoc amplectcr, ipsi 
Diodoro XIX. 98. prohatum, positumqiie ad excmplum Homerici 
dyaU}] yov(JOTO(j(fog Odyss. 1. 27. Palmas auteni laetissime pro- 
Aenire prope Hierichuntem testem habemus loseph. IV. B. 1. 8. 
3., neque aliis deesse Arabiae locis, in lacum versus porrectis, 
Theophrast. 11. H. Plant. 8. et Auctor gestorum S. Stephani Sa- 
Laitae c. 1 1. et ult., quae T.III. Act. Sanct. Mens, lul. ab Antwcr- 
piensibus inserta sunt lesuitis, condocefaciunt. Wess. 

160. 7. 'Ev uvK(7)ri Tiri xo yu/.ovficvor ijci./.aafior'] Intel- 
ligit uv/jora. jT^g hfji/fjvvrog , quam vallcm haud male expinxit 
lustin. XXXVI. .3. Erat ad eam oppidum E/igrtdi, unde balsamum 
Engade/ium. Galen. I. de Antidot. p. 427. d(i\ de ror r/inor , iv 
(0 ytvvuTui nXiioxov xal y.au.iorov (opobalsamum) tTeQov orofia 
devn^ov l/ov, rb 'Eyyadr^vov yuQ bvofiuLarui^ yQcTxxov bv t(7ji> 
fV uXXoig /(joQiotg xT]g II(A/.at(jxivrig yivofuvojv. Sic ea lege: nam 
To ^iyadivbv ., quod libri ostendunt, nauci est et pravum vocabu- 
lum. Id benc, quod et aliis Palaestinae in locis gigni addit: cir- 
ca enim Sc^^thopolin aetatc Aristidis T. III. p. 595. nascebatur. 
lam Diodorus quod subiungit, nusquam id alibi terrarum reperiri, 
id rero ut omnibus persuadeatur, dilliculter teaebit. Videtur cnim 



216 ANNOTATIONES 

Arjibiae stirps essc indigcna, cuius et regionls Sabaeis Strabo 
XVU. p. 1121. et Pausan. IX. 29. Nostcrque ipse inferius III. 
45. trihuunt, ac tliu ante eos Agatliarchides dc Ruhr. Mar. p. 01.; 
immo loscphus Sahaeorum rcginac, qiiae ad Salomv)nem iiivisit, 
plantam acceptam rcfert L. Vlll. A. 1. (i. G. A crnm hac de con- 
troversia Prosp. Alpin. I. Plant. Aegypt. c. 11. et lo. Veslingius 
in Opohalsami Vindic. p. 2 12. plura. Wess. 

1(31. l(i. Kal o/oh'ov\ Reddo scriptori voccm suam, e 
qua aut dictantis aut excipicntis error a/Jvov fecit, quem ad moduni 
et L. V. 41. ^/olrog uno)iiaTtTiQ Strabon. XVI. p. 1095. B. in 
Arabia lactissime germinabat; quare iuncuni aromaticum n/oTvov 
Tijv t^l4g'j./jiag Galen. I. de Antidot. p. 434. et Dioscnrid. I. 16. 
praecipue praedicant. De Calarvio odorato idem l. 1 7. Wk.s.s. 

161. 18. 'OnuaTg notxiXaig dnr/.ij7TTai] Et hoc suam in sc- 
dem revocavi. Signiticat Arabiam refertam ct quasi intcrstinctaiu 
esse illis odorihus, ut cap. 52. V. 1 1. et in Platonis Phaedon. p. 
110. B. AVi:.ss. z/ieth]nTui etiam Riiodom. in Add. 

161. 19. Tov nnoa(fi)JoTaTor /.//iarforoj'] Vide V. 41. 

Wess. 

161.25. Ka.} y.ni^iaroir vTTan/eiv ly.y.ariiaTu'\ Phrynichus 
et Thomas M. y.ni.Uf.ror tuentur , ad vocis veriverhium et origi- 
nem provocantes, quam tamcn diversam Scliol. Aristoph. Acharn. 
V. 86. cdit. ^Hy.yf/vfiaTa sunt crentia., arida sarmenta^ qnae igni 
admota tlamniam cito concipiunt. Theophrastus libro de Igne p. 
436. ijliov cf(7)Q — Tfj linTOTrji diadv()fieror e?c ro 1'y.yMvuu. 
pro quo saepius ipse atque alii vnty.xuvfiu. quomoilo Plutarch. T. 
II. p. 787. ovTdig (■'oTi xu} d6'Si]g y.ul cpXoyog ov /uXfn)) O(0Ti]niu 
y.«.) Ti]orjOig., u).}.u f.iiy.o(or vneyy.uvii(jiT(or diofiiii]. et loseph. 
XVII. A. I. 10. 6. sed signiiicatione tralata, ut in Aelian. Epist. 
15. Plutarcho T. II. p. 117. A. 610. C. Wkss. 

161. 27. Dlty.QiJ) dtr/fiuTi vni''.n/orTu'\ Ji-Tyfiu est e.vei/i- 
j)lar., sj)eci//ien, quod rerum venalium solet proponi et circum- 
fcrri; unde forum Athenis, fig o tu (\iiyfiuTa ty.OfitCtTO, diceba- 
tur (\eTyfia.., sicuti et Rhodi infra XIX. 45., ct dtiyfiuTog /(HQir-i 
quorum cxiguum .specimen praebetur, de quo Is. Casaub..in Athen. 
I. 22. et VI. 4. et Cl. Salmas. Ohservat. ad lus Att. et Rom. c. 
17. p. 383. Wess. 

161. 30. TtQtiJirDog unla.Tog^^l^nXtTog, ut infra non se- 
niel, poeticum est, i/iftni/tt/n, ini/ne/im/n, cnj/ioatfniii/tuni signifi- 
cans. \4yvnaior vero, quod sequitur, quid sir, Physicis et Bota- 
nologis explicandum reniitto. (iui nos ctiam docchunt, utrum.'fi;y- 
ratum., vel etiam Ageratic//i., non adeo ignotum, sit retinenduni, 
an vero Gi/rato/i vel Koraton pro autiicntico habemlum. Rhof). 
Parum abc-st, quin siispicer in hac Illiodom. nota quacdam dc- 
iiccrc; voluit, puto, a.n/.aTor csse poctarum, iioii altcrum, quo Po- 
lybium, Apollodorum, Plutarcliuui, plurcsquc alios usos fuisse uo- 



IN LIB. II. CAP. 49. 50. 217 

vimus. Priiis poi-rinim videri , doceljit Piinlar. O. I. Pvtliionic. 
V. 40. ct quae ihi Critioi : confundi vero atque alterius lucuiu 
occupare infcrius L. I\'. 21. Wess. 

J(jl. 33. K(u Ti) y.a/.oviicvor fidOUTOv] Ita corrcxi, ob- 
secundans Cl. Salmasio in JSoIin. p. (370. sic legendum deccrnenti 
e.v li6ris; herbain enini Sa/jinam., lioc est floaUv.^ Kocataui etiam 
lioouUoi' t)-adere Dioscoridem. Id quidem ejj;o in Dioscoride non 
reperio, qui L. I. 104. /^o«.'//c, trioi .iuouUoor y.u/.oini^ prave 
fortasse, et, uti A'ir eruditissinius censuit, emcndandum; nec 
nrato tamen scntentiam^ quia Lexicon Botanicum in Appeud. 
(ilossar. Graec. Mcd. p. 41. lioQUTri seu ,joof/T03', y.ti)noQ ue- 
ynXri y.ui uyQiu y.vnaQiaaoq' cui consentiunt Glossae Nicomcdis 
latrosophistae apud Salmasium. Rccte ergo Symmaciius, cuius 
rci commoduiu me admonct 1. I. V» ctstenius, cxponit Psalm. CIII. 
1 7. Hebracum n^CTS, (ioouror^ ct Aquilc Cuntic. 1. ] 7. nTi"i""3, 
fjoQurirui , vocis originem liquido ostendentes. AVess. 
IGl. 37. Ji^o] Lege dio. llnoD. 

161. 42. 7o duf.Tr^y.oinrov — aroofr etc. ] Quae inpetlita 
ante erant, nunc credo bene habent. Articulum duntaxat loco 
movi, in ceteris Coisliniani Cod. vestigiis inhaerens ; cuius tamen 
ct Mut. uQ/iiug, etsi illis auxilio Hesychius esse possit, non re- 
cipio. ''tVEss. 

lijid. ^voQttr] Forte avooovr. Rhod. 

ICI. 40. Zzlnvoog /Qcaog^ Auruni hoc accuratius describit, 
Toj' uvTOCfvt'i, inquiens, xui y.uKoviicror u.no toi' avfiiieiii^y.vTog 
UTcvoov y.uTu de t6 /ntyelfog e/.u/iaTog fitv evQiay.eTui 7iuQun)./j- 
atog TivQTiVt , fii'yiOTog de ov nohv /.etnofievog (juaiXiy.ov y.uQvov. 
Sponte suu natum, quod ab eventu upyrum nominatur; cuius 
niinimum fruslum nucleo par es^, ma.vimum ?iuce rei^ia haud 
viulto inferius L. lll. 44. (|uod, quoniam rarius olim per 
Graeciam, versipellis lupiter induit, in puellae sinus influxurus. 
Euripid. Danae v. 30. 

^ufjoig de neideiv ovy. l/MV ., efg uri/uvr^v 
Toiurd' e/i!)Qr,a' ., (og (IrivQog /Qvaog yeywg, 
IloUetrov eidiog xovto y.T)ii.iu Totg iJQOTotg, 
z/iu aTeyovg Qevaeiev ev /eQa)v y.ijQr^g. 
ubi I. Barnes. caussam nominis exponens, et rude at(jue ignis 
e.vpers esse negans, audiendus nou est. Re vcra enim non in 
Arabia tantum , sed ipsa iu Hungaria reperitur eiusmodi aurum, 
uec levis ponderis, atque ita politum, ac si fusum et artilicis manu 
exasciatum foret, ut exemplis bene multis in Auraria Romano- 
Dacica c. 2. dcclaravit Hamucl Koelcscrus. Reliqui autem auri 
tx ramcntis excoq^icudi modum et moreai Georg, Agricoia L.IX. 
llei Metall. p. 311. ct 318. ostendit. Viv.ss. 

1G2. 50. H nnoaooilovacf. j7^ ^i-oiu] Illustrat hacc S. Bo- 
, chartus P. I. Hieroz. IIL 1, p. 722. Conf.iuferiuslll. 43. Wess. 



218 ANNOTATIONES 

162. 60. Bu/jvl(ovioi Ttyoeig] De liis nihil praecipuum 
legere luemini; multo ccrte cognitiores sunt Hyrcanae et Indicae ; 
quamquam de illis liaud pauca quoque veteres, quae rerum usus 
falsi arguit, docente Is. Vossio in Melae L. IH. 5. Wess. 

162. 62. 3Ir'uaTa /i^riov y.a.l y.a.ii}]K(')r\ Mendum nimis 
enorme. Quid enim Struthocamelo cum ausere l cum a Strutho, 
passere^ noniinis et naturae dimidium referat. ^r<JOvd(~ji' ergo 
restituendum, vel /r^r(7ir in yrr/^rfrir convertendum est, ad quod 
proxime alludit vox adulterina. Rhod. Posteriorem doctissimi viri 
coniecturam prohavit lol). Ludolfus Comment. in Hist. Aethiop. 
p. 161.; priorem ego praeferrem , si Poggium a scripto liliro ni- 
hil abiisse liqueret, vertentem, qui ex struthione catueloque con- 
stant^ unde et novien trahunt; est enim, ut Oppian. III. Cyne- 
getic. V. 483. ait 

I4u(f lihfioc, iityu 3-a.viia.^ fieTu aTnovO-olo y.c.inf/.oc. Wess. 

162. 64. Xeoyor^l Pro reoyorn scribo reoyfreT. Rhod. 
NioyinT Clar. 2. recte. Vid. Polluc. II. 8. V. 16. Wes.s. 

162. 66. I4n uouX/.('iXTovg y.uTu tov Tvnor etc.] Hesychius, 
ajruQUUMy.Tio ., oiiouo , y.uTU fa]dev tcuqu/./m.ogovti. Vide I. 91. 
Wess. 

162. 7.3. lUtTu tT-jC yT-c fjx^wc uyQo^3a.Tei] Ad verbura, 
alte, vel suhlimi gressu incedit. Sed longe tii(f(f.Tiy.(')reQOv et 
lueo iudicio verius ('.eoo^ia.Tet.) aerios quasi gressus facit. Rhou. 
Posset Rhodom. coniecturae robur conciliare Oppianus IH. Cyneg. 
V. 490. de Struthocamelis, 

yieQog vi!>in(')Qototr entnXtoovoi y.eXevdotc., 
siA^e aeris sublimibus viis eas quasi innatare canens , nisi Dio- 
doms intercederet, suum uy.QoliuTcTv explicans 111. 27. fiiy.Qov 
uy.ooig Tioot Tijg yr^g intxlia.vetv ., summis pedihus terram obiter 
stringere. Quod et haec Aeliani II. H. A. 27. adiirmant, /■ otqov- 
■^og ij fieya.Uj /.uoioig iiev ToTg nTenoTg enTeoiDTC.i ., a.Q&T^rui 
de y.ui eig (jud^vv ueQU fieTeoQiodJ^ruL (fvotv oiy e'/ec ^eT di 
loy.toTa. Wess. 

162. 74. Tovg vnoninTorTa.g — a.noo(fer^ora.'] lubent 
scripti Codd. haec in integrum restitui , ipso suitVagante scriptore 
L. [il. 27. et Aeliano, qui L. IV, H. A. 37. el dt ("uuoyeTui, 
Slrufhocamelus ., Tovg nuQuninTovTug /.i!)-ovg eJg Tovntocr) ocftr- 
dor(~/. ToTg nnov quem Phile sequitur c. IV. 10. Wes^s. 

162. 77. TleotntnTetv marg. Steph. aliique optime. Conf. 
XI. 7. Xn. 62. et supra I. 92. Wess. 

162. SO. JIZ;,tV a.rTo ;f/.eneod(u (ha.'/.a.ti.]{'.ror'\ Vulgatissima 
ca fama fuit; quare Oppianus cum de sciaena, quae ocrultatocapite 
sese prorsus videri non posse opinatur, Halieut. IV. 621. dixisset, 
— Kuorj ()' UQU di^eTui oiov 

(I)Quiuo&a.i' xe(fuXrjv Se yuTaxQvipa.on y.a.) oooc- 

^EkntTUl OV/ OQOOJOU ).uOtTv 0()6iOVTog tffOQfllJ. 



IN LIB. II. CAP. 50. - 52. 219 

m(TX (le struthocamclo, simili stultitia caput obnubente, vers. C30. 

siiljnectit: 

ToTa (Vf y.ul ytiftv)]Q riTtfio^v /jOtov o.yyAlodeiQov 

Tsi^TTia Tt/va^it. — 
Vide Conr. Rittersli., hacc Diodori et Claudiani II. in Eutrop. 314. 
cadem dc ave non ncgligciitein: 

— Ofjlita fu^fte .^ stut lumins clnuso 

Ridendum revoluta caput^ creditque latere 

Quem non ipsa videf. — AVess. 

163. 90. l'(o fiev yao fteytdei itiy.QOTeQu.i etc.'^ Camelo- 
pardalin longe melius describunt Oppian. III. Cyneg. 4G8- Phi- 
iostorg. II. H. E. 11. et Prosp. Alpin. IV. Rer. Aegypt. c. 10.; 
e (]uorum consensu magnum in his errorcm, animadversum (|uo- 
que ab Antonio Constantio Epistola ad Galeottam Alanfrcdum, 
inesse adparet: cst cnim Camclo par et collo longissimo. llabe- 
bit tamcn ali(juid excusationis, si cum lob. Ludolfo dixeris, ve- 
tcres hoc animal oratione sua expinxisse, non cx iusta sua magni- 
tudine, sed parvum forte et pullum, quod adulta animalia dif- 
licalter transferantur: ita(]ue eos adspcctu cxterno contentos, de 
actatc nihil inquisivissc, in Commcnt. ad Hist. Aethiop. p. 149. 
Adde Ang. Politiani Obscrv. c. 3. AVkss. 

1G3. 95. l')]r ovQfh' /lay.Qar V/ovnat'] ^Wi f.ityQav scri- 
pscris, ct hic peccatum est. Recte Oppian. III. Cyncget. 480- 

OvQTj ()' uvT ej.a/itu., douTq UTe doQyu/.ideGOi. 
nam eXuffeiav ibi qui legunt, a vero longissime absunt, docente 
S. Bocharto P. I. Hicrozoic. III. 21. p. 90t>. Wess. 

1G3. 96. TQ(/.yt/.uffoi y.fd (lovilahii'] lungunt haec Alex- 
andrini quoque interprctes Denteron. XIV. 5. Dubitarunt tanien 
A^^eterum plures fucritnc in rcrum natura TQaye'/.a.fj oq seu hir- 
cocervuii? Sed iniuria: vidit enim Lutetiae Parisiorum trage- 
laphum .) cornuft plane cervijifi gerenlein., wentumijue promisHft 
hirtum barfjti et villosoH armos^ velorissimi in primo cursu in- 
petus, sed cito tle/icientis, Cl. Salmasius in Solin. p. 1 62. ; vidit 
aliuni Edm. Chishull. Antiq. Asiat. p. 72. ut mcrito cius anima- 
lis patrocinium professi sint S. Bochart. P. II. Hieroz. VI. 1. ct 
Ezech. Spanhem. Diss. IV\ de Usu Numism. p. 200. AVess. 

163. 3. Ka/.ij)r L(i')('jv ffvaetg yevvav] Habet in hanc reni 
notabilia Aelian. X. H. A. 13. AVess. 

16.3. 7. Ei)i'/.'/.ayiiev(ov ToTg Te i-teytdtfn] De iIIiscopio.se 
L. III. 35. Wess. 

163. 15. Tovg yi).Q yQvaTi'.)./.ovg liOnrg i/etv ctc.] Non 
niale haec dici lo. lac. Scheuchzcrus, de Crystalli origine et 
iiatura cgrcgie disputans- , prolitetur Itiu. Alpin. l\. p. 253. ct 
ante eum lo. dc Lact I. dc Uem. ct Lnpid. c. 15. Vcrum aliud cst, 
quod haud Icvcm hic molestiam crcat. Plinius XXXVH. N. H. 2. 
uon ulibi Crystallos reperiri ait, quam ubi maxime hibernae ui- 



220 ANNOTATIONES 

ves rigent, glaciemque esse certuiu est: qua ([uiilcm iu re ad- 
versarios habet haud paucos ; lii^uet tamen optimas in illis locis 
nasci, quac frigore horrcnt; practerea de Cr^^stallis ea Diodorus 
praedicat, quae earum ingenio non bene congruunt, cuiusniodi 
sunt, uat.7iTorg diai.itvciv ^ ct pluribus a natura coloribus imbui. 
Quae omnia cum animadv^ertisset CI. Sahnasius , quid si^ iiiquit, 
'AQvoraKLovg l.ldovg de oniniOus gemniis in nioduni vitri traluci- 
dis usurpavit, quas generatini ex liuniore perspicuo et vi calo- 
ris divini coaclo forniari dicit^ variis auteni coloribus imbui^ 
hoc est^ 7ioXviio(j(f(<)g (iu^TiVai avuyvfiidcjii 7/vev/iuTog. Idper 
species deinde explicat., ut in Smaragdis., Bejyllis, Chnjsoli- 
this.) et Carhunculis. "rag yuQ Of,iuQuydovg, inquit^ y.ui xa 

(^rjQvXllU dlU Tl)l' UTIO TUtV d-tUOV /iu(fl]v y.ul OVY/Q(')CiO'f}ai. 

Ergo et Sntaragdi et Berylli^ ccterique., qui ibi ?iominantur, 
XQvoTuXXoi XiOoi., id est, translucidi., sed vurie colorati ac 
tincti^ prout variis inficiuntur solis exhalationibus. 'Ivjv utto 
riov 9-ti(ov [iurfi^v vocat u divinis tincluram., non a sulphure, ut 
vulgo vertunt., in Solin. p. 145. Quae ego solerter disputata 
max:imaiu partem probo : namque et Strabo XV\ p. 1015. A. 
y.QvaiuX\(ov nuvTokov nomine gennnas lapidesf|ue Indiae prctio- 
sos, ut ideni Salmas. p. 7tJ9. ostendit, conplectitur, et Aelijan. 
XV^, H. A, 8. Indiae gemmam y.QvoTulknv ()Qtr/.Tov appellat. Id 
male, quod Rhodom. redarguit, qui uno T(7n> Otiiov a sulpJiure 
verterat : quae enim adduntur, fV/u ti^v jiuffiiV y.ui ovi'dtaiv., quo- 
rumque partem vir doctissimus neglexit, iure optimo fccisse com- 
monstrant. VVr.ss. 

163.22. 'Itto yu7rv(')dovg uvulh-fiidotiog l/.iov &eQfi6Trji] 
Pllnius XXXV U. H, N. 9. de Chrysolitliis: Sunt in hoc genere 
capniae.) sunt vitreis similes., veluti croco refulgentes. Confer 
Anselm. Boctium 11. Lap. et Gemm. c. 05. Wkss. 

1G4. 23. '//A/fjD lhi-Qfi()Tijog2 Substitueiidum e margine 
d-eQfi(''TTjTi. Rhod. 

16-1. 21. 7orc (]yofiaLofie'voi'g ^lJevdO/Qvooix etc.~\ ^Ftv- 
i)()/QVOog est aurum arte ementium, cui nulliis hic quidcm locus. 
Oiunino y'tv()o/Qvoo).iOovg , quod et Siilmasio in mentem venit 
ad Solin. p. 769., relif|uerat, aut certe Kdovg subintelligi volue- 
rat, vitreos designans, qui a veris visu discerni non possunt., 
quosque tactus deprehcndit tepidior in vitris^ ut Piinius ait 
XXX Vil. 9- Vitro eniin tincto olim, ut nunc, geinmae adultc- 
rabantiir, atque id j'j(i.7iT()fnvog y.QvoTullog. Adde lo. de Laet 
I. dc (icir.m. et Lapid. 13. Mox (luo)v UTJortkHV recte coniecit 
llhodouiaiMUis, idque iiivitis Codd. probavi. We.s.s. 

161- 27. Tfi 7iij'5,ti qvoiv u7ioTe1.tiv\ (I)ua)v auctorem 
scripsisse nihil ambigo. Quae cnim alias constructio? quae sen- 
tentia? Cura disputatione hac confer, quae Aristoteles L. V^ 6. 
TitQL Zcocov ycvio. de caloribus anlmalium scribit, Riiod, 



IN lAJi. I[. CAF. 52. 5;^. 221 

IGl. 35. Kal dvafofd-vf^^vTOvg — /?'''<?] Quas vix ora- 
tione pxplipcs, draiQfo^rt-rTovz 'iJytiv^ ut lo)|uitur auctor Epist. 
ad llcltrae. V. 11. Arteuiidor. 111. Onirocrit. (j7. Tarrov ovv tvv 
TQOiiov aat 01 ovhqoi fiefic/f^troi ii/.onog tiol noi/.iloi y.iu Toig 
7io/.h)Tg dv(yi-Qfi)'jvnToi. Wi;s.s. 

1(34. 39. IToiy.iXiav 1'jjuilJev'] Coniectura hoc fuerat asse- 
cutus, ut cx vcrsione et notaruni addendis adparet, Rhodoni. 
Nunc citra dubium res est. Wkss. 

161. 40. 7V', fiitv ya.Q /QiDfiuTU to ([ (~ig UTitQyuLinOc.i'] 
Multo liacc distinciius et accuratius explicucrunt uostrae aetatis 
philosopiii, praeterque alios Cl. Pet. Musschenbroek Physic. §.11. 
24. etc. AVes.s. 

104. 52. "H riuQia ^///(Voc] Quid hoc? An non lid^og 
etiam vulgo Graecoruniest notissimum? ^Hydog tamen apudFavo- 
rinum Camertcm quid sit indagare poteris, wc tv iTOifiOTUTd). 
Cui tamen nihil omnino hic lori conceditur. Rhod. Vidi quendam 
virum doctum, qui contendebat legcndum J7«(n'a //VVoc. Fgo tameu 
credo se bene liabere vulgatam lectionem. Est enim in Paro in- 
sula mons ^iiyiSog nomiae, unde exscindchatur candidissimuni 
illud niarmor, quod ^lry^ivov etJluQiov diccbatur, et i|!sum mar- 
luor _'//j'(Vor etiam dictum fuissea montis nominc suadet Anacreon, 
»iui .xivydivov TQuyi-lov pro candido posuit, Philostratus etiam in 
lcoiuim prooemio y/rydiv7]v et r[(/.Qi(/.v 'kidov pro eodcm posuit. 
l.rgo si quid mutandum, pro ytiydog legendum ylry^og. Talia 
dubia parit lotacismus. Pai.m. H Hu.Qiu ylvydogA^ Occupavit 
liacc Saimas. in Solin. p, 394. uhi et Plinio XXXVll. 8. Ly^di- 
nos ia Paro repertos ampliludine, (jua lances craterasque e.v- 
ceclant, antea e.v Ai-af/ia tantum advehi solitos., egregie resti- 
tuit, probante , sed Salmasium auctorenv dissiniulaute, Harduino, 
ct lapides Arabicos candidissimos nitidissimosque, quibus Pariam 
Lygdum cedere Noster ait, Lygdinos a Plinio et Arriano nuncu- 
patoR esse docet. Quare et cgo , cum candidfim Li/gdcn et niten- 
tem Lf/gdon Martial. VI. 13, et 22. et (f ('/.Qic. vvfiffiov yLryiSivu. 
pro candidissimis poeta Antbolog. VI. 4. Servius etiam Aen. I. 
597., etsi Pancrat. Masvicii editio aliud aectetur., Fariuin et Lf/g- 
diniim lapidem eundem dixerit, non veritus sum Diotloro, quod 
olim ipse probaverat, reddere. Tu plura de Lygdino lapide si 
dcsidcres, consule eruditum Blasii Caryopliili de Marnujr. Antiq, 
Conuuentarium p. 48.etCl, Olear, ad Philostrat. Icon,p,763. We.ss. 

165. 60. nieiuTTjg diQfiaoiug y.i:y.oiviovr//.og \ Vid. I. 7. 
Wess. 

165. 65. A\ (5f TTyC ^VQiug ia/uTiul ijnTTuy.org^ Psittacoi 
in Syria nasci, rem esse paradoxam, sed et planc falsam, S. 
Bochartus P. 11. Ilicroz. 11. 30. p. 342. assevcrat: locumque adeo 
hunc dc mciido sibi essc siispcctum, ncc succurrcrc tamcn quid 
sit reponendiuu ; cui adsentiri non possum. Si/ria hoc loco Assy- 



222 ANNOTATIONES 

ria cst, quae saepe id sibi nomen usiirpavlt apud vetercs, uti a<l 
huius libri c. 3. aduionitum cst: in Assyriae tinihus erat urbs 
Sittace sive Psittace , umle adiacenti re2;ioni Sittaccnes et Psit- 
tacenes cognomen ; quod undc tandctu abstulit, nisi ab avibus, 
quas Sittacos et Psittacos appellitare consueverunt ? Stat a meis 
partibus contra virum doctissimum P. D. Huctius Comment. De 
Navigat. Salom. c. VII. 6. Wess. 

165. 07. Kul Tior/.ilug (Tvyy.Qiaeig'] Non deerunt fortassc, 
quL ovyy.Quotig pracfei-ent ; quorum ego suspicionem inprobo. 
Vid. I. 7. Wess. 

165. 71. Uctog uiUToXug yey.J.i/iierr^g] Dedi scriptis libris, 
etsi alterum pro inepto non putem, ut hoc pristinam in sedem 
inmigraret. ^Fonovg rcQog uQy.rov y.ey.Xiiitvovg I. 27. nQog dv- 
o/iiug /iiiQrj yey.Xifitra inferius c. 54. huius libri, et Tovg ttqoq 
tojitouv y.ty.Xiutrovg V. 79. ipse Diodorus habet; ut supervaca- 
neum sit, alios ad opem ferendam arcesserc. Wess. 

165. 75. Av/uriQovg yu\ /ir/.oovg^ Ur/Qovg in cQntcrs.tnm. 
recipiendum esse, relatio infra mihi fere persuadet, ubi yXv/vrriTu, 
ad jir/QOvg^ fieyad^og ad uv/ur^Qovg respcctum habere videatur ; 
iiisi tamen to /vfiovg toi uv/fn^oovg oppositum. Rhod. Sermo 
si esset de Aegyptiis palmis, quarum circa Delta fructum Strabo 
XVH. p. 1173. C. 01/ evj'jQ(f)rov sive edulem esse negat, for- 
tasse a vulgata scriptura abirem: nunc nihil muto. Vult crcdo 
idem, quod Plinius XHI. H. N. c. 4. his verbls: In totuin aren- 
tes Thebaidis atque Arabiae^ tnacroque corpore exiles^ et assi- 
duo vapore torrentes^ crustam verius, quam cutem obducunt. 
Wess. 

165. 76. Kuqv(i)to) 7TQoouyoQev('tfievoi\ Carijotae maxime 
celebrabantur ., et cibo quidem., sed et succo uberrimae , prove- 
niebantque in Syria Palaestina proxime Hierichunteui : nobilitas 
earum, Plinius ait, in ludaea , nec in tota , sed Hierichunte 
ma.vime. Atque hunc terrae eius tractum Diodorus respicit, sicuti 
et Theophrastus II. H. Plant. 4. T/|i; ^vQiag de rT^g KoiKi]g , )]v 
'lovdaioi nXtiGTrjV Tvy/urovoi e/ovreg^ ev tqioI fiovotg ronoig 
afifKudeoiv eivui Tovg dvvufievovg d-riOavQiZtoi}(/.i, Plura de 
Caryotis III. Ezech. Spanhem. VI. Dissert. de usu Numism. p. 
350. Wess. 

165. 78. Tovriov d't 7ro)J.(o fitiLovg ete.'] De Arahicis om- 
nibus id verum non est, neque etiam de Babyloniis. Regiae quae 
dicebantur atque er fiovot tio Buycoov y.i]n(o , slc enlm optime 
Theophrasti verba Salmas. in Solin. p. 928. constltult, sive uno 
in horto Bagoae Babylone nascebantur, clarisslmae omnlum erant 
et ampllsslmae. AVess. 

165. 82.'Afiu y.ul T^v oxjnv reQneodui'] Plutarchus VHI. 
Sympos. c. 4. Sj-rlae Aegyptlquc palmam oxijei re OeuiaiToiv 
y.ui yXvy.vTijTi TQayrj/iKATiov navrtov i]diOT0V essc simiii senten- 



IN LiH. II. CAP. :>;j. 2'2:i 

tia alt, nequc longc Jiiiic dist.iiit, quac Moscs dc arborc, cuius 
csus i»riuiis hoiuiniljus proliibitus fuit, (lencs. 111. (j- yVT) iio 
ca-rS Min .TiNm S^^jcS y.aluv lo 'i:r}jiv i-ig fj^iwiny, y.iu i\otaiov 
Tiug i'ni tiu/./nug h)tTt', ut Alcxandriiii interprctcs vcrtunt: quae 
cum adeo congruant ac convcniant, non absurda fortasse suspicio 
crit, fatalcin cam arboreui , c cuius coineso fructu luali oinnis 
contagio hunianum genus infccit, palniam fuissc: paradisi situs, 
et piura, quae mihi in mundo sunt, coniccturae robur conciiia- 
rciit, si in re adeo a iiostra actate remota, et nunquam certo 
«lelinieiida, verba perdcre vellem. Id obiter admonendum , ipvya- 
yioyT^Gui Diodorum ad visum ctgustiim, qui rccreat atquc cxhi- 
larat, sacpe transferre, ut superius c. 10. et III. 50. Wess. 

105. 85. 'F/Av)r Tiu:rru/i)OcV~\ Rhodom., vertenteni ^la- 
brum^ non laudo; nequc eniiu ciusmodi palmae stipes. Plinius 
XIII. H. N. 4. Reliquae teretes atque procerae ^ densis grada- 
tisque corticum pollicibus^ ul orbi(nis faciles se nd scujidendum 
orientis populis praebeunt^ vililein sibi arborique indutis circti- 
lum. Sic recte Harduiniis; qui ampliorem meriiissct laudem, si 
praecipuain loci emcndati partem lac. Palmcrio Exercitat. p. 573. 
acccptam retulisset. Pollices autcm Plinius vocat, protuberantes 
cx cortice cminp.ntias, quae, virgis vcl amputatis vel decidenti- 
bus natac, arboris truncum undique incingunt: quare ijtuJi nur- 
ra/o&iv^ quod recto stipite surgat et foliis virgisque nudo. Wes.s. 

1()5. S6. '-.^y.noyoiiu d' ortu^ Explicat Plinius, palmarum 
coma omnis in cacumine ., et Eustath. iv uy.^io urto y.Ofiwmg. 
In Dionys. Perieges. 10 10. 

— — — ^ Evd-u re 7io).).ol 

^4y.Qoyi)iioi (fonry.tg euijQtqttg TTtrfvuni. 
et fraginentum Orphicoruin in Plutarchi AIII. Sjmpos. 4. Ziuov 
t)' ioor uyQoyo/iioiat (foirixiov tQrtat. AV^kss. 

105. 87. Tovg Qudiy.ug l/ti ntQry.f/ifitvovg} Haud scio, 
an coniectura ductus Cl. Salmasius in Soliii. p. 934. haec citans 
iegerit tojV aTTudry.ag. Mihi quidein certc liquet, nihil hic esse 
iniiovandum. Fudiytg sunt virgae ex palmae summo vertice pro- 
minentes, ^j(/.p'(yo/ Thcophrasto II. llist. Plant. 4.; quo rarioris vo- 
cabuli usu Nicander Alexiph. v. 57. rtov Qudryu 7ToXvy.ri]fioio 
virgam, ramuluin, Quliiiov ., ut Scholiastes, polycnemi, et vers. 
331. Qudiyu y.uy.oifkoioio yovvO]g., ramusculum conyzae male 
olcntis dixit. We.s.s. 

105. 91. ^/rjiiuTiafiov unort\tiXuinTU(\og uTTuid-vaaofit- 
r?;?] Vertit doctus interpres, ardentis formavi lampadis osten- 
lant. Atqui si sponte sua lampas ardere sinatur., in rectum sur- 
frentem mittet flammam., nec instiir efficiet palmae comus suas in 
alterum latus nutabundas inclinantis. ^lufnTug (\nuii)vaaofitvr] 
fax est., sive lampas., quam ventus percellit ., aut flatus hominis 
eventilat, ita ut flammam eius in alteram partem compulset. 



224 ANNOTATIONES 

Hesychius: a.id-vO(roi(f}7] ^ ^iTriLo/ntr]]. AldvaoHv^ uvuaaHV. 
^oqoy.Xr^g ^lreovi. Hactemis Salmas. in Soliii. p. 939.. neque 
iniuria. Habet a7iui>)vaativ Etvnioloi^. ctsi <livrrsiore sententia; 
uvuidiaGHV Euripid. Troas. v. 344. de Vulcauo funestam fa- 
ceui ventilante, 

^ Atuq TTiy.Quv ye ri]vii^ uvuidvaaeic cfXoya. 
Siniplex vero ui&vaanv latet in liis Orphei Argon. v. 899. 

AvTUQ im aTad^fioTo nvXioi' Tip.ionig uru.aau 
"laTurev uid^vovaa nvQog atXug. — 
Paulio ante Codd. meliores secutus t(f^ 'tv malui. Wess. 

1G6. 97. ^y.i]v/]T)]V f-Iiov i]Qi]fitv(ov] Vide supra c. 40. 
Porro i)Qtj.ii^iuTOTQO(fovvTtg uyikug iityuXug., suftragaate sernio- 
nis genio, amplexus sum. Wess. 

166. 3. ' AtQioig to /.liye&og} Dixi de Diodori hoc idio- 
tismo L. I. 33. Wess. 

166. 5. JjQog Tug uno riov uQy.T(ov ai^jiiaoiug etc.] Sic 
solebant in locis desertis et arenosis, Curtius VH. 4. 28. JtiKjue 
qui trameunt campos., Jiavigantium inodo 7ioctu sidera ohser- 
vant.,ad quorum cursum iter dirigunt, cum Freinshem. nota. Eu- 
stath. in Homer. p. 1535. OTi di (rv/ oi novronoQovvTtg fiovov, 
ci,XXu y.ul 01 neU] /i^adiCovTtg ^ nQog uotqu tovto enoiovv, dt^XoT 
y.ul ^oqoy.XT/g. ov /iii]v uXXu y.ui i] ni/.Qoiuiu to aoTQOig atj- 
(.leiovadui o()oj^' ^jyovv /luyQuv odor (SudiCtiv yul iQrji.ir]V. ia 
quibus yuod de Sophoclc ait, reperies in pootae eius Oedip. 
Tjran. v. 805. Proverliium dabit Ijiban. T. I. p. 347. ul)i Ti- 
mon, postquam urbi valedixerat, in agro et solitaria vita ac- 
quiescens, ti^v iyy.Xi^aiuv., yui to /jTifiu^ y.ul Tovg ivTUvdoT d^o- 
^vjjovg.) uoTQoig , roiJTo (h) to toj; X/jyov ., to Xoinov rey.fiuiQo- 
(.lerog. et Aelian. VII. H. A. 48. de Androcle, qui in Libyae in- 
teriora fugiens, Tag /.liv ndXeig uneXifinuve' xul tovto cV// to 
ley/jfievov ., uaTQOig uvTug iai]fiuiveTO. Quae excmpla id quidem 
certe ostendunt, de illis usurpari , qui longissime recedunt, et ea 
in loca se abdunt, unde, nisi ex astris coniectura sumpta, de iir- 
bium aliarumque rerum statu vix quidquam assequantuv. Prave 
ergo mutant haec Aeliani II. H. A. 7. Tot:g di i)fii6vovg yixl to 
iStTnvov To i'^ avT(~)v ai]fiuivtnd-ai to ivTtvd^ev ., ro rov X(jyov 
TOt'TO, uoTQOtg. id enim signihcat, basiliscum a mulis eorumque 
epulo, quantum plurimum potest, sese seiungere, et secretissi- 
nias specus captare. Adde Schol, Aeschjli Suppl. v. 398. et D. 
Erasmi Adag. p. 126. Wess. 

166. 8. Kai nuvTodun(ov ifin/jQ^ovli Ammian, XIA''. 8. 
Huic (Syriae Palaestinac) Arabia est conserta., ex alio lafere 
Na/jataeis contigua: opima varietate commerciorum., castris- 
que oppleta validis et castellis. Quibus adstrue ex Nostri III. 43. 
Wess. 



IN LIB. II. CAP. 54. 55. 225 

166. 20. Tug fifyuXag — ovgag ^/ovtcovI Descrlbuntur 
ab Herodoto HI. 1 1 .'J. pliiiil)tisf|uc aliis in S. Bocharti P. I, Hie- 
rozoic. 11. i5. Wf.ss. 

100 24. ^iu TOVTO ihTvlov orofialotiifo)!''] Tt Xot nunt 
tul)cra. Plesvcliius, TvXoi , Ta toiv ij./JJo(f oQtov ijit rtov uifitov 
TvhoftaTU :, quac quia bina in caiueloruni horum dorso, litTvloi 
dicuntur, et parili ex caussa d/y.vQiot., auctori (leoponicor. XVI. 
22. ; quam vocem qui Diodoro inculcare sustinuerunt, operam 
profecto frustrati sunt, rectequc adeo repreliensi ah eruditissimo 
S. Bocharto P. I. Hicroz. II. 4. p. 87. Quae vero liic de came- 
lis Arahieis, ea Plinius et Aristotclcs de Bactri:inis, sicuti idem 
animadvertit ; Diodoro tamen accedunt et reccntiores scriptores, 
qui Arahiam adierunt, et veteres numi, de quihus Ezech. Span- 
hem. Dissert. 1\'. de Numis. usii p. 185. Wkss. 

107. 29. .Ai de dvtxxoiXoi y.ai layaQal etc. ] De horum 
vora seiitentia non convcnit Salmasio ct Bocharto: ille ad Solin. 
p. 093. dviAy.tolovg y.ut lu.yuQug explicat, qiiihus longa crura ac 
suhstricta corpora : t^t.vay.oit.ovQ tunicas esse hrevcs, quae crura 
non tegunt, sed crurum tenus demissae ca relinquunt aperta, ita 
iit iis induti videantur dvuytolof hic P. II. Hicroz. II. 4. p. 88. 
breves et cojistilutione grucilefi vertit; cui ct cgo adstipulor; tum 
quod dv('i.y.o)hii /tToniny.dt in Plut. T. U. p. 201. F. sint tunicae 
perhreves, et /iTtov ('/.vdytoXog yvvuiycTog ., quae vix ultra genua 
descendit in Etymologi 'EniyovuTig' tum oh Schol. Vat. et Reg. 
has partes amplexum ; tum etiam quod dromades cameli ceteris 
Tcvera sint hreviores, nec crurihus nitantur ita longis. YvAe Lco- 
nem Africanum ct Prosp. Alpiii. IV. Rer. Aegypt. c. 7. AVkss. 

107. 30. K(u dtuTtiviivni nXtToTov ot^ov firyog] Distin- 
ctlus de camclis droniadihus inferius L. XIX. 37. Quae sequun- 
tur, Diodorum ita reliquissc autuiuo, y(/.t fi('AtaT(/. did Tr^g dvv- 
()qov — GvvTchivfitviig odotnoQiug. qua in coniectura duces ha- 
l)eo Codd. vetustos. Wi:ss. 

167. 33. To'i()Tug uyovTui dvo'] Livius XXXVIL 40. 
Ante hunc — — — et cnineli., (pios (tppellant dromadus: /lis 
insideOant .4rafjes sagittarii gUidios lia/jentes tenues^ longos (jua- 
terna cii/nta., ut ex tanta allitudine contingere liostern possent. 
Quilius consentitAppian.BcII. Svr. p. 173., Plinius Vll. H. N. 18., 
ut inprudentiam excusare non possit Prosp. Alpinus IV. R. Aegjpt. 
c. 7. contra Piinium stans et dromadum iii hello usum negans. 
Wkss. 

107. 37. Und nolhi'] "Alf. ovv rectius. Rhod. 

107. 43. 'laitfjoiJXog tjv ta nuidcov nui6tiuv tLrjhoy.tiig'^ 
Fahulator fuit egregius, animumquc ad ea scrihenda appulit, quae 
mira et prodigiosa iii Oceani insulis rcperiehantur, quaeque com- 
mentitia esse niilli non adparehat, ut iectores his fahellis exhila- 
raret: yv(oQtfiov fitv unuoi t6 ipevdog nXaodfitvog., ovx uvtQmj 
VuL. L 15 



220 ANNOTATIONES 

(3" oiKog Gvvd-e)g rrjV VTTo&fatv, de eo Luciamis alt I. Ver. Hisf, 
c. 3- Quare Diodoro paene succeiisco, huiusmoili luigis historias 
suas distiiiguenti et ornanti. lanibuli et lo. Tzet/es conmeminit 
Chiliad. VII. 7127., sed quae ex eius scriptis profert, ea oinnia 
Diodoro dehet. AVess. 

107. 4.5. ^Kddv/.cV lavxov in) tIiV ifinouiar^^ Perphicuit 
hoc genus Diodoro. Sic XV I. 5. u-cTa di Tuvca durg tavTor tig 
dior tif)ijri/.6r. et XVil. 108. de Hurpalo, ()oi;g d' tavTor t^g 
TQV(fi\v. XVllI. 47. i^urTtg J' tavxovg tig Aj^nTtic.g y.a.) y.a.TU- 
doofiug. etc. quae omnia sectaiu atque institutum, quod erant in- 
gressi, solerter exprimunt. Wess. 

107- 52. Eig y.a&uQ/n6v ri^g /('loag] Hanc in rem quae 
faciunt, copiose disputavitCl. Lamb. Bos in I. ad Corinth. IV. 13. 
Wess. 

107. 55. H]g ytvtug uQid-f.iovf.itvr^g TQiuy.ovTatTovg\ PIu- 
tarch. de Orac. Defectu p. 415. E. T. II. fV/; TQiay.ovTu noiovrsi 
rir ytvtuv y.uS' 'IlQuy.XtiTov. ir lo /qovio ytiriTivTU naQt/ti tov 
^^ uvTOV ytytvrtifiiror 6 ytrr)\nag. Quae Heracliti, dissentiens 
tamen, eleganter exponit Censorin. Die Natal. c. 17. Quai-e qui 
annos triginta seculum putarunt., inultum videntur errasse. Hoc 
enim teinpus ytrtuv vocari Heraclitus auctor est., quia orbis 
uetatis in eo fit spatio ; orhem autem vocant aetatis., dum na- 
tura liumana a sementi ad sementim revertitur. Vide cctei-a, 
atque inprimis ea, quae Henr. Lindenbrog. de diverso usu r/J? 
ytrtug ad ea conmentatus est. VS Es.s. 

107. 70. Ku) XvfitiTjrug oAfi<; tou tOrovg] Parili modo 
TTOodoTTiV y.u) kvfito)ru t/~? oLr^g^^EhXudog., cui salutis olim au- 
ctor fuerat, Themistoclcm, calumniis circumventum, appeilant 
L. XI. 50. iure vcro meliore adulatores et parasitos t/~c rt(')Trj- 
Tog uruTQoniag y.a.) Ivfitiorag in Plutarclii lib. de Educ. Liher. 
p. 5. B. ; quae tamen exempla voci auctoritatcin, ut honae notae 
sit, non addent, si Thomae VI. dccretum valeat, asseverantis, 
Xoifio) y.a) (fOoQot t/~c noXto)g' ov Avfitiov, ori^t qOoQtvg. 
Maius ergo sermonis Graeci Atticique auctor Sophocles Aiac. 
V. 575., nec melior Euripides Hippol. \. 1008. et eius ordinis 
alii; quod ne Thomas quidem velit, huiusmodi in animadversio- 
nihus parum saepe providus. Wess. 

108. 74. 2\uTUOTt'yjui Toig ay.tipo fiir ovg^ Sic corrigen- 
dum esse, non latuit doctissimo Rliodom. Notum est Aictimas 
infulis coronari solitas, quod Graecis yaTa.rfTt^f tir. Diodorus 
Excerpt. V ales. p. 317. Tovg Tt yuQ Toig tibtni xa/.AiaTOvg — 
y.aTuoiiiliag iVvnt ToTg S^toTg. ubi simili errore ya.TU07 Qixl,'a.g 
scripserant, sed quem dexterrime animadversum H. Aales. sus- 
tulit. VVess. 

108. 77. Nvjad) , GTQoyyvh] fiev vn:aQ/ovari etcl^ In in- 
sulam Taprobanem, quae nunc Zeilan^ non male liaec quadrant, 



IN LIB. II. CAP. 55.-57. 227 

cdi et Onesicritus eandem quinfjue iiiillium stadior. amplitudincm 
triliuit in Strabon. XV. p. 1012. C, di.ssciiticntiiius tanien aliis, 
sed caussa paruni iusta, sicuti cgrcjria disputatione Is. Vossius in 
Melam III. 7. confccit atfjue ostendit. S. Kocliartus, ut Taproba- 
nem et insulamZeilan eandem esse oljtincret, multa hinc sunipsit, 
et eum illis conparavit, quae de insula Zeilan a rccentioribus 
fuerunt prodita, L. I. Canan. c. 46., in quae tamen addita nol- 
lem, quae fabulatori lambulo citra duLium debentur. Wf.ss. 

168. 86. '-^-/(oyuTc] Jtayor/u7g C. M. non omnino prave. 
Vid. infr. IV. 30. Wrss. 

168- 88- Kui y.uiu T() ijtycDng VTTtnu.ytn' tovq Tiaauoug 
Trfjng'^ Mart. C.ipella de Taprobanae indigenis L. VI. p. 221. 
Homines iOi corpoie grundioi-es ullrti hominum mensurain^ ru- 
tilis comis^ caeruleis oculis^ trucioris soni. Quibus gemina So- 
lini Polyh. c. 53. et Plinii VI 22. Wf..ss. 

168. 9-1. T() Ting du/.Tv/.oig 7Ttoi/.),(f&ir ty.TotilJuili Vide 
utrum i>cTniwui praestet; quod de igne, qui extunditur, et illi.s, 
quae vi aflhibita exteruiitur atque eiiciuntur, haud insolitum. 
Sjnes. I. de Provid. p. 108. o/.fJC y('Q h/.T(jiiJ)\ata!.tu.i to ^y.v- 
^i/.ov t/. T\g yjnoug^ prorsus enim regione e.rd-udendos Scyllius. 
Posses etiam t/.oTQt^pui, cuius in mentcm venit Cl. I. I. Wetstenio, 
legere. Wi::.ss, 

168. 2. Kui Tu /itiv v./.oT^g TQi^i-tuTU etc.] Nullam his con- 
troversiam nioveo, tametsi Codd. scripti velint; nequeo enim de- 
cernere , auriumne latiora foraniina, an narium, his hominibus 
nugator lambulus dederit: optio itaque tua est. Wf.s.s. 

168. 6- JiTiTV/ov — (/.iToig t/ttv Ti]v y/.tijTTuv'^ Resplcit 
Iiaec lo. Tzetzes Cliiliad. VII. 721). Ego vcro vehementer vereor, 
ne ad Indorum Ou.viiuTOTiotovg, de quibus Aclian. \'III. H. V. 7., 

; haec referri non possint, uti factum ab cruditissimo S. Bocharto: 
[ sunt enim tictae fabulae, quae duplici de lingua duplicique ser- 

mone huius insulae civium ex lambulo Diodorus exscripsit. Wess. 
168- 11. ITeQiaTu.aeoiv oi/ticjgl Nihil profecto caussae erat, 

ut copulam his insererent seripti quidam libri: est enim genus 

hoc Diodoro tritissimum ; nam et X\ . 9.3. (n/ttoig ToTg to/to/c. 

et XVI. 18- oty.iitog TOig nuoovai y.uiooig. et X\ II. 33. oiy.t/cog 
\ ToTg VTToy.tttiHoig Tonoig. quibus abusque iii locis quod accom- 
I modum appositumque est indicat. Vide et L. XI. 30- We.s.s. 

169. 21. Vj non]Tt)g <fr^a\v'\ Odyss. 7:/. 120. AVess. 
169. 27. KuTu ovyyeviiug y.ul avaTtii.iuTu~\ In pagis, qui 

per insulam ad ci, erant sparsi, Aelian. XVI. H. .A. I 7. Wess. 

169. 3J. foTg '/.tvyoTg (')QO;iiotg~\ Transfero in contextum 

OQOjSotg. Ervi autem descriptionem repete e Dioscoridc L. II. 

c. 319. RlloD. 7'()Tg KivyoTg ooo,?'^'?] ^***^ bene. lambulus in- 

■ sulam si lustrasset, de eius ingenio, fcrtilitate, arborumque va- 

riis geueribus plura nobis anaumerasset ; quae meliore tide a Pto- 

15 * 



128 ANNOTATIONF.S 

■maeo VII. Gcop;r. 4. pt Hier. Osorio IV. de Reb. Emnianucl. 
(. 129- Htqne aliis perscriptii noAimns. VrF.ss. 

1C9- 39- 'Jug ul-y i/c-nu(7)r ctc.] Vide iiifcrins r. 59. Quod 
autciu irOhnv; Codd. quidam in i/nrTior conHimtant, id practcr 
scriptoris voluntatem iicri et oratioiiis serics et loci similes I. 18. 
IH. 31-etc. commonstraliunt. Wi:ss. 

1(59. 46. "^£21^ fy.uoTor TeTQi/./(7)g fttTar(/7-ii(/.TiZca0^ai] Ad- 
strui his et arctissime iungi oportucrat, yQiufniai dt Tovg oti- 
/org -- — y.aTuyr)('/.(forTtg tlg (]odhr ^ (|uae pauUo post conse- 
qnuntur, et turpi flagitio hiiic avulsa sunt: neque enim quisquain 
duititaverit, quin Diodorus uiio tcnore ea exsecutus sit, quae gen- 
tis huius litcras et scribendi morcin dcclarant. Wess. 

169. 48. ^'^/{;i Twr 7TirTi\y.nrTa y.u) ty.uThv etc. ] Non 
multo contractius eorum aevum ex Solini est sententia Polyh. 
c. 53. Quibus i/imatura mors est^ in annos centum aevum tra- 
fiunf: aliis omnifjus annosa aetas^ et e.vtenta paene ultra huma- 
r/am fragilitafem. Sed qui nihil de niutilatis aut illa miri ingenii 
hcrba inaudivisse vidctur, alioqui, hominem beiie si novi, non 
practcriturus. W E.ss. 

169- 51. KuTaTira r(')fior un('}TO/-ior] Cuius decreta aspera 
et (iistricta. Sic I. 76- to twv voficov utiijtouov. et V. 62. ro 
UTioToiior Tov nuTQog. XII. 16. unoTOfiiu T(7ir voikov. Helio- 
dor. X. p. 438. oivr y.ai unoTOfiov ^uraTor dixit, sed sentcn- 
tia paullo diversa. Wess. 

169. 53. 1-/?.!' urioD^tr ya.Tio y.uTayouiforTfg] KiorT^^ov 
aut etiam nroyi^dhr y.aTi). li(j.O og hoc scripturae genus, quo Indo- 
rum Sinenscs atque alii in nostra tcmpora utuntur, vocant Gram- 
matici apud lo. Alb. Fabric. 1. Bibl. Gr. c. 27. Wkss. 

169- 54. Elg OQdior^ Ut lectionem marginis lubens adini- 
serim, ita hanc exclusam nolim. Vide autem, quae in dittione 
ondia dilijjenter annotat Favorinus. IIhod. 

169. 58- Kui (inorwg] Tam marginalc yTr^OTJyjfoC adblan- 
ditur ut istiiis in locum succedat: quod tamcn fervore in com- 
petitoris ambitu non destituitur. Rliun. Kc.l nQon)p'(7)g nQog vn- 
vov y.uTfvt/OHg] Parui scriptis Codd. et viro doctissimo. Hesych. 
7iQ0Oi]V(7)g^ i]dt(og. quo modo infr. V. 41. fivOoloynvoi Oiqu- 

vor nQoa>-r(7)g trdiUTQ('i'jetv tovtco tio Tnn(o,h.e. cum animi 

quadam iocunditate. unde TQO(fu\ nQoorjVtTg I. 87. III. 24. fit- 
7uodiu et tv(0()ia nQ0GrjvtOT(jiTi] III. 69., quae voluptatem conci- 
liant. ^4n(')V(og fjioTtrtiy, (xn()r(og (iiuTQtiftodui citra laborem 
vivere et nutriri habebis III. 24. Wess. 

170. 60. Frraly.ag dt fiii ;7</?crr etc. ] Adeo haec conci- 
nunt ac conveniuntPlatoiiis reipublicae et Icgibus, ut inde sumpta 
arbitreris. Vide modo L. V, dc Republ. p. 457. C. 464.0. Wess. 

170. 69. T^J) ayJ.fiuTi OTQoyyv'Lu\ Hoc malui. lo. Tzetzes 
Chiliad. VII. 728- hinc hausit l'vo(paiQa ^wa. W^ESS. 



IN LIB. II. CAP. 57. 58. 221) 

170. 81. *'[! ouotnv ti/ifT^'] Pro rerbo hoc retlcerc orio?"!' 
noii (lubitanius. Rhod. Mihi non eadcm conliilentia. Vnlgata sen- 
tentiaiu dat satis commodani, si manus aut siinile mein/fiumatc. 
Quod si tamen ntutaiidum ali(piid autumes, poteris ex Cl. 2., ex- 
trita voce ofiotov^ retingcre ^i/p ij novg tv/J]. Vcruai id niiuiuiu 
erit. We.ss. 

170. 83. "^Ona fn) y.roioig Tonotg etc.'^ Novi qui y.uioiot; 
niallet, ut y.aiQiu TtTiy fioQldiv in 'riieophjlacti Epist. 71. ct loiv 
y.aiQittiv dyo(i)TiiQid'^ctv Cregor. Nazianz. Orat. IV'. p. 112. A.; 
quod tametsi praAum non iudicem, lumc taincn in locum iion rc- 
stitucrim. Kvqioi totioi sunt vitales ct sine quihus vita hoinini 
non durat. Sic infra XVII. 102. GrjTiHhiiv tnicQV/i TOig xvoioig 
Ttinoig Tov oi'ifiuiog, y.ul dtivorg if^avuTovg untiQyuttTO. atque 
hinc T« y.vQioiTUTU fn-Q}] toD otufiuTog rtji tov y.ovQtoig oidiiQOi 
7TUQu/ju).Xtiv de capite et iugulo, quae Dionysius toiisoris nova- 
culae exponere periculosum ceiiscljat L. XX. (31-, et ludaei Alex- 
andriiii, plagis horrihiiem in modum contusi, t« y.vQtonnTa 
fitQi] Tov adiuuTog y.ai fiti.ktaTU ti]v s^cf/f/A;) j' u/Qi itavuvov 
yuTtvvyfttvoi in Pliilon. lud. Leg. ad Cai. p. 1010. B. ; quae si 
ahunde tihi necduiu vidcantur, confer in cumulunx adscripta 1. 
51. WE.SS. 

170. 91. OvTt Toig ul/.oig t/~c V''Z'~? 'i'-i'j/iuoiv (l'Si<'i~Aoyi'.^ 
Sic oportuerat. u-fi^iftfiu lucrum et captura est, /J^fia animi robur 
et praesentia. Euripid. Rhes. 498. 

EoTl d' Utllv).(ilTUTOV 

KQ<')Ti]fi 'Odvoatvg , 'iJjfta. t aQy.ovvTwg d^Quaig. 
et Heraclid. v. 703. 

ylTifiu fitv ovnco GTOQvvoi /Qovog 

To CTor, aXA r,lia. 
Accidit antem saepe , ut a priore sedc sua exturlfaretur. Dionjs. 
T. II. p. 175. iv Toviotg ot^ ftiiKfOftai t<)i' uv^Qa. tov Xi.,f<fi"Toc.) 
quo loco Ki]ft(j.Tog praestare, non fugit diligeiitissimum Syllmrg. 
Appian. II. B. C. p. 721. de Cicerone, iii Catilinam ceterosque 
coniuratos magno animo insurgente, o ()' ig rti tQyov iytiro ytv- 
va.iOTUTtt) liiftfiUTi xt/Qiift iiogetc. iinmo vero ).:'jtuTt. Quod cum 
Philostrato asseruerit Lamh. Bos Animadv. c. 10. ct sermonis in- 
doles adJirmet, demiror contra Cl. GraeviTim stetisse [ac. (Jro- 
nov. , et Herodoto suo hoc auxilium negasse L. VII. 99- Wk.s.s. 

170. 93. V> TtQtOjii.TtQog utt ti]v i]ytftovi(/.v {■/."'] llaud 
paullo haec ah illis diversa sunt, quae Plinius VI. H. N. 22. de 
gentis rege literis tradidit. Wks.s. 

1 70. 95. '0 noioTog TtLtOug y.u) fLTa/./ui'/,] Serles vcr- 

bornm postulat aut Tt).iai] yai txn (/.).).</.'<; jj, ut in Clar. 2., aut 

rtXioug a;TMAA6(^/;,quodCoislin. praefcrt, etegosequor. \N Ess. 

170. 1. Kai no).).u y.(f.x)(i).ov ftr] (laivtaOai] Sustuli in- 
eommodas voces twv yMO^ i]fiugt quas oratio ipsa et vetercs libri 



230 ANNOTATIONES 

(l.unnaiit. Cl. Salmasius allam ingrcssus est viam ; cum Plinlus, 
t-iolinus et Mart. Capella nec septemtriones in Taprobane conspioi, 
nec Vcrgiiias adparere traihiiit, coniicit Diotlor. xc.i n/iXov tov 
y.aO- i]nu.g scripsisse: quod quidcm ego haud arl)itrer. Id si vo- 
luisset, et ursas coelestes praeteriissct, nec rcpetisset y.aO' ^i/nac. 
(luiie setjuuntur de vii insulis, non admodum opportuna sunt, nec 
omnino vera: sunt circa Taproljancm insulae plurcs, sed parvae, 
ut Cosmas Indicopleustcs L. XI. Topograpli. p. 330. et diu ante 
cum Ptolcm. Vll. Geogr. 4. docuerunt. Hahct India quidem alias, 
magnas et copiosas, sed Taprohana longe remotas, quas lamhu- 
lus fortasse, fama cognitas, in opus suum addidit, et Taprohanac 
propius admovit. Wf..s.s. 

171. 5. Ocy uvuii)i]v /QfoyTai] Lege uvtdip', effuse. Rhoo. 
Confundi haec solent. Demosthen. de Coron. p.l31. T/;g dt non- 
TTiiag ravTi]Q tTjQ uvaidi^v ovTuial yiycrij/itvijQ. uhi Ulpian. 
4vuidijv.i *«'' i"f'^' (^<« T^TjQ dufd-oyyov YQdffijTut, rVjQ uvaiayvv- 
Tov ktyei. uv dt did rov f, o/nQ y.al (itlTiov , rTjg tioVJjq., tz 
zTjg uvtottog., udQouQ Tt y.ai acfodfn/.Q. Recte ergo vir doctus. 
Similevitium est in Exc. Vales. p. 393. I/9v(ov rt y.a.l tuiv uXXiov 
yQfjarfTiv Tu nQcoTtvovru — — uvuh)i/V uvijXtay.ovro. Cum enim 
Romanos luxuriose atquc effiisissime ohsoniis studuisse dicat, uvt- 
dijV reliquisse liquido adparet. A-^ide et lac. Perizon. ad Aelian. I. 
V. H. 1. Wf,.s.s. 

171. II. To ntQityov nuvTU y.ut a|A/oj'] Explicavit haec 
S. Bochartus I, Canan. c. ult. ; Plinius VII. N. H. '1% Herculem 
in insula coli praecipue adfirmat. We.ss. 

171. 12. Tydvcov navroduniov nXTjd-oQ uXitvorreQl Aelian, 
XVI. H. y^ 18. ntQt yt fiiiV tuq tcov lyOvcov y.ai ruQ tcov y.riTiov 
ayQUQ ridevTui rijV anovdiiV, n]v yc'/.() roi &(xXuTruv ., ri)v nt-Qi- 
ytofttvijv TOJ^ rTjQ vijaov y.vy.Xov ., ufia/Jiv ri nXT^doQ y.cu iyOvon' 
y.al y.i]Tc7)v t/.rQtiftiv quai. Sic lego ; non ut in editis ntQit/Ofit- 
rijv, quod alterius locum saepe occupasse, alias ostendam. PauHo 
post ylvtrai Cod. Mutin., etsi hoc genus vocahula multitudinis nu- 
merum adsciscereposse non negem, molliusvisum est. laiu quod de 
vitihus addit, per Solinum si steterit, falsnm erit. Vites., inquit^ 
nesciuiit., pomis ahunilant., Poljhist. c. 53. W^ivS.s. 

171. 17. ToTq fieyiOtat !Sia.cftQovrtQeic.\ Puto legendum 
t/nvai, vel (t/tiv retinendo) dtacfiQovrag et udt/.ovvraQ. STF.Pir. 
Nominativi manere possunt, si Xiyovrui subaudiatur, aut lytiv iii 
tyovai convertatur. Rhod. 

171. 20. 'E/ovrcov iv rco fiiaco yvovv] Gossipium hacc, 
quamquam minus vere, descrihunt: neque enim id ex calamo, scd 
fruticc; nedum ex eius medulla, verum fructu provenit, moncntc 
S. Rocharto L. i. Canan. c. 40. W^ES.s. 

171. 23. IJoQifVQa'] Post hanc vocem deesse aliquid cer- 
tum est. Defectuui vcro hunc explehis, si post noQCfVQu inter- 



IN LIB. li. CAP. 59. CO. 231 

pungas, et Tf post i^uxov in Se niutato inseras (ptQei. Nisi 
TtoQiivQu in TTOorftQii, cum annexa di-, me tamen haud astipu- 
lante , mutandum iudices. Riioi). 

Jfnd. Z(otov T6 TKXQijVutyiiitvug (fvaeig etc. ] Ilaec et supe- 
riora pessime inter se apta atquc ronncxa esse, quis tandem noa 
animadvertit? Equidcm doctissimi Rhodom. conatum laudo, ne- 
qiie co tamen rem confect.im locumve persunatum arbitror. Videor 
eiiim mihi observasse, in hiiius insulae, rerum eius naturalium, 
iucolarum et eorum iastitutorum, religionis ac morum descriptione 
pleraque ita conmixta ac vnzeQov tiqoTcQov collocata esse, ut 
scopae dissolutae videri possint. Qiiare vehementer vereor , ne et 
haec multis partibus sint defecta, aut certe loco suo mota. Wess, 

171. 34. ^Ev re ruig toQiuTg xul ruTg ivyuTg etc. ] Legcn- 
dum suspicor y.ui ruTg tv(o/J(f.tg in conviviis; quae et festis dic- 
hus aptissime iunguntur, et morem spectantveterum, quosoUemni- 
bus diebus Deorum aliorumque laudes recitahant. Conf. lac. Pe- 
rizon. Animadv. Histor. c. 4. In precibus, tV TuTg tv/uTg , id 
observari, num quid singulare est? Wf.ss. 

172. 4.3. 1t^j'«Ao;.'oj'] Disiunge, ut sit dvu X/r/ov. RlloD. 
172. 52. 'Ey.ntatTv dt xcatu T))v 'fvdiy.ijv i?g ufiiiovg'^ In- 

cidisse navi fracta, eiectosque esse. S. Lucas A. A. XXVII. 26. 
iig vTjaov d'i xiva StT rjiiug iy.ntatTv. et supr. Noster I. 3 I • /.av- 
S-(lvovaiv iuvToig tyTii/TTovTtg oi fitv tig tXioStig y.u) Xiiivu^ov- 
Tug T()7iovg. et V. 34. XIII. 13. 'l^fifiovg ex Mutin. rectum 
iustumque videtur. AVess. 

172. 56. Eig Tiijhv IIoXiftod-Qa\ Eadem est, nc Palibothra 
c. 39. sed melius illic scripta. Wess. 

172. 66. IIuQuyQ(jt,ipofitv] \hle num legendum sit ntQi- 
yQuipofitv. Rhod. Indice v. nuQuyQitxpofHv. Avtov ntQiyQuxpo- 
fitv TrjvSi Trjv jiijTAov] Hoc cur sperni non dcbeat, abunde ad 
L. I. 41. ine patefecisse arbitror. We!*». 



232 ANNOTyVTIONES 



ANNOTATIONES 

IN 

L I B R U M T E R T 1 U M. 



174. 18. Kal rh TeXevraTov Tie^)) r(7)v YneQjSoQedrv'] Nisi 
dixeris in brevi hac rcrum libri superioris coriplexione ordiiiis 
habitam esse rationeni nullam, equitlem non vidco qui excusari 
haec possint: tantum enim abest, ut postremo ioco dc Hyperbo- 
reis sermonem instituerit, ut moribus indorum explicitis, primum 
Scythis, tum Amazonibus, tertium Hvperboreis, quartum Arabi- 
bus, postremum vero locum insuhie, a lambulo descriptae, quam 
doctissimus Rhodoman. Latinis de suo adiunxit, dederit. Po- 
terit quidem certe verborum aliqua traiectione ordoinstaurari; sed 
id consiiium multis fortasse niniis calidum videl)itur. AVess. 

174. 20. 2/edov TiaQu naoi ov/.iq(i)venai] Tenor oratio- 
nis avfi(f(t)vetadui requirit, et tum nQO(faveg vnuQ/eiv, quod suo 
suflFragio Coislin. liber firniat. Wess. ■ ( 

174. 31. IjQinTov eveyy.elv (fvaeiQ eftxpv/ovg^ Simillimam 
de hominum animaliumque prima in Aegypto origine disputatio- 
nem exsecutus est I. 8. Convenit autem huic Stephanus in Al- 
\)t'oyj, de Aethiopia esse qui referant tradens, eam primam om- 
nium coagmentatam esse, eiusque incolas ante ouines alios Deos 
coluisse et legibus usos fuisse. l^rjv At9ioniav yrjv nQ(')T)]V (faal 
nayrivat. nQ(0TQi y.ul &^eovg eTifU]aav y.al vufiotg e/Qijauvro. 

WES.S. 

175. 40. KuTu T)jv 7X/a(Va] Lib. L v. 424. Historicam hu- 
ius loci explicationem et allegoricam apud Eustathium invenies. 
Rhod. 

175. 43. Eho/Juv'] Ev(0(hav Co. Cl. M. Pogg. male: vul- 
gata explicat Homericum, dutiu^ prorsus ut brevium Scholiorum 
auctor. AVk.ss. 

175. 44. IJuQ' v.vToTg ToTg y^idiotpi] Legendum nuQ(i 
ToTg Ati^. RnoD. 

175. 52. ^Enifjo/Jig] ^Eni^ovXrjg Co. Cl. 1. frequeuti pecca- 
to. Vid. ad I. 4. Wess. 



IN LIB. III. CAP. 1. — 3. 233 

175. 54. Kai avTuv xoTc oXoig y.iSvvtvaai'^ Kivfivrog 7T{qI 
T(ov o/.ff))' Appiano Mitlirid. p. 32G. et y.iviivrtvHV m^] tuiv oXmv 
infr. XIII. 7. est periculum sumniae rerum adirc. (Juarc qui plane 
infringuntur, ijriuodui roT? o/.o/c l^emostli. Piiilip. III. p. 72. 
ct ToTq oXoig (TvvTnij^ITiVfa NostroXl. 9 I., (juique in pcriculum et 
exercitus et vitae impcriique amittendi veniunt, yirdvvtvaui roig 
o/.o/?, 7iuQu[Su}J.taO('.i Toig o/o/c Polvbio III. 91. perliibentur. 
Quo etiam loco res Cambjsis fuisse, cum in Aetluopas moveret, 
Herodotus III. 25. ostendit. Wf.iss, 

175. 56. 'I^^ni i'jQa/v Tijg ^-^idiOTiiag TTQOflO-ovaai''] Vidc II. 
16. et Suidam — f///'o/<///c, qui nescio quem auctorem secutus in 
iiltima Aethiopiae pcnetrasse signilicat. We.s.s. 

175. (30. "Fovg vniQ AlyvnTOv] Postulant hoc libri omncs, 
ct Herodot. VII. 69., neque inprobarem Clar. 1. et Ven. xutu- 
ToXtiTiaut , si t(7)v AiOiomov ^ T(~jr etc. Icgeretur. Solet enim in 
illis haud esse infrequens, qui alios adgrediuntur et piignam au- 
dent. Polyb. III. 103. TittQdiQfi/jd ij nQog to 7TUQajJ('/.U.ta'}^ui xul 
y.u.T(t.T(ihfiuv T(~)V 7io/.t/.ii(i)r. (jtrcg. Nazianz. Orat. III. p. (j8.D. de 
luKano t/)c UTiovoiug tdtoy.tr ur diyijV tr oQoig^^Ftofttxicor , cov 
y.uy.(~ig y.uTtTol.fiTjat. Ad qucm modum y.uTUToXituv ti7)v y.vfiu- 
T(or qui lidenti animo mari sese committunt, lo. Chrjsost. Homil. 
de Gloria T. III. p. 140. B., yirdvrcor y.uTUTol/iiuv VTitQ Tijg 
d.QtTr,g pericula lidcnter adire pro virtute T. V. p. 51. C. et nuQ- 
i)trog y.uTU.To^.firjad.au. o^pttog (i.QQir(or., quae in mariuni con.spe- 
ctum venire sustinet, Basilio M. Orat. in Gordium T. II. p. 147. 
A. Wis.s. 

175. 64. Ov /(oQuv «PJ.« OaXuTTav ytyovirai'] Res{ficlt 
haec Tzetzes ad L^^cophron. v. 119. Inferiorem autem Aegyptuni 
olim mare fuisse, agnoscit Aristoteles I. Meteorol. c. 14. yut nci.- 
aa Tov noTU[iov nQoa/coatg ovou tov Ntii.ov. Conf. superius I. 
34. dicta. Wess. 

175. 74. Tc/. nltTaTu T(~)v ro/iiiiii(or etc.] Ex institutoriim, 
legum morumque similitudine haud prave profecto coiiticitur di- 
versarum gentium origo: iureqiie adeo Aethiopes, quique eorum 
caussam nuper egit Cl. Fourmontius in Comment. Acad, Inscript. 
T. VII. p. 504. ea oinnia urgent. Quod si tamen Aegyptiis re- 
spondendi iocus esset, diibium nonest, quin iisdcm rationibus 
pugnarent, et Aethiopas suos esse colonos pertenderent: inanebit 
ergo lis sub iudice, donec aliunde, utri antiquitate praestent, pro- 
babitur ; quod Aegyptiis fortasse in facili erit. Wess. 

175. 76. Buai/.tig O^toig ro/niCttr] \'ide 1.90. 92. Wess. 

176. 81. 7« fiiv diif.iidc)ij nQoauyoQtv(')titru\ Dixi ad 1, 
81. Wes.s, 

17(). 89. Ofioicog i);vQrjiiir(n^g'\ Toto itaque corpore rasi? 
ut ne cilia quidem supersint. Synesius Encom. Calvit. p. 70. D- 
/^drj di iycb iiUTtvoi]Ou y.ul Tovg tv AiyvnToj 0-tQunivTag TOV 



231 ANNOTATIONES 

0-tiov •) fiT/dt T(ov IniftXeffnQiiiuov aveyoulvovg tqi/cZv. Stolas 
autem linteas iiulucbaiitur, uusle Isiacorum gregem linigerum gre- 
gemque calcum coniuiigit luvenal. Satir. V i. 332. Adcle Hero- 
(lutum li. 30. AVi'..s.s. 

17G. 1)1. XoT^aOai TriXoiQ iic.yQoTg etc.] Huius fere formae 
Persarum, Parthorum Armcniorunuiue pilei et tiarae in numis 
conspiciuntur apud Ezech. Spanhem. Dissert. VIII. de Usu et Praest. 
Numism. p. 471. Sicuti vero in Aetliiopia regium capitis insigne 
aspides spirarum voluminibus innectebant, ita et in Aegypto moris 
erat. Aelian. VI. H. A. 38. y.ui rovg ('SaoilcTg uy.ovo) tmv Alyv- 
Tiruov im tiTjv diudi^fiv.Kov rpooHv jitnoiyiliitrug uanidug., rr^g 
UQ/Jig uhurrofiirovg ro uvr/.rjov ty. rov Ooov fiocuf Vjg Tor; Trpo- 
eiorjfu-rov. cjuae ritus eius explicatio ah ea ratione , Cjuam Diodo- 
rus adfert, nilul admodum discrepat. We.ss. 

17(3. 99. IIuQ^ Ah/rnrioig yuXovfitvo)v leQoyXvffiy.cov^ 
HahetHeliodor. IV^ Aethiop. p. 174. ruiviav yQUfiiiuoiv Ald^ioni- 
y.oTg <, ov dijfioriy.oTg., u)J.u [iuaiXiy.oTg toTiyfitvrjV., u dt roTg Al- 
yvnruov leQuriy.oTg y.ulovfitrotg (ofioiiorrui. unde colligas cx 
eius c]uidem opinione duplex etiam Aethiopihus, quod Diodor. 
videtur negare , literarum fuisse genus. Quod utcunquc fuerii, id 
certissimum est, hieroglyphicas Aegvptioriuu literas animalium, 
memhrorum humani corporis , instrumentorum fahrilium similium- 
que rerum fuisse figpras ; inscripti obelisci pluraque Aegyptio- 
ruiii, quae hanc in aetatcm durant, monumenta tiquido testantur. 
Quare culte satis Philo lud. I, Vit. Mos. p. (306. A. hoc genus 
eruditionis rijv diu avfijii^Xiov ffiXoaorf i'uy., i^v tr roTg Xeyofitroig 
leQoTg yQUfiiu/.aiv tnidtiy.vvvrui, appcllat. Hanc quoque originem 
nuiltiplices Sinensium charactcres hahuere: primitus enim figurae 
erant, rem signiticandam ipso ad.spectu exhihentcs, testibus Nic. 
Trigautio I. Exped. Sinic. c. 5. et Mart. Martinio I. Hist. Sinic. 
p. 22. WK.S.S. 

17C. 10. *^0 fiev ovv leQuS, uvroTg a)]fiatvei etc.] VideClem. 
Alex. V. Stromat. p. 670. et Horapollin. I. Hieroglyph. 6. We.s». 

176. 14. 'O de y.Qoy.i')()eiXog a))fiuvriy.og — y.uyiug'^ I4vai- 
5eiug Clemens ait; quod eodem redit, ut ex HorapoII. I. 67. vi- 
dehis. Contra tamen haec vcnire videtur Damascius in vita Isidori 
apud Photium Biblioth. p. 1047., asseverans hippopotamum udi- 
y.iug ev roTg ieooylvffiy.oTg yQUfifiuai esse argumcntum, iustitiae 
vero crocodilum. o 2oT/og dry.aiog. ovofiu de yQoxodeiXov u 
^ov/og^ ov yuQ (u)ry.eT CiTjov ovdev. Sed videtur tantum; certuni 
euim genus eius animalis, cicur et lenis ingenii, de quo Aelian. 
Vlil. H. A. 4., innuere creditur, We.s.s. 

176. 15. 'O de (xf d(0.fiog, diy.r^g t?;^?;t/)c] Oculi atquc 
aures Dei symholum erant, ori n/wru Seog oqu y.at u/.oiei., Cle- 
mcns Alexand.; erant et Solis atque Osiridis; Macroh. I. Sa- 
tur. 21. Osirin Acgyptii., ut Solem esse asserant., (jiiolieH 



IN LIB. III. CAP. 3. - G. 235 

hiernglj/pJiicis literis suis expriniere volunt^inscidpunt sceptrum^ 
inque eo speciem oculi exprimtmt et hoc signo Osirin inon- 
strnnt. Atijnc hacc cxempli caiissa. Rem ciiim omiiem post llo- 
rapollinis dilif^catcm operam suinma cum ciira exsecutus cst lo. 
l*icr. Valeriaiius iii llieroglyphicis suis. We.ss. 

177. 30. Ucii:; yiDua^iov /.(f.To. ztra ovDid^etarl Aegyptii 
et liaec moris sunt ', apud quos iv tuT; y.a/.ofitirutg y.ioiiaatatg 
Dcorum aureac imagincs circumgestabiintur, Clemente Alex. Strom. 
V. p. 671. auctore. Maxinie vei^ rex cum esset constituendus; 
adcrat enim praesens tiumen, cog nviicf QnvTilov ntQ) ti)v tuotaiv 
Toi' fiaai/.i-fog, aderant y.touama)., dci admiiiistri, ceterique sacer- 
dotuiu et prophctarum, ut docet Synesius I. Provideiit. p. 91. D. 
e quibus id videor posse conficere, yconaaiug illas fuisse sollemni- 
tates, quibus Aegyptiorum dii iiiagna cum pompa circumfercban- 
tur comcssabundi quasi; yfouaoTag fuisse eos, (jui ferculis inpo- 
sitos gestarent, ciimque illis comessarentur : quod ipsum et in 
mcntem vcnitDionys. Petavio ad Synes. Encom. Calvit. p. 73. A.; 
quamquam rectius is instituissct, si Syncsii verba yai 1'aTtv «u- 
Tolg yiofiaoTiiOtu t« ytjjioTta yornTovva non adeo explicare cx 
Aegyptiorum yiofiaaiatg^ quam emendare ingressus cssct. Mihi 
quidem dubium non est, quin n<oiiaaTi]ota. tu ytjhfWia yoi':nTovTa 
scripscrit: id postulant, quae de occultis Aegyptiorum sacris com- 
luentatur: id ipsae sacrac cistae, quae operculis, et haec nfo/ta- 
aT)'iQtaf studiose occludebantur. Vide Alex. Xaver. Panelium de 
Cistophor. c. 3. Wes.s. 

177. 32. Evi>i:g Af ] lloc praestat. Vide II. 12. Wess. 

177. 31. .JiaiTi] Tc /QT^Tff.i TJ^ TiTayfitvij ctc.] Et haec Ae- 
gyptia, ut ]j. I. 70. docuit. We.ss. 

177.45. Ka!:)(/.nrQ nao(). Totg "EXXi-atrl Apud hos olim 
patratac^caedis crimcn anni exilio luebatur. Euripid. Hippol. v. 35. 
Enti dt &iiaivg KeyQonifw ).ini.yi)ovf>.^ 
JMitia/ia fftvyfov tupaTog IIu).)MVTt()fZv', 
Kai Trp'd£ ovv dauaoii vavoToXei /i/ova 
^Eriavoiav c'ydi]fiov aivtoug (fvyi]v. 
ad quae Schcdiastes: voftog i]v ^ Tovg ififfvltov y.ut ovyyiviyov 
(fovov noti^aavTf/.g ty.ovaia (fvyf] O]fitovodu.i ro fiiuofta. Mansit 
hinc Athcnis, ut, qui alium casu fortuito necasset, annuum exi- 
liiim ultro subiret, ct tum rediret, ubi occisi cognatos quomodo- 
cuiiquc placasset, Demosth. in Aristocrat. p. 411. et Criticis aJ 
Euripid. Orest. v. 5 I 1. testibus. We.s.s. 

177. 57. lHtyioTr]V y.al yvQifoTUTriV Tu'z.tv c'/ovTig~\ Strabo 
X\ II. p. I 178. B. iv Ac* Tfi J\hQi')i] yvQi(f)Tt''.r)iV Tf'/.z.tv tnti/ov o'i 
UQiig T<) nalaif)V. quibus addit, misso nuntio solitos fuissc rcgi 
mortem impcrare, eumque morem durasse, donec rex quidam, ar- 
mata manu iii lucum irruens, ubi aurcum sacellum erat, sacerdo- 
tes interticeret et cousuetudiaem ubolcrct: quae tlarissimc ostcn- 



23G ANNOTATIONES 

(lunt codera, e quo Diodorus , fonte Strabonem hausisse atque 
hortulos suos rigasse. Wf.ss. 

177. 63. ^i'i'?]0-i-i'('. ovvreO oaafitvij] S'\c 7iorii<)oT^ cdioiwT.; 
avvTS&Quiifitroi ^ qui lualos inores longo usu inbiberunt, supra 
II. 60. Conf. I. 71. Wkss. 

178- 71. Kaxujf QovT^oai tov TToay/iaTog] Legendum cen- 
seo Tov TTQooruy/taTog, ut pauUo ante xa) chtv to 7iQooTayi.ia 
Tfyj' dO-avuTdir vno d-niTT^g (fvoefog fi?idufii~)g naQOQuO Tjrui. Si- 
milem mendam e StrabonelV. p. 285. B. sustulit Is. Casaubon., nec 
magis aliud in vctustis scliedis obviuni, quam Tioayiiaiog et jiqoo- 
TuyfiuTog , TiQUTTOuevcov et nQOOTUTTOiitviov confusio. ^ id. 11. 
7. et inf. c. 33. Wes.s. 

178. 80. 'Enur fiuoiXevg fii-Qog tI tov etc. ] Eadem ite- 
rum Strabo XVll. p. 1 178. B. Wess. 

17 8. 87. T>)r /■iejiuiar (piliav'] Videntur librarii Codd. Co. 
et M. jitjiuioi' praeferentes , noluisse ab eoruai opinione dissen- 
tire, qui IJtjjuiov eni 9iiXv/.ov y.QeTriov esse decernunt, uti Tho- 
mas IM.; yuorum praeceptum sperninius, obsecuti scriptori- 
bus auctoritatis locupletioris, ut Demostli., qui Oljnth. II. p. 13. 
dvvufiiv iieijaiav. et in Aristocrat. p. 103. (jv).uxi]v (iejiuiav, 
Isocratis Arcliidain. p. 196., ubi eiQi'iVi^v jJejSuiar ., Aristophan., 
qui Lysist. v. 1016. (fiKi^r jjefSalar dicere non dubitarunt. Quae 
exempla si pluribus cumulare velis, consule Ci. Dulcer. iu Thucy- 
did. 111. 43. Wess. 

178. 92. KuT(), Tiov qihov] Mallem scripsisset y.uTU rov 
/3uoi).ecog. eum enim omnia haec potissimum spectant. Bene Stra- 
bo, ex dt TovTov cf v).uy.i] tuv fluoihecog eoTi ji).ei'aT}j n(f.Q uvtiov. 
Wess. 

178. 95. ToTg ri^jV fnjTQ()noAiv uvtiov oi/.ovoi] Urbem 
Meroen, n/jXiv ofidivvfiov zTj rijoco.^ ut Strabo XA il. p. 1 1 77- A. ; 
Heliodorus X. p. 160. // yuQ di) 3TeQuij fiijQonoXig oiou t(ov 
Aldictncov , TU fiev u)J.u eorl vTjOog etc. Vide superius 1. 33. 
Wess. 

178. 1. T;))' ofioQov TTjg 1-lQaj'ii'ug'] Eam credo intclligit, 
quae ultra Nilum llumen in sinum Arabicum vergit, de qua 1. 21. 
Wess. 

178. 4. ToTg TQi/cofiuoiv ov).oi~\ Ineptiunt qui mutare 
sustinent. Sunt Aethiopes eius tractus fiD.areg y.al ov).oTQi/eg 
Strab. XV. p. 1012. B. 1019. A. Wess. 

179. 16- loSoig TeTQiaiiy/eoiv] Postremam vocem negle- 
xerat interpres. Agatharchides de Rubr. Mari p. I 3. /qiovtui — 
— ToTg fiev Tc/Soig [leycAotg. Distinctius Strabo XVll. p. 1 1 77. C. 
/QiovTui cie y.ul T()S,oig AJtyioneg TeTQunij/eoi 'S.v).ivoig. Wess. 

179. 17. Tio noi\) nQoojjuivovieg'] Pede iu ar<'um, ut ma- 
iore eum robore tcndant, inposito. Agatharchid. de Rubr. Mar. 
p. 40. ftev eig y.u.Te/u to^ov ra/ noiil yiQoo/iefii^y.wg. Atque ita 



IN LIH. 11 1. CAP. 6.-9. 237 

et Strabo XVI. p. 1117. etsi nunc prave iM TTnnftffii-yjiXfDv ToTg 
Tjnai. Nec aliter puto arcipi (leherit Xenophontis vcrba IV. Kxped. 
Cvr. p. 2.1.3. iU./.ov di Tag veroag^ onoie ToiivoicV, /70og to x«- 
T(0 ToT; ToSov TO) uoKTTfOO) TTod) TTQol^atvovTig, seupotius, ut hic, 
7inoi)Sa.(vovTcg. quoties sui^iftas misHuri erufif, adducetjdut., si- 
nistro pede in iinaiii arcus partein inposito. ^Jtcbaiitur cniiu har- 
bari illi arcuhus ternijni fcre cuhitoruni; quos ut intcn:lcrent, liunii 
collocahant, pedeque admoto sinistro, nervuni sunimis virii>us ad- 
ducehant. Quo niodo et expedita rcs erit, et Xenophontis locus ab 
intempcstivis criticorum conatilius inmunis. We.ss. 

179. 18- KaS-on'/.iZorai (Vc" y.a\ Tu.g yvvaTy.ag~\ Eademhaec, 
sicuti et quae sequuntur, Strabo XVII. p. 1 ] 77. C. Wf,.ss. 

179. 30. ilZ/) ffeoovTov tV;/«] Dinon Aethiopiae ovcs lana 
essc inopes, sed camelorum pilis hirtas, Tzjjo/j^ftru eoidw fdv ipiXu, 
TQi/ug dt y.ui.n\K(ov f/oJTM, prodidit in Aelian. XVII. H. A. 10., 
quod si cui ad credendum ditticile acciderit, Strahon. sequatur, 
qui Aethiopiae noo^iaTiov ur/OTor/ovvTiDV ^ ovium, caprarum in 
morcm hirsutarum, mcminit: cuiusmodi iii Corsica genus juusmo- 
num, caprino villo , quam pecoris velleri propius, apud Plinium 
Vlll. H. N. 19. Wfss. 

179. 32. \4vuTc'u.H neoi tuc /.iuvug] Eustath. in Iliad. E. 
p. G07. ava.Tt/./.eiv i/. yi^g gravius et elegantius esse quam 
(f.reniyui adhrmans, dictioni maicstatem quandam conciliat; quam 
Diodorus hoc loco sectatus non videtur, neque Theophrastus IV. 
Causs. Plant. 6. p. 303. (fuvtQov tvifvg tivui to qv/./.(jv uvuTt/.- 
Xov rijg aiQug inquiens. Wess. 

179. 38. T(j'itiuig tvi]9^).iyy()Tfg'] Sic I. 54. ivi-O^/.r^y.oTtg 
ToTg noltiiioig , qui longo usu rei militaris peritiam sihi pepere- 
runt. et XA II. 9. tvr^&^/.iy/.OTtg ToTg nijXtar/.oTg y.iV(U:voig. Prae- 
positionem addit XVI. 44. n/Jj^og iv yviivuoioig y.ul novoig 
ivrjd-XT^y.og. Wess. 

179. 48. Tr^v Te yuQ 'T(riv etc.] Vcra liaec sunt de incolii; 
Meroes. 01 di iv 3TtQ0)] y.al ffoa.y.Xea y.a) TTuin x«/ "7rr/v ni- 
(jovtui noog u'/.'/.(o tiv) /lun.iaoiy.ij), Strah.X^II. p. I 1 78. : quem 
autem ille harharicum Deum vocat, eum Nostcr lovcm interpre- 
tatur. AVess. 

179. 50. Eir^oyeTT^nd-ai'] Hoc retinemlum : fit enim relatio 
ad tempus, quo aetatem inter homines egerunjt. Rhod. 

179. 51. Ku&('i).(jv S^torg ov voiifCovaiv tivui] Aegre niihi 
persuadeo, gentes olim aut nunc esse, quarum obbrutcsccns in- 
geniuni eo devenerit, ut divinum nunien de rerum natura prorsus 
sustulerit. Placct egregie hoc Artemidori I. Onirocrit. 9. commune 
esse omnihus hominihus xttorg ai/jtnlhu y.u.i Tiiir.v. ov()iv yuQ 
fi^-ro, (/.Vr')o(')n(')v a3tov. Hic quae narrantur, Atlantios spectant^ 
de quibus vide apud Herodotum IV, 184- Wess. 



23S ANNOTATIONES 

179. 57. 01 d't TTtQi/Javzeg veXov} DLxi ad L. II, 15. 
Wess. 

ISO. 61. "0()y.or ii;'yi(7Tov i^jyovvrc.i'] lliuic Mcrocs incola- 
rum morem, eorum cnim esse Stralo XVIJ. p. 117S. signilicat, 
probahant et Nasamones apud Herodot. i\\ 172. barbarorunujuc 
aiii. We.ss. 

1 SO. 63. Oi ^utv toTq cj'7rpf;rf(Tr«T0/c] Notavit Ilerodot. III. 
20. civium maximum et rohore praestantissimum regemal) Acthio- 
pibus constltui; hunc sequitur Aristotel. IV. Polit. 4.; Bion vero 
in Aethiopicis apud Athen. XIII. 2. p. 566. pulchcrrimum legi, 
rov y.aHiarov ix 7T(h.Vto)v y.a) fi(t/tf.i(oTaTOv ait Nicol. Damasccn. 
Excerpt. Vales. p. 51S. Wess, 

ISO. 65. '.fis fKjvorg aQKTTa rfQnvTiovvTugl Nisi accu- 

sativos hosabsolute positosagnoscas, scribendum erit rf>j fi(')VOig — 
— (fQovTtovai ex schedis Clar. 2. ; quod etsi haud pauHo phinio- 
rem facit orationis ordinem, non damno tamen alterum : est enim 
id genus optimo cuivis receptum, Aratus Phaenom. v. 332. 
— — Oiy. iit y.iirov Ufi' 7]eXi(o uvtovTU^ 
(l)vTaXta\ xficvdovTai^ araXdia (fvXXiocoaai. 
ubi Critici veteres, to di^ ovy. eTt yeTvov t()v ^ti(Jtov ^ EIX11- 
rtafi/jg iaTtv ., arT\ tow, ov/. l-Tt iyeivov ariovToc afia iflio). 
Alia exempla ex Pausania dcdit Sylburg. in Praefat. p. 930., ex 
Arriano L. V. Exp. Alex. p. 222. lac. Gronov. et Kuhn. ad Ae- 
lian. II. V. H. 13. Porro non absurdum Aethiopum illud institu- 
tum, quo optimis omnium pastoribus regni habcnas tradebant; si- 
quidem notfievty.ij , quae Philonis lud. I. ^ it. Mos. p. 6 1 I . E. 
verba, fuXiTi] ytu nQoyvfiraafta [■iaatltiag fiiV/.ovTi T/^? i]fieQ(0- 
TUTrjg T(or a)'9Q(on(i)r i:itaTu.Tclv ayiXijg. ^\ ess. 

180. 77. Ji() y.ai 7TeQtfw./}]Tog to7/oc] Qui tanto studio 
petitur, ut eius possessionem certaminibus Afri Aethiopibus et vi- 
cissim praeripere conentur. iosephus de diademate X\ II. A. I. S- 
4. di'^aai}ai to neQifi('i./i]Tov rrjg ivO-avde rifirjg. Demades Athe- 
nae to neQtfi(j./i]Tov yu-t davfia.L,()fievov vno navT(ov aaTV Orat. 
p. ISO. ; Stralio XIIL p. 910. C. de Thebes campo, i)tu rijv 
u.QtT)]v niQtfia/T]Tov yi:ria9(f.t cfaai. Vide etinfraXII.6S. W^ESS. 

180. 84. rtvatorrai tov dQvov\ Hoc retineo ; est enim 
Nili ripa mire iuncosa; unde et Nicander Theriac. v. 200. Aiyt- 
TiToto naQu ^QvijtrTug li/.fivovg. Post pauca vero, inducta rrx?;- 
r<Tf(5v voce, qtiam Reg. inprobat, scriptum fuisse autumo, ovTtg 
vofiddeg xai to avroXov t(J) ovfKftQovTi etc. , quo modo lenius 
multo decurret oratio. Wess. 

180.97. \EniTiOtrTai roTg iXicfaai'] Describunt hoc dra- 
conum et eiephantorum certamen , nec eodem tamen modo, Pbilo 
lud. De Mundo non corrumpendo p. 961- A. et Aelian. \ I. 11. A. 
21., consentiuntque aevi recentioris scriptores in Commcnt. lob. 
Ludolli Histor. Aethiop. p. 148. Confer et infra c. 37. Wess. 



IN L113. III. CAP. 9.— II. 239 

l^. 3. l^TToXtino/^iernt d^ unoQijitaTng] Initio fcjioQrjfia- 
TO? substitucram, ut essct, facultate destitufi. Scfl aptius et re- 
ctius nunc vi<lctur legi tni/ei()i'ijiiUTng. Secjuens etiani de in yu() 
transmuto. Ita enini causa ilia, cuius hic implicite iit mentio, 
cxpiicatur. IlliOD. Longc commo<Iius est eiri/eioii/iuTog ., fjuod et 
a Diodoro venissc suspicor: vulgatum yuidem certc ut bonum sit, 
nullis maciiinis inpctrari potcrit. \\ Kss. 

] N 1 . S. TuTg T() fiTiy.og uriiy.ovauiQ] Oportuerat to.Tc eig 
To ///~xoc, quod nec Riioflom. fugit. Tameu c. 15. de ultimo 
sinus Arabici recessu, oc elg ti]i' fieaoyeiov u.vt]y.o}i' uninTov diu- 
(TTijfiu. Vt putes consulto eum praepositionem subaudiendam ne- 
glcxisse. >V Kss. 

181. 18. L4yud-u()/id}-g fiev yuQ Kvithogl Fuit Heracli- 
dls Lembi anagnostes sive lector, teste Photio ; quem cum sub 
Ptolemaeo sexto vixisse referat Suidas, haud sanc iiiale Agatliar- 
chidem lo. Ger. \'ossius I. Histor. Graec. 20. illi Ptolemaeo aerjua- 
lem fecit; nc(jue tamen eo regc libros de Asiae Rubriquc maris re- 
bus memorabilibus vuigasse videtur: scripsit cos regis Aeg)'ptii 
tutor cum esset et aetatis provectae, nQeo/ivTiQog lov y.ui nnXXoiv 
i'/.ineiQog yeyorcog n<)uyfiuT(ov ., sicuti ait p. 14. edit. Hudson. ; 
quae (juia in lectorem non convcniunt, neque traditum nobis li- 
(juido est, cuius Ptolemaci tutorem egerit, teuipus scripti et publi- 
cati opcris in obscuris merito censetur. H. Dodwellus ut has tene- 
bras discuteret , regem, qui in Agatharchidis fuit tutela, Ptole- 
inaeum csse censuit Alexandrum Disscrt. de Aetate Agatliarch. p. 
70., cditumque librum anno U. C. Varroniano DCXLix. vel ijCL. ; 
quo eodem tempore Artemidorus Ephesius, quippe Olymp. CLXIX., 
uti Marcianus Heracleota docuit, florens, Gcographiam suam in 
vulgus emiserit: quod tamen ego in animum induccre non possum. 
^ideor enim animadvertisse ex Strabone, ct ostcndam opportu- 
niore loco, Artemidorum /Vgatharchidis scriiiia coiipilasse , et de 
Troglodytis Arabicique sinus accolis omnia iisdem paene vcrbis 
esse cxsecutum ; unde conclusione (juadam conlicio, non unius, 
quae viri doctissimi sententia, anni, sed plurium intervallum iu- 
ter utriusque publicata scripta intcrcessisse: tantoquc magis quod 
cadem in Aegypto et Ptolemaeorum gratia uterque cgcrit, ncc Heri 
potuisse vidcatur, ut intra unius anni spatium Artemidorus tan- 
tiuu opus absolverit. Fortc itaque Ptolcmacus, cuius tutelam Aga- 
tbarchides administravit, is est, quom .SV;/f /•(>//< Porphyrius, P/ii/- 
sconem II. alii adpellant; quo njodo et iustam temporis intercape- 
dincm Agatharchilem intcr et Artemidorum habebimus, et illis sa- 
tisrtet, quae de Agatharchide prodita novimus. Sed hacc alias ube- 
rius. Wks.s. 

J/nd. 3Jiv yuo] Si ita, non /ie'vTOt, scripsit Diodorus, 
yuQ illud refcrendum cst ad mQl di liuv ovyyQur^ewv i;/iiv dio- 
QiOTeov. 



210 ANNOTATIONES 

181. 24. TlaQfftuXo^iev ilg ^Yyvnrovl Tametsr ^le illis, 
qui in foriuu se conferunt, fitfidXXfiv ng ri]r dyo^ur iisu tritis- 
simuni sit, probatumque Lycurgo in Leocrat. p. 148., Libanio 
T. L p. 794. B., lo. Chrjsostomo T. IIL p. 52. B., Themistio 
Orat. XXIII. p. 293. D. atque aliis, non recipio Ivijidlontv 
Coislin. ; vulgatum enim DioJorus pro suo agnoscit. Vide I. 12. 
Wess. 

ISI. 35. /Tfp/ yuQ raQ ta/aTidc: e,tc.~^ Omnia liaec debet 
Agatbarchidi de Rub. Mari p. 23. AVf.ss. 

181. 37. ^rvayoutvov yioAXfjr] JJoXXov ])ost avvayofie- 
vov eradatur. Rhod. 

181. 39. zliaifvug] /licfvdduc CoisL male. A^ide V. 22. et 
Theophrast. deLapid. p. 400. Wess. V.Lol>eck. adPhryn. p. 497. 

181. 40. JIeQiXuf.iTrofitrug (fvGtig] Miritice delectatur at- 
que in buius vocis usu acquiescit Diodorus. Sic enim animalia vix 
alibi visa Oofoi' ui)^tft)Qi]rorg (fvatig L. III. 36., quo etiam modo 
nuvrodundg Uofov (fvotigDio Chrjsostom. Orat. V. p. 83. A., et 
(pvniv ntrtivfov^ tQntron' rt y.ul tvulifov S. lacobus Epist. III. 7. 
et varia herbarum genera navroiug /ioravfZv ffvatig IV. 4G., la- 
pillosque splcndentes ffvatig ntQilufinofitvug III. C9., sicuti et 
hoc loco , adpellat. Wess. 

181. 43. Oi ydf) /jaatltTg rT;g Aryvnrov etc. ] Primi for- 
tasse gravissimie huius poenae auctores sunt: transiit dein inbu- 
niana consuctudo ad alios, praecipueque Romanos, qnibus danina- 
tione in metalla et opus mctalli nihil frequentius. Vide P. Fabruni 
11. Semestr. c. 5. et Blas. Carvopbil. de Marm. Antiq. p. 158« 
Wess. 

182. 52. ndvvtg Si ntiiaig (hdtfitvoi'] Galeno propterea 
ntdTjTui L. IX. Simpl. Medic. Facult. p. 129.; sed haec mininiu 
pars aerumnarum, quas aurileguli incredibiles perpetiebantur. 
Enumerant eas Democritus in Epist. llippocrat. ad Damagetum 
p. 1282., Lucretius VL 803. lo. Chrysostom. in Mattb. T. VIL 
p. 559. Nimirum luxus, habendique studium^ crudelitate qua- 
dam admixtum, 

Quaerere sub terris aunim^ furtoque latentem 
Isaturam eruere omnem., orbemfjue invertere praedae 
Imperat., et glebas inter deprendere gazam, 
hivitamfjue novo tantlem producere coelo. 
ut bene Manilius V. 524. Wess. 

182. 50. OrXuy.ui ydo iy. aQuruorfov etc.] Accedebat coeli 
solique siccitas, quae tanta illis erat in oris, ut ea conclusi fu- 
gam ingredi non auderent. Prodidit hoc de damnatis, qui iisdem 
inArabiae atque Aethiopiae tinibus lapioidinam Porphyritin exerce- 
hant, Aristides T. III. p. 587. ^EoyuCovrui d^ uvrrjV foontQ y.fu 
rug uXXug di]nov y.firdfiiy.oi. d.llu rovrovg ye, fog (fuaiv ^ ovi\tig 
(^iQovQtc ovrto a(f'6dQu vdarog ioiiv unoQog, v(fj ovneQ y.ui tjQIj- 



Ix\ LIB. III. CAP. 11. - 13. 211 

/iicoTur uX7ui ff 6/3(0 tov xavd-i']afO&ui CunTag, o Sal nad^Hv uv 
Tig (fivycov uhZ ^ (.itvovotv oi /titvovTeg TOJv fifTu).)J(ov, Wes.s. 
182. 60- JJvQi 7ioXX(p y.uvouvTcg] Agatharcliides: tu fttv 
(ATioTo/iiu y.ul Ttlt(og oy.XijQuv t/ovTu (fvoiVf t[.i7iQ>\aavT<g vXrj^ 
xal /avva Tot nvQi noirjoavTtg , ovTcog avToTg nQOG('/.yovoi ti]v 
ntiQuv etc. quae eadeiu aurilegulis et luetallariis scrioris aevi 
studiosissime observari, dum venas sectantur et emoiiuntur, do- 
cet Georg. Agricola L. V. de Re Metall. p. 79. Wess. 

182. 63. IVlvQiudtg uy.lriQovvTtov uvd^Q(on(ov\ Dicuntur 
uy.XriQiTv ^ qui gravi atque adversa fortuna premuntur. Elegauter 
Teles in Serm. QW.. lo. Stobaei p. 577. dnoytyorev o (fikog. y.ai 
yuQ ytyovf ol dt oti fiiv unoytyorcv ^ AICAHPEIN o^f/, OTi 
di tytvtTO^ ovy. I'IYKyiHPEIN> Unde 7'xP.7;()^;xor6g , quos mala 
urget fortuna, Poljbio I. 7. et inferius Nostro XIII. 47. 58., 
ay.lr^Q}'^iiuTu calamitates et uy.lr^Qiui XIII. 31. XVII. 71. Beno 
iterum Teles in Sermone Stobaei XXXVIII. p. 232. patriam in~ 
venire scelestam et ingratam, in quam multa contuleris, n(~jg ovy. 
AKAHPHMA; inquit, y.al niog uv tl'/] tovto AKAHPHMA, 
o.X)^ ovy. TjdT] iintTv EYKAHPHJMA , to yvujvai noia Tig^ nQo- 
TIQOV firj eidoTu. W^ESS. 

182. C8. Tvnioi oidrjQ(ug xonTovoi^ Haec et supe- 

rioraiisdem fere verbis explicat atque exsequitur Agatharchides de 
Rubro Mar. p. 23. Malleos autem, quorum in re metallica usus, 
summa cuni cura descripsit Georg. Agricola VI. de R. M. p. 108. 
Wess. 

182. 73. Kal oy.olioTriTugl Scliolion hoc est. Rhod. 
I6id. Av/vovg — ninQuyfio.Ttvfitvovg ntQKftQovoi] Erunt 
fortassc , quibus potior videbitur Reg. et Vatic. scriptura; quo- 
rum gravate ego opinioni accessero: satis enim commodnm id est, 
quod amplector, idemque exprimit atque haec Agatharchidis, ov" 
Toi fitv ovv }a':/vovg nQoadtdtfitvovg ToTg fitTconoig t/ovTtg Xu" 
'C01.10VOIV. Wess. 

182. 77. QQavafw.Tu'] QQavfw.Tu Co. M. Xat. Cl. 2. quao 
scripturae varietas et iu Agatharch. p. 21. ; vide infra X\'1I. 20. 
Wess. 

182. 83. Ol di vntQ \'Tri TQtuy.ovTa'] Agatharchid. oi yuQ 
iVTog T(x)v TQiuy.ovTU. quae si Pliotius recte excerpsit, aut suu 
aetate aliter ea Diodorus legit, aut lapsus est. Wess. 

183. 89. JToog Tr^v y.(onrjV aliiOovoiv~\ Doctissimo RIio- 
dom. dubia huius loci sententia fuit : hic y.(!)nrjV vertit piivicuUim 
moliloriam, in Agatharchide y.(oni]v sive y.onrjV., neque enim eius 
scriptura constat, contusionis ictum: neutrum, ut arbitror, beuc: 
molunt enim senes feminacque lapillos, auri ramcuta conplexos; 
neque adeo ictui aut paviculae hic iocus est commodus. Fac vcro 
molas fuisse trusatiles , earumque manubriis binos aut ternos ad- 
stitisse, ut luanuum inpulsu eas versarent et lapillos conmolc- 

VoL. L K; 



242 ANNOTATIONES 

rent, tum y.ionrj erit ipsum iiluil inanubrium, iit xiottt] rj tov 
'iiq^ovg "kuftij y.al ty/tiQidiov apud Hesychium, rectissimcque a 
Nostro nuQaoTuvTeg — nQog ttv xwtii^v, et ab Agatharcliide y.al 
nuQuaTaaui TQtTg ty.uTtoMdtv nQog Tfjv fiiav yfon^-v^ ovTwg 
^Ccoa/iitvui etc, uXi^&ovaiv dicentur viri nuilieresyue, qui mola- 
rum manultriis adpositi eas rotant et continua versatione lapillos 
subigunt. Atque hoc mihi verius videbitur, donec aliuude meliora 
edoccar. Porro in Agatharchide quae sequuntur, recte ex Dio- 
doro corrigunt viri docti: u).i'jd-ovoi de tiog vno tov atfitdu/.tiog 
■iQonov ayd^f] t6 nuQudo&tv f.itTQ0v. quod enim auri ejfossum ent^ 
timditur^ lavatur, uritur, molitur ut furina.) docente Plinio 
XXXIII. 4. Wess. 

183. 99. Tc).tvT7-a(oaiv tv TuTg uruyyuigll Sunt uvuyyut 
aerumuac, miseriae, tormcnta, quibus aurileguli subtcrraneis in 
carceribus misere divexabantur. loseplius XVI. A. I. 8. !• (iaaa- 
riLofitvoi de /iiaXXov y.ul tv TuTg uruyyuig ovTtg^ et post pauc.a 
sect. 4. tlg Tig tmv rtMTtQfov, wg iv TuTg uvayyaig iytvtro. 
quibus locis tormenta , quorum molestiis verum ex illis exprime- 
batur, de quibus quaestio habebatur, indicat: et clarius L. XVII. 
4. 2. avuyyuig Tt y.ul fjuouvcov ocfodQOTv^Ti Tuvra tXtyor. 
Inde avuyyaTov carceris locus, in quo de servis aliisque quaestio 
instituebatur, et carcer ipse Xenophonti L. V. Rer. Graec. p. 443. 
^ ide CI. Salmas. haec ad Solin, p. 7G4. illustrantem, et y.uy.ov- 
fiievoi., incertum memoriaene vitio an coniectura, legentem, quam- 
quam sinc urgente caussa , et infr. IV. 44. Wf.ss. 

183. 7. KuTUQQtT yuTu ttjv Tijg ouvidog tyy.Xioiv^ Aga- 
tharchides to fitv ytcodtg iy.T^jyofitvov ovrunoQQtT y.uTU ti^v 
inivoiuv ToS auvidcofiuTog. quae postrema in mendo cum sint, CI. 
Salmasius xutu T?)r tvn/rtiav Tov oaridcofiuTog per laevorem 
tahulae ad utiguem rasae et cotiplanatae rescribi ad Solin. 
p. 777. oportere censuit: a cuius ego opinione non dissiderem, 
si To tvnirtg et tvnirtiu laevorem magis quam nitorem atqwe 
elegciTitiam exprimeret, quod secus esse, exempla, ab ip*o ad 
eundem Solin. p. 589. producta, evincunt. Diodorus legisse aI- 
detur yciTU tijV inirtvotv tov oaridcofiUTog. quod iustum arbitror, 
etsi simile exemplummihi dcsit. IJtTQut inivtrtvyvTat sunt decli- 
\es: hinc inirtvoig., uti tyrtvoig., progenita declivitatem indicat, 
sive tyy.Xiair., ut Diodorus ait. Ceterum auri diversas lavandi ra- 
tiones accurata oi-atione perscriptas si desideres, cumulate tibi sa- 
tisfaciet Georg-. Agricola L. VIII. de Re 31etall. p. 256. etc. Wess. 
Non opus est ut Agath. e Diodoro corrigatur. i) tov o. inivota est 
ingenium vel ratio tabulati., tj ntQt t6 o. iniroia hominum solers 
inventum in struenda illa machina. Reisk. 

183. 17. 3loX,',ii)cw ftcoXior] Mehus ftcZXov. Rhod. Mo- 
Xiftdov jicoXov] lloc malo. Agatharchid. yai fiiiavTtg y.uTu Xoyov 
To»; nXii^ ovg iioXiftcScm /icoXov yai xijvdQOvg uXcov .> y.al yaooiTt- 



IN LIB. III. CAP. 13.-16. 343 

(lov fjQct/i) y.ai y.QL&ivnv ttitvqov e quibus et id adparet, non 
sine iusta ratione y.ul yQid^ivov Co. et Cl. 1. me praeferre. "Wess. 

183. 23. ^0)u'yt]g anovaiaq ytyevTj/niv^ig'} Debet rariorem 
huius vocabuli usum Agatliarchidi, uttovoiuv utco tou yjtjyuuTog 
ramenti intertrimentum , seu Cjuod in decoctione deperit, appcl- 
lanti, sicuti et elegantissimum epiphonema, quod mox conseciui- 
tur. Wess. 

1S4. 37. I\ui KedQ(o(Jiug] Hoc praefero. Placuit enim 
Diodoro XVII. 101. XAllI. 3. Agatharcliidi p. 27. et Alexan- 
dro Polyhistori apud Stephanum redQ(0(jiu , frustra codici miuus 
diligenter scripto id inputantem. Is. Tzetzes hunc Diodori locmu 
signat in Lycophron. v. 817. "Wess. 

184. 49. Kut oTevoi 7iavTel(Jog avXcoveg^l Agatharchid. 
p. 28. «V y.ai xoiXddag /SuS-eiag e/ovoi y.ui (fuQuyyag uv(i)[.ia- 
7.ovg y.al OTeyvovg av/uTivug xui oy.oliug ey.TQOnag. ubi OTtvovg 
av/.ojvag oportuerat, uti hoc loco. Wess. 

184. 52. Tug e/.TQonug yal die'S,6dovg ovyy.e/(i)y.uoi'\ Sine 
controversia verum est , quod Codd. auctoritatem secutus restitui. 
"Ey.TQonui sunt anfractus aquarumque divergia, ut paullo ante et 
in Agatharchide ; simili ratione ey.TQono.\^ e/.veioeig t(~jv od(7jv, 
onov Tig ey.TQunT^vui dvvuTui, in Schol. ad Aristophan. Ran. 
V. 113. et infra c. 26. Wess. 

184. 58. 2vvunoy.o/iiil^ei — n/Sj9-og i/d^vcov'] Parla de 
Ichthyophagis Arrian. Indicor. c. 29., morem tamen piscium ca- 
piendorum paullo diversiorem descrihens. Wess. 

181. 67. Ku^uneQ u(/^ erog yeXevaauTog\ Unovelut iussu. 
Thucjdides II. 92. y.ui dno evog y.eXevoi(o.Tog hifjor^ouvTeg , en 
uvTovg (jjQfj.r^oav. Sophron apud Athen. III. c. 10. p. 87. y.oy/ui 
MOneQ ai •/ f$ Ivo? y.eXevofia.Tog ye/uvuvTi^ conchae signo ve- 
lutidato^ aut uno ex iussu, hiant. quae Diodoric|ue loca non 
fug^^runt diligentiam accuratissimi Steph. Bergler. in L. I. Epist. 
22. Alciphronis. «r^/ evog nuQuyyeli(UTog inira^Wl. Ab. Wess, 

185. 76- IMvQuivai^ ^uvquivui M. , quo modo Agatliarch. 
p. 28. et Aristot. V. H. A. 10., sed nihil interest. Wess. 

185. §0. TuTg unoQQ(7i'^i neTQuig eniTe/itvovTegl Mallem 
hoc quidem loco lapidum fragJ7ientis ., quae ad incidendum aptis-( 
sima erant, praecipue saxi Aethiopici, de quo Herodot. II. 86. 
Conf. supr. II. 14. Praetuli praeterea uQuoLoiievr^v , ut naturam 
respiciat. Wess. 

18o. 93. ^Eni Tivog 7.e(oncTQiug] Sic praestat. Agatharchid. 
p. 92. T7'jV de ouQy.a t(Zv i/Jf^v(ov etg le(oneTQiuv ovvuyuyijvTeg 
nuTOvoiv ey.Tevojg. Habent praeter Suidam Alexandrini interpre- 
tes XeojneTQiuv Ezech. XXIV. 7. 8. XXVI. 4. 11.; ut audiendi 
non sint, qui in Agatharchide XeojneTQuv ex Hesychio malue- 
runt. Wess. 

16* 



211 ANNOTATIONES 

185. 1. -Vi; — '^tjO((r'J:i<r('.c y.nOifTCiVTig y.ftTfrro/nrrT(r.i] 
Blandivi posset Heg. CoJ. y.udioi^tvng , quo de viri docti .xl 
liUciuni I. Ver, Hist. 23., nisi Agatharchides vctaret, tov^ inquiens, 
'^TjQuaiuv Xuj3ora(~)V, yaSuyurzfg tvKoynrvTui^ ipseque Diodor. I. 
92. y.(xl y.uiftauvTfoi' tni tivoq rju/.ry.^^iov^ plurimique alii. 7o 
yixQ y(tdiC(0 01 (.wvov (\vt\ tov ?TeQov ttou~) yui)iCfiv , uXXu y.ul 
IfUWTOv., ut Thomas M. ait, ct nemo ignorat. l)e Ichthyophagis 
autem his persimilia scrlhit Straho XVI. p. IIIS. C. Wkss. 

185. 3. L^lvfy.Xti'/TT(og y().Q xwtetc.] Placet marginalis cor- 
l^cctio uvty.ltinTiog yuQ tToffioig^ penu citra defectum paratd. 
Rlioi». ]\Iihi quoque placet: nec opus tamcn , ut cetera hinc aufe- 
ras ; nedum ut t(7)V l'Qy(ov scrihas : est quidem ea frequentior stru- 
ctura, sed elliptica, uti docuit in Myst. Ellips. p. 88. L. Bos. ; 
To ntfiTfTor fitQog fifTulu[jtiV t(ov ip/jCf lov sacpe apud Oratores 
Atticos, uti Demosthen. in Midian. p. 330., yuiQov dt fitTulu- 
ftuv in S. Lucae A. A. XXIV. 25., quamquam ibi plures Codd. 
luj](or, et forte verius : sic Noster I. 60. y.uiQov lu^iovrtg-, et 
xuiQov tvS^fTov "kuftl^vT fg W. 65. Wess. 

185. 5. Td Ttig ^rjfirjTQog fQyov f.ifTfiXi]q)(')Tog^ Nota syn- 
taxis insolentiam: nisi t(ov rT^g J. tQycov scriptum fuerit. Rnon. 

185. 11. "ilv fVQioy.ovTui] Doctissimus Rhodom. (ug fVQi- 
axovTui in Notarum suarum Addendis corrigit. Mihi potior vide- 
tur Clar. 2. scriptura, modo paullum adiuvetur, (oGTt tvQiaxt~ 
adal TivugttTQdfivuiovg. Sicenim saepissiine solet. TrjXixovrovg 
rb f-itytUog^ looTt — uvuLiaxtiv inf. c. 37. We.ss. 

185. 12. Tu fiiv yuQ xrjTrj ovvTQiftovai^ Forte xfXvqi]. 
Aut testae seu crustae siguificatione xvti] dixit. Rho». T« fitr 
yuQ xvT)] GVVTQiftovoi^l Vcrum hoc esse, scripti Codd. adiirmant. 
KvT)] vocat testudinum crustdS., ut Agatharchid. p. 35. de Clie- 
lonopluigis, Toig dt xvTfoi /QiovTui fig xug ay.i^vioatig'., quae Dio- 
dorus aemulatur c. 20. roTg dt xvrtaiv ovai axfUfoiidtai /qmv- 
tai — y.ui nQog rc<g ax)^v('vOcig. Sic enim ea legi oportere alias 
ostendam. Solent autem lihrarii, quod levi disci-imine voces di- 
stent, eas permiscere. Ita fecerunt xTjTog /iityu in Luciani I. V. 
H. 31., uhi xvTog dehuissent, Solano optime animadvertente, re- 
linquente tamen c. 38. uvt)]/h (it to x7^Tog., loantQ tu anljXuiu., 
prava scntentia; quam iustam hahehis, si xvrog receperis. Contra 
ea peccarunt iu Heliodor. IX. p. 445. t()v yovv noTUfiov tovtov^ 
eiTf xaif vfiag dtor., xul xrrog anav zb noTCffuor, ■)] Aldionarv 
dtiQO nuQUJTtfinovGu etc, reiiquerat enim xTjog anav., i. e. cro- 
codilos, hippopotamos, eiusdcmque generis alia animalia, quibus 
Aegyptii divinum honoris cultum deferebant. Wess. 

185. 18. Ei di fj — TQOffij anuviLfil Recipi posset cx 
Vatic. onuviU]., si quae urgens esset necessitas. Vulgatum satis 
est Icgitiumm ohviumque Xlil. 17. nQoanXtovTug /jQCOTior ., ti 
t)/u zr^g yjjg tig l4i}^)'^vug nltooui vof.iiCovoiv. Philostrat. IV. \ it. 



1\ LiU. 111. C\V. 10. - IS. 215 

Ap. 8. d yuQ /iiH' uno drifiuywyiag d^avftaad-rjmrui. Lucianus 
ia Asiiio c. 4. ii /i^^ Tig vjiuy.ovaei uvxji. Mox e-ju tuv odi^iov ex 
scliedis .Mss. et ssrnionis genio restitui. Wk.ss, 

180. 22. Toi; odovai y.uTeQyu.^oiTai] Sic c. 21. nurru 
Af y./Mdov l'y/v?.ov ToTg odovai y.uTiQyuCoiuvoi. et sine dentium 

addito vocabulo c.21. uvayy.utovvui xuTeoyuouo&ui t(7)v 

t(Q/uuov ooTtov /ovdnovg- quod expressit cx his Agatharchid. p. 

35. ty T(ov doTfZv roiV T£ ;foi'c^()fuc: y.uTenyuUjutvoi. llinc 

houiinis os et Acnter to Tijg Tno(frjg tnyu(yTiy.ov y.ul dey.Tiy.ov, 
quod cihum conticiant et recipiant, Aristoteli IV. Politic. c. 4. 
Wess. 

186. 31. ""Eninioyovxui TuTg yvvui'^iv etc. ] Photius ex 
Agatharchide ita excerpsit: nQog TU.Tg i) i^QUig yivovTui y.al viQog 
(nduTg uvuQdQoig , xui nQog xuTg ovvovoiuig, TuTg nuidiug /univ 
yirofieriAig- (juae sententiam longe aliam prae se ferunt. Wess. 
Nisi et ihi scribcndum est nuidonouuc. 

18G. 38. TuTg uyeluig r(ov i^^ovl Non hac tantum parte 
huhus similes erant, sed et inter hibendum: quadrupedcs enim, 
inanibus pcdibusque nixi, boum instar aquam bibebant. uneQei- 
odiievoi Tug /eTQug elg rrjV yT^v y.ui OevTeg tu yovuru /iorjdov 
nirovoiv^ Agatharchid. ait p. 30.; quae liorum harbaror^m igna- 
A-ia non ahsimilis est eorum militum, de quibus auctor Histor. 
ludic. VII. G. Wkks. 

18G. 47. TuTg noTiOTQUig eyyioiooi} Habet nortOTQug 
riov rofi('.d(ov cadcm in re Agatharchidcs. Strabo explicabit L. 
Vlil. p. 545. D. t/^j' de y.QrjvrjV., ntouv elnT^oOui., oiov niOTQUv, 
o;ir'n fOTi noTiOTQur. unde aquae scafurigincm, ad quam greges 
potum pcrgunt, not.ire adparet. \Vi:ss. 

18G. 62. Elg ri^v enrjfwv — ey.rerontOfieroi] Sepositi et 
quasi relcgati. Poiybius I. 74. nniovvrui Tr^v cfvyrjV enl dvo i,fie- 
Qug y.u) TQcTg ey.ToniL,ovTeg u.vrovg ., in toca remgfa conlendentes. 
Diodor. XX. 40. y.(u vvy.rdg eniyemfxevr^g fiu.y.Quv euvrovg e^e- 
rijniour. undc iiuynuv ey.ToniCofieroi qui a patria longissime 
sese seiunxerunt III. 70. Wf.ss. 

186. GG. Or/ olov — (}.)X oii)* evroiuv e/ovoi^ Male 
!\Iutinenses schedae : saltem ov/ onoig., quo de I. 58., dedissent. 
Ov/ oiov — — «Aaw Diodor. lihcnter usurpat, ut inf. c. 34. 
XVII. 36. XX. 60. Haec auteni ex Agatharchide sumpsit, ov/ 
oiov , aiente, noTov eTiiCriTovaiv, uX)J ovSe evvoiuv e/ovoi rot 
yerovg. Wess. 

187. 77. 'O (fiXoTifa^O-elg ne^) rr,v 9-i]nuv r(7)v elerf umor] 
Primus Ptoleniaeus Pbiludclphus huic vcnatui fuit intentus, sicut 
Agatharcliid. princ. Excerpt. deMari Ilubr. tradidit. Sccutus id excm- 
plum cst tilius Euergetcs: unde et ipse in Marmore AdiiUtano sc 
cum elephantis Troglodyticis et Aethiopicis cxpeditioncm inAsiam 
suscepissc ait , ol-c o re nurtjO avrov xul uvTog nnfTnng ,'x r(ov 



24G ANNOTATIONKS 

Xco^iov TOVTCOV id^}]QevGav,in Topograpli. Cosmae Inillcopl. L. II. 
p. 141. Wess. 

187. 82. ^E':^/]Tf'.'4f t« ^«Tuetc.] Ultimam in ae muta, ab 
e^eTuCd), e.vamlno, exploro. Rhod. ^E'S,i'jTaae ra y.ara Ty)»' na- 
QaXlav^l Citra duhium ita scripserat. lo. Chrysostom. T. V. p. 
51. E. y.al rfi (fiXa^/t'(i fied^vcov , ovx ei/jTaoev ay.Qt(i(og. et post 
pauca, ovdtv e^eTdoag uy.Qt[Jeg. In aliam partem peccatum est 
apufl Appian. KannilKii. p. 554. yat ey.(!t.aTi]g ■ijf.itQag e^/^Taoe. 
detlerat enim ipse e'i,tTaGGet ut p. 560. e^tTaooe ovve/cog eg 
fj.d/rjv. WEi».s. 

187. 91. Ovd^ v/3qiv., ovTe TiXriyug vjTOfitvovTeg vQed-il^ovTO^ 
lo. Tzetzes Chiiiad. VI. 742. haec in oculis liabuit. Wess. 

187. 95. tXtov] Hoc verum est, quamvis ab eXtovg stet 
etiam optimus iil)er Coisi. At ea forma nonnisi infimae aetati con- 
cedenda videtur. Nam Isocrati quidem Callimach. p. 379. B. eXe~ 
01'? recte arbitror exemisse Beklcerum censura ed. Coraes p. 287. 
nec minori iure Poiybio I. 88. 2. Librarii vcl grammatici hoc vi- 
tium saepe inferunt, ut Antiphonti p. 114. Aeliano H. A. 3. 1. 
Aristot. Rhet. IL 8. inscr., coll. §. 12. 16. 

187. 97. BXtnovreg fxev ut ev (o g etcj\ Agatharchides, queiu 
exscripsit, in his vitiosus est: (iXenovGi f.itv ovTe urevcog eig to 
yivofievov , x«< rug y.ecfuXug nvxvio diuvevovGi. quae bene habe- 
bunt, si cum IL Steph. ovroi ureviog., et nvyvcog scripseris. Wess. 

187. 6. H ovvuvuGTgocft] ytverai /.leT eJ()/]V)jg] Conve)'- 
satio, familmritas. Auctor Sapient. Salom. VllL 16. ov yuQ 
i/ei ntyQtn.v )] ovvuvuGTQocf)] avT)]g. Atque ita uvaoTQO(ff] non 
soiis N. T. scriptoribus, sed pluribus aliis, uti Diatribe mea de 
ludaeor. Archontib. c. 2. ostendit. Wess. 

187. 18. Toig Ynvoig nuQunX)]otuv e/ovTu T)]v &eQjLiuGtav\ 
Invog alias est f.iuytiQeTov., xufitrog., alias cfuvog, yMfinT/]Q. Hic 
furnum notat, sicuti in his Simonidis apud Aelian. XV4. H. A. 23. 

OvTe nQog Inrov uofjoXr^v uXevfiev)] 

jL,niT . 

Hinc panis tnvtT)]g in furno coctus apud Hippocratem et Gale- 
num; qui quo discrimine a y.XijiuiiTj] distiterit, solertissime ex- 
plicat Hier. xMercurial. I. Var. Lect. 12. Wess. 

188- 29. ^EXuTui cfvovTui nuvv noXXu)\ Pravum est eXuTui. 
ahietum enim folia angustiora sunt , quam quae continuam um- 
brani possint facere: verum autem eXuTut. Agatharchid. p. 32. ol 
de Tug Tcov eXutcov y.oQvcfug uXX)']Xuig ovi-ty.nTovTeg., ehu /qcovtui 
ay.rivcofiaoi. neque dissentit Strabo XV I. p. 1119. A.; ut mcrito 
viri egregii Is. Casaub. ad eum Strabonis locum et S. Bocbaittis 
P. II. Hierozoic. L. 11. 5. p. 30. Diodori A'crba ex utroque corri- 
gere instituerint. Jilox rectius videtur ycjiOTavuixvj yMQVco ., quo- 
niodo Agatharchides et supr. II. 50. Wess. 

188. 33. Tcj) xaOTutvcp] Lcge xaGravivca. Rhod. 



IN lAB. III. CAP. 18. --21. 217 

188.42- 2eoioQivTui Tov /iiviov (foQTog^ Tru<luiit mutuas 
opcrns AgatliarcliiJes et Diodorus: quod cnim ille scriLit p. 33. 
lifi/iiov (foQTog u7i7.tTog ix rov navrog «/wro?, oqh ^rananXri- 
(Tiog., aeaojQevrai , id refingi hinc debet ftviov ffuoTog. In his, 
quae sequuntur, ovTog vno Tr^g Gvve/ovg tov y.uvfiurog n/.rjyijg 
TTcTiO.rifievog-, vicissim succurret Agatliarchides: mihi enim du- 
hium uon est, (iuin levi vitio, sed sententiam turhante, sint 
obsita. Haud equidem damno nlriylv y.uvfiuTog ., cum plugafn 
odorum dixerit Lucretius, ct sacer vates Psalm. CXXI. 0. 
n3D'' «b tnDtyn ncT'' i^fieQag o rpuog ov nl/jiei, sive, ut Ale- 
xandr. Interpretes, ov avyy.avaei ae. nec recte tamcn adfirmari 
autumo, aestus fervorisque, ut ita dicani, percussu algarum acer- 
vos condensari et conspissari. Fieri id solet continua fluctuum 
inpulsione, vno rrg ovve/ovg toD y.vfiurog nlriyl^g ., qvio modo 
scripsisse Diodorum censeo. Agatharcliides, oiJro^ vno Toi5 nQoa- 
(iuKKovTog ael y.vfiarog oy.Xr^QiZg neni/.rifievog etc. Wess. 

188. 45. ^vfineniXiifievTiV uiifio)] ^vfinenAeyftevrjV ex 
margine in locum suum revertatur. Rhod. 

188. 46. Tov fiev y.uTu y.oovfp]v rrjnov eioai aTeyr^v] 
Posses, si quae necessitas urgeret, ex Agatliarcliide erZoi OTtyeiv. 
Ego vero non muto. Prave mox Coisl. nQog u).'i.i]K(jvg avvTe- 
rQififievovg.y quemadmodum et infr. c. 44., uhi fortasse plura. 
Wess. / 

188. 55. "Otuv ()' ?; n).7^fiftvQ}g eneX&j] etc.] De hoc se- 
pulturae genere eadem exArtemidoro refert Straho XVI. p. 1119. 
A. Wess. 

189. 71. ''YnrtlelneTui ).eyeiv (/.vT(')/9-ovug rnun/eir] Non 
inproho vnoXeineTut, neque pro rcicctanea habeo Codd. Mut. et 
Coisl. scripturam oh Philon. lud. De Victim. p. 854. E. Valde 

vero laudo atque amplector ('.'j/r^v eo/r/.oTug'. quod oratio- 

nis tenor requirit. Consecutio ipsa perquam intirma et debilis est. 
Sint saxa praerupta et confragosa, quibus incinctae valles, mare 
altum ac tempestuosum , careantque incolae omni navium usu ; 
proptereane ahorigines earum vallium indigenae ? Quid si fractis 
navibus eam in oram sint eiecti, aut celsissimas rupes emensi ia 
convalles se demiserint? IpseDiodorus non multum videtur fidisse 
conclusioni , proptercaque censuram illi adstruxisse , sane notabi- 
lem. Habet ciausulam, narrationique inposuit eandem Agathar- 
chides p. 34. tovt(ov de vrf eoTroron', ).oinov eineTv (og avSiye- 
velg eioif Kvfir^v to£; nQrorov oneofiuTog ov 7.Ujj('ivTeg, o.el dt 
inu.Q/ovTeg. PauUo tamen di^-ersa sententia , sed hinc, quoniam 
in Photio scriptura haud constat, fortasse adiuvanda. AVess. 

189. 84. OvT uyQiov e/ovaui] Scripti libri hoc probant. 
Agatharch. y.uQnov ovdeva yevvwaui 7iQog tov ijiov ovie ijieQov 
f)VTc uyQiov. Wess. 



248 ANNOTATiONES 

1S9. 92. MeTtcoQot roTg ay.vTfoi'] Hlc divlnandum est, 
mim y.vrfGi potius scripserit, codem signiticatu, quo supra p. 107. 
Rtioi). JMtrkoQOi rotg y.vrtot] Cl. Salmasii in Solin, p, 837. 
ita corrigentis suspicionem egregie iirmant schetlae Mutinenses. 
Vitium natum est ex uti-iusque vocis vicinia, quae et in Lyco- 
phron. V. 73. pro Qunr<o xvni peperit oy.vrti, et in Aristophan. 
Pace V. 1223. ex d-toQuxog y.vrti fecit axvrtt maximo versus 
damno, quod L, Kusterus in poctae eius Plut. v. 514. optime 
sarsit. Kvrrj vero testas csse concharum et testudinum diximus 
supra c. 10. Wkss. 

189. 94. Tmv t\ayiar(ov uXtudtov ovy. eXdrrovg^ loseph. 
II, B, I. 21. 8. y.tvug rug u7uuSug (.itrttoQovg aaltvtiv ty.tltvat' 
et sect. 9. y.al rovg f-ttv ('.yuXu/jiov /iita rtov uXtdd^ov. Sic quo- 
que L, UI, B. I, 10. 9. Quamvis autem a piscatorihus nomen ac- 
ceperint, et pleraeque parvae essent, non deerant satis capaces, 
cuiusmodi apud Athen. V. p. 208. F. memoratur, observataque 
est a doctfssimo Steph. Berglero ad Alciphron. I. Epist. 12. Porro 
post pauca quod sequitur r^oi/ia TTQoavrjyovrai^ id Codd. con- 
cordia postulahat. Wess. 

189. 3. ^'E/(ov f.triQivd^ov f.i((yQav xut d'i]aag rTjg ovQug^ 
Uttima, quae ah editis aherant, auctorihus Mnnuscriptorum sche- 
dis, suasu in sedem restitui : sunt enim ad sensum quodammodo 
nccessaria. Suspicor etiam scriptum oliin fuisse l'/(oi' fttQf.iid^oii 
^tuy.^uv .^ qua voce pro funiculo utitur poeta Odyss. K. 23. 

Ni^t t)" tv\ ylu^fVQfi y,a.rtiiti fitQfitd^i (futtvf. 
Id suadent veteres Codd. et Agatharchides, ravrug, inquiens, 
y.ar^ txtiio xatQov oi tJii/joQtoi rc/vtj y.ut anovdjj zai fifQi-iil^uig 
iig T)]v /Jqoov iyfjuXovrtg etc. ; quae tamen ah exscriptore niutata 
si non fiiut, formam voci inpingunt multo rarissimam, Hesychio, 
juofio sana eius amnia sint, ex parte prohatam, M^Qfiid^Uy fitQ- 
^ti&OA' y OTvaQriov, ItJirov a/otvlov. Wess. 

189. 7. ToTg Se y.vrtaiv — /Qoyvrtu] Et hoc eorrexi. 
Straho XVI. p, 1119. A. ol de /ci(ovo({uyot joZg oarQt/y.otg 
ttvr(7>v ay.STKJ.iorTui fiey/iXotg ovatv., coort xat TiXeTo&ui iv uvroTg. 
et opportuiiius Agatliarchid, roTg de yvrtai /Qiorrai ixQhg rug 
(fy.ijVCoaeig, ei6vei }iu'J.v[]ug hf^ vijJTiXoTg ronoig nQr^veTg yMdi^ 
eTfTryrtg yctl nQog rovg dtunXovg y.ui vSQtiug trey.a y.e/Qi]vrui 
ttvrotg. Sic enim eius verha constituenda et legenda esse, ma- 
gtiain partem vidit Cl, Salmas, in Solin, p. 837. De testudinibus, 
efr tectorum usu , quem earum testae praebent, plura AeUan. X\ 1. 
H, A, 17. etXVII. 4. Wess. 

190, 10, Ti)v (fvatv SedfOQijadai tiia /uQtrt ete.] Lege- 
latur antc ri)v (fvatv dcdtOQTjad-ai. fiia yt^Q /uQtrt ctc, oratione 
pcrpejam disseota, IIoc nitet , optimique tibri auctoritate stabi- 
litur. Wess. 



IN LIB. lll. CAP. 21.22. 249 

190. 17. Kuxcijg unuXXuTTovaiv vno TTJg (vSttug^ Dlodo- 
rus pro suo hoc agnoscet. Sic XVII. 90. oi Muy.edovig dfivcog 
vno TMV dr]yi.tuTCOV unuXXuTTOVTeg. et XX. 23. y.uy.oig d' unuX- 
XuTTcov vno Tov TQUvfiuTog. quibus locis incommoila, quae par- 
tim ex morsu serpentum, partim ex A-^ulnere nata premebant, in- 
dicat. Inest enim verho saepe ea vis, quae agendi degendique no- 
tionem conplectitur: quo usu XIII. 61. oi d^ iy. t^? auodtiug 
xuy.Mg uni]L\uTTov , qui in annonae penuria agebant, et in Ex- 
cerpt. Vales. p. 297. o\ aTQUTicTjTui y.uxwg unrjXXuTTOv Iv TuTg 
unoQiuig^ quibus simiie Luciaui de Merced. Cond. c. 23. y.u\ di 
avTO iv Tj] dovXeici novi]Q(og unu.XXuTTHv. neque enim acceden- 
dum puto H. Stephano , in alia Thesauri T. 1. p. 349. aheunti. 
Wess. 

190. 18. Kudr ov d)) /Qovov uvuyx, y.uTeQyuouod^ui'^ Sic 
oportuit: de verbo y.uTtQyuauoduL et comedendi, seu dentibus 
conmolendi, usu supr. c. 16. Wess. 

190. 21. Tu ytrr] toouvt tiai ycu — xqcZvtui'] Iterura 
Gramraaticorum decreta spernit, ut optimus quisque solet. Vid. 
supra I. 93. et II. 36. ubi cvfifjdllovTui di — y.u\ ra ro/iiijiia 
etc. Wess. 

190. 30. TT] f(iv nloy.fi TUQOcoStcg'] Nihil hinc demuto. 
Theophrastus VT. H. P. 7. plantas nolva/jdtig y.u\ TUQQ('obtig vo- 
cat, quarum radices fissae et cratium in morem inplicatae sunt. 
Haud vcro scio, an mox praestiterit ex Reg. et Vat. OTQocftTg d^ 
t/ovaui, ut cardinibus instructas has fores dicat, atque in illis 
versari solitas, quo modo ol OTQOffiTg tcov &vqcov in Hcron. Spi- 
ritai. p. 191.; ego quidem certe y.ivrjOtig tvlvTOvg non abiccero : 
quae coHUUodc facilem motum in utramque partem designant, ut 
(vXvTojg dovvcM li6ere clonure in fragmento Teletis apud Sto- 
baeum Serm. XCV. p. 523. Wess. 

190. .39. ^coQovg l/S^vcov inuiQcjvTCOv oquv ioTi^ Reforma 
in uonuiQ(')VTCov. quod piscibus in sartagine palpitantibus tribuit 
Athenaeus Lib. III. oi T('/.qi/oi in\ T(~) nvQi yti'i.itvoi indXXovTO 
y.u\ r^onuiQOV. Rhod. ^coQOvg i/S^vcov uonuiQovT(ov'] Laudo 
Rhodom., cuius coniecturam adfirmat Cod. Mutin.; idem enim 
erit sive eius onuiQovTcov seu uonuiQovTcov receperis : utrumquc 
de piscibus ceterisque omnibus, quae sub mortis articulum palpi- 
tant et vehementius subsiliunt, recte dici , testis Eustath. est in 
Homcr. p. 974. Aelianus de piscibus paludis Paeonum XVII. H. 
A. 30. ovontQovv tl nuQctijuhoL Tig uanutQovTug ToTg (Sovaiv, 
oVJc iiiffOQovvTui uvTcov (.Lu.lu uofitvcog. Wess. 

190. 41. IlQog TovToig] JlQog tuvtu M. Co. sine iusta 
caussa. Vid. supr. II. 29. Wess. 

191. 46. '^PufidioTug i>i ^vQug — iniaTi]auvTtg'] Recte ex- 
plicuit Schol. V^aticanus. Alioqui QUj3dcoTu ea sunt, quae virgis 



250 ANNOTATIONES 

quibusdam distinguuntur , ut ^uftd(ora oaTQea apud Aristotel, IV. 
H, A. 4, et ^)af-)'()MT(H adyoL iiif. \. 30. Wess. 

191. 5C. IlaQa T())' "u^ouv^ Immo vero ttuqu rhv l4ora- 
fiuQuv, qui fluvius Meroen alluit, ut Agatliarchides, aut ttuqu 
rov L4or(/.TTovv ^ qui eandem radit in Strabon. XV'I. p. 1116.; 
quod fluvii nomen Poggius suo in codice reperisse videtur, ver- 
tens, iuxta ffuvium^ (luem Aatnpam vocant. Apud Aelian. XVIT. 
H. A. 4.0. min rov^EoTa^uvov Tioruf.i(jv., adaeque perperani. Mox 
post 7i}.)ioioy(OQO)v deticere ih7)v ex Strabone et Agatharchide 
bene Rhodom. animadvertit. Wess. 

191.61. \4vunXu.a(Avreg /jiooTiXr^d^iufovg oyxovgl Expo- 
stulabant hoc scripti Codd. , qui quoque XiS^ovg /iiQOTiX)]9^tatovg 
inf. c. 28. probant, sicuti thuris massas 6yy.(p /itQOTilrjdiuiovg 
Theophrast. IX. H. P. 4. Vulgatum habet Agatharchides, a Nostro 
aiiqua ex partc dissidens, uveTiXuoev ex ^iuyidog^ et y.a) ov /ti~ 
QOTiKyjOtTg ., oyy.ovg. ubi |^a<y/(Va ipsam massam, quam subigendo 
ievem et viscosam reddiderant, appeliat. Galenus GIoss. Hippo- 
crat. Bluyidu. to, re oJov fidyfiu y.ul (fVQaua, yul ri]v /eiQO- 
nXr^d-Tj i.iuydu7uav. Wess. 

191. 74. M)]Sa[tiug ycvontvr^g vTjVeiiiag] Nihil de hac ven- 
torum tranquillitate Agatiiarchides, Strabo, Aelianus. nequc A'i- 
deo , cui bono ab his locis abesse feratur ; movet praeterea vitii 
suspicionem Codd. dissensus, quorum fn]defttug iiViug si amplexe- 
ris, muscas, quae leones infestent, ut solent, et praecipue y.vro- 
fiviai^ apud Philon. lud. I. Vit. Mos. p. 622., his in locis nullas 
esse negabit, sed eorum vicem fungi culices. Wess. 

191. 79. "^Ytto TOii ihyyftarog y.uy.ov/ovftevopgl Sicoportuit 
aut djyyiitov. Agatharchid. p. 37. ov/ ovTtog vtto t(jv di/yuovdij- 
Xoviicrotf y.uiTTeQ ovrog eTia/d-ovg, (og rov utk) rrjg ([(ovijg r,/ov 
uXXtUfvXor (idvrarorrTeg (ptQetv. Vidit correxitque hanc mendam 
S. Bochartus P. II. Hiero/oic. T. V^ 18. p. 792., qui tamcn cum 
addit, videri Diodorum pro ()}]Xovi.ievoi legisse i\eiXov(.tevoi inAga- 
tharchide ob y.aruTTeTiXiyyutrovg., non audiendus est: Nostri enim 
xay.ov/oviievot Agatharchidis ri~) dijXoi\ueroi convenit, non al- 
tenini. VVess. 

191. 83. '^Ytto rrjv deQeiuv'] Infra L.XIX. 58. ev ravr^] tT] 
d-eoeiu (\TTOTTXevoeTod-u.t etc. et c. 79. Strabo vero IV^ p. 316. B. 
Ti('iLVTug 8^ tTTuvoe rojv uvedrjv xurudQOfwjv — — OeQitc fiia. 
W'ess. 

191. 86. ^/ttof.ievrjg ya\ (pvoi.iev7]g'\ Mallem f/)i;o//A'7;? zat 
o/iZoui'vi]g.) quod et Rhodom. in mentem venisse ex Notar. 
Ad(lend. animadverto: crescendo enim in plures ramos spargitur, 
quod in fruticibuset iirboribus a/iCeoOui Thcophrasto IV.H. Plant. 
c. 2. unde TioXvif/idtTgf quarum rami radicesve late sparsi L. VI. 
II. P. 7. Wkss. 



IN LIB. Ul. CAl*. 22.-23. 251 

191. 88. Ila^unX/jOiov luig yivof.iiyutg jjovviugiv^ litinia- 
Jes, naporum genus, id nominis sunt sortitae, quod in tumulum 
ac vcluti globum collectae sint. Vid. Dioscorid. II. 136. et Cl. 
Salmas. Hyl. latric. c. 31. Wess. 

192. 99. 'Ejieiduv ToTg noah' ecfaXXwvTui^ V era lectio est 
Tioal offuXXo)VTui. Rhod. ^Eiteidui' ToTg nool 0(fuXXm'Tui^ Sine 
controvcrsia ita scripsit, proptereaque, tametsi Codd. nihil iuvent, 
id in integrum restitui. Agatharchides, x«t to offuXtv urco&ev 
G(7)[.ia , dia Ti]v Io/v6ti]TU., ov /-juneiag rvy/uvet t;)^: nXrjyTig. 
Nata ea videtur menda ex vicinia Iiterarum£ et .3", quae et paullo 
ante c. 22. ex onutQovTCov fecerat enuiQovTtov. Wf.ss. 

192. 2.IItTT0voiv evy.(')no)gTuTg xo/P./«/c]Potueratvulgatum 
se tueri, nisi contra id venissent schedae omnes. Adfert ex Ari- 
stophane tvxoncog Pollux IX. 1G2., usurpaturque infra V. 32. 
Wtss. 

192. 4. KoivuTg Co. M. Cl. 2. optime; sic Agatharch. p. 
38. et supra II. 58. Wess. 

192. 12. "JvvyoYOi y.uXoi\uevoi^ Cum, quid hoc sit, non in- 
telligam, ex natura ipsius rei vX)]yovoi vel vXoyovoi substituo, 
dum aliud reperiatur emendatius. 0)^QO(f6vot taraen iidem non 
inscite nominentur. Rhod. "F^vv jlld^ioncov ent/ovoiv ol y.uXov- 
(.tevot y.vv)]yo\\ Non leni medicina, sed sectione hic fuit opiis. 
^lvvyovot nulli usquam fuerunt, natique sunt ex prava scriptura, 
cuius in Vatic. reliquiae. Quod amplexus sum, firmatur auctoritate 
Codd. vetustorum et Agatharchidis, qui diserte f.itTU Tovg n()oei()7j~ 
^iiVoi'?, Hjlophagffs, 6<ah' ot nuQu toTq ey/coQioigXeyo u evoi >:vv ) ^yi- 
T«<.StraboXA'I. p. 1 1 16.B. y.vvTjyojv aut y.vvi]ycT(7jv nomen prae- 
teriit, neque enim latere videntur in yvfivrjT(dv avdQ(ono)v y.UTOt- 
y.iu., quam hic, pariter ac Plinius \ 1. N. H. 30., locat et idem vi- 
tae institutum sectatam esse , i\}xoil y.vvriyol hi, adfirmat. Poggius 
taraen simili peccato obsitum liabuit librum, e quo vertit, re//yj<«?/« 
circa regionem Aetltiopes tenent., qui Gymnetae dicuntur. Atque 
haec ut vero mihi proxima videntur, ita nulius intercedam, si qui 
aliam ingressus viam ex vitiosis Vatic. Strabone et S'ogg. scribere 
instituat twv ..4i^i6n(DV tnt/ovoiv yvfivriTwv ol y.uXovftcroL ctc. 
Wkss, 

192. 26. XQ(')j.itvoi ^vXoig ntnvQ(/.y.TcoiAtroig] Strabo na- 
nvQuy.TcofAtvoig oioToTg., levi discrimiiie: potuerunt enim et sudi- 
bus praeustis et sagittis pugnare. Vid. Eclog. II. Lib. XXXIV. p. 
528. 4. Wkss. 

192. 33. 'Enniduf.atv enl jriQ unuX()r] Haud alitcr scri- 
psit. Coria multo igni si inponas, duritiam induunt, neque esui 
sunt: ignis lentus et languidus, ut remolliantur, aptissimus. Aga- 
tharchid. ljQtS.urTtg Tug [jvQoa.g y.o.1 tn^ urdQuy.iav xovrfrjV tni- 
(SaXovTtg de iisdem ait. lungit autcm nvQ unuXov yui nQuov co- 
quus Philemonis in Athenaei VII. p. 288. E. eadcmque translatio- 



252 ANNOTATIONES 

ne nvQ ^ia7Mxbv Galenus de Ptisana p. 490. et TfcpQuv f.iuXuxrjV 
PhiloBelopoeic. p.89. fle languido igne cinerc([ue dixerunt. Wess. 
192. 36. rv{.ivuCovaiv fnl ay.onbv /^dXXnv'] De simili Ba- 
learium instituto L. V. 18. Wess. 

192. 4[. ^EXerpuvToau/oi. y.vvTjYOi^ ^ElHfuvTOffuyot dicun- 
tur Agatharchidi ct Straboni XVI. p. 1117.A., et verius, ut ar- 
Litror. Philostratus VI. Vit. Apoll. 25. de iisdem oO-tv enwvviioi 
alai rrjg eXequrT(ov /3()(')oeo>g. Wess, 

193. 50. "^/m T(7t nuf^tuXuTTeiv tov Tonov~\ Dum locum 
praeterit, utXV^Il. 112. uvTog nuQi]'Klu'S,e T>ir JiufjvX^oru. etXIX. 
84. nuQcOJ.uGGovTog de uvtov Fut^uv. Nec tantum de terrestri 
itinere, sed et navibus L. V. 43. Wess. 

193. 56. ^iu T}]g uQioTeQug /jiQog ofuyiCow ro idiov G(7j- 
fiia'] Hac caudam elephanti conplexus, ne pronus ipse rueret, cu- 
rabat. Agatharchid. p. 40. ovt(o de ey.Ter(~ig r// /lev (nXi]yug) 
y.uTU(ft'f)OVTeg.) tTj ()e T7jg ovoug yQUTOvvTeg., (og u&Xov nQoyei/iie- 
vov T?yC 'ipv/ijg etc. Quomodo et haec Diodori intelligcnda. Wess. 

193. 71. JIoi/^Gii nuQuXvTov To Cwor] Hoccine au nuQt- 
Tov malueris^ ad sententiam perinde erit. Est cnim nuQeTog.) He- 
sjchio auctore, nuQ(/.XeXv/iierog. Unde ndoeToi t« fieXeu, qui ce- 
teris nuQuXvTiy.o) ■) Aretaeo Cappad. II. Causs. Morl. Diuturn. 4., 
et Nostro TK Gc')/iUT(/. nuQei/ievoi XIV. 105., {|uorum vires plane 
sunt defectae, ^t n(tQet/ierog t(')., Te gco/iu yui t/)j' i/.'i'//yj' Plut. 
Consol. ApoII. T. II. p. 102. A. contra nuQuXeXv/ieru y/jvuTu 
auctori Epist. ad Hebr. c. XII. 12-, nuQuXeXii(ic'ri] [juoig Helio- 
doro VII. p. 311., deh(/.\ nuQuXvo/ierui loseph. III. B. I. 8. 6., 
quae aut senio, aut morbo, aut labore fessae concidunt. Conf. iii- 
fra XX. 73. Wess. 

193. 73. Te/ivovreg Tug GUQyug ey T(or oniod-ev f.ieQi7n'2 
Male haec distinctione interposita seiungebantur. Agatharch. yul 
rov driQiov LcovTog eTi nuQUTe'firovTegey tcov oniGdicov Tug guq- 
Y.ug-) ev(»/oi)rTui. Wess. 

193. 80. Kud^ievui] U(t\vu% Gvyyud-ieru.i. Rhod. Ov Sv- 
vuTUi Totg yovuGi — ovyyudievu.i'] Hoc et ego amplector. Id 
vero male, quod elephantem negat genu posse inniti, atque ubi in 
terram corrucrit, itcrum surgcre: qui error illi cum veterum mul- 
tis communis est, docente S. Bocharto P. II. Hieroz. II. 26. p. 
261. Wess. 

193. 87. "Otuv ovv eniTv/coGi toioItio (ievSQco\ Praesti- 
terit neQiTv/(OGi toiovtio ()erd'Q(o, uti L. IV. 47., aut, nimium si 
id fuerit, eniTv/jooi toiovtov (h'rdQov^ quomodo I. 37. Alter- 
utrum quidem certe scrmonis indoles postulat. Wess. 

194.99. ^y}p'onoiovvTui neQi toj' totioj'] Posses Latina 
facere , conponunt attcgias. loseph. VI. B. I. 5. 3. eXd-cov eig 
TijV eoQTrjV , ev ij GyiironoieTGdat nuvTug ed^og tio i)e(7). quae 
Rutinus ad hunc modum: cum adfcnlum dicm venisset., quo at- 



IN LIB. III. CAP. 25. - 28. 253 

tegias in honorem Dei conponeve ah omnihus mos est. Atquc hoc 
se lualle adscripserat F. Camusatus; liaud quidem male,uti, si non 
reoorderis poetae Satirici, Dirue Maurorum attegias^ ex Angel. 
Politiani Miscel. c. 9. cognosces: nec necessario tamen: quod si 
enim Appiani Bell. Hispan. p. 520. Y.ai roig /niv TucfQtvfiv ht- 
Tuy.ro, ToTg t)c' Tft/iLtiv, ToTg dt axTjVOTioitTv , vertere institueres, 
his vero mandatum erat., ut attegias struerent, vereor ne pcrltis 
risum deberes. Wkss. 

194. 1. To TieTiTcoy.og uvuX(oao)ai} Videtur Agatharch. pa- 
trocinium Tot; uvuduoMVTUi profiteri hisverbis, Tigog Tt^v luv- 
rov yQtluv ixuoTog tu (.li/.r^ diuiQovaiv , ad suum quisque usum 
memhra distributa auferunt. Vel sic tamen id repudio, natum 
paullatim ex eo, quod sequor : quae enim de tentoriis lixis longio- 
requc mora praemittit, non divisionem tantum interfecti animalis, 
sed comesi consumptionem manifeste requirunt. Wess. 

194. 3. IlQoauyoQivouivoi a/uo/] Straboni XVI. p. 1117. 
C. 20.01.) quod magnus Is. Casaubon. ex Agatharch. et Diodoro 
merito corrigendum censuit. Simi quidem et sili haud magno dis- 
crimine distant, ut egregie docuit Tib. Hemsterhus. in Polluc. 
IX. 148., sed Geographum in gentis nomine acutius quiddam 
sectari voluisse non arbitror. Wess. 

194. 6. Ti]g avv&ivov TiXiv/i 7iQoar^yoQiag\ Struthocame- 
lum signari non dubium est, de qua II. 50.; Strabo tamen distin- 
guit et ab ea diversam facit, incertum qua re motus. V» Ess. 

194. 8. /lat /mxpor] i)T<x()ov legendum coniicio, respectii 
nimirum reliqui corporis. Rhod. In coniiciendo verus vates fuit 
Rhodoman. ; habet avis parvum caput, peperitque hoc vitium 
vocum vicinia, ut supra II. 51. et saepe alias. OppianusIII. 494. 

' Ylpl {S^ UilQil 

Banjv /uiv yiqu/.r^r.) 7toX).}]V ^i tuvvtqi/u diiQ)]V. W^ESS. 

194. 16. Kud-aniQii Tig vuvg iOTiodQo/.iovau] Aelian. XIV. 
H. A. c. 7. Tug TiTiQvyag unKcoouau., iog 'laTia, dQo/iuo gvvtovo) 
qiQOf.itvri. Sicenim recte legi oportere viri docti arbitrantur; iuvat 
ipse Aelian. \ III. 10. cum de elephantis t« iotu iy.niTuvvvvTtg^ 
inquit, fr;^ loTia, diyr^v Ttov OTQovd(7)V Twv /iityuXm'. Claudiauus 
II. in Eutrop. v. 312. 

Inque modum veli sinuatis flamine pennis 
Pulverulenta volat. — ^ 

Mox orationis tenor (/.noacfivdov^ov ., de quo II. 50., postulat. 
Wess. Idem reponit Rhodom. in Add. 

194. 19. Tu/i; ovvidQovacov'] Forte ovviLovo^ov.^ considen- 
tihus, demissis. Accommodatius erit ovrudQavovacov, vel sim- 
plex (A()Quvova(ov , una seu pariter dehilitatis. Rhod. 

194. 28. XQcoutroi T(jTg T(ov (]Qvyo)v xc'o«(7< ] Sic recte 
schedac A indobonenses, quarum pauca excerpta et chry/iurog 
yjAQiv singulari benevolentia Illustrissimi Comitis Uhlfeldii, lin- 



254 ANNOTATIONES 

peratoris ad Belgii nostri Ordincs cum plena potestatc Legati, 
inpetraA^i, descripta Equitls G;ireUii, Bibliothccae praefccti^ ma- 
nu; in cuius humanissimi et de llteris optime meriti morte, quae 
cum maxime mihi Vindobona rcnuntiatur, meliores artes et lite- 
rae haud levem iacturam fecerunt. Eadem enini Agatharchides et 
Straboi; quamJjuam hic, dubiam enim iliius verba sententiam ha- 
bent, orjgum cornibus Simos armat. Quid si vero utrique hoc 
armorum genere pugnarint? nulla tum profecto caussa erit Dio- 
dorum erroris coarguendi , uti factum a S. Bocharto P. I. Hieroz. 
10. 27. p. 969. Lenius certe Diod. exccpit P. Leopard. L. VIIL 
Eiuendat. c. 1 8- eius et Strabonis et Agatharchidis verba inter 
sese conponens. De Orygum cornibus plura Is. Casaub. in Lani- 
pridii Commod. c. 13. et [qui de vitio apud Diodorum monuerat] 
D. Hoeschel. ad Horapollin. I. 49. Wess. 

195. 37. ZtrfVQoi y.ul kifh-g] Agaih^Tchid. vnb ri^jv euQi- 
v/]v ia}]/.ieQtav ^ ore Xii3veg nu.fj avroTg y.al CecfVQoi nvtovoi^ 
7Ta/.i(.ieyed^a)v uygidMV nkTjd-og diiv&Tjrov ex rfjg dvioroQ)'jrov 
(iieru rcov dve/iwv nuQuyiverai yTjg. quae quo modo sint refin- 
genda, non est ut dicam: quisque conpositis Diodori genuina 
animadvertet. Strabo XVI. p. 1 11 8. A. Z(7ioi S' uno dyQidtov^ 
u.g 01 euQivoi '/.i^jeg y.al UqvQOL nvtovreg [.leydloi-y ovveXuvvovot 
eig rovg T.jjrot'^: rovrovg. cuius ego verba, nt, quod ante monere 
memini, adpareret, adscripsi: Videri nimirum Artemidorum, queni 
in his sequitur, ex Agatharchide plcraque vcrbo tenus descripsisse. 
Locustis autem hos homines et plures olim victitasse, omnes, qui 
aliquem veterum scriptorum usum habent, non ricsciunt: in Ae- 
thiopia quidem certe et Arabia incredibili sunt multitudine. Ut 
prorsus vero simile evadat, aves, quas C^tSTW Moses adpellat, 
quibusque Israelitae in Arabiae desertis vescebantur, ex illarum 
fuisse genere : mclius utique in eas congruunt, quae divinus scri- 
ptor Exod. XVI. 14. Numer. XI. 31., quam quidem in coturnices. 
Vid. lob. Ludolfum Comment. in Histor. Aethiop. p. 17G- Wess. 

195. 46. T« veqrj r(7iv dy.Qidiov'] Utroque in sermone de 
conferta locustarum multitudine hoc satis elegans et frcquens. 
Livius XLII. 2. Pomptinum omne^velut nubibus locustarum, 
coopertum esse. Aelian. 10. H. A. 12. /leiovvui Se y.aru noXv ru 
r(7)v uy.Qiiiwv ve(f)]. Porphyrius I. A. A. 25. uVi(o de ovQurtp 
neiV(7)VTi y.ard rijv yiijjvrjv ivtneoe ve(fog dyQid(ov. Ad quem 
modum ipuQ^ov ve(fog ?;f y.olot(7)v Dio Chrjsost. Orat. XXXII. 
p. 387. et, quem aemulatur, pocta Iliad. F. vers. 755., ^uq^u- 
Qiov ve(fog Liban. T. II. p. 238. B. atque alii alia, de quibus 
Larab. Bos Exercit. in Hebr. XII. 1. et Th. Gataker. Miscell. 
Postum. c. 2. p. 416. Mox, tamctsiCodd. aliqui in diversa abeant, 
riHfovoi non sprcvero. Sjncs. II. Provid. p. 121. A., sentcntia 
tanicn discrepante, rovg eQVfivov rt y.aruXa^ovrag tvv(fov woneQ 
G(frjy.ug. Wess. 



IN LIB. III. CAP. 29. 30. 255 

195. 56. Z^atjTTTOv y.ai ttoIv/qoviov'^ Blnas priores voces 
Graimuatici interpretamento deberi autiimo : in quam sententiam 
ct rei natura ct auctoritate optimorum librorum adducor. Nolui 
tamen obcio eas configere , nc in mutando nimius videar. Wkss. 

195. 63. 0?'/ VTieQlSaXXovTon' tTt] TiarsaQu.y.ovTa'] Eadem 
Agatharchides et Strabo. Plinius VI. H. N. 30. Purs quaedam 
Aethiopum locustis tantum vivit, fumo et sale duratis in annua 
alimenta: ii quadragesinium annum vitae non excedunt^ eodem, 
puto, ex fonte. Wess. 

195. 71. IMeTQUog oSa^^aad-ai ffi7.0Tif^tsTTai'] Hippocrati 
atque ad eius exemplum Aretaeo, Dioscoridi, Galeno, uda^ea&at 
et 6daS,tad-ai de pruriente morsiuncula tritum satis est: haec for- 
ma rarior, et vulgo neglectior. Aelianus VII. H. A. 35. de sco- 
lopendra, quam si quis contigerit, pruritu mordetur: el de uvTrjg 
nQoaaxpeTUi u.vd'Q(x)7relu nurj'~, 6i)('.iaTui Te y.ul y.vr^aiu. Hinc in 
veteri Lexico Biblioth. Coislin. p. 237. odu^^iafAog ., y.v}ia/ii6g.y et 
in Aelian. I. H. A. 38. VII. 48- IX. 48. pro quo 6d(i'^taii()g V. 
14. et Plut. VI. Sympos. 10. p. 685. E. atque alias. Wess. 

196. 74. Eig Tr^v ejiKfuveiuv ey.ninT(jvTiov^ SLmile Philon. 
lud. I. Vit. Mos. p. 618. de culicibus, Aegyptios infestantibus : ov 
yuQ fiovov TTjv eni(f(j.veiuv Xi^fiuiveTui y.v^af.iovg ef.inoiovv urjdeig 
y.ui ftlaljeQ(OTUTOvg ., uHa y:u.\ eig t« evTog ftml^eTui. et losephi 
1. B. I. 33. 5. nvQeTog /iiev yuQ i]v ov XdtftQog , y.vr^afiog de uqo- 
Q7]Tog Tr-jg enKpavdug oXt^g. utrobique eniin extimam cutera de- 
signat. Wess. 

196. 83. EItb diu TTjV tdioTTiTa Tr^g TQocprjg etc.] Narra- 
tioni de Acridophagis parilem Agatharchides Colophonem inposuit, 
neque adeo uni gentis victui miserabilem exitum contribuere sus- 
tinuit. Locustis tamen, quibus alebantur, has calamitates deberi, 
perpendit Hieron. Mercurialis, cui paene adstipulatur lob. Ludol- 
fus Comment. Hist. Aethiop. p. 183. Wess. 

196. 90. ^Ey. Tnog enofiftQiug — nXrid-og rpaXayyt'(ov etc.] 
Meminit huius regionis et caussae , ob quam deserta relicta cst, 
Aelian, XVII. H. A. 40. ay.oQniovg de eninoXdaui n)Sji^og ufiu- 
/ov, y.ai (puXuyyuov Tiva enKpoiTTjaui (poQuv. (puXuyyicov de, u 
y.uXovai TeTQuyvui)-a. Tey.eiv d^ uqu tu y.u.y.u rpaaiv ofiftQcov no- 
vrjQiug. quae Agatharchidis verbis tam accurate respondent, ut 
dubium nullum sit, quin ex eodem cum Diodoro fonte hauserit; 
sumsit et inde Artemidorus, e quo Strabo XVI. p. 11 18. B. et 
Plinius VIII. H. N. 29. citra Cfjnamolgos Aethiopas late deserta 
regio est, a scorpionibus et solipugis gente sublata. Eius enim 
solipugae sunt tu rpuXuyyiu., docente Cl. Salmas. in Solin. p. 71. 
Wess. 

196. 1. HeQ) yuQ t^^v^ItuXiuv fivwv nXi]S-og\ Cosauis id 
maximo suo malo usu venit. Rutilius I. Itin. vers. 285. 



256 ANNOTATIONES 

Cernimus antiquas nullo custnde ruinas, 
Et desolatae moenia foeda Cosae. 

Ridiculam cladis pudet inter seria caussam 
Promere^ sed risum dissimulare piget., 

Dicuntur cives^ quondam migrare coacti 
Murtbus infestos deseruisse lares. 
Vidit et hoc S. Bochart. P. I. Hieroz. III. 34. et ante eum Is. Ca- 
sauh. in Strahon. III. p. 251. Wess. 

196. 3. KuTu di TJiV I\l)]diuv In i7ioy.ua uvxeg GrQovd^oY\ 
Hinc ntque ex Agatharchide corrigenda haec sunt AelianiXV^II. H. 
A. 41. rfi ]\Irjdiy.fi di intcfoirrjauvrtg rfj (fOQu t:;ijXuauv y.ui 
iy.Hvoi rovQ y.uroixovvrug,diufp9-eiQovreg zu aneQ/iiuTu xul ucfu- 
viZovreg uvru. Defit iilis nomen animaiis, quod Mediae incolis 
eius ciadis auctor. Scribe ergo rJ; Bli^diy.fj di otqov^^oI inKfoi-' 
TijGuvreg etc. Wess. 

196. 5. Tovg de y.ulovjiievovg AvruQiurug ^utqu/oi etc.] 
Iterum Aelianus, [juTQuyot de rjuirekerg noXXol neaovreg e'^ ueQog 
jLvTUQiurug ^lvdwv /iieTo'iyiauv eig /(oqov ereQov. quibus Indiae 
Autariatas, gentem sine controversia Illyricam, transcribit, modo 
sana sint, quod persuaderi magno Casaubono in Strabon. VII. p. 
489- haud potuit, vox^Jvdiov ., inquienti, vel itt aliam mutanda, 
vel omtiino reiicienda est. Etmerito; videtur aut iuepti Gram- 
matici esse glossa, cuiusmodi liic in Reg. Codice, aut ey. rdjv idi(ov 
nata. Potuisset quidem certe honori suo melius consulere Th. Pi- 
nedo, si ad Stephani jlvruQiuT(jt.g a redarguendo Casaubono abs- 
tinuisset. Constat enim Autariatas ex Illyrico ranarum iucredi- 
bili multitudine divexatos exisse et alias quaesivisse sedes. lusti- 
nus XV. 2. et Heraclides Lembus in Athen. VIII. p. 383. A., quos 
antestatus est eruditissimus Barbeyracius in eleganti veterum Pa- 
ctorum et Foederum Histor. P. I. p. 254. Casaubonum defendens, 
id memoriae prodiderunt. Docet etiam Appian. IUyr. p. 1196. 
iniyeveo&ui di roig vnoarQe'\paair^ Autariatis, uneiQov I^utqu/jov 
nXijS-og., ol diuauntvreg ru vuj.iutu dieffd^eiQur. hinc, pestilentia 
ingruente , patriam deseruisse : dissidens tamen a lustino in tem- 
poris intervallo, quo ea calamitate pressi fuerunt. Vide infra L. 
XX. 19. Wess. 

196. 12. 'J?x T»7? ^rvfiquXidog] De his IV. 13. Wess. 

197. 20. KuXovftevot Kvvuf.tvvoi'\ Agatharchidi , ex quo 
haec desumsit Diodorus, Kvvu/toXyol nuncupantur Eclog. c. 29. 
Rhod. Cynamolgos cum Poggius verterit, parum ab illis recipien- 
dis absum : ego quidem non dubito, quin gentis verum id nomen 
sit; quod et Strabo XVI. p. 1116. C. PliniusVIII. H. N.29. Ae- 
lian. XVI. H. A. 31. retinuerunt, et vitae genus, quo insignes 
erant, requirit: carne enim boum deticiente rug ri7iv xvvcov S^t]' 
Xtlug afieXyo%n:tg tco yuXaxri TQecpovrui , femellaa canum, mul- 



IN LIB. III. CAP. 30. — 32. 257 

gentes earum lacte nutrielantur ^ docente Agatliarcliide ct Aelia- 
no. Wkjss. 

197. 24. ^Ano yuQ toiv tiqcotcov tqotccov d^tQivcov'] In Aga- 
tharchidis Excerptis legitur uno tqo71(~)V /tif.ieQiv(~jv iojg fxtaov 
yfif.i(7)V0Q^ adiuodum absurde. Rectius Aelianus, uno tcov OtQivcov 
TQon(ov ttq fit(Jovvxa /tijLuovu tntqoiT(7)(nv avToTg aytXui (hxTjv. 
(]uae cum ex Ctesia sumpta esse profiteatur, clarum est Agathar- 
chidem popularis sui scripta diligentissime versasse et muita inde 
pro suis usuvpasse. Wess. 

197. 32. ^vvitvui] ^vviSitv Steph. m. R. V. C. M. satis 
bene. Vide II. 10. Wess. 

197. 36. "4 dt tig aXug avvTid^tvTtg anod^rjauvQiCovai\ 
Negat id Ctesias apud Aelianum ; reliyuam enim boum carnem ca- 
nibus dividi; tu dt Xomu ToTg y.vaiv, inquiens, uno/.Qivovni. ne- 
que dissentire videtur Agatharchides : cur enim ad extremum ca- 
num lacte victitarent, si carnis, sale conditae, copia haud dees- 
set? Mox ex scriptis Codd. noXXu dt xul ToJv (iXXcov ^cocov pro- 
bandum censui. Wess. 

197.38. KQtocfuyiag'] Vraestaret xQico(faylag.WF.ss. Idem 
reponi iusserat Rhodomannus in Add. 

197. 42. IltQi fitv Ald^ioncjov uvaytyQu(j)u/nev] Supr. c. 2. 
etc. Wess. 

197. 45. Biov t/ovTtg vo/naSixov'] Eadem Strabo 

XVI. p. 1121. B. Nostro tempore Troglodytarum sedem tenent 
Beklenses, idem vitae institutum sectantes, docente lobo Ludolfo 
Comment. Hist. Aethiop. p. 145. Wess. 

197. 49. TtTuyfitvov uQid-(.iov nQo^cxTCov] Unius ovis mul- 
tam adultero irrogari Agatharch. et Strabe aiunt: tco (fi^tiQav- 
Ti nQoj^iaTov tj Cijfiiu ioTi. Wess. 

197. 55. IltQi TTig TT]g /('oQV.g vofir/g'] Inepta est et inusi- 
tata bonis auctoribus eiusdem articuli in eodem casu repetitio con- 
tinua. Ideo scripturam marginis ntQi TT^g /coQug ol vofitTg gcr- 
manam esse duco. Rhod. fltQi Tijg /coQug ol vofitTg} Hoc etsi 
commodius visum est, mallem y.al ntQi TT^g rof.iTjg nQog uXX. diu- 
[J.U/OVTUI. Pugnae enim illis pascuus ager materia erat. Strabo, 
noXtfiovai,di ntQi TTfg vofiTjg^ cui Agatharch. consentit, eadem 
memorans de patris matrisque nomiue, bovi vaccaeque, aut arieti 
atque ovi inposito. Wess. 

198. 68. ToTg uvxoTg Tonoig ivSiaTQt^tiv'] Legebatur toi- 
ovxoig ^ quod, cum sententiam conturbaret, secutus Codd. nielio- 
res sedem migrare iussi. Wess. Idem coniecerat Rhod. in Add. 

198.71. 01 TQioyXodvTui ntQix^fivovxui] DuratAc- 

thioplbus, quantumvis Christianis, vetus consuetudo, quam more 
magis regionis sanitatisque caussa observant, quam religionis quo- 
dam cultu, ut gentis rex Claudius in professione sua apud lob. Lu- 
dolf. L. III. H. Aeth. c. 1. docet. Wess. 

Voi.. L 17 



258 ANNOTATIONES 

198. 73. *Ovoftallofiivfov xoXo/9f^>'] Distlnctius Strahoni 
yoXoiSot rag (iaXavovg^ L. XVI: p. 1 J 16.0.; Ptolcmaeo IV. Geo- 
gr. 8. y.oX(^o\ , sed prave: meliiis Cod. Coislin. y.oXoftoi. AVess. 

198. 77. MiyuiSaQHgl Oi de Mtyafio.Qoi AlS^ionig roTg 
poTiuXoig y.a\ rvXovg nQoaridiaGi aid^^Qovg., sic Strabo p. 11 22- 
A. InPtolemaeo IHfj'«/i()«()oi, sive, ut scriptus liljer et Latina ver- 
sio, Ulmae anno ci^cccclxxxvi. publicata, MiyuftuQdot, perpe- 
ram, uti arbitror. Vide Plinium VI. N. H. 30. Wess. 

198. 79. TurfuTg de i'^i]kXayf.iH'utg iTrt/fOQtutovGi^ 

Diodorum ita reliquisse vehementer dubito: maliem yuidem certe 

%u(fu\ i:^}]}.Xuy/iiivai int/coQiuCovoi. sicnihilal>usu sermonis 

dissidebit, quo ea dicuntur intytoQtatnv, quae in more sunt posi- 
ta. Tb nQuyjiia rjdi] ini/joQiaCit Dionys. Halic. , im/joQiaKov 
yoQo\ ya\ daXiai rov unavra /qovov PUitarch. de rebus, choreis, 
conviviis, quaefrequentantur atque in usu sunt. Morem autem hune 
sepeliendi, ut cetera, ex Agatharchide p. 46. exscripsit. Wess. 

198. 90. ToTg Xid-oig j3ullovGi^^ Habet in continua rerum 
successione ro Ui\ gratiam quandam et Venerem , ut paullo ante 
ttJ? iniyivofiivi]g uti vo/tvyg, et ol uii (iuGtXivovrig infra XX. 24. 
ot ui\ vnurot, qui alius post alium regno consulatuque funguntur: 
hic vero locuni haud sane opportunum ; quare et eo , addicentibus 
libris, deieci. W^ESS. 

198. 92. "Ev uy.uQiT /Qoro)'] Hoc Atticum et Aristopha- 
neum inPlut. 244. cum nota Ezech. Spanhem., et Diodorolll. 40. 
tritum; iv u/.UQiT /qovov Alciphron. III. Epist. 56-, Piutarch. de 
Profect. Virt. T. II. p. 75. C. ex Xylandri correctione: iv ay.u- 
QiT¥\\\\o lud. I. Vit. Mos. p. 630. C. Lucian. Scyth. c. 8. Basilius 
M. Homil. in Famem T. II. p. 67. D., in ayuQig Philo lud. de 
loseph. p. 546. Wess. 

198- 96. IlQo/3uXX6fiH'ai /niv iig rb f.itaov'\ Mallem in 
medium se infercntes^ ut olim Sabinae, ausae se inter tela vo- 
lantia inferre e.v transverso inpetu facto ., dirimere infestas 
acies., dirimere iras apud Livium I. 13. Wess. 

198. 1. Bobg ovqu rbv uv/iva niQiG(ft'y'^avTtg] lustum 
hoc est et ex Agatharchide sumptum, qui quidem p. 47. ntQtd-iv- 
Ttg /3obg ovQuv ntQi rbv uv/iva rbv avrtZv^ y.a\ rbv oniaco rov 
rQa//]Xov dtaixbv ev (.laXa ntQiGcpiy'S,avrig ^ unoXvovai rov ^iov. 
Wess. 

199. 6. 'E^(iyHv tx rov C/Jv] loseph. XIV. A. L 13. 10. 
de Phasaelo, Herodis M. fratre, ntTQa nQOGQ)]'S,ag ri]V xtcfuXTjV 
i'§t]yaytv cuvTov rov Cf]v, Alioqui negligi voces rov L.f]V adsolent. 
Strabo XII. p. 861. A. voaog <)' ti,i]yuyiv uvrbv oS,iTu. Appian. 
IV. B. Civil. p. 1068. 01 ()' avTovg t^i^yuyov bfiot^og roTg aTQ(/.- 
T)]yoTg. Singulare est hoc Plutarchi de Stoicis, sui caedem uliis 
omniconatu adprobantibus, ;<aJ noXXovg fitv iS,(J.yovai r(ov ao(f(dv, 
tog ufiiivov ivdat{.iQvovvxag Adv. Stoic. T. II. p. 1063. C, Wess. 



IN LIB. III. CAP. 32.--34. 259 

199. 20. oVof] Huic onnv compares onov — • onov sic po- 
sJtum ut posuit IStrabo 1. IH. p. 429. C. onov /iii}' yu.Q nfoi" 
roayJiliU!. Gidr^oa (fOQHP uvTug — onov de TVf^inunov ntQi-' 
/ftaHui. 

198. 21. ^TtyovTOQ Tov y.ovaTuXXov Stu/Suaeig OTQujont- 
^(ov^ Eleganter {)Ai<Hus lll. Trist. X. 52.5. 

Nudfique comistunt formam servantia testae 

Tinn ^ nec fiaustu ineri, sed data frusta hihunt: 

Quid lofjuor^ ut vincti c07icrescant frigore rivi^ 
Deque lacu fragiles effodiantur aquae? 

Ipse, papyrifero qui non angustior amne^ 
Miscetur vasto multa per ora freto., 

Coeruleos ventis latices dura7itif>us Ister 

. Congelat^ et tectis in mare serpit aquis: 

Quaque rates ierant., pedibus nunc ittir; et undas 
Frigore concretas ungula pulsfit equi. 
Cui non dissimilia Stral)o VIL p. 474. Wkss. 

198. .35. Ovde ovvoquv uXX/^Xovg dvvuvTftt] Haec (Ilffi- 
culter Hdem capiunt. Vitle Strabon. XVII. p. 1185. B. Haud vero 
scio an mox xutu dt t()v nfnov praestet? Wess. 

198. 44. Tu/nog tiptTut y(oo)g nvQog^l Sulpicius Severus 
Dialog. I. 7. de Aegypti desertis, ibi vidi., inquit, quod vos Galli 
forte non creditis, ollan. cum oleribus., quae nohis in coenam 
praeparahantur ., sine igne fervere. Tanta vis solis est, ut qui- 
buslibet coquis etiam ad Gallorum pulmenta sufftciat ; satis ad 
htiec Diodori flrmanda opportune. Wess. 

198. 49. AvTOfivtg tyji ri (flXTQor] Sic praestat. Agathar- 
cliides ovrtog tyti ri (piXrQov (.ityu nuou ovv/jtlitu. Ovidius I. 
Ex Ponto III. 35. 

Nescio qua natale solum dulcedine captos 

Ducit^ et inmemores non sinit esse sui. 
Quid melius Roma'? Scythico (^uid frigore j)eiu8? 

Huc tamen ex illa barharus urhe fugit. W^ESS. 

199. 51. ^Ey. riov uortQtov y.uy.onudtiug] Exterendum est 
a cum T, \xt d.tQ(ov restituatur. De aeris enim qualitate hic sermo 
cst, nondestellarumtemperatura eteftectis. Neaddam, quodaucto- 
rum nemo de stellis hac phrasi unquam locutus sit. Rhod. 

200. 58. TtruQTuToi '/(UTuvTfootv'^ Rhodum atque Alexan- 
driam intervallum stadiorum iv M. aut, utEratosthenes, iiicijijccl, 
disiungit in Strabon. I. p. 45. B. et II. p. 187. D. ; unius autem 
diei et noctis cursu cum vulgo absolverent mille ^tadia, Ptoleinaeo 
I. Geogr. c. 9. teste, potuerunt utique Rhodo profecti quatridui 
spatio Alexandriam tenerc. Wess. 

200. 59. KuTU rov NeiXov nXtovrtg] "EvuvTiio rio Qtvnu- 
ri nXtovTtg uvu rov noTUf^iov bene Agatharchides. iivuntnXtvxti 
y.uT(\ rov NtiXov eodeiu sensu Lucian. Toxar. c. 27.; ceteroqui 

17* 



260 ANNOTATIONES 

xuTU noruf.ihv nXtiv est quoinodocunque in eo navigare If. 28., 
aut etiam proiio amni, quem in modum y.uTu (ire/^iov y.ul ^ovv 
vrj/i(T&ui Plut. T. II. p. 979. C. et ua/Jno tu/h xutu qovv rj 
vuvg itfiQeTO Long. II. Pastor. p. 58. et odhg nuau tntnorufuog 
xaru Qovv Gvyy.unovau T(7) vduri Gregor. Nyssen. Epist. III. p. 
363. in Collect. Monum. L. A. Zacagnii. Umle et de rebus pros- 
perrime fluentibus y.uv unuvra ru uXXa y.uru ^ovv (fiQ7]Tui 
nQU.yi.iuru lo. Chrysostom. de Uxor. quales ducendae T. III. p. 
227. Wess. Idva tamen malebat Valckenarius ad Herod. III. 13. 
citans p. 272. 55. 300. 90. Frustra. 

200. 61. M^ nXtiov tlxooi xul rtaGdQcov^ Miror tolerari 
huc usque potuisse ineptissimum ro nevrTjxovra ^ satis utique a 
Diodoro proscriptum et damnatum. Agatharchides eundem dierum 
numeruni posuerat, etsi prave nunc eius in Excerptis p. 48. 
iixoai xul ntvrt. Wess. 

200. 70. Idno rov Gv/n^i^T^xorog QivoatQiog] Plane ad hunc 
modum Pausan. IX. 21. tidov de y.ul ruvQOvg rovg rt Ald^ioni- 
xovg , oi"? fTi' Tai ov/i^iftrjy.6ri dvofKxCovai Qiv/jxtQ^og^ ori a((i- 
aiv in uxQ(t rfi qivI 'tv ix(xaT(p xtQug. et Aelian. X\ II. H. A. 14. 
Sumpsit autem hanc animalis descriptionem ex Agatharchide, qui 
fortasse Graecorum primus eam depinxit, p. 49. Wess. 

200. 73. Trjv di XQ(iUV nv^oiidri^ Artemidorum, qui ex 
Agatharchide idem prodiderat, confutavitStraboL. XVI. p. 1 120.^ 
colore enim non buxum, sed elcphantum referre \ quod et Dio Cas- 
sius L. LI. p. 526. slgnificat. Wess. 

200. 81. "Oruv de o tXt(fug etc.] Confer Oppian. IL 
Cyneget. vers. 554. etc. quaeque illi adscripsit C. Rittershus. , et 
Cosmam Indicopleust. L. XI. Topograph. p. 334. Wess. 

200. 88. 'En\ nXtiov xui diduaxukiuv /.itd: fntdiyovruil 
Hoc nimium vidctur. 'Enl nXitov egregie eas edoceri posse artcs 
innuit: quomodo Tantalus cfiXog tytvtro riov d-if~)V tni nXtlov, 
■qui diis percarus fuisse perhibetur, infr. IV. 76. et DaedalumMi- 
nos (fiXov inl nXtiov adscivit c. 79. eiusdem libri. Atqui in simiis 
falsum id esse novimus. Prudentius Agatharchides didaGxuXiug re 
fie&odtvrixijg , inquit, enl noahv anrovrui. Wess. 

200. 92. lAyQidor(xra de ruvra ra ^(oa'\ Inficiatur hoc Ae- 
lian. IV. H. A. 46- et VI. 10., qui forte diversum genus Cynoce- 
phalorum in animo habuit: sunt enim plura, inter quae multo 
etiam ferocissimi reperiuntur, docente Prosp. Alpino Rer. L. IV, 
Aegypt. c. 11. Wess. 

201. 96. 'O de Xty6(.itvog xrjnog'] Praeter Agatharchidem 
eandem nominis caussam Pythagoras dedit in Aeliani XVII. H. A. 
8., sed absurdam, monente CI. Salmasio inSoIin. p.276-, et ridi- 
culam. Peregrinum animal est , atque ea in gente nomen inpetra- 
vit, ubi natales habet. Hebraeis csip vel fyp simide sunt: quod 
vocabulum rio xrjnoj simile et eiusdem videtur originis, meritoque 



IN LIB. III. CAP. 34.35. 261 

adeo ab eruditlssinio S. Bocharto cum eo conparatum et conpo- 
situm est P. 1. Uierozoic. III. 31., ubi plura de Cepo. We.ss. 

201. 3. 31{il^6v iOTt T(uv Tj/.ifQ(i)v TuvQiov] Dubitcs utra 
verior sit scriptura. Strabo XVI. p. 1121. fxiyl&fi Tovg naQ 
rjf.uv V7ieQ/ifij).}]fifvot. Aelian. XVII. H. A. 45. y.ai fioi iifv to 
fifyfd-og Totg ttuqu ToTg ' EX).r^Gi dtnXaoiovg. uterque t(ov )]fif- 
TtQcov , Strabo in Artemidoro , Aelianus in .Agatharchide, eum 
enim hoc capite aemulatur, reperisse videtur : tamen rjHfQcov nunc 
Excerpta Agatharchidis tenent et meliores Diodori Codices, neque 
eius mutandi caussa iusta est. Plinius VIII. 21. sed atrocissirnos 
habet tauros silvestres^ viaiores agrestifjus^ velocitate ante om- 
nes, colore fulvos^i oculis coeruleis, pilo in contrarium versoy 
rictu ad aures dehiscente^ iuxta cornua mobilia: ubi agrestes 
sunt, qui rure atque in agris versantur, neque alii ac rjfxiQoi Aga- 
tharchidis, docente Saimasio ad Solin. p, 711. Wf.ss. 

201. 9. KuTu df Tug ftu/(i.g "ottjOiv uQuooTtDg^ Retinuit 
Agatharchidis verba. Aelianus XVII. H. A. 54. T« y.fnuru de 
Tov fifv uXXov /Qovov y.tvovotVy (bg xal t« wt«, fv di Tuig fta- 
/uig iyfiQovotv uvTUy xai uvuoT)]ouvTfg to/vQtog , fhu ovv fiu- 
/ovTui. Sic lego: nam onfiQOvoiv uvTUy quod editos occupavit, 
nihili est. Mox Tr^v de Tijg TQt/og fnuytoyrjv f/fi e,tc. pilutn co7i- 
tra ac cetera animalia in caput versum habet, sive, ut Plinius, 
pilo in contrarium verso, rectius verteris. Wess, 

201. 18. To ()' f/V oQvyfiu neoov] Feras omnes venantur; 
isti non aliter., (juam foveis capti^ feritate semper intereunty 
inquit Plinius. Aelianus, ol df otuv fiintotootv ., vno tov d-vftov 
unonvtyovTUt. qui et iisdem verbis Troglodytarum de hoc aniniali 
opinionem exsequitur, quibus Agatharchides et Diodorus: et bene. 
Error est in Bavarico Photii Codice, quo Crocottae tanquam ex 
Ctesia liaec tribuuntur. Vide D. HoescheL ad Photii Biblioth. p. 
25. Wess. 

201. 26. KQoy.oTTug fifftiyfifvi]v V/fi qvotvl Plinius VIII. 
H. N. 31. Crocottas Aethiopia generat, velut ex cane lupoque 
conceptos, omnia dentibus frangentes, protinusque devornta 
conficientes ventre. Species hyaenae Crocotta est, quam alii ex 
cane et lupo , alii ex hyaena et leaena gigni prodiderunt. Conf. 
Salmas. in Solin. p. 239. Wess. 

201. 28. ToTg df odovot navT(Ov vnfQuyti'] Non deerunt, 
qui nuvTug praeoptabunt. loseph. XV. A. I. 7 . 6. y.uKXtt dt ooj- 
fiuTog — uvTVjV vntQr^ytv. ubi sane caussa non erat, cur vntQi]- 
Qfv praeferretur. Noster infr. c. 44. t^ fv/orjOTia noXv Totg 
nKKovg vnfQ(jiyiov. neque ego dissentirem, nisi L. IV. 87. Orio- 
nem QOJftrj noXv tojv fivrjfiovfvofitvcov i]QiooJv vntQuyovTU dixis- 
set. AVess. 

201. 29. IIuvT(ov yuQ oOTiov fityfS-og ovvTQi^fi'\ Facilc 
dducor, ut nuv initio scriptum fuisse opiner. Sed nihil muto. In 



2C2 ANNOTATIONES 

tertio hlnc versu pro 7ru^aSo^oXoYOVf.iivcov, naQaSo^oXoyovvxiav 
legcudum arbitror. Rho». 

201. 32. Mifitio&at r?jv t(7)v avd-Qwrron' diuXey.rov] Recte 
hoc Agatharchidis exemplo explosit. Aelian. VII. H. A. 22. iitu 
fitvToi /nijLiHTai Tug (fiovug xal ff-d^tyyeTui. (d •/.ul /:ivi}-i7)deg to 
HQ)]/iirov) uv&Qconii 1] yovv (fO)vfj., y.ul yuXtl to ovouu^ o]\y.ovot. 
Mitto alios, quos undique siniiiia nugantes conduxit S. Bochartus 
P. I. Hieroz. 111, 1 1. p. 835. Wess. 

201. 30. Ey.uTov yuQ nij/iov to ;if j/xo?] Et haec iustissima 
censura. De draconihus veterum recentiorumque plerique prodi- 
giosa plurinia narraverunt, feceruntque adeo, ut quae pro vcris 
haberi poterant, plerumque iictis fabulis similia vidcantur. Conf. 
S. Bochartum P. 11. Hieroz. 111. 14. p. 431. et lo. lac. Scheuch- 
xer, Itin. Alpin. V. p. 377. etc. Wess. 

202. 45. JJtQl Twj' /ityiOTCov 3-}]qicov ocftcov] Si scripti 
Codices addixissent, postremam vocem longe hinc sustulissem: 
■d^KiQiu serpentes esse superiora abunde indicant; ne dicam de 
cultiore vocis usu, quo ea animalia frequentissime exprimit, quae , 
morsu aut virulento ictu pestem hominibus iuferunt: nota res est, 
et scriptorum exemplis a P. Petito ad Aretaeum I. de Curat. Morl), 
Diuturn. c. 4. p. 122. conprobata. "\Vess. 

202. 49. 'O yuQ dtvTtQog IlToXtfiuTog etc. ] Insigne eius 
in vestigandis rarioribus naturae miraculis studium fuit: inbecil- 
lo enim corpore cum esset, semper novae alicuius oblectationis 
materiam quaerebat. /JiacftoovTcog c5^ o qiXudthfog i7ity).)ji)i)g 
(fO.iOTOQOJv .^ xcd dia TijV aodtrtiav rov ocoiiiuTog^ diaycoyug 
dii Tivug y.a\ Ttoxptig Li^tcov y.aivoTtQug Strabo XVll. p. 1138. 
B. Hinc ncn elephantorum tantum venatui primus Lagidarum in- 
cubuit, uD.u yc/.l tcov oiioiOTQoncov ., sicuti ex Agatharchide supra 
ostendimus , pluresque aluit, qui rariora qua.evis, undique collccta, 
in Aegyptum inferrent. Vid. Aelian. 111. H. A. 34-, Strabon.XVl, 
p. 1115. Wess. 

202. 54. 'EXicfUYTug — niQitnoiiiOc.To] Confer supra c. 
18. Wess. 

202. 58. ^'Ey.Qivcf.v naQUiiaXtod^ui raXg '\Vvyciig\ Vitcim pert~ 
culis obiicefe. Poljbius Excerp. Legat. p. 1250. ycu nuQUiiaX- 
T^ovTui f.tiv Tfj ipvyfj. pro quo Musonius in Serm. lo. Stob. XXIX. 
p. 202. y.ai ri)v Uoi^iV nuQuituV.ovTai ti]v tuvTc7)y, et loseph. lll. 
B. I. 8. 7. niOTticov tcZ xric^iuori i)-t(o T?)y ocotViQiuv nuQUiJiiX" 
XtTui. Libanius vero T. II. p. 131. B. uvrouoAoi ra ocoLiaTU, 
nuQalhu.loutroi. Addc infr. XX. 05. Wess, 

202. G4. "TQtcj.yorTU nri/c7)r\ Hoc an TQiuxorTunii/vv 
malueris , ciccum , quod Plautus ait , non interduim. Haud vero 
scio , unde lo. Tzetzes Cbiliad. III. 902- TQicr/.orTuntvTunrjvv 
acccperit: nostri quidem codices cum Agatharchide p. 53. et Stra- 
bone X\ 1. p. 1121. B. ab eo dissentiunt omnes. AVess. 



IN LIB. III. CAP. 35. — 37. 263 

202. 74. ^'E/ovreg tS,rj^Tvi.itva TtavTa'] Locl scntentlam in- 
terpres assccutus est, non item scripturam, yuam revocavi, verio- 
rem. Nuvg y.uXiog t^jfQTv/.uvug liabebis L. XII. 31. de egregie 
instructis et paratis, et Xlil. 45. etc. Wess, 

202. 79. y^offov t^uiaiov >caTaaxcVu(^ovTa'] Oportuerat 
yaTaay.evuuov.f ob Cwov^ quod praeniiserat : verum ea generis 
enallage, qua nQog to a7]fiuiv6fiivov adiectivum refertur, nihil 
qnicquam utroque in sermoHC frequentius» Vid» D, Hoeschel. in 
IMiotii Biblioth. p. 4. Wess. 

202. 83. 'EntfiuD.ov ro-^g pQo/ovg tnl t?'? ovQag'] Nihil 
veritus sum hoc restituere : postulat sermonis genius ; satisque 
receptum librariis voces cas confundere. Defungar uno exemplo. 
Dionjsius, inquit L. XIV. 10.3. in\ Tt]V 'JTa7.iuv aTQaTtvaofitvog 
f.itTu nXtt'aTi]g dvvuut(og loQfir^atv tnl ^vQuy.ova-iov. laio vert> 
«710 ^vQ.f ut quisque ridet. Plura alias, Wess. 

203.92. O.v (.u]v untyv.o)auv TTJv d-rjQuv'] lo. Tzetzes Chi- 
liad. III. 896. etc. haec excerpsit. Wess. 

203. 97. IltQKfiQT] TiXo-xuiLiov] Si Tlieophrasti, scriptoris 
'Attixmtutov., standum est auctoritati , nloy.uj.iov pro vitili opere 
neutrum est. Is enim libroIV.. dll., deButomo foemelia tractans, 
ea,ta. •/Qriaif.iQv nQog Tu nl.oy.ufiu dicit. Recte igitur iij. margLue 
annotatur ntQUftQtg et pro i/nqt.Qrj ifj.(f<tQtg: nam masculinum 
longe aliud signiticat, cirrum videlicet seu cincinnum ac nodnm 
crittium implexorum. RuoD. KuTiaytvuaav — ntQUftQtg nXdxu- 
fLOv\ Sequor Rhodomauni et meliorum librorum iudicium.. T<> 
nKiiy.ufiov aiiud nihil estac n\iyfiu.,^o^ usui variis in rc-bus^ essc 
cum possit, multimodis adhibetur. Venatoribus, sicuti hu)C loco, 
a Xenoplionte de Veuat. p. 781. tribuitur, et a InL Polluce V. 33. 
Id vero praetereundum non est, nXoxu.vov Codd. praefcrrc CoisL 
etClar. 1. ubique, nec alitct in Platon. Timaeo p. 52. K- Stephano 
tamen mutaute , et PoIIuc. VII. 172. X. 129. legi. Vi(t. lunger- 
nian. ad PoUucis V. 33. et T. Fabrum in Auacreont. Od. VI. G. 
"Wess. 

203. 9. TlQog d^ rovToig ffaXniYXTug] Tametsi in. Glossis 
leg,atur auXniyxTi^g et auXnry.Ti^g, et in Appian. Bel. Hispau. p. 
527. auXnixTiov Tt i§OTQVV(jrTcov , hoc tamen malui : tum quod 
Ap[)lanus alias aaXniyxTug probet, tum quod ceteri passim, et No- 
ster inprimis in ea scriptura acquiescat, ut Xlll. 45. XVI. 85. 
XVIL33. Wess. 

203. 17. "H/ci) xurtnXriTTOV to KcTwv'] Non fugit me No- 
stri xaTunXriiufitvog Tovg 'Ad-/]vaiovg XII. 67., neque moveor 
tamen, ut nihil mutem. Vicinia eiusdem verbi et contraria potcsta- 
te instructi aliud a me inpetravit. Bene Synesius Orat. de Rcgn. 
p. 10. C. (fiXovg fiiv, ruvTOv di tintiv uyud-ovg-, ixnXtjTTWv, 
Tovg di i/OQovg Tt xul novrjQOvg xaranX^Trm'' Wess. 



264 ANNOTATIONES 

203. 30. *E'^fXy.v(ravT{g di tov uXoxu^iov} Scrlbero, et 
statini post jiierHOQov. Rhod. 

204. 38. l^ov anb riov oSovrcov^ Fortasse scripslt Diodo- 

niS TO «710 T(7)V odoVTWV. StEPH. ToV d^TjQlOV TOV anb T(OV 

vdovTtov TiduGabv] Alieua suut rbv unb Ttot^ odovTiov, ideoque 
exterminanda. Rhod, 

204. 53. Bovg ts y.uI TavQovg"] Hoc fortasse nimium, 
sicuti et quod in vita S. Hilarionis Hieronjm. Draco ., inquit, 
viirae niagnitudinis^ quos gentili sermone Boas vocant., ab eo 
quod tam grandes sint^ ut boves glutire soleant^ omnem late 
vastabat provinciam. Tu vide Strabon. XV. p. 1022. B. XVI. 
p. 1122. et lob. Ludolf. Hist. Aeth. I. 13. Wess. 

204. 58. ^EvavTiuv noinv ToTg eXeffdvTiov o/nfiurji] Aelia- 
nus in elephantum oculos, ut eos eruant, dracones inmittit L. 
VI. H. A. 22. di dQ(r/:(ov if.ini]d~: ToTg ocf&uXfioTg xal i'S,OQviTH. 
Quod discrimcn in pugna draconum et elephantorum haud itisolens. 
Ipse Diodorus eam haud paullo aliter descripsit c. 10. AVess. 

204. 66. TIuQu Co. M. quod praestat: ceteri Tif^/, sol- 
lemni peccato, quo de Casaub. in Athen. I. 7. Wess. 

204. 69. 'Ey. T(7)v iv L41e^. ftuaiXty.(7)v vnoiivi]i-iuT(ov~\ Id 
in paucis verum esse poterit: maior pai's ex Agatlmrchide de- 
scripta est. Wess. 

205. 77. Ttjv '^Poif.iuitov ■^yepioviav — — nQojSi^aaag] 
Eadem de Caesare lulio I. 4. Wess. 

205. 81. L^Qufifog xoXnog dveaT()fuoTui efg rbv ^^y.eavbv'] 
Laxato ore se infundit. Philo de Vit. Contempl. p. 892. E. de 
Maria prope Alexandriam stagno, iy. Ttjg Xifivi^g dveaTOfuofievrjg 
eig T)]v duXuTTuv. Nimirum uvuaTOfiovadui stagna fontesque di- 
cuntur, cum patente ostio profluunt largiter. Strabo VIII. p. 596. 
B. TovT(ov Hi ifi(fQu/!)-iTT(ov-) lod^ 0T£ vneQ/iTad^ui To vdioQ eig 
T« nediw nuXiv 6^ uvuaTOfiovfiev(ov ^ udQOVV iy. T(dv neditov 
iy.neabv iftf^uXXetv. ct de petra, quae Mose percutiente uberem 
aquam Israclitis praebuit, Philo lud. I. Vit. Mos. p, 635. C. 
uv(f.aTOfitoi^eTau tTj /jiu rTjg (fOQug, xQovvtjdbv ix/eTTui. Quare 
haud prave Macrobius VII. Saturn. 13. Latina fecit haec PIu- 
tarchi I. Sympos. 9. p. 627. C. xal yuQ avTt] Tovg n(')Qovg dva- 
OTOftovau y.ui dvoiyova^t xuTuavQei tov Qvnov. Sahitas enim 
findere et aperire solet vieatus: ideo viagis elicere debuit ab- 
luenda. Wess. 

205. 85. TleQl txxuiSey.a aTudiovg'] Vereor vehementer 
ut sani hi numeri sint: magno enim consensu veteres angustias 
sinus Arabici , quac circa Diren promontorium cognominemque 
urbem sunt, stadiorum LX faciunt, Strabo XVI. p. 1114. Arrian. 
Peripl. Mar. Erythr, p. 155. Agathemer. I. 3., quae fere aequant 
Plinii A'H mill. D passus, ut lidem Codd. vetustiorum secutus 
recte correxit Harduinus, L. VI. N. H. 29. Wess. 



IN LIB. III. CAP. 37.-39. 265 

205. 87. Niwc: Smy^iov ri^ifQtiaiov] Deest verbum l/ii 
aut aliquod huiusmodi. Steph. et Rhoi>. Id si adesset verbum, 
oratio paullo quidem plenior videretur, nec melior tamen: pendet 
accusativus dui>yf.ihv ex proxima thqI^ sicuti bene advertit vir 
doctissimus in T. III. Vol. V. p. 94. Misceil. Observ. (|uis autcm 
portus ille Panormus et mons Tyrcaeus in hac sinus Arabici ora, 
tacentibus veteribus, finire non ausim; hoc quidem certe constat, 
]]Iay.aQiav scripsisse Diodorum, quo nomine insulam hoc in sinu 
habet Ptolemaeus IV. Geogr. 8. Wess. 

205. 91. 2vvay(oy)]v f/£f ] Vid. supr. I. 63. Wess. 

205. 99. To di^iuv /iitQog , ov ti]v naQuXiuv etc.} Legc- 
hatur t6 dtiiov fitQog riov TQMyXodvx(7)V. ti]v naQuJuov t(7iv 
TQ(oyXodvT(ov idvtj rtfUTai.) quae quidem scopae dissolutae. Ego 
conpositis inter sc vctustis schedis suum Diodoro restitui. Dex- 
trum sinus Arabici atque in Aegjptum versus inclinans latus Tro- 
glodytas tenuisse, docct et iStrabo XVI. p. 1114. C. Wess. 

205. 2. 'Ano noXiOjg toivw l:ifQoiv6i]g'] Sita erat haud 
longe ab Heroum urbe , condita sororis nomine in sinu Charan- 
dra a Ptolemaeo Philadelpho , auctore Plinio VI. N. H. 29. Ab 
ea vero Agatharchides p. 53. orae sinus Arabici dextrae descri- 
ptionem orditur; nec admodum dissidet Strabo XVI. p. 1114. C. 
Wess. 

205. 4. Uiy.Qag uX/iivQiSog l/ovTa yiv^Tiv"] Hae sinus 
amaros niy.Qug )uf.ivag suo olim confluvio efliciebant, sed quos 
Ptolemaeum amnis, ex Nilo, uti supr. I. 33. dictum, derivatus, 
deinceps mutavit, suis influens aquis: id olim docuerat uberius 
Agatharchides , nunc vero tcnuiter in Photii Excerptis ; constat 
tamen abunde ex Strabone XVII. p. 1156. C. ; ubi Casaubon. de 
lacu amaro ex Nostri L. XVII. 49. quaedam notantem, sequi 
non possum: nihil enim illi cum his lacubus , modo saporem de- 
mas , commune est. Wess. 

205. 8. "En^ovvf.iog l4(fQodiTi]g] Hoc recentius nomen, 
prius Blvog oQfiog, sive Muris statio, Agatharchides p. 54. dg 
TiQOTiQov fiiv I\lv6g ixaXiiTO oQfiog, tniixa di L4(f'QodiTrjg covo- 
fiuod^rj. Nec valuit tamen Veneris hic titulus antiquius cognomen 
obliterare, quod praeter Plinium, Arrianus, Ptolemaeus atque 
alii probarunt. Wess. 

205. 10. nXi']Qng tlah tXai(7)v y.ul ovxcov'] Ficorum in his 
insulis proventus nusquam mentio est. Agatharchid. (ov ul fttv 
iXuiuig ninvy.vo)VTui., de illis ait: Strabo vero L. XVI. p. 1 1 14, 
insularum dvo fitv tXuiutg y.uTuoxiovg^ fiiuv d' rjTTOV y,UT(ioyiov., 
MiXiuyQidtov fiiOTijV asseverat; unde haud iniuria suspicari mihi 
videor, reliquisse Diodorum nXrjQtig tioiv tXuidjv xul ovoy.iot, 
ut Codd. praestantiorum quidam praeferunt. Wess. 

205. 15. 'Hg xutu tov uv/Jvu diuy.ofiiCovoi] Posset 

pro vulgata, si cui libitum esset contra Codd. auctoritatem pu- 



266 ANNOTATIONES 

gnare , quadam cum specie dlsputari: mihi longe ea mens est; 
quod enim dcdi, niliil habet incommodi, ct eum respicit antiquo- 
rum morem, quo per Isthmi iugam naves ex uno in aliud, aut 
compendii caussa, in idem mare, trahebant, quod dHai)-/iiCfiv et 
vntQiod-fiiLHV rug vuvg Graecis essc, memini pluribus L. I. Ob- 
serv. c. 28. ostendere. AVess. 

205. I7c Nrjaog nAayla'\ Vid. infr. IV. 79. Wess. 

205. 19. Kalovi.ilvri de 6rpto')d)]g\ Sic Agatharchidcs et 
Strabo ; quos deceptos esse cum Diodoro ab Hellenistis mcrcatori- 
bus pertendit Sahnas. in Solin. p. 763.; Ophas enim dictam esse 
iiisulam: quod cum audirent nomen, putasse uko T(ov d(ft(ov id 
cognominis esse nactam, atque Ophas explicuisse ocjKod)]^ fabu- 
laeque adeo deserpentibus^ insulam infestantlbus, auctores esse. 
Itaque Ketem paz ta ona Hebraeorum lapidem esse Topazium 
sive Fazium^ ex insula Paz aut Ophas erutum: quae acute in- 
venta et sollerter disputata vereor, ut tueri se satis possint. Aga- 
tharchides, quem Artemidorus, e quo Strabo, et Diodorus aucto- 
rem habent, de re suae aetatis loquitur, insulamque sub i-egibus 
Alexandrinis, quorum ipse tempore scribebat, serpentum pe&te 
liberatam prodit. Lapis praeterea fuisse non videtUE, quod sacrae 
literae ra on3 appellitant, sed aurum purius ; unde 73n» Dnr I. Reg- 
X. 18. et Tan^* ona Daniel. X. 5., quod de auro sine controversia 
usurpafcur: aurum vero ex hac insula eftbs-sum fuisse, scriptores 
tacent. Id tamen bene vir summus, quod insulae lapidique nomen 
ano i'o5 TOTTtcUn', quod Plinius L. XXXVH. 8- signiticare vide- 
tur, venisse negat. Graecorum est rondueiv, multoque remotis- 
simunt a Troglocl^^tarum sermone. Wess. 

206. 26. "OneQ tan lidog diuffuirof-iivog] Topazium ita 
lo. Tzetz. Chil. VIII. 969. describit: 

To ^c- lIu.Ltov IgtI Xil^og rojv jiQuao/Qooyv^ 

Ovyl XuitnQog , ov; dtuvfr^g, tog ol Xoinol rtTtv Xid^o>v. 
Quae vera si fuerint, erroris absolvi Agatharchides^ Noster, Stra- 
I)o, Plinius atque alii liaud poterunt; verum ipse iu errorcm se 
Tzetzes induit. Vide lo. de Laet, vcriora docentem, L. I. Gem. 
et Ijapid. c. II. et, quem is exscripsit manifesto , CI. Sabnas. ia 
Solin. p. 169. Wess. 

206. 35-!^yTo Tov (iuailkog (fo(iov\ Vide supr.I. 83. Wess. 

206. 42. /liu ro nviyog^ Agatharch. diu to nviyog ov 
yivcTUL aivdip.og. Est nviyog intcnsior acstus, cuius vehemen- 
tia quasi praefocamur. Arrian. Cyneget. c. 14. de canibus, quae 
aestate ad vcnandum educuntur, aui ro nokv diunviyovrai, el 
nviyog iii]. lulian. Imp. Orat. V. p. 169. B. arborem opacam y.ul 
ay.iuv nuQua/Hv Iv nviyti aptam ait. Hinc u.i]Q nriy(od)]g Stra- 
boni XVU. p. 11 43. A. Plut. T. IL p. 649. E. gravis efc pacne 
praefocans. Wess. 



IN LIB. III. CAP. 39. 40. 267 

20G. 47- ITeoiTi&taai arj/nfiov /uqiv V.yyog'] Fneit Codd. 
concordia, ut hoc nialim. Agatharch. o dt (rvrtdcov (pvXaS, TrjXi' 
xouTOv ntnitO^iy/.tv uyyoq , ari/tieiov /uQiv , r^Xty.ov etc. Wkss. 

206. 55. JJooauyoQtvUtvTog ^a)Tr,Qog'] Prius citra con- 
troversiam rectum est; de posteriore dubites ob Strabon. XVI. p. 
1115. B. tid-^ b T/~? ^foTtiQug hnrjV. tantoque magis, quod Ji- 
bri veteres sibi non constent, a(OTi]Qiug praeferentcs. Enimvero 
Straboncm secutus essem, si vel unus Codd. auxilio accurrisset; 
nunc, quoniam Ptolemaeo L. IV. 7. &tcov a(0Ti'jQO)v ?i.//n}v, sic 
enim ex Paiat. et Coisiin. schedis scribendum, audit, in vulgata 
acquiescam. Videtur portus et Castori et Polluci, oi)? 7i(xvTtg aroTi]- 
Qug uvoi.iuL.ovai Strab V. p. 355. A. consecratus, et illarum uni 
13earum, quae 2£}TEIPAI habitae et dictae sunt, quarumque 
plures rccensuit Ezech. Spanhem. Diss. V^II. de usu et praest. Num. 
p. 419. Wejss. 

206. 64. Ov nltiov tqimv oQyviMV^ Agatharchid. (.irjTi 
n}.tTor dvtiv oQYVKoi'. ut alteruter in vitio sit, et forte quidem 
Diodorus: altcri enim consentit Strabo XVI. p. 1115. B. Wess. 

207. 67. ^iu T() nA7]d^og — ftrlov xul qvxovgl Ab hac 
algae copia , quam iisdem ferme verbis Agatharch. et Strabo exse- 
quuntur, sinui Arabico apud Hebraeorum gentem nomen venit 
*)1D 0"' , quasi dicas algosum mare : falluntur enim qui a papyro^ 
qnae quidem prope Nilum provenit , non vero sinum hunc , repe- 
tunt. Vid. Theophrast, L. IV. H. Plant. c. 8. in omnilms tamen 
Agatharchidi ac Diodoro haud consentaneum. Wess. 

207.72. Bud^vnQ(OQoi y.uS^taTioaui] Fortasse rectius /?«- 
&vnXtvQOi. RnoD. Si quid hicmutandum, (iuttvnlooi praeopta- 
rem. Naves /judvTTXooi, quae altius depressae fluctus secant, ut 
uy.QonXooi ., quae in sumnto innatant. Wess, 

207. 81. Ovd^ ovTco dt Ti,g TQO^frjg Tvy/uvovTtg'] In his 
Titii aliquid inest: quod nec Rhodom. latuit, corrigenti ol d* 
ovTt T7;g T()0(y7~c, sed infeliciter. Poggius, incertiim an coniectu- 
ram secutus, vertebat: neo tame7i propterea periculum devita?ity 
hene quidem ad loci sententiam ; quae constabit, si vnoaTQO^ffjC^ 
quomodo Ismael. Bullialdum coniectasse Abbas Camusatus margini 
adscripserat, aut u,noaTQorf Tjg legevis: posterius equidem malim, 
quod illi in salute et perfugio locus sit percommodus, loseph. II. 
B, I. 11.6. uvd-ig di cog ('inoaTQOCfij a(OTi]Qiog ov y.uTtcf ciirtTO. 
et XIX. A. I. 1.16. (tnoaTQOcfTjg tco v/SqiCovti avTovg ovarjg etc. 
hinc nuar/g unoaTQocfT]g tl Qyci /.i tr og , cui perfugium sahisque in- 
tercluduntur, Philostrat, VIII, Vit. Apoll. c. 1.3. et unoaTQOCfrj 
y.ui y.uTUCfL'yij iunguntur a Plut. T, II. p. 49]. E. Atque haec vero 
proxima arbitrabor, donec meliores libri aliud decernant. Wess. 

207. 92. Ov nu.vTtXcTtg tig TtXog] Alterutrum vide- 

tur supervacaneum. Diodoro quidem certe tlg TtXog sacpe idem 
est ac nuvTtlMg^ ut XI. 38. XIL 28. XVII. 76. Quod vero 



268 ANNOTATIONES 

praecedit odiQovrai nQog xiocprjv fQr]f.iiav , id surdo narrasse fa- 
Lulas indicat, sive solitudini nihil respondenti, et tiqoc: xcoq-^v 
ammip' , ut in Heraclide Aliegor, Honier, p, 481.; xtoff rp> yatuv 
Homer. Iliad. Q. 54. y.(0ffdv ntVQOv Moschion in Stobaei Serm. 
CXXIV. p. 620. de nuita et uvatod-rjT(t)' mediae per viuta si- 
lentia noctis Metamorph. VII. 184. Ovidius simili translatione 
dixerunt. Wkss, 

207. I. T«g tXnidug f'^aXft'^iavTeg'} Inducta atque adeo 
exstincta omni spe. Tovg vrtex/joQovvTug tov /jiov ii,a7.ei(fiiv 
apud Platon, V^I. de LL. p. 785. Propius abest hoc Euripidis, quo 
infelix Hippolytus in cognomine Tragoedia vers. 1240. equos 
conpellabat, ne se perderent; 

^TrjT^ Lo (fUTvutoi. ruTg tfiuTg Tt$-QUftf.iivai, 

M/] fi t^uXiixpt]Ti. Wess. 

207. 5. Tijg toJ; /?/ov yMTuoTQorfijg rvyyuvovot^ Aut 
fame, aut si diuturnam famis tabem non perferunt, ense confecti, 
aut spontaneo inpulsu in aequor praecipitati: v; Xtittjt , tj , tov 
Xifiov rb ftay.Qo/Qovtov ov qtQovng, '£.i(fii., rj uvtTj Oukdoari 
acfug avTovg tntQQinTOVTtg ., Agatharchid. p. 56. Wkss, 

208. 16, 'Eytvi]&rj rov y.oXnov S.r^Qbg nu.g o ronog^ Aper- 
tum est describi hic ingens prodigium^ quo 

Per-via divisi patuerunt caerula ponti, 

In geminum revoluta latus , nudatacjue tellus 

Cognatis spoliatur aquis^ 
cum Israelitae ex Aegypto egressi sinus Arabici vada siccis paene 
pedibus traniitterent apud Mosem Exod. XIV^ 21.; cuius mira- 
culi accolae barbari memoriam, quod res stupenda esset, studiose 
servarunt et posteris reliquerunt, Vidit Ili. H. Grotius et remani- 
niadvertit ad Exod,XlV.22, et S, Bochart. IV. Phaleg,29, Wess. 

208. 19. 'Entldovouv t'^ui'atov nXrifirjv^ lustum hoc est; 
nam nh]fifivQuv in glossis esse putandum Schol, Vat, abunde 
signiticat, et inf. XVIL 106., ubi nXi'ifiug itidem explicuerunt 
nli]ftfivQug. Ceterum nX/jftfiriV norufiov Dionjs, Halicarnas. I. 
Ant, Rom. p, 65. Hesych. vero in nXriftftvQ^g eandem et nXrjftvijv 
dixit, Autiose, ut quidem ego censeo. Suidas nXrjfH]., 1] nXrjfifivQa 
rrjg d-uXcAOor^g' ubi cur nlr^Ofir] L.Kustero potior sit visa, nondum 
exploratum habeo. Wess. 

208. 23, IlQottQ/]y.ufitv] Dixit aliqua, sed tenuiter, c. 17.; 
neque enim illic Ptoleniaidis aut promontorii Taurorum ulla men- 
tio. Iterum autem presse inhaeret vestigiis Agatharchidis, qui 
uberius haec fuerat persecutus, Adde Strabon, XV^I. p, 1115. C, 
ubi caussam exponit, cur niontibus his Taurorum inditum sit co- 
gnomen. Wess. 

208. 28. ^^XQi nQog wquv devrtQuv'] Agatharchid. xul 
rug oy.tug (icOJ.tt rtcog dvtTv coQcov tig rbv urTiy.tlfttvov rcinov 
ttJj «^XTOf . quibus umbras in meridiem intra duas diei horas iaci 



IN LIB. III. CAP. 40. -42. 269 

videtur indicare; nec alia mensDiodoro, eum in his rebus secuto: 
quod tamen falsumcum sit. maluit Rhodomannus utrique versione 
sua siiccurrere, et usque ud alterum vertenfis anni teinpus Latine 
reddere: quomodo necdum ab errore inmuncs erunt. Illis enim, 
qui haec loca incolunt, sub solstitium mero meridie umbrae con- 
sunumtur, rcliquis ad austrum cadunt, cum ceteris anni tempori- 
bus in septemtrionem porrigantur. Bene Plinius \ I. 29- de Pto- 
iemaide a Phiiadelpho condita ad venatus eiephantorum, qua de 
et auctor noster, in qua ^ inquit, quadraginta quinque diedus 
ante solstitium, totidemque postea , hora sexta consumuntur 
umbrae , et in meridiem reliquis horis cadunt^ ceteris diebus in 
septemtrionem. Adde Is. Voss. in Melae III. 8. Wess. 

208. 29. '^txicov^l Agatliarchides c. 43. Psebaeos nomi- 
nat. Rhod. 

208- .37. "Oqvuov \'Sia ytvri'] Fortasse ex avium ea copia 
uni harum insularum nomen vcnit, quam oqvhov vijoov Ptolem. 
IV, Geogr. 8- vocat et in hac vicinia iocat. AVess. 

208. 41. Idy.ovaUog avriov ruTq Xoffiuig nfQmaar]'] Eadem 
Agatharchidis, sed quem maie interpretantur: ov fitvxoiyt diu~ 
7ii(fo'jv7j/.tv ovddg^ n/.}]v t(ov TTiQtrttTiTcoy.oTcov uy.ovaicog ruTg 
Xocf latg ^ nautas tamen haud vexant, nisi si qui etc. ; debuerant, 
nemo tamen perit, nisi etc. quae verbi vis rarior muitis saepe 
fraudi fuit. Phiio lud. de Nom. Mutat. p. 1091.E. tv co {7ioXff.icoy 
Tcov diuycovtauiitvcov dttqcovtiae ovdt^tg, u).A uTQcorog xut acoog 
fnuvrjkd-t. Vertuut: in quo dimicantium nemo discors fuit,, sed 
salvus et incolumis rediit: absurde ; disparatum, quod in ora- 
tione est, expostulat, in quo dimicantium nemo desideratus esf. 
Atque hunc in modum Aiexandrini interpretes I. Samuei. XXX. 
19. Numer. XXXL 49. Ezech. XXXVIL U. ludith. X. 13., 
ut optime advertit H. Grotius in Exod. XXIV. 11. Wess. 

208. 42. Tr^v Tr^g d^uXuTTr^g apa/v] Credo deesse praepo- 
sitionem dedisseque auctorem t;;v ix rtjg ^«Aarr^jc : uootg enim 
T^g ^a/.«rr?-c, et uoatg tcTjv xvuutcov, fluctus marini sunt, al- 
tius evecti. Recte Agatharchid. or«v ix rijg ^«/.«ttt^c: t« tiqog- 
lona uvucfi-vcootv. AVess. 

209. 46. "^? dvo/iicAlIovai H^f/3uiag] Hoc mire placitum est. 
E montibus Pseltaeis, de quibus ante, haec promontoria in sinura 
procurreI»ant. Forsan et hinc nomen accepit insula ^'tjjco, quam 
in sinu Arabico Aristoteles, seu quis aiius auctor libri de Mundo, 
coliocat, et Apuieio restituit Ci. Saim. in Solin. p. 782. Wess. 

209. 49. ^OvouuLtrui IIoatidtiov~\ Perinde erit hoc au 
Uoatidtov maiis: prius Strabo VIII. p. 534., posterius XVI. p. 
1122. C. et Pausan. VII. 27. probant. Vid. Sylburg. in Pausan. 
II. 26. p. 171. Orditur auteni orae Arabicae descriptionem ab 
intimo maris recessu, paulloquc supra siuum Aeianiticum, prorsus 
ut Strabo XVI. p. 1122. Wess. 



270 ANNOTATIONES 

209. 55. ^Ovof-iutirat /nev rpotvixm'] Nohllis luiius pal- 
nieti freqiiens est nientio , quamqiiam non omncs eodem modo 
describunt. Theophrastus II. H. P. 8. p. 34. partcm facit conval- 
lis paliniferae, quae a Svriac tinibus in sinum nsque Arabicum 
pertineat; quod verum esse haud puto. Procopius I. Bel. Pers. 19. 
JSaracenos in co incoluisse cum Nonnoso apud Phot. Cod. III. pro- 
dit: Cosmas vero Indicopleustes Topograph. L. V. p, 195. Isracli- 
tas , sinum Arabicum emensos, ad Phoeniconcm in Arabiae con- 
tinentem escendisse, auctor est; haud profecto absurde: neque 
enim longe hinc afuerant Elini^ ubi et fontes plures pluresque 
palmae, plane ut hoc in loco, Exod. XV. 27.; ut prorsus mihi 
pcrsuadeam, Phoeniconem hunc ab eo diversum haudfuisse. Wess. 
Dc nobiii Phoenicone insignis est locus in Actis Sinaitarum Mona- 
chovuui, ab Ammonio descriptis, et in Lectis Martyrum Triuuiplus 
a Franc. Combetisio vulgatis, p. 96. et 97. Ea vide: nam verba 
excerpere non vacat. Iuem in Add. Rectius (Doiviy.iovu. quam (foi- 
riy.MVU scribi et Phoeniconemquam jKilmetum dici monuit Reines. 
Var. Lect. p. 14S. 

209. 57. l^TioXuvfTiv y.u) TOvqriV~\ V. AVesseling. ad XI, 25. 

209. 67. ^Eniy(jurj i]r r/iov uoyuiotg yo(''.aiiuair~\ Arabes 
videntur arae et inscriptionis auctores; nisi si de Hebraeis suspi- 
cari quis A'elit, quod quidem ego vix ausim, Saracenos loci eius 
religione fuisse tactos aliunde novimus. Conf. Strabon. XVI, 
p. il22. D. Wess. 

209. 69. l\Iuy.u()ioi t)' f?aa'] Mihi ad sensum magis qua- 
drat f^sdy.(iol , longne ^eu procerae slaturae homi^ies. Rhod, Mihi 
vero non satis cognitum atque exploratnm est, quid horum scri- 
pscrit Diodorus: haec si spectent, ut Strabo velle Aidetur, marem 
feminamque sacerdotes , pronior in ftuy.ot)!)i(n forem, quod Lu- 
cian. de Macroh. c. 4. Arai)um sacroruui et fabularum interpretes, 
roix i'S)iyt]r().g t(~)v fivi)(or , inter eos referat, qui vitam longis- 
sime extenderunt. Verum in re dubia nihil finio. Id quidem certe 
mihi constat, Cl. Salmas. in Solin. p. 346- his Diodori geminis- 
que Strabonis parum dextre fuisse usum, ut vinceret, Palmeti 
incolas fuisse ^yiyriTug: neque enim idem est, ut ille censuit, 
xuXv(io7ioi(iod(ii fTTi T(dv dtrd^cov^ sive y.olrut; ini t(~>v dtvdotov 
f/etv ^ et oy.i]vonotHnd-ui. hoc est tentoria figere ,, illud cubilia 
sibi in arboribus construere : quae quantum distent, quis non 
animudvertit? Wess. 

209. 73. O(oy.(i)v rriaog ovofiutofitv'»]'] Eadem Strabo. At 
Agatharcliides p. 57. Tono<; , ov n^oar^yooi.v(suv jY;](7rrai', uno 
Trjq Tov L(!iov noXvnXrj&iuc ■> quasi ab anatum copia nomen esset. 
Equidem Agatharchidis hacc esse, induci, ut credam, necduni 
possum : prohibent Diodorus atque Artemidorus, e quo sua Strabo. 
Photio potius, vitiosum codiccm secuto, ea tribuero. Nam, no 
alium locum signari putes, eadem onmia, quue Phocarum insulae 



IN LIB. III. CAP. 42. 13. 271 

Diodoriis et Strabo contribuunt, Nessae illi in Excerptls Agathav- 
chidis (lantur. Wf.ss. 

2(>y. 77. UiO.airjTh KiV Tr^g L^oufjiac^ Palacstina , proprie 
dcfiniendo , Syriae regio rst nltima Acgyptuni versus. Hic igitur 
eani partcm intelligere videtur, quae Arabiain Petraeam proxime 
attingit, vel septcmtrionein versus, ut est Pcraea, seu Trans- 
lordana: vel ad occidentem , ubi Idumaea, una de Palaestinae 
partibus , quas Galilaeam, Samariam, ludaeam, Idumaeam et 
Peracam Vadianus et alii quidam faciunt. Inspice terrae S. tabu- 
lam accuratissime a Tilemano Stella descriptam. Rhod. TltToav 
x«< Ti)i' IIu/.uiaTivrjV TtjglAQajJlug'] Secta sub Prineipibus Chri- 
stianis Palaestina in tres provincias : earum tertia varias Arai)iae 
urbes, ipsamque Petram, conplexa est, ut ex Procopio V, de 
Fabric. lustiniani c. 8. ad Hieroclis Synccd. p. 721. ostcndi. 
Tum IlaLuinTiv)] Tr^g \4.Quf)iuq dici liaud iniuria potuit. Diodori 
vero aetate omnia alia valebant, disiunctissiniaeque regiones erant 
Arabia et Palaestina. Quare scriptum olim hic fuisse TltToav Ti^^g 
lA(}a^iug y.ui T)]V Ha/.uioTivrjV nullus dubito: cuius coniccturae 
fautores et consortes habeo Agatharchidem, Strabouem et Cl. Sal- 
mas. in Solin. p. ,34G. Wf,s.s. 

20£>. 80. riPioaToi y.ul Blivvutoi] A Gerra., rtPjou Tr,g 
lloufjiac. Nicander Alexiphar. vers. ]07. thus rioouu^v '/.IjjUvov.^ 
et vers. 244. incolas reanalnvg vo^udug adpellat. Nomen, quod 
ab exilio habent, quippe Xuldutiov (fvyadig Babylone profecti, 
ut Strabo XVI. p. 1110. C. docet, proxime abest ab Hebraeo- 
runi D"'*'^ Gerhii^ et Chaldaeorum M"«*i3 Geraia^ monente S. Bo- 
charto IV. Phal.c. 8. Minnaei^ illorum vicini, passini BIivuToc 
dicuntur; Dionysio tamen Perieges. vers. 959. 

JMlvvuTol T£, ^u^jul t6, y.ul ayyiyvoi K).cTuf]i]voi. 
neque enim vero respondet, omues , quotquot gentis meniinere, 
Mivaiovg scripsisse, praeter Dionysium, ut satis confidenter Abr, 
Berkel. ad Stephani Bhvvaiovg. multo minus, a Minoe, Cretae 
rege, nomen et originem traxisse, ut Plin.VI. 26. Natum id genti 
cognomen est ex Hebraeorum ^''iiy» Meunim , quo titulo signan- 
tur 2. Chron. XXVI. 7. vertunturque MlvuToi ab Alexandrinis. 
Advertit hoc Thom. Pinedo ad Steph. iocum, paullo ante indica- 
tum, sed qui opinionis eius auctorem laudare debuerat S. Bochart. 
II. Phal. c. 22. Wkss. 

210. 82. MuoavaTc, i-itTa de tuvtu ruovvduveTg] Stra- 
boni Maranitae^ quomodo et infra scribendum , et Garindaei., 
L. XVI. p. 1122. D. Priores a Marane urbc Plinii VI. 28. no- 
men inpetraverunt, neque adeo audiendus est CI. Saimas., qui 
0uouviiT(ov in Strabone malebat ad Soiin. p. ,34(i. We.s.s. 

210- 84. ^vvTi'/.oviiivr^g 7rnrr,yvoi(,)C~\ Conmeminit Non- 
nosus in Photii Cod. III. sollemnitatis, quam Saraccni Phoenino- 
uem incolentes bis quotannis obibant: sed ea fortasse alia cKt, 



272 ANNOTATIONES 

atque cxpllcanda ex Aral)um ritlhus, ante IVIuhamedem observari 
solitis, (le quiljus Ed. PocockiusSpecim. Hist. Arab. p. 311. Wess. 

210. 89. To TiOTov rectissime omnes ; quomodo Cebes p. 
10. l^ucian. I. V. H. 23. passimque alii. Vid. Eustath. in Homer. 
p. 137. Wess. 

210. 1. KolnoQ ^aiaviTrjgl Sic ex vestigiis varlantis 
scripturae in vetustis Codd. refinxi, et Agatharchide, cui y.oXnog 
ylaiaviTi-jQ^ sicuti accolae yiAIANITAI Ptolemaeo L. VI. p. 
177., suffragante Cl. Salmasio in Solin. p. 340. Sinui accubabat 
urbs Aela nS''^ sive Aelath nS-^*, unde verius nomen eius fo- 
ret AiXaviTt]g aut ^EXaviTt^g^ ut Strabo. Discreparunt autem mire 
in eius et sono et scriptura. Plinius VI. 28. Sinus intimus, in 
quo Leanitae ^ qui nomen ei dedere. Regia eoruin Agra, et in 
sinu Laeana ^ vel^ ut alii^ Aelana. Nam et ipsu/n sinuin nostri 
Aelaniticum scripsere^ alii Aelejiaticum ^ Artemidorus Aleniti- 
cum^ luba Laeaniticum. Sed inmerito: duravit urbi nomen in 
seram aetatem. Hieronym. De Loc. Sacr. Sedet ihi legio Romana 
cognomento decima: olitn quidem Ailath a veteribus dicehatur^ 
nunc vero adpellatur Aila. A quo nihil dissidet Notit. Imp. Orient. 
p. 217. cum G. Panciroli nota. Wess. 

210. 4. Tov T£ labv d/iwd-7iTov i/^ovreg] Vid. L. XIX. 94. 
Wess. 

210. 11. Ttov iv T(7) IIovT(p TavQwv"] Tauros, Scjthi- 
camgentem, peregre advenientes ad Dianae aram inmolare olim 
adsuctos fuisse Euripid. Iphig. Taur. vers. 39. atque alii prodi- 
derunt. Hic tangitur inhumana eorum crudelitas, qua piraticam 
exercentes in captos grassabantur: quod eorum institutum memo- 
rat Strabo VII. p. 474., sectabantiirque Nabataei, uti docuit No- 
ster II. 48. Wess. 

210. 12. "^Ynb ttTQn]Qr/.(7)V ay.uff(7)v] Amputandum re. 
Rhod. ''Ynb TQiijQiy.(~)V Gy.(/.(f(vv] Rem refert Strabo XV'I. p. 
1123. A., sed nihil de navium amplitudine et genere. Equideni 
Rhodom. TQirjQiy.dJv.) addicentibus Codd., cupide rccipio. Qua- 
driremes si voluisset, TeTQi^Qiyiov oportuerat. Vid.. supra II. 5. 
Wess. 

210. 16. Z-IyQwaTiv y.a) fU]Sry.rjv] Eadem Agatharchides, 
qui p. 58. Bvd^i]/.iavt(ov in agris haec provenire memorat; quos 
quidem Ri/themanenses, detracta priore syllaba, S. Bochart, P. II. 
Hicroz. III. 10. p. 825. Themanitas.) Oi]/.iavHov, cum faclt, 
haud scio, an sequendus slt: &EIVIOI sive QAIIMOI Ptolemaei 
VI. p. 177. non alii vldentur. Wess. 

211. 25. ^ta Tb TtjV rfvoiv(og eninav etc. ] Haud dissi- 
mllem observationem adstrult summae Sabaeorum felicltati infr. 
c, 40. Wess. 

211. 32. z/vaSie'^iTt]Tov e/ei Tb aru/.iu] ^traho dvaeia/So- 
Xov aTo/ia illi tribuit L. XVI. p. 1123. B., quod idem plane. 



IN LIB. III. CAP. 43. 44. 273 

/fvat^iTOV, quod in Co. et M., habebis L. XVI. 32., SvGi^i- 
Tipov vero infr. c. 50. , sed usu diverso. We.ss. 

211. 33. l-JXiTevovg yaQ ntTQuc, tov fYanXovv <Situ7M/ii/3a- 
rovarjgl Praestaret, Inimilis enini scopulus etc. yiXiTfvijg enim 
ntiQa quae eiusdem paene cum mari altitudinis, ut uXiTtV7jg 
uy.Qa promontorium humiie Strabon. VIII. p. 517. B., ifnov o.Xi- 
nvrjg eiusdem L. XIII. 9. 890. A. litus depressum. Longus 11. 
Pastor. p. 55. nfTQaiovg i/&vg aXifvovT fg fx nixQag uXit fvovg^ 
i. c. ex petra, paullum e mari prominente. Immo daXaaaa aXi- 
Ttrrjg mare non admodum profundum, et propterca magnarum 
navium Imud capax, Appiano II. B. Civil. p. 787. (rxucfog tvTf- 
Xtg tn avTov tnt/iintTO, log Ttjg daXunar^g ovai]g uXntvovg y.al 
/ityuXuig vavah> ovx tvytQovg. Conf. infr. IV. 18. ct P. Victor. 
in Cicer. XIV. ad Attic. 13. atque Is. Casaubon. ad Strabon. VII. 
p. 473., vim potestatemque vocabuli cgregie declarantes. Wess. 

211.39. Kvil^o/itytTg ovoi.iuLoiifvoi] Agatharcliides BvSo- 
fiaviTg, a qno BiiLofitrtTg in marginc non muitiim al)ludit. Rhod. 
BuviCofifvtTg] Maie Rliodomaniuis, Agatharchidi dicuntur BuT/iii- 
to[iavfTg p. 58., a quo gentis titulo cuiii haud multum absint Ba- 
riCo/ifvtTg veterum Codd., eos recipicndos censui. Fortasse tamen 
«trumque vitiosum est; atque haud scio, an Ptolcmaei VI. Geogr. 
p. 178. Mvuaui/iuvtTg, Thamudenorum vicini , sint. Wess. 

211. 42. Tfj nQOfiQtjfitvi] nuQuXia'] Sic lego. Nijaoi na- 
QuXioi non bene quadrant, et consentit Agatharchides. We.ss. 

211. 45. E/ft Xi9-irag vnoaTu9-/iiag] Mallem t/jiv. Id 
vero quod subsidit, quodquc in imo consistit, vnoaTui^/ii]v vo- 
cant. Plato Phaedon. p. 109. C. de terra, quae infra actherem 
locum liabet, ov i)i) vnoaTuO /iTjV tuvzu. tivut. etStoici inDiogen. 
VII. 157. adfirmant vnoaTdd-/ii]v di nuvTO)V tijv )'//J', /itaijV 
o.nuvTiov ovaav. Inde pro sedimento, faece. Glossae, t;7ro(7r«i7/r;j, 
Fax. Imo vero faex. De aedium autem fundamentis, ut hic, 
legere non memini, nec inprobo tamen. Vid. Th. Gataker. ad 
Antonini Imp. L. IX. 36. We.ss. 

211. 48. KuTunfnvy.rioaO^ui'] KuTuntqvTtvadui Co. M. 
ex glossa, ut arbitror. Vid. cap. seq. et Agatharchid. p. 54. Wes.s. 
211. 52. Ov /r]X7]'\ Ausus sum, refragantibus libris, ita 
scribere; vXi] sive silva niliili hoc quidem loco est: /rjXr] om- 
nium nptissima. Sic autem appellant pilas, seu moles in mare pro- 
currentes, et portum a ventis defendentes, ut optime expiicat Is. 
Casaub. ad Strabon. III. p. 230.; atque ita hoc cap. •/i]Xi]v i'S.ui- 
oiov portui tribuit Diodorus, et Plutarch. in Solon. p. 83. A. 
Athenicnses ait prope Salamiiia in anchoris stctisse y.uru X>jXi]V 
Ttvu nQog Ti]v Et'fjoiuv unoiT/.tnovauv. Ne vcro nimio vidcar in 
voce mutanda audacior, cn tibi Agatharcliidis, quae auctor acmu- 
latus est, verba: ov yuQ iaxiv ov Xi/iijv tvon/iog^ ov ouXog iri 
Voi.. 1. ' 18 



274 ANNOTATIONES 

uyxvQCf.g^ ov xoXTTog inifry.fm^c, ov /i]7Jjg tvrvTKOfia. uMDoctiss. 
lo. Hiulson. mecum sentit. Wess. 

211. 58. ^vvTtT())jiity(oi' ()' avT(7)v ilg ul).i'iXug] lustum 
hoc est, non vulgutum ovrTfT()ififit}'(.oi\ quod mire verterat Rho- 
dom., inter se attritu hient, quasi poctarum Sympiegades es- 
sent. Plato Phaedon. p. 111. D. rovTovg navTug vno yVjV eig 
dXXtjXovg avvTiTQTiOd-ai mAXuyTj. Basilius M. Homil. W . in Hexae- 
mer. p. 36. E. avvTtTQrjvrai nQog aXXrjXovg. et Noster supr. c. 
19. avX(dvug nQog uXXiiXovg ovvTeTQijfitvovg., quo loco Coislin., 
qui verum hic servavit, simili peccato ovvTiTQift/iitvovg. quae ea- 
dem varietas in TtTQififitrog et TtTQTjfitvog.) ut monitum ad L. I. 
97., librariis frequentatur. Wess. 

212. 62. 'L4Q(t.TT(')fitvQv'\ ILQOouQarTo fitvov M. noxi n\a\e. 
Simillimum dabit Alciphron. L. I. Ep. 1. p, 5. Wf.ss. 

212. 64. KoiXcofia onuofi()v noitT^ Kal inserto planior 
erit sententia. Rhud, Adstipulor viro doctissimo, insuperque opi- 
nor, opportunius esse xvy.Xcofiu Regii libri: fluctus enini cum ab- 
sorbentur, in orbem rotatim flexuosi esse solent. Wess. 

212.68. 01 y.uXovfitvoi Qufiovd)p'o}\ QaiiovdivoVAQufttg 
Agatharchidi, prorsus ut inCoisIin. , sed prave. Urbs Arabiae, in 
Nabataeorum flnibus, erat Thaniuclci., hinc &afiovd)p'<)g eius ci- 
vis Stephano in Oafiordu et Ptolemaeo L. VI. p. 178. Plinio- 
que VI. N. H.28. Itaque fidere noli coniecturae V. C, lac. Gronovii 
ad Stephani Qufiovda. Wess. 

212. 70. TaTg y.aXovfitvuig^Eyivuoi'] Contra Oeniadas et 
Acheloum flumen eundem ad modum Echinades insulae sunt po- 
sitae apud Thucydid. extremo L. U. Forte autem vcrius paullo 
ante fuerit vi'-jO(ov onoQad(ov ex Codd. melioribus: sic enim et 
Strabo XV'I, p, 1 123. tiTig (f torl y.dXnog v)]Oovg t/jov onoQu- 
(5«f, de eodem hoc sinu. Wess. 

212. 73. BltTu dt ruvrag oQurai /tQOovViOogl Sic prae- 
stat. '^Ycf oQurui aliud est, et suspicionem conplectitur L. Xlll. 
96. Porro XifUjV ttg avrrjV positum est loco h uvrfi^ ut ol tig 
T)]v l-iotuv " EXXi]vtg Strabon. XV. p. 1069. e?g ro nQvruvtTov 
foiTtTro Heliodori I, p, 18. y.ud-iifitvog tg ro itQov Philostrati 
V. Vit. ApoII. 42. td-og rod^ eig 'EXX)]vug t:-tXt'i(lfii]y Euripid. 
Supplic. V. 340. Vid. infra XIV. 117. et Doctiss. I, Fr. Reitz. 
in Luciani Asin. c. 1. Portus autem Straboni XVI. p. 1123. 
XaQfi(')&((g., levi discrimine soni. Wess. 

212. 81. Navol dio/iXiuig ay.XvoTOV Xifitva nuQe/()fitvog~\ 
Inter portus commoda haud postremum est, si tutam a fluctibus 
et tempestatibus stationem navibus praebeat. Dio Chrjsostom. 
Orat, LXXIV^ p. 643. B. y.uiroi Xifttvug /ttv tvQoi rig uv uy.Xv- 
OTOvg, oig tvtori niortvoivTug aa(jaX(og oQittTr, r^Xiyov uv nort 
aQ!)-)] ro nvevfia. quae qudem Dionis et haec egrcgie illustrant, 
ct praestabile vicissim auxilium inde mutuantur. Visa enim sunt. 



IN LIB. III. CAP. 44.45. 275 

etsi nullo suo merito, mcndo oljsita H. Valesio L. 11. Emend. 2G.; 
quoJ portuum <Iuo fuerint genera, quorum alii y.Xfiarnl , qui ca- 
tena fcrrea claudi poterant, alii uy.KHnroi^ aperti. Hoc lilierali 
manu daiuus viro egrcgio: nec admittimus tamcn, ut XifiHw.g 
uy.Xtiarorg propterea scripserit Dio ; quos portus eius oratio ferre 
nullo potest modo. ^ldy.Xnaroi siAC ujjerti fluctibus et ventorum 
furoriljus expositi et esse poterant et saepenumero erant: liis 
prudens gubernator, venti vehementiores si consurgerent, navim 
non crederet. contra uy.Xvoroi inmunem tempestatibus et tutam 
stationem, quod orator vult, praestabant, marique iactatis per 
erant conmodi. Wess. 

212. 80. IIooaayoQfvoutrfp df K(od(ovi] Cothon orlgine 
sua portum manu et arte factum notat; atque eiusmodi Carthagini 
erat, egregie descriptus ab Appiano Punic. p. 129. et S, Bocharto 
I. Canaan. 24. Videtur autem Diodorus Carthaginis Cothoncm 
uberius declarasse L. XXXII.^ sicuti reliquiae eius innuunt libri. 
Wess. 

212. 93. Elg 7nTQ(!)Sr} fiu.arov'] Simili translatione ;r/r^c« 
/iiaaTOcid^it; L. XVII. 75. BIuaTog saepe collis est clementer 
assurgens et mammam quodam modo referens. Poljb. I. 56. de 
loco quodam praerupto Panormum inter et Erycem, l/si ()' iv 
uvT(7) y.(u fiaaTov. Hinc Battus Cjrenem, quae in monte acclivi 
erat posita, ln\ Xo(vov fiaaTondovg , ut ait Hierocles, dicitur 
condidisse tv uQyivoevTi fiaaT(~) Pindaro Pyth. Od. IV. 14., et 
Eresus, colli ad mare vergenti inposita apud Strabon. XIII. 
p. 918. C. , Archestrato ^EQtaov ntQry.vfuov fiaaTog in Athen. 
L. III. 28- p. 111. Opportune vero Sjnesius de colle, qui e 
porrecto monte instar alius montis ad mammae formam excellcbat, 
neQi TTov 0/9-ov , inquit, og fnl rov di(j.TeivovTog oQovg, oQog 
iarh' a).lo , y.u&dneQ fiuaTog uviaTv.f^evog , L. I. Provid. p. 94. 
D. Wess. 

212. 1. KuTetXi^fifievog omnes haud scio an male. diei7^i]fi-' 
fitrog Diodoro atque aliis hac in re tritius est. Wess. 

212. 4. Ot yaXovfievot ^e'fJai] Agatharchidi /JeSeftul^ 
Nostro adstipulatur Strabo XVI. p. 1123. D., et bene. Nomen 
Dehae ab auro Iiabent, quod Arabibus 2m Deheh, monuitque S. 
Bochart. II. Phal. 27. IMontem Chabinum^ Debis his adiincui, 
alibi invenire non memini. Wess, 

213. II. jQOftaSu)v y.ufti{k(iw^ Vide L. XIX. 36. Wess. 
213. 13. l4no(ftQea9(/.t] l4no(falveadat scriptum videtur. 

Rhod. Ego vulgatum uno(f eQeadai non temere damnavero. Vult, 
credo, tantam auri ramcntorum copiam circa ostia conspiei, ut 
limus rutilans auferri possit. Favet tamenRiHxlomanni conicctui'ae 
quodam modo Agatharchides, (oare r)]v D.iv , tijV nnog ruTi^ 
fyjioXuig ovv/]yfitvr^v , mjQQaii^tv unoOTikfjttv p. 51>* inquiens. 
Wess. 

18 * 



276 ANNOTATIONES 

213. 21. l.4}ulu.l(ov y.ai raaard(7>v'] lAXilaToi y.al Kaaav- 
SoeTg Agatharcliidi , a ceteris vcro Geograplus neglecti, nisi si 
liaaoarirai in^fm sint ac Cusandres sive G((S(i?/(les ^ ut censuit 
S. Bocliart. 11. Phal. 19., dc Alilaeis insuper ea disputans, quae 
lidem difticulter capient. Wess. 

213. 23. NiffSToi yivovTai y.(u /eif.iwveg evy.a.iQoi'} Nives 
aestate in Arahia? ndhi conuuentum non placet. Agatharchides, 
u(f /y? veT()g y.(f.] /eifi(7)veg yivovTai y.a) d-t{>()VQ evyatrtoi' quod 
fuisse puto , cKfi' lyc veTol y.(f.] /eifi(7)vog yivovTu.i etc. uncle plii- 
viae irrorant et hieme et aestate temperatae ; ad quam quoque 
formam, addita veTov voce, Diodori verha facile instaurari pos- 
sent, modo liceret, Wf.ss. 

213. 27. /Jia TVjV T(ov Xa(7)V UTTeiQiuv'] Multis partihus hoc 
vulgato praestat, et secutus est Poggius ; nusquam enim Alilaeos 
et Gasandas piscatui unice invigilare aut Diodor. aut Agathar- 
chides prodiderunt; quin hic ov TTUGa^ inquit, rvy/avei d^eQu- 
neiag-, t(7)v uXX(ov un.ei()OTeQ(ov ovt(ov. uhi parili modo tCjv Xadov 
retingendum est, non uXitiov ., ut S. Bocharto in mentem venerat 
II. Phal. 27.; hae enim voces a librariis saepe confunduntur, uti 
iuf. c. 73. Wess. 

213. 31. ^1.4nvQov'] Dlxi supr. 11. 50., quihus Strabon. 
XVI. p. 1127. D. et Agatharch. p. 60. adde. Wess. 

213. 37. ^Eixlorig (xXX('f.TTOVTUi'\ Deserit hic ducem suum 
Agatharchidem, qui toj/ fiev yuQ /uXy.ov uQog zov /Qvaov tqi~ 
CTudfiov uXXuTTOVTUi. To)' ()f oidr^Qov uQog dinXovv /Qvoiov. 
aeri enim triplum., ferro dujilam auri rependant. Forte res illi 
iide maior, uti est, visa fuit. Conf. S. Bochartum eo, quem dixi, 
loco. Wess. 

213. 39. ^OvofiaL(')fievoi KuQ^ui] Haud aliter Agatharch., 
ut verum gentis hoc esse cognomen, dubitari non possit. Ceteri, 
nisi si Cerba^ii sint Plinii VI. 28-, praetereunt. Wess. 

213. 47. To y.aXovfievov ^uXaufiov'] Vide L. II. 48. et 
Strabon. XVI. p. 1124. Agatharchidis verba, ut hic Diodorus, 
sollertissime aemulantem. Wess. 

214. 59. Kul y(\Q rovg nuQunXeovrag c^tc.'\ Memoravit 
etiam Herodot. III. 113. Lucianus H. Ver. Hist. 5. y.ul duv- 
fiuaTi] Tig uvQu neQitnvevoev tjfiug., TjdeTu xui eixodijg^ dluv 
<f)7]a}v ovyyQucpevg HQodorog unoL^eiv xT]g evdulfiovog IAqu- 
^iug. Wess. 

' 214. 62. "l4vefiog unoyeiog] Strahoni XV. p. 1015. C. hi 
venti unoyuioi et I. p. 92. B. unoyum nvevfiUTU. Dionysio I. 
1 1 . p. 132. uvQU (Anoyeiog, Aristotcli, si tamen is libri auctor, 
de Mundo c. 4. ol fiev ey. veroTiaaevi]g yTjg nveovreg.) (ln(')yeiOL 
XtyovTui , quifacti e telluris lialitu constant., terrigenae nuncu- 
pantur, ut vertit Apuleius, satis ohscure. Wess. 



IN LIB. III. CAP. 45. — 47. 277 

214. 70. UQoOTiinTit roTg Tiltovai'^ Viilgatum mcndosum 
quid tinnire, multis si probcm, diftidere videbor lectoris acumini. 
Tenor orationis lioc desiderat et p.rono nunc alveo decurrit. 
Wkss. 

214. 74. ^Ev iTiQoycvtGiv ayydoig^ Caussa nulla est, ut 
liinc (iuid(|uam demutetur. Aromata, ut alio possent asportari, 
vasis indebantur, quae, si eorum ingenio non responderent, liaud 
parum dc naturali fragrantia auferebant. Conf. Galen.. I. de Anti- 
dot. p. 433. Wkss. 

214. 8G. zli^yf.(i(Tu noiovvTui nuvriXmg uv/aru^ Praeter 
Agatharchidem et Strabonem mcminit eorum Pausan. IX. 28., in 
eo tamen cum iis parum consentaneus , quod veneni expertes esse 
periiibet. Wess. 

214. 91. Kui rrq avyy.Qiai(iK r<7)v oyyjov'] Illustrat haec 
et cum Strabonls atque Agatharchidis verbis diligentissime con- 
ponit Cl.. Salmas. in Solin. p. 383., id quoque recte monens, tqu.- 
yov ncoycoru non esse herbam, de qua Dioscorides II. 173^., sed 
veram hirci barbam: ea enim graveolentissima j ^voodf.iOTUTi] 
Herodoto 111.113. Wess. 

215. 99. 'Hv ycf.Xovat ^ufju']. Praefero marginis ^ul^ug 
et iafra pro ^uyvuTg , 2uj3uig., ubi glossa ^u^iuig liabet, am- 
plector. Rhoik ^'Hv y.uKovOi 2aftug\ Scripti Codd. hanc scriptu- 
ram expostulant. Stephanus ^df-^uL, noXig f.icyul.j-1 , nhr^aior rT^g 
iQvOQug i^uXdGar^g. Tanien ;y ^dftu Philostorgio, et. xu ^d.fiu 
Thcophrasto. Vid. S. Bochartum 11. Phal. 26. Wb.ss. 

215. 1. BuatXlag ()' t/. ytrovg l/ei rovg diude/oiitrovg^ 
Diodorus Saf/aearum viridaria cireumlustrans et graphice jiiii'- 
gens, suf/nectit^ /juaiXtug 6' i/. ytrovg t/n ete. Vertitur ., reges 
successione gentili imperant, Non male., nec tamen per omnia 
bene: maior enim vis et emjthasis residet penes Toi'C diudt/o/.it-' 
a'0?c^ rjui repraesenta?it et exj)rimunt tilulum TohhaoTura, cir~ 
cumdari solitum regi/nis Sabacorum e gente lectanidaea oriundfs^ 
Tobbao e?iim rsn diudn/or. i)iudt/6/iUror., successorem, dmignat 
Arafjice., a the?nate I73n, secutus est, successit. lam vei'o di- 
serti?n testantur Philologi Arndum, Tobbaorum appellatione i?i- 
signitos tavtu??i fuisse, antiquos illos et praepotentes reges, qui 
Hadramaut, Saba etllimiuY pe?j}etua serie possederunt, Hacte- 
nus eleganter atque acutc Celeb. Alb. Schultens Ofat. 1. de Ling. 
Arab. Origin. p. 25. Wes.s. 

215. 4. Ovx t^itaviv i^iXx^tiv tx riov /^uaiXtUiyv} 

Conscntiunt Agatharchides, Strabo, cgrcgie ab la. Casaub. re&ti- 
tutus, et Persicorum scriptor Hcraclides Cumacus in Athen. 1j. 
XII. 3. p. 517., (|ui cpidcm turpi vitio cum sit obsitus, verba 
hominis addenda censeo, ut meudu Uberentur : (iiuTQi^jtt n yuQ 
(/£/, rex regionis tlmriferae, iv roTg puXanioig , tv TQVcp?] y.ul 
durruri] rov fJiov iii(iyo)v , y.ul nQUTTn ovdi tv nQay[.LU , ovSt 



278 ANNOTATIONES 

nnXXoTi; nXrjCiiaCu. his deinceps subnectit, regem iudlccs con- 
stitucre, quos si quis nou rccte iudicasse putet, eum fenestram 
in suprema palatii parte, h' T(7i vyriXoTUTCo Twr (iaaiXtuov ^ ca- 
tena revinctam, prehensa catcna attrahere, ut rcgem, inibi agen- 
tem, conveniat: quae omnia abunde arguunt, halneonim mentio- 
nem in superiori1)uspIane esse absurdam etinconjirucntem. Scribe 
ergo iv Toig fjaoiXtioig , ut et liac parte cum Agatharchide, Stra- 
bone ct Diodoro bene illi conveniat. AVe.ss. 

215. 7. Ti7)v nXriGio/a/owi' l-Joafjwv'] Hic, sicuti s.iepB 
alias , fjaoftaofov vocabuhim de possessione sua IAquI^wv gentem 
deiccerat. Vid. II. 24. Wess, 

215. 15. Kai fiuXiGTu ev ^d/^aig'] Nodum nectit illud iv 
^ayvarg, ubi regia ijjsis sedes, malletque Cl. Rhodomannus Iv 
JSdjjUtg' sed 2ayva\ vel ^ayyvai exhibere videntur lO^Sj* Ni?32S 
Sangao lemanensium celebratissimam metropoUm, Damasco jna- 
gnitudine et magni/fcentia parem, Uzal vcteri nomine dictam, 
a primo conditore Iectaniy?//o, cuius filius traditur Sangao, qui 
alteri isti appellationi ansam dederit. Sic pro vulgata disputat 
eadem in Orat. Ccleb. A. Schultens ; cui quidem hac in parte ad- 
sentiri non possum: auctor enim Sahas, gentis metropolim, in 
euius regia perpetuo conmorari Sabaeorum principes dixerat, di- 
sertim signat; nec aliud libri veteres mira concordia sectantur; 
ut plane mibi dubium sit, uude H.Steph. ^ayvdg acceperit. Wess. 

215. 11). Kiovotv re xai dri)()(7)}'] Diu me huc illuc dis- 
traxerant hae duae XtScig, speciosae quidcm intuitu, sed re ipsa 
vnovXoi, donec in mentem venit, num forte sincera lectio esset 
oiy.ujv Te y.(f.\ ra(vr. quae cum expeditissimam habeant sententiam, 
cur non retineantur, in praesentia nihil causae videmus, Rhod. 
Kiovcov Te (/a)o(7)v neotnTvXa] Nimius est Rbodomanni conatus. 
Quod dedi ex optimis Vindobonensibus schedis, longe longeque 
pracstat, Agatharchid. Kiovdg Te noXXovg avToig (^(fTiGi) y.aTe^ 
0}<evu(T&ui ent/ovaovg Te y.ai uQyvQovg. AVess. 

215. 22. XQvaaig (fidXuig XiUoy.oXXt^Toig'^ Pfiialae, qui- 
bus lacunaria ct fores erant ornata, ornameuti quoddiam genus, 
phialas referens , hoc quidem loco indicant: qua ego vocem pote- 
state instiuctam reperire Jiaud memini, nisi in Agatharchide p. 65., 
nnde haec sunipta. Wess. 

215. .30. "Juniaiov rjovfih^tov] Vid. inf. V. 26. Wess. 

215. 31. llaXeig dTet/iarovg] Codd. consensui negari haud 
potuit ita ut scribcrctur: beata quoque insularum conditio muni- 
tas urbes non admodum requirit. Wess. 

216. .38. lug llord.rag] Quis non animadvertit e/. IIoTu- 
r7]g legendum esse? cum tcrminus ad qucm, ut Aristotelici lo- 
quuntur, praecesscrit. Terminum igitur a quo sequi, si non con- 
textus ipse, tamen naturae ordo flagitat. Rhud. Eig lIoTdrag] 
Coniurarunt ad mendam hanc propagandam amanuenses, quibus 



IN LIB. lU. CAP. 47.48. 279 

invitis coniectiirae Rhodom, locuni dedissem, est enfm hac qui- 
dem parte ccrtissima, nisi vulnus aliud suhesset. Potdnain^ ad 
Indum llumen urhem, qui memoret, ncnio cst, Pattala Alexander 
muniit, tt ravara!}fi(o y.al moaoixoiQ instruxit: quae nisi eadem 
sint ac Nostri Potanae^ dicendum est, id cognominis fuisse por- 
tui sive navium stationi, cuius fundamenta idem rex non longe 
Piittalis posuit in Arriani VI. 20.; quod enim Freinshem. opi- 
natur ad Curtii IX, 10. Xijlencpolim ^ qua de Piinius VI. 2.3. 
eandcm videri atque Agatharchidis et Diodori url)cm, id teneri 
nullo potest modo. Illorum urhs ad Indum, Plinii vero, iuxta 
quod flumen^ aut ubi fuerit explanatum haud erat; taceo ingens 
ulriusque nominis discrimen. AVess. 

216. 47. Ar«</<«xr/;(»f(ij'« ] De mensihus Atticis cum Ro- 
manis dextre comparandis, consule iosephum Scaligerum , virum 
illustrem doctorumque nostri seculi phoenicem, inadmirando opere 
de lMnen<lat(oneTeniporum. Riioi>. Usus hoc loco IHust. est Scaliger I. 
Emend. Temp.p.22. ut vinceret, Atticosmenses, quod negare susti- 
nuerat Theod, Gaza de Mensih. c. 6., IMaemacterionem et Posi- 
deonem contimia serie sese excepisse ; neque male , ut deinceps 
adparehit. Contra Scaligerum venit, summus illius adversarius, 
D. Petavius in Animadvers, ad Haeres. Ll. Epiphanii p, 137, et 
I, D. T. 13., Gazae patrocinium professus. Scaligeri vero partes 
tiieri ingressus est Cl. Salmas. in Solin. p. 222., acriterque ex 
Diodoro et Agatliarchide urgere Petavium coepit; neque inpune 
tanicn; hic enim Dissert. ad Auctarium operis de D. T. L. \ I. 6. 
haud pauca, nec sine quadam verhorum atrocitate, reposuit, mire 
aestuans, ut telum , hinc sumptum, eius e manibus extorqueat. 
Enimvero si hac in contentiouc, sicuti in civili Solonis legibus, 
nicdium et neutris in partihus agcre haud liceat, a Scaligero et 
Salmasio stetero. Auctoris enim et Agatharchidis verlia continuos 
jucnses Maemactei-ionem et Postdeonem manifesto requirunt: Har- 
pocration praeterea hunc "xrov sextum Atheniensium. mcn.^em, il- 
lum TTtfiTiTov quintum perliihet; cuius auctoritatem etsi i^.Vingere 
conctur D. Petavius, operam perdit: occurrunt enim auiLio ve- 
tusti lapides, Athenis eruti a Sponio Itin. T. II. p. 3 70- ei Gcorg. 
Whelero L. II. p. 482. MacmaGterionem et Posideonem eo ordine 
locantes, quem Scaliger prohavcrat. Wes.s, 

210. 50. ^E/. rov x«t ollyov nXonl^ofitvoig] Agatharchi- 
des ly dt roTg f^/j? '^f~'^ f.u]Vf7)v y.ara Xoyov. quae Diodoras cum 
iinitetur, A^enit in mentem Cl. Salmasio ad Solin. p. 222., scri- 
psisse eum, rovg t^T^g riov fiiiVfov y.ara Xoyov nXcoiCoficVOtg, me, 
voccm postremam si demas, non usquequaque conscnticnte. Mu- 
t.itio enim nimia est, et Diodoro suum aufert. 'Ey. Tof; yar oXiyov 
indicat scnsini (vid, XIV. 90- XV. 41) similique progressionc 
secutis mcnsihus stellas eas uautis haud conspici. Quac sequehan- 
tur in vulgatis scahiosa, ea, conpositis inter sese vetustis meiu- 



280 ANNOTATIONES 

branis , utcunque refinxi ; auctor ei rei fuit idem Agatharchides, 
qui p. 66. Tcov ()' u}.X(ov uartQMv, oi /.liv TiXavriTtg , aooaTOL' 
Tivig di ToTg oyxoig fieiZnveg. ot di ovde yMTu Tohg iq>taT(7iTug 
xatQovg Tug dvaeig Tcoiov/ntvot y.ai Tug iniToXug. Gemina enim 
nostris esse, quis tandem dubitaAcrit? Wess. 

216. 55. TlQouTiooTtXXeiv to (fcog~\ Distinctius Agathar- 
chides fpf7)g (xvijXtov^ luoem absque sole.) sive auroi'am. Wess. 

216. 61. Kul T(7) TVTKO /n) xcovoetdt] (fiuiviai^ui^ Erratum 
To 7]Xinv vix notatu dignum. Sed quod tertio versu sequitur y.(o- 
%'Qiid7] plus animadversionis requirit. Cur enim sol hic y.(ovoti~ 
dijg A'ocatur, cuni uuvbrae opaci corporis, quod iucido corpore mi- 
nus sit, hoc epitheton tribuatur? De quo Physici et Astronomi. 
Mendum igitur hic manifcstum est, quod auctoris nostri magister 
Agatharchides emendat, cum in Paraplo maris ruhri c. 51. a/Jif.ia 
dioy.oeidtg ponat, lure itaque optimo diayotidi] restituimus, nisi 
quis xvyXottdi] scriptum fuisse contendat. Rhod. Mendosus locus : 
quis enim unquam putavit, solem oculis nostris apparere cono 
Bimilem? Rescribe ex Agatharchide diayotidy ., et sic lege, y.ui 
1(7) Tvu(0 f-itv dioy.ottdTj. Pai.mer. Vitiosum esse locum dubio 
vacat. Ex coniecturis Rhodom., nam lac. Palmerii opera post 
eius curas hoc quidem loco supervacanea est, posterior praecipue 
placet ; vidctur enim Poggius xvy.XotidT] legisse, et pai-um id di- 
stat a vulgato. Neutri tumen praerogativam dedi, quoniam in am- 
biguo manet, quid auctor ipse receperit. Wess. 

216. 69. 'EvavTiu yivtod^ui avi.iTCTCo/iuTU negi «wtoj'] Ita 
oportuit. Agatbarchid. tlg dt t?)v tontQuv tvavTiov to IIEFI tov 
ijXiov nudog oQua&at. Wess. 

216. 70. ToTg o^tTJai ytvuTg uy.Tiai (fcoTiCtiv] Repone ToTg 
OQMOiv tTi Tci.Tg uy.TTai. et paullo post ov/. tXuTTOv (ocjcor, non 
fXuTTi)VO)i'. RiioD. ToTg nQc7)ai yuiraTg uy.TTat (j(.oTiL,tiv~\ Visum 
hoc est praestabilius et rei convenientius. Mendam peperit soni 
similitudo, quae quoque y.tvoXnyiuv et y.uivoXoyiuv \n Plut. T. II. 
p. 1068. D. et 1069. C. y.erodo'^iuv et y.uivodo'S,iuv Lucian. I. 
Ver. Hist. 4. y.tvo(pcoriuv et y.aivo(p(oviav I. Timoth. VI. 20. 
confudit. De tluTTOv.) quod suani in sedem recepi, Rhodomanno 
non obloquor. Wi'.ss. 

217. 74. 7J(jVQ0i y.cu Aifitg etc.] Huc pertinent quac 
Philosoplms disput.it II. Meteorol. c. 5. We.ss. 

217. 89. 01 ()' Ava/Taui tu iiQog Ti]V bvaiv\ Ita mallem. 
TJberius de his gentibus Hcrodot. IV. 171. etc. Stephano autem 
Avo/Jiai.) Ptolcmaeo iV. 5. Aha/Jrai , sive, ut scribi debet ex 
Coislin., Avo/Taai. Nonno XIII. Dionys. v. 375. 

01 na.QU Kivv(fog vdcoQ 

^Qty.eov u.L,cf.Xti]g 'ijiai.iad-codta ntC^a.v UQOVQrfi 

Av/J]Tui BuycU.tg Tt ovvrjvbeg. 
sed prave. Scripserat ipse Ava/Toui Ka(juXtg Tf, sic enim Hero- 



IN LIB. III. CAP. 48.-50. 281 

(lotus adpellat, utrosq^ue eo, quem adscripsi loco, coniungens. 

217. 90. Ti]v /LtiTa'0 raivlav'] Littorls porrectum tractum. 
Strabo de Achillis dromo sive cursu VII. p. 473.J iOTi yag 
Tuivla T/c, oaov /tlicov OTaduov fitjy.og inl rijv to). Plura ad 
L. 1. 31. Wess. 

217. 92. Nt/iWVTai rovg ronovg rovg ne()l ri]V ^vQTtv^ 
Ptolemaeo propterea 31a/.ai ol ^vqtitui L. IV. Geogr. c. 3.; 
sic enim distractis vocibus scripserat, non Bluytxioi^ ut bene ad- 
vertit Cl. Salmas., qui et plura de illis, in Solin. p. 271. Wess. 
217. 97. T« yivt] Tavra /SaaiXtug l'xti] Res ipsa, et quae 
conscquuntur , regum, non regni mentionem postulabant: hoc 
itaque placitum est, sicuti brevi \}ost iJaaiAtcog VTiuy.ovov , elimi- 
nata tv()g voce. Wess. 

217. 99. BaailMog tvog'^ Posterius abiiciendum et tertio 
inde versu vide an pro rov avrov ronov legendum sit avraiv. 
Rhud. 

217. 4. ldvay.u(.i7irH nQog tov uvtov ronov'] Ego retineo: 
indicat redisse eum in locum, unde vcnerant. Plut. in Demctr, 
p. 913. E. unoyvovTtg ty.eivijv rijV 0£)oj', uvdtg uvt/djQijouv 
iig rbv airbv ronov. Wess. 

217. 7. /loQaTg aiycTjv ay.tnutovoi ra ooj/iiara^ Haec om- 
nium optime expUcabit Hippocrates de Morb. Sacro p. 302. tvd 
iHt doytco^ ylt/jvtov nov ri^v f.itooytiov oty.tovriov ., ovdtva vytui- 
vttv , oTi tv ulytiotg dtn/.iuot y.uruy.tiovTui., y.ui y.Qtuai uiytioiOi 
/otorTat. intl ovy. t/ovai ovrt OTQoi/iiu^ ovrt ^/lurtov, ovrt vno~ 
()/;/*«, 0, rt /lij uiyitov iartr. Vesce!)antur itaque capris et earum 
pellibus corpus pedcsque contra acris incommoda muniebant: ne- 
quc viri tantum sed et fcminae. Hcsjchius, ylly)g , rjv ul yli" 
(ivoaut cftQovot doQuv, quae Gramr.iatici cur Maussacus ad Har- 
pocrationis Aiy\g mutaret, ipsique Herodoto IV. 189. vim faceret, 
caussa profecto nulla erat. Dio Clirysost. Orat. V. p. 86. B. visam 
esse ait sedere mulierem dirfdcQfov tnijjtfjlri/itvijv urcodtv^coantQ 
al yli[]vaaut. De Hcroinis Africae ApoUon. Rhod. IV. 1348. 
^TtQCftoiv alytiotg iuoa/itvut ii, vnuTOio 
Av/ivog , u/icfi re vcZtu xai l^vog. — Wess. 

217. 9. UvQyot di nXrjoiov rwv vSaTcov~\ Frequens indc 
iurrium per Afvicae provincias apud Geog^raphos memoria. Vide 
quae adscripta sunt Itin. Anton. p. 35. Wess. 

218. 20. TlQnTtQtiv iv TC.Tg tvy.tr ?]aiutg'\ Praeposltio hlnc 
si longissime abesset, eam non rcvocarem: neque enim ita solet. 
Conf. infr. c. 52. et L. XVI. 34. etc. Wess. 

218. 27. IloXXorg cftQovaa y.uQnovg\ Hanc soli eius uber- 
tatem saepe praedicat Pindarus, cui nvQOcpoQog Isthm. IV. y.uQ~ 
nocpoQog Pyth. IV. nolv/iriXog y.al noXvxaQnorcAT^] Pyth. IX., et 



282 ANNOTATIONES 

ad elus exemplum Callunach. Hym. ApoII. v. 94. cum Ezech. 
Spanhem. not:i, et Arrian. Indic. c. 43. Wess. 

218. 28. JJoXXtjv ufinelov'] Vide Ccl. Hemsterh. ad Ari- 
stoph. Plut. p. 322. Wess. in Add. 

218. 30. \H ()' vntQ TO voTiov i-itQog vneQTeivovpa] Dignus 
est qui cum hac descriptione contendatur Luciani locus Dipsad. 
c. 1,, uhi gemina germana reperiuntur. Wess. 

218. .'^1. Kc.d'^ i]V To voTiov (fiaadai] Pro to votiov in 
posteriore loco posito aliquid reponendum est, quicquid sit. Steph. 
Ka8-' )]v To voTiov] Pro hoc quid restituendum sit, nulla assequi 
coniectura possum. Rhod. KaU-' ijv To vitqov (fvta&ai ov/nf-^t- 
^>]y.ev] Legit Isaac. Vossius xa&^ fjv rov onov etc. addens, vul- 
go in hoc loco legitur y.ui^^ rjv to votiov (pvtad-ai ai!/nfit'jii]y.tv , 
qjtod viros docios vdlde exercuit. Sed, ut opinor , nemo nisi 
fungus de veritate emenddtionis nostrae duhitdhit. ^Onoc, pro 
ipso silphio passim accipitur, ad Mclae L. I. 8. 20. Equidem, 
tamctsi fungus liaberi nolim, non possum viro doctissimo penitus 
adsentiri. Coaiectura sine dubio clegans est et speciosa, Fugit sil- 
phium terram cultam, t,]v tQyul^o/iitvijV., ut apud Theophrastum 
VI. Hist. PI. 3. legitur ; sed provenire in locis, quae coeii solique 
vastitas urget, ea, quae de eo produntur a Theophrasto, Plinio 
XIX. 3. Arrian. Indic. c. ult., disertiminticiantur: porro si australis 
haec Africae pars sit dy.Qi[j(og uyuQnog^ ntdtvrj unaau, ov /X(n]v,, 
ov noa.v , ov (fVTov, ov/ vS(OQ t/ovau^ nt Lucian. Dipsad. c. I. 
sive, ut Noster ov /n))v ovTt (fVTov. ovt u'A/.o t(~iv drva/itv(ov 
tjjv/ayoyTjaui ti]v oQuaiv^ post pauca ait, quis tandem ea in re- 
gionc silphio locus? Itaque tov onov nondum recipio, nec vitqov, 
quod ut aliqua verhorum esset sententia edi iussi, admodum 
probo. Habent sane Arabum medici nitruin Africanum., forte 
u(fQoviTQOV nomine in fraudem inducti , quae CI. Salmas. senten- 
tia De Hvl. latr. c. 121.; apud alios quidem certe obscura eius 
laus et memoria. ^Iox vxfOQOc. ovau mallem ex A^estigiis Clarom. 
Codd.; Lucianus I. c. x«/ ^i^Q^). y.ui u<foQog ovoa. Vid. infr. XVI. 
84. et quae ibi H. Stephan. Wess. 

218. 43. Ovg nQoauyoQtvovai y.tQuoTug] Plinius Cerastas 
inter eas recenset seiqientes, quae colorem eius terrae liabent , in 
qua occultantur, L. Vlll. 23. et Noster XX, 43.; a cornibus, 
quibus armatae atque undeillis nomen, SextoEmpir. 1. Adv. Gram- 
mat. p. 263. ytQ(xaT)]g y.tQua(f(jQog ., ubi lo. Alb. Fabric. imagi- 
iiem eius, binis cornibus instructam, ex Biblioth. Vindobon. L. VI. 
p. 294. Lambecii repraesentat : nec deerant tamen , quibus qua- 
tuor cornua: Nicander Theriac. 2G0. 
"l-ij.XdTt /itv niavQtaai., tot tv doioioc y.tQuaTr^g. Wess. 

218. 52. Ti]v intxtiva rrjg ^vQTtiog] Quae ultra Syrtes 
est. S. Lucas A. A. VII. 44. y.ul /itToiy.Kx) v/iug inty.tiva Bujiv- 
XiJitvog. Aelian. lU. H. A. 35- iniativa riov KoQvdaXi(ov di]f.iov. 



IN LIB. III. CAP. 50. 51. 283 

Hinc spe atque exspcctatione maiora TiQooSoxiug 7iu(r7]g Inly.fiva 
Xiban. T. 11. p. 923.B. et ilnldog inty.iiva Heliodor. IX. p. 417. 

219. 60- Kui nakf.iMStiq] Ipse explicat post pauca, ;<«« nal- 
/iiovg noiovvTtg. Hippocrati 1. Prorhet. p. 69. ol nul/.iwdiig Jt* 
oXov , qui toto corpore palpitant. Wess. 

219. 68- l^jil)]XQovg y.ul xcrjf/ot'?] Nihil interest priusne 
retineas an jjXri/Qovg., quomodo 1. 27., malis. Posterius Codd. 
maior concordia requirit. ^!Avt/ioi y.mpnl sunt surdi, et debiles, 
cum, ut Theocritus eleganter Idyll. 11. 36. oiya /ntv novrog , ai~ 
y(~)VTi d^ (aTjTui. ha mutum mare in Milit. III. 1. 70. Plauti, et 
y.v/iu fitXuv^ y.(0(fov n y.ul u/iQOfiov ApoIIon. Rhod. IV. 153. ex 
Homeri imitatione, cui et y.(o(pov y.vfiu, y.(0(/ov fttlog, de quihus 
Eustathius in Homer. p. 852. et Theon in Diosem. v. 190. Arati. 
Philo lud. de Exsecrat. p. 932. E. dig ftij()iv u(ft9^rjvui tcov fth]~ 
(.lUTCov y.o)(f()r.)it(i ut nullum liostile telum inutile intercidut.W tLf^n. 

219. 70. /Jiu To fi)'jTi vunug etc.] Sitne hoc usquequaque 
verum dubitari potest. Vid. Strabon. XVll. p. 1192. Wess. 

219. 75. KuX ovOT(j.Oitg iionvocuv] Reducendum e margine 
nviVfiuTcov. Rhod. 

219. 78. Tvnov[.itv(i)v IdtiJov'] Sequor scriptos Codd. ^Jdtuv 
quanivis liguram notare posse , notum est. Quod enim Thomas 
Magisteranimadvertit, {^g ovdtig t(~jv doy.i/iicoTcxTcov idtuv ini uv- 
^Qconov Xiyn^ uAA(\ tidog y.ul oxpiv , id falsissimum esse Ari- 
stophan. Plut. V. 559. Demosthen. Legat. Falsat. p. 249. Isocrat. 
Laud. Helen. p. 318. Philostrat. Heroic. 10. p. 715. ostendunt: 
Diodorum enim liiiug uv9-Q(on(ov supr. 1. 12. dicentem inter do~ 
y.t/icoTUTOvg fortasse non transcribet. Wess. 

219. 84. BuQvv ovTu'} Buqvvovtu Co. vid. supr. II. 12. 
Wess. 

219. 89. Tu /livToi t,(7)a — uiTta Ttjg /itTUQolc.g etc. ] Si- 
mile quiddam in ignihus, (luos fatuos sive errantes adpellare so- 
lent, usu venire novimus : ultro fugiunt, cum progrederis ; sequun- 
tur, ubi in contraria perrexeris ; cuius motus non alia atque ea 
caussaest, quam auctor adfert, docente viro Clarissimo et col- 
lcgii vinculo mihi iunctissimo P. Musschenbroek Physic. sect. 
1687. Wess. 

219. 90. TlQogiovTcov uvt^Tjv pro nQogiovTu uvtu schema 
est Diodoro nostro frequentatum. Sic p. 490. 21. TVy? yvvuty.og 
y.(oXv9tiorig — ty)]/it, pro ?/ yvv)) xcoXvUtTou, et ibi not. Wesse- 
lingi. Sic p. 261. 57. nQo/n]di(og nuQvMovTog ]}ro nQo/n]d^ta 
7TUQud(')VTu. T. n. p. 491. 82. 500.44. 501. 30. 547.92. 
552. 1. 603. 95. Reisk. 

220. 1. ntQt9Qr,itod-ui] Legc niQtTQifiiod-ui. Rhod. Cre- 
do verum pervidisse Rhodom. Posses alioqui ntQt&Qvfiio&ai, 
sese frangere, aut ntQi^QvnTea&ui. Sed ncutrum quod quidem 



284 ANNOTATIONES 

recordor , usqiiam sese mihi obtulit. Wess. Slmilia tyy.Qv^iad-ai 
J. SO. et U7ro-/.ov(jovoiv quoruadam librorum lll. 25., de quibus 
Lobeckius ad Phryii. p.3l7., modo nihil horum librariis debeatur. 

220. 7. IlfQl Tov &fQu(ijdm'Tu'] Vid. supr. II. 45. Wess. 

220. 15. JZfo? Tov QcQfi(.udoi'Ta noTu/iov ijy.uuy.vKov] De- 
levi yvr(My.(ov vocabulum, quod ex glossa post noTutiov ingestum 
erat. Quae sequuntur uqo tovt^ov T(Zv /o6r(ov ante haee tem~ 
pora ambigae verterat vir doctissimus : Troiana intelliguntur. 
Wess. 

220. 24. l4xoXoid-(og ^iorvaut) r(7) avvTeruyiiitv^o etc. ] 
Fuit domo lAIilesius, scripsitque y.vy.lov laTooiy.ov Lib. VH. te- 
ste Sitida et SchoJ. Apollon. Rhod. III. 20. In eo autem opere ve- 
terum fabuhis ditigentissime fuerat exsecutus, omniaque exposue- 
rat, quaeBacchum, Amazonas, Argonautas, Troianum bellum et 
eitis generis alia spectant, additis fabulatorum et pootartim car- 
minibus, doccnte Nostro infr. c. 05. porro Amazonum Afrarum res 
ge-stas et AMctorias L. II. inseruerat. Schol. Apollon. II. 967. 
^iovvaiog di ev devTtQ(o y.uTa.Ai(jv)]V uvTu.g (oy.rjy.trai (fiial etc. 
Wess. 

220. 29. ^E(f^ ItyeTui tov TleQatu aTQ(tTevaui'] Notissi- 
ma eius in Gorgonas expeditio, sed Homero et ignota ct recentior. 
Hesych. FoQy^o. ^Ta neQi t))v ziluvur.r xui Tor flcQai-u y.a\ Tug 
rooy(')r(t.g'^Oi.ti]Qog ovx otde. Hesiodo originem debet fabula, quara 
insecuti poctae magis excultam dederant. Vid. Dissert, de periplo 
Hann. Dodwelli c. 3. Wess. 

220. 40. jJtunoveTv tu y.uTU Tor nd\eiiov~\ Rhodom. 
()'i(inoreTv iion aiiud hoc esse loco ac diay.oveTv udininistrant 
aitiulndice; quod quidein ego non puto. Idem enim cst atque 
e.vercere sese , et bellicis rebus studiose opcram darc. Sic Philo 
Iud.de loseph. p. 559. C. toi'? (AQeTijg u9).ovg y.uTa nuauv 7])u- 
y.iur dianor/jauvTU , eum dicit, qui omni vita virtutis certam.ini- 
l)us sese exercuit: atquc inde diunoreTr Tovg nuTdug ev yvfiva- 
aloig supr. i. 53.^ ct diuntnoviiuevoi exercitatiX.\L 17. et saepe 
alias. Wfss. 

220. 47. '^Yno Z(Zv avvo^y.ovowv nQUTTO/itroig] Lege 
TiQoaTuzTOfievoig seu iniTUTTO/ieroig. Rhod. \nb rcov ovrai- 
y.oracor nQoaTUTrotitroig'] Quod coniectura adsecutus erat Rho- 
dom., id lirmant KcrLpti libri: natus error videtur ex scribcndi 
conpendio , quod e nQooTurrofitrotg infr. XIX. 92. extudit 
nQUTToiitvoig. Contiii vero t(7)p jiQoaTuyiiaKOV ennuyug conver- 
tit ex nQuy/i(AT(or L. XVI. 11.; quod genus et in superioribus il- 
lustrare excinplis incniini. Wess. 

221. 49. 0Qori}/iaTiaderTegenidtaO-ai} ^Qovj^/iariad-T^vui 
dicuntur, qui maiores spiritus sumunt. Aristotel. II. Polit. 10. 
rT^g vuvaQ/Jag yuQ tv roTg I\h]dixoTg b di^/iog uiTiog yevo/tevog^ 



IN. LIB. III. CAP. 52. — 54. 285 

i(pQ0V7]iic(Ti'(Td^ri^ i. e. magnos apirifus halere coepit. et Vlir. G. 
y.v.) fifTii Tu. I)lrj()iy.u (f QovriU ar laU tvT eg t/. rrov l'oy(ov <le iisdeiu 
Athcnieiisihns. Hiiic mr/ Qnv)-firf.Tf(rfievoi L. VI. 7. eidcin Pliilo- 
soplio qui n<agnificc de se virihusque sentiunt, ct Polyhio II. 3. 
Nostroque IV. 24. XII. 07. XVI. 90., sive ini (jQnvr^fic.Tog yf~ 
yov(')Ttg ut Appian. in Excerpt. Ursin. p. 356. et L. I. Bcl. Civil. 
p. 665. Porro int9^i\aead^ui Coisl. simalucris, satis quidem fa- 
cics Thomae M. decreto in DW.ho ., sed falluci, ct Diodoro aliis- 
que parum, ut Ci. L. Bos monuit, probato. Wk.s.s. 

221. 54. "Eniy.uieod-ui uvTov rovg fiiuaTovg] Diximus hac 
de rc L. II. 45. Wejss. 

221. 61. ''EantQuv nf)oa(/.yo()£v9etnuv] Hesperidum insulas, 
Hesperios AethiQpas, promontorium, cui ''EantQOv y.tQug nomcn 
est, hac in vicinia iMcla lii. 9. 10. Plinius VI. 31. Ptolem. IV. 

9. et Hesperios Liln^as prope Atlantem Maxim. Tyr. Disscrt. 
XXX\ III. p. 225. memoraiit: atque liaec commenti occasio, quod 
quo commodius deprehendi posset, Tritonem flumen , et paludein, 
quam facit, ex finibus provinciae Tripolitanac levi opera in ulti- 
mam Mauritaniam propter Atlantein montem craduxere. De Trito- 
ne meliora Pausan. IX. 33. et Ptolem. IV". 3. Wes.s. 

221. 66. "O fityiaTOV fiev vnuQyHV T(~)V etc. ] Altissimum 
hunc luontem multimodis descrihunt Herodot. IV. 1 84. Mela 111. 

10. Maxim. Tyr.Dissert. XXXViil. p. 225. Proclus in Timaeiim 
p. 56- liecte vero y.ul nQontnT(oy.og ilg (oyiuv('/v. Sollcmne enim 
est in montibus et promontoriis, quae in altum longissime procur- 
runt, ut in Strab. 11. p. 168. A. 186. C 192. D. etc. We.ss. 

221. 78. ^OvofiuLofiiir^g 3lr^v7]g] Meminit eius Nonnus 
Dionjs. XIH. 369. 

Tiy.TOfiivr^g vuiovTig ididhu yeiTovu JMi^vr^g., 

Kui /diog \4ailiaTuo fuarifi(SQiL,ovTug ivuvKovg 

IVluvTiniiKov y.iQoivTog. — 
Vid.Bocharti Chan. 1.24. etTrilleriOhservat. c. 5. W^ESS. inAdd, 

221. 82. Kul auQdi(ov~\ Sardcis doctissiini llhodom. non 
proho : vcrius Sardios aut Sardas dedisset. Vid. CI. ISalmas. in 
JSoIin. p. 128. Wess. 

221. 90. Torc l4T}.uvTilovg'\ Videntur haec conformata 
ex Platonis Critia p. 1 1 5., similibusque Piatonicorum de Atlantide 
insula incolisquc fabellis apud Proclum in Tim. p. 55. Wess. 

221. 94. l'(jTg nuQ' 'EWr^ai fiv9oKi)yoig\ Hoc requirunt 
Codd. meliores, necdissimile est II. 30. Aget de fabulis illis c. 56. 
Wess. 

222. 97. Zr^Xovfdvr^g nun uvTuTg niQiTrijTiQnv^ Atqui 
longe maior peditum est quam equitum numcrus, quem in ex- 
peditionemduxit. Ergonc scripserat niCdjv fiiv dia/i}.i(ov, \nni(ov 
di TQiofivQiojv; addita profecto ratio eiu.smodi quid postulat. 
Wess. 



286 ANNOTATIONES 

222. 6. TfjV K^Qrf]v y.uXovf^iUrjV xaroixovvTacil Verum 
hoc insulae nomen. Poljbius in extrema Muuritania contra inon- 
tem Afluntem a terra stadia viii uiesse prodidit Cernen, auctore 
Piinio VI. 31. Habet eandem Dionys. Pei-ieges. v. 218. ubi Eu- 
stath. ruvTrjV df ri)v KtQvijV^ inquit, o\ f.itv vTjCfov (fuaiv tv rio 
(oxfuvio , 01 Jf rovro ov dt/ovrui , insuper addens , de situ eius 
parum inter sese veteres consentire: quod profecto haud miran- 
dum, cum fabulosa pleraque omnia sint, quac de ca in literas fuere 
reiata, \\t Strabo 1. p. 82. iam olim animadvertit, et pluribus ex- 
sequuntur Is. A oss. in Melae II. 7. et H, DodAvell. Diss. de Peripl. 
Hannon. c. 6. 7., quamquam in plerisque discordes. Wess. Kt^- 
Vhv ad sui libri marginem correxit etiam Is. Vossius. loEMinAdd. 
222. 8. T(7) (i6ji(,)] Co. Ci. 2. optime. Vid. inf. c. 59. XII. 
76. X!II. 11. Wess. ' 

222. 10. Kui rovc fiev uvSquq Tjftri^iov unoa(f(AS,ui'\ Omnes 
puheres. Appian. Bell. Hisp. p. 479. Lucullus v/Tiaj'f(uive y.rdvHv 
Kav/.ulovc unarrug )j[jrj()(jv. et Hannibal. p. 454. T/)r Zay.urd^ui(OV 
7T()lir rjh]dov ditcf&tiQe. quo modo saepissime Noster. Vid.XII. 72. 
76. 80. Xlll. 30.; aut xot-c ijji(ovTu.g unoa^f (''.'iu.i ut XIII. 104. 
Conf. Lunib. Hos Animadv. c. 6. Quae vero de Cercenaeis post 
pauca Rhodom., ea uQQTjra ufithio. Wess. 

222. 12. Trjc, di TTfQi Tovg KeQvuiovg etc,] Pro KiQvuiovg 
legendum Keny.rivutovg. Rhod. 

222. 17. ]J('thv — ofKovvfiov luvrTjg y.rlaui'] Hanc Myri- 
nam unus, quod quidem rescire potui, Agathias Scholasticus Prae- 
fat. L. I. p. 5. obiter memorat; de patria enim sua, DIvqivu (Vf , in- 
quit, ov To Q)Q('i.y.ior niAiafiu., ovdt h rig IrtQU y.uru n)v Ei''Q(o- 
ni]v rv/()v ■}] yti[iiyi]r r^odt y.ty.X}]rui r(o orufiuri. et fortasse ex 
hoc Diodori loco ; legit enim hos lihros diligenter. Wess, 

222. 25. ToQyovotv ., ova(ov nXr^aio/joQior] Gorgades in- 
sulae, Gorgonum quotidam domus dicuntur Plinio VI. 31. Alii 
Cernen ipsis incolendam dedere, quos inter fuisse videtur Palae- 
phatus Incredil). Histor. c. 32. W/iQxvv i]V uvi^Q KvQ]]VuTog' ol 
dt KvQ]]ruToi y.uru ytvog fitr tloiv Ald lontg. or/.ovai dt vTjaov 
rijV KrQi'iV}]V t'S(o ovaav r(or ''HQu.y.lti(or arrjX(or. Sic quidem 
nunc legitur; quod tametsi tueri conatur H. Dodwell. Diss. de 
Peripl. Hann. c. (j. nunquam tamen tcnebit, Cyrenen a Palaephato 
insulam, eanique ultra Herculis columnas, fuisse habitam: Cjrene 
enim (jrraecorum colonis frequentata, nemini non pcr Graeciam 
erat cognita, nec potuit adeo in sedem, iongissime dissociatam, 
transferri, nedum eius incolae ex Aethiopico genere arcessi: ta- 
ceo yarix l\UQ/}]()ora insulam hanc (jorgonum a Palaephato collo- 
cari, quod ipsum de Cernc in Plinii VI. 31. Corn. Nepos adfirmat, 
e.v adcerso ma.vime., inquiens, Cartliaginis. Itaque Phorcjn KtQ- 
vuTog., 01 ()t KtQvuToi et vTiOOV ri;r KtQV)]v iu Palaephato fuisse 
suspicor. Mox i(fufaXXov t&rog gens est in contentione par atque 



I.N LIB. III. CAP. 54. 55. 2S7 

aemula, titi L. XV. 71. XVI. 8G. Gorgonum autem populus non 
niodo Atlantidas aequiparabat, scd insidiis adpctebat; quod egrc- 
gie exprimit Co. et M. l'(f (-i^ r^nv ' adliibcri enini saepe solet, sic- 
uti et tiffiioevetv de insidiis Plut. T. II, p. 87. I>. ifftd()i-vii oov 
toTq TTQayfKiatv h/Q)iy(>Q(oQ o t/dQoc uii. unde l'(fe()Qog r/Jg /:?«- 
atlfiag^ qui illi insidiatur inf. IV. 51. et quae And. Dounaeus 
Praelect. inDemosthen. p. 132. Quaresuuniilli locumreddidi.WKSS. 
223. 41. AvT(xTg neQi/ydtvTog~\ AvTu.g Co. M. male. Vid. 
XX. 53. 87. Wfss. 

223. 42. QiJ.\}Juaav — Iv tqigI nvQuJg'] Sepulttirae ignuan^ 
uti IMinutius Fclix aiebat, tradidit. Q)ujiTttv coubustionem cor- 
poris conmoJissime indicat. Appian. llanuib. p. 577. Hannibal, 
inquit Gracchum tSuiptv, y.ui tu oaTu^^FtofK/.iotg tntfixfjtv rogo 
inpositum conbussit et relitpiias Romanis inisit. Philostrat. Heroic. 
XI. p. 721. (og ov/ oaioi nvQi d^ixnTtoDui^ oi tuvTolg dnoxTti- 
vavTtg^ nefas esse eos igni, (jiii sifn rncuius infulissenf, sepelire. 
Quod posterius fiiisse putarem in Epigram. CLXXIl. Greg. Na- 
zianz. in Anecdot. Muratorii p. 158. 

Aiaaofiui, i]v yt i)^ur(o , noTUft('i') dtfiug, i]i xvveaatv 
FiipuTt , Tja nvQi d^dijjaTt nuvTo^jdyo). 
non, uti editum, ddipuTt.) nisi poctam vidcretur imitatus Iliad. ifj^ 
182. 

— — — "Ey.TOQ(t d^ ovTi 

^(oao) ITQt(j.ftid)p> nvQi dtinTffiev , d.).A(\ y.vvtaatv. 
Plura hoc de genere collegit Gisb. Cuper. I. Obser. 7. Wess. 

223. 40. Yno IltQakog tov ^Jtog] Fabulam fuse exponunt 
Critici iii Apollon. Rliod. W . 1515., et Lucianus D. Marin. XIV. 
Ovid. .Metamorph. IV. 771. Wkss. 

223. 51. 'EdtTo T)]v tnl TT^g Ai^iv)]^ aT)\\)]v'\ Vid. L. IV. 
18. AVkss. 

223. 64. "EXevd-fQoyi/.txug yultTaOut'] llouiines erant feri 
atque acres , qui ne regibus quidem uiiquam paruenint, ut Cicero 
XV. Ep. 4. et V. Attic. Ep. 20. docet: atque li;:ec caiissa iio- 
miiiis. Sedes prope Amanum monteni, urbcmque praccipuam hube- 
bant Piii.lenissum. Wf.ss. 

223. (57. zft(\ (UQvyiug TT^g fityulr^g tni OoIuttuv] De- 
scemlit c Tauro ad marc Acgaenm Mjriiia, qiiorsum conniodissi- 
mnm per Phrygiam maiorem iter est. Mare mug/iu/u i)u/.uTTUv 
fttyu/.ry., Oceanum vocant. Cicero Somn. Scip. c. 6. terra parva 
quaednm insula est., ci/'cumfusa illo ?/ia/i, fjuod Atlanticum., 
quodmagnum., quod Oceanu/ii appellatis. Stcpb.ui. in 'ijxt^roc. 
nQoauyoQtvovai tytTrov — oi T)]rAaiuv oiyurrrtg fityi/lijV Ou- 
).UTT(f.v. Vidcor itaque haud iniuria restituissc, quod scripti libri 
dabaiit. Porro nuQuOfdi/.TTtor /loQuv si brevi post iii^ilueris, non 
admodiiiu refragabor: nec gravis tamcn mutaudi caussa est. \ idc 
Cl. Duker. in Thucyd.III. Ul. Wess, 



288 ANNOTATIONES 

223. 68. T-^v inid-uluTTior] Melius TiaQa9-a7^uTTiov. Rhod. 
223. 73. KvfU]v^ Hanc et Aeolidis Mvriiiam Amazonibus 
nomen atque originem (lel»uisse, vulgi fama erat, ut Strabo XI. 
p. 771. A. XII. p. 827. a. et Stcphanus atque alii in Dissert. P. 
Petiti de Amazon. c. 33. ostendunt. De Pitanc ct Priene non ea- 
dem omnibus opinio : nam quod Ninam urbibus , quae Amazones 
auctores habuerunt, idem Petitus c. 35. annumerat, ea in re dc- 
ceptus est a Poggii versione. Wess. 

223. 78. '^OfKorv/wv rrj — uStlfffj^ His vehementer pu- 
gnare Abr. Berkelius ea censet ad Steph. IYIvtiX/jV)] , quae inf, 
L. V. 82. dc Mitylene Macarei lilia, unde urbi nomen vcncrit, 
perscripta leguntur: et sunt profecto contraria; ncc opus tamen 
ut ca inter se conciliemus aut interpretatione leniamus. Diodo- 
rus cnim non quid ipse arbitretur, sed ab aliis in literas rehitura 
animadverterit, his libris inseruit: quae caussa, cur de urbium 
originibus, Deorumque natalibus sacpe contraria etpugnantia con- 
plectantur. Perinde autcm erit, sive 3[itvX)jvi]v an 1MvtU.)']V)]V 
probaveris: utrumque vcteribus in usu fuit, quamquam hoc numi 
jnalunt. Vid. Is. Voss. in Slelae L. II. 7. Wess. 

22-1. 87. Tb TiQOTov^l Tb tov 7I()otov Vat. prave. Vid. I. 
63. Wess. 

Il/id. 'Ytio twv y.uToiy.ovvT(ov tv uvrfj noTt QQuy.(7)v] Haec 
verior nominis caussa, quam et L. V. 47. practer aliasadfert. Stra- 
Lo VUI. p. 532. C. ct X. p. 702. A. vetustissimos Graccorura 
auuovQ appeUasse ru. vi^n] , locd celsio)'a , atque hinc insulae 
venisse nomen .SV//«?' prodit ; haud quidem id male: si scisset ta- 
men Sdmin et Same in Persica et aliis Aeteris Scythici sermonis 
dialectis non aliud esse ac terram, haud dubie assensus fuissct Th. 
Sigef. Bayero, adtirmanti insulam, quod Thracum esset sedes et 
terra, ita dictam videri in Mcmor. Scytliic. T. lii. Comment. Pe- 
tro-Polit. p. 3G9. Wess. 

22L. 92. TovQ dvofiutofitrovg KoQv/juvTug'] Non alii vi- 
dentur fuisse ac 3Iagni Dii, fnyuloi d^o), Cabiri, Dioscuri. Or- 
pheus Hymn. XXX\ II. in Curetas 

KovQT^rec , KoQvftuvrtg., uvuy.TOQig.) tvdvruToi re 

Tv 2ufiodQ('y/.)] uvuy.Tig, b/iiov Zi]vbg xoqoi uvtoi. 

TIvoiui utvuoi , ipv/(nQOf{ 01 ., dtQOtibtTg., 

OiTt y.ui ovQuvioi Jibvfioi yll^ttod^ tr ^Olv/inou 
quamtamen natalium et dignitatisgloriam labentibus annisinterver- 
terunt, sibique vulgi superstitione sumpserunt Tyndaridae fratres, 
sicuti egregie docuit T. Hemsterh. in Lucian. D. D. XXVI. lani 
quod additur, inter ipsa mysteria initiatis tr i}noQQ)'/T(o tradi, quo 
Corvbantes patre sint procreati, id secus atque oportuerat, acce- 
pit Thom. Galaeus ad ApoIIodori I. 3. L Vid. et infr. L. V. 49. 
Wess. 



IN LIB. III. CAP. 55.-57. 289 

221. 98. JMezu fTToariuc rT^g avreifrTTenni-m-gl Prnesfat 
fir r ByTiirf or aVjg , qui paritcr cnm Mopso e Thracia armis Lycufn 
fuerarit ciecti, eiusquc regionis possessione excideranf. I)e Mopso 
uiitem lioc ac Sipijlo rcs obscura est: alios dabit Strabo extremo 
Lib. L\. Wess. 

221. 20. ^Fa> oig 7raoeifT('.yei ti)v 'HQfir /Jyovrrar] IHad. 3", 
200.: tjHcs quidem versus Aegyptii L, I. 12. usurpabant, ut sna 
iii regione ad Xiium flumen Deorum natales constituerent : philo- 
soplii vcro, ne poeta ignorasse videretur, aquani esse rerum o2n- 
nium priniordium, rn^r ohnv yofJjLioyorov oioi/eTor^ ut ait He- 
raclides Allegor. Homer. p. 439. Adeo quisque pro instituto suo 
poctam in partes Aocabat. Wess. 

221. 27. Ka\ TT(i.oad-i'neic~\ Citra flagitium negHgi haud- 
quaquam id potest. Cultissime Antipater in Stohaei Serm. LXV. 
p. 417. «t nev (i.}Jmi fftXiai — eoi/.ani rcTc t(~)p oaTTrilo^v — 
xuTa Tu.g nuou.d^eaeic uTiiijiv. u.l de urSrjoc y.a) yrr^f.iy.og , Tu.Tg 
di oXfov y.Q('f.aeaiv. uhi genus hoc non intellexit interpres. Vide 
IL 38. WE.S.S. 

225. 41. 3IeTayu.yeTv 6^ uvtov ri)r 7TOoat]yooi'f(v] Sic 
scripserat: non enim ipse Urftnus coelo suum nomen, sed post 
eius mortem homines , dc quihu:: hene fuerat mcritiis, indiden^nt. 
J{('jaiiog pro Coelo inf. c. 61> Philo lud. De mtindo noa Cor- 
rurap. p. 9.39. B. le^yerai toTvvv o y.oaitog — iwvog oroav/tc- 
etg ov (XTitdiijv l4ru'Suyf')oag vTOog rov TTVvd-artuievov ^ — ■ unexoi- 
j'«ro , ToT' Tov y.oai.iov &eaauad^ut. Ita ?/iundus pro coelo VirgiL 
1. Georg. 5. 

— — Vos^ cltirissima mundi 
Luminfi ., Itibentem coelo qufie ducttis anmii,i! 
uhi vide Taubman. Avrtjv ., quod Mss. auctoritate scriptori asse- 
ruimus, Rhodomanno verius quoque visum fuisse, ea, quae N^is 
suis deinceps adstruxit, adHrmant. AVess. 

225. 40. Ovod.vov de i^iVihAoyovai yeread-ai] De AtLuiti- 
darum rcligione et republica longe alia Plato in Critia p. 113. 
Haec autem Euschius maximam partem excerpsit L. I. Praep. 
Evang. 2. p. 57. Wess. 

225. 48. 'Ey. TiTulug'] Vid. infra V. QG. We.ss. 
225. 55. TTiV tb y.fnKovuevi-v BaaTXeiuv] Aristophanes 
afonf/.TonoieT rrjv Buailelu.v (og yvvuTxu in Avih. v. 1535. sed 
ridiculi caussa: notant tamen Critici ex Euphronio lovis iiliani 
fuisse BuaiXeiuv ^ ut adeo in fabulis, nam et Cratinus eius ccn- 
meminit, olim haud obscura fuerit. Wess. 

225. 50. Ytt' eriior J[ar()ioouv /iieTorouf/.ad^iTau.vl Fx- 
plicat Philo lud. De ]\Iund. non Corrump. p. 941. D. nun p fiot 
doxovaiv ovx U7i6 ay.fmov Tion^Tui IluvOtoouv uvtTjv oronaau.i., 
TturTU dfooovnevi-r. quihus gemina conmcntatur Lib. Dc Mund, 
Opif. p. 30. D. Hesych. llurdtoou.) rj yTj , ori ■, ru TTOog ro uT^v 
Vui. L l<i 



2l>0 ANNOTATIONES 

nuyrn ^MoeiTat^ luj^* ov xul CeiSd^Qog xal mT^rfii^ioQa. ubl nol- 
lem ultiiuae vocL vim fccisset eruditissimus Gronov. ; optinii 
enim coloris est, iit praetcr Schol. in Comici Aves v. 97lJ., undc 
hacc Hesycliius depromsit, Pausan. 1. 30. p. 77. et Aleipliron L. 

I. Epist. 3., cum clcganti Steph. Bergleri nota, docent. AVess. 

225. 63. ^iudeiaod-ut r/] r ,<:?«a/Xf /«»•] Visum hoc est con- 
modius et cultius. Basileam successisse non erat, cur adderetur: 
tenor oratiouis id pro se loquitur. Genus loqibcndi probat Diodor. 

II. 33. 3-1. et infr. c. 61. saepeque alias. "VVess. 

226. 71. Ei; Tov ^Hotdarhv TTOTauo^'^ Ergo et Eridanus in 
Atlautiilarum tinibus? An voluit iniperium eorum usque in Euro- 
pam atque Etruriam fuisse propagatum , ut Plato iu Timaeo p. 
25. A.? De fluvio uberius iuf. V. 23. Wess. 

226- 78- ^cy-AOTiov yivtod^ai^ Viribus defectam eorruisse: 
est enim ai-/xo7irj xaTUTiTioaic oS.iTa t/Jc cVtr«,affi>c praecejjs i'i~ 
rium omnium coUapsus^ explicante Caleno Xll. Method. Aledic. p. 
167.? adeoque amplius et gravius est ti~) J.ftrtod-vuT^aai. Wess. 

226.85. ^i/.tlvr^v di Tt^v u^vr^vl Vetus Zw/Jrte uomen in 
Graecia erat «/;j'/j, quod ex Phoenicum "ic formatum , Deam 
Lunam^ uti ]\lrv Lunuin signilicabat, docente, et Diodori haud 
oblito, Camp. Vitringa in Esai. LXV. 11. p. 903. AVess. 

226. 86. Jnyiod-. Jf, roTc, o/Xoic rov n oviiQov'^ Addidi 
binas voces, quas et oratio et insignis Codd. concordia negligi 
vetabant. Solebant autem ea, quae per quietem viderant, exper- 
jjefacti, si dira cssent soli narrare , si laeta aliis. Vid. Sophocl. 
Elect. 125. Aristoph. Ran. 1379. et utrobique Criticos veteres. 
Wess. 

226. 92. T(~> ^i Sia Tfuv rr/<,T. — \p6q(o ivd^iu^lnvfrav'^ 
Proprium hoc magnae matri eiusque cultoribus. Lucian. Alexand. 
e. 13. GiiMV aiia rrv xourjv aviTOv , locfnio ot Tfj ur^To) ayii' 
Qovnc xai iv&iu^ovTiC' Lymphati enlm discurrebant. ut Medea 
iv&ia^ovaa iuf. IV. 52. camque ad rem haud parum conferre 
tympanorum et cymbalorum circumstrepentes soni putabantur. 
Philostrat. Epist. XIV. oi rikov(iiivoi r/j ^Fta jiiaivovTai. n/.r//tv- 
n; ra (nra XTvnoic OQ'/avoir. quihus non multum dissimilia Dio- 
nysius T. II. p. 177. Alioqui vatibus, Deo plenis , et futura ca- 
nentibus tribuitur, sicuti IV. 69. ubi fortasse plura. Paullo autem 
antt XiXvutvrv tuc tqi/uc si volueris ex Eusebio, auxiiio essc 
poterunt Codd, vetusti, id c. 59. probantes. Wess. 

226. 3. Ka\ TuTc Siu T('jv TVU7T. — unouiuortttvovc^ Ex- 
plicabunt haec, ex optimis Viudolion. schedis, ne claudicare per- 
gerent, correcta, praestantes Diogenis Traa:ici versus in Athen. 
IV. p. 636. A. et Apollon. Rhod. I."ll39. AVess. 

226. S. Buaikia 0ovyiac xat ^lvdiuc Dlr^ovu^ Eustath. 
in Homer. p. 368. IMr^ovig KtyovTai utto rtvog 31/jovoc rj 3Iuio- 
voc-, ToaTitvToc titv roT' « tig /;, rov ^a i fitvovroc uvixcfiovr^TOV. 



. IX LIB. III. CAP. 57. 58. 291 

qui quiJem .Maeon reo^ioni rex iiiiperavit. Claudian. II. in Eutrop. 
241. 

— — — Sed quiJ yion longa raJelit 
Permutare dies ^ dicti post Maeona regem 
Maeones. 
liindijme ^ quam tori coiisnrteiu ailscivit, a monte Dindymo 
propc Cvzicum, in quo matris Dindyiuencs fanuju , nomen accc- 
pit, nisi si contra evenisse velint, quod paeue suspicor. Vid. 
Schol. ApoUon. Rhod. I. 985. Wess. 

220. 10. To TxnoaayoQivontYov KijSi/.Oi'] Plerisque mons 
T« Kt\ji'Ui. Straho XII. p. 852- A. «/To tojv KvjSihov ;' KvjSt'/."^. 
Hesychius: Kv.jc'/.u, oo/; 0ovyiug. quihus gemina Schol. Comici 
iu Aves T. 877. Cybelum Virg. Aen. III. I 10. 

Hinc mater cultri.i- Cijfjeli., Cori/bantiaque aera 
Idiieunique ne/jtus. 
uhi Servius, culirix, inquit, Ci/tjeh\ id est., montis Phrygiae^ in 
quo colitur, a quo Cijhele dicta. AVess. 

227. 19. Ilo/.vxu/.afiov ovQiyyu nQontjv in:ivo7jOui] Alii 
Panos inventum esse aiunt. Virgil. Ecl. II. 32. 
Pan prinius calamos cera coniungere plures 
Instituit. 
Describitur autem multo elegantissime ab Achille TatioIV, p. 475. 
et Tibulio II. 5. 31. 

Fistula, cui semper decrescit arundinis ordo; 
A«/« calamus cera iungitur usque minor. 
uhi vide lan. Broekhus. Porro quae sequuntur de remediis morho- 
rum, quae Cyhele invonerit, ea haud iniuria medicam iutqov 
adpellari Diogeni Tragico in Athen. XIV. 9. p. 636. A. ostenduut. 
'Wkhs. 

227. 26. ^Ooitav iirjtQu'] Hunc eius titulum declarat Cor- 
nut. De nat. Deor. c. 6. et Ger. lo. Voss. II. Idolol. c. 54. Wes.s. 
227. 31. IMiTtvhy/.HV Inl Tovg uv/.ovg ti^v h/.r^v uouoi^xuv^ 
Non deerant, qui Marsyae auctori ovor/ya y.ul uvlovg, quin et 
ovoiyyu no/.v/.u/.uuov trihuerent, ut Metrodorus et Euphorion in 
Athen. V. p. 1 8 1. A. cum animadversioneSaimas. ad Solin. p. 584. 
crehrior tamen fama vigehat, llyagnidem, .Marsyae, ut ferebant, 
patrem, primuni tihias invenisse, artemque illis cancndi alios do- 
cuisse, apud Plut. de Music. p. 1133. E. et in Marmore Pario 
Epoch. 10. Marsyae vero dahant to /^/^rofpov «i'A/;//a, sive cos 
tiltiarum modos, quorum usus erat in sacris magnae .Matris, teste 
Pausan. X. p. 873. Sed Jiaec, ut in rehus antiquissimis, non om- 
nia expedita, sed et scrihentium divcrsis opinionihus paene pugnaii- 
tia reperias. Vid. Ezech. Spanh. ad Cailim. Hj-m. Dian. 245. et 
T. Hemsterh. in Lucian. D. D. XII. 1. Wess. 

227- 34. '^H/.i/.iug Vind. Co. quod malo. Vide sup. II. 5. 
Wess. 

19* 



292 ANNOTATIONES 

227. 3G. "Yrrrfpor de ■y:X)]9trTU ndrrrf.v'] Erat cr.m non 
speruendiim arbitnirer Coisl. Uura , cuius iii Rheae sacris non 
exigiia olim digaita:-;. HuQedoog yao o Ilav rfj ^FHt. , ut Critici 
notaut ail Pin<lariO>}. 151. Pytlnoiiic, quin ipsi Finjlaro, siciit iidcni 
monent, ilJar()«c lu-yulug onadug^ mngnue malris seclator: quae 
forte caussa, cur eundem f^icyaXug 0-eov y.vva 7iavrQi)a.7t()V alio in 
carniine dixerit apud Aristotcl. Rhetor. IL 24. p. 111. Nunc ni- 
liil muto, JTa-Tf/c Bithynorum sljnnone lovem atque Atiin indica- 
bat. Eustath. in Hom. p. 505. evravt}a dt /j))'iaiuov y.ai ru rov 
ld()QiavQv t^jTovTog h' Bi!}vviuy.otg.,oTi aviovTtg eig ru uxqu t(i)V 
oniov BiSvvot tzalovv IIAUAN Tov zliu^ y.aVL4TTiv tov avToV 
oiioicog y.ai II(}odoTov ro^ xuXtTtui Ztvg vtk) 2y.vd-(7)v oQd/iTUTa 
JIuTiuLog. e^ (ov avvuyerai 0-eiuv eh-u.l rivu ItSiv to ILAHA^ 
y.ui Tiunrtog y.al ru roiuvru. Bene. Herodoti locus, quem signat, 
legitur L. iV. 59. Wess. 

227. 41. Ku\ rov "L-lTriv arflojTog] Multo aliter de fatis 
Attidis Imp. luUan. Orat. V. p. 165., aliter Nicandri Schol. Ale- 
xiph. V. 8., qui Adonidis fahuiam cum huius exitu perniiscet: quod 
non est miranduoi, quaudoDeum matrem et\ enus, Attidis et Ado- 
nidis sacra pcr Phrygiam et Lydiam sacpe pro iisdem iKihcbantur, 
docente Proclo Diadocho in Ptolem. Tetrab. p. 79. Wf.ss. 

227. 45. Tavrxiv oXolvLovaav'^ Ob Attin intereuiptum: 
oXoXvC,ovaa enX rio Att)]., quo modo Lucian, Dial. D. Xfl. 1., 
cui iunge Ciement. Alex. Protrept. p. 20. ct Strabon. X; p. 720. 
Wess. 

227. 52. '"Hv^EQfirjv evQeiv'^ Vid. L. I. IG. Wess. 

227. 55. Ku\ riov Nvauecovli Est ex Stephani Nvauevg, 
quod in antiquorum numis et Diodoro frequens ; ncc reiectaneum 
tamcn prorsus Nvauicov ., de quo ad L. L 27. Musae autem iudi- 
ces sedent in hac lite apud Lucian. D. D. X\T. 2. ct Liban., quos 
antestatus est Ci. P. Bunnan. in Ovidii VL Met. v. 400. Wess. 

227. 50. IIq(7)tov y.iOu.Qiaui ?/.'/?.;) i'] Est ipiXrj y.i!}((.Qiaig., 
cuni soio nudoque citharae cantu psallitur; quod genus musicae 
qui exercent, illi ipi7.oi y.id-uQiarui Athenaeo Xl\^. 9. p. 037. F. 
Psilocitliaristae in Domit. c, 4. Sucton., ubi Casaub, hunc Dio- 
dori locum liaud praeteriit, Apollo sola itaque cithara primum in- 
sonuit, post dein A'ocem congruentem illi adiunxit, ut solent ci- 
tharoedi. Vid. Plat. lon. p, 533. B, Wess, 

228. 68- Avo rtyva.g uiia nQog fiiuv avyyQiveadu.i] Nem- 
pe tibiarum certamen cum arte gemina vocis et lidium: nec adeo 
tamen iudicum iniquitas Marsyae , quam Apollinis, eum capistro 
os et buccas substringentem prae se contemnentis, ira nocuit. Oi~ 
fiui., Plutarch. ait VIL Sympos, p, 713. D,, y.ui tov MuQavav 
iXctvov vno rov Oeov y.oXua!J7]vat , ori (poQ,iei'a xa\ uvXoTg ent- 
OTOiiJactg tavrov tr/jlii/^ae ipiXto utoei (iiuycovtS,eadui nQog (odijv 
xui y.iiJtj.Quv. quo dc iocopluraCl, Salmas, adSolin. p, 585. Wesj. 



IN LIB. 111. CAP. 58. 59. 293 

228. 72. Eiovaiuv T(/.vTi]v — dldoodui Tr^g '/.(ilriiox;'^ Nisi 
erro, scripsit iT^c. yo^otfDq. mentio y.QhiKog., ciim agatur dc nsii 
oris in iidiuiu tibiacque caiitu, iion est opportuna admcjdum. Porro 
Tv)r hMu%' Tt/rjjv paullo post praeoptavi, senteutia orationis ad- 
stipulante. Wess. 

228. 78- 'E/.ihTQai LoivTa tov ijTTViOtrTal Viile Cel. I. Pe- 
rixon. in Aelian. Xill. V. H. 21. et L. Beger. Tlies. Brandenb. 
T. 111. p. 190. Wjcss. 

228. 79. BuQHog tnl ToTg — trtyxuvTa'] Muic simile est 
XIV. J . T<or dt ^iy.t}uo)T(7tv of nXtToTOi /uXtn.(~tg ({ tnorTtg tnl t(o 
fii] /JovlfoOui. ctc. 99. Aspendii /(O.iniog trty/.ovTtg tnl ToTg «(V/- 
y.i\fi(f.ai. Isaeas princ. Orat. de Ciron. Heredit. tul ToTg ToutvTOig 
('u'(''.yy.t] toii /ij.ltJi(~jg (j tQtir. Contra Dejuosthen. in Tiicocriii. p, 
723. 7j'« f.1^1 doyTja uvtov nQuotg tni ToTg yiyrofitvoig (ftQ<ir. 
ct in Timocrat. p. 474. Posses et neglecta praepositione, ut Xe- 
ncplion. lil. Hcllen. p. 388. Lysandcr (juQtiog rftQcor TJj drii.itii 
et L. V, p. 429. : quod genus cum loseph. amplectatur XVU. A. l. 
10. 3. etXVlil. 7. 10., mihi quidcm dubium non est, yuin «cri- 
pscrit, uti Codd. scripti edunt, i] litiriTig iftQovou tov vturioy.ov 
Tio ipt](fiofiuTi Tor auviTr L. XVIil. A. 1. 3. 4. Wks.s. 

228. 80. ^Ey.QTiS,ui Tu.g /oQ{iu.g~\ Conferinf.L. V. 75. Wess. 

228. 82. IMoroug urtvQtTr T^^r fitoijV^l Dz his Musicae in- 
tervallis copiosc Aristoxenus li. Harmon. p. 19. Cl. Pcoli^iuaeus 11. 
llarmon. c. 10. et Philoaophus Probl. XIX. 3. etc, Wess. 

228. 83. GufivQiv] GuiivQ(/.v Co. M. Pogg. \i\. infr. 
c. G7. WE.S.S. 

228. 93. TlQog lo dQr^r^jvvTug} Veris initlo, cum sol ac- 
(juinoctialcm circulum ingreditur, teste Schol. Nicandri Alc^iiph. 
V. 8. et praeter ccteros hiliano Orat. V. p. 1G8. C. Wc.s.s. 

228. 9G. 'jf'o n(OMiov jl^ofiovc luQvauiitvt^g^^ Hare inihi 
sana nou videntur: scrmo est de Phrygibus, «]ui o!im aras Cyhe- 
lae statuerint, dein templum illi Pessiuuntc ercxerint; quare rc- 
ctius Euseb. /Jioftovg idQvoufitrovg. 'Ev IIi(m>ovvTi haLehis et 
Eclog.2. Lib. XXXV4., sed IltoivovvTt aut neaoivovrri.) utPogg. 
legisse videtur, praestat. Vid. ad Hierocl. Sjnecd. p. 697. et 
Tzetz. in Lycophron. v. 355. Wf.ss. 

228. 1. l\Ii\dov Tov fiuoiltiog] Rectius BIiOov. Inter anll- 
quos cniui Phrygiac reges nobiiissimus est Midas, tot praestantiss. 
auctorum monimentiscelcbratus; if t/.o/Qvoi(/.r eiusexaggcratOvid. 
L. XI. Mctamorph. Memorahile est ad eivnx Sileni rcsponrium apud 
Plutarch. in Conr.ol. ad ApoII. p. 1 15.D. Vide proverbia, AaricuUis 
UHini Mida habel^ item, Miila lociipletior. Rnoi). TIZ/iVo/; tov 
ftuoiXt ok] Ita Poggius legit, ratam certam(|uc faciens Rhodom. 
coniecturara. Midas Deum ?.Iatris mystcri:i multitudinl, ut rcli- 
gionis huius fraTide sibi obstrictam et obediiMittTU Iiibcrct, studio- 
sissime tradidit, doccntc Ciemcutc Alex. Protrcpt. p. 12. lustinus 



294 ANNOTATIONES 

XI. 7. Post hiinc^ Gordium, ftlius Mida regnavit, qui ah Orpheo 
mcrorum sollemnifms initiatus Phrygiam religioni/tus inpLevit^ 
quihus tutior omni vita , quam arniisfuit. Plura <le callidissimi 
homiiiis artibus Simson. Cliron. A. M. 3308. et lac. Perizon. in 
Aelian. III. V. H. 18- Wess. 

229. 12. Kal T()V offuiniy.ov luyoi' — {ifv^yy.itr'] Hercii- 
les, ab Atlante edoctus. cum Graecis tov uqatoiyov '/.oyor primus 
conmunicavit, infr. L. IV. 27., fueruntque adeo uterque rei astro- 
logicae diligentissime intenti, ut praeter Is. Tzetz. in Lycopliron. 
V. 879. Herodorus docet in Clement. Alex. I. Stroni. p. 3(j0. Et 
quamquam haud multum a fabulis absunt, quae de sphaera Atlan- 
tii memorabant, agnoscente H. DodMello Dissert. lU. Cycl. c. 1., 
quaeri haud sine caussa potest, haeccine sphaerae fabricam, an 
sphaericam coeli rationem et formam, cuius Atlas inventor fuerit, 
potissimum spectcnt ? Posterius ut pro vero censeatur, vehementer 
CI. Salmas. iu Solin. p. 578. urget. Mihi prius placet: namque 
et Plinius II. N. H. 8. Atlanti auctori sphaeram tribuit, et Dio- 
dorus, non hoc tantum loco, sed et infr. IV. 27. ri^v Ttov anTQcov 
ariuToav eum accuratissime confectam posscdisse perlnbct. Wess. 
229. 19. 'EnneQor] De eo Is.Tzetzes in Lycopliron. v. 879. 
Noster autem infra IV. 27. Hesperum, non Hlium Atlantis, sed. 
fratrcm, ut fabuiae sacpe sibi sunt contrariae, facit. Wk.ss. 

229. 29. !x'f7rfoo,-r7'^r] Arato ^TeQonii dicitur Phaenora. v, 
263. Nonno Dionys. UL330., qui Meropen prave D/^oo?^!' vocat, 
ApoIIodoro UL Bibl. c. 10. 1. Facit cum Diodoro poeta in Schol. 
Pindar. Nemeon. Od. U, et H^gin. Fab, LXXXIV. cum Muncke- 
ri nota, estque idem nomen: nam ^rcQOTri) x(/.i l^^orQUTTTj y.al 
WortooTT]) rairo iort^ ut beneDiaconusin AspidemHesiodi.WESS. 

229. 30. Eiqveorarotg 'i]Q0)Ot y.a) &eoTg] Ilhistrat baecOvi- 
diusIV. Fast. 1 71., Schol. Germanici Arat. v. 243., quemque is 
exscripsit, Eratosthen. Cataster. 23. ^N Ess. 

2i9. 13. 'E:y.)\^r,o(i.r (\e 'Arlavriiieg y.u) Nrii(fut'\ Arti- 
culum, qui fraudi fuit Rhodom., vertenti, Atlantidum nomen 
etiam Xi/mphis attrihutum fuit., hinc sustuli. Contra enim eve- 
nit; Nympharum nomen, quod conmune id feminarum ea in gente 
nomen esset, Atlantidcs inpetrarunt. Wess. 

230. 53. Jey.u Tiuidug yevrT^oui] De Curetum origine, nu- 
mero, gestisque rebus dubia et incerta omnia: quos decem hoc 
loco et Jovis iilios, eos novem atque aut Idaeorum Dactylorum 
posteros aut terrigcnas perhiberi ait L. V. 65. Ennius quodam 
niodo suifragaturDiodoro, cum apudLactantium I. Instit. U. Jupi- 
ter., inquit, aetate pessum acta^ in Creta, vitam conmutavit., et 
adDeos fthiit, eumque Curetes filii suicui'averunt, decoraverunt- 
(jue eum.f et sepulcrum eius est in oppido Gnoso — inque sepulcro 
eius est inscriptum antiquis literis Graecis ZAN KFONOy^ i.e. 
Latine., lupiter Saturni F. Adde Ciceron. lU.N.D, 21- Wess. 



IN LIB. III. CAP. 60. — 02. 295 

230. 54. TlQOOuyoQfvcrai xwi rriV vTiaov —*JSatav'] Hoc 
Cretae iKuiieti iion pi-aeteriit .Steplian. iii J\oi'ir>j^ iieqiic lo. Meurs. 
I. Cret, 3. Vid. mox c. 71. Cretensium vero fabulas de love ex- 
scquitur infr. L. V. 70. Wess. 

230. 03. KuTr/eiv rag uxQon6lfig'\ ^iaxaTt/fiv etiam 
infra iisurpat. Rhod. /Jiuy.uTt/tiv St. m. C. M. Cl. V^ bene. Vid. 
infr. XV. 82. Wess. 

230. 00. Konviu TTQnnuyoQfvtad-ui] Huiusmodi in Elide 
Kqoviov inf. XV. 77. etinSicilia Cronium eiusdem libri c. 10. et 
iv()o)70co/i9o?I)ionys. Halicarnas. L. 1. A. R. p. 27. in Italia. We.ss, 

230. 74. Tov Kqovov fitTu tcov Tiruvcov] Paullo diver- 
siore modo infra c. 72. Wess. 

230. 81. EvtQytalav de nZv o/l(ov~\ Eusebii ri7)V uyad-MV 
blandiri posset, si vestigia Diodori diligentius legisset. Credo eius 
esse intcrpretamentum, multa, duiu haec excerpit, mutantis et 
negligentis. Vide infra c. 72. Wess. 

230. 82. ZriVu., dia rn — rov y.ahog Cj]v'} Eustath. vide 
in Homer. 4.30. et Cornutum de Nat. Deor. c. 2. et Recognit. S. 
Clement. L. X. 33. Wess. 

230. 80. Eig rov uiwvu] Cur hoc mutarent, caussae nihil 
erat: sic cap. 50. et 73. TiQog rov uivivu. Lycurgus in Leocrat. p. 
155. de Troia, a Graecis CA-ersa , tov uioivu «o/x?^toc «"^^' ®' 
loseph. 1. B. 1. 21. 10., quem vide cum Spanhem. nota. Wess. 

230. 89. "Ev ToTg Aiyvnrtay.oTg] L. I. 23. We.ss. 

231. 98. 01 di TQtTg ytynrtva' nuQudtiiwxucfiv] Imo et 
quinque, uti Cicero 111. N. D. 23. Wess. 

231. 10. zfiiiijTOOa dt Jiovvoov — (.uvofiuoiiJ-ui] Hos in- 
ter Orpheus Hym. XLIX. 1. 

JiAvdi fiay.uQ ^iog vC tniXiput Bux/j difiurcoQ. 
et Alexis in Athen. II. 2. p. 37. B. 

'O yi/Q dlflUTOIQ BQOfUOg OV /UlQtl GVVUlV 

l4vdQaai novTjQoTg. 
^uos auctores habere potuit Ovidius IV. Met. 12. 

— — Bacchumque vocant, Bromiumque Ijyueuvique 

Igntgenamque,f salumque iterum.) solumque BIMATREM. 
Ut A'ero Diodorus ad A^ini ingenium Bacchi fabulam, sccutus sa- 
crorum interpretes, transfert, haud aliter Cornutos, in quibusdani 
tamen diversus, Nat. Deor. c. .30. Wess. 

231. 15. NofiiL,tod-uL~\ ^OvofiaQtod-ui Co. M. frefiuenti pec- 
cato. Vid. I. 23. Wess. 

231. 17. 'Ey.^iog y.al /iiifiTjTQog — 6iaanua9-rivai] lovis 
et Proserpinae filium a Titanibiis dilaceratum plures traduiit. Cle- 
mens X. Recognit. c. 20- Deltinv Persephonae ., quae ei e.r Cc- 
rere Juerat suscepta, lupiter miscetur: ex qua lyionysum genuity 
qui a Titaiiis discerptus esf. Hygiii. Fab. il\jV .Li/ier e.v Proserpi- 
nu, quem Titanes carpserunt: ubi pluraDoctissim. IMuncker. neque 



290 ANNOTATIONES 

al» his dlssidet auctor infra L. V. 7 5. Tanien non longe lilnc altlt 
Cornutus c, 30. p. 220. /ivD^oXoyHrai iT oti diaana.aD^ug ln<) r<7v 
Ttru.rror, ovrtTtSi] jK^Oar vno TrjQ^^Ptag. Vide mox o. 6-1. Wes.s. 
231. 29. ''ExptTr Tov o/voj'] Eius moris caussamet rationeni 
declarat Palladius iu OctoLr. Tit. XIV., et Geoponic. auctor L. 
VIL 1. Wess. 

231. 36. zJi](H]T()av yTjV /:ii]TaQu TiQooayoQevcO&ai^ Ube- 
rius explicuit L. 1. 12. We.ss. 

231. 39. IhQi <hr ov St/iig roTg u/ivi]Toig iaTOQeTv~\ Su- 
pra omnia diligentissime cavebaut, ne sacrorum arcana roTg u/ivi']- 
TO/c, lioc est profanis ct religionis inprudentibus innotesce- 
rent: nam et infr. V. 48. lor ov O^t/iig uy.ovoai tzHjV t(~)v /a-/ivi]- 
/levMV. et Lucian. Saltat. c. 15. tu /ler oQyia ouonav u^iov t(7iv 
u/ivi^T(ov c-rey.a.. (juomodo et alii scriptores, cuni in eorum mcn- 
tionem incidissent, negant sibi fas esse, ea lofjui quae sciant, 
ut exemplis bcne jnulfcis, haud etiam neglecto Diodoro, Is. Casaub. 
Exercit. in Earon. XV I. 43. p. 394. condocefecit, Bacclius ipse, 
cum Penthcus orgiorum rationem mysticam scire desideraret, 

^4qq)]T djiay./evToiair eide'rrxi fiQOT^Zv 
respondet in Euripid. Bacch. v. 472. We.ss. 

231. 42. Ov(ori]r V7T0 t(ov a.Qya.Uov etc.] Tlnjonae no- 
men Semele inpctravit, postif|uam Dearum in numerum consc- 
crata transiit, docente aucfcore L. IV. 25. Findarus Pjthionic, 
Od. 111. 176. 

^ATuf) Xevy.(oXtr(o ye Zevg nuTi^Q 

^'HXvD^ev tg Xt/og \/itQTov Qv(ov(/.. 
quo loco Critici veteres, aut d.m) rov d veiv., quod est inpetu ferri., 
aut «710 rtjg 5ry;X/^c, ut moxDiodor. , dictam censent, sicuti 
2e/itX)]v y <l\ioA vinum membra facit vacillantia, unb rov aeieiv 
ra /itk)]. a (juorum instituta originatione non multum absunt 
Schol. iii ApoII. llhod. I, 036. ^Ve.ss. 

-232. 49. IJ('xXir (}.va(fvtrr(ov'\ Nisi spectatissima lides es- 
set Codd. Coisl. etftlutin., uruffvtvTug retinuissem: ncque enini 
insolitum optinsis scriptoribus est, ut accusativos absolute ponant; 
quo de genere Cel. Tib.Hemsterh. in Lucian. Halcyon, c. 8. et nos 
supr. c. 9. Wess. 

232. 00. Tu y.ura rug oiroTroTtag] Vulgato hoc melius: 
sic L. V. 75. Bacclius evQeTfjg r/(? u/mtlov — tri o oirauottag 
discitque a patre Oenopion t;/i' oironouur c. 79. Porro 'i,vliroi 
y.uQnoi, quorum colligcndoruni modum ac rationem docuisse dici- 
tur, omnes illi sunt, qui ex arboribus decerpuntur, quique Hc- 
braeis yy '»13 xuQnoi rov '^vXov^ sive, quemadiuodum Lucian. I. 
Ver. H. 39. y.uQ/iol iy. dtvdQcov, nt bene Is, Casaub,, horumDio- 
dori noa obiitus, in Strabon. XV. p. 1010. Plato in Critia p. ! 1 5. 
B. iri de rbv i]/ieQov y.uQmtv , (eifeQt) toj/ T£ 'irjQ<)v — xul rbr, 
oGog '^vXivog. Wessj. 



IN LIB. III. CAP. 62.-64. 297 

232. 73. yfrivouov orofiaadTivai'] De eo L. IV. 5. Wf.ss. 

232. 74. Kc.i yara7T(i)y<ora Xtyofai'\ Eodem titulo oriiatur 
L. IV. 5.; estque iii Pausan. V. 19. p. 420. Bacchus ytreta l'/(ov, 
et in Naxiorum numo, et acliate, quem L. Begerus T. 1. Tlies. 
Brand. p. 15. et 432. exliibuit. Wess. 

232. 84. Kai nQoaTjyoQiag n(>le(ov'] De his Th. Sig. Baye- 
rus in Hist. Regn. Biictriani p. 4. Wkss. 

232. 88. 'Ey. ^idg xcu ntQai(i('jr7]g] Primus lilc Diony- 
sforum Ciceroni I[[. N. D. 23. e love et Proserpina ?ia(us , ubi 
Davis., Airum doctissimum , consule, et Nostrum L. iV. 4. We.ss. 

233. 97. IIaQuai]itov d^ avr^o TioiTjaat xtQaTu] Dc Grae- 
corum statuariis Plut. [sid. et Osir. p. 364. E. dto y.ai ravQo- 
fioQ^fOV sliovvaov notovaiv u.ya/.aara txoXXoI T(ov FJ.y.i^rcor. 
Quare et Bacchus TavQO/.iQoig Euphorioni in Schol. Arat. Phaen. 
V. 173., TavQ()y.tQ(og Otog Euripidi Bficch. v. 100., Sophocli apud 
Strabon. XV^. p. 1008. (jOvy.cQcog, Orpheo Iljmn. XLIV. TavQOfit- 
T(OTiog, Ovidio Epist. XV^ 24. Accedant capiti cornua, Bacchus 
eris. Immo uon decrant , qui tuvqov adpellarcnt ; culus rei prac- 
ter alias hanc caussam dat Plut. in Quaest. Graec. p. 299. B. ort 
y,o.l uQOTQOv ya\ anoQOV no/.Xol ror Otov uQ/ijyov ytyovtrat vo- 
jiilCovai. quae ab hls nostri scriptoris non abludunt. Wess. 

233. 3. TaTg Boicoriatg] TTjg Botcoriag Co. uti supra 1. 23. 
We&s. 

233. 7. £2iiot(oO yp^at f.iiv rtri T(or etc.] Beroae, Semcles 
Tiutrici, apud Ovid. iil. M. x. 278., fabulam elegantissimis versi- 
hus explicantcm. Wess. 

233. 11. Karu T^iv uQog rijv'HQav avfintQtffOQuv] Con- 
suetudinem conpiectitur ovfintQiffOQU quamcunque, sive ea in 
convivlis, seu congressu familiari, seu amoribus instltuatur. De 
conviviis elegantissime explicuit Is. Casaub. in Athen. IV^. 26., 
occurritque inferius L. XViil. 42. Usum familiarem indicat in 
Exc. Polyb. p. 1455. y.al rz/C avfintQtcfoQag inl noXi, nQoy.o- 
nrovaijg , cum fajniliaritas indies cresceret; et p. 1457. nuvra 
d' rjv avr(o dcvrtQU TT^g ty.tirov avfintQKfOQug. quamobrem y.oi- 
T(oviag y.al avfintQKfOQug coniungit Plut. T. II. p. 981. B. Ad 
amorem hic transfertur, sicuti (/.QQtvty.al avfintQtqoQai Ecl. I. L. 
XXXil. p. 897. et de Alexandro, petenti Thalestri sese dante, 
XV IL 77. y.ai nQoadiS,ufitvog t>]v trnviiv uvrijg , y.ul avfini- 
Qtivi/Otig ijfitQug TQtiay.utdty.a. Fortasse etiam apud Plutarch. 
Coniug. Praecept. p. 141., ubi uxor unrtrut fiultaru rov uvdQog 
ofitXitc xt y.ui ]'iOtL y.ai avfintoKfOQa, nisi si eam ingenii facili- 
tatem siguilicet, qua sese mariti moribus accommodat, ut in Ar- 
rian. Dissert. Epict. L. III. 14.; quae tamen potestas vix locum 
capiet in eiusdem Plut. Sympos. Vil. 8. p. 712. C. v/ /Q(}vog rig 
i.nifA.iTQi]rat T(o tQcori, avfintQKpoQuv uidovg i/cjov (pikuvd-qconov. 



298 ANNOTATIONES 

Atque liaec de vocc , nullo suo merito neglectiore , paullo uLerius 
(Ucta suliiciant. Wess. 

233. 10. FJ q Tov ta.vTov j^ir^Qov iyy.ovipai~\ Non deerunt, 
quibus locjuxpai potius Aidebitur, quod auctor ipse ita nialuerit V. 
52. et ApoUodor. 111. 4. 3. Aristid. T. 1. p, 52. Orpbeus Hymn. 
XIjVH. atque aUi; quibus ego calculum non addo, uti uec Euri- 
pid.Baccb. v. 96. xutu fn^po) de y.aXvxpag JkQvotuiaiv avve^eidii 
lh(ii)vaig y.Qvnrov urp' "HQag. Ipsam in femur insuti fabuhim ex 
Pboenicum sermou'; diligenter atque erudite expUcat lo. Cleric. 
in Tlieogon. Ilesiodi v. 940. Wi:ss. 

233. 1 9. Eig Nvauv riyC l-^Qufjiug'] Vide supr. 1. 1 5. Wess. 

234. 40. Ka.i Tu fivaTi^Qia. (fd^oQug evey.a to^v etc. ] Sic 
Pentbeus in Euripidis Baccb. x. 223. Addidi autem vn uvrov e 
scriptis Codd. , ne a suo more dissentire auctor A^ideretur. Wess. 

234.44. rvvaiy.iTiv /iQal Laivrug diufieXiCorTa.] Peiitlieum, 
de cuius miserabiU exitu idem Eurip. Baccb. v. 1130. et Ovid. 
111. M. 724. Wess. 

234. 48. yluyyug ru) xittiZ y.iy.aXvfifiivug] De Baccbi in 
re beUica artibus Polyaen. I. Strateg. I. ]. doQuru ijv ytaaio ni~ 
nvy.uafiivu. o OvQoog ii/tv ur/jniv quae bastiUa an tbyrsos 
auctor 'koy/ug nd-vQaiofitvug adpeUat IV. 4. PauUo diversiore 
modo Lucian. Baccb. c. 1. Wess. 

234. 53. BIvQQuvov na.Q ^TvdoTg] Non aUus esse 

videtur ac Morrbeus, de cuius et Deriadae in Baccbum expeditio- 
nibus phirima Nonnus Dionys. L. XXJX. et seq. Wess. 

234. 62. "Os ty.uliiTO Quqoi^i'] Hoc non audeo movere, 
etsi frequenfcioris usus sit XuQoili'. necdum enim inveni,qui alter- 
utro cognomine Oeagri patrem vocaverit. Mox rovrcov prae- 
stabit. SVess. 

234. 65. ylad^Qu rovrov] Lege rovriov. Rnon. ' 

234. 67. ^Ev TO) y.uXovfitvio ]Svai'(o] Videtur prope Nysam 
Tbraciae, cuius Stepbanus in &iaridiiov et Nvau conmeminit, 
fuisse. Vide lac. Gronov. ad posteriorem Stephani urbem. De 
poena Lycurgi in diversa abit ApoUodor. III. 5. et Sopbocl. An- 
tig. V. 945. Wess. 

234. 78. TIoXXu fUTadtivui riov tv roTg oQyioig] Dixi 
supr. I. 23. Wess. 

234. 81. 'i3v tari i(uil.4vrtfiu/og] Fortasse eo in poemate, 
cui Thebdidos nomen fecerat, praeter quam Thebaiilein plura 
alia Colopbonius bic Antimacbus scripsit, diligenter recensita a 
L. Kustero in Suidae 'Avriiia./og. AVess. 

235. 87. ^tuytyivijfitvov Tof; avfinuvrog /Q()Vov] Sic 
LongusPastor.il. p. 41. dia.ytvofitvfov oXtyiov rjfitQiTiv. et III. 
p. 92. (^vo dia,ytvofi;-v(t)v >jfitQi7)V. Hero Automat. p. 265- /qovoo 
di \y.uvov dia.ytvofitvov. De sacris Bacchi Trietericis Conr. Rit- 
tershus. in Oppiani Cyn. I. 24. Wess. 



IN HB. III. CAP. 64.65. 299 

235- 89. Mvd-nXoynvai ()' avrov y.ai Xa^cQiov tttcl ^^~ 
pctuntur haec L. IV. 3. Wess. 

235. 95. UiXtioi y.al Nuitni^ De Naxiis certa res cst cx 
L. V. 50.; neque duhito de Eleis, etsi nunc quidem non succur- 
rat, (|ui practer Diodorum hoc tradiderit: cultui eniuiBacchi erant 
deditissiini, iactitantes, quotannis einu, cum festum t(7)v Ovuov 
diem ohirent, Stacris illis interesse et manifcsta praesentiae argu- 
menta praehere, in Pausan. VI. 26.; quo et hymni spectant, qui- 
hus, ut jjotd) nod) adveniat, feminae rogant apud Plut. Quaest. 
Graec. p. 299. B. Wess. 

235. 96. 01 rag 'Eltvd-tQag or/.ovvTtg'} Boeotiae hanc ad 
ipsum Cithaeronis pedem urhem Bacchus in monumentum redditae 
lihertatis condidit inf. IV. 2.; qua in re consentientem non hahet 
Stephan. , qui 'EXtvil^iQa Apolliuis lilium, umle et 'EltvOijQai 
urhs ipsa in Schol. Comici ad Acharn. v. 242. oppidi auctorem 
perhihet. Incolae Bacchum praecipuo cultu venerahantur, 'E7.tv~ 
&tQta.) de quo P. Leopard. XI. Emend. I 9., propterea etiam Athe- 
nis, nam et hae sacra eius receperant, dictum apud Pausan. I. 38. 
p. 93. et T. Hemstcrh. in Luciaii. D. Mort. XXVII. 2. Wess. 

235. 98. Ka\ Trfioi fitp — narj tavToig etc. ] De Andriis 
simile quiddam reperio in Pausan. VI. 26. Teios autem Bacchum 
sihi vindicasse gentis numi, eius dei simulacro plerumque insig- 
nes , (vid. Thesaur. Friderician. p. 454.) testantur, et inprimis 
legatio ad Aetolos variasque Cretae civitates missa, qua ohtesta- 
hantur, ut ipsorum urhem Aetoli et regionem sacram esse con- 
cederent et propter Bacchum inspoliatam, 1\^N TE IJOyilM 
AYTnN KAI TAN XQPAN EnixnPH^^nNTI lEPAN 
EIBiEN KAI A2YA0N TOY JIONY^^O 1, in Antiq. Asiat. 
Edm. Chishul. p. 104. etc. Wess. 

235. 1. Avrojiidr}]v] Avrof.turo)gV.C.M. nonmale: necne- 
cessario tamen. Vid.Lucam A. A. 12. 10. et Pausan. VI. 26. Wess. 

235. 12. 01 /tiv yuQ AQay.urtp atttc.l y^meiula AQuy.uvto 
(t', 01 d\ et quod sequitur, (fuG^tv, ol d' iv., (f^ua o'i d' iv. Rhod. 
Idem Rhodom. censuerunt, ne diphthongus consona sequente cor- 
riperetur, CI. Geor. ArnaldusAnimadv.Critic. c. 6., et Vanni Cri~ 
ticae eruditus auctor p. 385.; immo los. Barnes. fragmentis Ho-< 
jneri haud aliter inseruit, a quorum ego iudicio etsi non dissen- 
tiam , nihil tamen contra lihros mutare tutius visum est. Draca- 
nuni urhs et promontorium erat Icariae insulae apudStrahon. XIV. 
p. 947. A., celehre natalihus Bacchi. Theocrit Idjl, XXVI. 33. 

XaiQoi fiiv Aiovvaog^ ov iv AQuxuvtp vKfotvri 

Ztvg vjiurog /ityuXav iniyovri()a S^iyy.aro Xvaug. 
Stephano zIq/v/.ovov ., iurene an iniuria erudite disputavit T. Hem- 
sterh. ad Lucian. D. D. IX. 2. Porro quem tertio addunt versum 
optimi Codd. 

Kvau(iivt]v ^tf-iiXriv rty.itiv Ail' xtQniy.tQuvvo), 



30r ANNOTATIONES 

eiim ego genulnum censeo: nihil quidcm certe habet, cur sper- 
natur. Wls.s. 

235. 18. ^Egti Sl ric Nrarj vrraTor'] Hoc praeter scriptos 
lihros auctor ipse probavit I, 15. IV. 2.; Schol. vero Apoll. 
Rhod. II. 1215. ^[Eari dt xig jSrai] vnuToy y.t^ag ctc, quod sic- 
uti ct (KiiaTor verissimum lo. Alb. Fabric. , A'iro doctissimo, II- 
Bibl. Gr. 2. 4. visum est: mihi alia omnia placent: contra enim 
viri praestantissinii opinionem conspirarunt Diodori libri summo 
consensu ; nec quidquam inest scripturae Schol. ApoIIon. , cur 
pracponi debeat; /CtQag enim non est; quod tametsi de celsioribus 
tunmlis dici posse, vxLny.tQaTog TrtTQa Aristoph. Nub. v. 597. et 
coUcs in finibus ?ilegarensium, quibus ycoar^or nomcn infr. L. 
Xlli. 65. patefaciant. rarius tamen in montibus describendis teri- 
tur, forteque in hunc versum inmigravit ex ApoUon. Ilh. IV. 280. 
ubi vnuTOi' y.toag (oyiuroTo , sententia prorsus diversa. Stat et a 
meis partibus lo. lensius II. Lect. Lucian. p. 184. Wess. 

236. 32. Kal z/iorvai(0 r(o GvrTaSauer^;)'] De eo supr. 
c. 52. Mox tivd-oloyi(f.g M. C' V. uti sup. I. 3. Wf.ss. 

236. 39. "Etl dt K(j'.diiov y.oiitaarrog] Rhodom. verten- 
tem, et quod CadinuS literas, e Phoenicid alluius, primus ad 
Graecorum enuntiationem transtulerit, merito redarguit I. Pcri- 
zon. in Aclian. III. \. H. 32. : trunscripsit enini ea versione in so- 
lidum Cadmo, quod Lino debebatur. Eum autem de Lino dispu- 
tantem vide et T. Hemsterh. in Lucian. ludic. Vocal. c. 5. Wess. 

236. 43. Tu yQU[^(i^iaTU (DoiriAiu y.lt,dTivai] Firmat hanc 
scrlpturam Ilesych. (Doirly.ta^ .Avdol y.a\^'I(ovtg ru yQ('/.itituru, 
auctorque ipse L. V. 74., sicuti (Ihirty.tiu Piut. IX. Sympos. 3. 
p. 738. F. et 8eholia in Diouj-sium Mss., quae dio y.ai 0ontyti(c 
Atytrat ru yodiinuTu' oi dt hri Uioirry.oiv tariv evQtaig etc. ne- 
que auxilium negabunt, id si rogent ru (Doirry.i\'ia^ Hcrod. V. 58. 
ct Euseb. X. Praep. Evang. c. 5. ; ea vero cognomina, a regione, 
unde venerant, repetita, literis diutissime perseverasse in Grae- 
cia atque Asia, argumento sunt Teiorum Dirae iu Anjtiq. Asiat, 
cum animadversione Edm. Chishul. p. 10 1. Wess. 

236. 45- 7(im dt T(Tjr llt/.uay^Tjr 7tq(otoiv etc. ] Hoc prae- 
stat ob praecedens y.oirf^. Habent autem haud parum haec diiiicul- 
tatis, d.istraxeruntque in partes viros eruditione praestantes lac. 
Pa!mer. 1. Graec. Ant. c. 9. et Amplis. Bouhiei-. Dissert. de Prisc. 
Graec. et Lat. Lit. c. 17. Felasgi enim Cadujo luultls annis sunt 
priores, literasque usurparunt diu antc elus adventum: parro 
Deucalionis aevo, cum aquae magn:ini Graeciae partem inunda- 
rent, varia quidem scripta paritcr ac homines absorpta sunt, infr. 
y. 77-, litevas servaruntPelasgi, tcsteEustath. intliad. B. p. 358.; 
ad hoc insoiens admodum est, ut rcs inventa non ab auctore no- 
men nanciscatur, sed ab illis, qui primi ea usi fucrunt: denique 
lieri vix potuit, nt post Caumi iii Boeotiam adventum literae a Pe- 



IN LIB. lll. CAP. 65. CG. 301 

lasgis, ea regione et vicinla magnam partem a Deucalione et eius 
posteris iam tum deiectis, appellitarentur, Itaque aut falsus est 
Diodorus, et, quem sequitur, Dionysius, quae viri Amplissimi 
opinio , aut ex superiorihus iuprudenter liic inculcatum est to 
fieTc.TfOfinr quod quidem si hinc emigraret, et gloriam antiquis- 
simarum litcrarum Pelasgis rclinqueret, et his nos dLfticultatihus 
expcdiret. Wess. 

236- 49. OafivQtr'] OaiivQuv Co. semper. neque male, 
Vid. Plat. X. Repuhl. p. 620. A.' et Suidam. Wf.ss. 

236. 52. ^'EjiHd' vno Toi .Aivov jiXrjyuTg] Neque haec sa- 
tis sunt plana atque cxpedita. Linus, quem Hercules citharae ictu 
ohtruncavit, Orphei eius, qui cum Argonautis in Colchidem pro- 
fectus ahiit, fratcr fuit, Apollotloro 11. 4. 9. auctore. Hic vero 
Linus, qui Pelasgicis literis quaedam scripsisse perhil)etur, Her- 
cule Thehano multis annis prior est, et Cadmo aequalis, ut hinc 
atquc ex Pausan. IX. 29. coHigas; nam quod Orphei dicitur ma- 
gister, id cnimvero incoiumodi nihil hahet; cum plures eo nomine 
fucrint et aetate diversa; quod et Amplis. Bouhier. Dissert. de 
Prisc. Gr. et Latin. Lit. c. 20. advertit. Itaque eiusdem nominis 
homines, sed aetatis diversissimae, incertum a Diodoro an Diony- 
sio confusi conmixtique sunt. Graviore peccato, scd quod comica 
iocandi liccntia excusat, Alexis in Lino fahulaHerculi praecipien- 
tem facit Linum, ut ex lihrorum acervo sihi, quos Aellet, legeret, 

"OQff ivg trenviv, inquiens, '^Hoiodoc •, rrjuyiodiu, 

XoiQiD.og^ ''OfiTjQog, ^Eni/aQfiog^ ovyyQ('/.f.i/.iuzu, 

JIuvToduTiu. 
qui plerique omnes Lino multis seculis sunt posteriores, apud 
Athen. IV. 18. p. 164. C. Wess. 

236. 54. I\t/oQrjyj]fitvov] Kt/Qi]i.itvov St. m. R. male. 
Vid. supr. 1. 15. Wess. 

236. 59. Ku) Tov' OfiViQov rovvoig nQoofiuQTVQtTv'] lHad. 
B. 595. et 600. e quo sumpsere ceteri, Apollodor. I. 3. 3. Plut. 
de Music. p. 1132. A., atque alii in lo. Aih. Pahric. 1. Bihl. Gr. 
35. 4. Wess. 

236. 66. "Otuv Tug nQu^tig uvrov dit^uofitv'] Lib. IV. 25. 
Wes.s. 

236. (j7 . yiTvov — IliXuoyty.oTg yQUfif.iuoi etc.] Hae solae 
in Graecia literae erant Lini aetatc, antequam Cadmus novas ex 
Phoenice asportaAerat; quas cum statim nou proharet, conten- 
tione orta Cadmi frnudihus intcremptus occuhuit, ZenohioCcntur. 
IV. 45. indice. lam quod additur de Bacchi gestis rehus, a Lino 
in literas relatis, ea res satis est duhia. Pausan. IX. 29. Linum 
hunc aut niliil scripsisse, aut, si quae scripserit, ad posteritatis 
niemoriam non pervenissc, Diogenes vero Praefat. c. 4. de mun- 
di origine, Solis Lunaeque cursu versus reliquisse adlirmat; qui 
dissensus in rchus adeo antiquis saepe frequentatur. AVess. 



302 ANNOTATIONES 

237. 71- JJQOvaTiiSr^v Tuv Onrjoov Sidu(Ty.a7.ov~\ Tatlanus 
Orat. ad Gi-aec. c. 62. IjQonravTidr^v 'A&rjVaAOV memorat, quem 
meritissimo Wilh.Worth. emulem atfjue hunc esse censuit. Firmat 
suspicionem Theoclosius in Schol. ad Dionj^sium Thracem, TIqo- 
ruTiidrjV Tov L49-rjvuTov Pronapiden Atlienienseni modum scri- 
bendi, quo nunc utimur, in communem usum, cinu antea /s^of- 
(TTQoqr^dov literas pingerent, introduxisse referens in lo. Alh. 
Fabric. I. Bibl. Gr. 27. Wkss. 

237. 73. OvffoiTijv Tor OvfioiTov} Habet Virg. Aen. 11.32. 
Thymoetem Troianum ex Homcri liiad. F. 146.; de quo quidem 
nihil huiusmodi perscriptum reperi. AVess. 

237. 76. XdjQuv TTig or/.ovfitriiQl^ Peregrina et superflua 
esse tTq or/.ovfilvriq^ praecedcns genitivus (ri-g ^.i[ivric) arguit. 
Irrepsit autem per incuriam librarii ex fine commatis antecedea- 
tis. RiloD. 

237. 79. NvauHov M. V.R.C. bene. Vid. sup. c.59.Wess. 

237. 86. T(ov KfQuvruov y.uhnfitrcov oQior'\ Cuui his 
Africae Cerauniis contendit Is. Vossius haud iniuria, saltus 
Ceraunios ^ quos Mela III. 8. eadem in regione memorat. Mox 
l4fiuXd tiuv ^ sicuti et in sequentibus^ praestaret. Sic enim ipse 
IV. 35. atque alii passim, Wess. 

237. 92. '^EoTTtQov y.tQug TTQonayoQevd-T^vai'] Mela III. 9. 
Ipsae terrae promo7itorio^ cui^^EantQOV xtQug nomen est, /iniun- 
tur. Quae eius verba iure me veterum Codd. scripturam proltasse, 
abunde ostendunt, praetereaque Piin.VI.31. Ptolem. IV. 9.Wess. 

237. 3. IVluy.Quv UTi ty.tiriDV Twv Toniov untjQTijfitvrjvl^ 
De temporum locorumque intervallo disiunctis satis lioc cultum. 
Sic L. XV II. 36. uig tu nQoa)]y.ovTU fiu/Quv uniiQTi]To' et XX. 
35. fiay.Quv un7]QT->]fttvi]g tT^q Piofiuiiov dvvufitiog. Aristoteles 
VI. Polit. 4. de agro, ab urbe longius disparato, wote ti]v /(oquv 
nolv Tr^g noltcog uni^QTTiU^^ai. Dionysius T. II. p. 177. ol to- 
GovTov unrjQTrjfitvoi rolg XQiiroig, qui tanto temporis intervallo 
ah illis ahsumus, Quod et reddi oportuit Poljbio L. XII, 8., ubi 
prave nunc legitur roTg y.uiQoTg ov fiuy.Quv unr^QTiod^v.i. id enim 
longe diversum. Wess. 

237. 8- Kcu yI]noig., v^aaiv uQihvofitvip' Say'i)Jat] Nolui 
a scriptis Codd. hoc enixe probantibus, dissentire. vSi qui tamen 
uQdtvofitvoig iustius opinabuntur, fruantur suo iudicio. Wess, 

238. 12. ^Ev uvTiT) fjiovvTug'] Facile adducor, ut xuTot- 
xovviug scriptum fuisse concedam. Rhod. 

238. 16. Ai(\ Ti]r avvayytiuv \ Propter convallem, arho- 
riltus opacam : avrdtvdQog enim Tonog Suidae avrc'.yy.tiu, Nostro- 
que dt)'dQ(i)V avruyytia infr. IV. 86., avruyytiu.t dtrdQ(i)V vxpr^- 
Xcxjv V. 43. et ayiuLofitvt] avvuy/.tiu superius c, 24. Wess, 

238. 25. Tug fiiv d-cAuTTiaig noQCjvQutg etc. ] Vestes 
d-uXaaoiaig noQcpvQuig nenoiy.tX/.itvug habet L. XVII. 70.; et 



IN LIB. III. CAP. 6G.-69. 303 

TTnQffVQi^a &aXaTrluv Polyl». in Excerpt, p. 1473.; 7iniy.ili]v 
dnu ihulu(7(Tiijg /-iuyjiog Tov y.o/hw Perictione inriorile^. Stobaei 
Tit. LXXXllI, p. 487. Puto purpuram Tjriani, et iiinrice, non 
herbis, iiifectam indicari: neque enim ea videtur, quae Athen. 
X[[. 3. p. 525. D. O-uXuaaoctdiiQ^ nedum quae peldi^ia Plinio, 
qua de Cl. Sahnas. in Tertuil. Pall. p. 187. Porro quin post 
pauca scripserit ukXuig qvaeai jreoiXuiiTTOiityutg -, iiiihi quideia 
dubium non est: pendent enim ex verbis riji' /Qour t/ovaug na- 
QUTiKi^atov^ et solet Y t'crf /? TitnUMiaioifcvuc. adpellare res egregie 
resplendentes, uti in c. 11. huius libri animadversum est. Wk.s,s. 

238. 32. 'Ev de tovtoic; iwooatvciv^ Hoc sermonis genius 
et scriptoris consuetudo postulant: ita enim H. 4. jr/JjV^ovg TttQi- 
CTfQcov IvvoaacvovTOQ^ ubi simili peccato Codd. aliqui ivvoaevov- 
TOC' et V. 43. oQviiov ji/.ijdog IvvtoaabvtTui , quod plane idem. 
Scio Herodoti [. 159. Vcvoocvuiva oQvid^wv yiveu iv to> vi^io^ 
sed et id vitiosum esse visum et addita litcra augendum AemiL 
Porto non me praeterit. We.ss. 

238. 50. IIuQudovvui TQtipetv NvOT]'] Nysam Bacchi nu- 
tricem Plinius V. 18. Servius in Virgil. Eclog. V[. 15. Hygin. 
Fab. CIjXXX[[. cum Munckeri nota non neglexerunt: Aristaei 
iiliam Baccho nutricem dat Apollon. Rhod. lY. 1 1 32. sed Macrin 
nomine, quae in Euboea insula eum sinu exceptum foverit atque 
educarit. Wess. 

238. 56. /ti ov y.u\ TQirwvlSa 7iQnGi]'/0Qevod-ai'] Fabu- 
lam haiic Afri Graecis approbarunt, Pausania 1. 14. et Criticis ad 
ApoIIon. llhod. [. 109. docentibus. Indidem venit in Graeciam 
j4egis, si hdes Herodoto IV. 189. ; de qua tamen sicuti et origi- 
natione Tritonidis et Tritogeniae non admodum inter sese con- 
spirant, ut Is. Tzetz. Lycophron. v. 519- et Eustalh. in Homer. 
p. 602. abunde testantur. Coiif. inf. V. 72. Wess. 

239. 64. ri]yavig yuQ vtiuq/ov] Describit Euripid. lon. 
V. 989. De Phrygia Catacecaumena, et nominis caussa, longe 
meliora Strabo X[[[. p. 931. C. Ego vero ini U u/.uttuv ., quam 
Rhodom. prosci-ibit, non damno. Habebis simili loco positam 
c. 73. Wess. 

239. 70. '£77:« d-u).aTTav2 His contextus absque incom- 
niodo carere potest. Rhod. 

239. 74. Eig Tor? TteQi tu KeQuvria dQvfiovg y.uTuay.7,iliut\ 
Rhodom. bcne. Frequens est de tonitru et fuliuine, uti monet 
Schol. in Eurip. Med. v. 94. Sic XV4. 8L uaTQunui Tt y.ul 
(iQovTtd fitTu jLttyu/.iov nvtviiuTiov yuTiayi]TTTOv. etXVH. 94.; 
nec minus de vehementi vento: Philo lud. I. V it. .Mos. p. 629. D. 
roTog eiOvg ]\qSuto y.aTuoy.)]nTeiv jiiaioTurog. Atqiie hinc mala, 
quae fulminis tcmpestatisque in modum incessunt atque invadunt, 
xaxu y.araoxriif/avTU eidem Leg. ad Cai. p. 1018- D. et. p. 1030. 
B. Wess. 



304 ANNOTATIONES 

239. 80. On(ieTrT(o frr/'^;/] Scrvius in Aencul. VIII. 435. 
j4egis p?-oprie est miminientum pectoris aereum^ liaOens in medio 
Gorgonis caput: quod munimenlum si in pectore numinis fuerit^ 
Aegis vocatur; si in pectore hominis^ sicuti in antiquis impe- 
ratorum statuis videmus, lorica dicitur. Recte proin Euripid. 
lon. 995. 

TavrrjQ 149-uro.v StQog m\ GtfQvoig l/etv 
Hv jlr/id^ oroiiaLDvai., JJa/.Xadog axo).i]V. 
■ubi sine caussa aestuat los. Barnes. Wes.s. 

239. 93. '^rdiv (V' oioaiiDV Tu dvva/ieva 'iT^naivead-at'] Mi~ 
nus commode doctissimus interpres uvas maturas vertei'at: me- 
lius llesych. wo«/fijJ' , T(ov TieuavioVf y.ui (ooaUov roiv y.unnwv. 
Sunt enim maturi fructus. IL Galen. Alim. Facul. p. 319. loQuv 
iTovg 6vof.iuCovGiv 01 "ElXTjVeg ey.Hvov tov y.utoov ^ Iv (o [.itaovv- 
Ti TTjv Tov y.vvog i7riTnh]v yr/veadai avfif^uiver ynovo^ S^ eanv 
ovTog ijfieQ(ov TeoauQu/.ovTU. xutu tovtov ovv toj' /ofj»'oi' unav- 
Tfc: £('fTfj' 01 coQuToi y.aAoviievoi y.UQnot ^ Ttveg f.iev rjdi] nuQay.fiu- 
tovreg^ Vvtoi de an/oj.ierot^ Tiveg de (v/.iiuCovTeg ., rj fieza Tr^v 
u.yiUjV., 1] nQ() avT?^g' quae viri sollertissimi cxscribere placuit, 
ut adparcret (]uam longe a vero abierit M. Meibom. , tu (onula 
imviaturos esse fructus pertendendo in Diogen. 11. 32. Elcgan- 
ter Plutafch. De Ser. Num. Vind. p. 5 49. niultos sccleribus se 
inmergere ait, log Ttjg u()tyiug tqv fiev xuQnov eid-vg loQuTov 
y.a.l nnovnzov unodtdovarig etc. Porro Ttig y.aru TQonov (fVTetug., 
quae, sicuti convenit at(]ue oportet, instituuntur, suffragantibus 
scriptis Codd. probavi: ad f[ucni niodum ruvfia/iu yaT(\ TQonov 
yevof(tvri in Isocrat. Panathen. p. 350. et supr. 1. 61. 70. Wess. 

240. 11. 'OrofKAaai KQijr^v'] Vide L. V. 04. Wess. 
240. 19. JleQi lov nnoeiQ>'iyuiiev] Superius c. 53. etc. 

Mox aut eliminandum tollendumque est adiectivum noXXi^v, quod 
et Co. praeteriit, aut certe aTQUTiuv scribendum: cgo prius malo. 
Vid. II. 39. Wess. 

210. 33. ''Yno T(~)v neQi tov^'./4 fiiKovu TOTrorg] Paullo ante 
Tonovg iJfifKoviovg adpellavit, qui scdem praebuisse vidcntur ToTg 
^Afifaorloig., lovis Hammonis vicinis, de quibus L. XVII. 50. ^Vess. 

240. 43. ^ EioQ/.iaui ovaTQUTeveiv] Scripsisse credo av- 
OTQUTevaetv. Sic 1.22. eS,oQyiaui nuvTug fii]devl driXcoaetv. Apol- 
loflor. lll. 9. 9. i^ioQxtaai Tovg ftvrjarrjQug f:i(yi]3-i]aeiv. Polyb. 
Vl. 19. eioQy.iCovatv^ i] fnjv neid-uQ/7]aeiv y.u\ nov/]aetv etc, Wess. 

240. 45. '^Ynoanovdtov 6vofiuaOevT(ov'} Qui pactis induciis 
dimittuntur, vn6anov()ot. quo modo L^-sandcr Toig Ad^rjVuiovg 
vnoan6v()(rvg cufTiyev L. Xiil. 100- Hinc frequentissime vexQovg 
vnoanovdovg (/.nodovrui victores, et vey.Qovg vnnanovdOvg cxno- 
7.aiijic'/.reiv xicti perhibentur, cuiii caesos tidc publica induciisque 
factis dant ao recipiunt terrae mandandos, ut copiose ostcndit 
Desid.Herald. I. Advers. 9-5 euniquc in haud paucis secutus Kirch- 



IN LIB. III. CAP. G9. - 71. 305 

man. Append. de Funerib. c. 4. Quid autem intcrsit orrovfViJv 
inter et Hoy^vr^v videbis ex Andocide Orat. de Pace ad Laced. 
p. 21. AVkss. 

210. 53. Tfyj' A"tv7«c'w)'] Stephanus gentilia a Njsa haec 
forniat, SiGivg, Ninaeig . Aitjuieic ct Nraalog. utraque ergo 
lectio Iioiia est et utramvis pro autlientica habeto. Rhod. 

21J. 5.3. Ov T(j ytiog oOev r^v vno tcuvtojv uyvoetad-ail 
Nec latuit tamen Graeculis, quorum Theopompus Nvucfr^g Tiaidiji 
in Aelian. IH. V. H. IS., Nonnus Dionjs. XXIX. 2G1. Terrae 
iilium facit. Paternum Satvrorum genus quidam ad Deucalionem, 
alii ad Centauros retulere, de quibus Is. Casaub. de Satjr. Pocs. 
L. I. 2. We.ss. 

211. 57. ^E/ovrog y.uT(). Tr^v onqvv ovQuv'] Silenum mnlti 
ex Satvrorum genere perhibebant, illis practer grandaevitatem 
cetera similem. Ideo Sileni y.tQO evx cg passim dicti poetis: et 
diserte Nonnus extremo L. XIX. 

Ov vi^uaig di 

^eiXr^vov xo/.i6covtu /Sooy.QaiQOtoi /iieTcoTTOig 

Tcf.vQeirjv y.eQoeaauv e/etv 7ioruu?^h)u /loocffjv. 
attrilutct et infra umljilicum figurci caprina: quam oh caussam 
duavy.ii^ 1.101 poefis nominanfur, et J.uaioi et 'Lu/ri\evreg et du.- 
ovroi/eg, idem Casaub. , quem et vide de Sileni cauda p. 68. 
Lucianus Baecho c. 2. cauda Bacehi huiic nutritorem haud in- 
struxit, rariusque conspicitur in veterum numis et gemmis. Wess. 

2-11. 03. X(/.,j/pj'&!j'] Urbem hanc feliciores invenient : 
mihi densae hic tenelirae, nec possum adeo A^erum eius nomen 
constituere. Wf.ss. 

2-11. 64. 'I^i^v dvoiicuouevi-^v y.uiiTTt^v] Monstruiu hoc, cuiiis 
coUo ccntum connexa ferocissimorum animalium erant capita, 

(/.iicfl de deiQijV 

HvOee 7ievTi\y.ovru y.cf.Qr^uru. Txoiy.it.u drjocov, 
fulmine prostratum necat lupiter , Afrosque hac peste liberat, 

vxpniedcov j6evg 

KixfiTirjV iipiy.uQriVOV anriloir^oe xeQuvvcp, 
in Nonni XV4II. Dionjs. v. 237., ubi graphice multisque iiguris 
exoriKitur. ^Vess. 

211. 70. ITnoauyeiv ttquc zcyhg Tnu.vug'] Tametsi 7rpo«- 
yeiv tiitissimum sit de exercitu in hostein versus se movcnte^ ut 
XI. 30. XV. 41. XVT. 42., hoc non damnavero. Wr.ss. 

241. ■81. 7« 7cuTQi~iu iJc/.ai"/.eiu] Bene ex Gratnmaticorum 
decreto. Thomas Magister nuToiou.) ru ex nuri'oo)V tig viovg 
/coQovvru, y.ai nurQcnoi cfihot. Non item nuroty.oi cfiXoi inf. 
Xi. Gtj. nec gtVoc: nurQiy.og XIV. 1.3., quo taaien modo Piato 
Lach. p. 180. E. et Demostheii. J^egat. Fals, p. 248., pluresque 
alii, Gl-ainmaticis multo locupletiores. Vide lo. Georg. Graev. in 
Soloccist. Lucian. p. 737. AVkss. 

Voi.. 1. 20 



300 ANNOTATIONES 

211. T. Gi-uv vouKyf) /'jaenOail B!an<llri possct ovoftanflrj- 
(Tfodai veteriiiu Codd., nisi Tnn' vofiir)i)-trT(()r Oi-(7ir [ciullo post 
jiieminissct, ct <le Banclio x)c()v vcfiini) /'jrai II. 3S. dixisset. 
Ijibrariis liaec verba permiscere moris esse perpetiii, dictum alias 
est. Vid. I. 28. Wes.s. 

211. 2. To, Te /Q}]aT)'j()ior t()'QvanTo] Dr.nai Aegyptii curae 
templum Ammonis et eius structura tribuitur L. X\ II. 50. Wkss. 

212. 4. riuQ('/.aijfiov ta/ijy.(')Tog avTov t() y.o(/.r'og~\ Parili 
modo Isis propter /3ot''y.Quvov yQ('/.vog bubulis cornibus instructa 
perhibebatur apud Plut. Isid. et Osir. p. 25S. D. Corniger autem 
Ammon nemini ignotus est, et numis inscriptus et scriptornm di- 
versis locis celebratus. Numos dabit Ezecb. Spanhem. de Usu et 
Praest. numism. Diss. VI. p. 296., cetera lladerus in L. IV. 7.23. 
Curtii. Wess. 

212. 10. reyov()Tu yfQUTua'] Dixi superius c. Cl. Wess. 

242. 20. XjXvfiTciov TTQoaayoQtv^-riVui ] Longe aliam tituli 
cius caussam adferunt Etjmolog. 'OAvfinia et Eustath. in Homer. 
p. 27. Wess. 

242. 23. K(uT))v nuQiKdeaiv rov noYvoi'^ Vidcl. 1 5. Wess. 

242. 25. Kad^untQ nQog noXtfiiov] Hoc, vitio scribentis in 
n()Xefiov conversum, sicuti et in HeHjchii ^K^enoXtfKooi , longe 
praestat, quamvis Pericles «rrfrarrfro Tto XotfttT) y(/.t t(T) noXtfidj 
in iMaximi Tyr. Disser^. XLI. p. 241.; id enim alius est generis. 
Baccho, exercitu varias oi"bis partes obeunti, ob beneiicum et li- 
berale ingenium nemo ut hosti armata manu occurrebat neque ad- 
versabatur, quod uvTtT('/.TTea9a.i. unde o i^coc avTiTtiaaeTat loTg 
vneQrjffdvotg , quorum superbos spiritus conprimit, in I. S. Petri 
V, 5., et uvTiTu.TTead-ut ijdovt-j y.ul novto Epistol. XH. Diogenis, 
quae inter Graecanic. p. 341., uvTtT(ji.TTead(/.i entOvfiiaig Polyb. 
Exeerpt. Vales. p. 153. voluptatibus et cupiditatibus tanquam acie 
directa sese opponere. Adde 1. 24. 48. et II. 38. Wess. 

242. 30. IVleyalutg ztin/.Tg'\ Hoc e sequente versu huc 
translatum est. Rectissime autem legetur dcoQeuTg. Rhod. Ac- 
cedo Rhodom. coniecturae: mox ipse aucter neminem neque Grae- 
cum nec barbarum fuisse uftoiQov ry~g tovtov dcoQtag yui /uqi- 
Tog addit, suspicionem contirmans. Alioqui Ttftut y.(/.\ /a.QiTeg 
opportune illis tribuuntur, qui bene de se meritis et honores et 
gratiam rependunt, infr. IV. 85. Wess. 

242.38. To f>f Tfvi' x()/i9-(tir7rfYm] Conf. supral. 20. Wess. 

242. 43. HQoaftepoi]9)]y.oTog (Se xal rov /Jiog etc] Sic 
scripserat, uti Dionysius I. A. R. p. 37. y.ai nQoafioi]9-i]aixrT(ov 
avToTg A/ai(ov una.vT^ov. Vulgatum ex scripturae conpendio or- 
tum arbitror, quod et L. XIV. 116. ex enifto)]9-)']aug tnl rov ro- 
nov intcmpestive fecit eniftot']aag. Wess. 

243. 49. Kal nuvvug uveXtTv rovg Tiruvucl Vide L. V. 
66. Wess. 



IN LIB. III. CAP. 72.73. 307 

213. 57. 'E4 'Tovg rTiQ *Iva/ov ^u yevofifvov] Ciccro III. 
N. D. 23. intcr {juirujue Dionysos nec Aiualtheae Ammonisque 
iilium , neque hunc memorat. Est autem idem atque Epaplius , (le 
(juo Acschyl. Prometh. v. 8r)0. et ApoUodor. II. 1. 4. Wess. 

213. G5. ^TQaTKoTidng ()' i:Tii7.ti,aad^ui yvvav/.ag\ Veterum 
Codd. haec scriptura est, quam res ipsa conprobat. Bacchus enini 
sibi militiae socias adscivit feminas, quod verbo signiHcatur. Dio- 
nvs. II. A. R. p. 86- TQiuxooiovg avdQag Ix tuh' int(fiuveoTUT(ov 
oly.cov Toig io(^)(Ojiier(:OT(xrovg ToTg o(o/iiuoiv i7iiXe'^(/.ftevog. et No- 
ster infr.XIV. 5. 12.; possesalioqui vulgatum 7ieQidei,u.od^ui levi 
opera niutare in nuQudeiuodat , ut visum fuit Rhodom, in In- 
dice: qua mutatione res eodem recideret. Vitium natum est ex 
vocum simili paene figura, quae et in Dionjsio XI. .4. R. p.734. 
ex uTieiieiaTo exstruxit ineleS^uTO^ ut monuit diligentissimus Syl- 
burg. Wess. 

243. 67. Ka) reXeTug ug fiev fieTudeTvai} Exspectasses 
fortasse, y.ai TeXeT(7jv ug fiev etc. Sed alterum aeque commodum 
et praestans. Thucydid. I. 89. tov re yuQ 7ieQi(](>Xov pQuyJiU 
eiOT/^yet, y.ul or/.iui , a? fiev noXXai inenTO/y.eouv., oXiyui de ni- 
Qtr^oav. ubi recte Scholiastes, uvtI tov olyi(7)v. 'Ofii]Qog^ ol Si 
dvo oy.dneXoi. Qui quidem Homeri versus Odyss. M. 73. eundem 
vocum ordinem conplectitur, egregieque illustrat Nostri vei-ba 
Ij. 11.48. o\ be TovTovg intdi(oy.ovTeg, — ■ ot fiiv anoXXvvTai., — 
o\ di etc. Conf. L. Kuster. in Plut. v. 55. Aristophanis. Wes8. 

243. 69. EvQeTcovJ EveQyeTwv R. familiari librariis errore. 
Vid. I. 17. Wess. 

213. 73. ' E(p ''HQu.y.Xeovgl^ Idem et Dioscuris evenit, quo- 
rum antiquissimorum gloriam Ledae filii, Castor etPoIlux, favcnte 
multitudinis superstitione, paullatim sibi totam vindicarunt. Conf. 
infra IV. 44. et quae admirabili eruditione ad Lucian. D, D. 
XXVI. 1. conmentatus est T. Herastcrhusius. Wess. 

Ibid. zJvoTv yuQ ovTotv t(~)V nQoyeveoTeQO.)v\ Uti haud ab- 
Rurdum est t*rzrw)', ita nec hoc reiectaijeum: quod cnim de Ko- 
mero profitetur Eustath. p. 47. iGTeov^ oti e^^og '^Ofir^Qco adiaifo- 
QeTv iv ToTg dvly.oTg y.u) ToTg nXrj&vvriy.oTg' xui nori fiiv nXtjd-v-' 
veiv Tu dvixu , noTi di dvuLeiv To nXijOog-) idem de aliis dici 
potest. Vid. L. IV. 44. XV. 82. et viri doctissimi Sam, Clarke 
animadversiones in Homeri liiad. .^4. 566. Wess. 

243. 75. Feyovevai nuQ AlyvnTioig\ De eo L. L 19.Wess. 

243. 77. Tov Si SevreQOV iy. 7(^()?;7"j;?] Ciceroni Hercules 
tevtiiis est e.v Idaeis digilis, cui inferias adferunt^ L. III. N. 
D. 16. quem (juidem Noster iisdani accenset L. V. 64-? yor^a 
fuisse prodens , ut proin falsa sit Codd. eoruui scriptm'a, qui 
yerv(i.h)v pracferunt. HERCULEM CRETJ^NSEM exhibet Po- 
stumi numus in A.nsel. Banduri T. I. Numism. Imperat. p. 2^7. 

20 * 



^08 ANNOTATIONES IN LIB. III. CAP. 73. 

De certamine autem Olympico, ab Hercule Cretensi statuto, di- 
cam alias. Wess. 

243. 79. "OXv/xniay.uv Co. M. Conf. Kustcr. in Aristoph. 
Plut. V. 585. Wkss. 

243. 86. Kh]oorouTi(7(u t«c T(~)V aQyaiojtncov nQaS^tig^l 
Similem animadversionem instituit L. V. 76- Wess. 

243. 92. Ovda/iaTjg nQfneiv cp aa i etc.'] Haud profecto ab- 
surdi Libyes illi. Vera si ea sint, quae de Titani1)us , a love et 
Baccho profligatis, prodita in vulgus sunt, lieri nullo poterit mo- 
do, ut Bacchus, Cadmi nepos, idem atque ille sit, qui lovi eo 
bello suppetias tulit. Apollodorum consule L. IIL 1. et fabulato- 
res haec flocci facere advertes. AVess. 

244. 96. Ti]v jiQO&aaiv TeTtlii(oy.<')Teg] Forte praestiterit 
TiTfA.fxoTf ?, ut extremo Lib. II. : quod quidem certe verum est in 
naQiyQ(j.)po/.iev , quo modo L. XVI. 96- t('.vti]v fiti' t?jV [iiliXov 
avTov neQtyQuyjo(.uv. quo de abunde disputatum est in L. I. 41. 
Wess. 



309 



ANNOTATIONES 

IN 
H B R U M Q U A R T U M. 



215. 1. J7f()j Tcuy Tcaga ToTg'\E?J,rjaip ctc.] Haec rctineo, 
tametsi pluviuni Codd. auctoritas aliud postulet: sunt enim aucto- 
ris nostri cx L. IV. 1. Wkss. 

215.11. Jh-Qi Ton' o.Troyoron' rov^^ITQUx^.i^oi^gl Sic opor- 
tuit: vulgo quod legcbatur, nimis ineptum erat. We.ss. 

245. 13. T<7)v inrd. Inl Qi](3(f.g^ AeschyH enra Inl 0/'/ia? 
et auctor L. IV. 60. satis hoc tuentur. Wess. 

21C. 7. '/f di T(Tjv xq6v(ov unuyytXiu^ PraA-e id inutant. 
lAnuyyckia. phrasin, narrationcmque conplectitur ambitu frao. Dio 
Chrysostom. propterea Orat. XVill. p.25G.C. Herodoto ro ylv/.v 
Tijg <}.nuyyi7.iug , etsi A^itiose inuyyeJ^.iag lihri praeferant, Theo- 
pompo uJTOQtyov Ti neol tTjV una.yyiil.iav T(~)V loycov, Eplioro ro 
uvci/itvov tT^C anayytXiag., Xenophonti vero tidog TTjganayycXiag 
nf)0()i]vtg contribuit: male ergo in Plut. T. II. p.45. A. Plato lau- 
dasse dicitur Lysiae t/^j' tnuyytXiuv ^ atque in losepho to Trig 
tnuyytXiug y.('/.).Xog L. XIV. A. I. 1. 1. et Prooem. Bel. lud. segm. 
.5-T/)v hn(/.yycliuv tvuQyTj contra Codd. auctoritatem rctinucrunt. 
Vid. infr. IV. 85. Wess. 

246. 19.^'E(foQog f.itv ovv b Kvf^iaXog ztc.l De Ephoro ca- 
dem, sed distinctius, L. XVI. 77. Wess. 

246. 23. '^Of.ioicog di tovt(0 KuV.iad^tvi]g y.a.l ©t/jnoiinog'] 
Calli.sthenes '^ EXXrjViy.ijt. sua exorsus al> Antalcidae pace pcrduxit 
ad eum annum, quo Dclphicum templum a Philomclo Pii. r;«nsi 
captum et expilatum est, docente Nostro L. XIV. 117. Theopom- 
pus A'ero T« Xoinu tov IJtXonovv i]Gi(/.y.ov noXtiiov ct tu QhKinnd) 
7itnQa.yfii.va. plurihus lihris descripsit, de quibus Dionys. T. II. 
p. 131. ct Diodor. XVI. 4. Uterque fabulosas antiquissimorum 
Graecorum res nusf|uam dedita opera exsccutus est; quamquam 
Callisthcnes, Cicerone auctore L. V. Epist. 12. ad Lucccium, bel- 
lum Troianum contexere haud ncglcxcrit, Pcrperam crgo lo. 
Meurs. auctoris vcvba intellexit, ac si Thcopompum et Callistlicncm 
ab Heraclidarum reditu Historias scribcre ingrcssus fuisse indica- 
rcnt, dc Rcgn. Laccdaem. c. 6- Wess. 

247- 32. Tovg S^ ■ijQcoi/.uig 0-voiuig iiifii]nav\ Puto ti- 



310 ANNOTATIONES 

f-iaTg hifirjrrav Diodorum scrfpsisse, quamvis in Polylj. L. Ylll. 
9. y.ui Y(iQ 9-vaiug uvr(o xui rtfiug rjf)ci>'i'y.ug tipiiffiouyTO rcpcria- 
tur. Neque enim alitersolet. Vid. IV. 21. V.e.). XI. 38. Xlll. 
35. 'loo&eoi Tiuui occurruut I. 97. III. 57. IV. 49. et L^-curg. 
Orat. in Leocrat. p. 159., Plut. T. I, p. 16. A., Appian. II. B. Ci- 
vil. p. 848. Distant autem, quod Heroibus inferias mittere sole- 
rcnt atque ivTtiirtiv y.ui irtxyiZtir , ut apud Tliucydid. V. II. et 
Philost. Heroic. c. XIX. 14. 15.; unde trTOfiu victimae, illis 
mactari solitae, et h'uytaj.iuTu apud Apollon. Rhod. I. 587. cum 
Criticorum vetcrum nota, et 3Iaxim. Ty/. Dissert. XXVI. p. 151. 
Diis vero coelestibus i)vtir^ quod inaltari, victimae capite coe- 
lum versus erecto, Hebat, testibus schol. in Homeri Iliad. _x'. 459., 
ne nunc addam de templis, signis, cetcrisquc, de quibus Porphyr. 
Antr. Nj^mph. p. 115. edit. Barncs. Discrimen egregie signavit 
Plutarch. T. II. p. 255. et p. 857. D., Nosterque ipse L. IV. 40., 
quibus adstrue Is. Casaub. notata in Sueton. Cacsar. c. 88. Wess. 

247. 47. IMtyiaTug evtQytGiag y.uTarti^^HO&ui] De colloca- 
tis beneficiis usurpant: sic /uqiv fjovloutvog yaru9ta!}ui L, XV. 
91. cui simillimum Antiphontis O. deCaed. Herod. p. 136. yui rfj 
TToXti rfj iititrtQu yuQiv y.uTudto9ui^ et S. Lucae A. A. XXIV. 
27. 9tlfor /uQiTug y.uru&tatfcu roTg^Iovduioig. Opportune ad hunc 
locum Gregor. Naziauz. Orat. III. p. 86. B. tSoQiu di TTUQudovra 
ovrwg o.fj.vvraod-cu y.ui fityiariiV tvtQytaiuv yuTu9ta9ui. Wess. 

247. 52. Tov nuo " E).li,oi Jiorvaor'] Dixit uberius L. I. 
17. Wess. 

247. 56. Tovg Tvdovg tiV 9-tov rovrov etc.] Vide L. II. 
38, Mox; rcA sine gravi caussa Rhodom, delet. Diodoro alia mens. 
Vid. III. 31. 32. 34. etc. Wess. 

247. CO. Tu TitQi z"Ot'rwj' c?p7;xoTfc] DelcatuFTM. Etinpro- 
ximo versu reponatur ttuqc^c roTg" Elliioi. Rhod. 

247. 70. \4Qitoviur Ti]r l^r^oot)/T?;c] EandemilU matremet 
Martem patrem dat Apollodor. III. 4. 2. At aliter illi, de quibus L. 
V.48. Diodorus. Haec auteui exscripsit Euseb. II. P. E. 2. Wess. 

247. 72. IIoAvdcoQov] IlolvdcooriV CI. prave. V. ApoU. IIL 
4. 2. Wess. 

247. 76. Tcug TCQog tIiV^^Hqu.v GvfiTrtQtffOQcag] Vocis usum 
abunde declaravi L. III. 63. Wess. 

248. 82. IIuQudovrui Tio'^ EqiiI'] Fabulae ordinem diver- 
siore modo disponunt Apollodor. III. 4. 3. ct Ovid. III. M. 310. 
De Nysae antro supr. I. 1 5. et Dionjsi nomine Rittersh. in Op- 
pian. I. Cyn. v. 27. Wess. 

248. 99. Ov noXv di 7.tniofitvov TT^g — tvcoSlug] Eandem 
odoris iucunditatem illi tribuit L. I. 34. III. 73. Non item lulia- 
nus epigrammate tlg rov oivov cino yQid-rg Anthol. L. I. c. 59. 

KiTvog vtxraQ oJVoJc, ov di, TQuyov /y (lu at Kilroi 
Tfi ntviij /SoTQvcov rtv'S,uv uti uoruyvior', 



IN LIB. IV. CAP. 1. — 3. 311 

sed is aiit narium taedio laborasse , aut in graveolenfissimam inci- 
disse A-idetur cerevisiam. y^i'yf>g Co. aliique. Vid. I. 34. Wkss. 

218. 7. ^ltlv ' EXtvd-eoug TTnooayoQevaui] Dixi ad L. III. 65. 
Wess. 

218. 17. Bay./eTa rt yrvac/.iov'] Non alia sunt acyjinvvaiu, 
pcrperainque a lo. Mcurs. ct lo. lonstono distinguuntur, docente 
Ezecli. Spanliem. in Aristoph. Ran. v. 360. Wkss. 

248-19. Evu'^oi:oaig] Evoe, fror clamitantibus. Buy.yi^ 
y.ov yuo tTclifd-iynu tozi to troi, ut Harpocration ait. Unde 
Alexandri miiitcs, cum evantes ct bacchantes discurrercnt, dicun- 
tur uvtraaai to> ^tov y.a) jiuy./traai Arrian. V. 2. p. 198., ubi 
lac. Gronov., vir doctissimiis, usum Aocabuli explaiiat, his quoque 
Diodori in partes vocatis, ct tvuafiog apudStrabon. X. p. 721.A.; 
quod nihil aliud ac jioav f ror, (J6;/5'or, utde AeschineDemosth. Orat. 
proCoron. p. 1 83., codem.Strabon. X. p. 723. A. indicante. Wkss. 

249. 29. Wuaiv tm tw?' dtinviov etc. ] Si haec sana sunt 
et eo ordine, quo ea scripscrat Diodorus, multuiu me fallit opinio. 
Interpretationem apponam, ut facilius iudices, lcctor: aiunt in 
ipsa coena ., quando vieruni omniLus datur ^ dici solere boni ge- 
nii; quando vero post coenani datur vinum aqua tcmperatuvi^ 
inclamari solere lovis sospitatoris. Haec luxata et vortoov ttqo- 
Ttoov posita, ut evincam, primum ratione certabo. Quis credat 
in coenae initio, dum sitis ardet, davi solitum mcrum, quod sitim 
non extinguit, imo accendit: post cocnaiu vero exempta siti dari 
vinum aqua temperatum , quando soia voiuptas ad bibendiiin inci- 
tat ? imo c contrario, initio coenae et ea durante dabatur procul 
dubio viniim aqua mixtum, ut sitis extiugucretur: post coenam 
vero, aut in eius iine, siti profligata, tunc dari debebat merum suo 
gustu excellente incitans ad bibeniluiu. Aristophanis Scholiastes 
in duobus locis de hoc more loquitur, scilicet in Equitibus v. 85. 
ubi ait, uifjoutvrig rT^g TQUTzeCi^g , su/data mensa, dari solitum 
boni genii calicem. Ad Vespasvero v. 999. ait t&og dt fjV, oTcore 
fitXXoi 7] TQuntLu ulQeod-uif uyudov du/fiovog tni^iQOfftTv , aig 
&conoftnog ^ mos erat^ cum niensa mox tollenda foret^ boni ge- 
nii calicem sorbere , ut ait Tkeopompus. Haec cum Diodori tex- 
tu , ut nunc legitur, pugnant: et posito Diodorum scripsisse, 
Tit nunc legitur, Theopompi auctoritas multum pracvalere debe- 
ret, ubi de Graecorum more agitur. Sed iure suspicor codices 
Diodori hoc loco mcndosos esse, et pro fitTU legendum csse ;^«t«, 
faciii mutatione. Id me omnino suadet Hesychii locus, qui sic 
hal>et: '^^yuihx^utfioviorui^ oi o/uyonorovvrtg. Ratio luiius signi- 
licatus Theopumpo egregie concordat; nempe qui parum vale- 
baiit in potando, saepe inclaiuabant uyai)-ov duifiovog y.vf.iy.a^ 
cedo lioni genii calicem^ efc ideo vocabantur (/.yuihn)(f.ifioviarui, 
quoniam post hunc calicem datum tinicbatur compotatio. His ra- 
tionibus et auctoritatibus ductus, si'iuei arbitrii res foret, ita le- 



312 ANNOTATIONES 

gerein hunc iDiotlori looum : qaah> ^tt) tio ihfnvn) , Zrav u.xQarog 
oiroQ didoTui TTuair, ij-iiltyeir, uyudov duiaorog., orur dt xuTa 
%() dcTnvor didorui y.ty.Qu/iitrog vduri, /Jiag ocDrrjQog tnixfcovcLr, 
id est, aiunt post coenam quando ttierum omnibus datur ^ dici 
solitutn bonigenii. quando vero duranti coena datur vinum^ aqud 
temperatutti., dicisolitum lovis sospitatoris. Palw. Doctissimi Pal- 
mevii coniccturam respuit satis evidetiter ipse Diodori narraiionis, 
quem adte.vit, iniXoyog. Ait, veteres ititer coenandum (ita puto 
intelligenda Tu tnl nor deinrfo)', non ut FaJttierius videtur in~ 
iellexisse^ initio coenae.,) sidi invicem propinasse vinutti tnera- 
eutn, idque poculutn appellasse uyaOov dai/iovog. fitiita vero 
coena, discessuris iatuiam convivis, jrropitiatuvi fuisse dilutuin^ 
tsocatutti /Jiog^tortiQog. latn sequitur quasi alrioloyla istiusrei: 
cur scilicet post meracutn denique hiberint dilutum: rb f.iariw- 
deg y.al ?/ rwr rpQevan' nuQalvoiL,, quae accidisset per tneracutn, 
temperetur deinde ei dinQOuJrai diluto ; quareilludpoculutti dixe- 
rint /liog ^ScovT/Qog, quod quasi eos defetideret a jtericulo , quocl 
ceferocjuiti ipsis discedentibus, et tnulto meraco calentibas, pos- 
set evenire. Haec uUittia Diodori verba in suis Exercitationibus 
describere ottiisit Pabnerius; nec forte ea consideravit : quod si 
fecisset., Itaud dubie Diodorutii voreQov nQortQov non postulas- 
set. Hactcnus doctissimus lo, lensivis in Epistola acl J. G. Grae- 
vium p. 40 j., plura superiorlluis adstrucns defcndendo Diodoro, 
quac quia copiosiora, non exscribo. Id addo, contra Palnierium 
Graecos pierostjue omnes venire, intcr postrcmapocula, quae men- 
sa Bublata circumibant, zJi()g ^(orTjQog y.Qc.rTjQU refercntcs. Sic 
Acscliylus et Sophocles, a scholiasta Pindari in princip. Od. Vi. 
Isthmionic. testimonium dicere iussi. SicNicostratus etXcnarchus 
apud Athen. XV. 14. p. G93. ; e quorum quidem fragmentis adpa- 
ret, sumpto uyu&ov dui/.iovog poculo mensara auferri fuissc so!i- 
tam, nec desiisse tamen conpotationem, nisi addito prius rov Jiog 
^corTjQog. Dahatur, cum nQonooig uyudov dui/iovog institueha- 
tur, oAiyov ri, parum vini meraci., ut solo gustu vim eius, /Kirov 
tTj yevoci ti]V lo/vr uvrov ., conhibones experirentur, uti Theo- 
phrastus apud Atlicn. I. c. ait. \\u\c uyci.do(^ui/i()riorcu Ilesychio ol 
o^iiyonorovvreg, non autem ex caussa, quam vir eruditus conmcn- 
tus est. Sed longum ne faciam, accipe haec eiusdem Atlienaei, 
quae suspicionem Palmcrii plane iugulant, cx eodem L. XV. 5. 
p. 675. D. Jiu Tot')!:^' oVEXXtjveg r(T) /itv nuQu deinvov uyQclrco 
iQoodido/ievco rov uyu&ov eni(fcovovoi dui/ioru , Ti/uovreg rbv 
evQovra dui/ioru. )]v t)i- ovrog b z/i(')vvoog. rio de /leTii deTTivov 
xeyQu/it'v(o txqcotco 7iQoodido/ievco norrjQico Jia 2coTTjQa enile- 
yovai. quae, quia auctoris nostri verbis accuratissime respondent, 
vertere nihil nccesse fuerit. Wes.s. II a ipsa Athenaei verba etsi 
parum conimendare videantur librorum meliorum scripturam nQ c- 
eniXtyetv pro naoiv., eniXeyeiv, ca tamen est verissima. XVII. i24. 



IN LIB. IV. CAP. 3. 4. 313 

faUtaTa S' eviQyhfi Tug EXXrividag noXnc noiivv o.vTag avTOvu- 
ftovg y.ui arpooo}.oyr]Tovg , nQogentXtyiov hTi tv)? tuv '^EXXi\v(av 
t/.tvdtntoofcog tvty.a. tov nQog Jltnaag noXtfiov t:navi]QijTai. 

249. 31. IVItTa Tov Oiinvov\ Expunge v in articulo. Quis 
enim dtinvov masculino genere usurpavit? Rhod. 

249. 45. Tov vno tivcov ^UjiuL.iov ovofiatoiitvov'] Fuit 
et intcr Bacchi titulos Sabazii cognomen. Vide lo. Daris. in Ci- 
ceron. IH. N. D.23. et quae scripta a mc suut ad Hieroclis S^^nec- 
dem. p. G33. llunc tamen lovis et Proserpinae lilium Zas^reui/i 
vero nomine fuisse pcrliihent Schol. Piudari ad initium Od. Vil. 
Isthmion. et Is. Tzetzes inLycophron. v. 355. NonnusVI. Dionys. 
V. 1(31. de Proserpina: 

— — Ald-tQiMV ()i Sn(v/.ovTti(ov vfitvauov 
'/Mynia ytivufccvi] y.tQotv ijoiqog. 

nimirum lupiter, ut erat versipellis, draconis sumpta specie Pro- 
scrpinae illuserat; unde de illo et Baccho pocta: 

— — — — — — — TavQog 

UaTi]Q dQdy.ovTog y.al nuTijQ tuvqov SQuy.cov 

apud Clementem Alex. Protrept. p. 14. Wess, 

249. 50. i^f/ oh o^i y.ul y.cQUTiuv etc^ Vide L. III, 64. 
Wess. 

249. 52. Tio o('\tiUTi ytvindai TQv^ftQov] Haec Diodorum 
descripsisse ex Philochoro dubitandum non censet Scaliger in 
Chron.Eusebii nccxx., modo alterius verba cum illius dictis con- 
tendantur. Philochori haec sunt apud Euseh. p. 29. Chron. yQtx- 
fjtTui d-ijKvfioQffog (V/« Tt uU.ag u.hiag y.al di(\ t()V iit'i6&i]).vv 
OTQuTov. wn).iLt yuQ ovv ToTg UQQtoi y.al Tug d^i]).tiag. Vertit 
Hierorvym. neglectis paucis ., pingitur Liier 7nuliedri et delicato 
cnrpore propter ?nulieres in suu e.vercitu militantes: nam pari- 
ter ad urma viris feminas alligaLat. Equidem rerum quandam 
convenieatiam in his agnosco, nec taleui tamen, ut Phiioehorum 
exscriptum arbitrcr. Wess. 

250. 62. Eiot]yriTi]v y.ul dtduoy.u).ov ytvofttvov tojv y.u).- 
lloTdiv ttc.~\ Silenum, Bacchi hunc praeceptorem , veteres divi- 
nae humanaeque sapientiae rerumque gravissimarum scieutia prae- 
ditum plerique perhibent, disserentemque introducunt de rebus ex 
interiore philosophia naturalibus et moralibus : ostendunt hoc post 
Is. Casaub. I. Poes. Sat. c. 2. viri doctissimi loach. Kuhn. et lac. 
Perizon. in Aclian. IH. W. H. 18- Wess. 

250. 68. ToO-riOiv'] ^Eolfi^ototv Co. M. haud male. Vid. 
S. Luc. Evang. XXIV. 4., nec necessarium tamen. Wess. 

liid. 'EoiyTjOiv (AV&tivcng /nriOd-ut] MoIIitiae et effeminati 
animivestes pictae etfloribus quasisparsae olimargumentum erant: 
Syltaritis propterea et Cumaeis, luxu perditis, (}.vdivol ytT(7)Vtg 
tribuuntur in Athen. XH. 5. et 6.; tribuuntur et aliis, de quibus 
Hadr. luuius I. Animad^'. c. 13.; quo ingenio Bacchus cum esset, 



314 ANNOTATIONES 

l»aiul al»siirde, etsl maxmio suo malo, Pentheus in Ovid. III. M. 
555. dc eo, 

Qnem 7ieque bella iuvant^ ?iec tela^ nec usus equorum: 

Sed madidus mi/rr/ia crinis, moUesque coronae^ 

Purpuraque et piclis intextum vesli/rus aurum. 
Ducis Bacchi exemplum probabant, ut iit, comites, quorum ve- 
stes floridae, al roTg avS^^Giv ioixtHui eod-Ting., apud Clement. 
Alex. II. Paedag. c. 10. p. 253. pluribus iilustrantur ab Ezech. 
Spanhem. in Probat. Notar. ad luliani Caesar. p, 127. Wkss. 

250- 72. Kcl /inr ())]([ 6 (iov dro/iuCeat/ui'] Sic praestat. 
Luciano D. D. XVill. 1. propterea fdrQu ri]v xo/.ii]v dvudedefit- 
vog-) Libanio T. I. p. 351. D. diudevog ruiviuig y.ui roTg GTecfu- 
roig rug y.oiiug, et Sophocli Ocd. Tjran. \. 218. atque auctori 
Epigrammatis L. 1. Florileg. C. 38. /()t'ff£0/«/i:(J7;g. Wr.s.s. 

250. 74. ziifiJjTOQa TiQQOuyoQev^-Tivui'^ Dixi L. III. 

62. Wess. 

250.83. Kura verug r(7)v qiX(i)v ovvuvunrQoq (ig'\\a.ticai\i 
uvuOTQOffug si malueris, Polybius, Teles, Arrianus, atque alii, 
quos Diatril). de ludaeor. Archont. c. 2. excitavi, auxilio essc 
poterunt. Diodorus tamen eonpositum praeoptat L. lil. 20. Wkss. 

250. 95. Buy/eTov] Eusebius B(r/./ov, nuUa tirgente caussa : 
inter enim Bacchi titiilos et hic soUemnis, ut in Pausan, II. 2.et7., 
variante tamen A^ocis tono. Vide ad L. I. 81. Wes.s. 

250. 98. Kul TTVQiyevT] — 6voi-i(/.oui] Orpheo Hymn. 
XLIV. nvQiojiOQog, quippe vno y.eQuvvov y.u\ fJQovrT]g yevouevog., 
nt Dio Chrysostom. ait Orat. XXVII. p. 286. C. lulianus Epi- 
grammate in Zythuin L, I. Florileg. 59. 

1'i~) Ge /Q^] y(0^eeiv Jrj/ii]TQiov , ov .Jiovvoov., 
TIvQoyevT] /luXXov y.ul Bqo/iov, ov Bqo/hov. 
quos quidem luliani versus non praeteriit accuratissimus Is. Ca- 
saubon. in Strabonis XIII. p. 932. B. nvQiyevT] rov /Jlovvgov 
memorantis. Wes.s. 

250. 99. QQia/ifjov (5' uvtov 6vo/iuodT'jVUi~\ Sic triump/ia- 
re appeUatum.1 quod cum imperatore milites redeuntes clamitant 
per urbem in €(ipitolium eunti., io triiimp/ie., io. Idque a Qqiu/i- 
/ifr), Graeco Lifjeri patris cognomenlo., pofest dictum esse. Haec 
Togatorum doctissimus Varro L. V. L. L. p. 58. ubi in Coniect. 
Diodori liaud oblitus est 111. Scaliger. Wess. Dionysius p. 222. 
Schaef. ^lu.y./a 3-Qiu/i[je. 

251. 7. Kurun(oy(ora\ In omnibus nostris exemplaribus 
scriptum est y.uru mnyfovu duobus verbis: ego unum faciens ex 
duobus scripsi y.uT un iny (ov u ., ut illa ipsa excmplaria habent in 
loco, qui est supra in tine paginae 137. et priiicipio 1.38. SrEPir. 
Ego vcro in Codd. cxcerptis, quibus utor, nihil liiiiusmodi reperio. 
De Baccho (jarhalo lil. 61. et Is. Casaub. 1. Sat. Poiis. c. 2. 
p. 59. Wes.s. 



IN LIB. IV. CAP. 4.-6. 315 

251. 9. '^QouTov y.a} TQvcpfQov] Bacchiis uigaTog d-eog Ari- 
stoph. Ran, v. 397. cuiu nota Ezech. Spanhem. AVks.s. 

251. 12. Kui ^uTvQovg — niQiuyeadai'] Paria de Ae- 
gyptiorum Osiride supcrius L. I. 18. De Musis autem, Bacchi 
comitilnis, Strabo X. p. 717. C. Wes.s. 

251. 24. ^vi'(')dovg (jvoTiiOuaOut toiv — Te/inoivl 
Ultima neglexerat doctissiauis interpres. Oi TieQi tov jiurvaov 
re/viTui^ sive ^iovvai(f.y.o) Te/vhui , in Aetolorum Decreto inter 
monuinenta Asiatica Edm. Chishul p. 100. sunt artifices scenici 
in Ciceron. Orat. pro Archia c. 5. et Sueton. Caesar. c. 84. Plu- 
tarch. T. I[. p. 87. F. y.al /.itjv zovg neol tov /liovvaov re/viTug 
0Q(7>f.iev ey.XeXvfitvovg y.ul uno&v/Liovg, y.ul ovy. uyQi[^(7)g noXXay.ig 
ay(ovtLoue'rovg ev roTg deuXQOtg e(p' eavT(7iv. et scenicos artifi- 
ces videmus saepe remissos ac langttidos, nec accurate., soli cum 
in theatris sunt., certantes. Eundem in moduin Poljbius Excerpt. 
p. 1416. Artcmidor. 1. 19. Horum variis in locis Synodi seu 
conventus erant, veluti Lebedi apud Strabon. XIV. p. 952. 
ivravd-a rcov neQi rbv Jtovvaov re/viV(7)V tj avvodog xal y.aroiy.ia 
r(7)v tv ^JcDvici fie/Qi" ElXi]07i6vTov , av fj navijyvQig re y.ul uy(7)- 
reg y.ar Xrog ovvTelovvTut t(7} zltorvaou Antea, ut ibidem addit, 
Tei, tum Ephesi, unde in Mjonnesum ab Attalo, Pergamenorum 
rege, fuerant traducti, frequentes egerant: atqui hi sunt Attali- 
stae., quorum psephisma publicavit idem Chishul atque explica- 
vit Antiq. Asiatic. p. 140. Similem etiam Sjnodum Romae lal)en- 
tibus annis instituisse videntur, cuius SYNHODI ARCHIEREI 
PRIMI SACERDOTIS SYNHODI meminerunt vetusti lapides', 
de quibus Cl. Salmas. in Spartiani Hadrian c. 14. et Octav. Fal- 
coner. ad Inscript. Athlet. p. 2303. edit. Gronov. Wess. 

251. 32. Yibv eivut Jtovvoov y.uil4(f QodtTrig'] Placuerunt 
hi cius natales L^npsacenis, praccipuis flagitiosi numinis cultori- 
bus, teste Pausan. IX. p. 771., et Criticis veteribus in ApoIIon. 
Rhod. I. 932. Aliis Bacchi Njmphacque Chiones filius habebatur, 
ut Schol. Theocrit. ad Idjl. 1. 21. indicat: aliis e Titanibus aut 
Idaeis Dactjlis unus, de quibus Lucian. de Saltat. c. 21. Wess. 

251. 35. Tovg nuXutovg f.iv9-(m)ovgetc.'j Hoc non temere 
sprevero, tainetsi Euseb. cum illis faciat, qui fivSoidtZg praefe- 
runt. Verum autem esse, quod hic adfirmatur, vel illud luvena- 
lis, vitreo bif)it ille Priapo ., probaverit. Plura si desideres, satis 
fortasse tibi faciet L. Begerus Thesaur. Brandenb. T. 1. p. 201. 
etc. Wess. 

251. 44. IMovov Se rb uidOtov eig rbv norufibv Qiipcu'] 
Uberius haec explicuit L. I. 22. Wess. 

252. 54. Tiveg de Tv/cova] Sic oportuit. Etjmologas, 
Tv/(i)v, Tv/(ovog, dai'fio)v iorl neQt ri]vl4fpQodiTijv. Hesj-chius, 
Tv/(ov , evtoi rbv '^Eouriv., uXloi de rbv neQi ti)v '.AcpQodiTijV. 
ita enim scripserat, quod nec lo. Mcursii diligentiam L. II. Athen. 



316 ANNOTATIONES 

Attic. c. 11. fugit. Tychon c novitiis Atticorum diis erat, quem 
Mcrcuvium alii , alii Priapum aut Veneris asseclam perhibebant. 
Ti/phon diversi fuit ingcnii, sed qui et locum eius invasit in Cle- 
luent. Alexandr. Protrept. p. 80., eodemMeursio egregie aniiuad- 
vertentc. Wess. 

252. 56. ^OncoQoq i'Xay.a T(ov u/^ine7.coi'(ov'\ Unde Stephan. 
uuntlcov deprompserit, iuxta cum ignarissimis scio : possumus 
quideui certe co carere. (Dr'}.(/.y.ia(sav iv (}.f.ineX(~)aiv Cantic. Sa- 
loHi. 1.6. et (]n(oQO(fr/.(/.yiov iv aiy.vtjQUT(o Esai. 1. 8. non dis- 
simiii scntentia Alexandrini interpretcs. Ipse Priapus in Antistii 
Epigrammate (\yoo(fv).(/.'S, noXvy.Teuvoig tv uoovQuig , et in alio 
Luciani 'i;r^Q(ov y.XijfiuTidfov (pvlu'§ L. IV. Florileg. p. 477. AVess. 

252. 58. ^ Eti de nQog Tovg [juoy.uivovTug ctc. ] Huiusmodi, 
puto, erat, quod nQo/iuay/iviov iv aiy.vijouT(o ^ ovdlv (fr}.(j.aaov 
Epistol. lerenuae V. 70. adpellat, quodque egregie interpretatur 
scholiastes, nQol:iaay('/.rioi' , inquicr.s, yul yio^x/nfjiiAu li'}J.)'iV(ov 
o£ Xoyioi yuXoratv^ utivu toTwan' oi uyQO(f vXuyhg nQog (/ o/iov 
OQVHOV, ■}] yul d.vi)Q(on(ov' tuvtu de yui /noQ/LioXvyctu y.(0.orvTUi. 
Quo quidem scholio nihil aptum magis est ad illusti'andum Hesy- 
chii y.eQu/ii^iiXov. Wess. 

252. 65. Tv/HV Tijg fS, u/irpoTeQ(ov — nQOOi^yoQfugl Ipse 
Hermaphroditus ea propter in Ovidii IV. M. 384. ad Mcrcurium 
et Vcnerem : 

— — Kfiio (hite munerd vestro., 

FA pater et i^enitrLv., (imhoriim nomen hdhenti. 
Vide et v. 288- et Luciun. D. I). XV. 2. et Manethon. \. 127. 
Wess. 

252. 72. \4no(pv.ivovTui TtQUT(/i v7iuQ/an''\ Plinius VIL 
N. H. 3. Gis;nuntur et utriusque sexus, quos Ilermapliroditos 
focdmus., olim Androgynos vocdtos., et in prodigiis hahitos., 
nunc vero in deliciis. Qui mala portendere cum vulgi supersti- 
tione censcrentur, ea ut avcrrunc-ircntur, aut in proxiuuim nmre 
demcrgebautur, aut vivi exurcbautar : posterioris generis exempla 
dabit auctor Eclog. 1. L. XXXll., prioris Schcftcr, ad lul. Obse- 
quent. de Prodig. c. 81. AVess. 

252. 80. 'OXiyoi de t(ov non]TCjv~\ In his et Mimnermus, 
de quo Pausan. IX. 29. p. 766- l\lif.iveQ/iog de — fpi]a}v iv Tft» 
nQooi/ii(o &^ryuTtQug OvQarov Tug ((Q/uioTeQug JMovod.gy tov- 
T(ov ()f uXXug VcioreQug eivui Jiog n(/7d(/.g. De numero Musarum 
siiuilis discordia: Plutarch. ViiJ. Sympos. 14. in confesso esse 
ait, vetercs tres tantum novisse Musas : liesiodumque carum lui- 
merum auxisse. Ciceronem Ili, N. D. 21-, et quae illi adscripsit 
lo. Davis. vide, Wess, 

252. 86. TuvTu Xeyei'] Tuvtu Tedundat. Versus auteni 
Homericus Hymn. in Apollinem sic legitur numero 189., I\Iov- 
oui /.lev \)'^ a/iu nuaui dficiljo/ntvui etc. Rhod. 



IN LIB. IV. CAP. 6. — 8. 317 

252. 88. 'HaioSoQ dt'^ In Theogonia versu 77. Rhod. 
2^2. 99. IJundtvovg re uvrug oi n/.tTaroi — ftv&o7.o- 

yoiai] Vix tamen uUa in novenario earuin numero reperitur, e 
qua non aliquis furtivis amoriljus conceptus lcgatur: quorum haud 
paucos nohis annunieratEustath. in Hojuer. p. ?^30., plurcs T/etz. 
ad Hcsiod. Op. et D. princip., sed in plerisque vitiosus. >\ Kss. 
Conf. Schol, Vat, Eur. Rhesi v. 346. 

253. 3. 'Ano rov /nvitv rovg uvd<jro7rovg] Placuit ca ori- 
ginatio Etjmologo, estque multo prol)abilior eorum conmento, 
qui apud Plut. T. II. p. 480. E. et Sjnes. iu Dion. p. 42. C, ex 
Ojiiov oiaug conflatum earum nomen opinabantur. Ego cum Pla- 
tone in Cratjl. p. 406. A. fecero, utio rov ii(~}a&ui y.ui rT^g 
Liirr^aetog ab invesligando dcrivante; a qua sententia non ab- 
luduut Coruut. Nat. Deor. c. 14. et Helladius in Photii Cod. 
CCLXXIX, p. 1582. Vide Erid. JSjIburg. Animadv. in Clenardi 
Grammatic. p. 529. Wess. 

253. 10. '^TTo Tou d-uV.iiv tni nou.ol-g /oovovg] Ita 
vulgo legebatur^ abrupta et defecta sententia. Ego C«dd. vetustos 
secutus explevi. Nomina autem haec Musarum multimodis expli- 
cari posse ex Plutarcho VIII. Sjnipos. 14. et Cornuto N. D. c. 14. 
videbis. Wess. 

253. 18. * AnaS-avari^o/iiivovg rfj SoSrj] Carminibus aeter- 
nae famae traditos; quo modo Eupolis dlcitur unu&uvuriaui rovg 
uvdQug Longlno de Stjl. Sublim. c. 16. p. 122. et Hippon cul- 
tissime unuH-uvuriaui toj/ &6.vurov tov tuvrov Clement, AIcx. 
Protrept. p. 48. Nec minus venuste, etsi usu di^-ersiore, Philo- 
sophus Ethic. X. 7. /Qtj dt ov, inquit, xaru rovg nuQaivovvrag 
uv&Qcumvu (fQovtTv^ uvd-QMnov oVra, ovdt d-vtiru rov ihvTjrov, 
uXX i(f) oaov tvbt/trui unaO^avuriCtiv , i. e. immortalitateai 
meditari atr^ue aeterna inoliri. Sed vide ad Lil), I. 1, et II, 20. 
Wess. 

253. 24. MtruftiftuaoyiAtv'] Recipe fitrc.fjtlluaoutv ., quo 
modo alias in transitione loquitur, Riiod. Simile vitium supra 
II. 48. Wess, 

253. 33. liul rov loyov tiiaMaut roTg rr^li/.ovroig] Una, 
sed maxima difficulfas., rjuod haec aequare dicendo ., arduum. 
Sic Plin. L. Vlll. Ep. 4. Sallustius vero Catilin. 3. inprimis ar- 
duum videtur res gestas scribere: primum (juod factis dicta 
sunt exaetjuanda. Atque Ime perpetuae historicorum querelae ; 
estque profccto non omnium /Vooootto? rwr tQytov o hr/og., ut 
Pericles apud Thucjdid. II, 42. Vit, Libanius ea propter T, IL 
p. 102. prorsus ad Diodori mentcm, nolla/ji dt iioi hoy.tT /alt- 
-nov tivai ri-jv 6v(f7]fiiuv ruTg rwv (iuaiXitav uQcruTg tiiaataat. 
Wess. 

254, 45. Ey. r^g dad-tveiag riov vvv uvdQiomov^ Nostri 
temporis hominum; qui ot vvv Straboni I. p. 67. A., ol vvv uv- 



318 ANNOTATIONES 

■O-ofOTTni Plutarclio T. II. p, 478. C. et Homero saeplssirae OToi 
rvv jjQOToi etat. Wess. 

251. 52. K(u Tc.Tg fTii(r}-(tuai'utg avruvSoficV etc^ Signi- 
ficationibus, acclamationc , piausu, ut bene interpres. Poljb. 
VI. 4. eiy.og /.lev zov roioviov vno rov nXiid^ovg iniar^f.iuniug 
Tiy/jiveir evvoiy.T-g ., non est dnhitandum., riuin hunc acclamdtio- 
nidus proseipiatur faustis multitudo. Eratosthen. Catasterism. 
c. 28. <le sagittario ex Sositheo, avuuiayovTU Tuig Dlovauig, 
y.u\\(\/.ovovTu uvT<7)v ., i7iiai-(iuaiutg enuirtaui y.ooTov noiovvra. 
Sic lego: non ut yulgo eni ariUd.alug., probante Schol. Gernia- 
nici et vertente: qui inter Musas saepius conmoratus plausu 
cantus earum distinguebat. Pro quibus NosterXVlI. 106. y.oortii 
(.leyu^.io To yeyovog eniai~fiut'vead^ui. Poljb. I. 32. fieTu yQuvyriQ 
iniarjiKxivead-ui. Cicero I. Attic. 16. Itaque et ludis et gladia- 
torihus 7nirandas eniar^dc/.aiug sine ulla pastoricia fistula aufe- 
7'e6amus. Vide ibi Victorium et infra XI. 26. Wess. 

251. 55. ^E^riiien(7)aui^ "HueQ^oaui Co. M. conpositum au- 
ctor mavult. Vid. I. 1 5. Wess, 

254, 60. Ti]v nuTQonuQuSoTOV evaej3eiuv'SiurpvX('.TTetv^ 
Simili usu nuTQonuQtj.doTov evroiuv XV. 74. XVII. 2. et nuTQo- 
7iun(y.doTOV lyeuoviuv XVII. 4. dixit; quorum pleraque locoruni 
iion fugerunt diligentiara eruditissimorum virorum L. Bos et lo. 
Alberti, uruaTQOff i^^r nuTQonuQuSoTOV S. Petri Epist. I. cap. 1. 
18. explicantium. Wess, 

254. 65. "HXey.TQvovu^ ^ITu/.tqvovu omnes, Vid, infr. 
c, 61. Wess. 

254. 66. T^v Ht/.onog EvQvueScn ] ]\Iatrem Alcmenes 
non Eurydicen, ut Scholion perperam indicat, sed Lj^sidicen, 
Pelopis ac Hippodamiae liliara , nominat Plutarchus, auctor gra- 
vissimus et lide dignus, quem merito sequimur. Tametsi quidara 
Aaaxo, filiara Alcaei, niatrem Alcmenae assignent: quod nego- 
eium hic nobis rainirae facesset, quibus haud dubiura est, quia 
EvQvuei)uv "^vo vlvaiSiyriV a librario, aliud tura cogitante, sed 
taraen ultinias duas syllabas ex nomine \4rdQ0(it'd'uv quod paulo 
antecedit in memoria adhuc retinente , suppositum sit. Atque 
haec iinis ratio fuerit. Quod ad principium , ex .ylvai in Evqv 
facillimam esse mutationem, nemo non videt. Rhod. T)]r Ht/.o- 
nog Evnvdixr^r^ Sic rciinxi, obsccutus vetustisCodd. ; quod pra- 
vum quideni est, nec longe taraen remotum a .Avaidiy.ij.) quara 
matrem Alcmenae dat Plutarch. in Thes. p. 4. A. ApoIIodoro II. 
Biblioth. 4. 5. breviumque scholiorum auctori Iliad, ^. 323. 
Anaxo, Alcaei filia, Alcmenes mater dicitur. Vid. et Pausan, 
VIH. 14. Wess. 

254. 71. HeQi uvTnr (/.QeT)]r'] Tir uQeTi^v uvtov. ut L. 
II. 46. diu^e^07jf.ier7ig — Tijg neol aviug dQnrig. Wess. 



IN LIB. IV. CAP. 8.— 10. 319 

254. 74. TQinXanfc.v TTiV vvy.Tu nniTjaai] Hinc Herculem 
rjvcophron v. .33. TnnmrfQov Itni^Ta vocat, moncntibus Scliol. 
Homeri iliad. ^. 32.3. Tzctze et lo. .Mcursio: nimiriim oportebat 
ex hoc lovis et Alcmenae congressa proscminari mai^num aliqucni 
ct multis certaminibus insignem Deum, fityav y.ai no).i-at)).ov 
&C()r, qui quidem una nocte iit absolveretur, fieri non poterat: 
TovTOV Iv iiia vvy.T) anoTU.indTiVai udvvaTov^ ut urbanissimus 
scurra Lucian. D. D. X. ]. iocatur, Aristide T. 1. p. 56., sed 
serio , quae hominis superstitio , adstipulante. Vv i",.s.s. 

255. 87. KaT T^jV tyeivrjv] Ordinem apostrophus ostendit 
y.UT iy.eivTiV tT)v rj/ntQav. Rhod. 

255. 89. ^vvfQyov i/ovoav Eilefdviav] Poetam vide Iliad. 
T. 118. ApoIIodor. II. 4. h. et Pausan. IX. 1 1. Wess. 

255. 1. TIcdiov^HQayleiov] Thebani locum peregre ad- 
venientibus ostendcbant, in quo luno Herculi infanti mammam 
praebuerat apud Pausan. IX. 25.; alii rem in coclo gestam fabu- 
lantur, circulique lactei originem inde derivant, ut Eratosthen. 
Catasterism, cap. ult. We.ss. 

255. 13. "O de naJg ov y.uTa7iluye)g'\ Sequor Euseb. et illi 
concordes Codd. ; augent additae voces, ut statini cap. 10., seriem 
rei gestae, de qua ApoIIodor. II. 4. 8. We.ss. 

255. 15. zJioTTtQ l^Qyeioi, nv96/iiarni to yevofievov etc. ] 
Apollinis responso Herculis hoc nomen, cum prius Alcaeus esset, 
Eustath. in Homer. p. 9S9. et Is. Tzetz. ad Lycophron. v. GG2., 
etsi in scntentia et scriptura oraculi discordes, contribuunt. Vide 
superius I. 24. We.ss. 

255. 27. 'Eoyivio tio ftaaileT tiov ^TivviTjvI Orchomenio- 
rum rex erat Erginus, qui captis Thebis gravique tributo pressis, 
odii , non nisi Orcliomcniorum exitio , de quo L. XV^. 79. termi- 
nandi, civitatibus liis materiam dcdit. Belli initium et caussas ex- 
ponit Pausan. IX. 37. et Apollodor. IL 3. 1 1. Wess. 

255. 29. 7'(T)v dedovXco/iitviov vJTeQO/jiv] Forte dovXtvaa- 
(.leriov scriptum fuit, vel quod vcrosimilius dedovlcoy.iniov. Tum 
sic vertendum erit, emimnlia illorum., qui iugo servili Thefju- 
nos ojjpresseratit^ nequaquam etc. Ego ne quid temere mutarem, 
TiTtv dovXo)f.iaT(ov , quamvis minime placeat, interim legi. Iliiou. 
Non sequor Rliodom. Vulgata mendi suspicione caret. Tho- 
mas Magist. z/nvlovfiat tov deTva 'ATTiyoi^ ov dovXio. cuius de- 
cretum ex omniparte verum etsi non sit, saepe tamen ea forma 
adhibetur. Euripid. Supplicib. x. 492. — y.ul toj' ijanovu .Jov- 
loviied- uvdQeg urdQu xai nol.ig nohv. Aristides T. II. p, 21. 
navTu dovXovTai y.ui y.uTe/ei Qadiiog. Imo nc quid dubii supcrslt, 
auctor ipse inferius c. 28. du\ to , inquit, (^Jijaea dedovXiZoOut 
T)jv iiytfiovu TfTtv l^fiaLovotv ^ suum egregie vindicans. Wes.s. 

25G. 32. ^Ey.nQUTTOfiivovgl EionQUTTO[.i. Co. M. ut L. I. 
18. sed vide Pausan. VII. 12. Wess. 



320 ANNOTATIONES 

Ihid. lAy.QiorrQiadug tS,t(^u.}.iv^ Naribus atmbusqiie prae- 
cisis. L^noTtfKov avrwr ra (oru y.ui rug (in'((g y.ui diu a/oirUov 
Tug ytiQug d)]au.g ly r(7)V TQu/ri}.(ov Apollodorus ait: qua e cru- 
delitate Herculi nomen venit "'Firoy.oXovarr^g apud Pausan. IX. 
25. p. 7r)8. Wess. 

256. 39. Ov yuQ i]v tvQtlv y.aru r>]v nuliv etc. ] Par olini 
conditio Israelitanim principio regni Saulis, ]. Samuel. Xlll. 22. 
Erat enim hoc e vetcrum inventis ad domitos in officio continen- 
dos, ne quo ferro, nisi ad agrum colcndum, utcrentur: quare et 
Postumius Ligures ita e.vfn-mavil ., ut ri.v ?-eli(juerit Jerru/n, quo 
terra coleretur , in Flori L. II. ,'i. cum nota Freinshem. Wes.s. 

256-46. .^4vT(')V Tt rov 'Eoyivov uvtV/.t^^ Sic in Marmore 
Inscript. Don. I. 98. et ApoUodor. ; Scholiastes TJieocriti IdjL 
XVl. 105. Herculem de Orchomeniis et eorum rege ^OQyD.a) con- 
niissa pugna victorlam reportasse refert; satis quidem recte, modo 
'JiQyivc) refinxeris: Pausanias enim L. IX. 37. Erginmu post ac- 
ceptam cladem in plures annos superasse adtirmat. Wess. 

256. 64. Tovr^ov dt TiQu/dtrr^or] Opinor scriptum olim 
fuisse 7iQoara/d^trr(Ov ., atque ex scribendi conpcndio, ut saepe, 
alterum progenitum. lovis atque Apollinis mandata, quorum me- 
jninerat, id persuadent. Vid. ad L. I. 2. Wess. 

256. 66. Ovdu/iKog uiiov txQivt dtir r/yg Idiag uQtrT^g'] 
Laudem illi Codd. meruissent, qui uSiov neglexerunt, si ineptum, 
et nihili, hoc quidem loco, verbum, (Vfri' praeteriissent: quod cum 
pertinacissimedcfendant omnes, rectius erit uSiov 1'ynirtv tivui rT^g 
etc, ut bene advertit Cl. lo. lensius in Epist. ad lo. Georg. (Jrae- 
viuni) p. 407. Wess. Wesselingio favet iMS. Vind., lensio Dio- 
dorus supra p. 90.21. udiy.ov ty.oivtv tirui. 142. 17. y.Qirov- 
Twv aiiov tivui. 

256. 74. Tovrovg c5g noltuiovg y.artroS.tvat'] De horuni 
numero et niortis genere magna A^eteres inter lis est, diligenter 
exposita a criticis ad Pindari Isthmionic. Od. IV. ; Is. Tzetz. in 
Lvcophron. 38- yu.l rovg rtaauQu.g nuiiiug avrov ro6.tvau.g uvtT- 
Titv.) "Ovirrjv^ QriQiau/ov ., jJr^uo/.oovru yul Js^Qtovriudijv. o de 

JlivduQog dy.r(o Xtyti TruTdug trtQoi dt y.u.i dvo vtovg Lj i- 

y.Xtovg rov (/.dtXffov. Ex quorum posteriorum numero Nicol. est 
Damascenus in Excerpt. Vales. p. 411.; cum Tzetze vcro con- 
sentit SchoLLucianiD. D. Xill. 2., iu .Ji-uoy(')0)'rog nomhie adae- 
que vitiosus, ut CeL T. Hemsterh. ostendit. Wess. 

Jdid. M('jXig] Moyic C. M. frequenti librariorum more. Conf. 
IL 48. Wiiss. 

257. 82. "ddlov Tov iv Ntfi.V. aliique, nec absurde. Vide 
11. 46. Wess. 

257. 83. ZJrQcorog dt (tjv aidi'^Q(p'] Leonem Nemaeum., quem 
Jjuna nutrierat., in antro Amphitrelo Atrolum necavit. Sic lego 
ia Hvgin. Fab. XXX.; nam Ampliriso, iit iu cditis, ineptumest. 



IN LIB. IV. CAP. 10. — 12. 321 

Leo in monte Trefo, quod perforatus esset ex re ipsa dicto, cuMIe 
posuerat: hinc antrum eius «w/;//^7y^/M7«. Habet montem Totjtoj' 
prope Nemeam Pausan. II. 15., et Leonis originem lunarem Aelian. 
XII. H. A. 7. insuperfjue ex Achiile in Commentariis Arateis Po- 
litian. .Miscell. c. 1 7. We.ss. 

2.)7. 94. 'lAnuv To }'dtoi' aco/^tu 7TeQi)u(/3(ov] AHis fortasse 
se probahit jrfoi/ju/.ajv ^ quos non scquor, tametsi nihil vulgatius 
liorum conmutatione in vctustioribus schedis, ut L. XL 30. vi- 
debitur. Obstat et vocis forma et quod praecessit neQidtiievog. 
"Wess. 

257. 96. "Hg e'4 fj'o? aiouurog ly.axov uvyjveg'\ Totidem 
capita illi affinxit Ovid. IX. Met. 70. 

lHlnerihiis foecunda suis erat illa: nec ullum 

De centuin nuniero caput est inpune reciiium^ 

Quin gemino cervix Jierede valentior esset. 
Novem duniaxat Gregor. Nazianz. Orat. III. p. 92. C. Septem 
alii, de quibus ad Ovidium Nobilissim. Heinsius et in Hjgin. 
Fab. XXX. JMuncker. Wess. 

257. 4. yiaiiTiu^i y.uioittvri eniy.uleiv] Nicandrum Tlier. 
V. 688. et Apollodor. 11. Bibl. 4. 2. adi. Wess. 

257. 8. ^EQVj.Lu.vd^iov Co. quod praestat ex Ethnicographi 
praecepto. Wess. 

257. 9. ^ Ev neduo TT^g '^Qyudmg^ Quod Mutin. schcdae 
oflFerunt singulare est, et ea dignitate, ut paene vcrum, modo 
u^uftneiu scribatur, esse iudicem. Aper Erymanthius in monte, 
unde illi nomen, incubabat: pars Ervmanthi erat Lampea'; eh^ d^ 
uv Tov oQovg Toy 'Eqv/huv&ov jhoTqu i] .^iuiinelu Pausan. ait L. 
VIII. 24. Immo eo in montis clivo, cui Lampea titulus, aper 
cubilia habcbat. De eo enim Apollon. Rhod. I. 126. 

— 'Og Q^ evi iJi]oGi]g 

0eQ/jeTO .yiu/itneitjg, 'EQvtiurd-iov u/tfityu TTrfog. 
Bene ergo ev TJj .^iuftneiu TT^g liQyudiug. ^ ulgatum, quod scho- 
lion huius csse arbitror, sua in sede reliqui, ne nimium unis sche- 
dis tribuisse viderer. Wess. 

257. 16. 'i2? To ud).ov~\ Tov haud dubie legendum. Rlion. 
Rhodom. sequitur Ammonium, qui uS^log xul ud^Xov dtufftQei. 
c.Qoeviy.iog fiev yuQ tov uyiuvu dip.ot.) ovdeTtQiog de to enudlov. 
quod discrimen etsirecentiores Graeci fere obscrvent, vetustisslmis 
negligebatur: Homerus certe quidem utOlov sive ud^/.ov pro cer- 
tamine posuit Odjss, T, 584. .Q, 85.; fecit et Pindar. Olympion. 
Od, I. 5. atque alii: unde Hercnlis athla m princip. Fab. XXX. 
Hygini. Noster toj' uO).ov mavult: (juare et hicetcap.25. acc. 41. 
corrigendum ccnsco. Vid. Eustatli. in Hom. p. 1879- Wess. 

257. 17. Tafittvoufuvog (j.xQt/j(og ti]v ovfifieTQi'uv] Di- 
cuntur milites TUfiteveod^uti, cum non omnes suas vires priiuo in- 
petu effundunt, sed eas, ut Seneca ait, dispenaant. Dio Chryso- 
Voi.. I. 21 



322 ANNOTATIONES 

gtom. Orat. XI. p. 177. de Hectore cum Acliille congresso, ure 
ovdfv ov TO.f.ntvauinvoQ Iv tui ay(ovi. ubi Is. Casaub. vocis usuui 
eleganter, sicuti et ad Sueton. Caes. c. 32., explicuit. Hoc qui ne- 
gligunt, iilis loseph. IV. B. I. 1. 6- Ti^g OQiu^g t6 UTUfiteVTov 
tribuit. WF..SS. 

258- 20. Elg /ah/.ovv 7Tidov~\ Aut bis se meticulosus homo 
illud in dolium abdidit, aut discedit Noster ab Apollodoro, yuiNe- 
meo allato leone illum in id vas demergit, L. II. Biblioth. 4. 1 . Wess. 

258. 37. TlQog Tovg uno fitr fUjTQog i^eoig^ De Centau- 
rorum origine copiosius infra cap. 72. Wess. 

258. 42. ' ETerjot de /^lovcfovovg neXe^iceigl Hesiodus Hercul. 
Scut. V. 190. armat eos ey/entv ;)()' eXuTutg hastis atque ahie- 
tihus. Nostri /^orf/orot neXey.etg secures sunt earum ex genere, 
quibus victimas caedebaut: quare iu poctae Odjss. V. 442. 

— JleXexvv de /LievenToXefiog &Qa(7Vfii'jd]ig 

^0'^vv e/(')v ev /eiQi nuQiaTUTO , (jovv enty.6il.'(m'. 
et j3ov(^ (')V(jg victimariiis Pausan. 1.24. p. 57. et ^ovivnog ApoII. 
Rh. II. 91. Tovg S^vofierovg [jovg T(~) neXty.ei TvnT(0Vf sicuti 
explicant Critici veteres, Wess. 

258. 40- 'EQt]Qeiafie'v(o] '/^fof/rr///)'r;)Co. !\I. Videl. 47.Wess. 

258. 52. ^AQyeiog y.ul I4fi(fi'(t)v] ApoIIodorus "_-/j-^/or' xul 
^'u4yoiov Centauros cum Hercule conmittit; haud scio an hinc 
adiuvandus, an contra Diodorus. Variant in horum nominibus ve- 
tusti scriptores, alios atque alios conmemorantes. 'OQeTov eiusque 
cum Hercule certamen non praeteriit Pausan. III. 18. p. 256. 
Tu Hesiod. Scut. Herc. v. 185. vide. Wess. 

259. 00. 0oh')}] yuQ ovofiuL/jftevov^ Satis itaque inproprie 
Centauros Oppian. II. Cyneg. v. 5. adpellat 

AfKflnodog (I)oXot]g uvefKodeog uyQiu (fvXoc 



Q)t]QOj 



ntyr 



et Statius III. Theb. v. 004. Pholnes hahitatores opacae. Id ex- 
cusari difticulter poterit, quod montem eum ex media Arcadia in 
Thessaliam transferat Lutatius eum in poctae versum Achilleid. I. 
238. Wess. 

259. 72. Ti^v /(Qvaoy.eQ(ov — e}<.a(fov~\ Cornutam hanc cer- 
vam plerique perhibuerunt, et tametsi eos redarguat Aristoteles 
de Pocs. c. 25., tuctur Aelian. VII. H. A. 39. scholiastesque Pin- 
dari in Od. III. Olympion. et praeter ceteros Ezech. Spanhem. in 
Callimachi H. in Dian. v. 102. Wess. 

259. 75. Tj]g y.uTu t6 atoftu Q(')fir]g'] T(jv a('iftaTogCo.M. 
vulgatum Diodori est, ut I. 05. saepeque alias, et statim iterum. 
Wess. 

259. 76. ^/« Tijg aTeil^iag /etQidauad^ui'] Praestat aTi- 
plag. ^TetfSeveiv enim, vel potius aTijjeveiv , venatorum canum- 
que est, cum per saltus camposquc feras vestigando quaerunt. 
Nicol. Damascen. Exc. Vales. p. 449. t6v de ev xvvi]yeaioig ^?]- 



IN LIB. IV. CAP. 12. 13. 323 

Qav avuYy.aL(Ov y.al ari/jfveiv h' oQeaiv. Sic lego: neque enlin 
arii-jivdn' \\n opportunuin. Noster L. V. 3- rovg xvvijyeh' fi(o!)<)' 
Tug y.vvu.g fitj dvvuntha aiti/iiveiv. untle in fragmento Sostrati 
OTiiiiVTui y.vveg apud Stobenspm loan. Serm. LXIl. p. <103. sunt 
citnes vesfigdtoren, sive udorisefjui, sicuti dicuntur poetae, quem 
ego Livium Andronicum nunquam putavero, in Grammat. Mar. 
Victoririi L. 1. p. 2512. Wf.s.s. .3r//j/V<c: reponit illiod. in Add. 

259.85. XiindiGunOui Tu Cfri«] Nihil necesse mihi vide- 
tur, ut hinc quidquam demutetur. De avium multitudine consen- 
tit Apolh)dor. II. 4. 6- sed ah editorihus male hahitu.s, eig tuvti^v., 
pahidem Stymphalidem, oovetg ovvtqvyov nXiotdeg etc. Scripti 
lihri uTiXiToi., quod arripi oportuerat, inmensam multitudinem 
distincte cxplicans, sicuti in rolyhio Ili. 100. UTiXiTov Tr/.Tiitog^ 
ct Phitarclio T. II. p.'120. B. unXiTOi iT{~)y TCiQiodoi. (Juod enim 
nunc iegitur Ti).(ofdeg nimis est pocticum, atque ex Apollon. Rho- 
di6 translatum. Wess. 

251). 87. KuTuay.evuaug yii.ly.rjv nXuTdyijv] Etj-molog. 
nluTuyi], y.QOTuXov eaTi /uXy.ovv , tono voci ex Herodiani sen- 
tentia adscripto. ApoIIon. llhod. II. 1057. 

^ AX}' oye ■/u).y.ili]v n}.uTuy\v tvi XiQol Tivuoocov 
^ovTiii inl ay.onli]g ntQifiify.iog. 
uhi Critici veteres plura. We.ss. 

259. 92. T}]v uvXiiV tov Avytor] Hoc malo: sic et c. 33.; 
y^vytiov poctarum est, quamquam nec solutae orationis scriptori- 
bus plane insolens, uti admonere haud neglexit Sylhurg. in Pau- 
san. V. 1. p. 377. We.ss. 

259. 97. Tov lJi]vtiov y.uX. noTuaov^ Peneum Thessaliae 
fluvium esse pueris fere notum est. Sed qua naturae conversione 
certe miranda in Peloponncsum migravit? Hoc populus lihrario- 
rumcuratscilicet. Restituamusergo quasiposrUuunio toj' l4Xffii<)V.^ 
nativum Elidis in Arcadia Peloponnesi auinem. Haec Rhotlom. 
quae deinceps deleri iussit: Nam, inquit, et Pclopojinesus fluvium 
hahetPeneum, quiprimariam Elidis urhem perfluit, ut Straho anno- 
tatl. VIII. et Gerhelius in eruditiss. Graeciae descriptione: ofKorv- 
fiiug causae sunt variaepopuIorumGraeciae ohmigrationes. Rm)n. 
lov ni]Viiov y.ahrvfiivov n<)TUf«)v'] Hunc fluvium ad Augiae 
stabulum repurgandum ah Hercule derivatum Pausanias L. V. 1. 
p. 377. non llijvnov, sed i]iivvi\'ior vocat. Est tamen etiam Pe- 
ncius in Eleorum regione, teste Strahone lih.VlII. p. 519. B., uhi 
eum tcr nominat. Idco niliil mutandum : credo eundem csse Pe- 
neum Diodori et Strahonis et Miiiyeium Pausaniac. Scilicct //;/- 
viiog ^l//)'r7)i'o? dictus cst forte ad <Iilierentiam Ihessalici Penci. 
Nam Minyae in iis partihus etiam hahitavere, ut nos docct Straho 
eodem lihro Vill. p. 533. B. Non potest aui»em intelligi deAnigro, 
qui etiam Minyeius dictus est, qui pcr arenas fTuens et gravis odo- 
ris aquas volvit, non e»t commodus educationi boum, et qui non 

21* 



324 ANNOTATIONES 

poterat (leducl ail Elidem, iil)i rcgnahat Aiigias, mnlto terranim 
spatio et ipso yVlplieo iatcrcedente. Vel igltur apud Pausaniam ic- 
gere oportet IlijVeiov pro IViivvifuw ^ quod non pnto, eo qnod 
Anigrns etiam l\livvi)ioQ dicehatur, vcl Peneius ct Minycins idem 
et unus fluvius fuit, quod crcdo. Sed lianc quaestionem fuse tra- 
ctauius in nostra Graecia Antiqua. Pai.m. Rliodomanni coniectu- 
ram probant scliedaeCoisl. et Mutin., estque ad iianc rem A!pheus 
satis opportunus: ncc minns tamen conmodus Peneus. Apollodo- 
rus II. 4. 5. de stabuli Augeae pnrgatione ab Hercule inchoata, 
y.ai Tov ^AXffeiov noxa(,ibv , y.ai rov Ilijretbi' avveyyvg QeovTa 
naoo/eTtvGug.) enijyayev. Enm itaque aliorsum ne derivemus. lu 
Pausania vero, mei si res arhitrii foret , lihens lcgcrcm, y.ai toI;- 
ro tS,eiQyaaaTO ey.TQtxjjag tov IIip'eiov to Qtvua eg ti)v y.onQov. 
tnui qnod Apollodorus, Diodorus, Ptolemaeus etStraho hoc nomine 
flumen adpellent, tum practerea quod simili paene peccato cx Pe- 
neo Ili/(i'f/o)' librarii fccerint in Strabou. VIH. p. 519. B., repre-' 
hensi a Xylandro suo merito. Wess. 

260. 6. ^En avTO) vavaToXi]dt)g^ Hoc malui, ut amhiguum 
vitaretur. Hercules tauro vcctus mare, quod Cretam et Pelopon- 
ncsnm distinguit, tramisit. Scrvium in Aeneid. ViH. 294. et inf. 
c. 61. vide. Wf.sh. 

260. 9. Ka/.XiaTOV T(ov ronon' nQog Ti{}Ay.o.vTr^v etc.] Phi- 
lostratns idem docet, loci amoenitateni et conmoda describens L. 
Vlll. Vitae ApoIIon. c. 18- Wess. 

260. 12. ^rerpaviT)]v d' avTov y.aTeay.evaatv~\ Certamina, 
lov Tu ud-Xa ev artffuvo) fiovfo^ aTeffuviTag ly.uXeaav., Pollux lif. 
153. ait: quo modo saepe alii, Lycurg. in Leocrat. p. 154., De- 
mosthen.in Leptin. p 308., Aristid. T. lil. p. 421., Diogcn. Laert, 
111. 88., qui Tovg ano T(7iv aTt(f(/.riT(~)V (/.ydjvoiv in Graccia evyt- 
veTg sive nobiles esse hahitos addit. Hinc diversi erant (\yi7)veg 
dt/iiaTiy.o}, cuiusmodi afKfOQiTrig in Pindari Schol. ad Olymp. 
Od. Vlil. ct d^oQiTijg atqne «ojto/djc l'lntarch. T. II. p. 820. E; 
et /QriUaTiriig in Schol. ad i'indari O. iX. Olymp. l*orro quod 
adncctitur, Hercnlem sine nlla mcrcede de humano genere bene 
fuisse meritum, id ex Artemidoro II. 42. optime illustravit Olear. 
in Philostrat. Vill. Vit. Apoll. c. 7. p. 341. Wes.s. 

260. 15. Mijdtvbg ToXf.irjaavTog — avyxQidT^vai^l Cum ne- 
nio auderet, ne Hercules sine adversario victor ahiret, iupiter pu- 
gilis pcrsonam indnit, et cum eo in arenam descendit. Hnc i-espi- 
cit Lycophron. Alexand. v. 41. et Is. Tzetz. Wess. 

260. 19. KuTuy(oviaaad-(u — yaTunorriaai~\ Ex duohus 
his intinitivis y.aTa.y(oviauad-ai et y.uT(/jror7ja(XL alteruter abundat. 
Steph. KaTuyforiauaO-ai in margine Scholii vicem antca obti- 
nuit, ut To xaranovT]aai explicaret: sed postea a librario in con- 
textnm qiia cura quaque incuria translatum fuit. IlnoD. Cum Rho- 
dom. facitP. Faber I. Agonist. c. 31., neque ego dissentio. Wess. 



IN LIB. IV. CAP, 13. — 15. 325 

2G0. 28. I4drjvu idv ntnXu)] ApoUodor. II. 3. 11. Ilfx/if 
Herculcs TraQ' ^Equov f^i** '^i(f.()g, nuQ t-lnoXXcovog ()f j«S.a , n(t- 
Qa '^Hfj (f.inrov 8co(jay.a /qvoovv, na.Qu ()e 'u4d7jvug ntnXov. qo- 
ncAov fih' yi^Q uvtoq i-Teiitv ty. Nt[.uag' prorsus, si cl.ivam exci- 
pias, ut Dioflorus, Nollciu itaque Apollodoro adscripsisset Th. 
Galaeus, lege ntljov vel nukrov. Inepte Herouli pepluin dnt in- 
ierpres: 1*1 enini niniis caiidum. Minerva Hcrculi />e/>/«/« dono 
detiit noog tiQriViy.i)V unoXuvaiv y.ai TtQ->jiiv.,\xt pacis tcnipore sese 
eo reticeret atijue oblectaret; thoracem vero Vulcanus, ut eo mu- 
nitus in proelia descendcret, ut auctor cxplicat. Wess. 

200. 30. 7« ni/.Qu fivoT>',Qiu avvtaT/jOuTo'] Parva haee 
irysteria HerculiR caussa fuisse instituta agnoscit Schol. Aristo- 
phan. Flut. V. S 10- ct Is. Tzetz. in Ijvcophron. v. 1 327. In illis 
puri^aius Iustratus(jue fuit, et multa cdoctus, quae deinceps in ma- 
ioribus suis ipse oculis usurparet. Elcgantissime propterca dc sojv.- 
no Plut. T. 11. p. 107. E. Tov vnvov tivai tu fiiy.QU Toi davu^ 
Tov fivoTi^Qiu. jrQofivt^oig yi/.Q ovTdig ioTi tot; d-uvuTov o vnvog. 
Post dcin Herculcs ad infcros Cerberi caussa descensurus maiori- 
hus inysteriis Eleusine initiatus est, ut praeter Apollodor. U. 5. 
12. et Plut. Tiies. p. 10. A. Diodor. docet c. 25.; nam tu tv 
^E/.tvaivi fivoTi^Qiu siint niaiora; minora quippe ivZ4yQff.tg , loco 
prope Athenas, ut ex EthnicogT:q)ho atque aliunde notum, trade- 
hantur. Atque haec lo. Meursii caussa, pcrccpta ahHercule myste- 
ria Eleusiu. c. 5. confundentis, moncnda fucrunt. Wk.ss. 

200, 38. IJqioti] fiiv ifiiyi] ■yvvuixl Ov^jTJi Nwfji^ DeNior 
he eadem ApoIIodor. 11. 1. 1., cuius posterorum Inaclii longam 
seriem con,sidcrarc si volueris et stenmia digerere, verum esse rc- 
peries, dccimam ct sextam a Niohe, Plioronei iilia, censendam 
esse Alcmcnam, Herculis matrem. AVk.s.s. 

201. 52. "Jvu. Tj] TuvTiig Tifiji o uyudog y.oofi}]dtig~\ Si non 
scripnerit Diodorus^ivu, t// TavT)]g nQoor^yoQui.g {sivs in(ovi-fu\.g) 
TifU]^ non video ., quo illuil TavTi]g referri queort. At vero &i 
jcQoariyoQiug.) vel simile non e.vcidit, forte legendum rav^r]. Haec 
Doctissim. lo. lensius in Epist. ad Graev. p.408.; cuii.;; ego qui- 
dem conatum etsi noninproho, consideranJum tameupropoao, pos- 
sitne praevocahulumrf/trj;^ pendere exvoce ovofiuaiag., quae ver- 
ho, quod praecessit, inest. Homericum quidem certe iliad. i//, 9. 

IIu.TQoy.'Lov yXaidifiev. 6 yuQ yiQ(Ag iari OuvcivTcav., 
si o yuQ ad y.Xuvltuov vocabulum, ut volunt, pertinoat, similli- 
mum erit. Mox (i.£T()v R. Cl. 1. scmper, quomodo I. 19. We.s,s. 

261. 58. IIuQu^('>vTog ro tivq roTg uvOQconotgJ Hac de re 
distinctius L. V. 07. We.ss. 

201. 61. Ti)V fiiv utTov }iUTiT6'<i(vae] Ip&e Prometheus iii 
cognomine Luciani Dial. c. 20. ijdt] rtg i/. (-)i]iic7)v u.(fii.tTut., in- 
quit Mercurio, oog ff ilog — y.uiuio^uoio-v — jov utTov. Vidc 
superius l^. I. 19. W^e.ss. 



326 ANNOTATIONES 

261. 70. Tov Whov xvQtov /Jtofi}]dr]'] Sine detrimento VSiov 
omitti potcst. Sequens autem nuQtXu/ja in jiuQtp^uXa ut mutetur, 
sensus efflagitat. Rhod. 

261. 74. '/f()«c t7ioii]Gev" H^ag'] Ut vagae et sine custode 
essent, lunoni consecratae, a(ptToi rj]" Hqu ^ quemadmodum in 
Arrian. VII. Exp. Aiex. c. 20., de quo veterum more plura Is. Ca- 
sault. in Sueton. Caesar. c. 8 1 . et auctor c. 18. Porro quod de 
harum prosapia, in Alexandri usque aecatem perennante, adnecti- 
tur, id verum esse Apollodor. II. 4. 8. inlitiatur. lam Tag^innovg 
quod dixerit, id neminem morabitur, moris, de quo Schol. in Eu- 
ripid. Phoenis. v. 3., modo memiuerit. Wess. 

201. 77. Tb /j)vo6/iiulXov dtQug] Hoccine an tVfpo?^ ma- 
lueris, periudc erit. Apollonio Rhod. nunc dtQog, modo dtQug 
dicitur, ut II. I22S. IH. 8S. IV. 1318. etc, ApoHodoro to yj)v- 
ooiialXov dtrjug 1. 9. 16. et Liban. T. 1. p. 273. C. ; atque hoc 
monuisse sufficiat: recurrct eadem rursus varietas in sequentibus. 
De lasonis expeditioiie c. 41. Wes.s. 

261.84. l[li]aiov Qtfiiay.vQug TioXtcog'] Conf. supr. 11. 46. 
Wess. 

261. 86. IdfLuQoviov'] lAfiaLovidcov Vat. Reg. Vid. supr, 11. 
46. Wfcss. 

262. 91. H()(')T1] — avT(7) crvvtJApu.aa fK^i/riV^^AtXyM] Enu- 
jnerat nobilissimas Amazonum, Tug ftaliaTu. dtu(ftQovaug^ quae 
cum Hercule in certamen descenderint, Stephanus in 0//jai'^, sed 
longe aliis nominibus insignes. Wess. 

262. 9.). K(uot(>. 7iXi]yTi TitQiTitaovaa] Haud omnino re- 
iectaneum est optimarum schedarum y.aiQtd) n}.i]yT]^ quo usus 
auctor est L. XVIII. 31. Vuigatum tamen habet XI. 69. Xlll. 
13. Wess. 

262. 99. ^Ev ToTg noXtfity.oTg uy(~)atv\ Dedi concordi Codd. 
consensui, ut hic et brevi post ita scriberetur, neque invito , ut 
arbitror, Diodoro, quippe c. 20. tv ToTg noAtftiy.oTg (xytoai TuTg 
uXy.aTg dtwfoQovg memorante. Alioqui noXtftty.uv tQyov de rebus 
bellicis L. XIII. 87., et toyov de proelio haud sane inconditum 
esse solet. Vid. Appian. Hannibal. p. 568. et II. B. C. p. 716. 
Wess. 

262. 5. l:4)X iavTuTg avvaaniCovaai] Parmae ohiectu in- 
Yicem se defendentes, ut feminae illae, quae sumptis clypeis avv~ 
7]aniL,(>v tcjTq idiotg avdQcxai L. XVII. 84. pro quo na.QaoniCtiv 
Appiau. m.n. C. p. 92V. Wkss. 

262. 8. ^Ofittouaa nuQdtvog tivui] Longe rectius nuQd^tvog 
ovaa i)ti'.fttytiv. Rhod. 

262. 11. BftXavtnni]^ liistino II. 4. Menalippe. Nostri 
Melcmippe praestat , probante plurium exemplis Munckero in Hy- 
gin. Eab. XXX. et CLXXXVI. Wess. 

262. 16- ^AvTionrjV fitv edcoQr^aaro QrjGti} In diversa 



ll 



la LJLB. IV. CAP. 15. — 17. 327 

discedunt veteres. Pliilochorus adsentitur Nostro in Plut. Thes. p, 
12. A.: s\ii Hippolyten Thesco datam perhibent, ut Plutarchus 
monuit et auctor c. 28., qua dc lite plura Bernart. in Statii XII. 
Theb. V. 513. r)e Melanippe siniilis discordia; interfectam tradit 
vetus poeta iri Schol. Pindar. Od. III. Nemeon., liberatani autem) 
accepta Hippolytes zona, ab Hercule, ApoIIon. Rhod. IL 9G8. 

— l.4Qririu.iia 3h\uvi7inr^v 

"H^cog'^ H^uy.Xtijg iXo//jaaTn. xui ol uttoivu 
T/iTioXvT}] QiooTrjQu nuvuioXov iyyvuXi^ev 
l^fiqi y.uaiyrijTf^g. 
lam ApoUodorum si audis, Hippoljten Herculcs obtruncatam spo- 
lia^it, ablato baltheo, L. II. 4. 9. Adeo Amazonum in rebus .sibi 
non constant. Wkss. 

262. 26. 'Ori Xqvouoiq ., o lupwv uno rov nlovTOV etc. ] 
Pater erat («cryonis, id nomen ab aureo gladio, ynvaov uoQ i'/o)v 
H( s^^ch. explicat, sortitus. Vid. infr. V. 17. Simili ex caussa 
Ajjollo /QvouMQ Pindaro extrema Od. VIII. Pjthion. ct ApoU. 
Rhod. III. 1282. Wkss. 

262. 29. TuTg tv roTg noXe/nixoTg uyoioiv etc. ] Repone 
ToTg pro T«rc, cum nusquam alio quam ad uv^Quyud i^uaOL 
prior articulus referatur. Nisi uvdfiayud-iuig forte auctor scripsc- 
rit. Rnui). 

263. 37. 2(fodQa yuQ tvqviTig rj vTjOng uvttj y.eiTui] 
Verum hoc esse situs indicat. Opportune Aristoteles II. Po- 
lit. c. 8. doxeT d^ Tj vr^oog, Creta, y.ui nQog ti)v UQ/J/V TtjV^^EX- 
XrjViy.rjV necpvy.evai y.al xeToS^ai xuXiTig. ndorj yuQ eniy.eiTui t]] 
■d-uXuooi], o/edov TMV EXXrjVwv idQVf^ievcov neQi Trjv d-uXuoouv 
nuvTiov. insula autem videtiir ad iinperium Graecoruin obti- 
nendum nata pulcerrimeque posita : ad oinne enim mare vergif, 
cunctia fere Graecis mare accolentiius etc. Wkss. 

263. 4.3. Ovdev Iti tiov uyQiiov yoiov vnJjQ/ev ev tTj rr^oio] 
Propterea u&7]Qog Plutarcho T. II. p. 86- B. et Greg. Nazianz. 
Carm. XIII. 49., cuius utriusque et plurium aliorum, eandeni reni 
adfirmantium, verba non fugerunt accuratam lo. Meursii diligeu- 
tiam L. 11. Cret. c. 8. Nec desunt tamen insuiae scrpentes, si ipsis 
Cretensibus iides, e quorum ore id se accepisse mcmorat lo. Bro- 
daeus III. Miscellan. c. 11. Wk.ss. 

263. 49. Tovg — y.uTunulaiadevTug iivovg cawy.reivuvTu^ 
De Antaeo alia Aegyptii L. I. 21. Thebani Hcrculis virtutcm ct 
Antaei inmanem crudelitatem Pindarus cultissime descripsit Od. 
VII. extrema Isthmion. yui Toi y.ur ' ^4vrc/.iov cfofinvg Oijpuv 
uTib K(/.iifieiuv fioQCfuv /jQu/ig., ijJV/ckv d' uy.afinrog nQoanuLai- 
acov })'/.!)' uvrjQ., Tuv nvQ0(fc')Qnv .yiijivuv Kouvicng 0(fQu 'ievcov 
Nubv Hoaeidcxcovog eQecfovTu a/eOoi. Ubcrius Philostratus 11. 
lcon. 21., atque ex eo P. Fab. 1. Agon. 13. Wk.ss, 



328 ANNOTATIONES 

263. 56. JJolXr^v St eXainrpoQov'] Vulgatum , auctoritate 
opus si esset, Aeschylo Pers. v. 885. et Strabone patronis L. XII. 
p. 855. A. tueri se potuerat. Ego quod scripti Codd. probabant, 
i'estituenduin censui. We.ss. 

263. 59. l'ovg naf)avof.tovvTug uvdQ('movg — unoy.Tiivug'\ 
Ob lianc caussam Hercules xa9uQTi]g uvofiiag xu) u()iy.i'ag, daa- 
yfoyavg Se diy.atoGvir^g y.al ooi/iii^Tog in Arrian. Epictet. 111. 26. 
p. 351. quibus gemina conmentatur Aristides T. I. p. 57. Wess. 

263. 68. l-^vaiXf licnaiQiv] Busiris, modo unquam fuerit, 
Hercule Thebano multis aetatibus prior est, ut dudum docuit Iso- 
crat. Laud Busir. p. 334. et Theo Progymn.c. 6. Vide supra L. 
L 88. Wess. 

263. 71. '^Jly.uT('finvlov'\ Polybio L 73. '^Ey.uTovTunvXog 
Ttjg ylt[iv}]g. Noster suum probat in Excerpt. Vales. p. 273., in- 
superque docet Carthaginicnses ductu atque auspiciis liannonis 
urlem suo imperio subdidisse. Wess. 

263. 78. T()v noog Fa^iciQoig toyeuvov~\ Sic oportuit. Ta 
rddeiQu ip.se adpellat L. V. 20. et L. XXV. 11. Wess. 

264. 84. Tug di(ovof.iuGfiA'ag tco7' ^ocov (lytlug] Adeo 
frequens tov dtovofiuaOrjvai de rebus in utramque partem cele- 
bribus in his libris usus cst, ut mirer H. Stcph. Thes. T. II. p. 
1326. uno, eoque ip.si parum ccrto, exemplo potuisse defungi. 
Vid. mox c. 21. et 22. 29. XSL 84. XiV. 67. Neque auctoris 
idiotismus est: usurparunt et Strabo XIIL p. 916. A., ubi sine 
caussa adhaerescit Xylander; rccurrit enim codem libro p. 928. 
C. ; et Dionysius T. IL p. 138. Par caussa est tov dKovvfiov.) cuni 
pro illustri ponitur, quod Stephan. iit probaret, difficultcr a se 
inpetravit ad Appiani Iberic. p. 470., licet illi sit ea potestate tri- 
tissimam izi Hannib. p. 533. ct L. IV. B. C. p. 996. et p. 1049. 
W^ess. 

264. 88. 'Ev d(OQea\ 'Ev ^^coQeutg Co. M, ut supra L 79. 
"Wess. 

261. 97. ^En uvT(7)] Ad (oyeavov refer et yide Apollodor. 
IL 4. 10. et Strabon. IIL p. 260. Wess. 

264. 2. "On(og aliTtrovg — '^'evofievov'] Neglexerat inter- 
pres, forsan eradendum opinatus; cui, tametsi eam opinioneni 
suffragio suo Ileg. et Vat. Hrmant, non adstipulor. Plura lU. 44. 
Wes,'^. 

264. 7. Tfi y.ud^ Tifiug duXuTTi]] PauIIo superius 7/ evTog 
d^('/.laTTai sive, uti Auctor de IMundo c. 3., vy l-nco OihXuttu. quo 
utroque modo mediterraneum mare designare solcnt. Strabo 11. p. 
182. C. de eo mari ;y iVTog yal yu9' i]iiag Xeynfitv/j d-('>.XaTTu. 
Romanis nostrum mare^ veluti Sallustio lugurth. c. 17. 18. et 
Apuleio de Mund. c. 3. Alioqui // y.ad^' rjfuxg ^dXuTTU mare nobis 
est vicinum , unde et meditcrraneo apud Graecos is titulus venit: 
Ti]v O^dXuTTuv T/;i' yad^ vfiug mare Aegyptium in Orat ad Alcxandr. 



IN LIB. IV. CAP. 17.-19. 329 

p. 372. A., et Ti)i' d-uXaTTUv t/^v y.ad^ avTt]V, quod Tarsum pae- 
ne nlluit, in Tarsic. II. p. 415. D. Dio Chrysost. adpellat. Veruiu 
de hoc genere opportuniorc loco. Wes.s. 

201. 16. IJeQl Tov Mtvvfivov QcTd-Qov~\ Haud sclo, an non 
scribendunisit ro Trtol ti^v 31ivvav qhQ-oov. Minvam enimThessa- 
liae urbcm facit Stephanus. JMivvnov autem (quem Homerus lliad. 
XI. V. 721. DIivvi]'{()V vocat) Strabo lib. VHI. p. 5.33. in descri- 
ptioneEIidis, .Messeniae fluvium vocat, aMinyis e Thessaliaeo pro- 
fectis. Unde tieri potest, ut huius quoque nominis fluvius inThes- 
salia exstiterit. Ego cum liaec verterem, /looov vel ayQuv subin- 
telligi existimabam. Licet inter possessiva IMivvtivov mihi non- 
dum sit depreliensum. Rhod. Hic locus firmat meam in superiore 
nota coniecturam. Nam fluvlus, dc quo hoc loco sermo iit, non 
potcst alius esse, quam Cephissus, qui per Orchomeniorum Mi- 
nyeiorum iines fluens, in Copaidem lacr.m se exonerat, et a hiatu 
<|uoJam terrae ibi absorbebatur. Pausanias in Boeoticls c. 38. p. 
787. ait Thebanos asserere Herculem obstructo illo subterraneo 
nieatu Cephissum in Orchomeniorum fines immisisse, ut eos ul- 
cisceretur. Cephissus est igitur procuLdubio queiii vocat Diodorus 
hoc loco Minyeium, 1\Iivvi\'iov qhS^qov, eo quod per fines Orcho- 
meniorum fluebat, qui ab omnibus. Minyae cognomine perpetuo 
appellabantur : eodem modo Peneus per Minyeiorum in Elide et 
Triphylia habitantium fines fluebat. Minyeius dictus est, ut ct 
Anlgrus, et Minyeius est cognomen magis quam nomen, et pluri- 
bus fluviis conveniebat. Palm. Miror viros doctisslmos ad haec 
ottcndisse; praesertim cum margini a Stephano adscripta a vero 
proxlme abessent. Ovcliomenus ., Mi?iyeus antea dictus Boeotiae, 
iion Thessaliae, ut prave Plin. IV. N. H. 8., urbs erat, BTivveiog 
TJieocrito Idyl. XIV. 104. Strab. VIII. p. 534. A. Pausan. VIIL 
p. 784. atque aliis adpellata. Sub eius moenibus fontes liabet flu- 
aIus Melas, qui ab ipsls paene fontibus navium capax, mox ia 
stngna et lacus diflandltur, auctore Plut. in Pelop. p. 286. et 
Syll. p. 465. C. Atque hoc videtur esse flumen to Titol Tor I\Ii- 
vveiov ^Oo/ouevov QeT!}Qov. Id vero si nolis, Cephissus erit, cuius 
meatus Hercules cum obstruxisset, ut late per Orchomeniorum 
agros stagnaret, effecit apud Pausan. VIII. 38. Vide et Hieroclis 
Synecd. p. 644. et inprimis Is. Vossium ad Melae II. 3. 50., loci 
huius primum instauratorem. We.ss. 

265. 28. t^no t;~c y.a.Tu T)]v OTOuTetav uhjg l4}.}-ai'av] 
Optlma conclusione hinc conficiunt viri cgregii Franc, Eabricius 
ad Oros. L. VI. II. et Is. Casaubon. in L, IX. p. 291. Strabonis, 
prave Ale.riam eam urbem passim scribl. Wf.ss. 

265. 37. t^cor TTOoauyoQevOevTog] Solent Graeci tov uno- 
d-eojdiVTU., hoc BHt Divum, semper 5foj' nuncuparc. Strabo IV. 
p. 267. ovTO) de y.ul o ^^erjg KuTouq tv roTg V7ioi.ivritw.oiv fyQVj- 
y.ev. etNostcr L. V. 21. DeAlesia a Caesare subacta ipse diligenter 



330 ANNOTATIONES 

L, VII. B. G. 68. Situm describit Hadr. Vales. Notit. Gall. p. 11. 
AVess. 

265. 41. £2(io7ion]ae tijv TQuyvTr.Ta TT]q o8ov~\ Ammian. 
L. XV. 10. Et licet haec, quam diximus^ via media sit et con~ 
pendiaria^ maf!,isque celeiris, tamen etiam aliae multo antea 
temporidus sunt constructae diversis. Primam Thehaeus Her- 
cules ad Genjonem exstinguendum^ ut relatuui est, et Tauris- 
ciim lenius gradiens, proj)e Maritimas conposuit Alpes, hisque 
Graiarum indidit 7iomen. Sic enim postrema recte constituisse 
Henr. Vales. opinor. Graiarum Alpium nomen ab Herculis expe- 
ditione repetunt Corn. Nepos Hannib. c. 3. Plin. III. N. H. 17., 
etsi Livius L. V. 34- neyue id sine caussa, fabulis iter hoc tran- 
sciibat. Wess. 

265. 55. OiQH y.UQnovq nQog ^lav oX/j'or^] Blandiri pos- 
set noog (jtnv ex Clarom. 2-, nisi auctor ip^e L. V. 39. ingenium 
soli Ligusticl descripsisset aspcrum, iumi.tc, quodfjue, nisi vi 
quadaai coactum , frugibus fcrendis parum se accommodct. Ea- 
dem Strabonis sententia L. V. p. 334. Genus Io([uendi lirmabit 
Sopbocles Oedip. Colon. v. 838. 1180. Wess. 

265. 65. ITaQudoiov y.a) y.uif v nacetc.] Pro y.ui lego toTc, 
et sequens yivloSai amando. RiiOD. Ego vero retineo utrumquc. 
Signiticat sua quoque aetate id contigisse, quod Aristoteles et 
Posidouius et forte plures de sui temporis Ligurum feminis me- 
moriae prodiderant. De Posidonio testis Stvabo est L. III. p.290. 
B., ubi Is. Casaub. haud obscure Diodorum taxat, nulla Posidonii 
mentione facta , ea exscribentcm. Scd dissimile exemphnu est, ut 
Strabonem confcrcnti patcbit, ct vir magnus deinueps animadver- 
tit ; nec cxcusari tamen prorsus bona iides aurtoris potest, uti 
alias videbimus. De Aegvptiis mulieribus non dissimilia tradit 
Aelian. Vii. H. A. 12. Mox tr oTc, sive Iv uig potius , hoc enim 
genus voci indere solet L. 11. 49., conmodius visuui fuit. Wess. 

266. 82. '^YnuTcof.iilov Tov^l^Qiog] Initia urbis originem- 
que Roinuli pluribus exsecutus erat L. VI!., quod ex egregio frag- 
mento apud S^Micellum Chronograph. p. 194. superstite cognitum 
exploratumque habemus. Wess. 

266. 86. Kuy.iog yui IJivuniog'] Ex lib. I. Dlonysii Hali- 
carnassensis p. 26. edit. Ilob. Stepluin. iJor/r/oc restituo. Pro 
({no Hmiyiog fortc, v.t alibi y. pro r in propriis habetur, Dio- 
dorus scripsit. Horum familiae ut exstinctae fuerint , lege apud 
Livium IX. 29. et Alexandrum Cenialium dierum lib. II. 
c. 14. Rhod. Factum ego vero Diodoro vehementer Aclim, ut 
tamen opera , a Rhodom. sedulo inpcnsa, recte procedat, ve- 
reor. Poggius quidem Folilium et hinarium et statim Pofitio- 
rum in Palatin cocltleas vertit, quod, si e scripto suo libro hau- 
sisset, Rhotlomanni partes liaud parum adiuvaret. Veruui contra 
eum veniunt libri onuies, etiam Clarom. , ceteroqui Florentino, 



IN LIB. IV. CAP. 19. — 21. 331 

quo usum suspicor Poggium, consenticntes: obest praeterea Caci 
coclilca , seu scaTae C»ci , quas Romae fuisse ostendam. Qiiare 
suspicor furacissimum Cacum, ut olim Herculem , ita et Diodo- 
rum in fraudem induisse. Legerat Cacum abductis in antrum bu- 
bus Herculcm circumscril»ere fuisse adnisum: cuius mcmoria cuni 
altius hacreret, nou sine errore pro Potitio Cacum sive Cacium 
posuit. Wess. 

206. 90. To riov JIivuquov — ytvog dia^utvei] Livius sua 
aetate /Misse signilicat L. I. 7.; Cicero durasse in sua tempora 
Orat. Pro Dom. c, 52., Claudius autem Slamertinus Panegyr. 
JMaxim. Aug. c. 1. hodieqiie, inquit, testatur Herculis ara 
inaxiina^ et Herculei sucri custos fainilia Pinaria : haud scio 
an satis ex vero, Wess. 

266. 92. Tov di Kaxlov Iv t^j nalatao y.aTaftaalq eaTiv] 
Hacc liquidissimo arguunt, venisse ab auctore Ku.y.iov ^ non ut 
voluere, noriviov. Scalae cnim Caci eo fuere loco. Solinus 
Poljhist. c, 1. Romani condidit liomulus. — dictuque est i}ri~ 
vium Roma quadrata, quod ad aeqmlibrium foret posita. Ea 
incipit a Silca^ quae est in area ApolliuiSy et ad supercilium 
SCALARUM CACI habet terminum, ubi tugurium fuit Fau- 
stuli. Falluntur, qui in Aventino eas scalas quaesivere, iure repre- 
hensi a Fam. NardinoVi. Rom. Vct. c. 12., oblito tamenliuius loci, 
quo illarum situs monti Palatino manifestissime A^indicatur. W^ESS, 

266. 97. 'Ey.dey.uTeveiv HQuy.Xei ti^v ovniav~\ Lege quae 
liac de re annotat Alexander lib. III. Genial. Dier. Causas huius 
deciniationis recenset Plutarchus in Problem. Quaest. Rom.XVIII. 
A ide Proverbium Hercule dextro. Rhod. 

266. 7. KuTtiJvae toj Qeui nuauv tTjV deyuTijv] Non L. 
Lucullus solum, sed et Sulla, de quo Plutarch. T. I. p. 474. A. 
anod^vcov de Tijg ovaiag unuaijg toi '^HQuy.XtT dey.uTijv , eaviuatig 
inoieiTO Tto d/ifioi nolvTtXeig. et Crassus, omnium ditissimus, 
quo de idem T. 1. p. 543. C. unodvaag fiev toj "^ HQuy.lei dey.a^ 
TTjv y.ui TOJ' dT^uov eaTiuaag, TQeTg f.ivu.g ey.aaTO) '^Fcofiatiov oiti]~ 
Qeaiov ey. tcTiv avTOv nuQuayuiv . quae ultima, tametsi inmensae 
Licinii Crassi fuerint opcs, nimia sunt et in TQeTg (.u^vct.g cum 
interprete convertenda. Plura de Herculanea parte., sive decimis, 
Ph. Beroaldus App. Adnotat. c. 11. Idem autem esse videtur 
y.uTuOvetv , unoUvctv deyuTi^v atque ey.dtyuTeceiv Tug ovaiag, 
ut p.iullo superius Noster dixit, dey.aTeveiv toTq deoTg XL 3. 
dty.uTiiV y.ad^ieQovv ibid. c. 65. dey.c'/.TTiV eS^eltadai^ i)tycjiTi]V 
unoaTtlXtiv , quae omnia in his libris saepe obvia sunt. We.ss, 

266. 9. HuQu TfW l'i:itQ!V ttQov ugio/.oyor^ Fuisse credi- 
tur Herculis lictoris in foro Boario, quo nomine et aliud erat 
ad portam trigeminam in Macrobii Satur. lil. 6. A priore nou 
multum distabat Ara Ma.vima ., ad quam deyctTtvatig /Qi^ncj.zcov 
avyvug y.ux tvyug suo tempore in Hcrculis honorem tieri Diony- 



332 ANNOTATIONES 

sius I. A. R. p. 33. docet. Templum et ara describuntur a Bart. 
Marliano lU. Topogr. Rom. 1 5. Wess. 

267. 11. Ovaiag] Ovaiag M. quod frequens peccatum. 
Vide L. Kuster. in Aristoph. Eqnit. y. 103. Wess. 

207. 19. 'O roTTOC Oviaovai()Q~\ Rectius Oveaovtog Vesic- 
vins foret, ut apud JStrabon. V^ p. 378-, qui quoque docet, et 
aliunde id satis constat, loca ea quondam arsisse, eiusque incen- 
dii multa argunienta durare Porro Phlegraeos oampos in hac vi- 
cinia fuisse, Polyh. III. 91. et Straho consentiunt, quamquam 
aliam tituli caussam adferentes , quemadmodum in huius L. V. p. 
373. Is. Casauh. docuit. Wess. 

267. 21. Tovg d" ovv TiyuvTag\ Vide inferius L. V. 71. 
et ApoUodorum L. I. 6. 2- Wess. 

267. 28. ^Jiu Tr^v vrreQjSoXjiV rov y.axu to aafia ^iieyedovg^l 
Lno vero qnod ohscuris parentihus essent nati, cuius loci ho- 
Kiinem fraterculum Gign?ifis adpcllat luvenal. IV. 98-, ut hene 
explicuit Angel. Politian. Miscell. c, 18. Conf. Stanleium ia Aesch. 
Prometh. v. 351. Wess. 

267. 33. Ueoi T}]v '"^4oQrov — Xi/.(vriv] Eadem fere de 
lacu Averno Straho V. p. 374. uhi Casauh. et Dio Cassins L. 
XLVIII. p. 413. Lycophron. v. 704. cum nota Potteri. Wess. 

267. 34. ^Ovo/tuLoftenp'] Pro hoc participio ovoftuLofievr^v 
lego vofitfy[.tlvriv. Steph. et Rhod. 

267.35. 31eTu^v Wliarivov y.a\ Jiy.aiuQ/enov] Dio Cas- 
%\\ifi fieTu'S,v IMiariVOV y.(f.\ rivTeoUDV ^ quod idem. Urhem autem 
Ji/.u.KKQyiuv Straho V. p. 375. Pausan. IV. 35. p. 371. lose- 
phus. Vit. suac c.3., at Jiy.uQ/lav L. XVill. A. I. 6.3. Jiv.u.iuq- 
yeiuv Stephanus adpellat. lani quod H. Stephan. paullo ante vo- 
fiitofterr^v lcgit, id haad iniuria iicri suspicor. Vid. \. 32. Wess. 

267. 3N. (DaireTui T)j '/Q()(i. y.vuveov'] Legendum xra?'foc, 
nisi forte credihile sit eum dixisse e/ovau vd(OQ y.(/.dv.Q(OTU.Tov^ 
quiveTui y.vuveov^ pro vd(i)Q o e/ei -, xutruQoWuTov vv , (fuiveTui 
xrwrfov. Stei'H. ctRHOD. y.vuveov hene hahet. e/ovau est enallage 
liominat. pro gcnit. dictum. num quum haheat ille lacus aquam 
j)urissimam, (tj)jjaret ea aqua caerutea. v. Wesseling. ad p. 148. 
80. Rei.sk. 

267. 40. reyevtiadui vey.vofiuvTetov nQog (f.vTf;] Huc refe- 
rehant 77) neQ) T!]r vey.riuv rijv ''Of.t7jQiyi'iV, UlA-sscmquc aiehant 
ad inferos dcsccndisse : quam fabulam sccutus pocta Aen. VI. 137. 
Facilis (lesce/isus Jceruo etc, admonente Scrvio, deque Aenea, 
ad inferos se pcnetrante, plura conmentus est. Ney.vofiavTeiov, 
pro quo vey.vofKiVTtov Pausan. L. IX. p. 769., olim et hic fuissc 
Straho V. p. 374. A. prodidit. Wess. 

267-43. 'Ey.yn,aai] Potius ey/juaui. Rhod. Tov ftev ly.Qovv 
ey/Maui] Sine controversia hoc verum cst. Straho V. p. 375. 
C. Herculcm aifc aggcrem liiu/jljaai , rug /Jotic eXuvvovTu rug 



IN LIB. IV. CAP, 21. 22. 3.33 

ri-Qvovov. quare Lycophron r. 697. viam eam 7JovTog uTQunovg 
jiOiTv •/(oaruQ Leonis^ i. e. llerculis, vias hoitiii aggestas adpcliat. 
Vide Ph. Cluverii L. IV. I. A. p. ] 122. Wess. 

208. 51. Tug xecfaXag y.al rovg nodug uva.Tid-tvui ttj 
^ y4QTti.itdi'\ Veterem venatorum morem, cuius vestigia nunc pas- 
sim perennant, exponit Schol. Aristoph. Plut. 91-1. ii)og tjV 

TOVg i)l]QfOVTUg TIVU UyQUV , /HtQOg TI TOV S liQCO/iltVOV, Xi(fu)il]V, 

7j nodu nQOGiiXovv nuanuXo) tni Tivog dtvdQov nQog Tifiijv TTjg 
'^^Qitf.tidog. Nosterque Lib. IV. 83. V. 29. JSjmmachus V. Epist. 
OH. honori, inquit, numinum datur., cornua sacrare cervo- 
ruin, et aprugnos dentes liminidus adfigere. Plurasi velis, Ezech. 
Spanhem. in Callim. Hjm. Dian. p. 205. adi. Wess. 

2(i8. 55. l'i]v y.iffu^JiV — tuvTcJi uvuTil^r^ai] Multo hoc 
signiiicantius et supernju contemptoris ingenio congruentius: ne- 
que enim Dianam ob neglectos ferac pedes tantum irae, etsi non 
nunquam «;;<>o/oAor, .concipere decebat. Videtur venator ea fuisse 
sententia , qua ille apud poetam, 

Dextra mihi Deus et teluni quod missile liiro, 

Kunc adsint: voveo praedonis corpore raptia 

Indutum spoliis ijysum tc^ Lause ^ troj)aeum 

Aeneae. — 
Aeneid. X. 773. Id vero opportune, quod hinc explicent dlras, 
quibus Ibin v. 507. confixit Ovidius, 

Is(jue vel e.vanimis /aciat tidi vulnus: ut illi^ 
Ora super fixi (juem cecidere suis. 
Sed quod Thoantem huuc venatoreui vetus adpeilet intrrpres, id, 
unde acccperit, divinare non possum: quamquam illud quidem 
certe mihi adparet, eum Latina Poggii versione fuisse usum, duni 
haec conmentaretur: Ln Andragathia regione venator quidam 
nomine Thoas., insolenter locutus in Dianam., cajiite inmanii 
upri., quod in pinu suspenderat., cadente est interemptus. Regio- 
nem euim Andragaihiam facili opera Poggius nobis exstruxit^ 
deceptusque uvi)Qay(j.ij-ia.g A^ocabulo Abr. Ortelium in fraudem in- 
duit, ut suum in Thesaur. adderet, Andragathiam in Ilrultiis, 
Posidoniutarum regionem ex Diodoro. Mox incptam Grammatici 
glossam eo relcgavi, unde malum pedem intalerat. Wess. Eau- 
dem fabulam sive ex Diodoro sive aliunde narrat Libanius vol. I. 
p. 235. R. 

2o8. 67. Ev'S,a.ad-ui To~g dtoTg (upavtTg yevtG^^ui Tovg 
tvo/).ov)Tug uvxov] Si uvt(o malucris ex Reg. et Coisl., auxilio 
occurrcnt Lysias Orat. V. 14. tv yovv tniaTuvTui., /u) tvo/ltiv 
ToTg i]di/.i]i.ttvoig. ct luncus in Stobaei Florlieg. Tit.CXX. p. 010. 
iwa.rOu /iiiv yuQ tvo/ltT roig uvdQdinoiQ., ov /iQ(x/vg novog. 
Scd lioc levc et paene arbitrarium est. Id Diodoro privum, quod 
cicadas occidlone occisas refert, et ex agri Locreusis vicinia ita 
exterminatas, ut generis eius nullae [reliquiae ^durarent. Ceteri 



334 ANNOTATIONES 

auctores snnt, cicadas in Rhegino silere omnes, ultra flumen Ale- 
cem , quod utramquc regionem disiungit, ia Ijocrensi vocales esse 
et cancre. Sic Pausan. VI. 6. p. 4Gt)., Aelian. V. H. A. S., quo- 
dam tamen cuni discriniine, et Strabo V'I. p. 31)9., ubi Is. Casaub. 
intactum non praeteriit Diodorum. Wes.s. 

208. 75. "Ojtoc tov dianTi'i/iaToc (JTudi'(ov tqiiTiv y.al dtxu] 
Haud longe Iiinc abest Plinianum IIJ. H. N. 8. Sicilia quonduvi 
agro Bruttio cohderens^ mox interfuso inari avulsd ^ Xll M. 
in longitudineni freto ^ i?i latitudinem autem jiiij passus iuxta 
coluninam Rkeginam. Alii contractius faciunt freti spatium , ut 
dictum est uberius ad Itin. Anton. p. 491. Porro ut Hercules 
adprelienso tauri cornu fretum tramisit, ita Daphnis dvn /jO(ov 
dvo y.{Q(j.T(nv tuTq tVi'o XfQCfi Auf'j(')/ievog marc emensus ad conti- 
nentem adnatat in Longi Pastoral. I. p. 33.*, quod exemplum etsi 
Herculeum natandi modum illustret, non is tamen omnibus se 
probare potuit. Aliud Pausanias 111. 1(3- p. 218. Iiis, sed cor- 
ruptissimis, verbis sectatur: TuvTug y().Q {tuq (Sovg) toti ]\\uvvi:V 
^HQu.y.')JfQ ^ diavii'iu./itrug de tnl ^iyeXiuv^ xu.tu Tov^EXeov rov 
y.vifov uvcVQi'i(T(ov t7Tidit,jr^. Spectat sc)/pliu7n ., quo maria Hercu- 
lem transvectum fabulantur apud Macrob. V^. 8aturn. c. 5. Id pulcre 
vidit vir doctissimus loach. Kuhnius ; quod vero prava corrigit, y.uTU 
Tov'^ IDJov ayv(fov, solis sc>/pho, nimium est. Equidem y(xTu tijV 
^EXtav T(o ay.v(f(o, mei si res arbitrii foret, praeferrem : ut indi- 
cet Pausanias, ad urbem Eleam sive Veliam scypbum ingressum 
esse Heroem atque inde in Siciliam traiecisse. Velia non longe ab 
insula distat: et si longius abesset, qui scypho maria potuit trans- 
gredi, fretum hoc sine discrimine superaret. Wk.ss. 

2G8. 77. BovXo/itvog iyy.vy.XcoOrjrui nua(xv 2iy.t}Jav\ Sic 
mox TOTt S' '^JlQuy./.Tig tyy.vxXovfitrog ttjv ^r/.tltuv. et cap.24. 
avTog dt y.vy.hod-ng rov IddQiuv. quo usu Synesius Catast. p. 
303. B. y.vy.).wao/(ui to d^vaiuaTi]Qtov .^ altare circumibo ., ex 
Psalmo XXV. 6. Alioqui lyy.vy^.(odJ,vuL non aliud saepe esse so- 
let ac incingere, Strabo V. p. 330. C. oariv iyyvy.XovvTui ra 
u^Titvvivu oQjj. et p. 333. B. () iyy.vyXov/itvog tu tXij. Huc ta- 
men pertinebunt, si mendo careant, Plutarchi T. II. p. 50. D. 
oi (}./i(fi nlovaiuv TQuntCuv iyy.vy.Xov/teioi. Wesj^. 

2G8. 80. Nv/i(fug (xvetvai ^cQ/i(i Xovtq(\] Ibycus Vulcani 
Leneficio, Minervae vero Pisander calidas has aquas acceptas 
refert, quamquam aliud tcmpus respiciens, in Schol. ad Aristoph. 
Nub. v. 1047. Zenobius Centur. VI. 29. '>]L4it>jVU t<o "^ HQuy.Xet 
uvJjXc noXXu/ov i)tQ/t(\ XovTQu nQog (xvunuvXuv t(ov n(')r(or. 
Diodoro accedit Pindarus extrema Od. XII. Olympion. dtQ/ia 
]Sv/i(fuv XovTQu adpellans et Hesjch. in "^ HQiv/.Xetu Xovtqu. 
Factum vero iride est, ut lavacra omnium optima ab Hercule no- 
men inpetrarint. yiovTQcov T(\ ijdiaTU., HQuxXeia iniovv/.iiuv 
eyovTu iaTi Aristides T. 1. p. G4. Wf.ss. 



IN LIB. IV. CAP. 22.23. 3.35 

268. 82. T« fifv '"FTfifQaTa'] Lcge 7/<f()r<m- ct pro [Fye- 
frraTa , Ar/toraTa. VM. Strabon, lib. VI. in descriptione Siciliae. 
Rhod. 7« fiiv '^J/.iiQaTu.~\ Priorcm viri doctissinu coniectiiram 
suc suftVagio tirniat liher Coislin., cstque circa oninc dubium cer- 
tissima: ut mirum non sit, in ca probanda conspirassc ils. Casaul). 
in Stral). VI. p. 421. Pli. Ciuvcr. H. Sicil. Antiq. p. 2S5. et C\. 
Salmas. in Solin. p. 79. Altera non necessaria vidcri possct, «juod 

'^Ej^ffTrfitJ-et^Tiyffrrct/ofcStcphan. cxeniplo Thucydidis (vitl. Sjlhiirg. 
in Dionys. I. A. R. p. 42.) produxerit, nisi si Nostcr Ar/taxalovg 
maluisset L. XIl. 83. XIU. G. et AYyiGTav XIV. 48. Quihus ta- 
men in locis scripti lihri 'Eytaraiovq et ^'Eytarav cum praeoptent, 
ut contra Codd. consensum ohnitar, induci non possum. Wk.s.s. 

2G8. 87- yhfQodiTtjQ y.al Bovra tow ron flaaiXevoyrog^ 
Venerem et Neptunum illi parentes dant ApoIIodor. II. 5. 10. efe 
Tzetzes in l..ycophron. v. 80G.; Diodoro adstipulatur Servius V. 
Aeneid. v. 412. Rectius autem fore arhitror rov nort fiaaiXevov^ 
Tog. Erjx ea tempestate regno praeerat, non Butas. Wf.s.s. 

269. 99. AioQievg o Aaxedaifiortog^ Anaxandridae regis 
Spartanorum tilius, Cleomenis frater, quem sihi in rcgni succes- 
sione praelatum cum aegrius fcrrct, ductis in Sicillam circa Olym- 
piad. Lxviii. colonis, j\Iinoani instauravit, et novo Heraclcae 
nomine donatam posterls tradidit. Herodotus V. 46. et Pau.san. 
lll. 16. huic rei auctores sunt. Wess. 

269. 7. ^Ev ToTg oty.etoig /onroig urayQa\liofier\ Huius pro- 
missi oblitus est, nisi si illis in libris memorarit, qui magno rei 
literariae damno interciderunt. Ph. Cluverius vigesimo postquam 
instaurata esset anno, suh tempus expeditionis Xerxis in Grae^ 
ciam, ab Hamilcare, Siciliam ingenti ci.i cij navium et treccn- 
torum millium exercitu invadente , deletam opinatur L. 1. Sicil. 
Ant. p. 218. Mihi non liquet. Diodorus quidcm certe ea in ex- 
peditione tam diligenter versatur, ut Heraclcae stragcm, si Ha- 
milcari deheretur, ncglecturus non videatur. Wk.s.s. 

269. 12. Tov y.alharevovra riTjv ravQior y.ud^ayiaug'^ 
Vidctur taurus ah eo mactatus et in Cyanen demersos ; quem mo- 
rem post deinceps sollemncm hahuerunt Syracusani, ut est L. V. 4. 
Ceteroqui yadayiCeir de victimis, quae arae inpositae igne con- 
suniunturapud Herodot. IV^ 35. vtni^fiy.ad^ayiCeiv en) /Tr(Joc Aclian. 
XIII. H. A. 21. et xuOayiCeir ru leQeTa navra igne penilus ab- 
4;MWic/-e in Pausan. IX. p. 717. Vidc inferius V^ 32. ct tac. Perizon. 
ad Ili. V. II. 1 . Aeliani. Wk.s.s. Cctcrum AE YKA^CSIU^, <le quo mox 
20.,conspicitur inSyracusanorum numisapud Parutasn Tah.CXLlV. 
ad quam vide CI. Havercampi conmentaria p. 859. Ij)KM in Ad<!. 

269. 21. Ka.\ Tuvyu.rav ^tc.'\ Ph. Cluvcr. I. Sicil. A. p. 30. 
Kuv/arar citat ex coniectura, uti suspicor. Si Codd. stat et va- 
let auctoritas, Vav/urur pracoptandiim. Ego vcro in his niliil 
finio: ncque euim constitutum habeo , sintne oninia haec numina 



336 ANNOTATIONES 

Graecae origims. Rhodom. in Notarum Addend. TleSioy.QuTrjV 
corrigit. Wess. 

269. 27. Ileo} T}^v 7io).(v Tf7)vl4yvQiraio)7'] Patria Diodori 
est, cui lianc gratiam repcndit, ut eius sacra rcpetitasque ex ul- 
tima antiquitate fahulas copiosius declaret. Vide Jj. I. 4. Wess, 

270. 4.3. "Hqoh rr]Qv6vtj\ Geryonis oraculum iuxta Pata- 
vium, quod Tiberius, Illjricum petens, adierit, memorat Sueton. 
Tib. c. II. De hoc nihil legere memini. Wess. 

270- 49. Kofic.g ieQug^IoXufo TQHfovm^ De veterum su- 
perstltione, pro bona corporis valetudine crinem deo sacrum pa- 
scentium, nihii addo. Dixerunt abunde alii, Hadr, lunius de Com. 
c. 4. Is. Casaub. in Theophrasti Charact. c. 21. Hendr. Linden- 
hrog. ad Censoi"in. D. N. c. 1. Stanleius Aeschyl. Choeph. v. 7. 

W^ESS. 

270. 51. Tor deov VAfwr y.uTuay.evuao)ai'} Vulgatae us- 
que huc controversiam scripturae non esse motam, demiror, nihili 
quippe et prorsus inconcinnae. Haec pro se ipsa loquitur, et facile 
adsensum inpetrat. Aelian. Xil.H. A. I. y.ai Ityovaiv^^D.eMv eivut 
Tov 9^t6v. Ipse Deus O. M. in Epist. ad Hebr. VIII. 12. "iXta^g 
1'aof.iai TaiQ udry.iaig uvtiZv. Wess. 

270. 54. 'A)X ovToi ftev etc. ] Vidcndum est quid pro 
ovTOi debeat hic reponi. Steph. H. Stephan. aliquid deesse opina- 
tur. Sed integra erit sententia, si (//Aa /;7)i/ substituas. Propius 
tamen ad mendose exai-ata accedit aXX' v/ro* f.ii'jv. Rhod. ^ ^41)^ 
ovToi i-iev — unoy.a&iaTuaVui qaai] Si anacoluthon, aut no- 
niinandi casum pro quarto, de quo genere Critici veteres ad Pin- 
dari Od. VII. Pythion. v. 6., positum agnosceres, salva fortasse 
res foret. Verum aliud scripti libri dant, quod amplecti oportere 
iudico. Non suam Diodorus, sed popularium hanc esse opinionem, 
significat. Wess. 

270. 59. Tag unavT-^aetg y.al S^vaiug tiZ &eo) TiuQtaTr^aav'^ 
Patet, verbum TiuQtaTTjauv unice sibi postulare vocem d-vaiug, 
neque commode illi connecti posse una.vT)]aeig' quod loquendi ge- 
nus, quo duobus pluribusve nominibus additur verbum, quod ad 
eorum unum tantum potest referri, optimo cuivis excidit utroque 
in sermonc. Thucjdid. I. 17. de tjrannis, nQooQiafieroi^ eg T£ 
To awjiu., y.ul eg to tov Idiov or/.ov uvSetv. Hic enim uvieiv 
duntaxat respicit oiy.or. cetera aliunde pendent, ut bene Scho- 
liastes. Demosthen. II. in Aphob. p. 518. tovtov (5' oySoiiy.ovTa 
f.ivug (yeyQUffd-ui tv tji diudrjyrj) yul ti^v fi)]TtQu ttjv tfiriv.) y.ul 
TTjV or/.iav oiy.tTv. Ubi par ratio obtinet. Ol/.tlv or/.iuv bene co- 
agmentantur; non item reliqua. Columelia VI. R. R. 32. quae 
cum expleta sunt., ut cicatricem et piluvi ducant, maxime pro- 
derit fuligo. Fiorus IV. 12. 37. uliis os, aliis vianus amjjuia- 
ha)it. VirgiI.Aeneid.lv. 375. 



IN LIB. IV. CAP. 21. — 26. 337 

Amtasam classem, socios a morte reduxi. 
Aeneid. X. 7 1. ' "" 

Tyrrhenamve fldem, aut gentis agitare quietas? 
Vid. Servium Aeneid. VIII. 2C0. Wess. 

270. 07. uday.lviov (.liv xktnrovTa Tcov fiooiv'} Dc Lacinio 
al) Hcreule obtruiicato Servius Aen. III. 552. Crotoilem, unde 
urbi iiomen, habent scholia in Theocriti Idyl. IV. 32. Wess. 

271. 79. jVhTto/t Twv ev^EXivoTvi f.ivOTriOicur] Vide su- 
perius c. 14. Wess. 

271. 80. JMovaalov tov ^OQcftcnc vlov'^ Pater Musaei con- 
troversus est, atque aliis Eumolpus perliibetur; quos quidem ej^rc- 
gie tueretur epigramma in Schol. ad Comici Ran. v. 1005. et 
Diogene I. .3., si eiusdem esset aetatis. Aliis Antiphemus, ut An- 
drotioni iri Schol. Soph. Oedip. Col. v. 1046. Discipulum Orphei 
qui fcrant, non desuiit; quo sensu accipiendum putat lo. Alb. 
Fabricius I. Biblioth. Graec. 16. 3., cum a Piatone , Diodoro, 
lustino Martyre et aliis Orphei iilius appclhatur. Ego vero viro 
praestantissimo cupidlssime largior, praeceptores discipulis vuTiv 
y.ui Tty.viov blandiora vocabula indidisse ; quem tamen morcm irl 
historiarum conditoribus haud temere recipio. Wess, 

271. 85. Jloiij/iia ovvtTu^e d-uv/.ialloiievov^ Quodnam de- 
signet, non adiirmavero: Hjmnosne, an Theologica, an dc quo 
Euripides Alcestid. v. 967. 

— ovde Ti rfaguuy.ov 
Qoi]Oouig ev ouvioi , rug 
^OQifeia y.uTtYQwipe 

rr^Qvg. — 

Plura enim illi tribuebantur, incertae pleraque fidei, de quibus 
Celeb. lo. A. Fabric. I. Bibl. Gr. 18. Wess. 

271. 91. MtyioTOQ tytveTO ■ — ev tc TuTg releTutg^ Dixi- 
mus supra L. I. 23. AVess. 

271. 99. JIuQUTrXijoiiog tiZ ^iovvoip'] Conmeminit Bac- 
chici descensus ad inferos, ut matrem superorum in numcrum 
transcriberet, Plutarch. T. II. p. 566. A. ; et ne locum, unde in 
auras emerserat, ignoraremus, Troezenii in Dianae Sospitae tem- 
plo, quod in urbis foro excitaverant, peregrc advenientibus osten- 
tabant in Pausan. II. 31. Quod inatrem autem, diis insertain, 
&v(ovrjv (vid. superius III. 62.) adpellavit, id in consecratione, 
ut nomen rautarent, sollemne erat, docente Ezech. Spanhem. in 
Caesar. luliani p. 12. Wess. 

271. 8. JMtTu ntiQid-ov'] Pirithoum, aeternls constrictnm 
vinculis, diro mulcandum supi)licio iiiferis, Theseo Herculem li- 
heratorcm ad superos comitante, rclinquit c. 65., Criticis in Apoi- 
lon. Rh. I. 102. haud invitis. Wess. 

271. 17. Tivig di /Jynvoi jToi/iivag 7TQO(JuT(or etc.'] In his 
nomen suuni prolitetur Agroetas in Schol. Apollon. Ithod. IV., 
Voi. I. 22 



338 ANNOTATIONES 

1397., Pherftcy<li, ut ihiJem explicatur, prior placuit opinio. 
De aurea Ifomeri Venere elcgaiitcr Aelian. [\'. II. A. 2., et cul- 
tissime omnium urbanissiniiis Lucian, D. Mort. IX. 3. WK.S.S. 

272. 21. ^tyovGiv^ OTL — TeTii/trca] Novum vidcri pos- 
sit XtyovGiv iirt TtTsv/trai^ ct tollenda potius particula ori. Sed 
ita loquitur cum aiihi, tum p. 167. /^v&^oXoyovoiv ozi ti/iciv. et 
p. 192. fiv9-oloyriaai diori VTiuQ/eiv. et p. 306. tcfunuv OTt 
deiStiv. Ibidem vero ori est TTucjtXy.ov ct in alia sermonis fornia. 
Steph. l^ocjuuntur et alii ita. Strabo XV. p. 1061. A. de Indis 
OTi TiooaoQfiorg ovy. t/eir. Pliilostratus \'ill. Vit. Apoli> 7. p. 333. 
y.ul ovT(o uO^uvuToc (ov , (OQ iu\()' ()Ti EiKfo^j^jov eivui AtXrjadui. 
S. Lucas A. A, XXXVII. 10. deioQco., oti — — /itXXeiv taeaOut 
Tov TT/iOV)', ubi ex Polybio ct Arriano plura doctissimusRaphelius. 
Siue caussaergoBcrkclius haec Stephani inl:4fi(fiytveiumcmliuia.- 
iiifesta censuit , (fualyuQ.) otl ty.ei nuQuyevofitv)] .^"ItjT(o TexeTv 
rov ^AnoXliovu. Weiss. 

272. 33. "EoTxeQov y.uVl^TXuvTfx,] Conf. supra L. III. 60. 
Wess. 

272. 3S, Tu no('tiJ(/.Tu fiTilu y.ulovrTUC~\ Vidc Schol. So- 
phocl. Aiac. v. 608. et in Thcorrit. luyl. IV. 10. Eustatli. iu 
Homer. p. 1383. et Ezech. Spanhem. in Caliimachi H. Apoll. 
V. 51. Wess. 

272. 40. 'EoneQi^ul EveontQi^a'Kc<^.\'n\.in1v. c. 57.Wess. 

Ibid. ^vvoiy.TiGUL tio «JiAr/^ir»] Non duLium potest esse^ 
quin scripserit Diodorus ovvoiy.iaui. Quis n(i/nque ignordt, ovv- 
oiy.tTv esse in matrimonio cum aliquo A^ivere, ovvoiy.il^tiv in ma- 
trimouium dave, (juod voluit heic Diodorus. Sic supra c. 10. {^u- 
oiXtvc KQt(or , 3uvfL(j.oug t/)v (^Qtr^/V vov veurioy.ov tjjv Tt &v-. 
yuTtQu 3Jty(XQuv avrory.iotv uvtio., nuptui collocavit. Eamdem 
Megaram ipse Hercules., ut refert \usier infra c. 30., dedit iu 
matrimoniumIolao.,Tt'kiauc Tovg udXovg ti,v fitv tuvrov yiJVULy.a 
IVIeyuQuv ovvioyiotv 'Io}.u(o. Sic c. 33. in fine o TevOQug unaig 
(ov (/.QQtvojv., Tijv O^vyuTtQu AiyionrjV ovv(oxioe t(T) TriXkfov et 
in eiusdem c.principio Hippoli/te dicta erat avvoiy.vZofiivifL-iiavi. 
Res haec nimis nota est ., (juain ut aliunde ulterius eam confir- 
mare pergam ac inejHus fiam. Benc haec Cl. lo. lensius in Epist. ad 
Graevium p. 408., cuius coniecturae, si vel contra eam venissent 
scripti libri, Jidenter locum dedissem : nihil enim horum permu- 
tatione freffuentius. Vid. L. XII. 32- et Pausan. VIII. 4. p. 606-, 
et y.u\ ovv(oy.i]oev iQao&ivri T(o TevOQUvTi lege^ non, uti editur, 
avvLtjy.LOev. Wess. 

272. 51. AvTuTov fiev aveXeiv} Vide supra c. 17. Wess. 

272. 56. Buoilia T(ov u4i3i6n(ov] lu Arabia Emathionem 
ah Hercule occisum Apollodorus H. 5. 11. adJirmat. Sed vide 
eiusdem L. III. 11. 4. Wess. 



IN LIB. IV. CAP. 20. - 29. 339 

273. 68. Tiv Tiov (larQMv acfaTQuv y/A.] Dictum ante 
ea (Ic re cst L. 111. 60. Wkss. 

273. 73. AiviTToiitrrov T(7)v d.rd-Q. ro ytvog^l l^x yiyovog 
corruptiun hoc esse diviiio. Klioi). 

273. 80. /Jedov'Uoadui] KaTudtdov/uZadui Co. M. , ut 
Dcmosthen. de Chersones. p. 64. et Noster L. V. I 5. Vide 8«i)ra 
c. 10. Wess. 

273. 81. '^S^g tvioi yQdfpovat] Conf. c. 16. Wess. 

273. 84. Tov KiLifitniov BoanoQov^ Sic debueraut, si re- 
cordati fuissent Aeschyli Prometh. v. 731. 

^EaTui dt dvr^ToTg tiautl Xoyog f-ityug 
Ttjg aT^g noQciug, BoanoQog ()' inwvv/.iog 
Kiy.li]aiTui. — 
Atque infraXlL 31. XIV. 93. XX. 22. Wess. 

273. 87. ' Onov vvv iaTi ro !A/it(xllortTov] Stephanus Afta- 
Loviiov^ sic enim ipse et Plutarch. et Suidas, T(')nog iv tTj Attiy.T.^ 
tvd^u &}]atvg T(ov 'AfiuLov(ov i/.0(/.Triat. liiiiuo ipsa in urhe fuit, 
teste Plut. Thes. p. 12. F. Aeschjlus Ania/.onuin castra ia Areo- 
pago locat Eumen. v. 688. Conf. Maussac. in AfiuLortiov Har- 
pocrat. et lo. Meurs. Thes. c. 20. Wess. 

273. 94. 'Ag fiiv -/.(/.Tiy.OTpav] Pliiturchus conditionilius bel- 
lum fuisse positum in Thes. p. 13. signiiicat, prudeutcr addens, 
y.uid-uvfiuaror ovy. tari inl nQuyfiuaiv ovko nu.}.uioTg n).avuaO(u 
xTjV laTooiuv. Nostro praeter alios adstipulatur I^ysias Orat. Fu- 
neb. c. 2. Wess. 

273. 2. ^Enavuofitv'] Supra inuviiitv. RiioD. 

273. 11. Qianig yuQ uvT^q /^j'] Infra, vi<lelicet p. 171. 
et 205. et alihi, genitivus est Qtaniov.) non ab hoc nominativo 
Gianig., sed a Qtaniag. Steph. et Rhod. OianiogyuQ (/.vT^o l^r ctc.] 
Hoc nomine usus est Pausan. IX. 26. oi di €Jiani6v (fuaiv i'^ 
^ A&r^v^ov i/.dovTO. To orofiu tjj noXtt dovvur ytyovivui di ano 
'EQf/D^i^og uvTov. Loquitur dcThcspiis, earuuKjue conditore, pror- 
sus ut Xoster. Tanien puellarum patrem non Thespium sed Thc- 
stium c. 28. p. 703. fuisse per!)ii;ct; qua in rc consentaneos lia- 
bet Athcn. XIII. I. (rreg. Nazianz. Orat., III. p. 81., et his prio- 
rem Apollodor. III. 3. 9-, ut moncre haud neglexit diligentiKsimus 
Sylburgius. Tltespiiim vocant Tzetzes Chiliad. H. 321., Hygin. 
Fab. CLXII. ubi plura Muncker. Wess. 

274. 20. IlaxijQ vlwv jttvTriy.ovTul^ Omnes partu ntares 
ediderunt, geminos tamen maior minorque natu, Pau.sun. IX. 28. 
et ApoUod. II. 7. 8. Bene Grcg. Naziauz. Orat. III. p. 108. B. xal 
TuTg ntvTiyy.ovTu QtaTiov Ovya.TQaaiv ivaUi^tidov HQuy./.Tig., iv iiia, 
vvy.Ti iQiiantQog, y.(UTQtay.aiMy.arov uOXov tovtov iniztXiaag, 
ovx oid ()n(og roTg u)./.oig yt ov avvuQid fiovfnvov etc. ^\ e.ss. 

274. 22. Elg ^uQiiiovu] Sic mox semel itcruaujue et L. 
XIV. 63., at rectius tlg 2^aQd6vv. IL 35. etXV. 24., uti Polyb. 



340 ANNOTATIONES 

I. 24. Appian. Hannib. p. 550. Strabo V. p. 342. B. et optimus 
quis(]ue. Ego Mss. sequar. AVf.ss. 

274. 24. Kai avnTQaTfvo/^itvov} Praeteritum sensus po- 
stulat, avaTQaTevau/iitrov. Rhod. 

274. 26. ^vo fiiv y.aTtfittruv Iv ruTg 0/'/?«/?] Paullo ali- 
ter ApoUodor. II. 7. 6. Hercules ntfixpug ttqoq OeaTiov ^ tnTU 
(.liv y.uTf/HV iliye nuTdug.) TQtTg dt tii; 0/;/i«g unoartXXtiv, rovg 
de lomovg TtaaaQuy.ovTu ntfintiv tig ^uQd<o ti]v vTjaov. Sic 
enim recte MSS., quod et sagaci coniectura adsecutus erat Kuhn. 
in Pausan. VII. 2. Ergone hic T(or — • nua)(ov TQtTg fiiv etc. 
scribendum, ut Apollodoro consentiat? quod profecto pronum fo- 
ret, si hunc ducem unice sectaretur. Porro, cum di]fiov/ovg eo- 
rum posteros, qui Thespiis consederant, adpellatos ait, id magi- 
stratuum fuisse nomen innuit, Habet eundeni titulum, etsi alia in 
re, Sophocles Oedip. Col. v. 448. 

'Euv ytiQ vfitTg^ lo '^tvoi^ d-tlr^Tl fiov 

^vv TuTai TuT^ ^tfivaTai JHIMOYXOI^ dtuTg 

* Akxi]v noitTa&ni. — 
Eumenides cnim Oedipus intelligit, Coloni civiumque praesides. 
Propiiis absunt yag tuadt Jufiov/oi , i. e. Theseus et qui cum eo 
Atticae regionis gubernatores erant, eiusdem Fab. v. 1080- Wkss. 

274. 35. ^IoXuior\ 'ETVfioloy(oTtQov est ']oh/.tTor., quod 
Favorini Lexicon approbare videtur, ubi pro ^IoAutiov ^loXXtiov 
mendose scriptum est. Rhod. ^Hv — y.uXtTad-ui 'loXutTov] Visum 
est hoc praestare , modo arcessatur ad sententiam ex anterioribus 
qaair. 'lolutTov satis tuebuntur '/oaJ.froi infra L. V. 15.", alteri, 
si qui pertinacius defendcrc velint, suifragabitur Pausan. X. 17. 
p. 837. tari ()' ovv , inquiens, y(u y.uT tfii Iti /joqiu Tt^Io- 
y.aiu, iv Ttj JS(jiodoTetc. Mihi tamen meliorum Codd. potior vide- 
tur auctoritas. Wf.ss. 

274. 43. 3ItTU0Tt](Tag^ Redde contextui suum y.araar^- 
Gug. Rhod. 

274. 44. /lai8(tlov iy. Tr]g ^iy.tliuc] Prudentius Diodorus, 
quam quidem illi, qui ab Aristaeo in Sardiniam deductum trade- 
bant, merito repreliensi a Pausan. X. 17. Opera vero lolai auspi- 
ciis per insulam condita, et ad Graecorum quidem morcm ac mo- 
dum, tetigit etiam Aristotel. Mirabil, p. 727. ed. Duvall. Wess. 

274. 50. '£2r6fiuat dl y.ul Tovg kuovg^ IoX(j.ovg] Piito scri- 
psisse ' Io7.utiovg.) ut L. V. 15.; in cuius nominis origine Diodoro 
accedunt Strabo V. p. 344. A. et Pausanias: mirum vero, Lati- 
nos Livium, Melam, Plinium eos Ilietises nuncupare; quos 
etsi corruptos, atque ex Diodoro et Strabone corrigendos confi- 
dentissime decreverit Salmas. in Solin. p. 70., vereor, ut omniuni 
adsensum inpetret. Pausanias, qui lolaenses in Sardinia campos 
non praeteriit, Iliensiuin conmeminit, ^lkitTg fiiv orofiu y.ai ig 
ifti tTi i/ovai inquiens L. X. p. 838., ac Troia arcessens, quem- 



IN LIB. IV. CAP. 29. — 31. 341 

admodum et Silius XII. 3G2., ubi SaIr»insio iurc optimo oMoquItur 
Clariss. Drakcnbiirgius. Equidem in liac tlraccorum Ijatinorumque 
discordia non tcinerc disscnsero cum I*h. Cluverio Sard. Antiq. 
p. 484., fabulis omnia, quac dc llicnsibus, Troia profuj^is, et 
lolaensibus prodita sunt, transcribentc, natis ex lolaenftiutn sive 
lliensiuiu in Sardinia indigcnarum nominc; quod cum Pocnorum 
sermone allos sivc viontanon indicet, sngaoissime S. liochartus 
nomen^ ait, vel llien^ium vel toiaensium factum ex Poeno "'nS"*!?, 
Jlae^ qttasi allos dixeris, i. e. montanos, quia., Poenis insulam 
invadentifms., in celsa loca se contulerant.) rjuod et Pausanias et 
t^trabo et Diodorus disertis verbis asserunt^ L. I. de Phoenic. 
( olon, C.31. p. 57 5. Wess, 

275. 57. Ku9-u7TfQ ol IltQaai tov Kvqov'] Conf. Herodot. 
JII. 89. Pausan. VIII. 43. p. C90. Wf.ss. 

275. 71. 7o d' anort).cG[.ia znvTtov «xoX. ^ Id vero ne- 
gant Strabo cctcrique scriptorum, qui Sardorum res tetigerunt. 
Foeni Romanique insuhtm impcrio suo subiecerunt, victisqiie im- 
perarunt; quod cum Is. Casaiibon. exploratissimum habcret, tem- 
]ierare noii potuit, quin Diodor. perstringcret in Stva1)on. V. p. 
344. Fortasse tamcn id tantum voliiit Nostcr hoc ioco et L. V. 
15., lolacnses illos, in insulae niontana refiigientes, in antris se- 
cure niiscram degisse vitam, reliquis victorum imperio parenti- 
l.us. Wess. 

275. 79. Ti]v rov fiiov dit'^ayo>yiiV — rroiovfnvoi] Etiamsi 
1 ulgatum pcr erat commodum , hoc postulat Codd. concors aucto- 
litas. Callicratidcs cx Pythagorae scctatoribus in lo. Stobaci Ser- 
nion. LXXXIll. p. 485. « d' vjnQiSa/.XoKia. y.oofior iktvd^Qiov 
/al ditS,uyo)yav .) y.axaQ/a vjSQioq y.al 6).tdQoi' qiCovtci toTq av- 
OQconoig' ubi caussa non erut, cur diayroyav mallent. Wes.s. 

275. 8G. J'jQi]utioig\ JjQoeiQrifitroic Co. R. solita per- 
mutatione, ut supra I. 53, ct in Epist. adHcbraeos X. J 5. Wess. 

275- 87. MtyuQav avrioxia